“อ๊ะ อ๊าส์~ พะ พี่กายจ๋า อื้อ ดะ เดี๋ยวก่อนครับ” สายน้ำพูดออกมาด้วยความยากลำบากเพราะเค้าโดนคนพี่โจมตีไปแทบจะทุกส่วนของจุดอ่อนไหว

ทั้งมือและปากของวายุทำหน้าที่สัมพันธ์กันได้อย่างดีเยี่ยม ริมฝีปากหยักยังคงขบเม้มอยู่แถวซอกคอหอมของคนตัวเล็ก มือข้างหนึ่งก็ทำหน้าที่บดขยี้ยอดอกที่ตอนนี้เริ่มที่จะแข็งสู้มือ ส่วนมืออีกข้างก็ล้วงหายเข้าไปในกางเกงผ้าเนื้อดีของคนน้อง

“ว่ายังครับที่รัก” วายุไม่พูดเปล่าแต่ยังจับอุ้มคนตัวเล็กให้มาอยู่บนตักของตัวเอง โดยหันหน้าเข้าหากันด้วยแขนเพียงข้างเดียวโดยอีกข้างก็ยังทำหน้าที่อยู่ในกางเกงของน้องอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง

“อ๊ะ นะ นี่ยังไม่มืด ละ เลยนะครับ อื้อออ...” ทันทีที่สายน้ำพูดจบริมฝีปากบางสวยก็ถูกประกบจูบด้วยริมฝีปากร้อนของคนพี่ทันที ลิ้นร้อนค่อยๆไล่เลียไปตามรอยแยกพร้อมกับละเลียดชิมความหวานจากริมฝีปากบางไปด้วย สายน้ำก็รู้หน้าที่อย่างดีด้วยการเปิดปากให้ลิ้นหนาได้เข้ามาชิมความหวานภายในโพรงปากด้านใน ลิ้นร้อนไล่ต้อนเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กและไล่ชิมความหวานภายในอย่างไม่รู้จักเบื่อ

“อ๊ะ อ๊าส์ พะ พี่กาย นะ น้องจะเสร็จ” ทันทีที่วายุชักรูดแกนกายเล็กสีชมพูที่ตอนนี้ได้ออกมาอยู่นอกกางเกงเป็นที่เรียบร้อยแล้วเร็วขึ้นเรื่อยๆ สายน้ำก็ผละริมฝีปากบางออกจากปากของคนพี่ทันทีพร้อมทั้งเงยหน้าแอ่นอกด้วยความเสียวกระสันเป็นอย่างมาก

ร่างเล็กบิดกายเร่าไปมาด้วยความเสียว มือบางจิกลงไปที่ไหล่ของคนพี่อย่างลืมตัว วายุไล่ซุกไซร้ไปตามซอกคอเป็นการเพิ่มความเสียวให้คนน้องไปอีกเท่าตัว

“อ๊ะ อ๊าาาส์~อื้ออ” ไม่นานคนบนตักก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมก็ฟุบหน้าลงกับไหล่ของคนพี่อย่างหมดเรี่ยวแรง

“ถึงกับหมดแรงเลยเหรอครับ หืม ฟอด! ฟอด!” วายุเอ่ยแซวคนตัวเล็กของเค้าพร้อมทั้งก้มลงไปหอมแก้มอย่างมันเขี้ยวสองฟอดใหญ่

ตุบ! ตุบ!

“พี่กายคนบ้า พี่กายคนชอบหื่น นี่แน่ะ นี่แน่ะ” สายน้ำเมื่อพักจนมีแรงขึ้นมาแล้วก็รัวทุบกำปั้นน้อยลงไปที่อกแกร่งของคนพี่

“อ่าส์~ ถึงพี่จะชอบหื่นแต่พี่กายคนนี้ก็หื่นกับที่รักของพี่คนเดียวนะครับ ซี๊ดดด อ่าส์~ ที่รักครับช่วยพี่กายหน่อยครับ พี่ต้องการน้องครับ” วายุพูดพร้อมกับจับมือเล็กที่กำลังรัวทุบอกเค้าอยู่ให้มาคลึงอยู่ตรงเป้าของตัวเองที่ตอนนี้มันกำลังปวดหนึบคับกางเกงของเค้าไปหมด

