หมับ!!

“ตัวเล็กเดี๋ยวก่อนครับ” วายุรีบคว้ามือของคนตัวเล็กไว้ทันทีที่มือเล็กกำลังจะสอดเข้าไปในกางเกงนอนของเค้า

“ทำไมล่ะครับ” สายน้ำผละหน้าออกมาจากซอกคอของคนพี่และถามขึ้น

“พี่แค่กลัวว่าเบบี๋ในท้องจะเป็นอันตรายน่ะครับ แล้วอีกอย่างนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย คุณแม่กับเบบี๋ควรจะพักผ่อนได้แล้วนะครับ” วายุปล่อยมือของคนตัวเล็กออก พร้อมกับยื่นมือไปลูบที่หน้าท้องที่ตอนนี้เริ่มนูนออกมามากแล้ว

“แต่ว่าพี่กาย....” สายน้ำมองลงไปตรงส่วนที่มันกำลังขยายใหญ่และดันกางเกงจนนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“หึๆ พี่ไม่เป็นไรครับพี่ทนได้ เพื่อลูกกับเมียของพี่อย่าคิดมากนะครับ เดี๋ยวมันก็ลงเอง จุ๊บ!” วายุรู้ดีว่าคนตัวเล็กนั้นอยากที่จะช่วยให้ตนเองได้ปลดปล่อยบ้าง แต่เค้าก็ไม่อาจทำใจที่จะเห็นแก่ตัวเห็นแก่ความสุขของตัวเองคนเดียวได้ ถ้าเกิดลูกน้องต้องเป็นอันตรายขึ้นมาเค้าคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

“ก็ได้ครับ งั้นเรานอนกันดีกว่านะครับ” สายน้ำยิ้มออกมาได้เมื่อได้ยินคนพี่พูดออกมาแบบนั้น พร้อมกับเขยิบตัวเองเข้าไปซุกอกอุ่นไว้อย่างเคย

“ซี๊ด อ่าา” วายุถึงกับต้องขบสันกรามตัวเองไว้แน่นเมื่อช่วงล่างของเค้ากับคนตัวเล็กนั้นต้องบดเบียดแนบชิดกัน และยิ่งได้กลิ่นตัวหอมๆของคนในอ้อมกอดด้วยแล้วล่ะก็มันก็ยิ่งที่จะหักห้ามใจตัวเองได้ยากขึ้น

สายน้ำเองถึงจะนอนหลับตาแต่ก็รู้สึกถึงความแข็งขืนที่ชนอยู่ที่หน้าขาของเค้า แถมมันยังดุ๊กดิ๊กไปมาอีกด้วย

วายุพยายามที่จะหลับตาลงเพื่อข่มอารมณ์ของตัวเองให้นอนหลับ ครั้นจะลุกขึ้นไปช่วยตัวเองในห้องน้ำคนในอ้อมกอดของเค้าก็ทำท่าว่ากำลังจะหลับ เจ้าตัวจึงถึงกับต้องระงับอารมณ์โดยการกำหนดลมหายใจเข้าออกช้าๆ แทน

สายน้ำที่ยังไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้ เพราะสิ่งที่มันกำลังทิ่มแทงและถูอยู่ตรงหน้าขาของตัวเองอยู่ เค้านั้นรู้ดีว่าคนพี่นั้นกำลังทรมานมากแค่ไหน

สายน้ำตัดสินใจคลายอ้อมกอดจากคนพี่ออกและเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะดูหน้าของอีกคนได้ถนัด เค้าเห็นว่าเหงื่อกำลังซึมอยู่ตามไรผมของคนพี่อยู่

“เป็นอะไรไปครับ นอนไม่หลับเหรอครับ” วายุที่เห็นสายน้ำลืมตามามองตัวเองตาแป๋วอยู่จึงถามขึ้น

สายน้ำไม่ตอบกลับแต่กลับมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มและเลื่อนตัวเองลงไปข้างล่างในลักษณะนอนตะแคงเข้าหาคนพี่แทน

“ซี๊ดด อ่า ตัวเล็กครับ อ่าา” ทันทีที่สายน้ำรูดกางเกงนอนของวายุลงพร้อมกับใช้มือนุ่มจับไปที่แกนกายที่มันกำลังขยายใหญ่อย่างเต็มที่ วายุก็ร้องครางออกมาทันที

วายุตลบผ้าห่มให้ไปอยู่ด้านหลังของตัวเองแทนเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะหายใจไม่ออกซะก่อน

