สายน้ำที่บัดนี้ท่อนบนได้เปลือยเปล่าอย่างที่เจ้าตัวยังไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วยฝีมือของคนพี่ไปแล้ว สมองของเค้าตอนนี้ว่างเปล่าราวกับไม่รับรู้อะไรแล้วนอกจากความเสียวซ่านที่คนพี่ปรนเปรอให้

ลิ้นร้อนค่อยๆตวัดชิมความหวานจากยอดอกสีสวยอย่างไม่รีบร้อน ริมฝีปากหยักได้รูปทั้งดูดทั้งดุนอย่างไม่รู้จักเบื่อจนยอดอกนั้นขึ้นสีแดง

“อื้อ อ่าส์~ พี่กาย นะ น้องเสียว” สายน้ำที่ไม่รู้จะปลดปล่อยความเสียวนี้ได้อย่างไร ก็ได้แต่ส่งมือเล็กสอดไปขยุ้มผมดกดำของคนพี่เพื่อเป็นการระบายความเสียวแทน

“ชอบมั้ยครับคนดีของพี่กาย” วายุเอ่ยถามขณะที่ยกตัวน้องขึ้นจากตักแล้วจับให้สายน้ำเป็นฝ่ายนอนลง

สายน้ำไม่ตอบได้แต่นอนหน้าแดงตัวแดง พร้อมกับหันหน้าหลบสายตาเป็นประกายเต็มไปด้วยความต้องการของคนพี่

“พี่กายรักตัวเล็กมากนะครับ แล้วตัวเล็กล่ะครับรักพี่กายรึเปล่า” วายุพูดพร้อมกับใช้จมูกคลอเคลียอยู่แถวซอกคอหอมของคนตัวเล็ก

“ระ รักครับ น้องรักพี่กายคะ อื้อ......”

ยังไม่ทันที่สายน้ำจะพูดจบ ริมฝีปากบางก็โดนประกบจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความร้อนแรงที่บ่งบอกอารมณ์ของคนพี่ได้ดี มันไม่เหมือนกับจูบที่ผ่านๆมาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

ริมฝีปากร้อนบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างไม่รู้จักเบื่อ ลิ้นร้อนชอนไชเข้าไปสำรวจในโพรงปากหวานครั้งแล้วครั้งเล่า ด้านสายน้ำที่มีอารมณ์ตามคนด้านบนก็ส่งลิ้นเล็กของตัวเองไล่ตวัดลิ้นของคนพี่อย่างไม่มีถอยถึงแม้ว่าจะยังดูเก้ๆกังๆอยู่บ้าง แต่แค่นี้ก็ทำให้วายุนั้นพอใจเป็นอย่างมากแล้ว

“แฮ่ก! แฮ่ก!” ร่างบางถึงกับนอนหอบหายใจแรงเมื่อคนพี่ถอนปากให้คนน้องได้มีโอกาสสูดลมหายใจเข้าปอดยาวๆ

“พี่กายขอลงโทษคนดีนะครับ” วายุกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอยู่ข้างหูของคนน้อง ริมฝีปากร้อนค่อยๆไล่เล็มไปตามซอกคอไล่ลงมาขบเม้มที่ไหปลาร้า จากนั้นก็มาหยุดอยู่ที่ตุ่มไตที่กำลังแข็งสู้ลิ้นของเค้า สายน้ำก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีด้วยการแอ่นอกสู้ลิ้นร้อนของคนด้านบน

วายุค่อยๆไล่เล็มขบเม้มลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ ลิ้นร้อนลากผ่านหน้าท้องมาจนถึงขอบกางเกงของคนตัวเล็ก เค้าใช้ฟันกัดเอาไว้ที่ขอบกางเกงพร้อมกับรูดรั้งกางเกงลงด้วยปากของเค้าเอง

สายน้ำที่เห็นการกระทำของคนพี่ถึงกับต้องยกมือขึ้นปิดหน้าพร้อมกับหลับตาไว้ด้วยความเขินอาย ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายของเค้าเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา วายุในตอนนี้ช่างเซ็กซี่เสียยิ่งกระไรดี