สายน้ำเมื่อได้ยินทั้งคำพูดและเสียงร้องครางของคนพี่ก็ถึงกับหน้าขึ้นสีขึ้นมาทันที ถึงแม้เค้ากับวายุจะทำเรื่องอย่างว่ากันบ่อยแต่เค้าก็ยังคงไม่ชินสักที ทุกครั้งที่มีอะไรกันก็จะมีกันแค่ภายนอกเท่านั้นนั่นเพราะวายุเคยคุยกับเค้าว่าอยากให้เค้าโตและพร้อมมากกว่านี้อีกหน่อยแถมคนเป็นพี่ยังบอกกับคนน้องอีกว่าถ้าเค้าได้สุขสมตามความต้องการของตัวเองแต่ถ้าคนที่เค้ารักต้องมาเจ็บตัวเพราะเค้าแล้วเค้าก็ไม่ต้องการมัน ไม่ว่าวายุจะทำอะไรก็ตามจะนึกถึงใจของน้องก่อนอยู่เสมอ และนี่ก็ยิ่งทำให้สายน้ำยิ่งรักวายุมากขึ้นไปอีก

อ๊อด! อ๊อด!

ระหว่างที่วายุกำลังร้องครางอย่างสุขสมในขณะที่แกนกายใหญ่ถูกชักรูดโดยมือนุ่มของคนน้องอยู่นั้นก็ต้องสะดุดและหยุดลงเมื่อเสียงออดหน้าประตูดังขึ้น

“พะ พี่กายครับมีคนมาครับ” คนตัวเล็กบนตักถึงกับสะดุ้งขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงออดเพราะทั้งเค้าและคนพี่นั้นท่อนล่างเกือบเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่

“ซี๊ดดดส์ อีกนิดเดียวครับที่รัก อ่าส์” วายุรีบจับมือเล็กไว้ทันทีที่น้องทำท่าจะปล่อยมือออกและกระชับมือให้แน่นพร้อมทั้งจับแกนกายเล็กของน้องและชักรูดพร้อมกันไปด้วย โดยไม่สนใจเสียงทักท้วงของคนบนตักเลยสักนิดเดียว

“อ๊ะ อ๊าส์~ / ซี๊ดดส์ อ่าส์~ ไม่นานนักน้ำรักของทั้งสองคนก็พวยพุ่งออกมาจนเลอะเปรอะเปื้อนกางเกงของทั้งคู่ เสียงหอบหายใจเหนื่อยของคนตัวเล็กที่พิงซบไหล่กว้างของคนพี่อยู่ทำให้วายุต้องก้มลงไปจูบที่ขมับชื้นเหงื่อเบาๆด้วยความเอ็นดู

“มาครับเดี๋ยวพี่พาไปห้องน้ำนะครับตัวเล็กจะได้อาบน้ำด้วยเลย จุ๊บ!” วายุพูดพร้อมกับอุ้มคนตัวเล็กขึ้นในท่าคาดเอวแล้วจูบไปริมฝีปากบางของน้องอีกหนึ่งที โดยที่ไม่ได้สนใจเสียงออดที่ดังรัวอยู่หน้าประตูเลย สายน้ำได้แต่พยักหน้ารับอย่างคนหมดเรี่ยวแรง

พออุ้มคนตัวเล็กมาถึงห้องน้ำวายุก็เดินไปเปิดน้ำในอ่างพร้อมตีฟองสบู่ให้น้องได้แช่ตัว พอจัดการถอดเสื้อผ้าและอุ้มน้องลงไปในอ่างอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็ขอไปจัดการตัวเองที่ห้องน้ำอีกห้องหนึ่งแทนเพื่อที่สายน้ำจะได้แช่น้ำให้สบายตัวสักพัก

อ๊อด! อ๊อด!

