“เฮ้ย! มาแล้วๆ เป็นไงบ้างวะกูได้หลานสาวหรือว่าหลานชายวะ” ทันทีที่เหนือเห็นทุกคนกำลังเดินออกมาจากลิฟต์ก็แทบจะกระโจนเข้าใส่ทันที

“แล้วพี่เหนืออยากได้หลานสาวหรือว่าหลานชายล่ะครับ” สายน้ำถามเหนือขึ้นยิ้มๆ

“พี่เหรอ อืมมม หลานสาวหรือว่าหลานชายพี่ก็รักหมดนั่นแหละครับ แต่ถ้าจะให้เลือกพี่ก็อยากได้หลานสาวมากกว่านะ จะได้อ้อนลุงเหนือคะลุงเหนือขาคงจะน่ารักดี” เหนือพูดไปยิ้มไป

“แล้วสรุปว่าพี่ได้หลานชายหรือว่าหลานสาวครับ” ไฟที่อดใจรอไม่ไหวถึงกับต้องดันตัวเหนือให้ออกมาจากหน้าของสายน้ำแล้วถามขึ้นอีกครั้ง

“อ่ะ ดูเอาเอง” เป็นหินผาที่ส่งมือถือให้กับไฟและเปิดเล่นวิดีโอที่ถ่ายไว้ให้ทุกคนดู จากนั้นวายุก็พาสายน้ำเดินไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ โดยปล่อยทุกคนยืนมุงดูโทรศัพท์กันอยู่ที่เดิม จะมีก็แต่หินผาและอิฐที่เดินตามมานั่งด้วย หินผาก็ไม่ลืมที่จะเดินจูงมือคู่หมั้นของตัวเองให้เดินตามมาด้วยและยืมมือถือของอิฐมาเปิดวิดีโอให้กับวาริได้ดู

“เบลจะได้หลานสาวเหรอน้ำ” เบลเป็นคนแรกที่เดินออกมาหาสายน้ำ พร้อมกับนั่งลงยองๆด้านหน้าของสายน้ำพร้อมกับยกมือขึ้นลูบท้องของสายน้ำไปด้วย

สายน้ำพยักหน้าตอบเพื่อนและส่งยิ้มกว้างให้โดยไม่ได้พูดอะไร เค้ารับรู้ได้ถึงความรักของทุกคนที่มีให้กับเค้าและลูกของเค้าจนพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกนี้มันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เลย

“อย่างนี้พวกลุงๆต้องเตรียมไว้หนวดกันแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย หลานสาวต้องออกมาน่ารักมากแน่ๆเลยดูหน้าตาพ่อกับแม่สิ” ดินเดินมานั่งลงข้างๆกันกับวายุและพูดขึ้นยิ้มๆ

“ใช่ๆ เดี๋ยวกูจะต้องเริ่มไว้หนวดแล้วล่ะว่ะ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหลานกูโตขึ้นจะสวยแล้วก็น่ารักขนาดไหน” เหนือเดินมาและพูดสมทบเห็นด้วยกับดิน

“ฮ่าๆๆ ต้องขนาดนั้นเลยเหรอครับ นี่เบบี๋เพิ่งจะสี่เดือนเองนะครับ อีกตั้งหลายปีกว่าจะโตเป็นสาว แล้วอีกอย่างพอถึงเวลานั้นพี่ๆต่างก็คงจะมีลูกเป็นของตัวเองกันแล้วด้วย” สายน้ำถึงกับขำให้กับความหวงหลานสาวของลุงๆทั้งหลาย

“อย่าว่าแต่พวกพี่เลยครับที่หวง เดี๋ยวรอดูพ่อของลูกซะก่อนเถอะครับ ขนาดเมียยังหวงขนาดนี้ลูกสาวคงจะไม่ให้คาดสายตาแน่ แล้วถึงพวกพี่จะมีลูกหรือไม่มีพวกพี่ก็ยังคงจะรักและหวงหลานสาวคนนี้ไม่มีเปลี่ยนอย่างแน่นอนครับ” ดินพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองหน้าวายุยิ้มๆ