คนตัวเล็กที่ตอนนี้รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นรดอยู่แถวๆหน้าขาของตัวเองก็เอามือออกจากหน้าและลืมตาขึ้นมองอีกครั้ง และภาพที่เห็นก็คือพี่กายของเค้ากำลังใช้ปากดึงรั้งขอบอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดตาให้รูดลงไปด้านล่าง

ตอนนี้วายุนั่งมองร่างเปลือยเปล่าของคนตัวเล็กด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย เนื้อตัวที่เคยมีสีขาวออกชมพูบัดนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อไปทั้งตัว

“พะ พี่กายมองอะไรครับน้องเขินนะ” สายน้ำที่เห็นคนพี่มัวแต่มองสำรวจเรือนร่างของเค้านั้นก็ยกมือขึ้นมาปิดส่วนที่หวงแหนของตนเองเอาไว้

“สวยครับ น้องสวยมาก สวยจนพี่กายอยากกลืนกินน้องไปทั้งตัว” วายุที่พูดราวกับว่าละเมอออกมาซะมากกว่า พร้อมทั้งลุกขึ้นถอดเสื้อกับกางเกงของตัวเองออกอย่างเร็ว

“อ๊ะ~ พะ พี่กายครับมันสกปรกนะ ไม่เอาครับ อ๊ะ~” สายน้ำถึงกับร้องห้ามออกมาทันทีที่วายุก้มลงจูบไปที่ข้อเท้าเล็กของเค้า วายุไล่จูบสลับกับเลียตั้งแต่ข้อเท้ามายังโคนขาอ่อนด้านในเรียกได้ว่าแทบจะไม่มีตรงไหนเลยที่เค้าจะไม่ได้สัมผัสมัน

“อื้อ~ ซี๊ดดด พะ พี่กาย อ่าส์~ น้องไม่ไหว อ๊ะ~” ลิ้นร้อนของคนพี่ค่อยๆ แตะลงตรงส่วนปลายที่มีน้ำปริ่มอยู่และไล่เลียไปตามแกนกายเล็กสีชมพูของคนใต้ร่าง จากนั้นก็ใช้ปากครอบครองจนแกนกายเล็กหายเข้าไปในโพรงปากของตนเอง

สายน้ำได้แต่นอนลำตัวบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน มือเรียวเล็กดึงทึ้งอยู่ที่ผมดกดำของคนพี่ด้วยความเสียวปานจะขาดใจ สะโพกกลมมนยกขึ้นลอยเหนือที่นอนนุ่มตามแรงดูดดึงที่คนด้านบนมอบให้

“อ๊ะ อ๊าส์ น้องไม่ไหวแล้ว พะ พี่กายช่วยน้องด้วย อ๊ะ อ๊าส์~.....” สิ้นเสียงหวานน้ำรักก็พวยพุ่งออกมาใส่ปากของคนพี่ที่ยังไม่ยอมปล่อยปากออกจากแกนกายเล็กของคนน้องจนเต็ม

“อึก! หวาน” วายุกลืมน้ำรักของน้องทุกหยาดหยดอย่างไม่นึกรังเกียจ

สายน้ำที่นอนหมดเรี่ยวแรงได้แต่มองตามการกระทำของคนตัวใหญ่ที่ยังไม่มีที่ท่าว่าจะหมดแรงหรือหมดพลังเลยสักนิด เค้าสาบานเลยว่าจะไม่มีทางทำให้วายุต้องโกรธหรืองอนอีกเลยถ้ารู้ว่าบทลงโทษของคนหื่นจะออกมารูปแบบนี้

“พี่กาย น้องไม่ไหวแล้วครับ น้องหมดแรงแล้ว” สายน้ำร้องบอกคนพี่ที่กำลังยกขาทั้งสองข้างของเค้าจนหัวเข่าติดกับหน้าอก ทำให้ช่องทางรักสีชมพูของเค้าลอยเด่นอยู่ตรงหน้าของคนที่กำลังจ้องมองอยู่ปานจะกลืนกิน

