“ถ้าน้องไปเรียนน้องต้องคิดถึงลูกมากแน่ๆเลยครับ” สายน้ำพูดขึ้นมาระหว่างที่ตัวเองและวายุนอนเล่นกับลูกอยู่ที่ห้องโถงชั้นล่าง ซึ่งมีเบาะรองสำหรับเด็กเล็กปูไว้กว้างพอสมควร

“จุ๊บ! ทำยังไงดีล่ะคะน้องของขวัญคุณแม่ของหนูเริ่มจะงอแงซะแล้วสิครับ หึๆ” วายุที่นอนอยู่อีกฝั่งข้างๆน้องของขวัญก้มลงไปจูบที่ปากเล็กๆของลูกสาวตัวน้อยพร้อมกับพูดฟ้องขึ้นมา

“แอ้ๆ” น้องของขวัญได้แต่ส่งเสียงตอบพ่อของตัวเอง และหันมองพ่อและแม่ซ้ายทีขวาทีด้วยความอารมณ์ดี น้องของขวัญเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมากและไม่ค่อยจะงอแงเท่าไหร่ จะมีบ้างบางครั้งเวลาที่อึ๊ออกมาแล้วแพมเพิสเปียกแฉะหรือเวลาที่หิวเท่านั้นเองตามประสาเด็กน้อย พลอยทำให้ตอนกลางคืนพ่อและแม่ตื่นขึ้นมาค่อนข้างเป็นเวลาเพื่อให้นมลูกน้อยและเปลี่ยนแพมเพิสให้

นี่เป็นเวลาเกือบจะสองอาทิตย์แล้วที่ทั้งคู่และลูกตัวน้อยได้ย้ายมาอยู่ในบ้านหลังใหม่กันและได้ทำบุญบ้านอีกครั้งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย ตลอดเกือบสองอาทิตย์ที่ผ่านมาทั้งคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยาย ลุงๆและป้าต่างแวะเวียนมาไม่เว้นแต่ละวันเพื่อมาเล่นกับหลานสาว บางครั้งก็ถึงกลับนอนค้างที่นี่ก็มี

ตั้งแต่สายน้ำออกจากโรงพยาบาลมาวายุก็ยังไม่ได้เข้าบริษัทไปทำงานเลย โดยเจ้าตัวนั้นอ้างว่าอยากอยู่ดูแลเมียให้แข็งแรงกว่านี้ก่อน วายุจะไปทำงานพร้อมกับที่สายน้ำเปิดเรียน ซึ่งสายน้ำก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาเพราะคุณพ่อที่นับวันก็ยิ่งจะติดลูกมากขึ้นเรื่อยๆ จะยอมห่างจากลูกก็แค่ตอนที่เพื่อนๆมาขออุ้มเจ้าหนูน้อยไปเล่นด้วยเท่านั้น ขนาดตอนอาบน้ำคุณพ่อที่ติดลูกเอามากๆก็ยังขอเป็นคนอาบและแต่งตัวให้เองจนสายน้ำรวมถึงพี่งามตาและพี่น้ำหวานแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยนอนจากมีหน้าที่ปั๊มนมและเตรียมนมเอาไว้เท่านั้น

“น้องไม่ได้งอแงสักหน่อย ถ้าน้องงอแงก็คงมีอีกคนที่งอแงมากกว่าน้องอีกที่โดดงานไม่ยอมเข้าบริษัทไปทำงานซะที ใช่มั้ยคะน้องของขวัญขา คุณพ่อหนูน่ะเกเรใหญ่แล้วทิ้งให้คุณลุงวาโยทำงานหนักอยู่คนเดียว ฟอดๆ” สายน้ำทำทีก้มลงไปคุยกับลูกน้อยของตนและอดที่จะลงไปฟัดที่แก้มยุ้ยไม่ได้ เพราะนี่แค่ผ่านมาจะสามอาทิตย์เท่านั้นเอง น้องของขวัญก็ตัวโตขึ้นเยอะมากเพราะด้วยความที่กินนมเก่งจนตอนนี้เนื้อตัวเริ่มจ้ำม้ำทำให้ทุกคนอดที่จะฟัดเล่นไม่ได้

