“น้องชื่ออะไรครับ” หลังจากที่หินผาเดินออกไปแล้ว สายน้ำก็เขยิบมานั่งใกล้ๆกับวาริพร้อมกับถามชื่อ ในขณะที่เพื่อนในห้องของสายน้ำก็ลุกมาดูข้อเท้าของวาริด้วย

“เอ่อ ชื่อวาริครับ เรียนสั้นๆว่าวาก็ได้นะครับ” วาริตอบพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อย ก็คนตรงหน้าเค้านี่สิจะเรียกว่าสวยก็สวยจะว่าน่ารักก็น่ารัก ไหนจะคิ้วที่ออกไปทางเข้มโก่งสวยได้รูป จมูกโด่งรั้น ปากสีแดงระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ ยังจะผิวที่ขาวออกชมพูดูอย่างสุขภาพดีนั่นอีก นางฟ้าของวาริชัดๆ ฮืออ~...วาริอยากได้อยากกอดพี่คนสวยคนน่ารักตรงหน้า

“งั้นเดี๋ยวถ้าน้องวาพันข้อเท้าเสร็จแล้วก็นั่งอยู่กับพวกพี่ก็ได้เน๊าะวันนี้คงลงกิจกรรมไม่ทันแล้ว เดี๋ยวพี่ไปเอาป้ายชื่อมาให้นะครับ” สายน้ำพูดกับวาริจบเจ้าตัวก็เดินตรงไปยังโต๊ะลงทะเบียนทันที

“อ่ะนี่ครับ น้องวาต้องเก็บรักษาไว้ให้ดีๆนะครับ เพราะถ้าทำหายจะโดนลงโทษเอา” สายน้ำพูดขึ้นยิ้มๆวาริก็พยักหน้าแล้วก็รับป้ายชื่อมาคล้องที่คอตัวเองไว้

“ตัวเล็กครับ” วายุที่เดินถือน้ำโกโก้มาให้กับสายน้ำ

“ครับพี่กาย ว้าว! โกโก้ของน้อง” สายน้ำที่หันไปตามเสียงเรียกอันคุ้นเคย ก็ตาโตพร้อมกับยิ้มกว้างขึ้นทันทีที่เห็นโกโก้ในมือของคนรัก

“จุ๊บ! ขอบคุณนะครับ พี่กายน่ารักที่สุดเลย” สายน้ำเขย่งเท้าขึ้นไปจูบที่ปลายคางของคนพี่ทันทีที่ได้โกโก้มาอยู่ในมือ

เพื่อนๆที่นั่งมองดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับนั่งก้มหน้าหน้าแดงกันเป็นแถวรวมทั้งวาริด้วย ถึงแม้พวกเธอจะเห็นวายุมาคอยรับส่งสายน้ำที่ห้องเรียนบ่อยๆแต่ก็ยังไม่ชินกันสักที นับวันทั้งคู่จะยิ่งเพิ่มความหวานกันขึ้นเรื่อยๆ

“หึๆ แล้วนี่ทำอะไรอยู่เหรอครับ” วายุถามขึ้นแล้วยื่นมือไปด้านหลังดึงยางที่รัดผมของสายน้ำออกพร้อมกับใช้นิ้วมือเรียวยาวสางผมนุ่มของคนรักเพื่อรัดผมให้น้องใหม่เมื่อเห็นว่าผมที่เค้ารัดให้เมื่อเช้ามันได้ตกร่วงลงมาตรงหน้าบ้างแล้ว เพราะตอนนี้ผมของสายน้ำเริ่มที่จะยาวขึ้นมากแล้ว วายุจึงต้องคอยรัดผมให้น้องเค้ากลัวว่าน้องจะร้อนและรำคาญจะพลอยทำให้หงุดหงิดซะเปล่าๆ เพราะเป็นเค้าเองที่ไม่อยากให้น้องตัดผมสั้น

“กรี๊ด!! แกฉันอยากเป็นสายน้ำบ้างอ่ะแก พี่วายุอ่อนโยนละมุนเว่อร์มาก ฮือออ...” เสียงสาวๆรอบข้างต่างพากันซุบซิบและเขินจนตัวบิดไปมาเมื่อเห็นว่าวายุนั้นกำลังยืนรัดผมให้กับแฟนตัวเล็กของตัวเองอยู่