“ตัวเล็กนอนเฉยๆนะครับ จะได้ไม่เหนื่อย จ๊วบ! จ๊วบ!” พูดจบเจ้าตัวก็ลงไปใช้ปากจูบพร้อมดูดดึงไปที่สองก้อนกลมขาวเนียนที่ลอยเด่นล่อตาเค้าอยู่อย่างอดใจไม่ไหว

“อ๊ะ อ๊าส์ พะ พี่กาย อย่า คะ ครับ มะ มันสกปรกครับ” สายน้ำทั้งร้องครางทั้งร้องห้ามคนที่เอาแต่ใจจนแยกไม่ออก

“อ๊ะ อ่าส์ อื้อ~” ลิ้นสากของคนพี่ลากผ่านไปที่ช่องทางรักสีสวยที่กำลังขมิบเชิญชวนให้เค้าได้ลองลิ้มชิมมันอยู่ และก็ไม่ผิดหวังมันหวานจนทำให้เค้าติดใจ เค้าไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าแกนกายใหญ่โตของเค้านั้นหายเข้าไปในช่องทางรักสีสวยนี้มันคงจะตอดรัดและทำให้เค้าจะมีความสุขมากขนาดไหน แต่เค้าก็คงต้องรอให้น้องพร้อมกว่านี้ก่อน

“ตัวเล็กครับพี่ไม่ไหวแล้วครับ พี่ปวดไปหมดแล้ว ช่วยพี่หน่อยนะครับคนดี” วายุพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งคุกเข่าและแยกขาเรียวของน้องแยกออก พร้อมทั้งสอดแก่นกายที่ใหญ่กว่าขนาดมาตรฐานเข้าไปตรงโคนขาอ่อนของน้อง จากนั้นก็หุบขาของน้องให้หนีบแกนกายใหญ่ของตัวเองไว้

“อ่าส์ ซี๊ดดดดด...” วายุที่เริ่มโยกขยับตัวร้องออกมาด้วยความเสียวเมื่อลำกายของตัวเองนั้นเสียดสีเข้ากับเนื้อนุ่มนิ่มของน้อง

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์...” สายน้ำที่บัดนี้ก็เสียวไม่แพ้คนด้านบนถึงกับร้องออกมา เพราะจุดที่เสียดสีอยู่นั้นใกล้กับช่องทางรักของเค้าเป็นอย่างมาก

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงเนื้อกระทบกันอย่างหยาบโลนสลับกับเสียงร้องครางของคนทั้งสองดังไปทั่วทั้งห้องอย่างไม่มีใครยอมใคร

“อ๊ะ อ่าส์~ / ซี๊ดส์ อื้ม~” ทั้งสองได้ปลดปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกัน โดยที่ร่างบางนั้นบัดนี้ได้แต่นอนหอบหายใจหมดแรงอยู่พร้อมกับตาที่กำลังปรือพร้อมจะหลับ ร่างหนาล้มตัวลงไปบนที่นอนพร้อมกับดึงคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด

“จุ๊บ! หลับซะนะครับเดี๋ยวเย็นๆพี่พาไปเดินเล่นชายหาดนะ ฟอด!” วายุทั้งจูบหน้าผากและหอมแก้มคนตัวเล็กไว้อย่างหวงแหน

“อื้อ....” เสียงตอบรับในลำคอแผ่วเบา ตามมาด้วยลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอบ่งบอกว่าคนในอ้อมกอดเค้าได้หลับสนิทไปแล้ว

พอนอนได้สักพักวายุจึงลุกขึ้นจัดการเช็ดตัวให้คนตัวเล็กพร้อมทั้งเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องได้นอนสบาย ซึ่งกระเป๋าของน้องก็อยู่ที่ห้องเค้าตั้งแต่แรกอยู่แล้วยังไม่ทันได้เอาไปให้ก็มาเกิดเรื่องขึ้นซะก่อน