“หึๆ ก็พี่อยากใช้เวลาอยู่กับลูกแล้วก็เมียนี่ครับ เดี๋ยวถ้าพี่ไปทำงานแบบเต็มตัวคงจะต้องยุ่งมากแน่ๆเลย ฟอด!” วายุย้ายมานอนขนาบอยู่ด้านหลังของสายน้ำและยื่นแขนยาวมาเล่นกับลูกน้อยพร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มนุ่มของเมียตัวเองและใช้จมูกคมซุกไซร้ไปมาอยู่แถวซอกคอหอมของสายน้ำ

“เพี๊ยะ! อื้ออ พี่กายอย่าครับ ลูกนอนอยู่ตรงนี้นะครับ คนงานในบ้านก็อยู่เดี๋ยวเหอะ” สายน้ำตีเข้าไปที่มือใหญ่ที่กำลังล้วงหายเข้าไปในเสื้อของตัวเอง

“ก็พอพี่ได้กลิ่นหอมของเมียพี่ทีไรพี่แทบจะอดใจไม่ไหวทุกทีเลยนี่ครับ” วายุพูดแต่ยังคงใช้จมูกปัดป่ายไปมาอยู่ที่ซอกคอของสายน้ำ

“แอ้ๆๆ”

“สงสัยลูกจะหิวนมแล้วครับ พี่กายไปเอานมมาให้ลูกทีครับ” สายน้ำรีบลุกขึ้นทันทีที่ลูกร้อง ทำให้คุณพ่อถึงกับออกอาการเซ็งให้ได้เห็น

“ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้าตัวแสบ เดี๋ยวนี้รู้จักขัดจังหวะแล้วเหรอเราน่ะ หืมมม” วายุอดที่จะมันเขี้ยวลูกตัวเองไม่ได้ จึงก้มลงไปใช้จมูกฟัดที่พุงน้อยๆของลูกสาวเบาๆ

“เอิ๊กๆ” น้องของขวัญได้แต่ส่งเสียงหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจที่พ่อเล่นกับตัวเอง

“เฮียทำอะไรหลานสาวผมน่ะ” อิฐที่เพิ่งเดินเข้ามาก็พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าหลานตัวเองนอนหัวเราะโชว์เหงือกชมพูอยู่

“อ้าวอิฐวันนี้ไม่ได้ไปทำงานหรอกเหรอ” สายน้ำถามขึ้นเพราะวันนี้ไม่ใช่วันหยุดสักหน่อย

“ไม่ได้ไปขี้เกียจน่ะ คิดถึงหลานด้วยเลยบอกพ่อว่าจะเข้ามาดูบ้าน ยังไงคะน้องของขวัญคิดถึงลุงอิฐบ้างมั้ยเอ่ย ลุงอิฐคิดถึงน้องของขวัญทุกวันเลย” อิฐตอบสายน้ำออกไปพร้อมกับยื่นมือไปอุ้มหลานสาวจากสายน้ำมาไว้ที่ตักของตัวเองแทนและหันไปคุยกับหลานสาวตัวน้อยที่ไม่ได้เจอมาหลายวัน

วายุที่ลุกขึ้นไปเอานมให้กับลูกก็เดินกลับมาแล้วยื่นนมให้อิฐเป็นคนป้อน

“แล้วนี่ไม่ไปมหา'ลัยเหรอวะ อาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมแล้วนี่” วายุถามขึ้นพร้อมกับจับเมียตัวเล็กของตัวเองมานั่งที่ตัก

“ขี้เกียจ ไม่ไปหรอก คิดถึงหลานจะแย่แล้ว ไม่มีผมพวกมันก็ทำกันได้จะอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้ ใช่มั้ยคะน้องของขวัญเน๊อะ ลุงอิฐคิดถึงหนูจะแย่แล้ว จุ๊บ!” อิฐพูดบ่นแต่มือก็ยังจับขวดนมป้อนหลานและส่งยิ้มให้กับหลานสาวตัวน้อยที่นอนมองตัวเองตาปริบๆอยู่ ก่อนที่จะก้มลงไปจูบที่หน้าผากของหลานเบาๆด้วยความคิดถึง

“แล้วนี่ทอยไม่โทรตามหรอกเหรอหนีมาแบบนี้” สายน้ำถามขึ้นอีกครั้งเพราะจะเป็นทอยเพื่อนร่วมห้องและเป็นหนึ่งในพี่ว๊ากที่จะคอยโทรตามจิกเพื่อนตัวใหญ่ของเค้าอยู่ตลอด

