"น้ำกำลังจะไปที่ห้างxxxครับ พอดีออกัสเพื่อนของน้ำอยากกินอาหารญี่ปุ่นน่ะครับ"

"งั้นพี่ขอตามไปกินด้วยได้มั้ยครับ ไม่ได้กินนานแล้วเหมือนกัน"

"ได้สิครับ มากินด้วยกันเยอะๆน่าจะอร่อยดี แต่ว่า.........." สายน้ำลืมไปว่าตนเองยังโกรธและงอนพี่ชายอยู่

"หึๆ ไอ้ผามันจะคลั่งตายแล้วครับที่ไม่ได้เจอเราเลย เดี๋ยวพี่ให้มันเลี้ยงอาหารญี่ปุ่นเป็นการไถ่โทษนะครับคนดี" สายน้ำได้ฟังคำลงท้ายประโยคถึงกับเขินหน้าแดง โดยมีออกัสนั่งฟังยิ้มๆอยู่ข้างเพื่อน

"ดะ ได้ครับ เดี๋ยวน้ำเดินเล่นรอนะครับ พี่กายมาถึงแล้วโทรหาน้ำนะครับ"

"ได้ครับ แล้วเจอกันครับ"

"อะไรยังไง มึงทำไมมีเบอร์น้องกู แล้วอะไรที่มึงพูดจาเสียงสองเสียงสามใส่น้องกูอีกไอ้วายุ แล้วมึงไปสนิทกับน้องกูตอนไหนมึงอธิบายมาให้หมดนะไม่งั้นมึงกับกูได้เห็นดีกันแน่" ทันทีที่วายุวางสายหินผาก็ใส่วายุเป็นชุด รังสีพี่ชายที่หวงน้องแผ่ออกมาอย่างน่ากลัว แต่ไม่ใช่กับวายุ

"ไปคุยกันในรถ เดี๋ยวตัวเล็กรอนาน ไปรถกูกันหมดนี่แหละ" วายุลุกขึ้นเดินนำไปทันที หินผาลุกเดินตามไปอย่างหัวเสีย ตามด้วยเพื่อนอีกสามคนที่หน้าตางงๆอึนๆไม่แพ้กัน

"กูชอบสายน้ำ กูจะจีบน้อง" ทันทีที่รถเลี้ยวออกจากมหาวิทยาลัยวายุก็พูดขึ้น

"หือ!!!!!!!" นี่วันนี้พวกเค้าทั้ง 4 คน อุทานคำๆนี้ออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วไม่รู้วันนี้มันเป็นวันอะไรวะเนี่ย ไอ้วายุมันนึกคึกอะไรของมันวะ วันนี้เป็นวันที่มันพูดมากที่สุดตั้งแต่คบกันมาอาจจะมากกว่าทั้งชีวิตที่พวกเค้ารู้จักกันมาเลยด้วยซ้ำ

หินผาที่ได้ยินถึงกับนิ่งไป ใช่เค้าหวงและรักน้องมาก สายน้ำถึงจะเป็นเด็กฉลาดสดใสแต่ก็ยังถือว่ายังอ่อนกับโลกภายนอกมาก ตั้งแต่เล็กจนโตเค้าไม่เคยปล่อยให้น้องชายต้องห่างตัวนอกเสียจากว่าช่วงที่เรียนเท่านั้น

เค้ากลัวที่สายน้ำจะโดนหลอกโดนทำร้ายเพราะดูๆแล้วสายน้ำไม่ต่างจากผู้หญิงเลย ตัวเล็กๆน่ารักนุ่มนิ่ม น่าถนุถนอม เค้าเองคงทำใจไม่ได้ที่สายน้ำต้องเจ็บหรือเสียใจที่ไม่ใช่เพราะคนในครอบครัว

แต่มันคงถึงเวลาแล้วที่เค้าจะต้องปล่อยน้องบ้าง ให้น้องมีชีวิตของตัวเองออกไปเผชิญโลกภายนอกด้วยตัวเองบ้าง แล้วอีกอย่างวายุก็เป็นคนดีตั้งแต่คบกันมาวายุไม่เคยออกนอกลู่นอกทางไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียเค้ารู้จักเพื่อนของเค้าคนนี้ดี ถ้ามันบอกว่าชอบหรือจะจีบใครมันคงต้องมั่นใจที่สุดแล้ว ถ้าจะหาใครสักคนมาดูแลสายน้ำแทนเค้าก็คงต้องเป็นมันนั่นแหละ

