ตอนที่ 75 การทรยศของครอบครัว

กาลเวลาอันยาวนานหลายร้อยพันปีก่อน ณ เขาโอลิมปัสเหล่าเทพเจ้าองค์ใหญ่องค์เล็กกำลังรอสิ่งเล็กๆ กำลังจะเกิดมาดูโลกในไม่ช้า แต่มีเทพอยู่สองคนกำลังตื่นเต้นว่าผู้เป็นมารดากำลังคลอดน้องๆ ของพวกเขา ซุสที่อยู่ข้างนอกไม่ได้สนใจเท่าไรว่าภรรยาตนเองจะคลอดลูก เพราะเครียดไปมันก็น่าเบื่อ จนกระทั่งเสียงทารกดังขึ้น ทั้งสองเทพต่างหากันเดินเข้าไปข้างใน

 

“ท่านแม่-” เทพวัยรุ่นทั้งสองกำลังเดินเข้าไปเพื่อไปหาผู้เป็นมารดา แต่ก็โดนเทพผู้เป็นบิดาตัดหน้าซะงั้น

“เฮร่า!!” ซุสเดินเข้ามาหาภรรยาที่กำลังอุ้มเด็กทารกอยู่สองคน

“ไม่นึกว่าท่านจะเข้ามา” เฮร่าจ้องมองอีกฝ่ายที่เดินมาหาตน

“หึ...ข้าก็ต้องมาสิ...” เขามองภรรยาที่พูดแบบนั้น ห่างตาของเขาก็หันไปเห็นทารกตัวน้องสองตนนอนอยู่ข้างๆ ผู้เป็นมารดา “หึ...ช่าง...ตัวเล็กจริงๆ”

“พวกเขายังไม่โตนี่เจ้าค่ะ” เฮร่ากล่าวออกมาอย่างขำขันที่สามีเห็นลูกน้อยทั้งสองอย่างไม่คุ้นตา

 

ซุสจ้องมองทารกน้อยพร้อมกับยกมือขึ้นไปสัมผัสแก้มเล็กๆ นั้น ทารกน้อยรู้สึกถึงมือใหญ่ๆ ที่กำลังสัมผัสใบหน้า ทารกน้อยยกมือขึ้นไปจับปลายนิ้วของผู้เป็นบิดา พลังบางอย่างก็พุ่งเข้าตัวของซุสจนเขาถึงกับโดนช็อกจนผมตั้งไปเลย ทำเอาเทพวัยรุ่นสองคนจ้องมองผู้เป็นพ่อโดนน้องเล็กเล่นงานเข้าแล้ว

 

“ดู...เหมือนท่านโดนน้องเล็ก...เล่นงานเข้าแล้วนะ ท่านพ่อ”

“น้องมีพลังคล้ายท่าน...ช่างแปลกประหลาดยิ่งนั้น....” เฮเฟตัสกล่าวออกมาทำเอาซุสต้องหันไปมองเจ้าลูกตัวแสบทั้งสองคนของเขา

 

ทั้งสองเห็นแบบนั้นก็รีบหนีออกจากห้องไป ซุสสั่งให้ภรรยาของตนรักษาตัวไปสักระยะรักคลอด ตัวเขาก็อยู่ข้างๆ ดูลูกน้อยสองตนที่เกิดมาใหม่ดูซุสจะชอบลูกคนใหม่มากๆ จนไม่ออกห่าง วันเวลาผ่านไปทารกแฝดก็โตขึ้นมาเรื่อยๆ เหล่าเทพทุกองค์ต่างพากันรักใคร่กับความน่ารักของพวกเขา ร่วมถึงพี่น้องต่างมารดาก็รักเด็กทั้งสองมากๆ ยิ่งพี่ชายอย่างแอรีสกับเฮเฟตัสก็รักเด็กน้องทั้งสองมากๆ แล้วเด็กทั้งสองนั้นมีนามว่า ฮาลอน และ เฮเลน ไม่มีวันที่เด็กทั้งสองจะขาดความรัก

 

แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อแอรีสเริ่มมีนิสัยที่เปลี่ยนไป เริ่มไม่เข้าใกล้เด็กทั้งสอง แถมยังมองพวกเขาด้วยสายตาโกรธเคือง พวกเขาตลอดเวลาทำให้เด็กทั้งสองเริ่มหวาดกลัวคนเป็นพี่ชายมากกว่าเดิม จนกระทั่งวันหนึ่งฮาลอนโดนพี่ชายทำร้ายร่างกายอย่างรุนแรง

 

“อ๊าก!!”

“ท่านพี่!!” เสียงของเด็กสาวดังขึ้น เธอรีบไปดูพี่ชายฝาแฝดของตนทันที “ท่านทำอะไรกัน!? ท่านพี่แอรีส!”

“ทำอะไร? พวกเจ้ามันเกะกะลูกตาสุดๆ”

“หมายความว่าอะไรกัน!? ท่านเป็นอะไรไป ท่านพี่”

แอรีสรู้สึกรำคาญใจสุดๆ จนหันไปตบหน้าฮาลอนอย่างจัง

“อ๊าก!!”

“ท่านพี่ฮาลอน!!” เฮเลนช่วยพยุงพี่ทันที “ท่านพี่แอรีสเลิกทำแบบนี้สักทีพวกเราเป็นน้องพี่นะ! พี่ไม่เคยทำแบบนี้กับเรา!!”

“หุบปาก!! เป็นของชั้นต่ำยังกล้ามาเรียกข้าว่าพี่อีก!!”

“ของชั้นต่ำ?” ฮาลอนเงยหน้ามองพี่ชายของตนเอง “ท่าน...เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”

พอจ้องมองร่างกายของแอรีส ฮาลอนได้เห็นเงามืดปกคลุมร่างกายอีกฝ่ายไว้หมด ทำให้รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายนั้นโดยอะไรบางอย่างควบคุมจิตใจอยู่

“ท่านพี่ ท่านพี่ได้สติขึ้นมาก่อน ท่านกำลัง…!!” ฮาลอนกำลังยื่นมือไปหาพี่ชาย

แอรีสสะบัดมืออีกฝ่ายออกไปในทันที จนฮาลอนล้มไปกับพื้นอีกครั้ง

“ท่านพี่!!” เฮเลนรีบประคองพี่ชายอีกครั้ง

“อย่าเอามือสกปรกของแกมาแตะตัวข้า!! ไอ้ลูกมนุษย์กึ่งเทพ!!”