สายน้ำค่อยๆใช้ลิ้นเลียแตะลงไปที่ส่วนหัวของแกนกายใหญ่และเลียหมุนไปรอบๆหัวหยัก จนวายุถึงกับเชิดหน้าร้องครางขึ้นอย่างห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่

“ซี๊ดดด อ่าา อย่างนั้นแหละครับ อ่าา อื้มมม” สายน้ำค่อยๆดันตัวเองให้ลุกขึ้นมาในท่าคุกเข่าอยู่ข้างๆตัวของวายุ แต่ปากและลิ้นก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองอยู่อย่างขะมักเขม้น

ลิ้นเรียวเล็กแลบออกมาและเลียไปที่แกนกายใหญ่ตั้งแต่โคนจนถึงปลายหัวหยัก จนวายุถึงกลับต้องแอ่นและยกสะโพกของตัวเองให้ขยับไปตามที่ลิ้นเรียวเล็กเลียขึ้นและลง

“ซี๊ดดด อ๊ะ อ่าา ทำไมเมียพี่เก่งแบบนี้ครับ อ่า” วายุถึงกับร้องครางขึ้นทันทีที่ปากอุ่นของสายน้ำครอบครองแกนกายใหญ่เข้าไปจนเต็มปาก ถึงแม้มันจะไม่สามารถเข้าไปได้หมด แต่คนตัวเล็กของเค้าก็ยังใช้มือช่วยชักรูดขึ้นลงตามจังหวะของปากไปอีกด้วย

วายุที่เห็นสะโพกของคนตัวเล็กส่ายไปส่ายมาอยู่ข้างๆก็อดที่จะยื่นมือไปบีบขยำเล่นเบาๆไม่ได้ พร้อมกับค่อยๆดึงรั้งกางเกงนอนของคนตัวเล็กลงไปที่ปลายเท้า

“อื้อออ” สายน้ำที่ตอนนี้ในปากคับแน่นไปด้วยแกนกายใหญ่ได้แต่ร้องครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความเสียว เพราะมือของวายุนั้นทั้งลูบและบีบเค้นอยู่ที่ก้อนกลมเด้งของเค้าทั้งสองข้างสลับกันไปมา

“อ่าา ที่รักครับเร็วขึ้นหน่อยครับ อ่าา พี่กายจะไม่ไหวแล้วครับ ซี๊ดดด” วายุพูดพร้อมกับดันตัวลุกขึ้นและเอื้อมมือทั้งสองข้างของตัวเองไปจับที่สะโพกของคนตัวเล็กให้มาอยู่บนหน้าของตัวเอง

สายน้ำมีอาการตกใจเล็กน้อยที่วายุยกตัวเองลอยให้มาอยู่ในท่านี้ เพราะตอนนี้เค้าทั้งคู่กำลังอยู่ในท่า 69 กันอยู่

“ต่อเลยครับที่รัก พี่จะให้รางวัลที่รักเองนะครับ” ทันทีที่วายุพูดจบเค้าก็กดสะโพกมนของคนรักให้ลงมาอยู่ตรงหน้าของตัวเองและลงลิ้นเลียไปที่รอยจีบสีสวยทันที

“อ๊ะ อ๊าา พี่กาย อื้อ” สายน้ำถึงกับร้องครางออกมาทันทีที่ลิ้นร้อนของคนพี่เลียลงที่รอยจีบของตัวเอง

สายน้าำพยายามที่จะตั้งสติและใช้ปากเล็กครอบลงไปที่แกนกายใหญ่อีกครั้งและชักรูดขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่ได้รับมาจากอีกคน

ด้านวายุเองก็เสียวแทบขาดใจเพราะคนตัวเล็กของเค้านั้นเอาอารมณ์ความเสียวที่ได้รับไปลงกับแกนกายใหญ่ของตัวเองยิ่งอีกคนได้รับความเสียวมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดูดแกนกายของเค้าเร็วและแรงมากขึ้นเท่านั้น

วายุเปลี่ยนเป้าหมายมาใช้ปากครอบครองแกนกายเล็กสีชมพูแทนช่องทางรักด้านหลัง เสียงร้องครางอื้ออึงอยู่ในลำคอของคนทั้งคู่ร้องแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร พร้อมกับยังทำหน้าที่ของตัวเองนั้นได้อย่างดีเยี่ยม