วายุเมื่อจัดการน้องเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำพร้อมกับแต่งตัวเพื่อออกไปดูคนอื่นๆ ข้างนอก เค้ากะจะปล่อยให้คนตัวเล็กได้นอนสักพักซะหน่อยก่อนแล้วค่อยพาออกไปเดินเล่นตอนแดดร่มลมตกซะหน่อย

“ไง เรียบร้อย” ไฟที่นั่งอยู่กับคนอื่นๆอยู่หน้าที่พักหันมาเห็นวายุที่กำลังเดินออกมาพอดี

“อือ...” วายุตอบกลับพร้อมยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

“ชิ๊ ช๊ะ ไอ้นี่มีมายงมายิ้ม นี่คงไม่ได้จะทำอะไรน้องลักยิ้มกูมาใช่มั้ยมึงถึงได้อารมณ์ดีออกมาแบบนี้” เหนือพูดขึ้นด้วยความหมั่นไส้เพื่อนตัวเองล้วนๆ ที่ก่อนหน้านี้ทำหน้ายังกับไม่ได้ขี้มาหลายวันพอมาตอนนี้ทำมาเป็นยิ้มกรุ้มกริ่ม

“เรื่องของกู อย่าเสือก”

“ไอ้สัตว์”

“ฮ่าๆๆๆๆ” คำพูดโต้ตอบเรียกความครื้นเครงให้คนในกลุ่มได้ไม่น้อยไม่เว้นแม้แต่รุ่นน้องที่อดขำกับรุ่นพี่สองคนนี้ไม่ได้

“อ้าว ไอ้วายุน้องน้ำล่ะวะ” หินผาที่เดินถือกาแฟมากับอิฐแบบเต็มไม้เต็มมือเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองมานั่งอยู่ตรงนี้โดยที่ไม่มีน้องของเค้า

“นอนหลับอยู่ เดี๋ยวเย็นๆกูค่อยไปปลุกเดินเล่นชายหาด ขอบใจ” วายุตอบพร้อมกับยื่นมือไปรับกาแฟกับโกโก้ที่หินผาซื้อมาเผื่อเค้ากับสายน้ำแบบแยกน้ำเพราะคิดว่าสองคนนี้คงยังไม่ออกมาจากห้องง่ายๆ

“สงสัยมันจะหายโกรธหายงอนน้องน้ำแล้วสินะ ถึงได้อารมณ์ดีแบบนี้” ดินพูดขึ้นเมื่อวายุเดินเข้าไปข้างในอีกครั้งเพื่อเอาน้ำโกโก้ไปแช่ตู้เย็นไว้ให้น้อง

“คงงั้นมั้ง” หินผาพูดแบบไม่ใส่ใจนัก แต่เค้าก็รู้ดีว่าไม่มีใครจะงอนน้องเค้าได้นานหรอก ต่อให้ใจแข็งมาจากไหนก็ตาม ถ้าเจอลูกอ้อนของน้องเค้าเข้าไปเป็นอันเสร็จเรียบร้อยทุกราย

“พี่ไฟครับกัสอยากเล่นบานาน่าโบ๊ทน่ะครับ พี่ไฟไปเล่นเป็นเพื่อนกัสหน่อยได้มั้ยครับ”

“เบลก็อยากเล่นค่ะ” สาวสวยคนเดียวในกลุ่มรีบยกมือขึ้นสมทบ

“หึๆ เล่นก็เล่นครับ ไม่ต้องทำหน้าแบบนี้พี่ก็พาไปอยู่แล้วครับ” ไฟพูดพร้อมขยี้ผมน้องอย่างเอ็นดู

“เฮ้ย!ๆ พวกมึงได้กลิ่นอะไรตุๆบ้างมั้ยวะ” เหนือพูดพร้อมทำจมูกฟุดฟิดไปด้วย

“กลิ่นอะไรของมึงวะกูยังไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลย” ดินพูดพร้อมทำจมูกฟุดฟิดตามเพื่อน

“ก็กลิ่นความรักไงวะ กูล่ะะเหม็นความรักฉิบหาย”

