“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก” ทันทีที่วายุและสายน้ำพร้อมกับเหล่าบรรดาลุงๆ และป้าก้าวเข้ามาภายในบ้าน ป๊าม๊าของสายน้ำรวมถึงพ่อแม่ของวายุก็กล่าวต้อนรับกันอย่างพร้อมเพรียง พวกท่านพากันมารอรับขวัญลูกและหลานกันตั้งแต่เช้า

วันนี้เป็นวันที่อาหมออนุญาตให้คุณแม่และหนูน้อยน้องของขวัญกลับบ้านได้ หลังจากที่ผ่าคลอดผ่านไปแล้วหนึ่งอาทิตย์เต็ม

“ขอบคุณนะครับป๊าม๊าแล้วก็คุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ” สายน้ำเดินเข้ากอดและหอมแก้มป๊ากับม๊าด้วยความคิดถึง เพราะตั้งแต่ที่เค้าคลอดลูกออกมาก็ยังไม่ได้เจอป๊าม๊าเลยได้แต่วิดีโอคอลคุยกันอย่างเดียว เนื่องจากว่าบริษัทสายการบินที่สวีเดนมีปัญหาป๊าม๊าจึงปลีกตัวกลับมาไม่ได้ ได้แต่ฝากให้วายุและหินผาช่วยกันดูแลน้องให้ดีๆ

“ไหนหลานยายมาให้ยายอุ้มหน่อยนะคะ คุณดูสิคะหน้าเหมือนน้องน้ำตอนเด็กยังไงยังงั้นเลยค่ะ โตขึ้นมาจะต้องสวยมากแน่ๆเลย” พอกอดหอมกับลูกชายคนเล็กจนเป็นที่พอใจแล้วม๊าก็เดินจูงแขนป๊าไปหาวายุที่อุ้มลูกให้ปู่และย่าได้คุยเล่นกันอยู่

“ตัวเล็กไปนั่งพักก่อนนะครับเดี๋ยวจะเจ็บแผล” วายุเดินปลีกตัวออกมาประคองสายน้ำให้ไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่เมื่อทั้งปู่ย่าและตายายคอยดูลูกให้อยู่

“บ้านหลังใหญ่กว่าที่กูคิดไว้เยอะเลยว่ะ” เป็นดินที่พูดขึ้นมาเพราะเค้าไม่ค่อยได้เข้ามาดูบ้านของวายุบ่อยนักจะมีก็แต่เหนือกับไฟที่คอยแวะเวียนมาดูให้

“บ้านเป็นยังไงบ้างครับรึเปล่าครับ อยากมีอะไรให้พี่แก้ไขตรงไหนให้มั้ย” เหนือหันไปถามสายน้ำเมื่อเห็นสายน้ำมองสำรวจไปรอบๆหลังจากที่ดินพูดขึ้นมา

“ไม่แล้วล่ะครับนี่ก็สวยมากแล้ว แถมเฟอร์นิเจอร์กับของแต่งบ้านก็สวยมากๆเลยครับ น้ำต้องขอบคุณพี่ๆทุกคนด้วยนะครับที่คอยเป็นธุระให้ แล้วก็ขอบคุณป๊าม๊าแล้วก็คุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ ที่ช่วยจัดการเรื่องต่างๆภายในบ้านให้ทั้งหมดเลย” สายน้ำหันไปยกมือไหว้ไฟ ดินและเหนือ รวมทั้งป๊าม๊าและพ่อกับแม่ของวายุด้วย

“ไม่เป็นไรเลยครับเรื่องแค่นี้เอง” เหนือพูดขึ้นยิ้มๆแต่ตาก็ยังจ้องมองไปยังหลานสาวที่นอนมองหน้ายายที่อุ้มตัวเองไว้อยู่ตาแป๋ว

“อยากอุ้มหลานเหรอตาเหนือ แม่เห็นมองหลานตั้งแต่เข้ามาแล้ว” แม่ของวายุถามขึ้นยิ้มๆ เพราะตั้งแต่ทุกคนเดินเข้ามาเหนือก็ไม่ละสายตาไปจากหลานสาวตัวน้อยเลย