“ขอบคุณพี่ๆทุกคนมากนะครับที่รักและหวังดีกับน้ำและลูกมาโดยตลอด ว่าแต่ว่ายังไงครับคุณพ่อคิดอะไรอยู่เหรอครับ” สายน้ำหันไปถามวายุที่นั่งลูบท้องเค้าอยู่ยิ้มๆโดยไม่พูดไม่จากับใครเลย

“พี่กำลังคิดว่าพี่จะไว้หนวดตามไอ้พวกนี้มันดีรึเปล่าน่ะครับ” วายุพูดขึ้นหน้านิ่งๆ

“ฮ่าๆๆ” พอวายุพูดจบทุกคนก็พากันหัวเราะเพราะนานๆทีวายุถึงจะเล่นมุกตามคนอื่น

พอนั่งคุยกันได้สักพักคุณแม่ก็เริ่มรู้สึกหิวและอยากกินอาหารญี่ปุ่นขึ้นมา ทุกคนเลยพากันขับรถมากันที่ห้างเพื่อมากินอาหารญี่ปุ่นร้านประจำ

พอเริ่มเข้าสู่เดือนที่สี่ อาการแพ้ท้องของสายน้ำก็เริ่มที่จะไม่มีให้เห็นแล้ว จะเหลือแต่อาการที่ติดกลิ่นตัวสามีเท่านั้นที่ยังคงอยู่ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมสายน้ำจึงยอมที่จะหยุดเรียนและไปที่ทำงานกับวายุแทน

“เหนื่อยมั้ยครับวันนี้” ทันทีที่ถึงห้องวายุก็ค่อยๆประคองสายน้ำให้นั่งลงที่โซฟาและเอาหมอนมารองที่หลังให้

“นิดหน่อยครับแต่น้องปวดขามากกว่า” สายน้ำพูดพร้อมกับทำหน้าเบ้ ด้วยความที่เค้าเป็นคนตัวเล็กจึงทำให้ท้องที่เริ่มใหญ่ขึ้นทุกวันส่งผลให้ตัวเค้าเองเริ่มที่จะปวดขาและหลังแล้ว

“เดี๋ยวพี่นวดให้นะครับตัวเล็กนอนลงเลยก็ได้นะครับจะได้สบาย” วายุพูดพร้อมกับจัดหมอนให้เข้าที่และค่อยๆประคองคนตัวเล็กให้นอนราบลงกับโซฟา

วายุย้ายตัวเองมานั่งตรงช่วงขาของสายน้ำและเอาขาของสายน้ำพาดลงมาที่ขาของตัวเองอีกทีหนึ่ง ก่อนที่จะเริ่มลงมือนวดอย่างเบามือ

พอคนพี่เริ่มลงมือนวด คนถูกนวดก็ยิ่งรู้สึกสบายมากขึ้นจนค่อยๆเคลิ้มหลับไปในที่สุด

วายุที่เห็นว่าสายน้ำนั้นหลับลงไปแล้วก็นวดต่อให้อีกสักพักแล้วจึงหยุดมือ วายุนั่งมองหน้าของคนรักด้วยแววตาที่อ่อนโยนอยู่เป็นนานสองนาน จนกระทั่งได้ยินเสียงออดเจ้าตัวจึงรีบลุกไปเปิดประตูเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะสะดุ้งตื่น

“อ้าว ป๊าม๊าสวัสดีครับ เชิญเข้าข้างในก่อนครับ” พอเปิดประตูออกก็พบว่าเป็นป๊ากับม๊าของสายน้ำแล้วก็หินผาและวาริที่มายืนอยู่หน้าประตู

“ม๊าทำของบำรุงร่างกายแล้วก็บำรุงครรภ์มาให้น้องจ้ะ”

"ขอบคุณครับม๊า" วายุยื่นไปมารับของจากม๊าและเดินเอาไปวางไว้ในครัว

“พอดีน้องเพิ่งหลับไปนะครับ เห็นน้องบ่นว่าปวดขาผมเลยนวดให้นวดไปนวดมาก็เลยหลับอย่างที่เห็นนี่แหละครับ” ตอนนี้ทุกคนเดินมาดูสายน้ำที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่