“ฮ่าๆๆ เฮียก็หากับเค้าสักคนสิ มัวแต่มั่วไม่เลือกอยู่แบบนี้คงจะมีความรักกับเค้าจริงๆสักทีหรอก ระวังจะติดเอดส์เข้าสักวันนะเฮีย” เป็นอิฐที่พูดขึ้นพร้อมเหลือบตามองลูกพี่ลูกน้องของตัวเองไปด้วย

“ไอ้เฮี้ยอิฐไอ้น้องเวร กูไม่ได้มั่วโว้ยแต่มีของฟรีมากองอยู่ตรงหน้าใครจะไม่เอาบ้างวะ อีกอย่างกูก็ป้องกันตลอดโว้ย”

“ผมก็เห็นของฟรีมากองให้กับพวกเฮียทุกคนนั่นแหละ แต่เห็นจะมีแต่เฮียนี่ล่ะมั้งที่เอาอยู่คนเดียว เฮียวายุ เฮียผา เฮียไฟ เฮียดิน ยังไม่เห็นจะอะไรเลย”

“โว๊ะ! ไอ้นี่มึงจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาวะ ไว้รอเจอคนที่กูคิดว่าใช่รู้ว่ารักเค้าจริงๆขึ้นมาเดี๋ยวกูก็หยุดเองนั่นแหละ ดูอย่างไอ้ไฟดิ๊มันยังหยุดอยู่ที่น้องออกัสได้เลย”

“อ้าว! ไอ้เวร มึงคุยกันสองคนแล้วมาเกี่ยวอะไรกับกูวะ กูไม่เคยมั่วโว้ยกูคบกูก็คบทีละคนไม่เหมือนมึงไอ้สัตว์ กัสอย่าไปฟังมันนะอดีตพี่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่ว่าตอนนี้พี่รักกัสแล้วก็มีแค่กัสคนเดียวเท่านั้นนะครับ” ไฟพูดด่าเพื่อนกับรุ่นน้องอย่างเกรี้ยวกราด ก่อนที่จะหันมาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับออกัสพร้อมเอาหัวซบลงที่ไหล่ของน้อง

“ให้มันจริงเถอะครับ เพราะถ้ากัสรู้ว่าพี่ไฟมีคนอื่นหรือนอกกายกัส กัสจะไม่ให้พี่ไฟได้เห็นหน้ากัสอีกเลยจริงๆ ป่ะเบลเราไปเล่นบานาน่าโบ้ทกันดีกว่า” กัสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วก็ลุกขึ้นจูงมือเบลออกไปทันที

ป้าบ! ป้าบ!

“โอ๊ย! / โอ๊ย!”

“ไอ้เหี้ยเหนือ ไอ้เหี้ยอิฐ ไอ้เพื่อนเวรไอ้น้องเวรกูนั่งของกูอยู่ดีๆ เสือกวกมาหาเรื่องให้กูซะได้” ไฟตบหัวเหนือกับอิฐไปคนละที หลังจากนั้นก็วิ่งตามหลังออกัสกับเบลออกไปทันที

“ไอ้อิฐมึงนั่นแหละเป็นคนเริ่ม”

“ก็มันจริงมั้ยล่ะเฮีย พอพูดก็ทำเป็นยอมรับไม่ได้ ผมไปเล่นกับกัสกับเบลดีกว่า อยู่กับเฮียเดี๋ยวติดเชื้อมั่วมา” อิฐพูดเสร็จก็ออกตัววิ่งไปทันทีไม่ทันให้เหนือได้ด่าคืน

“กูก็ไปดีกว่าเดี๋ยวติดเชื้อมึง ป่ะไอ้ผา” ดินพูดพร้อมเดินกอดคอหินผาไปอีกคน

“ไอ้เพื่อนเลว ไอ้น้องเลว ทิ้งกูไปหมด ฮึ่ย! แล้วนี่ไอ้วายุมันไปตกตู้เย็นตายรึไงวะไปแช่โกโก้ทีหายไปเป็นชั่วโมง” เหนือได้แต่นั่งฮึดฮัดแล้วก็บ่นกับตัวเองอยู่คนเดียว