ไม่นานเสียงออดที่เงียบหายไปสักพักก็กลับดังขึ้นมาใหม่

“เฮ้อ!” วายุได้แต่ถอนหายใจออกมาเสียงดัง หลังจากที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูเช็ดผมผืนเล็ก อย่างที่เค้าคิดเอาไว้ไม่มีผิด เพราะตั้งแต่ไอ้พวกเพื่อนๆของเค้าย้ายมาอยู่ที่เดียวกันพวกมันก็คอยแต่จะแวะเวียนมาที่ห้องเค้ากัน ซึ่งเค้าก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกมันจะต้องพากันมาสุมหัวอยู่ที่ห้องเค้ากันแทนที่จะไปอยู่ห้องใครห้องมัน

แกร๊ก!!

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย! พวกกูนึกว่ามึงขึ้นอืดตายคาห้องไปแล้ว ปล่อยให้กูยืนกดออดอยู่เป็นชั่วโมง หนีดิ๊หนักก็หนัก แล้วนี่น้องลักยิ้มของกูไปไหนวะ นี่อย่าบอกนะว่าที่มึงมาเปิดประตูช้าเนี่ยเป็นเพราะมึงทำอะไรน้องลักยิ้มของกูอยู่” ทันทีที่วายุเปิดประตูก็เป็นเหนือที่หอบหิ้วของพะรุงพะรังเข้ามาเต็มสองไม้สองมือเข้ามาพร้อมกับด่าและบ่นเค้าไม่หยุด ตามด้วยเบล ดิน และอิฐที่เดินตามหลังเข้ามาด้วยของที่เต็มสองมือเหมือนกัน

วายุมองของที่ทุกคนทยอยเอาเข้าไปวางในครัวพร้อมกับหันไปมองดินแล้วส่งสายตาเป็นการถามไปในตัว

“พวกกูโทรไปหาไอ้ผาแล้วก็คุยกันเรื่องจะเลี้ยงต้อนรับน้องวาริ เลยตกลงกันว่าจะมาทำชาบูกินกันที่ห้องมึงกัน เพราะห้องมึงมีอุปกรณ์ครบหมดทุกอย่าง” ดินพูดอธิบายให้วายุได้เข้าใจ ซึ่งเจ้าของห้องก็พยักหน้าเป็นอันรับรู้ ก็ดีที่พากันมากินที่ห้องเค้าเพราะถ้าคนตัวเล็กของเค้าง่วงนอนขึ้นมาจะได้เข้าไปนอนได้เลย เพราะดูท่าว่าคืนนี้ไอ้พวกเพื่อนตัวดีของเค้าคงจะไม่ยอมเลิกกันง่ายๆแน่ดูได้จากเครื่องดื่มที่อิฐยกมาเป็นลัง

แอ๊ด!

ระหว่างที่ทุกคนกำลังช่วยกันเตรียมของกันอยู่นั้น สายน้ำก็เปิดประตูออกมาจากห้องนอนด้วยกางเกงขาสั้นเหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อยทำให้เห็นขาเรียวขาวพร้อมกับเสื้อตัวใหญ่โคร่งที่เผยให้เห็นลาดไหล่ขาวเนียน แถมด้วยกลิ่นสบู่และครีมหอมอ่อนๆที่ติดตัวมาหลังจากอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ ทุกคนหันมามองยังต้นเสียงและที่มาของกลิ่นหอมแทบจะพร้อมกัน

วายุ ดิน เหนือ อิฐ หรือแม้กระทั่งเบลเองที่เป็นผู้หญิง ยังต้องกลืนน้ำลายลงคอกันอึกใหญ่ เพราะสายน้ำตอนนี้นั้นโคตรเอ็กซ์เเละเซ็กซี่เป็นบ้าเลยในความคิดของทุกคน ไหนจะผมสีน้ำตาลอ่อนที่ปล่อยยาวเกือบถึงกลางหลังที่ยังไม่แห้งดีนั่นอีก ยิ่งเพิ่มให้เจ้าตัวนั้นดูเหมือนผู้หญิงเข้าไปกันใหญ่

หมับ!