“ท่านพูดอะไรกัน! พวกข้าเป็นลูกของท่านพ่อและท่านแม่เหมือนพี่นะ!!” เฮเลนหันไปมองพี่ชายที่กล้าทำร้ายพวกตนโดยที่ตลอดหลายปีไม่เคยทำแบบนี้สักครั้ง

“จริงเหรอ? แล้วไหนเลือดที่ไหลออกมาจากมัน!!” แอรีสใช้ดาบชี้ไปที่เลือกบนแขนของฮาลอน ”ถึงเป็นสีแดงไม่ใช่สีทองที่บ่งบอกถึงความเทพกัน!!”

เฮเลนจ้องมองเลือดของพี่ชายฝาแฝดที่กำลังไหลออกมาจากแขนเรื่อยๆ แต่มันก็ค่อยๆ รักษาตัวเองอยู่ เฮเลนก็ไม่คิดว่าพี่ชายจะเลือดไหลออกมาเป็นสีแดง เพราะสายเลือดเทพแต่ละคนจะเกิดมามีเลือดสีทอง

“ถึงเป็นงั้น! มันอาจจะมีเหตุผลอื่นก็ได้นะท่านพี่!! ท่านคงไม่ลืมว่าท่านแม่ของเรานั้นเป็นเทพแห่งการสมรส ท่านไม่มีทางนอกใจท่านพ่อของเราได้หรอกนะ!!!”

“หุบปาก!!” แอรีสตะโกนขึ้นทำเอาเฮเลนเงียบปากของตนด้วยความหวาดกลัว เขาหันหลังให้ทั้งสองคน “สักวันท่านพ่อก็จะรู้ว่าพวกเจ้าไม่ใช่ลูกเขา! วันนั้นล่ะที่ข้าจะได้สะใจกับสิ่งที่พวกเจ้าจะได้รับ!”

“ท่านพี่!!” เฮเลนมองพี่ชายที่เดินจากไป “ท่านพี่ฮาลอน…เราจะทำไงดี...”

“บ้าที่สุด! ข้าเป็นลูกท่านพ่อกับท่านแม่...มันไม่น่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น...”

ฮาลอนสับสนไปหมดเขาเป็นลูกของจอมมหาเทพแท้ๆ แต่ทำไมเขาถึงมีเลือดที่คล้ายมนุษย์ที่อยู่เบื้องล่างนั้น ความสับสนครอบงำฮาลอนไปหมด เฮร่าที่กำลังเดินตามหาลูกๆ อยู่นั้นก็มาเจอลูกๆ อยู่ที่โคลอสเซียม นางเลยเดินโผล่ไปอยู่ด้านหลังของลูกทั้งสอง

“เฮเลน ฮาลอน พวกเจ้ากำลังทำอะไรกันอยู่นะ?” เฮร่าถามลูกๆ ของตน

น้ำเสียงผู้เป็นแม่กล่าวขึ้น ทำให้พวกเขาสะดุ้งก่อนจะค่อยๆ หันไปมองผู้เป็นมารดา เฮร่ามองหน้าลูกๆ ก่อนที่ใบหน้าจะซีดเผือดเมื่อเห็นฮาลอนที่มีเลือดเลอะตามร่างกาย

“ท่านแม่...”

“กรี๊ดดดด!! ลูกแม่!!” เฮร่ารีบพุ่งไปดูลูกชายของตน “เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเจ้าถึงเลือดออกนี้กัน!?”

“ท่านแม่ ท่านพี่แอรีสทำร้ายท่านพี่ฮาลอนเจ้าค่ะ!”

“ว่าไงนะ!? เจ้าลูกนี่! กล้าทำกับน้องได้ไง!?”

“เขาบอกว่าข้าเป็นมนุษย์กึ่งเทพ...” ฮาลอนกล่าวออกมา

เฮร่าค่อยๆ หันมองลูกชายของตนอย่างสงสัย “เจ้าหมายความว่าไง? ฮาลอน”

“เขาบอกพวกเราเป็นมนุษย์กึ่งเทพ! พวกข้ามีเลือดเหมือนมนุษย์! มันไม่ใช่ความจริงใช่ไหมท่านแม่! ท่านแม่คลอดเราออกมา! เราเป็นลูกของท่านพ่อท่านแม่ใช่ไหม?” ฮาลอนกล่าวออกมาพร้อมน้ำตาของตนเอง

เฮร่าได้ยินลูกชายพูดแบบนั้นก็ดึงตัวลูกชายกับลูกสาวเข้ามากอด “พวกเจ้าสองคนเป็นลูกแม่กับพ่อ เจ้าสองคนมีพลังคล้ายพ่อกับแม่ ฮาลอน เฮเลน ฟังแม่ไว้แม่จะปกป้องลูกๆ เอง ไม่ต้องกังวล!!”

 

ทั้งสองคนได้ยินคำพูดของมารดาก็โล่งใจพร้อมกับกอดคนเป็นมารดาอย่างอบอุ่น เฮร่าจ้องมองลูกทั้งสองที่เป็นแค่เด็กน้อยที่มีร่างกายของเด็กวัยสิบหก แต่มีอายุถึงสองร้อยปี แต่พวกเขายังหาพลังของตนเองไม่เจอจึงยังไม่ถูกบรรจุว่าเป็นเทพเต็มตัว แต่เพราะพวกเขามีพลังคล้ายกับมนุษย์กึ่งเทพตามสายเลือด ทำให้เกิดข่าวลือในเทพบอกว่าเด็กๆ อาจจะไม่ใช่เทพจริงๆ ทำเอาเฮร่าไม่ชอบใจที่เกิดข่าวลือแบบนี้ และยิ่งสิ่งที่อะพอลโลได้เตือนนางไว้

 

‘ท่านต้องระวังเด็กทั้งสองหน่อย

เด็กๆ กำลังมีภัย เพราะพลังที่อยู่ในตัวพวกเขา

เทพผู้ชั่วร้ายกำลังจะพรากลูกของท่านไป’