“ไม่หรอกวันนี้อิฐว่างทั้งวัน เพราะว่าอิฐปิดเครื่องไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว” อิฐเงยหน้าขึ้นมามองหน้าสายน้ำและยักคิ้วข้างเดียวส่งมาให้ประมาณว่าเป็นไงเจ๋งมั้ยล่ะ

“เฮ้อ! แต่ละคน ทั้งพ่อทั้งลุง” สายน้ำได้แต่ส่ายหัวไปมา

“อ้าวตัวเล็กครับทำไมมาเหมารวมพี่ไปกับมันด้วยล่ะครับ หืมม” วายุส่งเสียงอ้อนๆมาให้สายน้ำและใช้คางของตัวเองพักไปที่ไหล่เล็กของเมีย

“หรือว่าไม่จริงล่ะครับ อีกคนก็เกงานไม่ยอมไปทำ อีกคนก็หนีงานแล้วก็ปิดเครื่อง” อิฐได้ฟังก็ได้แต่ยักไหล่ส่งไปให้เพื่อนตัวเล็กอย่างไม่แคร์

“น้องน้ำคะจะทานข้าวกลางวันเลยมั้ยคะ พี่จะได้ตั้งโต๊ะให้เลย” งามตาเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าเป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้ว

“ตั้งเลยก็ได้ครับนี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว อิฐกินข้าวมารึยังไปกินข้าวด้วยกันมั้ยเดี๋ยวให้พี่น้ำหวานมาดูน้องของขวัญต่อให้”

“อิฐกินมาแล้วน้ำกับเฮียไปกินเลยเดี๋ยวอิฐดูหลานให้เอง” อิฐพูดโดยที่ไม่หันมามองหน้าเพื่อนแต่กลับก้มลงไปดูหลานสาวที่กำลังดูดนมจากขวดแทน

“งั้นเราไปกินข้าวกันครับปล่อยมันไว้นี่แหละ มันอุตส่าห์ลงทุนโดดงานที่บริษัทกับที่มหา'ลัยมา” วายุพูดพร้อมกับช่วยพยุงสายน้ำให้ลุกขึ้นยืน

“อ่า กับข้าวน่ากินทั้งนั้นเลย แล้วพี่ๆกินกันรึยังครับ” สายน้ำหันไปถามงามตาที่กำลังยกจานกับข้าวมาตั้งบนโต๊ะ

“พี่ตั้งสำรับไว้ในครัวเรียบร้อยแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ” งามตาตอบยิ้มๆเพราะทั้งเธอและคนงานในบ้านทุกคนจะตั้งสำรับกินกันในครัว และอาหารที่กินก็เป็นอย่างเดียวกันกับเจ้านายของเธอสองคน เพราะทั้งวายุและสายน้ำบอกว่าไหนๆก็ทำกับข้าวให้พวกเค้ากินแล้วก็ทำเพิ่มขึ้นอีกหน่อยสำหรับทุกคน จะได้ไม่ต้องมานั่งทำใหม่ให้ลำบากและเสียเวลา ไม่ใช่ว่าเจ้านายได้กินแต่ของดีๆแต่คนงานในบ้านกลับได้กินแต่อะไรก็ไม่รู้ เพราะต่างคนก็ต่างเหนื่อยด้วยกันทุกคน ทำให้ทุกคนต่างก็ยิ่งรักและเทิดทูนเจ้านายทั้งสองคนมากขึ้นไปอีก ถึงแม้ว่าวายุและสายน้ำจะอายุน้อยกว่าคนงานทุกคนในบ้านทั้งหมดก็ตามที

“อ้าว! หลับกันซะแล้วทั้งลุงทั้งหลาน” พอทั้งคู่ทานข้าวกลางวันกันเสร็จพอออกมาก็เจออิฐและน้องของขวัญนอนหลับอยู่ในคอกกั้นของเด็กเล็กด้วยกันทั้งคู่ โดยน้องของขวัญนั้นนอนคว่ำหน้าอยู่ที่อกกว้างของลุงอิฐโดยมีวงแขนของอิฐที่คอยโอบประคองร่างน้อยไว้อยู่ไม่ให้ตก ซึ่งเป็นภาพที่น่ารักมาก จนสายน้ำถึงกับต้องรีบไปหามือถือมาถ่ายรูปเก็บไว้ และอดที่จะส่งเข้ากลุ่มไลน์กลุ่มใหญ่ไม่ได้

