หลังจากที่ทั้งหมดอิ่มจากอาหารญี่ปุ่นกันแล้ว ก็พากันไปเดินย่อยด้วยการดูเสื้อผ้าบ้างรองเท้าบ้าง โดยตลอดทางที่เดินกันอยู่นั้นหินผาก็ไม่ได้ปล่อยมือจากสายน้ำเลย ปากก็บอกว่าอนุญาตให้วายุจีบน้องตัวเองได้แต่เอาเข้าจริงๆคนเป็นพี่ชายอย่างเค้าก็ยังทำใจไม่ได้ซะทีเดียว ที่น้องชายจะแบ่งปันความรักไปให้กับคนอื่นนอกจากคนในครอบครัว

ทางด้านวายุและเพื่อนอีก 3 คน ก็ถึงกับส่ายหัวกับพฤติกรรมของเพื่อนตนเอง แต่ก็นะคงต้องให้เวลามันทำใจ

พอเดินกันไปได้สักพักสายน้ำก็ชวนพี่ชายกลับเพราะเกรงว่าเพื่อนตนเองที่ต้องขับรถกลับคนเดียวจะถึงบ้านมืดค่ำเอาเสียก่อน โดยที่ออกัสขับรถมาส่งสายน้ำที่มหาวิทยาลัย เพื่อกลับกับหินผาที่จอดรถทิ้งไว้ที่นี่

หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วกิจกรรมรับน้องในรั้วมหาวิทยาลัยก็จบลงไปได้ด้วยดีจะเหลือก็แต่รับน้องนอกสถานที่ และนี่เองที่ทำให้วายุยังไม่ได้เดินหน้าจีบสายน้ำอย่างเต็มที่เสียที

เนื่องจากทั้งต้องเดินทางไปดูสถานที่รับน้องจริง ต้องไปอยู่จัดเตรียมสถานที่ วางแผนและประชุมกับรุ่นพี่รุ่นน้อง ทำให้เจ้าตัวค่อนข้างหงุดหงิดถึงกับหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับโปรแกรมที่น้องๆวางไว้ให้ น้องๆนี่แทบจะเข้าหน้าไม่ติดเลยก็ว่าได้ จะประสานงานก็แต่กับเพื่อนวายุที่เหลืออีก 4 คนเท่านั้น

ทางด้านสายน้ำหลังจากที่จบกิจกรรมรับน้องก็ได้พี่รหัสคือ พี่จูน พี่สาวน่ารักที่สายน้ำเจอตอนลงทะเบียนนั่นเอง แถมยังได้เพื่อนเพิ่มมาอีก 2 คน คือเบล และอิฐ

เบลเป็นหญิงสาวคนเดียวของกลุ่มหน้าตาน่ารักหุ่นดีสมส่วนความสูงนี่สูงกว่าเพื่อนตัวเล็กทั้ง 2 เสียอีก ด้วยนิสัยที่ร่าเริงสดใสทำให้เบลเพิ่มสีสันให้กลุ่มของสายน้ำเป็นอย่างมาก ส่วนทางด้านของอิฐที่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเบลนั้น เป็นผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่สมส่วนใบหน้าคมหล่อระดับพระเอกกันเลยทีเดียวโดยมีตำแหน่งเดือนของคณะเป็นเครื่องการันตีความหล่อ

กลุ่มของสายน้ำค่อนข้างโดดเด่นด้วยความที่หน้าตาน่ารักกันทุกคนแถมยังพ่วงด้วยเดือนของคณะเพิ่มเข้าไปอีกยิ่งเพิ่มความอิจฉาให้กับบางคน

วันนี้เป็นอาทิตย์ที่ 2 แล้วหลังจากการรับน้องเสร็จสิ้นไป สายน้ำเดินลงมาจากรถพร้อมหินผาเพื่อเดินมาหากลุ่มเพื่อนๆ

"สวัสดีครับพี่หินผา" ออกัสเอ่ยทักทายหินผาเป็นคนแรก พวกเค้าคุ้นชินกับภาพที่หินผาจะเดินมาส่งน้องในทุกๆเช้าจึงทำให้ค่อนข้างสนิทสนมกันในระดับนึง

"หวัดดีเฮีย" อิฐเอ่ยทักหินผา ทั้งคู่ค่อนข้างสนิทกันในระยะเวลาอันรวดเร็ว เนื่องจากหินผาได้มอบหมายให้อิฐเป็นหูเป็นตาแทนตนเองในช่วงที่ยุ่งอยู่กับการเตรียมรับน้องนอกสถานที่ ซึ่งอิฐก็ทำหน้าที่ได้ดีคอยรายงานหินผาตลอด

"สวัสดีค่ะ" เบลเอ่ยทักทายหินผาเป็นคนสุดท้ายด้วยท่าทีเขินๆ ก็พี่ชายเพื่อนเค้าหล่อน้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ เจอกันทุกวันก็ยังไม่ชินเสียที