 

นั้นคือคำพูดของอะพอลโลที่เตือนมารดาของเหล่าเทพ ถึงนางจะไม่ค่อยอยากฟังคำพูดของอะพอลโลสักเท่าไร แต่มันก็เป็นจริงลูกชายของนางกับเริ่มทำร้ายน้องๆ ฮาลอนได้กล่าวบอกทุกครั้งว่าพี่ชายเหมือนโดนควบคุม จนผู้เป็นมารดาต้องหาวิธีช่วย แต่ก็ไม่เคยได้ผลจนถึงวันที่มีการแข่งระหว่างเทพ ฮาลอนก็เข้าร่วมด้วยตามคำแนะนำของพี่ชายอย่างเฮเฟตัส

 

“เจ้าสู้ได้นะ ฮาลอน”

“ขอรับท่านพี่ ขอบคุณที่สอนข้าหลายๆ อย่างนะ”

เฮเฟตัสยิ้มอย่างเป็นมิตรถึงเขาจะมีร่างกายที่พิการและมีใบหน้าอันชรากว่าน้องชายก็ตามที่ เขายกมือขึ้นมาลูบหัวน้องชายเบาๆ

“เจ้าต้องทำได้ต่อสู้ให้ถึงที่สุด”

“ขอรับ!” ฮาลอนยิ้มอย่างดีใจ

เขาเตรียมตัวที่จะออกไปเจอกับคู่แข่ง ผู้เป็นมารดาก็รอเขาอยู่ที่ทางออก ฮาลอนเห็นก็เดินยิ้มไปอย่างร่าเร่ง เฮร่าจ้องมองลูกชายพร้อมกับจุ๊บลงบนหน้าผากของลูกชายเบาๆ

“จงเชื่อมั่นในตนเอง ฮาลอน เจ้าจะผ่านทุกอย่างไปได้”

“ท่านแม่...ข้ารักท่านที่ให้กำเนิดข้าและเฮเลนออกมา”

เฮร่ากอดลูกชายของตนเบาๆ “แม่ก็รักเจ้าทั้งสองคน ขอให้เป็นวันที่เจ้าจะนำชัยชนะมาให้พ่อเจ้า”

“ขอรับ!”

 

พอขานตอบกลับไปนั้นฮาลอนก็เดินตรงเข้าไปในสนามใจกลางโคลอสเซียม เขากำลังรอคู่ต่อสู้ออกมา แต่แล้วเงามืดที่กำลังเดินเข้ามาก็ทำให้ฮาลอนตื่นกลัวขึ้นมา เพราะคนตรงหน้าคือพี่ชายของเขา แอรีส เขารู้สึกกลัวทันทีที่ต้องมาสู้กับพี่ชาย เขาไม่ได้ต้องการสู้ แต่ในสนามไม่มีการคิดว่าอีกฝ่ายเป็นพี่น้องของตน เฮร่าเห็นว่าลูกของตนต้องสู้กับพี่ชาย นางรีบไปหาสามีทันที

 

“ซุส! การแข่งเลยนะ เทพสูงสุดอย่างแอรีสไม่ควรเข้าการแข่งขันของเทพองค์เหล็กนะ!”

“เสียใจ เฮร่า การแข่งเริ่มแล้ว ไม่มีอะไรหยุดมันได้” ซุสเอ่ยพูดด้วยสายตาที่ไม่จ้องภรรยาเลยสักนิด

“ท่าน!!” เฮร่าไม่ชอบใจที่สามีเอ่ยแบบนั้น

 

แต่การแข่งก็เริ่มต้นขึ้นฮาลอนกับแอรีสต่อสู้กันอย่างสูสี เพราะทั้งสองเคยฝึกด้วยกัน แต่หลังมานี้เขาฝึกกับแค่ท่านพี่เฮเฟตัสเลยทำให้เขารู้สึกว่าตนเองนั้นยังอ่อนด้อยอยู่ ทำให้เขาเสียเปรียบในการต่อสู้เขานี้จนทำให้เกิดบาดแผลจนเลือดสีแดงไหลรินออกมาจากร่างกาย ทำให้เหล่าเทพเกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาเมื่อเห็นบุตรชายของเทพผู้ยิ่งใหญ่มีเลือดออกมนุษย์ ซุสเห็นสิ่งตรงหน้าทำให้เขารู้สึกโกรธเคืองขึ้นมา

 

“ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะทำแบบนี้ เฮร่า”

“พูดอะไรของท่าน ซุส!! นั้นลูกของเรานะ!! แล้วข้าเป็นเทพีแห่งการสมรส ข้าไม่มีวันนอกใจท่านเด็ดขาด!!” เฮร่าไม่คิดว่าสามารถจะกล้าพูดแบบนี้ขึ้นมา

“จริงงั้นเหรอ?”

 

สายตาของซุสดูไม่ไว้ใจเฮร่าขึ้นมาในทันที นั้นทำให้นางตกใจกับสีหน้าอีกฝ่ายที่กำลังเข้าใจผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ระหว่างที่เทพทั้งสองกำลังทะเลาะกันจนมีเทพองค์อื่นๆ เข้ามาช่วยห้าม แอรีสก็จ้องมองบิดามารดากำลังทะเลาะกัน เขาก็ค่อยๆ หันมายิ้มเยาะน้องชายของตนเอง

 

“ชีวิตเจ้าได้จบลงตรงนี้แล้วล่ะ ฮาลอน!”

ฮาลอนหันไปมองอีกฝ่ายที่เป็นคนทำให้เขาต้องเจอเรื่องแบบนี้ ทำให้เขาเริ่มมีความโกรธต่ออีกฝ่ายมากขึ้น “เจ้า!!”

แอรีสค่อยๆ หันไปหาบิดาของตนเอง “เห็นไหมท่านพ่อ!! อย่างที่ข้าบอก!! เจ้าเด็กนี้!! ไม่ใช่ลูกท่าน!! มันเป็นลูกมนุษย์!!”

