"เฮ้ย!!..ไอ้วายุทำไมเหลือมึงนั่งอยู่คนเดียววะที่เหลือหายไปไหนกันหมด" หินผาเมื่อแยกจากน้องชายสุดที่รักแล้ว เจ้าก็เดินมาหากลุ่มเพื่อนที่นั่งกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนประจำของกลุ่มพวกเค้า

"ไม่รู้" คำพูดสั้นๆห้วนๆตอบเพื่อนกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้างบ่งบอกถึงความไม่ค่อยจะใส่ใจและไม่ค่อยจะสนใจคนรอบข้างมากนักตามสไตล์ของเจ้าตัว 

"เออๆเดี๋ยวพวกมันก็คงมากัน คงพากันไปส่องรุ่นน้องกันแถวๆใต้ตึกนี่แหละ ส่องตั้งแต่ปี 1 ยันปี 3 นิสัยพวกแม่งไม่เคยเปลี่ยนไอ้พวกนี้"

กลุ่มของหินผานั้นมีด้วยกันอยู่ทั้งหมด 5 คน โดยมีหินผา วายุ ไฟ ดิน และเหนือ ซึ่งหน้าตาของแต่ละคนนั้นเรียกได้ว่าหล่อกินกันไม่ลงเลยทีเดียวอย่างกับคัดหน้าตามาอย่างไงอย่างนั้น และจะมีที่เด่นสุดก็คือวายุที่เกือบจะได้เป็นเดือนของคณะแต่เจ้าตัวก็ปฏิเสธด้วยความที่โนสนโนแคร์บวกกับความเย็นชาและไม่ชอบสุงสิงกับใคร จึงไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามายุ่งมากนักเพราะแพ้สายตาอันคมกริบเวลาจ้องมองเรียกได้ว่าขนลุกกันเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมิวายมีสาวๆเข้ามาเสนอตัวให้เรื่อยๆด้วยที่ว่าหน้าตาที่หล่อสุดแสนจะเพอร์เฟกต์หรือที่เรียกกันว่าเบ้าหน้าฟ้าประทาน ที่ประกอบไปด้วยคิ้วเข้มได้รูป ดวงตาคมนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักหนาได้รูป แต่เจ้าตัวก็ไม่เคยคิดที่จะสนองกลับ เพราะเป็นที่รู้กันทั้งมหา'ลัยว่าผู้ที่ได้รับฉายาเจ้าชายเย็นชาผู้นี้ไม่เคยชายตาแลใคร ผิดกับเพื่อนอีกสามคนที่ควงสาวเปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น ส่วนหินผารายนั้นก็ติดน้องจนไม่มีแฟนกับเค้าสักที จนเพื่อนๆอดที่จะสงสัยกันไม่ได้ว่าน้องชายของหินผานั้นมีอะไรดีกันนักกันหนา เพราะพอเลิกเรียนหินผาก็เป็นอันต้องไปรับไปส่งน้องจนแทบไม่เคยไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆเลย อีกอย่างก็ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนในกลุ่มได้เคยเห็นหน้าน้องชายของหินผาเลยสักคนเดียวตั้งแต่คบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น แม้กระทั่งไปที่บ้านของเจ้าตัว ไอ้พี่ชายตัวดีก็ให้คนน้องอยู่แต่ในห้องของตัวเอง ทุกคนจึงไม่เข้าใจและไม่รู้ว่าหินผาจะหวงน้องชายอะไรเบอร์นั้นทั้งๆที่ก็เป็นผู้ชายเหมือนๆกัน

"เฮ้ยๆๆพวกมึง เมื่อกี๊พวกกูไปแอบส่องน้องปี 1 มาเว้ย ปีนี้มีแต่เด็ดๆทั้งนั้นเลยว่ะ"

"กูก็เห็นมึงเด็ดทุกปีไอ้เหี้ยเหนือ" หินผาตอบกลับเพื่อนหน้าหม้อที่คอยจ้องแต่สาวๆรุ่นน้อง เพราะปีไหนปีนั้นก็เสร็จมันทุกที ด้วยนิสัยที่กะล่อนขี้เล่นและเป็นคนเฟรนลี่ ทำให้สาวๆนี่เคลิ้มไปกับคำหยอดหวานๆของมันแทบจะทุกคน