“ดูแลตัวเองด้วยนะครับ พี่จะนั่งอยู่ตรงม้าหินตรงนู้นมีอะไรให้เดินไปหาพี่นะครับ จุ๊บ!” วายุพูดบอกและชี้ให้สายน้ำดูตรงที่พวกเค้านั่งกันอยู่ พอบอกคนรักเสร็จเจ้าตัวก็ก้มลงไปจูบที่หน้าผากมนของสายน้ำแล้วเดินออกไป ทิ้งไว้แต่คนตัวเล็กที่ยืนเขินสายตาหลายคู่ที่ต่างจับจ้องมายังเค้าคนเดียว

“เอาล่ะค่ะ เมื่อน้องๆมากันครบแล้วเราก็มาเริ่มแนะนำตัวกันดีกว่านะคะ เริ่มจากพี่คนที่สวยที่สุดในรุ่นนะคะ สวัสดีค่ะ พี่ชื่อเบลนะคะ เป็นรองเฮดสันทนาการค่ะ” ทันทีที่เบลพูดแนะนำตัวเสร็จก็มีเสียงโห่ร้องตามขึ้นมาทันที เรียกเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆรุ่นพี่และรุ่นน้องได้เป็นอย่างดีทีเดียว ส่วนเจ้าตัวนั้นก็ได้แต่ยืนเขินหน้าแดงเองซะงั้น เหนือที่นั่งมองคนรักอยู่ไกลๆก็อดที่จะยิ้มให้กับความขี้เล่นของแฟนตัวเองไม่ได้

“สวัสดีครับ พี่ชื่อทอยครับ เป็นเฮดสันทนาการครับ” น้องๆต่างปรบมือให้และตามมาด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดกันบ้างประปราย เพราะทอยเป็นหนุ่มที่จัดว่าหน้าตาดีทีเดียว รูปร่างสูงใหญ่แต่ก็ยังถือว่าเล็กกว่าอิฐและกลุ่มของวายุอยู่ดี ส่วนหน้าตานั้นก็ออกไปทางค่อนข้างตี๋ตามเบบฉบับลูกหลานคนจีน

“สวัสดีครับ พี่ชื่ออิฐครับ เป็นประธานรุ่นของปี 2 ครับ” อิฐพูดขึ้นพร้อมกับยกยิ้มนิดๆให้กับน้องๆ

“กรี๊ด!! พี่อิฐหล่อมาก” และตามมาด้วยเสียงกรี๊ดอีกมากมาย ขนาดรุ่นเดียวกันกับอิฐก็ยังพลอยส่งเสียงกรี๊ดปนเปไปกับน้องๆด้วย เพราะว่าอิฐนั้นไม่ค่อยจะสุงสิงกับใครสักเท่าไหร่นอกจากเพื่อนๆในกลุ่มและรุ่นพี่ที่สนิทด้วยเท่านั้น

“อ้าวๆพอก่อนครับพอก่อน พี่ว่าน้องๆเก็บเสียงไว้ให้กับคนที่พี่จะแนะนำให้รู้จักต่อจากนี้ดีกว่านะครับ” พอทอยพูดขึ้นมาทั้งหมดก็พร้อมใจกันเงียบลงในทันที

“น้องๆอยากรู้จักของสูงของคณะเรามั้ยครับ” ทอยตะโกนถามน้องๆผ่านไมโครโฟน

“อยากค่ะ / อยากครับ” น้อง ปี 1 ต่างพร้อมใจกันตอบออกมาด้วยเสียงที่ดัง

“ขอเชิญของสูงของคณะทางนี้หน่อยครับ น้องๆอยากทำความรู้จักครับ”

“สายน้ำ ออกัส ทอยเรียกให้ออกไปแนะนำตัวข้างหน้าน่ะ” เชอรี่เพื่อนในห้องที่อยู่ฝ่ายปฐมพยาบาลด้วยกันสะกิดบอกสายน้ำและออกัส

“หือออ...เราสองคนเหรอไม่ม้างง” สายน้ำและออกัสส่ายหน้าขึ้นมาพร้อมกันทันทีที่สายน้ำพูดถามเชอรี่

“นี่อย่าบอกนะว่าไม่รู้ว่าตัวเองทั้งสองคนถูกตั้งให้เป็นของสูงของคณะแต่ตัวเองกลับไม่รู้เรื่องน่ะ” เป็นอีกครั้งที่ทั้งสายน้ำและออกัสส่ายหน้าขึ้นแทบจะพร้อมกันโดยทันที