พอผ่านไปสักพักไลน์ของสายน้ำก็เด้งขึ้นแบบรัวๆ เพราะบรรดาลุงๆที่ต้องเข้าไปทำงานกันในวันนี้ต่างพากันโวยวายกันยกใหญ่ที่เห็นอิฐได้นอนกอดกับหลานสาวตัวน้อยของตัวเอง

“พี่กายครับ เราไปนั่งดูซีรีส์กันดีกว่ามั้ยครับคงอีกนานเลยกว่าที่ลุงกับหลานจะตื่น”

“ได้สิครับไป” พูดจบเจ้าตัวก็เดินจูงมือเมียรักเพื่อไปดูซีรีส์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่อิฐนอนอยู่

ทั้งคู่อิงแอบแนบซบนั่งดูซีรีส์กันจนจบไปหลายต่อหลายตอน โดยที่มีจมูกของวายุคอยปัดป่ายอยู่ที่แก้มนุ่มของสายน้ำไม่ห่าง แต่สายน้ำก็ไม่เคยว่าหรือมีท่าทีรำคาญแต่อย่างใด อาจจะเป็นเพราะเจ้าตัวนั้นชินแล้วที่วายุจะเข้ามาคลอเคลียทุกครั้งที่ได้อยู่กันสองคน และก็ไม่ต้องกลัวว่าคนงานในบ้านจะมาเห็นด้วย คนงานในบ้านจะไม่เข้ามาเดินขวักไขว่ให้เค้าสองคนได้เห็นเวลาที่พวกเค้าต้องการเวลาส่วนตัวกัน แต่จะพากันไปที่นั่งอยู่ที่ระเบียงและสวนอีกด้านที่อยู่ด้านหลังของครัวเวลาที่ว่างๆ เพราะตรงนั้นลมพัดผ่านทำให้เย็นสบายแทบจะตลอดทั้งวัน และทั้งวายุและสายน้ำเองก็สร้างไว้ให้เพื่อเป็นพื้นที่ส่วนตัวของทุกคนกันด้วย

“อื้อออ พี่กายน้องจะดูซีรีส์พี่กายอย่าซนสิครับ” สายน้ำพยายามไล่จับมือปลาหมึกของวายุที่ทำท่าว่าจะไม่หยุดเมื่อเริ่มที่จะเลื้อยเข้ามาในเสื้อจนเกือบจะถึงยอดอกของตัวเองอยู่แล้ว

“ตัวเล็กก็ดูของตัวเล็กไปสิครับ ก็พี่คิดถึงของพี่นี่นา ตอนกลางคืนก็ทำไม่ได้เพราะมีเจ้าตัวแสบคอยขัดขวางอยู่ด้วย” วายุพูดขึ้นเพราะทุกครั้งที่วายุพยายามจะเล้าโลมเมียของตัวเอง น้องของขวัญจะต้องและส่งเสียงร้องออกมาขัดทุกทีทั้งๆที่ตาก็ยังหลับอยู่ เหมือนกับว่าเห็นว่าพ่อกำลังจะทำอะไรแม่ของตัวเองอย่างไงอย่างนั้น

“สงสัยลูกสาวจะรู้ไงครับว่าคุณพ่อชอบหื่นกับคุณแม่เลยตื่นขึ้นมาขัด” สายน้ำหันไปพูดกับวายุยิ้มๆและอดที่จะบีบไปที่แก้มของสามีตัวเองด้วยความมันเขี้ยว

“พอมีไอ้อิฐคอยเลี้ยงหลานให้ก็หนีกันมาสวีทสองคนเลยนะครับ” เป็นดินที่เดินเข้ามาในบ้านแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง และเดินมานั่งลงโซฟาอีกตัว

“วันนี้เลิกเร็วเหรอวะ” วายุถามเพื่อนขึ้นมาอย่างสงสัยเพราะนี่เพิ่งจะบ่ายสามโมงเอง

“เออกูโดดงานมามีไรป่ะ กูคิดถึงหลานนี่หว่า” ดินพูดพร้อมกับหันไปมองรุ่นน้องของตัวเองที่นอนกอดประคองหลานสาวตัวน้อยเอาไว้อยู่