ทางด้านวายุหลังจากเอาโกโก้ไปแช่ในตู้เย็นให้น้องแล้วเค้าก็กลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง พร้อมกับหยิบแมคบุ๊คขึ้นมาดูงานและนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โซฟาไปพลางๆระหว่างรอน้องตื่น เพราะเค้ากลัวว่าถ้าน้องตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เห็นใคร

“พี่กายทำอะไรอยู่เหรอครับ” สายน้ำที่ตื่นขึ้นมานั่งหัวชี้ฟูได้สักพักแล้วเอ่ยถามคนพี่ที่นั่งหน้าตาเคร่งเครียดอยู่

“ตื่นแล้วเหรอครับ ไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะครับเดี๋ยวพี่จะพาออกไปเดินเล่น หรือว่าอยากอาบน้ำอีกรอบมั้ยครับแต่พี่เช็ดตัวให้แล้วนะ” วายุวางแมคบุ๊คลงที่โซฟาและลุกขึ้นมาหาน้องทันทีที่น้องถามขึ้นพร้อมกับลูบแก้มลูบผมที่ชี้ฟูให้เป็นทรง ยิ่งผมยาวคนตัวเล็กของเค้ายิ่งดูหน้าหวานและยิ่งดูเหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกที

“อืม...ไม่ดีกว่าครับแค่ล้างหน้ากับแปรงฟันอย่างเดียวก็พอครับ กลับมาค่อยอาบทีเดียวเดี๋ยวไปเดินเล่นก็เหนียวตัวอีก”

“โอเคครับงั้นลุกป่ะ เดี๋ยวพี่ออกไปเทโกโก้รอนะครับ”

“มีโกโก้ด้วยเหรอครับ” สายน้ำถามด้วยดวงตาเป็นประกายเค้ากำลังอยากกินอยู่พอดี

“หึๆ มีครับไอ้ผามันซื้อมาไว้ให้ครับ จุ๊บ!” วายุพูดพร้อมกับจูบเข้าไปที่ปากของน้องอย่างอดใจไม่ไหว

“อื้อ...พี่กายอ่ะ” พูดพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยความเขิน ถึงวายุจะจูบจะหอมเค้าบ่อยแค่ไหนแต่เค้าก็ยังไม่ชินสักที ก็ใครใช้ให้พี่กายของเค้าหล่อขนาดนี้เล่า

“วู้ววว น้ำ ทางนี้ๆ” ออกัส ที่ตอนนี้อยู่บนเรือกล้วยด้วยกันกับเบล อิฐ ไฟและดิน โบกไม้โบกมือให้กับเพื่อนเมื่อเห็นเพื่อนตัวเล็กของตัวเองอยู่ไกลๆ

ทางด้านสายน้ำที่มองหาที่มาของเสียงพอเห็นว่าเพื่อนๆพี่ๆอยู่บนเรือกล้วยก็ยิ้มกว้างโบกมือทักทายกลับไปพร้อมทั้งกระโดดหย็อยๆด้วยเกรงว่าเพื่อนจะไม่เห็นตัวเองเนื่องจากตัวเองตัวค่อนข้างเล็ก

รุ่นพี่และเพื่อนๆที่มองมาต่างยิ้มให้กับภาพตรงหน้า ทุกคนดีใจที่ได้เห็นสายน้ำปลอดภัยและกลับมาร่าเริงอีกครั้ง ถ้าหากสายน้ำเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆคงเป็นการรับน้องที่ทุกคนจะต้องจดจำไปจนตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

“หึๆ ตัวเล็กครับไปนั่งตรงนู้นครับไป เรือไปนู่นแล้วโบกมือไปเค้าก็ไม่เห็นแล้วครับ”

“แหะๆ น้องเพลินไปหน่อยครับ”

“พี่ผาาาา น้องมาแล้วววว” สายน้ำเมื่อเห็นพี่ชายตัวเองนั่งอยู่กับเหนือที่เก้าอี้ชายหาดก็รีบวิ่งมาหาทันที

ฟอด! ฟอด!