ม๊าเดินมานั่งลงข้างๆตัวของสายน้ำและยกมือขึ้นลูบท้องของสายน้ำอย่างเบามือ พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอออกมา เธอไม่คิดว่าตัวเองจะมีหลานเร็วขนาดนี้ นี่เธอกำลังจะได้เป็นยายคนแล้วเหรอนี่

“ม๊าครับ เป็นคุณยายขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับเนี่ย ฟอด!” หินผาลงมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆม๊าและเอ่ยแซวพร้อมกับกอดและหอม

“อย่ามาแซวม๊านะ ก็ม๊าดีใจนี่นาที่จะได้เป็นยายคนแล้ว ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้” ม๊าพูดพร้อมกับรีบเช็ดน้ำตาตัวเองไปด้วยอย่างเขินๆ ที่อยู่ดีๆก็มานั่งร้องไห้ต่อหน้าลูกเขยและว่าที่ลูกสะใภ้ซะได้

ป๊าเองก็ได้แต่นั่งมองหน้าลูกชายคนเล็กที่นานๆจะได้เจอและเห็นหน้าสักที เพราะตอนนี้ป๊ากับม๊าเองก็เริ่มที่จะค่อยๆทยอยโอนถ่ายงานในประเทศให้กับหินผาไปเกือบหมดแล้ว เพราะถ้าหินผาเรียนจบเมื่อไหร่ก็จะเข้ามารับตำแหน่งรองประธานบริษัททันที ทำให้ตอนนี้ป๊ากับม๊าจึงไม่ค่อยได้อยู่ในประเทศกันสักเท่าไหร่นัก แต่บินไปอยู่และดูงานที่สายการบินต่างประเทศแทนซะเป็นส่วนใหญ่ พอท่านทั้งสองมีเวลาก็เลยอยากที่จะแวะมาหาลูกชายคนเล็กด้วยความคิดถึง

“อื้ออ พี่กายใครมาเหรอครับ” สายน้ำที่ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ข้างๆหูจึงถามขึ้นทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา วายุจึงรีบลุกขึ้นไปหาทันทีที่ได้ยินคนตัวเล็กเรียกชื่อตัวเอง

“ป๊ากับม๊ามาหาครับ ลุกขึ้นมาคุยกับป๊าม๊าก่อนนะครับ” ทันทีที่วายุบอกสายน้ำก็รีบลืมตาและทำท่าจะลุกขึ้นทันที จนวายุต้องรีบประคองให้ลุกขึ้นนั่ง

“ป๊าม๊าน้องน้ำคิดถึงจังเลยครับ ฟอดๆ” สายน้ำหันไปกอดม๊าไว้แน่นพร้อมกับหอมแก้มไปสองฟอดใหญ่

“ม๊าก็คิดถึงหนูจ้ะ ฟอดๆ”

“ป๊ามาให้น้องน้ำกอดหน่อยครับ” สายน้ำพูดพร้อมกับขวักมือเรียกป๊าตัวเองให้มานั่งข้างๆกัน วายุเห็นดังนั้นจึงลุกขึ้นให้ป๊าได้มานั่งแทนที่และย้ายไปนั่งแทนที่ป๊า

ทางด้านหินผา วาริ และวายุก็ได้แต่นั่งมองสามคนพ่อแม่ลูกนั่งกอดนั่งหอมเละคุยถามสารทุกข์สุกดิบกันอยู่ด้วยรอยยิ้ม

ฟอดๆ

“อ๊ะ พี่ผาทำอะไรครับเนี่ย” ทันทีที่หินผาหอมลงมาที่แก้มของตัวเองวาริที่นั่งมองสายน้ำอยู่ก็ถึงกับสะดุ้งขึ้นมา เมื่อโดนคนที่นั่งอยู่ตรงพนักโซฟาของตัวเองขโมยหอมแก้มไปสองฟอดใหญ่