“เดี๋ยวก็คงจะตื่นแล้วล่ะครับนอนกันตั้งนานแล้ว” สายน้ำพูดขึ้นยิ้มๆเมื่อเห็นดินมองไปที่ลุงกับหลานที่นอนกอดกันอยู่

พอผ่านไปสักพักทั้งสามคนที่นั่งคุยกันอยู่ก็ได้ยินเสียงอิฐคุยกับหลานสาวตัวน้อยงุ๊งงิ๊งกันอยู่สองคน และเป็นดินที่รีบลุกขึ้นจากโซฟาในทันที

“หลานสาวลุงดินตื่นแล้วเหรอคะ ตื่นมาก็อึ๊ให้ลุงอิฐได้เช็ดเลยเหรอคะ ฮ่าๆๆ” ดินที่เดินมาถึงเห็นอิฐกำลังจัดการเช็ดก้นให้หลานอยู่ถึงกับขำออกมา โดยมีหลานสาวนอนส่งยิ้มหน้าเป็นมาให้อยู่ เพราะว่าสบายตัวแล้ว

“ตื่นมาก็เล่นงานลุงอิฐเลยเหรอคะคนเก่งของพ่อ” วายุที่เดินตามหลังอิฐมาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวลูกสาวตัวน้อยของตัวเอง

“แอ้ๆ” ลูกสาวตัวน้อยก็ได้แต่ส่งเสียงและทำมือปัดป่ายไปมาพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้พ่อกับแม่และลุงอย่างกับว่าฟังทุกคนพูดรู้เรื่อง

“อ่าา เสร็จแล้วครับ” พออิฐทำความสะอาดให้กับหลานเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เป็นน้ำหวานที่รีบเข้ามาเก็บแพมเพิสและทิชชูเปียกที่ใช้แล้วของน้องของขวัญออกมาทันที เธอยกของว่างเข้ามาเสิร์ฟจึงเห็นว่าอิฐกำลังจัดการเช็ดทำความสะอาดให้กับคุณหนูตัวน้อยของเธออยู่พอดี

“มาม๊ะ มาให้ลุงดินป้อนนมดีกว่าค่ะท่าทางหนูคงจะหิวแล้วใช่มั้ยคะ” ดินพูดขึ้นยิ้มๆเพราะเห็นหลานทำปากดูดนมจ๊วบๆ ทางด้านอิฐก็อุ้มหลานสาวตัวน้อยส่งให้ดินทันทีที่ดินยื่นมือมารับและเดินข้ามคอกของเด็กออกมา

“โห! ไอ้ดินกูว่ากูเร็วแล้วนะมึงยังเร็วกว่ากูอีกเน๊อะ” เหนือที่เดินเข้ามาเห็นดินนั่งป้อนนมหลานสาวอยู่ที่โซฟาก็โวยวายขึ้นทันที เพราะเจ้าตัวอุตส่าห์รีบเคลียร์งานทันทีที่เห็นรูปที่สายน้ำส่งเข้ากลุ่มแต่ก็ยังไม่ทันไอ้เพื่อนตัวดีอยู่ดี

“น้องของขวัญขาป้าเบลมีอะไรมาให้หนูด้วย น้องของขวัญต้องชอบแน่ๆเลยค่ะ” เบลที่เดินเข้ามาพร้อมกับเหนือก็รีบตรงเข้ามาหาหลานสาวทันที ว่าแล้วเบลก็ก้มลงไปค้นในกระเป๋าสะพายข้างของเธอ

“นี่ไงคะชอบมั้ยเอ่ย” เบลชูกิ๊ฟติดผมรูปกระต่ายสีชมพูน่ารักขึ้นมาให้หลานสาวดู ส่วนน้องของขวัญก็เหมือนจะชอบพยายามเอื้อมมือป้อมๆน้อยๆมาคว้า

“กระต่ายน้อยสีชมพูซะด้วย ชอบมั้ยครับกระต่ายน้อยของพี่ หรือว่าคืนนี้จะลองใส่ให้พี่ดูอีกทีดีครับ” วายุก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของสายน้ำให้ได้ยินกันสองคน เพราะทุกคนมัวแต่สนใจหลานสาวตัวน้อยกันอยู่