"สวัสดีครับทุกคน น้องน้ำครับ เดี๋ยวกลางวันนี้พี่กับเพื่อนๆมากินข้าวด้วยนะครับ" หินผาเอ่ยทักทายเพื่อนน้องชายเสร็จก็หันมาพูดเสียงนุ่มกับน้องตนเอง

"อ้าว...แล้วพี่ผากับเพื่อนๆไม่ยุ่งกันแล้วเหรอครับ" ใช่แล้วหลังจากที่ไปกินอาหารญี่ปุ่นกันวันนัั้นเค้าแทบไม่ได้เจอหน้าคร่าตาเพื่อนๆของพี่ชายเลยนอกเสียจากตอนทำกิจกรรมรับน้อง เนื่องจากทุกคนยุ่งกันหมด ไหนจะเรื่องเรียนไหนจะเตรียมงานรับน้องนอกสถานที่

"ไม่แล้วครับ จะเหลือก็แค่นิดๆหน่อยที่ให้น้องปี 2 เป็นคนจัดการครับ"

"อือ....ฮึ" สายน้ำพยักหน้าตอบรับพี่ชาย

"งั้นพี่ไปหาเพื่อนก่อนนะครับ" พูดเสร็จสายน้ำก็ลูบผมน้องชายแล้วเดินออกไป

"ป่ะ.....งั้นเราก็เตรียมตัวขึ้นเรียนกันเถอะ ใกล้ได้เวลาแล้ว" เป็นออกัสที่เอ่ยชวนเพื่อนๆ

อ๊อดดดด!!!!!!!!

"โอ๊ยยยย!!!!! อาจารย์นี่จะขยันสอนไปไหนเนี่ยสอนไปได้ยังไงตั้ง 3 ชั่วโมง ไม่เมื่อยบ้างรึไง เรานั่งอยู่เฉยๆยังเมื่อยจะแย่" พออาจารย์เดินออกไปจากห้องแล้วเบลก็เอ่ยปากบ่นทันที

"งั้นเดี๋ยวคราวหน้าเราถามอาจากให้นะว่าเมื่อยมั้ย" พอออกัสพูดจบเพื่อนที่เหลือก็พากันหัวเราะ จะมีก็แต่เบลที่ส่งค้อนให้กับออกัส

"ป่ะ....น้ำว่าเรารีบลงไปที่โรงอาหารกันเถอะ ช้าเดี๋ยวโต๊ะเต็มไม่มีที่นั่ง" สายน้ำเอ่ยชวนเพื่อนๆซึ่งที่เหลือก็ลุกอย่างว่าง่ายจะมีก็แต่เบลที่เดินไปด้วยบิดขี้เกียจไปด้วย สายน้ำกับออกัสถึงกับส่ายหัวยิ้มๆกับพฤติกรรมที่ขัดกับหน้าตาเสียเหลือเกินของเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม

พอถึงโรงอาหารสายน้ำถูกเพื่อนๆให้นั่งเฝ้าโต๊ะโดยที่ออกัสจะเป็นคนซื้อข้าวมาให้เอง

"กรี๊ดๆๆๆ!!!!! แกหล่อมากอ่ะแก งานดีทุกคนเลยอ่ะ โดยเฉพาะพี่วายุอ่ะ ฉันอยากได้"

"โหยไม่เอาอ่ะ ได้ข่าวว่าพี่วายุนี่โหดมาก เย็นชาสุดๆ ฉันขอพี่หินผาแล้วกันนะดูอบอุ่นสุดๆ"

สาวๆต่างมองตามและพากันซุบซิบเมื่อกลุ่มของวายุเดินเข้ามาในโรงอาหาร เนื่องจากว่า 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาพวกเค้าแทบไม่ได้เฉียดเข้ามาใกล้เลยจะมีก็แต่น้องๆที่ซื้อข้าวกล่องไปให้กินระหว่างเตรียมงาน

"น้องลักยิ้มของพี่ พี่คิดถึงจังเลยครับไม่ได้เห็นหน้าตั้งนาน" ทันทีที่เห็นสายน้ำเหนือแทบจะพุ่งเข้าไป

ป้าบ!!!!!!