“ครับคุณแม่ ตั้งแต่น้องน้ำคลอดออกมาผมยังไม่ได้อุ้มเลยครับ โดนไอ้พวกนี้แย่งไปอุ้มทุกทีเลย” เหนือพูดด้วยสีหน้าเศร้า เพราะทุกวันพอเค้าไปถึงที่โรงพยาบาลก็จะเจอกับไอ้พวกเพื่อนๆของเค้าที่มาถึงก่อนเค้าทุกทีเพื่อมารออุ้มหลาน

“มานี่สิจ๊ะ แม่ก็เริ่มเมื่อยแล้วเหมือนกัน” ม๊าพูดขึ้นยิ้มๆโดยแกล้งทำทีเป็นเมื่อย พอม๊าพูดจบเหนือก็ยิ้มหน้าบานแล้วเดินเข้าไปหาม๊าที่นั่งอยู่ข้างๆหินผาทันที

“จุ๊บๆ หลานสาวสุดที่รักของลุงเหนือ ลุงได้อุ้มหนูแล้วนะคะ เราไปเดินดูบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวลุงเหนือจะอธิบายให้ฟังนะคะว่าตรงไหนไว้ทำอะไรบ้าง” ทันทีที่ได้หลานสาวมาไว้ในอ้อมอกเหนือก็ก้มหน้าลงจูบไปที่หน้าผากของหลานสาวตัวน้อยทันทีด้วยความดีใจที่ได้อุ้มหลานสักที พร้อมกับพาหลานเดินทัวร์ไปรอบบ้านด้วยเสียงพูดบอกอธิบายกระงุ๊งกระงิ๊งไปด้วย หลานสาวก็ได้แต่จ้องมองปากของลุงเหนือที่ขยับอยู่ไปมาแทบจะไม่กะพริบตา

“หนูเบลต้องรีบเรียนให้จบเร็วๆแล้วก็มีลูกให้ตาเหนือสักคนแล้วนะ ดูท่าจะชอบเด็กน่าดู” แม่ของวายุพูดแซวเบลยิ้มๆ

“เบลยังไม่รีบหรอกค่ะคุณป้า ที่พี่เหนือเห่อนี่ก็เพราะว่าเป็นลูกของน้ำนี่แหละค่ะ ดูหน้าตาสิคะถอดแบบแม่ออกมาซะขนาดนี้เป็นใครก็ต้องหลงกันทั้งนั้นแหละค่ะ” เบลพูดขึ้นยิ้มๆด้วยความเขินอาย

“แล้วตาผาล่ะเมื่อไหร่จะมีกับเค้าบ้างล่ะ เห็นว่าน้องวาก็ท้องได้เหมือนน้องน้ำใช่มั้ยจ๊ะ” แม่ของวายุหันมาถามหินผาบ้างเมื่อเห็นหินผาคอยแต่มองตามเหนือที่เดินอุ้มหลานสาวไปทางนู้นทีทางนี้ที

“ยังหรอกครับคุณแม่ รอให้น้องวาเรียนจบก่อนครับเพราะว่าตอนนี้มดลูกของน้องยังไม่สมบูรณ์แข็งแรงดียังต้องดูแลและบำรุงกันอีกเยอะเลยครับ” หินผาตอบแม่ของวายุและหันไปมองหน้าคู่หมั้นของตัวเองที่นั่งหน้าแดงอยู่

“แล้วนี่ป๊ากับคุณพ่อไปไหนแล้วล่ะครับ” สายน้ำหันไปถามม๊าเมื่อไม่เห็นป๊ากับพ่อของวายุได้สักพักแล้ว

“พากันออกไปนั่งที่สวนข้างบ้านแล้วจ้ะ เดี๋ยวเอาไว้รอให้น้องน้ำแข็งแรงดีก่อนค่อยออกไปเดินดูนะ สวนตกแต่งไว้ได้สวยมากร่มรื่นทีเดียว แถมยังมีน้ำตกเล็กๆและบ่อปลาคราฟด้วยนะ ม๊ายังชอบเลย”