“พี่ก็อยากมีคนกอดคนหอมบ้างนี่ครับ ไม่ได้เหรอครับ หืมมม” หินผาทำหน้าตาและส่งเสียงออดอ้อนไปให้กับคู่หมั้นของตัวเอง จนโดนวาริมองค้อนกลับมาตาเขียวที่มาทำอะไรต่อหน้าป๊าม๊าแบบนี้

“อย่ามองพี่แบบนี้สิครับ เดี๋ยวพี่ก็อดใจไม่ไหวอีกหรอก”

“พี่ผานี่ พูดอะไรเกรงใจป๊าม๊าด้วยครับ เราไม่ได้อยู่กันสองคนนะ” วาริพูดพร้อมกับพยายามแกะมือปลาหมึกของคนตัวใหญ่ที่กอดตัวเองไว้ซะแน่น

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะคิดซะว่าไม่มีพวกเราอยู่กันตรงนี้ก็แล้วกันนะคะน้องวา” ม๊าพูดขึ้นมายิ้มๆพร้อมกับส่งสายตาล้อเลียนมาให้ด้วย และนั่นยิ่งทำให้วาริยิ่งเขินและหน้าแดงไปกันใหญ่แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งให้คนตัวใหญ่เอาแต่ใจนั่งกอดตัวเองอยู่อย่างนั้น

“น้องวาจ๋า อย่างอนพี่ผาเลยนะครับนะคนดี” พอทั้งคู่ลงไปส่งป๊ากับม๊าด้านล่างแล้ว ระหว่างที่ขึ้นลิฟต์และเดินมาที่ห้องวาริก็ไม่ยอมคุยกับหินผาอีกเลย ใช่ว่าเค้าจะโกรธหรืองอนอะไรหรอกนะ แต่เค้าอยากที่จะดัดนิสัยคนเอาแต่ใจบ้าง ที่ชอบทำอะไรประเจิดประเจ้อไม่แคร์สื่อ

วาริเดินเข้ามาในครัวเพื่อที่จะเตรียมทำอาหารเย็นโดยมีหินผาเดินหน้างอตามหลังมาติดๆ

หมับ!!

“น้องวาครับโกรธพี่จริงๆเหรอครับ พี่ขอโทษนะครับที่พี่เอาแต่ใจมากไปหน่อย อย่าโกรธอย่างงอนพี่ผาคนนี้เลยนะครับ นะคนดีของพี่ จุ๊บๆๆ” หินผาเข้าไปสวมกอดวาริที่ด้านหลังพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่สุดแสนจะอ้อนวอน แต่ก็ยังไม่วายก้มลงไปจูบซับที่ต้นคอด้านหลังของวาริให้ได้ขนลุกเล่น

เนี่ยก็เป็นซะอย่างเนี้ย นี่ขนาดกำลังง้อเค้าอยู่แท้ๆนะ ยังไม่วายที่จะหาเศษหาเลยกับเค้าเลย เฮ้อ!วาริหล่ะเครียด

“อื้ออ พี่ผาถอยไปก่อนครับวาจะทำกับข้าวครับ แล้ววาก็ไม่ได้งอนแล้วด้วย” วาริรีบพูดขึ้นทันทีที่จมูกโด่งของหินผาเริ่มที่จะมาปัดป่ายและสูดดมอยู่แถวๆต้นคอด้านหลังและซอกคอของตัวเองแล้ว

“น้องวาก็ทำไปสิครับ พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะครับ” หินผาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าชิดกับใบหูของคนที่ตัวเองกำลังกอดอยู่

ตลอดเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมาหินผาไม่เคยที่จะล่วงเกินวาริไปมากกว่าการกอดหอมหรือว่าจูบเลยสักครั้ง เพราะคิดว่าน้องคงยังไม่พร้อมและคิดว่าน้องยังเด็กอยู่มาก แต่พอมาวันนี้วันที่เค้าได้นั่งมองน้องชายของตัวเองชัดๆและนานกว่าทุกครั้ง สิ่งที่เค้าเคยคิดว่าน้องชายของตัวเองนั้นยังเป็นเด็กน้อยสำหรับเค้าอยู่นั้นเค้ากลับคิดผิด น้องชายของเค้ากำลังจะได้เป็นแม่คน ซึ่งนั่นทำให้น้องของเค้านั้นดูเป็นผู้ใหญ่เพิ่มมากขึ้นทั้งคำพูดคำจาและการวางตัว โดยที่คนเป็นพี่อย่างเค้าไม่เคยที่จะสังเกตมาก่อนเลย ถ้าเช่นนั้นคนในอ้อมกอดของเค้านั้นก็อาจจะเป็นอย่างนั้นด้วยเช่นกัน

จะผิดมั้ยถ้าเค้าอยากที่จะให้คนในอ้อมกอดของเค้าคนนี้มาเป็นแม่ของลูก มันจะเร็วเกินไปมั้ยที่เค้าอยากที่จะครอบครองคนในอ้อมกอดนี้ในตอนนี้ ไม่แน่ว่าคู่หมั้นของเค้าอาจจะตั้งท้องได้เหมือนกับที่น้องชายของเค้าที่สามารถตั้งท้องได้ หรือหากว่าวาริไม่สามารถตั้งท้องได้จริงๆก็ค่อยไปหาหมอที่ต่างประเทศก็ได้ เพราะเค้าก็เริ่มที่จะศึกษาเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ว่าตอนนี้เทคโนโลยีทางการแพทย์ก้าวไกลจนสามารถที่จะปลูกถ่ายมดลูกให้กับผู้ชายได้แล้ว และก็มีผู้ชายที่คลอดลูกออกมาโดยการปลูกถ่ายมดลูกเยอะแล้วเหมือนกัน เพียงแต่ในประเทศไทยยังไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับและแพร่หลายกันสักเท่าไหร่

“พะ พี่ผาครับ วาทำไม่ถนัดครับ พี่ผาไปนั่งรอก่อนนะครับ อ๊ะ” วาริที่ตอนนี้รู้สึกว่าขนของตัวเองนั้นได้ลุกชูชันไปทั่วร่างกายแล้ว ก็ได้แต่พยายามควบคุมน้ำเสียงและอารมณ์ของตัวเองเอาไว้

“พี่อยากอยู่ใกล้ๆน้องวานี่ครับ นะครับนะคนดี” หินผาพูดพร้อมกับใช้จมูกคมปัดป่ายไปมาตามติ่งหู และลงมาที่ซอกคอของคนน้อง มือหนาค่อยๆล้วงเข้ามาในเสื้อตัวบางที่วาริสวมใส่สบายๆอยู่ห้อง ก่อนจะค่อยๆเลื้อยเข้าไปสะกิดยอดอกที่มันกำลังเริ่มที่จะแข็งสู้มือเค้าอยู่

“อ๊ะ อ๊าส์ พะ พี่ผาครับ วาหิวแล้วครับ ปล่อยวาก่อนนะครับ” วาริพูดพร้อมกับใช้มือวางค้ำที่เคาน์เตอร์ครัวเพื่อทรงตัว เค้าแทบจะยืนทรงตัวไม่อยู่แล้วด้วยซ้ำ เพราะไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่หินผาจะรุกเค้าหนักถึงขนาดนี้ มันเป็นความรู้สึกเสียวรัญจวนที่บอกไม่ถูก

“พี่ก็หิวครับ แต่พี่หิวน้องวานะครับไม่ใช่หิวอย่างอื่น น้องวาให้พี่กินได้มั้ยครับเผื่อพี่จะหายหิวได้บ้าง” หินผาพูดพร้อมกับจับวาริหันหน้ามาทางเค้า และยกตัวของวาริขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ครัวอย่างรวดเร็ว

หินผาจับขาของวาริแยกออกกว้างและเบียดตัวเองเข้าไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของร่างบาง