เฮเลนได้ยินแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นจากฝูงเทพองค์เล็กๆ “ท่านพี่ ท่านพูดอะไร! ท่านพี่ฮาลอนก็เป็นลูกของท่านพ่อท่านแม่นะ! ข้าก็เช่นกัน!!”

“หุบปากซะ!! เจ้าก็คงเป็นเหมือนพี่เจ้า ไม่สิเป็นเลยต่างหาก เพราะเจ้าสองคนเป็นแฝด!! ทหารจับตัวนางลงมา!!”

พวกทหารต่างรีบเดินมาจับตัวเฮเลน แต่เธอเห็นแบบนั้นก็รีบดิ้นไม่ให้ใครจับตัวเธอ

“ไม่นะ!! ปล่อยข้านะ!!”

“ปล่อยนางนะ!! พวกเจ้า!!” ฮาลอนกำลังลุกขึ้นก็โดนแอรีสเอาดาบจ่อคอ

“อย่าขยับดีกว่าไหม?”

ฮาลอนจ้องแอรีสอย่างไม่ชอบใจจนเขาหยิบดาบขึ้นมาจะฟันอีกฝ่าย แต่ว่าแอรีสรับการโจมตีนั้นก่อนจะปัดดาบอีกฝ่ายออกจากมือแล้วใช้เท้าเหยียบอีกฝ่ายทันที

“อ๊าก!!”

“ท่านพี่!! อ๊าย!!” เฮเลนโดนทหารจับกดนั่งลงบนพื้นทันที

“เฮเลน! พวกแก!!”

ฮาลอนหันไปมองน้องสาวด้วยความเป็นห่วง เธอกำลังดิ้นพวกทหารกำลังก้มตัวเธออยู่นั้นเอง แอรีสเงยหน้าไปหาผู้เป็นบิดาพร้อมกับกล่าวสิ่งที่คนอื่นๆ ไม่คิด

“ท่านพ่อ!! โปรดพิจารณาบทลงโทษที่พวกมนุษย์กึ่งเทพนี่เลยดีหรือขอรับ!!”

“แอรีส! เจ้าทำแบบนี้ได้ไง!? นั้นน้องเจ้านะ!!” เฮร่าตะโกนใส่ลูกชายที่กำลังสิ่งที่เธอไม่คิดว่าจะทำกับน้องๆ ของตนเอง

“ห๊า? น้องเหรอ? ท่านแม่คิดว่าข้าโง่ขนาดนั้นเชียวเหรอ?” แอรีสจ้องมองมารดาด้วยสายตาเย็นชา

“ว่าไงนะ?”

“ช่างเถอะ ข้าจะไม่พูดเยอะ ขึ้นกับท่านพ่อว่าจะจัดการกับลูกชู้ยังไง?”

“ลูกชู้บ้าอะไรของเจ้ากัน!! ซุสนั้นลูกของเรานะ!!”

สายตาของซุสดูเย็นชากว่าที่เฮร่าคิด นางไม่เคยเห็นสายตานั้นของสามี ฮาลอนกับเฮเลนมองผู้เป็นพ่อที่หันกลับมองพวกเขา สายตาอันว่างเปล่าจนทำให้พวกเขาหวาดกลัว

“ท่าน...พ่อ...” เฮเลนกล่าวเรียกผู้เป็นบิดาเบาๆ

ซุสลุกขึ้นยืนจ้องมองเด็กสองคนก่อนจะกล่าวออกมา “เนรเทศออกจากเขาโอลิมปัส! รวมไปถึงกำจัดพลังเทพไปซะ!”

“!!” ทุกคนต่างได้ยินก็ตกใจไปตามๆ กัน

“ว่าไงนะ!!” เฮร่าตาโตอย่างตกใจที่สามีของตนจะเนรเทศลูกของนาง “ท่านทำแบบนี้กับลูกเราไม่ได้นะ! ซุส!”

“น่ารำคาญเฮร่า!!” ซุสตะโกนใส่ภรรยาของตน “ข้าไม่เล่นงานเจ้าก็บุญแล้ว ที่เจ้ากล้าคบชู้ได้แบบนี้”

“ไม่!! ข้าไม่เคยนะ!”

“จริงด้วย ซุส!! เฮร่าไม่มีทางทำได้หรอกนะ!” ดีมิเทอร์รีบเข้ามาเสริม

“น่าจะคุยกันดีๆ ดีกว่านะ!” โพไซดอนกล่าวขึ้น “เด็กๆ อาจจะมีปัญหาก็ได้นะ!”

“หุบปาก!! พวกเจ้าคงไม่ลืมว่าใครเป็นใหญ่ที่สุด แล้วคำขอข้าเป็นคำขาด!! เนรเทศทั้งสองออกไปซะ!”

เมื่อกล่าวแบบนั้นออกมาพื้นที่พวกฮาลอนนั่งอยู่นั้นเกิดเป็นช่องว่างสีดำ พวกเขาทั้งสองตกลงไปในทันที

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!”

“ไมมมมมมมมมมมมมม่!!” เฮร่าตะโกนลั่นโคลอสเซียมที่เห็นลูกทั้งสองของตนตกลงไปในหลุมดำที่ส่งเด็กทั้งสองไปไหนก็ไม่รู้ เฮร่ารีบวิ่งไปก่อนที่หลุมนั้นจะหายไป “ไม่! เฮเลน! ฮาลอน! ลูกแมมมมมมมมมมมมมมมม่!!”

 

พวกเทพแต่ละคนเห็นมันโคตรสะเทือนใจพวกเขาที่เทพองค์ใหญ่ที่สุดถึงขั้นกล้าทำแบบนี้กับเด็กน้อยสองคน เฮร่านั่งร้องไห้อย่างโศกเศร้าที่ลูกของตนโดนลงโทษอย่างไม่ยุติธรรม นั้นทำให้เฮร่าเกิดปากเสียงกับซุสหลังจากนั้น รวมไปถึงตัดแม่ลูกกับแอรีสที่กล้าทำแบบนี้กับน้องๆ

 

หลุมที่ทำให้พวกฮาลอนตกลงมานั้น ทำให้พวกเขาตกลงสู่ท้องฟ้าไร้พื้นดินที่ยืน เฮเลนกรี๊ดอย่างหวาดกลัวที่โดนบิดาเนรเทศพวกเขาตกลงสู่ท้องฟ้ากลางเวหาแบบนี้ ฮาลอนลอยตัวอย่างลำบาก พลังของพวกเขานั้นหายไปไหมไม่สามารถใช้พลังทำให้ลอยตัวได้เลย ฮาลอนมองหาน้องสาวก็เห็นเธอกำลังดิ่งลงสู่พื้นเหมือนเขา ตัวเขารีบพุ่งไปหาน้องสาวโดยทันที

 

“กรี๊ดดดดดดดด!!”