“อ๊ะ อ๊าส์ พี่กาย น้องจะเสร็จ” สายน้ำปล่อยปากออกจากแกนกายใหญ่และเชิดหน้าร้องครางออกมาด้วยความเสียวพร้อมกับกดสะโพกลงไปที่หน้าของคนพี่อย่างหักห้ามอารมณ์ไว้ไม่อยู่ วายุที่รู้ว่าคนด้านบนใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้วก็เร่งปากชักรูดให้เร็วขึ้นอีกเพราะเค้าเองก็ใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้วเหมือนกัน

สายน้ำก้มลงไปใช้ปากชักรูดให้กับคนพี่อีกครั้ง พร้อมกับแรงอารมณ์ของคนที่กำลังจะถึงจุดหมายปลายทาง

“อ๊ะ อ๊าาา / ซี๊ดด อ่าา” ในที่สุดทั้งสายน้ำและวายุก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกันทั้งสองต่างกลืนกินและทำความสะอาดให้แก่กันและกันจนหมดสิ้น

“ขอบคุณนะครับที่รักของพี่กาย จุ๊บ!” วายุก้มลงมาจูบที่หน้าผากของคนที่นอนอยู่อย่างหมดแรงในอ้อมกอดของตัวเอง พร้อมกับตาที่จะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่

“ครับ น้องรักพี่กายนะครับ” สายน้ำพูดบอกทั้งๆที่ตัวเองหลับตาลงแล้ว แต่ยังคงขยับเข้ามาซุกที่อกอุ่นของคนพี่อยู่

“พี่ก็รักตัวเล็กครับ ฝันดีนะครับเบบี๋ของคุณพ่อ ฝันดีนะครับคุณภรรยาที่รักของพี่กาย จุ๊บ!” วายุพูดพร้อมกับยื่นมือไปลูบที่หน้าท้องของสายน้ำพร้อมกับจูบลงที่กลุ่มผมนุ่มของคนที่ตอนนี้นอนหลับไปแล้ว

ไม่นานวายุก็หลับตามคนตัวเล็กในอ้อมกอดไปด้วย โดยที่ทั้งคู่ยังเปลือยเปล่ากันอยู่จะมีแค่สายน้ำที่มีเสื้อติดตัวอยู่แค่ตัวเดียว

วายุที่ตื่นขึ้นมาก่อนคนตัวเล็กในอ้อมกอด เจ้าตัวค่อยๆคลายวงแขนออกและค่อยๆเขยิบตัวลงมาที่หน้าท้องของคนที่กำลังนอนหลับอยู่

“มอนิ่งครับเบบี๋ของคุณพ่อ หิวรึยังครับ วันนี้คุณแม่ของหนูตื่นสายแน่ๆเลย เพราะเมื่อคืนคุณแม่แสดงความรักกับคุณพ่อจนดึกเลย อดทนหน่อยนะครับเด็กดี จุ๊บๆๆ” วายุพูดพร้อมกับแนบริมฝีปากไปที่หน้าท้องของสายน้ำ ก่อนที่เจ้าตัวจะหลับตาลงและกอดอยู่ที่เอวของสายน้ำอยู่แบบนั้นจนเผลอหลับไปอีกครั้ง

สายน้ำค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบสิบโมงเช้า เจ้าตัวค่อยๆกะพริบตาเพื่อปรับโฟกัสของภาพตรงหน้าและมองหาคนที่นอนอยู่ข้างๆไปด้วย แต่พอจะขยับตัวกลับรู้สึกถึงแรงกอดรัดอยู่ที่เอว

“หืออ....” ภาพที่สายน้ำเห็นก็คือวายุนอนแนบหน้าไปกับหน้าท้องของตัวเองและกอดรัดเอวไว้หลวมๆ โดยที่สายน้ำนั้นยังเปลือยท่อนล่างอยู่ และคนที่กอดและหลับอยู่ในตอนนี้ก็คงจะเปลือยทั้งตัวด้วยเช่นกัน

พอคิดได้ดังนั้นสายน้ำก็เริ่มที่จะหน้าแดงขึ้นมาทันที ที่คิดถึงภาพเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อคืน ตอนทำก็ไม่ได้นึกถึงความอายเลยสักนิดเพราะความที่อยากจะช่วยคนรักให้เสร็จสม แต่พอมานึกย้อนกลับไปนี่สิสายน้ำถึงกลับต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าและส่ายหัวไปมาด้วยความเขิน