“เฮ้อ!! เพื่อนฉันเคยรู้อะไรกับเค้าบ้างมั้ยเนี่ย ไปๆออกข้างหน้าได้แล้ว น้องๆชะเง้อกันคอจะยาวอยู่แล้ว” เชอรี่ได้แต่บ่นเพื่อนสองคนของเธอ แรกๆกลุ่มของพวกเธอก็ไม่ค่อยจะชอบกลุ่มของสายน้ำเท่าไหร่นักหรอกแต่พอได้มาทำงานกลุ่มด้วยกันก็เลยทำให้ได้รู้จักกันมากขึ้น พวกเธอจึงได้รู้ว่ากลุ่มของสายน้ำนั้นนิสัยดีและน่ารักกันทุกคน และยิ่งวันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ สายน้ำก็ชนะใจทุกคนในห้องได้ไม่ยาก ทำให้เพื่อนๆในห้องต่างก็รักและเอ็นดูเพื่อนตัวเล็กของพวกเค้ากันทั้งนั้น

“แต่ว่าเราไม่ใช่ของสูงของคณะสักหน่อย” สายน้ำพูดจบก็พร้อมกับที่ทอยเดินมาถึงตรงที่เค้านั่งอยู่พอดี ทำให้สายน้ำได้แต่เงยหน้าขึ้นไปทำตาปริบๆเป็นเชิงขอร้องเพื่อนหน้าตี๋ที่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเค้า

“ไม่ต้องเลยครับคุณสายน้ำแล้วก็ออกัสด้วย เราบอกน้องๆไปแล้วดูสิน้องชะเง้อจนคอจะยาวเป็นยีราฟกันหมดแล้ว” ทอยพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้กับน้องๆ

“ก็ได้ๆทอยนะทอย หึ่ย! เชอรี่เราฝากดูน้องวาริด้วยนะ” สายน้ำลุกขึ้นอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนักแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะฝากฝังเพื่อนให้ช่วยดูวาริให้ด้วย หน้าของสายน้ำและออกัสในตอนนี้เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆได้เป็นอย่างดี พวกเธอรู้ว่าเพื่อนตัวเล็กทั้งสองคนนั้นไม่ค่อยอยากที่จะเด่นจะดังและให้คนมาสนใจเท่าไหร่นัก

พอสายน้ำและออกัสเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าที่น้องๆนั่งอยู่ก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที

วายุที่ได้ยินเสียงดังมาจากใต้ตึกคณะก็ละสายตาจากหน้าจอมือถือแล้วเงยขึ้นมองไปยังที่มาของเสียง และทันทีที่สายตาคมได้เห็นคนตัวเล็กของเค้าออกไปยืนอยู่ตรงหน้าของน้องๆคิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ ไวเท่าความคิดสองขายาวลุกและเดินก้าวไปทางใต้ตึกคณะที่ทุกคนทำกิจกรรมอยู่

“เฮ้ย!! ไอ้วายุใจเย็นๆเว้ย เพื่อนน้องที่เป็นเฮดสันแค่ให้น้องน้ำกับน้องกัสออกไปแนะนำตัวแค่นั้นเอง” ดินที่เห็นเพื่อนก็รีบลุกขึ้นเดินตามไปทันทีทำให้ทั้งหมดลุกตามกันมาด้วย

“เอาล่ะครับ น้องๆครับเงียบๆกันหน่อยครับ ถ้ายังอยากที่จะรู้จักรุ่นพี่สองคนนี้อยู่” พอสิ้นเสียงทอยทุกคนก็พากันเงียบลงในทันที ทุกสายตาตอนนี้มองมายังรุ่นพี่หน้าหวานสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะรุ่นพี่ตัวเล็กผมสีน้ำตาลอ่อนที่รวบผมไว้ด้านหลัง

“สวัสดีครับ พี่ชื่อออกัสครับ อยู่ฝ่ายปฐมพยาบาลครับ” พอทอยยื่นไมค์ไปให้ออกัสก็พูดแนะนำตัวและส่งยิ้มไปให้กับน้องๆพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีนิดๆ

“กรี๊ดดด!! พี่ออกัสน่ารักว่ะแก” พอออกัสพูดแนะนำตัวเสร็จก็มีเสียงฮือฮาเซ็งแซ่ขึ้นมาอีกรอบ เพราะถึงแม้ออกัสจะหน้าไม่หวานและตัวไม่เล็กเท่ากับสายน้ำ แต่ก็จัดอยู่ในโหมดที่น่ารักมากเช่นกัน

“พี่ออกัส มีแฟนรึยังครับ วี๊ดวิ้วววว”

“ผมขอสมัครเป็นแฟนได้มั้ยครับ ฮิ้วววว!!”