“เฮเลน!!” ฮาลอนยืนมือหาน้องสาวของตนเอง

“ท่านพี่!!” เฮเลนหันมาหาพี่ชายกำลังยืนมือมาเธอก็รีบยืนมือเข้าไปจับทันที

 

ฮาลอนกอดน้องสาวอย่างแนบแน่น ถ้าตกสู่พื้นเขาตายก็ยอม แต่น้องสาวต้องรอด เขาภาวนาขออะไรก็ได้ช่วยเขา แต่แล้วสิ่งบางอย่างก็งอกจากหลังของเขา มันคือปีกขนาดใหญ่ที่กางออกมาแล้วกระพือปีกบินทั้งสองรู้สึกว่าการดิ่งลงนั้นช้าลง ทั้งสองเห็นรอบๆ อยู่ในระดับสายตาไม่เคลื่อนไหวตามแรงตก เฮเลนเงยหน้ามองพี่ชายก็เห็นปีกใหญ่

 

“ท่านพี่...ปีก...ปีกจากข้างหลังท่าน...”

ฮาลอนหันไปมองก็เห็นปีกสีขาวอันใหญ่โตอยู่กลางหลังของตน “นี่มัน...อะไรกัน?”

“ปีกคล้ายของกามเทพคิวปิดเลย”

“ใช่...แต่ใหญ่กว่า...” หัวใจของเขายังเต้นแรงจากการเกือบตกดิ่งสูงพื้น เขามองน้องสาวก่อนจะพยุงเธอขึ้นมาอุ้มท่าเจ้าหญิง

“ท่านพี่!”

“เราจะ...ไปใช้ชีวิตในโลกมนุษย์กัน...บนนั้น...” ฮาลอนเงยหน้ามองเขาโอลิมปัสที่อยู่ห่างจากพวกเขาหลายร้อยเมตร “ไม่ได้ต้องการเราแล้ว!!”

 

เฮเลนได้ยินแบบนั้น เธอกอดคอพี่ชายอย่างโศกเศร้า ฮาลอนกอดน้องสาวไว้แน่นเขาพาเธอลงไปยังโลกมนุษย์แล้วใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นหลายสิบปี ช่วงแรกๆ ก็ปรับตัวในการใช้ชีวิตกันได้โดยไม่ลำบาก พวกเขาสองพี่น้องใช้ชีวิตอย่างขยัน แต่ก็มีเรื่องวุ่นสำหรับพวกเขาที่ร่างกายเขาไม่เติบโต ทำให้คนรอบข้างสงสัยว่าพวกเขาเป็นปีศาจหรือเปล่า ทำให้พวกเขานั้นต้องออกเดินทางย้ายถิ่นฐานไปในหลายๆ ที เพราะอะไรไม่รู้พวกเขาน่าจะเป็นมนุษย์ไปแล้ว แต่อายุขัยนั้นไร้ขีดจำกัดจนเป็นอันตรายต่อพวกเขา พวกเขาสองคนต้องฝึกการต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดจากมนุษย์และปีศาจมากมายที่คิดว่าพวกเขานั้นเป็นมนุษย์กึ่งเทพ ถึงมีชีวิตที่ดียังไงในใจจิตใจก็ยังทุกข์ทรมานกับสิ่งที่เกิดขึ้น เฮเลนได้ยินเสียงพี่ชายร้องไห้ถึงจะไม่มีเสียงแต่ความรู้สึกของพี่ชายส่งมาถึงเธอ ทำให้เธอรู้ว่าพี่ชายนั้นไม่ใช่คนที่เข้มแข็งเสมอไป เธออยากให้พี่ชายได้มีความสุขและปล่อยวางจากสิ่งที่เกิดขึ้นไปทั้งหมด

 

จนกระทั่งวันนั้นมาถึงวันที่ความตายมาเยือนพวกเขา ฮาลอนจ้องมองน้องสาวกำลังเล่นพิณให้พี่ชายฟังอย่างสบายใจ ช่วงนี้เป็นช่วงที่สงบมากของพวกเขาตลอดหลายสิบปีที่เคยคิดว่าจะไม่มีใครเจอพวกเขา เมื่อยี่สิบปีก่อนพวกเขาเดินทางอยู่ที่ครีตก็ดันไปจ๊ะเอ๋กับมารดาเขา ทำให้พวกเขาลำบากใจที่เจอมารดามากๆ แต่ผู้เป็นมารดาก็ร้องไห้อย่างดีใจที่เจอพวกเขายังมีชีวิตอยู่ หลังจากนั้นทั้งสองได้รับการปกป้องจากมารดาและได้พี่ชายอย่างเฮเฟตัสช่วยเหลือมาตลอด แล้วเขาก็มาเยี่ยมพวกเขาตลอดแทนมารดาที่ไม่สามารถลงมาโลกมนุษย์ได้บ่อยๆ วันนี้เฮเฟตัสจะนำขนมมาให้พวกเขาทานถึงแม้จะบอกไม่ต้องก็ตาม แต่เฮเฟตัสรักน้องๆ มา ระหว่างที่ฮาลอนกำลังฟังเฮเลนเล่นพิณนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฮาลอนได้ยินก็ดีใจที่คิดว่าพี่เฮเฟตัสมาแล้ว เขารีบพุ่งตรงไปเปิดประตูในทันที

 

“ท่านพี่!!” ฮาลอนเปิดประตูออกไป ชั่วพริบตาดวงตาของเขาเปิดกว้างขึ้นที่เห็นคนตรงหน้า เขาขมวดคิ้วอย่างโกรธเคือง “แก!!”