“ทำอะไรครับตัวเล็ก เดี๋ยวจะเวียนหัวนะครับ” วายุที่รับรู้ถึงแรงขยับตัวของคนที่ตัวเองนอนกอดอยู่ก็ตื่นขึ้นทันที

“ไหนเอามือออกก่อนครับ บอกพี่กายสิครับ ว่าตัวเล็กเป็นอะไรครับ หืมมมม” วายุพูดพร้อมกับดึงมือที่ปิดหน้าออก

“ตัวเล็กเป็นอะไรครับ ไม่สบายเหรอครับทำไมหน้าแดงแบบนี้ล่ะครับ” วายุที่เห็นคนรักนอนหน้าแดงอยู่จึงถามขึ้น

“น้องไม่ได้เป็นอะไรครับ พี่กายครับน้องหิวข้าวแล้วครับเบบี๋ก็คงหิวแล้วด้วย” สายน้ำรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีที่โดนถาม

“งั้นเดี๋ยวพี่โทรสั่งอาหารให้นะครับ วันนี้เรากินอาหารของทางโรงแรมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ดูเมนูให้” พอคนตัวเล็กบอกว่าตัวเองและลูกหิววายุก็ลืมเรื่องที่อีกคนหน้าแดงไปทันที

และหลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำและกินข้าวกันเรียบร้อยแล้ว ก็พากันมานั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟากัน

“ตัวเล็กครับ พี่ว่าจะสร้างบ้านใหม่ตัวเล็กคิดว่ายังไงบ้างครับ” อยู่ๆวายุก็ถามคนตัวเล็กขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เรื่องนี้เค้าคิดมาได้สักพักแล้วเพราะถ้าลูกโตขึ้นมาก็คงอยากจะมีที่วิ่งเล่นกว้างๆ และเค้าก็ไม่คิดที่จะมีลูกแค่คนเดียวอย่างแน่นอน

ส่วนเรื่องเงินที่จะสร้างบ้านนั้นก็เป็นเงินเก็บของเค้าเอง เพราะเค้ามีเงินที่ได้จากการเล่นหุ้นตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ม.ปลาย ถึงตอนนี้ก็ยังเล่นและลงทุนอยู่เรื่อยๆ และยังได้เงินปันผลจากกิจการของครอบครัวของเค้าเองทุกเดือน รวมถึงตอนนี้เค้ายังมีเงินเดือนที่ได้รับทุกเดือนจากการทำงานอีกด้วย

มันทำให้เค้าสามารถสร้างบ้านหลังใหญ่หนึ่งหลังได้แบบสบายๆและยังคงเหลือเงินไว้เปย์เมียและลูกอีกอย่างเหลือเฟือ

“อืมม ก็ดีนะครับ เพราะถ้าเบบี๋คลอดออกมาก็จะสะดวกสบายมากขึ้นไม่ต้องขึ้นๆลงๆ แล้วก็พอเบบี๋โตขึ้นมาจะได้มีพื้นที่ให้วิ่งเล่นออกกำลังด้วย” สายน้ำพูดพร้อมกับลูบท้องของตัวเองไปด้วย

“งั้นเดี๋ยวพี่จะหาดูที่ที่อยู่ใกล้ๆกับบ้านของป๊าม๊าดีมั้ยครับจะได้อยู่ใกล้ๆกัน ตัวเล็กกจะได้ไปมาหาสู่ได้ง่ายเวลาคิดถึงป๊าม๊า เพราะถ้าเดี๋ยวไอ้ผามันแต่งงานมันก็คงจะพาวาริย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านเหมือนกัน ส่วนคอนโดนี้ก็เก็บเอาไว้ให้ลูกของเราตอนโต”

“ฟอดๆ ขอบคุณพี่กายมากเลยนะครับ ที่ทำเพื่อน้องมากขนาดนี้” สายน้ำหันไปหอมแก้มทั้งสองข้างของวายุเป็นการขอบคุณ ขนาดจะสร้างบ้านคนรักของเค้าก็ยังเลือกที่จะสร้างที่ที่อยู่ใกล้ๆบ้านของป๊ากับม๊าเค้าเลย เค้าโชคดีจริงๆที่ได้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้

“หึๆ ไม่เป็นไรเลยครับ พี่บอกแล้วไงครับว่าอะไรที่พี่ทำเพื่อเมียกับลูกพี่เต็มใจทำมันครับ ฟอด!”