“หือ!! มีน้ำตกกับบ่อปลาคาร์ฟด้วยเหรอครับ” สายน้ำหันมามองหน้าวายุทันที เพราะเท่าที่เค้าจำได้และเท่าที่คุยกันไว้เหมือนกับว่าจะให้ทำแค่สวนแล้วก็สระว่ายน้ำเท่านั้นเองนี้นา ที่เหลือก็ปล่อยพื้นที่ไว้ให้ลูกได้มีที่วิ่งเล่น

“หึๆ ไอ้เหนือมันแถมให้น่ะครับ มันบอกว่าเอาไว้ให้หลานสาวมันดู หลานสาวมันจะได้มานั่งดูปลาดูน้ำตกได้” วายุพูดขึ้นยิ้มๆสายน้ำก็ได้แต่พยักหน้าตาม เพราะบรรดาลุงๆทั้งหลายนี่เล่นใหญ่กันจริงๆ

เพราะหลังจากที่เหล่าบรรดาลุงๆและป้าได้เจอหน้าหลานสาวกันแล้วพออีกวันรุ่งขึ้นอิฐกับดินก็เอาสมุดบัญชีธนาคารมายื่นให้กับสายน้ำ ทีแรกสายน้ำก็งงๆว่ามันคืออะไรแล้วเอามาให้ทำไมกัน แต่พอเปิดดูเท่านั้นแหละถึงกับต้องตกใจ เพราะชื่อเจ้าของสมุดบัญชี คือ เด็กหญิงกันติชา เบญจกิจวรกุล และมีเงินสดยอดรวมอยู่ที่ 10 ล้านบาท

โดยที่ทุกคนต่างโอนเงินเข้าบัญชีนี้กันคนละ 1 ล้านบาท รวมทั้งวาริก็เอากับเค้าด้วย และอีก 2 ล้านที่เหลือก็คือวายุที่โอนเข้าบัญชีให้ลูกสาวตัวน้อย โดยวายุยังบอกอีกด้วยว่าจากนี้ไปจะโอนเข้าบัญชีของลูกเดือนละ 2 ล้าน จนกว่าลูกจะเรียนจบและทำงานได้ และนี่คือยังไม่รวมที่ทั้งปู่ย่าตายายโอนเข้ามาให้หลานอีกนะ ไหนจะยังเงินปันผลที่ปู่กับตาคุยกันไว้อีก กว่าลูกเค้าจะโตคงมีเงินอยู่ในบัญชีหลายร้อยล้านแล้วล่ะมั้ง

“ตัวเล็กขึ้นไปพักก่อนดีมั้ยครับ แล้วเดี๋ยวค่อยลงมากินข้าวเย็นกัน” วายุถามขึ้นเมื่อเห็นสายน้ำยังคงดูเพลียๆอยู่

“แล้วทุกคนล่ะครับ” สายน้ำหันไปมองทุกคนที่ตอนนี้เดินไปเล่นกับหลานสาวกันหมดแล้ว จะเว้นก็แต่อิฐที่ไม่ได้มาด้วยเพียงแค่ได้เจอกันที่โรงพยาบาลแป๊บเดียว ก่อนที่โดนรุ่นน้องโทรตามเรียกตัวไปเข้าประชุมเรื่องรับน้องที่มหา'ลัยเพราะอีกสองอาทิตย์ก็จะเปิดเทอมแล้ว ทำให้เจ้าตัวหัวเสียไม่ใช่น้อยที่ไม่ได้มาส่งเพื่อนตัวเล็กและหลานสาวสุดที่รักถึงที่บ้าน

“ไม่ต้องเป็นห่วงพวกมันหรอกครับ บ้านพี่ก็เหมือนบ้านพวกมันนั่นแหละครับ” วายุไม่อยากจะบ่นให้คนตัวเล็กของตัวเองฟังหรอกนะว่าไอ้เหนือมันแอบเปลี่ยนแบบบ้านของเค้าไปหน่อยหนึ่ง โดยการเพิ่มห้องรับแขกที่อยู่ด้านล่างเข้าไปอีกหนึ่งห้อง โดยที่มันบอกว่าเป็นห้องของมันเอง มันจะเอาไว้มานอนค้างกับหลานสาวสุดที่รักของมัน ดูมันทำ