“ไม่ได้เจอกันนานนะ ฮาลอน!!” แอรีสยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ

ดวงตาสีแดงของแอรีส ทำให้ฮาลอนเห็นแบบนั้นเข้าใจเลยว่าอีกฝ่ายนั้นจ้องมาเล่นงานพวกเขา อีกฝ่ายกำลังจะเข้ามาข้างใน ฮาลอนไม่รีบรอเขายกขาขึ้นมาถีบอีกฝ่ายจนกระเด้งไปด้านหลังอย่างรุนแรง

“เฮเลนหนีไป!!” ฮาลอนตะโกนใส่น้องสาว

เฮเลนได้ยินแบบนั้นก็รีบหนีออกไปด้านหลังบ้าน ฮาลอนเดินไปหยิบอาวุธที่มารดาให้เขาไว้ เขาเดินออกไปข้างนอกก็เห็นแอรีสกระเด้งไปชนกับตกไม้จนหัก แอรีสยิ้มอย่างชอบใจสุดๆ

“อะไรกัน อะไรกัน ข้าอุตส่าห์มาหา แต่เจ้ากับทำร้ายข้างั้นเหรอ? ฮาลอน”

“เจ้าทำให้เราเป็นแบบนี้ แล้วกล้ามาหาเรา มันไม่ใช่การมาด้วยความหวังดีแน่ๆ!!”

“โห? งั้นเหรอ? มันก็จริง!! เจ้าทำให้แม่รังเกียจข้า! แล้วตอนนี้พวกเจ้าสองคนไม่ตายไปซะที นั้นเลยให้งานของข้ายังไม่จบ!! ท่านผู้นั้นเลยสั่งงานให้ข้ามาจัดการให้มันจบๆ”

“ท่านผู้นั้น?”

“ใช่! ท่านผู้นั้นจะทำคำขอของข้าเป็นจริง นั้นก็คือการกำจัดพวกเจ้าออกไป!!” แอรีสพุ่งตรงเข้าไปหาฮาลอนทันที

ฮาลอนรับการโจมตีจากอีกฝ่ายในทันที “หมายความว่าเรื่องทั้งหมดเจ้า!!”

“ใช่ ฮาลอน” แอรีสพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ น้องชาย ”ทุกอย่างเป็นฝีมือข้าที่ทำให้พ่อฟังข้า แล้วก็สร้างเรื่องทั้งหมดขึ้น!!”

“!!” คำพูดของอีกฝ่าย ทำให้บางอย่างในจิตใจของฮาลอนแตกดังกร๊อดขึ้น สิ่งบางอย่างถูกปลุกขึ้นมาควันสีดำกำลังครอบงำร่างกายของเขา “แอรีสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!”

สายฟ้าผ่าลงบนร่างกายของฮาลอน ทำให้แอรีสรีบถอยหนีแขนของเขาเกิดไหม้ เพราะสายฟ้านั้น เขาหันไปจ้องมองน้องชายของตนที่มีสายฟ้าคลุมร่างกายไปหมดทุกส่วน

“หนีเหรอ? พลังที่ท่านผู้นั้นบอกให้กำจัดทิ้ง!!”

“ข้าจะฆ่าเจ้า!! แอรีส!!”

ฮาลอนพุ่งตรงเข้าหาแอรีสอีกครั้ง แอรีสยกดาบขึ้นมาป้องกันการโจมตีอีกฝ่าย ดาบทั้งสองปะทะกันอย่างดุเดือด ทำให้รอบๆ เกิดกระแสลมอย่างรุนแรง

 

ทางด้านเฮเลนรีบหนีสุดชีวิต เธอไม่สามารถบินได้เหมือนฮาลอน แต่เธอก็ต้องหนีไปที่ไม่ค่อยมีคน แต่เฮเลนต้องการดูการต่อสู้ของทั้งสอง เธอเลยวิ่งไปจนถึงยอดหน้าผา เธอมองลงไปก็เห็นการต่อสู้ของทั้งสองที่ดุเดือดมากๆ แล้วก็เธอเห็นพี่ชายมีร่างกายที่เปลี่ยนไปจนน่าตกใจ แต่ในหัวของเธอกับสงสัยว่าเราเป็นพี่น้องกันทำไมต้องมาต่อสู้กันด้วย

 

“ทำไมกัน...ทำไมพวกท่านทั้งสองต้องต่อสู้กัน? ทำไมพวกเราถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้กัน?” เฮเลนพึมพำออกมาคนเดียวอย่างสงสัย

“เพราะพวกเจ้านั้นเป็นตัวเกะกะไงล่ะ!”

เสียงทุ้มดันขึ้นอย่างไม่คุ้นเคย เฮเลนได้ยินเสียงปริศนาก็หันไปมอง แต่แล้วเธอกับโดยบุคคลปริศนาใช้ดาบแทงที่ท้องของเธอ

“อึ้ก!” เฮเลนกระอักเลือดออกมา เธอค่อยๆ เงยหน้ามองของบุคคลปริศนา

ใบหน้าเรียวยาวได้รูปของบุรุษ ดวงตาสีแดง ผมสีดำเสยขึ้น กลิ่นอายพลังที่น่ากลัวของชายตรงหน้า

“ข้าล่ะเกลียดเวลาที่ต้องมาฆ่าพวกลูกเทพที่มีพลังล้นหลามจริงๆ แต่ดีที่พวกเจ้ามีช่วงเวลาที่พลังหายไปบ้าง ทำให้ง่ายขึ้นเมื่อพวกเจ้าโดนเนรเทศออกจากเขาโอลิมปัส”

“อัก! แปลว่าพวกเจ้า! ควบคุมพี่ชายของเรา”

“อ๋อ ใช่ ง่ายจังนะ เจ้าแอรีสนะ แค่โดนกล่อมให้ทรยศน้องชายมันก็ยอมทำเพื่อให้พ่อแม่มองตนเองมั้ง”

“เจ้า!! เจ้าเป็นใครกันแน่? อัก!!”

“ข้านะเหรอ?” ชายตรงหน้าดึงคอเสื้อหญิงสาวเข้ามาใกล้ๆ “จำข้าไว้นะ สาวน้อย ข้าคือคนที่ฆ่าเจ้า!!”