......................................................

“กูตื่นเต้นจังเลยหว่ะ พวกเราจะได้หลานชายหรือว่าหลานสาววะ” เหนือพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้พวกเค้าทั้งหมด 10 คน กำลังเดินทางไปที่โรงพยาบาลกันเพื่อนไปอัลตราซาวด์ดูเพศของเบบี๋ในท้องของสายน้ำที่ตอนนี้เข้าสู่เดือนที่ 4 แล้ว โดยมีวายุ สายน้ำ หินผา และวาริ ไปรถคันเดียวกัน คันที่สองได้แก่ ไฟ ออกัส เหนือ และเบล ส่วนอีกคันที่ขับตามหลังมาติดๆคือรถของอิฐโดยมีดินนั่งอยู่ข้างคนขับ

ถ้าถามว่าทำไมถึงต้องยกโขยงกันมาเยอะขนาดนี้ เริ่มตั้งแต่เมื่อวานที่บรรดาลุงๆและป้า มาหาสายน้ำที่ห้องด้วยความคิดถึงทั้งแม่และหลาน เพราะตอนนี้สายน้ำไม่ได้ไปเรียนที่มหา'ลัยมาสองอาทิตย์แล้ว เนื่องจากว่าท้องของสายน้ำนั้นค่อนข้างที่จะใหญ่ขึ้นมาจากเดือนที่แล้วมาก วายุจึงให้หยุดและเปลี่ยนให้ไปที่ทำงานกับตัวเองแทนเพราะวายุเองก็ไม่กล้าที่จะปล่อยสายน้ำไว้คนเดียวที่ห้อง

ในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งคุยถามสารทุกข์สุกดิบกันอยู่นั้น หินผาก็ถามวายุถึงเรื่องเวลาที่จะพาสายน้ำนั้นไปซาวด์ดูเพศ พอทุกคนได้ยินคำถามที่หินผาถามวายุขึ้นมาเท่านั้นแหละ ทำให้วันนี้ทุกคนจึงพร้อมใจกันโดดเรียนและโดดงานเพื่อไปรอลุ้นเพศหลาน โดยที่ไม่สนใจคำห้ามและสายตาอันเกรี้ยวกราดของวายุเลย

พอถึงตอนเช้าวายุจึงชวนสายน้ำออกจากห้องตั้งแต่เช้าเพื่อหนีเพื่อนๆของตัวเองและของคนตัวเล็กโดยการชวนไปนั่งกินเค้กที่ร้านประจำที่บริษัทตัวเองรอก่อน ปรากฏว่าพอเปิดประตูออกไปก็เจอเข้ากับเหล่าบรรดาเพื่อนๆของตัวเองและของคนตัวเล็กที่พร้อมใจกันตื่นแต่เช้ามายืนรออยู่ที่หน้าห้องกันหน้าสลอน

วายุจึงต้องจำใจและต้องจำยอมให้เหล่าบรรดาลุงๆและป้าติดสอยห้อยตามมาที่โรงพยาบาลด้วย แต่เจ้าตัวก็ไม่ลืมที่จะทำตามสัญญาโดยการพาคนตัวเล็กแวะไปกินเค้กที่ร้านโปรดเจ้าประจำก่อน

วันนี้จึงทำให้สาวๆหนุ่มๆและพนักงานในร้านนั้นตื่นตาตื่นใจกันเป็นอย่างมาก ที่ได้เห็นกลุ่มแก๊งคนหล่อคนน่ารักเดินเรียงรายกันเข้ามาในร้าน

ทำให้เช้านี้บรรยากาศในร้านคาเฟ่จึงดูคึกคักมากเป็นพิเศษ เพราะไหนจะพนักงานที่พากันแวะเข้ามาซื้อกาแฟกินกันตอนเช้าอีก แต่พอสายตาของทุกคนหันมาปะทะเข้ากับสายตาคมดุของผู้บริหารอย่างวายุเข้าก็พากันถอยกรูดและได้แต่ยืนซุบซิบกันเบาๆและกรีดร้องกันอยู่ในใจแทน