สายน้ำที่ได้ยินดังนั้นถึงกับหน้าแดงหูแดงขึ้นมาทันที ก็เป็นเพราะกระต่ายน้อยสีชมพูนี่แหละเค้าถึงได้ลูกสาวตัวน้อยน่ารักน่าชังคนนี้มา ยิ่งคิดเจ้าตัวก็ยิ่งหน้าแดงขึ้นทุกที เมื่อย้อนกลับไปถึงวันเกิดของวายุที่เผลอๆวนมาใกล้จะครบปีอีกแล้ว

“พี่กายบ้า อย่ามาล้อน้องนะ น้องไม่คุยด้วยแล้ว” พอพูดจบเจ้าตัวก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างๆเพื่อนตัวใหญ่ของตัวเองทันที ทิ้งให้แต่วายุนั่งยกยิ้มล้อเมียตัวเล็กของตัวเองอยู่คนเดียว

“หืออ น้ำเป็นอะไรไม่สบายรึเปล่าทำไมหน้าถึงได้แดงแบบนี้ล่ะ” อิฐที่หันมาเห็นก็รีบยกมือขึ้นอังหน้าผากของเพื่อนตัวเล็กทันที

“แต่ตัวก็ไม่ได้ร้อนนะ” อิฐบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ที่เห็นว่าเพื่อนตัวเล็กของตัวเองไม่ได้มีอาการตัวร้อนแต่อย่างใด

“น้ำไม่ได้เป็นอะไร แค่อากาศมันร้อนนิดหน่อยน่ะ” สายน้ำพูดแก้ตัวออกไปทื่อๆเพราะอากาศมันก็ไม่ได้ร้อนอะไรเลยออกเย็นสบายกำลังดีซะด้วยซ้ำ ด้านอิฐก็ได้แต่พยักหน้าตามและหันไปไปเล่นกับหลานสาวที่เบลอุ้มไว้อยู่หลังจากที่กินนมที่ลุงดินป้อนอิ่มแล้ว

“อ้าวไอ้ไฟมึงหอบอะไรมาเยอะแยะเลยวะ” เหนือที่หันไปเห็นไฟที่ยกกล่องอะไรมาสักอย่างรวมถึงออกัสที่หิ้วของเข้ามาพะรุงพะรังเต็มสองมือจึงถามขึ้น

“กูว่าวันนี้จะมาฉลองต้อนรับหลานสาวกูสักหน่อยตั้งแต่ที่น้องน้ำคลอดมาพวกเรายังไม่ได้ฉลองต้อนรับหลานสาวตัวน้อยกันเลย อีกอย่างกว่าจะอยู่กันครบก็ไม่ใช่ง่ายๆด้วย ยิ่งไอ้เดือนมหา'ลัยนะยิ่งหาตัวมันยากๆอยู่ ใช่มั้ยคะน้องของขวัญของลุงไฟ ฟอด!” ไฟพูดขึ้นขณะที่วางลังเบียร์ลงบนโต๊ะกระจกและเดินไปหาหลานสาวที่เหนืออุ้มอยู่พร้อมกับก้มลงไปหอมที่แก้มยุ้ย

มือป้อมๆน้อยๆคอยปัดป่ายไปมาอยู่ที่จมูกโด่งของลุงไฟอย่างน่าเอ็นดู ลุงไฟเองก็ใช้ปากไล่งับนิ้วป้อมๆไปด้วย ทำให้น้องของขวัญส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างชอบอกชอบใจ

“โหนี่มึงซื้อมากี่ลังวะเนี่ย มึงกะว่าจะกินยาวไปจนถึงวันอาทิตย์เลยรึไงวะ” เหนือถามขึ้นมาเมื่อเห็นพี่ทับคนขับรถของวายุช่วยยกลังเบียร์มาให้เพิ่มอีกสองลังหลังจากที่รอบที่แล้วเอามาให้แล้วสองลังรวมทั้งที่ไฟยกมาก่อนหน้านี้ด้วยก็รวมกันเป็นห้าลังพอดี