“ชื่นใจจังน้องพี่” หินผาหอมแก้มพร้อมกับมองหน้าน้องชายที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตักของเค้า ถึงยังไงน้องเค้าก็ยังเป็นเด็กเล็กสำหรับเค้าเสมอสินะ

“แกฉันอยากโดนหอมแก้มแบบนี้บ้างว่ะ”

“แกฉันอยากนั่งตักพี่หินผาบ้างอ่ะแก”

“น่ารักมาอ่ะแกฉันได้พี่ชายแบบนี้บ้าง โคตรอบอุ่นอ่ะ”

“พี่หินผาโคตรหลัวเลยว่ะ ลุคอบอุ่นโคตร ดูสายตาที่มองน้องสิโคตรอ่อนโยน ฉันอยากได้ๆ” และตามมาด้วยเสียงซุบซิบอีกมากมายเมื่อได้เห็นมาดพี่ชายแสนอบอุ่นของหินผา

“ตัวเล็กครับ มานั่งกินโกโก้ตรงนี้มาครับ” วายุเรียกคนตัวเล็กของเค้าพร้อมกับตบที่นั่งข้างๆตัวเอง

“อ้อ..ลืมไปเลย ขอบคุณนะครับพี่ผาที่ซื้อโกโก้มาฝากน้อง ฟอด!” สายน้ำพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปนั่งกับวายุแต่โดยดี ก็เค้าเคยสัญญากับพี่ชายของเค้าเอาไว้แล้วว่าต่อให้เค้ามีแฟนเค้าจะไม่ให้พี่ชายตัวเองต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจว่าเค้าไม่รักและไม่แคร์พี่ชายเป็นอันขาด และคิดว่ากรณีนี้วายุก็จะเข้าใจเค้าด้วย

“หึๆ ฟอด! ฟอด!”

“กรี๊ดดดด!!! แก เห็นอย่างที่ฉันเห็นมั้ยแก”

ทันทีที่วายุก้มลงไปหอมแก้มคนตัวเล็กเสียงกรี๊ดรอบๆก็ดังขึ้นแทบจะทันทีทันใด

“อื้อ...พี่กายทำอะไรครับ น้องอายคนอื่นเค้านะ” สายน้ำยกมือขึ้นมาประกบแก้มสองข้างที่โดนหอมของตัวเองพร้อมหันมาตวัดสายตามองคนที่นั่งยกยิ้มมุมปากอยู่อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“คนเยอะแยะตัวเล็กจะอายทำไมล่ะครับ หึๆ” วายุพูดพร้อมกับโยกหัวคนที่นั่งหน้ามุ่ยแต่แก้มแดงไปมา

“หึ่ย...” สายน้ำทำท่าจะลุกขึ้นไปหาพี่ชายที่นั่งยิ้มอยู่แต่กลับโดนมือใหญ่ของวายุฉุดลงให้นั่งตักแทน ร่างเล็กพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่งแต่ก็ไม่สำเร็จจึงเลิกดิ้นแล้วปล่อยเลยตามเลย คงไม่มีอะไรให้ต้องเขินมากกว่านี้อีกแล้วล่ะสายน้ำเอ๋ย

“นี่ๆไอ้ผา เพื่อนมึงมีมุมนี้ด้วยเหรอวะ กูคบกับมันมาจะเป็นสิบปีกูยังไม่เคยเห็นเลยน่ะเว้ย” เหนือสะกิดที่แขนของหินผาเบาๆเพื่อไม่เป็นการรบกวนโลกส่วนตัวของคู่ข้างๆ

“หึๆ” หินผาได้แต่ยิ้มให้กับภาพตรงหน้าและมองออกไปในทะเลกว้าง เค้าคงจะหมดห่วงได้แล้วสินะ น้องชายสุดที่รักคนเดียวของเค้ามีคนที่รักและพร้อมจะดูแลแทนเค้าแล้ว