พอทุกคนมาถึงที่โรงพยาบาล วายุก็พาสายน้ำไปนั่งรอที่เก้าอี้พร้อมกับทุกคนและเดินไปติดต่อขอพบหมอตามใบนัด จากนั้นวายุก็ให้ทุกคนนั่งรอกันอยู่ด้านล่างยกเว้นหินผาและอิฐที่ได้ขึ้นไป เพราะชั้นที่สายน้ำจะต้องขึ้นไปตรวจนั้นอยู่ชั้น 5 ซึ่งเป็นห้องของคุณหมอดิชพล หากจะพาขึ้นไปหมดทุกคนคงจะไม่ไหว เหนือจึงเสนอให้ทุกคนนอยออกว่าใครมีสิทธิ์ที่จะขึ้นไปดูหลานในท้องได้ก่อนเป็นสองคนแรก ปรากฏว่าสิทธิ์นั้นเป็นของหินผาและอิฐที่นอยออกชนะก่อนทำให้คุณลุงทั้งสองคนยิ้มแก้มแทบปริ ส่วนทางด้านคนที่ไม่ได้ขึ้นไปก็ถึงกับหน้าหงอยลงในทันที จนสายน้ำต้องบอกว่าคนที่ยังไม่ได้ขึ้นไปในวันนี้ก็ยังคงมีสิทธิ์ที่จะได้ขึ้นไปในเดือนอื่นๆจึงทำให้ทุกคนยิ้มออก

วายุถึงกับส่ายหัวให้ภาพที่เห็นตรงหน้าที่โตๆกันแล้วยังจะมาเล่นอะไรกันเป็นเด็กๆอีก ผิดกับสายน้ำที่เอาแต่นั่งยิ้มขำกับการตัดสินที่แสนจะไฮเทคและทันสมัยแบบนี้

หลังจากนั้นพยาบาลที่ได้รับมอบหมายและได้รับความไว้วางใจจากคุณหมอดิชพลก็พาทั้ง 4 คนขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 5

เนื่องจากสายน้ำนั้นท้องยังไม่ได้โตมากนักคุณหมอดิชพลจึงให้เข้าออกทางประตูหน้าได้ตามปกติก่อน แต่พอเข้าสู่เดือนที่ห้าแล้วคุณหมอดิชพลจึงจะเปลี่ยนให้มาเข้าออกโรงพยาบาลทางลิฟต์ของผู้บริหารด้านหลังแทน เพื่อที่จะไม่ให้เป็นจุดสนใจของคนอื่นมากนัก คุณหมอดิชพลเคยพูดเล่นๆว่าถ้าหากให้สายน้ำนั้นใส่ชุดคลุมท้องแบบผู้หญิงมาโรงพยาบาลก็คงไม่มีใครรู้หรอกว่าสายน้ำนั้นเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง แต่เจ้าตัวก็รีบส่ายหัวปฏิเสธอาหมอโดยทันที โดยเจ้าตัวขอใส่กางเกงเลคกิ้งกับเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่จะดีกว่า

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ขออนุญาตค่ะ” ชญาภาพยาบาลสาววัยสามสิบต้นๆยกมือขึ้นเคาะประตูห้องของหมอดิชพล และพอได้รับคำอนุญาตและจึงเปิดประตูให้ทั้ง 4 คนได้เข้าไปในห้อง

“สวัสดีครับอาหมอ” ทั้ง 4 คนยกมือขึ้นไหว้อาหมอทันทีที่เข้ามาในห้อง

“สวัสดีครับทุกคน เป็นยังไงบ้างเจ้าแสบตื่นเต้นมั้ยเรา” คุณหมอยกมือขึ้นรับไหว้และหันไปพูดกับหลานชายสุดที่รักด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นอย่างผู้ใหญ่ใจดี

“มากครับอาหมอ จับมือน้องน้ำดูสิครับเย็นอย่างกับเพิ่งออกมาจากช่องแช่แข็งอย่างไงอย่างนั้นเลยครับ” สายน้ำยื่นมือไปให้ผู้เป็นอาได้ลองจับดูว่าตัวเองนั้นตื่นเต้นขนาดไหน

ไม่ใช่สายน้ำคนเดียวที่ตื่นเต้นเพราะตอนนี้วายุเองก็ถึงกับนั่งตัวเกร็งและมือเย็นเพราะว่าลุ้น ยิ่งใกล้จะได้รู้เพศของลูกเจ้าตัวก็ยิ่งตื่นเต้น

“หึๆ เย็นจริงด้วย นี่คงจะตื่นเต้นและลุ้นทั้งพ่อและแม่เลยใช่มั้ย เห็นนั่งตัวเกร็งตั้งแต่เข้ามา แล้วเราอยากได้เพศไหนมีไว้ในใจรึยัง” คุณหมอดิชพลยื่นมือไปจับมือหลานชายที่ยื่นมาและหันไปแซวหลานเขยพร้อมกับถามขึ้นมา