"แต่ปีนี้มีเด็ดกว่าทุกปีเว้ย" ไฟพูดพร้อมกับยักคิ้วกวนๆส่งมาให้เพื่อนทั้ง 2 คนที่ไม่ค่อยจะสนใจสาวๆที่แวะเวียนมาขายขนมจีบหรือมาเสนอตัวให้เท่าไหร่นัก

"ทำไมวะ ปีนี้มีนางสาวไทยมาลงทะเบียนเป็นน้องปี 1 รึไง" หินผาถามกลับไปแบบกวนๆแบบไม่ใส่ใจนักก็มันเป็นเรื่องปกติของไอ้ 3 คนนี้อยู่แล้ว ซึ่งผิดกับวายุที่นั่งก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์มือถือของตัวเองโดยที่หูก็คอยฟังเพื่อนๆคุยกันไปด้วย

"ปีนี้ที่เด็ดไม่ใช่สาวๆเว้ยมึง แต่เป็นน้องลักยิ้มของกูต่างหาก น้องลักยิ้มของกูน่ารักม๊ากกกกมึง ฮือ~ กูอยากได้น้อง" ดินพูดบอกเพื่อนพร้อมกับทำหน้าเคลิ้มๆ

"อะไรของพวกมึงกันวะ น้องลักยิ้มห่าอะไร"

"ก็น้องคนนี้เป็นน้องผู้ชายเว้ย ตัวเล็กๆน่ารักๆผิวก็ข๊าวขาวออกอมชมพูด้วยนะมึง ผมสีน้ำตาลเข้ม ตาโตๆจมูกรั้นๆปากก็แดงโคตรน่าจูบเลย ยิ่งเวลายิ้มนะพวกมึงเอ๊ยมีลักยิ้มทั้งสองข้างเลย ยิ้มทีกูนี่แทบจะละลายเลยว่ะ โอ๊ย! กูไม่รู้จะอธิบายยังไงว่ะ น้องแม่งน่ารักฉิบหายเลย" เหนือพูดพร้อมกับเอามือยีหัวตัวเองแบบไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เพื่อนเข้าใจถึงความน่ารักของน้องลักยิ้มของเค้าดี

"แค่ก!! แค่ก!!" หินผาถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองเมื่อได้ยินเพื่อนหน้าหม้อของเค้าทั้งสามคนพูดถึงน้องลักยิ้ม ก็ไอ้ที่เพื่อนๆตัวดีพูดมาทั้งหมดนี้มันน้องเค้าชัดๆเลย ฉิบแล้วน้องกู ขนาดวันแรกยังเข้าตากรรมการอย่างไอ้สามตัวนี้อย่างรวดเร็ว และไม่ต้องพูดถึงต่อๆไปเลย แค่คิดก็ปวดหัวพี่ชายที่หวงน้องยิ่งชีพอย่างเค้าแล้ว

วายุได้ยินทุกคำที่เพื่อนคุยกันก็ได้แต่นั่งก้มหน้าดูโทรศัพท์แล้วขมวดคิ้วนึกภาพตามเพื่อนเค้าที่พูดถึงน้องลักยิ้มอะไรนั่นของพวกมันไปด้วย

"ไร้สาระ"

นี่คือคำพูดที่หลุดออกมาจากปากเพื่อนจอมเย็นชาของพวกเค้า

"เออ...แล้วกูจะคอยดูมึงไอ้วายุ ถ้ามึงได้เห็นน้องนะมึงจะไม่พูดคำนี้ออกมาหรอกกูรับประกัน เจ้าชายเย็นชาอย่างมึงจะต้องละลายเลยทีเดียวที่ได้เห็นน้องลักยิ้มของกู ชิส์~" เหนือพูดพร้อมเชิดหน้าใส่วายุ