ชายหนุ่มดึงคอเสื้ออีกฝ่ายเข้าหาตนพร้อมกับเหวี่ยงเธอลงจากหน้าผา เฮเลนจะเอื้อมมือคว้าบางอย่างแต่ไม่มีสิ่งใดที่จะคว้าได้

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!”

 

ตึง!!

 

ร่างของเฮเลนตกลงไปสูงพื้นดิน เลือดสีแดงไหลรินออกจากร่างกาย เต็มไปหมด ท้องฟ้ากำลังก่อตัวขึ้นฝนค่อยๆ ตกลงมา ชายผมดำยิ้มร่าที่หนึ่งคนตายไปแล้วเหลือแค่อีกคนที่กำลังต่อสู้อยู่กับแอรีส ทางด้านฮาลอนรู้สึกร่างกายเริ่มล้ามากขึ้น แต่แล้วความรู้สึกบางอย่างเข้ามาในใจของเขา เขารู้สึกที่บางอย่างนั้นดับสูญ ฮาลอนเตะอีกฝ่ายออกไปจากตัวเขา เขายืนนิ่งอยู่ระยะหนึ่งเขารับรู้ถึงพลังที่หายไป

 

“เฮเลน...” น้ำตาค่อยๆ ไหลรินลง ฮาลอนรับรู้ว่าน้องสาวเขาตายแล้ว

 

แต่ใครกันที่ฆ่าน้องเขา แอรีสวิ่งตรงเข้ามาเขาอีกครั้ง ความโกรธเคืองพุ่งเป็นทวีคูณมากขึ้นเป็นสองเท่า ฮาลอนหันไปหาอีกฝ่ายพร้อมกับฟาดฟันดาบใส่อีกฝ่ายที่พุ่งตรงเข้ามาหาเขา แอรีสรับการโจมตีนั้นอย่างไม่รู้สึกอะไร เพราะเวลาฮาลอนโกรธการฟันดาบนั้นกลายเป็นการโจมตีที่ไร้ประโยชน์ขึ้นมา

 

“สนิทขึ้นหรือไง? ฮาลอน!!”

“ไม่มีวัน!! ทั้งเจ้า! ทั้งซุส! ข้าจะฆ่าทุกคนที่ทำให้เราพี่น้องต้องเป็นแบบนี้!!”

“โอ้! งั้นเกลียดชังข้าเข้าไป น้องข้า!! ข้าจะได้เห็นเจ้าตายไวๆ”

คำพูดของพี่ชายทำให้ฮาลอนโกรธและเกลียดอีกฝ่ายมากขึ้น “ตาย?! ใครกันแน่ที่จะตายก่อนกัน!!”

ฮาลอนยกมือขึ้นเรียกสายฟ้าพุ่งตรงเข้าหาอีกฝ่ายอย่างไม่ยั้ง แต่แอรีสหลบการโจมตีนั้นได้อย่างว่องไวเพื่อไม่ให้โดนโจมตี

“ทำไมกัน!! เจ้าเคยเป็นคนที่ข้าอยากเป็น!! เจ้าเป็นคนที่ข้ารักมากกว่าใคร!! เจ้าเป็นคนค้ำจุ้นพวกเรามาตลอดแท้ๆ แต่ทำไมเจ้าถึงกับกลายเป็นแบบนี้กัน!!”

“คนที่เจ้าพูดถึงนะ! มันตายไปนานแล้ว!!”

แอรีสวิ่งตรงเข้ามาพร้อมกับยกดาบขึ้นฟาดใส่อีกฝ่าย ฮาลอนยกดาบป้องกันการโจมตี แต่ภาพตรงหน้ากับหายไป ฮาลอนตกใจไปสักพักก่อนจะเห็นว่าแอรีสเข้ามายกดาบแทงเข้าที่ใจกลางหน้าอกของเขาโดยตรง

“อ๊ะ!!”

ฮาลอนอึ้งไปในทันทีที่หน้าอกของเขานั้นโดนแทงตรงกลางอกอย่างจัง แอรีสยกตัวอีกฝ่ายขึ้นเหนือตัวเอง ฮาลอนเจ็บหน้าอกอย่างมากที่โดนยกขึ้นแบบนั้นทำให้ตัวเขาไหลลง

“ช่างงดงามจริงๆ” แอรีสยิ้มอย่างชอบใจ

“แอรีส!!” ฮาลอนค่อยๆ เอื้อมมือมาแตะใบหน้าอีกฝ่าย “พี่ข้า...”

 

น้ำตาของฮาลอนกำลังหนองเต็มดวงตาของเขา ก่อนจะไหลตกลงบนใบหน้าของแอรีส ดวงตาสีแดงเปลี่ยนกลายเป็นสีน้ำตาลแดง ดวงตาค่อยเบิกกว้างขึ้น เมื่อเห็นภาพตรงหน้าของแอรีสคือเขากำลังถือดาบที่แทงน้องชายของตนเอง ใบหน้าเขาตื่นตกใจในทันที

 

“ฮา...ลอน ฮาลอน!!” แอรีสรีบวางดาบลงพร้อมกับพยุงตัวน้องชายนอนลงกับพื้น เขาสับสนว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถือดาบแทงน้องชายอยู่ “ไม่! ไม่! น้องข้า! เจ้าจะไม่เป็นอะไรนะ!!”

“แฮ่ก...แฮ่ก...พึ่งมา...ได้สติ...ตอนนี้เนี่ยนะ...”

“มันเกิดอะไรขึ้น!! ข้าจำได้แค่ข้ากำลังดื่มเหล้าอยู่ในห้องข้า!!”

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นอะไรไป...แอรีส...แต่ข้ากำลังจะตาย”

“ไม่! ไม่! เจ้าเป็นเทพ! เจ้าไม่มีวันตาย!!”

“สมองเจ้า...ช่างแย่กว่าเมื่อก่อนจริงๆ ข้ากับเฮเลนโดนเจ้าเป็นคนทำให้โดน...เนรเทศออกจากเขาโอลิมปัส...”

แอรีสได้ยินแบบนั้นเขาถึงกับตัวสั่น น้ำเสียงของเขาก็เริ่มสั่นเทา “ข้า...ข้าจะทำกับเจ้าทำไมกัน?”