“แล้วน้องของขวัญล่ะครับ” สายน้ำยังคงมองไปที่บรรดาลุงๆและป้าที่ยังหยอกล้อเล่นกับลูกของตัวเองอยู่

“น้องน้ำไม่ต้องเป็นห่วงนะคะเดี๋ยวพี่กับพี่น้ำหวานจะดูน้องของขวัญให้เองค่ะ ส่วนนมที่น้องน้ำปั๊มและแช่ช่องฟรีซมาแล้วพี่ก็เอามาละลายเตรียมรอไว้แล้วค่ะ” งามตาพูดขึ้นเมื่อเธอและน้ำหวานช่วยกันเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วรวมถึงที่หลับที่นอนของน้องของขวัญด้วย เพราะเธอสองคนไม่ต้องทำอะไรเลยมีแค่หน้าที่ดูแลน้องของขวัญอย่างเดียว แต่ระหว่างที่วายุและสายน้ำยังไม่ได้เข้ามาอยู่ เธอสองคนก็ยังลงไปช่วยในครัวและช่วยคนอื่นๆทำความสะอาดบ้านอยู่บ้าง

แต่พอวายุและสายน้ำมาถึงเธอก็โดนป้าเตือนหัวหน้าแม่บ้านที่คุณแม่ของคุณวายุเอามาจากบ้านใหญ่ไล่ออกมาให้ไปอาบน้ำมาใหม่และไม่ต้องเข้ามาช่วยในครัวอีก เพราะกลัวว่าเนื้อตัวของเธอทั้งสองคนนั้นจะติดกลิ่นพริกกลิ่นกระเทียมให้น้องของขวัญต้องระคายเคืองผิว

คนงานในบ้านทั้งหมดของวายุและสายน้ำนั้นล้วนแล้วแต่ถูกดึงมาจากบ้านป๊าม๊าและบ้านพ่อแม่ของวายุด้วยกันทั้งนั้นไม่เว้นแม้กระทั่งคนสวนคนขับรถและคนงานในบ้านก็ด้วยซึ่งทุกคนก็ต่างเต็มใจ เพราะด้วยความที่ทุกคนนั้นทั้งรักและเอ็นดูสายน้ำและยังเคารพวายุอีกด้วย

“งั้นน้ำฝากพี่งามตากับพี่น้ำหวานด้วยนะครับ” สายน้ำพูดขึ้นและส่งยิ้มไปให้ทั้งสองคนที่ตัวเองนั้นทั้งรักและเคารพเหมือนเป็นคนในครอบครัว เพราะพี่ๆทั้งสองคนนี้ก็เป็นคนที่เลี้ยงพี่ชายและตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆเหมือนกัน

“พวกมึงตามสบายนะ กูจะพาตัวเล็กขึ้นไปนอนก่อนถ้าไม่มีใครรีบก็อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันก่อน แล้วถ้าหลานง่วงนอนก็ส่งให้พี่งามตาหรือพี่น้ำหวานเอาไปนอนนะ” วายุพูดขึ้นเมื่อช่วยประคองสายน้ำให้ลุกขึ้นจากโซฟา เพราะตรงนี้จะเหลือแค่เพื่อนๆของเค้าและพี่ทั้งสองคน โดยม๊าและแม่ของเค้าก็พากันไปสมทบกับป๊าและพ่อของเค้าที่สวนข้างบ้านแล้ว

“เออๆ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า นี่ก็เริ่มทำท่าจะง่วงแล้วมั้งเนี่ย” หินผาก้มลงมามองหลานสาวที่เริ่มจะขยี้ตาอยู่ในอ้อมกอดของวาริที่เป็นคนอุ้มอยู่

“งั้นเดี๋ยวให้น้องของขวัญไปกินนมนอนดีกว่านะครับ เดี๋ยวน้องจะงอแงเอา” วาริพูดจบก็เดินไปส่งน้องของขวัญให้พี่งามตาที่รอรับอยู่แล้ว