วายุถึงกับส่ายหัวให้กับความมั่นอกมั่นใจของเพื่อนทั้ง 3 ตัว แต่ถึงพวกเค้าจะพูดจากันแบบกวนกันไปกวนกันมาบางครั้งคล้ายจะทะเลาะหรือตีกันแต่พวกเค้าทั้ง 5 คนก็รักกันมาก ด้วยความที่คบกันมานานตั้งแต่สมัยชั้นมัธยมต้นทำให้รู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดีจึงไม่ถือสาหาความกันอย่างที่เห็น เรียกได้ว่าถ้าใครคนใดคนหนึ่งมีเรื่องพวกที่เหลืออีก 4 คนก็พร้อมจะลุยและเจ็บตัวเพื่อปกป้องเพื่อนของตัวเองเอาไว้ อย่างคำกล่าวที่ว่าเพื่อนข้าใครอย่าแตะนอกจากพวกข้าเท่านั้น

"พี่ๆคะ วันนี้พวกพี่จะลงกันมั้ยคะเดียร์จะได้วางแผนกิจกรรมถูก" เดียร์ซึ่งเป็นรองเฮดสันเดินมาถามกลุ่มพี่ว๊ากทั้ง 5 คน

"เอาไงมึง" หินผาหันมาถามวายุที่ได้รับมอบหมายจากรุ่นพี่ปี 4 ให้ขึ้นดำรงตำแหน่งเฮดว๊ากปี 3 แบบไม่เต็มใจนักแต่เนื่องจากขัดไม่ได้ก็ไอ้พี่รหัสตัวดีมันตื๊อเค้าตั้งแต่อยู่ปี 1 ยันปี 3 ไม่ได้สนใจความเย็นชาที่เค้ามีให้สักนิดเค้าเลยจำใจต้องตกปากรับคำด้วยความเบื่อและรำคาญกับไอ้ความขี้ตื๊อของไอ้พี่รหัส

"ยัง วันนี้ดูๆไปก่อนพรุ่งนี้ค่อยลง" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยตอบเพื่อนโดยยังก้มหน้าดูโทรศัพท์อยู่

หินผาหันไปพยักหน้าให้กับเดียร์เป็นการบอกว่าเอาตามนั้น เดียร์ได้แต่ส่งยิ้มแหยมาให้กับกลุ่มพี่ว๊ากและเดินออกไป เอาจริงๆเดียร์ก็ไม่ได้อยากจะเข้ามาใกล้รัศมีของกลุ่มพี่ว๊ากสักเท่าไหร่นักหรอก แต่เธอถูกดิวเฮดสันใช้ให้มาอีกทีหนึ่ง ใครบ้างที่จะไม่กลัวพี่วายุแค่คิดก็ขนลุกแล้วคนอะไรน่ากลัวชะมัด บางทีเธอยังเห็นพี่เหนือโดนพี่วายุถีบจนตกเก้าอี้ก็มีโทษฐานที่กวนมากไป ตั้งแต่เข้ามาปี 1 ยันปี 2 เธอยังไม่เคยเห็นวายุยิ้มเลยสักครั้งหนึ่ง ซึ่งเธอคาดว่ากล้ามเนื้อบนใบหน้าของวายุนั้นคงตายจากไปนานแล้ว ส่วนพี่ว๊ากคนอื่นๆที่เห็นว่าขี้เล่นแบบนี้ก็เป็นเฉพาะตอนที่พวกพี่เค้าคุยกันในกลุ่มหรือกับคนที่สนิทด้วยจริงๆเท่านั้น

"ป่ะ ไปแอบดูน้องๆกันหน่อยมั้ยมึงพรุ่งนี้จะได้วางแผนว๊ากถูก เผื่อมีพวกนอกคอกกูจะได้หมายหัวเอาไว้" ไฟพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

"กูว่ามึงจะไปส่องน้องลักยิ้มของกูมากกว่าไอ้ไฟ" ดินพูดพร้อมกับตบหัวเพื่อนไปหนึ่งฉาด

"โอ๊ย!!! ไอ้สัด เสือกรู้ทันกูอีก ฮ่า!! ฮ่า!! ฮ่า!!" ไฟพูดพร้อมหัวเราะออกมากับความรู้ทันของเพื่อนพร้อมกับมือที่ยังลูบๆคลำๆที่หัวที่ถูกเพื่อนตบไปด้วยอยู่