“หึ...พูดจริง...เจ้าพูดกับข้า...ว่าอยากกำจัดข้า...เพื่อให้ท่านพ่อท่านแม่รักเจ้าแทนข้า”

“ไม่ๆ ข้าไม่เคยคิดแบบนั้น ถึงแม้จะเคยแต่นั้นก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของข้า! แต่ข้าก็ไม่เคยคิดจะทำ!!” แอรีสจับมือน้องชายเบาๆ

“หึ...นั้นล่ะ...อารมณ์ชั่ววูบของเจ้า...แฮ่กๆ” ฮาลอนไอออกมาเป็นเลือดมากกว่าเดิม ดวงตาของฮาลอนเริ่มมืดลงเขารู้สึกว่าเริ่มไม่ไว้แล้ว “ข้า...ข้า...เกลียด...เจ้า แอรีส”

“!?”

สิ้นเสียงของฮาลอนเขาก็สิ้นลมไปในทันที มือที่แอรีสจับนั้นตกลงข้างกายเจ้าของมือ แอรีสจ้องมองร่างไร้วิญญาณของน้องชาย บุคคลที่เขารักมากๆ ตั้งแต่เขาเกิดมา

“ไม่จริง...ไม่จริง...”

“เพราะเจ้า!” เสียงของเฮเฟตัสดังขึ้น

แอรีสเงยหน้าขึ้นก็เห็นน้องชายของตนที่มีร่างกายอันงดงามดั่งบุรุษที่งดงาม เขาเดินมาด้วยร่างกายอันเปียกโชยพร้อมกับร่างอันไร้วิญญาณของน้องสาวที่อยู่ในอ้อมแขนเขา แอรีสเห็นแบบนั้นเขาถึงกับส่ายหน้าอย่างวิตก

“เฮเฟตัส...ไม่จริงใช่ไหม?”

เฮเฟตัสไม่ฟังอะไร เขาวางร่างน้องสาวใกล้ๆ พี่ชายของเด็กคนนั้น เขามองน้องๆ ของตนก่อนจะตะโกนออกไป

“เจ้าทำอะไรไป!”

“ข้า...”

“เจ้าฆ่าเฮเลน!! เจ้าฆ่าฮาลอน!!”

“เฮเลน...เดียวข้า...ข้า...”

“ข้าเกลียดเจ้า! ข้าจะไปไม่ญาติดีกับเจ้าตลอดไป แอรีส!!”

 

เสียงของเฮเฟตัสดังก้องอยู่ในหัวของแอรีสตั้งแต่วันนั้น เขาไม่มีวันลืมสิ่งที่ตัวเองก่อขึ้น นั้นทำให้พระมารดาอย่างเฮร่าไม่พอชอบใจกว่าเดิมตนอุตส่าห์บอกจะปกป้องลูกๆ แต่แล้วพวกเขาก็จากไปด้วยน้ำมือของพี่ชาย เฮร่ายิ่งเกลียดทั้งลูกชายและสามีของตนมากกว่าเดิม เธอจึงเอาความโกรธไปลงกับมนุษย์กึ่งเทพที่เกิดจากซุส เรื่องราวทั้งหมดนั้นเฮเลนได้เล่าออกมาทั้งหมด ความรู้สึกเจ็บปวดของฮาลอนทำให้โพรทาเลียรู้สึกเจ็บแทนเขาสุดๆ

 

“เป็นเรื่องที่...เจ็บปวดจริงๆ ...”

“เจ้าค่ะ...เจ็บปวดจริงๆ เราทั้งสองนั้นเชื่อใจครอบครัวมาตลอดจนโดนทรยศ”

“แต่จากที่เจ้าเล่ามา...ข้าว่าแอรีสไม่ได้ตั้งใจทรยศครอบครัว เขาเห็นน้องชายตายแบบนั้นคงเจ็บปวดสำหรับเขาเช่นกัน”

“ค่ะ...”

“แต่...ชายที่เธอพูดบอกว่าเขามีดวงตาสีดำ ดวงตาสีแดง ใช่ไหม? เฮเลน”

“เจ้าค่ะ”

โพรทาเลียนึกอยู่สักระยะหนึ่ง ก่อนจะหยิบดินสอขึ้นมาโดยที่ดินสอโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ เธอวาดภาพลงบนกระดาษจนออกมาเป็นรูปร่างจนเกิดภาพชายที่โพรทาเลียรู้จักดี

“คนนี้ใช่ไหม?” โพรทาเลียยื่นภาพเหมือนของวากาเน็ทให้เฮเลนดู

“เจ้าค่ะ คนนี้ล่ะ”

“นึกแล้วเชียว!!”

ทุกคนต่างเดินมาดู พวกเขาแต่ละคนจับได้ว่าชายคนนี้เป็นบุคคลที่ฆ่าพวกเขา

“คนนี้เป็นใครนะ?”

“วากาเน็ท บุตรของแซเทิร์น”

“ว่าไงนะ!!”

“หรือว่า? เรื่องทั้งหมดนี้”

“ใช่! พวกเจ้าทั้งหมดตายเพราะฝีมือของแซเทิร์น...ที่ต้องการกำจัดฉันหลายครั้ง แต่ฉันไม่มีวันตาย...”

“แปลว่ามันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอีกสิ”

“ใช่! ฉันต้องฝึกมากกว่าเดิมแล้วรวบรวมอดีตชาติให้ครบ แล้วคนสุดท้ายที่ฉันอยากเจอคือฮาลอน!!”

“จะบ้าเหรอ?”

“จริงด้วยจากที่เฮเลนเล่าสายเลือดเทพองค์นี้ดูจะร้ายกาจกว่าพวกเรา!!”

“ฉันไม่สนใจ เพราะฉันมีวิธีเรียกเขาออกมา”

“ท่านพี่...คงไม่บอกว่า...”

“ใช่...ฉันต้องใช้วิธีที่ฮาลอนไม่ชอบใจที่สุดในชีวิตของเขา!!”

 

จบตอนที่ 75 โปรดติดตามตอนที่ 76 ต่อไป