“แต่ว่า.......อื้ออ” ยังไม่ทันที่วาริจะพูดจบ หินผาก็ใช้ริมฝีปากหนาเข้าประกบจูบกับริมฝีปากรูปกระจับทันที ริมฝีปากร้อนบดขยี้ดูดดึงริมฝีปากบนและล่างของน้องอย่างโหยหาจนบวมเจ่อ เมื่อได้ชิมความหวานจากด้านนอกจนเป็นที่พอใจแล้ว ลิ้นร้อนก็ค่อยๆ สอดแทรกชอนไชเข้าไปสำรวจจนทั่วทุกซอกทุกมุมในโพรงปากหวาน นิ้วเรียวยาวก็ทำหน้าที่บดขยี้เม็ดตุ่มไตของคนน้องทั้งสองข้างอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง

“อ๊ะ อื้มม อื้อ” วาริได้แต่ร้องครางอยู่ในลำคอด้วยความเสียว นิ้วมือเรียวเล็กได้แต่ขยำอยู่ที่คอเสื้อของอีกคนจนยับยู่ยี่ ตอนนี้วาริกำลังรู้สึกว่าสมองของตัวเองนั้นขาวโพลนและไม่รับรู้อะไรอีกเลยนอกจากความเสียวที่ได้รับในตอนนี้

จมูกคมค่อยๆไล่สูดดมซุกไซร้ความหอมจากซอกคอของน้อง ลิ้นร้อนก็ไล่เลียพร้อมกับใช้ริมฝีปากขบเม้มไปตามซอกคอเช่นเดียวกัน

“อ๊า พะ พี่ผา วาเสียว วะ วาจะไม่ไหว อ๊ะ อ๊า” วาริจิกมือเข้ากับไหล่ของคนตัวใหญ่อย่างต้องการหาที่ระบายความเสียวที่กำลังเล่นงานตัวเองอยู่

“น้องวามาเป็นแม่ของลูกพี่นะครับคนดี” หินผาที่ยังไม่ละหน้าออกจากซอกคอหอมพูดขึ้นข้างๆหูของวาริด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“ตะ แต่วา ทะ ท้องไม่ได้นะครับ อ๊ะ อ๊าา อ่าา” วาริร้องขึ้นทันทีที่ลิ้นร้อนชอนไชเข้าไปในรูหู จนขนทั่วร่างกายของเจ้าตัวลุกซู่ชูชัน

“ไม่เป็นไรครับ พี่มีวิธีที่ทำให้น้องวาท้องได้ครับ นะครับคนดีของพี่ผา พี่ผาขอได้มั้ยครับ พี่จะไม่ไหวแล้วครับ ซี๊ดด อ่าา” หินผาพูดพร้อมกับดึงวาริให้มานั่งหมิ่นเหม่อยู่ตรงขอบเคาน์เตอร์ และบดเบียดความคับแน่นที่อยู่ในกางเกงของตัวเองเข้าไปตรงหว่างขาของน้อง

“อ๊ะ อ๊าา อ๊ะ อื้มม” วาริพอได้ยินคนตัวใหญ่พูดแบบนั้นก็ถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบหรือคิดอะไร เจ้าตัวก็ต้องร้องออกมาด้วยความเสียวอีกครั้งเมื่อโดนบดเบียดส่วนที่แข็งและใหญ่เข้ามาตรงกลางหว่างขา

หินผาพอเห็นคนน้องไม่มีท่าทีขัดข้องอะไร ก็อุ้มช้อนตัวของวาริในท่าคาดเอวและเดินตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง

หินผาค่อยๆวางวาริลงบนเตียงอย่างเบามือและนุ่มนวล พร้อมกับตามมาขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ ในแววตานั้นสื่อถึงความต้องการที่มีอยู่มากมาย จนวาริเองก็ยังรับรู้ถึงมันได้

“พี่ผาครับ วาขอถามอะไรอย่างนึงได้มั้ยครับ” วาริพูดถามออกมาในขณะที่หินผาก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอหอมนั้นอีกครั้ง