"โอ๊ย!!! ไอ้เหี้ยวายุตบลงมาได้หัวคนนะโว้ย" วายุตบเข้าที่หัวของเหนือทันทีที่เหนือทำท่าจะพุ่งเข้าไปกอดสายน้ำ พร้อมกับกระชากคอเสื้อของเหนือให้ถอยออกมาไกลๆ"

"ฮ่า!! ฮ่า!! ฮ่า!!" มึงก็รู้ว่ามันเป็นคนหวงของ ยังจะไปแหย่มันอีกสมน้ำหน้า ไฟพูดพร้อมหัวเราะเพื่อนที่ยืนคลำหัวป้อยๆ

"ตัวเล็กลงมานานแล้วเหรอครับ" วายุที่ไม่ได้สนใจคำตัดพ้อของเพื่อนเอ่ยถามคนตัวเล็กของเค้า

"ไม่นานครับ เพิ่งลงมาแป๊บเดียวเองครับ"

"ป่ะ พวกมึงไปหาอะไรกินกัน ไอ้วายุมึงนั่งเป็นเพื่อนน้องน้ำอยู่นี่แหละเดี๋ยวกูซื้อมาให้ ของน้องน้ำฝากเพื่อนซื้อแล้วใช่มั้ยครับ"

"ครับของน้องเดี๋ยวออกัสซื้อมาให้ครับ" หินผาได้ยินดังนั้นจึงเดินออกไป เค้าเลือกที่่จะเปิดโอกาสวายุได้พูดคุยกับน้องของเค้าบ้างเพราะที่ผ่านมาวายุแทบจะไม่มีเวลาเลย เรียกได้ว่าแทบจะหงุดหงิดทุกเวลาเลยทีเดียวที่ไม่ได้เห็นหน้าน้องเค้า

"ตัวเล็กครับ" วายุเอ่ยเรียกสายน้ำด้วยเสียงนุ่ม

"ครับพี่กาย" สายน้ำขานรับวายุพร้อมกับหน้าที่เริ่มแดงนิดๆ

"คือ.....พี่" สายน้ำได้แต่เอียงคอมองทำตาปริบๆว่าวายุจะพูดว่าอะไร

"พี่คิดถึงตัวเล็กครับ คิดถึงมาก" วายุพูดขึ้นพร้อมกับมองสบตากลมโตของสายน้ำ

สายน้ำที่ตกใจในคำพูดของเพื่อนพี่ชายคนนี้ อะไรคือมาบอกคิดถึงเค้าโต้งๆแล้วทำตาหวานสื่อความหมายแบบนี้กับเค้า สายน้ำรับไม่ไหวนะ

วายุที่นั่งมองคนตัวเล็กที่นั่งก้มหน้าก้มตา หน้าแดงหูแดงลามไปถึงคอด้วยความชอบใจ แสดงว่าน้องเขินเค้าน้องก็ต้องมีหวั่นไหวกับเค้าบ้างใช่มั้ย น่ารักว่ะ น่ารักฉิบหาย อยากเก็บไว้ดูคนเดียว

ระหว่างที่วายุนั่งมองหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตาที่อ่อนโยนอยู่นั้น ก็เกิดเสียงเซ็งแซ่รอบๆข้างขึ้น บ้างก็ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป บ้างก็จับกลุ่มซุบซิบกัน เพราะไม่เคยมีใครได้เห็นวายุแสดงออกแบบนี้กับใครไม่เคยมีใครได้เห็นแววตาที่อ่อนโยนของวายุที่มองไปยังสายน้ำ

โดยที่คนที่ตกเป็นเป้าสายตาก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนเองทั้งสองคนกำลังเป็นที่สนใจหรือตกอยู่ในสายตาของคนหลายๆคน

"ตัวเล็กคิดถึงพี่บ้างมั้ยครับ"

"ยัง ยังจะถามต่ออีกแค่นี้เค้าก็จะตัวระเบิดอยู่แล้วนะ ฮือ...พี่หินผาช่วยน้องน้ำด้วยหัวใจน้องน้ำคนนี้เต้นจนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว" สายน้ำได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ

"ว่ายังไงครับ"

"ก็....ก็คิดถึงพี่ๆทุกคนเลยครับไม่ได้เจอกับตั้งนาน" สายน้ำตอบกลับไปเบาพร้อมกับที่ยังนั่งก้มหน้าหน้าแดงหูแดงอยู่

"ไม่เอาแบบนี้สิครับ พี่หมายถึงพี่คนเดียวครับ หือ....ว่าไงครับคิดถึงพี่เหมือนที่พี่กายคนนี้คิดถึงตัวเล็กมั้ยครับ" ตายๆสายน้ำเอ๋ยไม่ตายวันนี้จะตายวันไหนเนี่ย

"คะ คิดถึงก็ได้ครับ" สายน้ำอ้อมแอ้มตอบไปด้วยความเขินสุดชีวิต

"หึๆ โอเคครับเงยหน้าขึ้นมาก่อนครับเดี๋ยวจะเมื่อยเอา คอเคล็ดหมดแล้วมั้งครับ" วายุเมื่อเห็นสายน้ำเขินจนตัวแดงไปหมดแล้วจึงเลิกแกล้งน้อง แค่นี้เค้าก็มีความสุขมากแล้ว คำตอบของน้องมันทำให้เค้าเป็นสุขใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่สินะที่เค้าเรียกกันว่าความรัก