ไฟที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆถึงกับคิ้วกระตุกขึ้นมาทันทีที่ได้ยินน้องปี 1 ตะโกนถามและแซวแฟนตัวเอง เค้าต้องตั้งสติและยืนนับหนึ่งถึงร้อยเพื่อที่จะไม่เข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้เด็กปากปีจอนั่นไปกระทืบ

เบลที่หันมาเห็นกลุ่มของวายุและแฟนตัวเองยื่นอยู่ข้างๆก็เข้าไปสะกิดบอกทอยทันที ทอยที่หันมามองอดีตกลุ่มพี่ว๊ากที่ยืนทำหน้าโหดอยู่ก็ถึงกับสะดุ้งขึ้นมาทันที สายตาพี่วายุที่มองมาทำให้ขนของเค้าลุกชันขึ้นมาทั้งตัวเลยทีเดียว นี่ขนาดสายน้ำยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนะ สงสัยงานนี้เค้าคงจะคิดผิดซะแล้วที่กล้าไปเล่นกับของสูงของคณะ

“อะ เอ่อรุ่นพี่คนต่อไปเชิญแนะนำตัวได้เลยครับ” เมื่อตั้งสติได้ทอยก็ยื่นไมค์ส่งให้กับสายน้ำต่อทันที

“สวัสดีครับ พี่ชื่อสายน้ำนะครับ อยู่ฝ่ายปฐมพยาบาลเหมือนกันครับ” สายน้ำพูดจบก็แจกยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มบุ๋มสองข้างไปให้กับน้องๆอย่างทั่วถึง ทางด้านวายุที่ยืนมองอยู่แทบอยากจะเดินมาจับคนตัวเล็กของเค้ายัดลงใส่กระเป๋าแล้วกลับห้องมันซะเดี๋ยวนี้เลย ใครใช้ให้เจ้าตัวเล็กไปยืนแจกยิ้มอย่างนี้ไปทั่วเนี่ย คอยดูนะถ้ากลับถึงห้องเมื่อไหร่จะฟาดให้ก้นลายเลย วายุได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ

“กรี๊ดดด!! โคตรน่ารัก ยิ้มทีฉันจะละลายอ่ะแก”

“กรี๊ดดด!! แกฉันอยากได้พี่เค้าอ่ะ น่ารักมากๆเลยว่ะ”

“วู้ววว ของสูงของผม น่ารักมากเลยครับ”

“ฮิ้ววว พี่คนสวยของผมคร้าบบบ” และอีกมากมายที่น้องๆพูดแซวขึ้นมากัน

วายุยืนนิ่งมองตรงไปข้างหน้าด้วยดวงตาวาวโรจน์อย่างพยายามข่มใจตัวเอง เค้าไม่อยากให้คนรักของเค้าต้องมาคิดมากและเดือดร้อนจากการกระทำอันบุ่มบ่ามของเค้า เจ้าตัวจึงพยายามข่มใจและหันหลังเดินออกไปนั่งยังโต๊ะตัวเดิม

“เอาล่ะครับน้องๆที่พี่บอกไปว่ารุ่นพี่สองคนนี้คือของสูงของคณะพี่พูดจริงนะครับ และถ้าน้องๆคนไหนไม่อยากเดือดร้อนหรือ.....ก็อยู่ให้ห่างๆของสูงของคณะเราด้วยนะครับ ท่องไว้ให้ขึ้นใจนะครับว่าดูแต่ตามืออย่าต้องเพราะเดี๋ยวมือจะขาดเอาได้นะครับ ส่วนทำไมถึงได้เป็นของสูงนั้นอยู่ๆไปน้องๆก็จะรู้กันไปเอง” ทอยพูดขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าของวายุและไฟมองมาที่เค้าและน้องๆที่แซวกันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยทีเดียว

หลังจากที่รุ่นพี่คนอื่นๆแนะนำตัวกันหมดแล้ว ทอยก็ให้น้องๆได้ลุกขึ้นแนะนำตัวกันทีละคนจนครบ ต่อจากนั้นก็ให้น้องๆได้เล่นกิจกรรมร่วมกันอีกนิดหน่อยแล้วจึงให้น้องๆ แยกย้ายกันไปพักกินข้าว