“อ๊ะ!”

“มานี่เลยครับตัวแสบ เพี๊ยะ!” วายุที่ตั้งสติได้ก่อนใครเพื่อนรีบลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งอยู่พร้อมกับจับคนตัวเล็กอุ้มพาดบ่าแล้วฟาดไปที่ก้นนุ่มเด้งของน้องไม่แรงมากนักก่อนจะพากันเดินหายเข้าห้องไป

“เฮ้อ!” หลังจากที่วายุอุ้มสายน้ำหายเข้าไปในห้องแล้วทุกคนก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรงจนแทบจะพร้อมกัน

“พวกมึงบอกกูทีสิว่ากูไม่ได้คิดไปเองคนเดียว นี่กูสาบานได้เลยนะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมากูบริสุทธิ์ใจกับน้องน้ำมาตลอดเลยน่ะเว้ย” เป็นดินที่พูดขึ้นมาคนแรกหลังจากที่เกิดเดดแอร์กันไปสักพัก

“ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะพี่ดิน นี่ขนาดเบลเป็นผู้หญิงนะคะ เบลยังอยากจะจับน้ำปลํ้าเลยค่ะ ผู้ชายอะไรไม่รู้ทำไมโคตรจะเอ็กซ์เลยแถมตัวก็ห้อมหอม บางครั้งเบลยังแอบดมตัวน้ำอยู่บ่อยๆเลยนะคะ คิกคิก” เบลรู้ว่าตอนนี้ทุกคนรู้สึกยังไงรวมทั้งพี่เหนือแฟนของเธอด้วยแต่เธอก็ไม่ได้ถือสาอะไร ทุกคนเคยเห็นแต่สายน้ำใส่แต่กางเกงขายาวหรือไม่ก็กางเกงขาสั้นเลยเข่าหรือไม่ก็สี่ส่วนไปเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นสายน้ำแต่งตัวแบบนี้คงเป็นเพราะไม่รู้ว่ามีแขกมาที่ห้องหรืออาจจะลืมตัว เพราะแม้กระทั่งพี่วายุเองยังถึงกับตะลึงไปเหมือนกัน

“เดี๋ยวนะผมขอพักตั้งสติแป๊บนะครับ” อิฐที่ยังถือมีดหั่นเนื้อหมูค้างไว้อยู่ก็พูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าวและสะบัดหัวไปมาแรงๆ

“เออกูด้วยว่ะ น้องน้ำแม่งมีอานุภาพทำลายล้างฉิบหายเลย มิน่าไอ้วายุมันถึงได้หวงนักหวงหนา ต่อไปนี้กูจะไม่ขัดมันเลยถ้ามันจะหวงน้องมากขนาดนั้น ดีนะที่น้องเบลพูดออกมาไม่งั้นกูคงคิดว่ากูคงคิดไม่ดีกับน้องน้ำแน่ๆเลยว่ะ” ดินพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆอิฐ

“เดี๋ยวนะแป๊บนะ เมื่อกี๊น้องเบลว่าอยากจับน้องน้ำปลํ้าเหรอครับ อย่าบอกนะว่าน้องเบลของพี่คิดจะเปลี่ยนใจแล้วหันไปชอบพวกเดียวกัน นี่น้องเบลเป็นเลสเบี้ยนเหรอครับ ไม่นะครับน้องเบลห้ามทิ้งพี่เหนือไปไหนนะครับ ฟอด! ฟอด!” เหนือพูดพร้อมกับเดินมากอดแฟนตัวเองเอาไว้แล้วก้มลงหอมแก้มทั้งสองข้างอย่างเอาใจกลัวว่าเบลจะทิ้งเค้าไปจริงๆ เพราะเค้าเริ่มจะสติหลุดตั้งแต่ได้เห็นสายน้ำแล้ว

เพี๊ยะ!