“ครับ ตื่นเต้นนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ ส่วนเรื่องเพศผมกับน้องไม่ได้มีไว้ในใจหรอกครับขอแค่ให้ลูกแข็งแรงสมบูรณ์ก็พอแล้วครับไม่ว่าเพศไหนผมก็รักครับ” วายุตอบกลับไปยิ้มๆ

“เอาล่ะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่าดูท่าจะอยากรู้กันจะแย่แล้ว แต่ถ้าเหลนของอาขี้อายไม่ให้ดูอาก็ช่วยไม่ได้นะ”

“เชิญคุณสายน้ำขึ้นไปนอนบนเตียงได้เลยนะคะ” ชญาภาพยาบาลผู้ช่วยหันไปบอกกับสายน้ำทันที

ส่วนวายุเองก็รีบลุกขึ้นประคองสายน้ำให้ขึ้นไปนอนลงบนเตียง โดยมีอิฐและหินผาเดินตามไปติดๆ

“หึๆ ดูท่าจะมีคนช่วยเราลุ้นเยอะนะ” ก่อนที่คุณหมอดิชพลจะลงมือก็ยังไม่วายหันมาแซวหินผากับอิฐที่เตรียมจับมือถือขึ้นมาเตรียมถ่าย

“เปิดเสื้อให้อาหน่อยเดี๋ยวอาจะทาเจลลงที่หน้าท้อง จะเย็นๆหน่อยนะ” พออาหมอพูดจบ วายุก็ยื่นมือมาเปิดเสื้อช่วงท้องของสายน้ำขึ้นทันทีด้วยมือที่สั่นๆ

สายน้ำเห็นดังนั้นจึงยื่นมือที่เย็นของตัวเองมาจับมือใหญ่ที่เย็นไม่แพ้กันเอาไว้ ทั้งสองหันมามองหน้าและยิ้มให้กัน

ทันทีที่อาหมอทาเจลลงไปที่ท้องสายน้ำถึงกับสะดุ้งขึ้นมาเพราะความเย็นของเจล ส่วนทางด้านหินผาและอิฐก็ยกมือถือขึ้นมาเริ่มถ่ายอย่างเงียบๆ วายุเองไม่ได้ยกมือถือขึ้นมาถ่ายด้วย เพราะว่ามีทั้งหินผาและอิฐที่ถ่ายไว้อยู่แล้ว เอาไว้เค้าให้มันส่งมาให้ก็ได้ เค้าอยากเห็นลูกเค้าด้วยตาเปล่าทั้งสองข้างมากกว่า

“อ่า เริ่มขยับแล้วไหนขอตาดูหน่อยสิครับ” พอคุณหมอเริ่มที่จะลงมือทำการอัลตราซาวด์ทุกสายตาก็ต่างพากันจ้องไปที่หน้าจอทันที

วายุและสายน้ำต่างก็บีบมือเข้าหากันแน่น ทั้งคู่จ้องมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำมันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบอกออกมาเป็นคำพูดได้

“นี่ไงเห็นแล้ว” ทันทีที่อาหมอบอกทุกคนต่างขยับใกล้เข้ามาอีกก้าว ไม่เว้นแม้แต่สายน้ำที่ผงกหัวขึ้นมาดู

“ยินดีกับทั้งคู่ด้วยนะที่ได้ลูกสาว” อาหมอหันมาบอกพร้อมกับยิ้ม เพราะตัวเค้าเองก็ดีใจเหมือนกันที่ได้เหลนเป็นผู้หญิง เพราะทั้งเค้าและพี่ชายเองก็มีแต่ลูกผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น

น้ำตาของคนเป็นพ่อและแม่ไหลออกมาทันทีที่อาหมอพูดบอก และทั้งคู่ก็ไม่คิดว่าจะได้ลูกสาวด้วย เนื่องจากทั้งทางฝั่งวายุและสายน้ำต่างก็มีพี่น้องที่เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น

“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่มีลูกสาวให้กับพี่นะครับ จุ๊บๆ!” วายุก้มลงไปกอดและจูบลงไปที่ปากของคนตัวเล็กที่ยังคงนอนน้ำตาไหลอยู่บนเตียง โดยเจ้าตัวเองก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อายใครเหมือนกัน