“ได้สิครับ สำหรับน้องวาแล้วจะถามพี่หลายๆอย่างหรือทั้งชีวิตก็ได้ครับ จุ๊บๆ” หินผาจูบลงที่ซอกคอของคนน้อง จนวาริต้องหดคอหนีเพราะความเสียว แต่เจ้าตัวก็ยังพยายามที่จะหักห้ามอารมณ์ตัวเองเอาไว้ก่อน ด้วยความที่ยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่

“ถ้าวาเกิดท้องไม่ได้ขึ้นมาจริงๆพี่ผาจะยังคงรักวาเหมือนเดิมรึเปล่าครับ แล้วพี่ผาจะทิ้งวามั้ยครับ” พอได้ยินในสิ่งที่วาริถามหินผาถึงกับชะงักและหยุดการกระทำทุกอย่างลงทันที

“ทำไมน้องวาถามพี่แบบนี้ล่ะครับ น้องวาฟังพี่ดีๆนะครับ พี่ผาคนนี้รักน้องวามาก ต่อให้น้องวาท้องไม่ได้หรือไม่มีลูกให้พี่พี่ก็ยังจะรักน้องวาคนนี้คนเดียวของพี่ไปทั้งตลอดชีวิตของพี่ แล้วที่พี่บอกว่าพี่จะทำให้น้องวาท้องให้ได้นั้นพี่พูดจริงนะครับ เพราะต่อให้น้องวาท้องเองโดยธรรมชาติไม่ได้ พี่ก็จะพาน้องวาไปหาหมอที่ต่างประเทศทันทีที่น้องวาเรียนจบ เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีทางการแพทย์ของที่นู่นเค้าสามารถปลูกถ่ายมดลูกให้กับผู้ชายได้แล้วนะครับ แล้วก็มีผู้ชายที่คลอดลูกเพราะได้รับการปลูกถ่ายมดลูกออกมาแล้วหลายคนด้วยนะครับ” หินผาอุ้มร่างบางมานั่งตักโดยที่หันหน้าเข้าหากันและค่อยๆอธิบายให้น้องได้เข้าใจ วาริก็ได้แต่พยักหน้าตามในสิ่งที่คนตัวใหญ่กำลังอธิบายให้เค้าฟังอย่างเป็นจริงเป็นจังผิดกับอารมณ์ก่อนนี้นี้ลิบลับเลย

“แล้วก็อีกอย่างพี่ขอได้มั้ยครับ น้องวาอย่าถามพี่อีกได้มั้ยครับว่าพี่จะทิ้งน้องวารึเปล่า น้องวาก็รู้ว่าพี่รักน้องมากขนาดไหน พี่ไม่เคยมีความคิดแบบนี้โผล่มาในหัวพี่เลยสักนิดเดียว น้องวาพูดแบบนี้เหมือนดูถูกความรักของพี่เลยนะครับ” หินผาแกล้งก้มหน้าลงพร้อมตีหน้าเศร้า

“วาขอโทษครับ วาไม่ได้ตั้งใจ วาแค่อยากถามให้แน่ใจก่อนที่จะ.....เอ่ออ” วาริพูดพร้อมกับหน้าที่เริ่มขึ้นสี

“หึๆ ก่อนที่จะอะไรเหรอครับคนดี ไหนพูดสิครับ” หินผาพูดพร้อมกับใช้จมูกปัดป่ายไปมาอยู่ที่แก้มใส มือหนาก็ค่อยๆลูบวนไปมาอยู่ที่สะโพกมนของคนน้องไปด้วย

“อ๊ะ ไม่มีอะไรครับ อ๊ะ อื้อ” วาริขบเม้มริมฝีปากเอาไว้เพื่อพยายามกลั้นเสียงน่าอายของตัวเองไม่ให้เล็ดลอดออกมาเมื่อโดนมือใหญ่บีบเคล้นอยู่ที่สะโพกของตัวเอง

“พี่ตอบให้ก็ได้ครับ ก่อนที่จะเป็นเมียพี่ใช่มั้ยครับ หืมมม ซี๊ดด อ่าา” หินผาพูดพร้อมกับจับดันสะโพกของคนบนตักให้มาบดเบียดสิ่งที่กำลังแข็งตัวขึ้นมาอีกครั้ง