“น้องวาครับ เดี๋ยวไปกินข้าวพร้อมพี่นะครับ” สายน้ำลุกขึ้นยืนพร้อมกับเอ่ยชวนวาริที่ยังนั่งอยู่ด้วยกัน

“เอ่อ ผมไปเองก็ได้นะครับ พี่สายน้ำไม่ต้องห่วงผมหรอกนะครับ” วาริพูดขึ้นอย่างเกรงใจเพราะตลอดเวลาที่เค้านั่งอยู่กับสายน้ำนั้นรุ่นพี่คนนี้จะคอยหันมาถามเค้าตลอดว่าต้องการอะไรมั้ย จะไปเข้าห้องน้ำรึเปล่า ยังปวดข้อเท้าอยู่มั้ย หิวข้าวรึยัง

“ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอกครับ เพราะเดี๋ยวอีกหน่อยเราก็ได้มาเป็นคนกันเองแล้ว ใช่มั้ยครับว่าที่พี่สะใภ้ คิกคิก” สายน้ำก้มลงไปกระซิบข้างๆหูของวาริพร้อมกับหัวเราะออกมาและยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง

ฟอด!!

“แกล้งอะไรน้องหึ๊เจ้าตัวแสบ” หินผาที่เดินมาเห็นน้องชายตัวเองยืนหัวเราะเอามือปิดปากอยู่ พร้อมกับวาริที่นั่งหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุกอยู่ก็อดที่จะดึงน้องเข้ามากอดแล้วก็ฟัดเข้าไปที่แก้มนุ่มไม่ได้

“เปล่านะครับน้องไม่ได้แกล้งซะหน่อย น้องแค่บอกกับน้องวาไปว่า...........” สายน้ำโน้มคอของพี่ชายลงมาเพื่อที่จะกระซิบบอกมือของหินผาก็ยังคงประคองโอบเอวบางของน้องไว้อยู่

“หึๆ ร้ายนักนะเราน่ะ ว่าแต่ตอนนี้น้องน้ำไปดูไอ้หมีกินผึ้งมันก่อนเถอะครับ นั่งหน้าบูดไม่ยอมพูดยอมจากับใครเลย” หินผาปล่อยมือจากเอวบางของน้องพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวด้วยความเอ็นดู

“งั้นน้องไปหาพี่กายก่อนนะครับฝากพี่ผาพาน้องวาไปกินข้าวด้วยนะครับ” สายน้ำพูดพร้อมกับหันมาโบกมือบ๊ายบายให้กับวาริ

“เอ่อ ดะ เดี๋ยวก่อนครับพี่สายน้ำ” วาริทำท่าจะลุกขึ้นเดินตามสายน้ำไปด้วย แต่ก็ถูกมือใหญ่ยื่นมาจับข้อมือเล็กเอาไว้

ผู้คนที่ยังจับกลุ่มคุยกันอยู่ใต้ตึก เริ่มพากันมองมาที่หินผาและวาริที่ยืนอยู่ ทำให้ตอนนี้เหมือนทั้งคู่ยืนกันอยู่ท่ามกลางวงล้อมของทุกคนที่มองมาก็ไม่ปาน

“เอ่อ พี่ผาครับ วาว่าเราไปจากที่นี่กันก่อนได้มั้ยครับ” วาริเริ่มรู้สึกตัวว่าเค้าทั้งสองคนกำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆคนก็เริ่มที่จะอยู่ไม่สุข

“งั้นน้องวาตอบพี่มาก่อนสิครับว่าเมื่อกี๊น้องวาจะลุกไปไหนเหรอครับ” หินผาที่ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากข้อมือเล็กถามขึ้น

“คะ คือว่าวาจะไปกับพี่สายน้ำน่ะครับ” วาริก้มหน้าตอบหินผาไปตามความจริง

“น้องวารังเกียจพี่เหรอครับ ที่พอเห็นพี่มาก็จะลุกหนีกันเลย พี่ทำให้น้องวาต้องอึดอัดรึเปล่าครับ ขนาดหน้าพี่น้องวายังไม่อยากที่จะมองเลย” หินผาถามวาริขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง จนทำให้วาริต้องเงยหน้าขึ้นมามองคนตรงหน้า ที่ส่งสายตาตัดพ้อและน้อยใจมายังตัวเอง

“คือ พี่ผาคือไม่ใช่นะครับ วาแค่ยังไม่ชินกับพี่แล้วก็ยังทำตัวไม่ถูกด้วยน่ะครับ วาขอโทษนะครับที่ทำให้พี่ผาเข้าใจผิดแล้วก็คิดมาก” วาริเอ่ยขึ้นมาอย่างร้อนรน เค้ารู้แต่ว่าคนตรงหน้าเค้าไม่เหมาะกับการทำหน้าแบบนี้เลย

“หึๆ งั้นเหรอครับ” หินผายิ้มออกมาทันทีที่เห็นอาการลุกลี้ลุกลนของน้อง แสดงว่าน้องก็ยังแคร์ความรู้สึกเค้าอยู่บ้าง

พรึ่บ!!