“เออกินๆเข้าไปเถอะยังไงกูก็ซื้อมาแล้วกินไม่หมดก็เก็บไว้กินวันอื่น กูไม่ได้จะให้พวกมึงกินกันให้หมดคืนนี้สักหน่อย เหลือดีกว่าขาดโว้ย”

“พวกเฮียๆอย่ามาพูดวะพูดโว้ยต่อหน้าหลานผมสิ เกิดหลานผมจำขึ้นมาจะทำยังไง หลานผมเป็นผู้หญิงนะ แล้วป่านนี้น้ำลายพวกเฮียสองคนไม่กระเด็นลงมาใส่หน้าหลานผมหมดแล้วเหรอเนี่ย เอาน้องของขวัญมาให้ผมเลย มาอยู่กับลุงอิฐดีกว่านะคะ” อิฐพูดว่ารุ่นพี่สองคนที่มาคุยคำหยาบต่อหน้าหลานสาวของตัวเองที่นอนมองตาแป๋วอยู่ตรงกลางระหว่างเหนือกับไฟ

“อ้าวไอ้นี่ หลานกูเหมือนกันมั้ยวะ” เหนือเองก็ส่งน้องของขวัญให้อิฐอย่างงงๆเมื่อโดนรุ่นน้องต่อว่าเอา สรุปใครเป็นรุ่นพี่ใครเป็นรุ่นน้องกันแน่วะ นับวันมันยิ่งจะเป็นพ่อของพวกเค้าเข้าไปทุกทีแล้ว เพราะมันทั้งสั่งให้เข้ามาดูบ้านให้มันก็ต้องมา บางทีรุ่นพี่ทุกคนก็ยังงงๆอยู่เหมือนกัน

“แล้วพี่ผากับน้องวาล่ะครับ มารึเปล่า” สายน้ำถามขึ้นเมื่อยังไม่เห็นวี่แววของพี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเอง และตอนนี้เจ้าตัวก็ได้ถูกยกตัวให้มานั่งอยู่บนตักของวายุเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยฝีมือคุณพ่อที่เอาแต่ใจนั่นเอง

“เห็นมันบอกจะตามมาตอนเย็นๆหน่อยน่ะครับ ช่วงนี้งานมันค่อนข้างเยอะแล้วก็ค่อนข้างยุ่งๆน่ะ” เป็นดินที่ตอบสายน้ำออกไปเพราะเพิ่งจะโทรคุยกับหินผาก่อนที่จะเข้ามาที่นี่ สายน้ำก็ตอบรับด้วยการพยักหน้า

พอผ่านไปสักพักใหญ่สายน้ำก็ให้พี่งามตาเอาน้องของขวัญขึ้นไปอาบน้ำและกินนมอีกรอบ ดูท่าคืนนี้น้องของขวัญน่าจะนอนหลับดีแน่ๆ เพราะลุงๆผลัดกันเล่นกันหลานไม่ได้พักเลย โดยคืนนี้งามตาและน้ำหวานอาสาเอาน้องของขวัญเข้านอนเอง เพื่อที่วายุและสายน้ำจะได้อยู่คุยกับเพื่อนๆได้สะดวกโดยไม่ต้องกังวล อีกอย่างเธอทั้งสองคนนั้นยังไม่ได้เลี้ยงน้องของขวัญเลยตั้งแต่สายน้ำกลับมาจากโรงพยาบาล ทั้งๆที่คุณพ่อและคุณแม่มือใหม่บอกเองว่าไม่อยากให้ลูกติดตัวเองมากนักก็ตามที แต่ดูๆแล้วจะเป็นคุณพ่อกับแม่มากกว่าที่ติดลูก เพราะน้องของขวัญเป็นเด็กที่เข้ากับคนง่ายและไม่ค่อยงอแง ใครอุ้มไปไหนก็ไปแถมยังส่งยิ้มหวานให้อีกด้วย

พอหลานสาวตัวน้อยถูกพาขึ้นไปข้างบนเรียบร้อยแล้วทุกคนก็พากันย้ายออกมานั่งคุยกันข้างนอกที่เป็นสวนน้ำตกแทนเพื่อเตรียมสถานที่ที่จะกินกันในคืนนี้ ทุกคนนั่งคุยไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันไปเรื่อยๆจะมีบ้างที่กัดกันบ้างตีกันบ้างตามประสาที่เคยเป็น