"ได้ แต่ถ้าวันไหนที่มึงทำให้น้องกูต้องเสียใจกูจะทวงน้องกูคืนและจะทำให้มึงไม่ได้เจอสายน้ำอีกตลอดชีวิต และวันนั้นกูกับมึงก็จะสิ้นสุดความเป็นเพื่อนกัน" หินผาพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองเพื่อนตัวเองด้วยสายตาที่นิ่งบ่งบอกให้รู้ว่าเค้าจะทำมันจริงๆ

"น้องเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของกู กูเลี้ยงกูถนอมของกูมาหวังว่ามึงจะเข้าใจ" หินผาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงแล้วหันหน้าตรงไปมองถนนตามเดิม

"จะไม่มีวันนั้น มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยมองใคร สิ่งที่กูทำกูตัดสินด้วยใจถ้ากูไม่มั่นใจกูจะไม่ลงมือทำมัน มึงรู้จักกูดีที่สุด"

"ก็ดีกูเชื่อใจมึง ฝากดูแลแก้วตาดวงใจของกูด้วย ต่อไปนี้กูก็จะได้หาแฟนเป็นตัวเป็นตนซะทีมีคนมารับช่วงต่อกูแล้ว หึๆ" หินผาพูดพร้อมยกยิ้มอย่างสบายใจ"

"เฮ้อ!!!!!!" เสียงถอนหายใจของไฟ ดิน และเหนือออกมาพร้อมกัน

"ไอ้เหี้ยเอ๊ย! พวกกูก็นั่งเกร็งจนเยี่ยวเหนียวกันไปหมดแล้วเนี่ยนึกว่าจะฆ่ากันตายในรถซะแล้ว" เหนือพูดขึ้น

"เออๆ ตกลงกันได้ก็ดีแล้ว ไอ้วายุมันก็ไม่เคยชอบใครมันคงจริงจังกับน้องมึงจริงๆ ไม่งั้นมันคงไม่เสี่ยงเอาความเป็นเพื่อนมาเดิมพันหรอก" ไฟพูดเสริมอีกแรง

"กูนึกว่าจะเสียเพื่อนคนใดคนหนึ่งไปซะแล้ว เฮ้อ!" ดินพูดพึมพำขึ้นมาเบาๆ ราวกับบ่นกับตัวเอง แต่ถึงอย่างน้ำวายุกับหินผาก็ยังได้ยิน

"เฮ้อ!!!!!!" ทั้งวายุและหินผาถอนหายใจออกมาพร้อมกัน ด้วยต่างคนต่างโล่งอกโล่งใจ

"ฮ่า!! ฮ่า!! ฮ่า!! ฮ่า!! ฮ่า!!" ทั้ง 3 คนหัวเราะออกมาพร้อมกัน โดยที่วายุกับหินผาได้แต่ยกยิ้มมุมปาก เพื่อนยังไงก็คือเพื่อนอยู่วันยังค่ำสิน่า

"ตัวเล็กครับพี่มาถึงแล้วครับ ตัวเล็กอยู่ไหนครับ" พอวายุพูดจบเพื่อนทั้ง 4 คนแทบจะกลอกตามองบนกันเลยทีเดียว

"น้ำเดินเล่นอยู่แถวๆ ร้านนี่แหละครับ งั้นเดี๋ยวเราเจอกันที่หน้าร้านเลยนะครับ"

"ได้ครับ" พอวางสายจากคนตัวเล็กเสร็จวายุก็พยักหน้าให้เพื่อนตัวเองเดินไปด้วยกัน

"พี่ไฟ พี่ดิน พี่เหนือ สวัสดีครับ" สายน้ำยกมือไหว้เมื่อพวกพี่ๆเดินมาถึง

"หมับ! น้องน้ำของพี่ พี่คิดถึงน้องจนจะบ้าจะคลั่งตายอยู่แล้วครับ ยกโทษให้พี่นะครับพี่ขอโทษครับ คราวหลังพี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะครับ นะยกโทษให้พี่นะครับ ฟอด! ฟอด! ฟอด!" ทันทีที่หินผาเห็นหน้าน้องชายตัวเองก็เรียกได้ว่าแทบจะพุ่งเข้าไปกอด พูดให้น้องยกโทษให้พร้อมก้มลงไปหอมแก้มน้องย้ำๆเป็นการขอโทษ