“เฮ้ย! พี่ผาทำอะไรครับ ปล่อยวาลงเดี๋ยวนี้เลยนะครับ คนมองกันใหญ่แล้วเนี่ย” อยู่ๆหินผาก็อุ้มวาริขึ้นมาจนตัวลอยในท่าเจ้าสาว ด้านวาริเองก็ทั้งร้องทั้งดิ้นแต่ก็ไม่ได้สะเทือนคนตัวใหญ่ที่อุ้มตัวเองอยู่เลย

คนที่เห็นต่างก็ร้องฮือฮาออกมาพร้อมกันเลยทีเดียว ที่อยู่ๆก็ได้เห็นช็อตเด็ด หินผาที่ใครๆต่างก็รู้ว่าถือตัวและหวงตัวยิ่งกว่าอะไรดีเพราะนอกจากน้องชายสุดที่รักแล้วก็ยากที่จะได้มีใครเข้าใกล้ แต่ตอนนี้ที่ทุกคนเห็นคือ หินผากำลังยืนอุ้มน้องปี 1 หน้าหวานอยู่ท่ามกลางสายตาของทุกคนเหมือนกับจะประกาศความเป็นเจ้าของไปในตัว

“พี่จะพาน้องวาไปทานข้าวยังไงล่ะครับ แล้วอีกอย่างข้อเท้าน้องวาก็เจ็บอยู่ถ้าเดินมากๆมันจะอักเสบเอาได้นะครับ” หินผาพูดพร้อมกับเดินยิ้มไปด้วยเค้ากระชับคนในอ้อมแขนให้แน่นขึ้นไปด้วยระหว่างที่เดิน

วาริที่เริ่มรู้ชะตากรรมของตัวเองว่าคงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้วก็ได้แต่ยอมยกมือขึ้นมาคล้องคอของหินผาเพราะกลัวตก พร้อมกับซุกหน้าเข้าหาหน้าอกแกร่งของคนเอาแต่ใจหนีสายตาของทุกคนที่จ้องมองมาทุกที่ที่คนทั้งคู่เดินผ่าน

หืออ...พอวาริซุกหน้าเข้ากับอกของหินผาก็ถึงกับต้องร้องอุทานอยู่ในใจเลยทีเดียว กลิ่นหอมเย็นๆที่ออกมาจากกายแกร่งมันช่างหอม มันไม่เหมือนกับกลิ่นน้ำหอมที่เค้าเคยได้กลิ่นทั่วๆไป แต่คือมันเป็นกลิ่นกายเฉพาะตัวของผู้ชายคนนี้ วาริยิ่งคิดก็ยิ่งหน้าแดงนี่เค้าต้องเป็นโรคจิตไปแล้วแน่ๆเลย

“หอมรึเปล่าครับ จุ๊บ!” หินผาที่พอจะรู้ว่าคนในอ้อมกอดเค้ากำลังทำหรือคิดอะไรในตอนนี้ก็ก้มลงกดจมูกโด่งลงไปที่กลุ่มผมนุ่มของน้อง ก็น้องวาของเค้าเล่นสูดลมหายใจเข้าไปจนเต็มปอดจนเค้ายังได้ยิน ที่เค้ารู้ว่าน้องคงสูดเอากลิ่นกายของเค้าก็เพราะว่าเมื่อก่อนสายน้ำก็ชอบที่จะมานั่งตักและซุกหน้าอยู่แถวๆซอกคอหรือไม่ก็หน้าอกของเค้าพร้อมทั้งบอกว่ากลิ่นตัวเค้านั้นหอมมาก ทั้งๆที่เค้าก็ไม่เคยใช้น้ำหอมเลย เค้าเป็นคนที่ไม่ชอบใช้น้ำหอมเพราะรู้สึกว่ามันฉุนมากกว่าที่จะหอมรวมทั้งกลุ่มของพวกเค้าทุกคนด้วยก็เช่นกัน