“คุณแม่ขอขึ้นไปนอนพักก่อนนะคะ หนูก็ได้เวลานอนแล้วเหมือนกันนะ เดี๋ยวตื่นมาแล้วค่อยมาเล่นกับคุณแม่นะคะ จุ๊บ!” สายน้ำพูดคุยกับลูกและก้มลงไปจูบที่หน้าผากของลูกสาว น้องของขวัญก็ได้แต่ยิ้มโชว์เหงือกชมพูเวลาคุณแม่พูดราวกับว่าฟังรู้เรื่องอย่างไงอย่างนั้น

ใจจริงสายน้ำอยากจะเอาลูกมานอนกลางวันด้วยกัน แต่ทั้งวายุและสายน้ำก็ได้คุยกันแล้วว่าอย่าพยายามให้ลูกติดพ่อและแม่มากนัก เพราะทั้งวายุและสายน้ำยังจะต้องไปทำงานและเรียนด้วยกันทั้งคู่ นอกเสียจากตอนกลางคืนที่ทั้งสองคนตกลงกันแล้วว่าจะเอาลูกมานอนด้วยกันเพื่อสร้างความอบอุ่นให้แก่ลูกสาวตัวน้อย ถึงแม้พวกเค้าทั้งคู่จะเหนื่อยมาจากการทำงานและการเรียนแล้วก็ตามแต่เค้าทั้งสองคนก็เต็มใจที่จะเหนื่อยเพื่อลูกสาวตัวน้อยของตัวเอง

“เดี๋ยวกูว่าจะเข้าไปดูบ้านสักหน่อยพวกมึงจะไปด้วยกันมั้ย” ไฟพูดขึ้นมาเมื่อวายุพาสายน้ำขึ้นไปพักผ่อนข้างบนแล้ว และหลานสาวก็ถูกพี่เลี้ยงเอาขึ้นไปข้างบนเพื่อกล่อมนอนแล้วเช่นเดียวกัน

บ้านของไฟนั้นใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้วเหลือก็แค่เก็บรายละเอียดอีกนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง คาดว่าก่อนที่ออกัสจะเปิดเทอมน่าจะได้ซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้าบ้านได้แล้ว

ส่วนบ้านของดินและอิฐก็กำลังก่อสร้างด้วยเหมือนกัน การก่อสร้างนั้นดำเนินการไปได้เกือบจะ 50% แล้ว

“เดี๋ยวกูไปด้วยจะได้เข้าไปตรวจดูงานด้วยเลย เดี๋ยวจะแวะดูบ้านไอ้อิฐให้มันด้วย ช่วงนี้มันไม่ค่อยว่าง ไหนจะงานรับน้องไหนจะงานที่ห้างมันอีก” เหนือพูดขึ้นมาเพราะช่วงนี้รุ่นน้องของพวกเค้าคนนี้ไม่ค่อยจะว่างสักเท่าไหร่ พอมันมีเวลามันก็จะแวะมาหาหลานสาวตัวน้อยอยู่ตลอดจนแทบจะไม่สนใจบ้านที่กำลังสร้างอยู่นี่เลย มันบอกว่ามีเค้ากับไอ้ดินดูให้อยู่แล้วจะไปกลัวอะไร

และสาเหตุที่ทำให้มันต้องวิ่งวุ่นไปประชุมเรื่องรับน้องก็ไม่พ้นมาจากพวกเค้าอีกนั่นแหละ เพราะเป็นพวกเค้าทั้งหมดนี่แหละที่ได้มอบหมายทั้งบังคับและขู่เข็ญมอบหน้าที่เฮดว๊ากให้กับมันเอง แรกๆมันก็อิดออดท่านั้นท่านี้ แต่พอน้องน้ำบอกกับมันว่าอยากเห็นมันในมาดของพี่ว๊ากเหมือนอย่างพี่ๆบ้าง เท่านั้นแหละมันก็รีบตอบตกลงเออออด้วยทันที ดู๊ดูมันทำ พวกเค้าอุตส่าห์ลงทุนเปลืองน้ำลายไปตั้งเท่าไหร่มันกลับเอาแต่ปฏิเสธลูกเดียวพอน้องน้ำพูดไม่กี่คำมันกลับตอบตกลงแบบง่ายๆเอากับมันสิ