"ครับๆ คราวนี้น้องยกโทษให้ครับ ถ้ามีคราวหน้าอีกน้องจะโกรธพี่ผาไปเป็นเดือนเลยคอยดู"

"โห! แค่วันเดียวพี่ก็จะขาดใจตายแล้วครับที่โดนน้องโกรธ พี่จะไม่ทำอีกแล้วครับ ป่ะเราเข้าไปกันคงหิวกันแล้ว" พูดจบหินผาก็เดินจูงมือน้องเข้าไปในร้านโดยที่ไม่สนใจใครเลย

"เอ่อ....เราเข้าไปกันเลยมั้ยครับ" ออกัสที่เพิ่งหาเสียงตัวเองเจอก็พูดเอ่ยชวนพี่ๆเข้าไปข้างใน

ก็ใครจะไปคิดว่าพี่ชายกับเพื่อนพี่ชายสายน้ำคือกลุ่มพี่ว๊ากหรือพี่ระเบียบล่ะ แค่เห็นไกลๆก็ว่าขนลุกแล้วนี่ยังมายืนอยู่ตรงหน้าอีก ยิ่งพี่วายุนะหน้านี้นิ่งมากน่ากลัวสุดๆ ฮือ...ออกัสอยากว๊าบไปจากตรงนี้ สายน้ำนะสายน้ำ

"ตัวเล็กสั่งเลยครับเต็มที่เลยนะครับ วันนี้ไอ้ผาเลี้ยงเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ทำให้ตัวเล็กโกรธครับ" ออกัสถึงกับตาโตเมื่อได้ยินเสียงเฮดว๊ากพูดกับเพื่อนตัวเองตรงหน้า โดยที่สายน้ำนั่งตรงกลางระหว่างหินผากับวายุ ส่วนอีกด้านเป็นไฟ ดิน ออกัส และเหนือ ร้านนี้มีห้องแยกให้สำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัว

"อ้อ....น้ำยังไม่ได้แนะนำเพื่อนให้รู้จักกับพี่ๆเลยครับ นี่เพื่อนน้ำครับชื่อออกัสครับ"

"ออกัส ส่วนนี้พี่ชายน้ำ ชื่อพี่หินผา ส่วนนี่พี่วายุ พี่ไฟ พี่ดิน แล้วก็พี่เหนือ"

"สวัสดีพี่ๆอีกครั้งนะครับ" ออกัสยกมือขึ้นไหว้พร้อมพูดสวัสดี พวกพี่ๆก็พยักหน้ายิ้มๆเป็นการรับไหว้ จะมีก็แต่วายุนี่แหละที่ออกจะติดนิ่งถ้าไม่ใช่กับสายน้ำรายนั้นแทบจะไม่พูดกับใครเลย

ออกัสมีหน้าตาจะว่าออกหล่อก็หล่อจะว่าน่ารักก็ใช่เรียกว่าออกแนวคมๆหวานๆผสมกัน ผิวค่อนข้างขาวแต่ยังขาวน้อยกว่าสายน้ำ ตัวก็สูงกว่าสายน้ำไม่มากสมกับที่เป็นเพื่อนกันจริงๆ

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ทั้งหมดก็ลงมือกินโดยที่ไม่ได้พูดคุยกันมากนักเพราะต่างคนต่างหิวจะมีบ้างที่ ไฟ ดินและเหนือ แซวน้องลักยิ้มของพวกเค้าแต่ก็จะได้รับตาขวางๆมาจากหินผาและวายุในคราวเดียวกัน สายน้ำที่เพลิดเพลินกับการกินอาหารญี่ปุ่นเป็นอย่างมากโดยที่มีหินผาและวายุตกใส่จานให้เป็นระยะๆ เรียกได้ว่าแทบจะไม่ได้เอื้อมมือไปตักด้วยตัวเองเลย ทางด้านออกัสพี่ๆที่นั่งฝั่งเดียวกันก็ผลัดกันตักอาหารให้ในระยะที่ออกัสเอื้อมไม่ถึง