“โอ๊ย! น้องเบลตีพี่ทำไมครับพี่เจ็บนะครับ จุ๊บ!” เหนือถึงกับสะดุ้งและร้องขึ้นทันทีที่โดนฝ่ามือของแฟนตัวเองฟาดเข้ามาที่แขนเต็มๆ แต่ก็ยังไม่วายก้มลงไปจูบที่ปากกระจับสีชมพูของเบลอีกครั้ง

“นี่พี่เหนืออย่ามาทำรุ่มร่ามกับเบลต่อหน้าคนอื่นนะ แล้วพี่คิดได้ยังไงหาว่าเบลเป็นเลสเบี้ยนห๊ะ อีกอย่างน้ำก็เป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย หึ่ย!!” เบลพูดพร้อมพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมกอดของแฟนตัวเองแต่ด้วยแรงที่มีน้อยกว่าทำให้ไม่สามารถหลุดไปได้จึงต้องปล่อยให้เหนือยืนกอดอยู่แบบนั้น

“อ้าว ก็ใครจะไปรู้ล่ะครับพี่เห็นเบลพูดแบบนั้นแถมทำหน้าซะฟินอีกต่างหาก แล้วอีกอย่างนะครับพี่ก็ไม่เห็นน้องน้ำเป็นผู้ชายมาตั้งนานแล้วด้วยครับ ฟอด!” พูดจบเหนือก็ก้มลงหอมแก้มเบลไปอีกฟอดใหญ่

“นี่อีพี่เหนือบอกแล้วไงว่าอย่ามากทำรุ่มร่ามกับเบลแบบนี้นะ” เบลไล่ตีเหนือที่ตอนนี้วิ่งหนีฝ่ามืออรหันต์ของแฟนอยู่รอบโต๊ะที่อิฐและดินนั่งอยู่ อิฐและดินได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมาตามประสาคนโสดที่ไม่มีคู่กับเค้า

“ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ออกไปข้างนอกครับที่รัก หืมมม ฟอด! ฟอด!” วายุถามน้องออกไปด้วยความมันเขี้ยวพร้อมกับกดจมูกโด่งฝังไปกับแก้มนุ่มของคนตัวเล็ก

“น้องก็แต่งตัวของน้องปกตินะครับ” สายน้ำพูดตอบพร้อมกับก้มมองเสื้อและกางเกงของตัวเองไปด้วย ทุกทีเค้าก็แต่งตัวแบบนี้อยู่ห้องเป็นประจำอยู่แล้วเพราะว่ามันสบายดี นอกเสียจากว่าบางทีวายุก็จะเป็นคนเตรียมไว้ให้เค้าเอง

“เฮ้อ! ที่รักครับ ดูกางเกงนี่สิครับเห็นมั้ยครับว่าเวลาที่รักนั่งแล้วมันสั้นขนาดไหน แล้วไหนจะเสื้อนี่อีกคอก็กว้างจนเห็นไหล่ไปข้างหนึ่ง แล้วดูสิครับถ้าก้มนี่ก็เห็นหัวนมสีชมพูของที่รักเลยนะครับ” วายุพูดพร้อมกับจับคนตัวเล็กบนตักให้ลองก้มดูด้วย นี่เค้าหวงซะไม่รู้จะหวงยังไงแล้วนี่ขนาดว่าไอ้พวกนั้นเป็นเพื่อนของเค้าและเพื่อนของน้องเองยังพากันมองจนตาค้างนิ่งไม่ขยับเลย แล้วถ้าเป็นคนอื่นล่ะเค้าคงต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ

“แหะๆ น้องก็ลืมคิดไปครับ น้องขอโทษนะครับพี่กายไม่โกรธน้องน้ำนะครับ จุ๊บๆ” สายน้ำพูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนไปด้วย แถมยังจูบไปที่ปากหนาของคนที่นั่งหน้าบึ้งอยู่เพื่อเป็นการเอาใจอีกด้วย

“เฮ้อ! ที่รักน่ารักแบบนี้แล้วพี่จะทำอะไรได้ล่ะครับ หืมมมม!” วายุพูดพร้อมกับบีบแก้มของคนรักส่ายไปมาอย่างทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้