หลังจากที่ทั้งสามคนกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็พากันเดินทางมายังมหาวิทยาลัย โดยที่หินผาติดรถมากับวายุและสายน้ำด้วย เพราะว่าหลังเลิกเรียนสายน้ำต้องกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าของใช้เพื่อย้ายมาอยู่กับวายุที่คอนโด

"เฮ้ย! ทางนี้โว้ย" ทันทีที่ทั้งสามก้าวลงจากรถก็ได้ยินเสียงเหนือเรียกมาแต่ไกล

"สวัสดีครับพี่ไฟ พี่ดิน พี่เหนือ" สายน้ำเมื่อเดินมาถึงโต๊ะมาหินอ่อนที่รุ่นพี่ทั้งสามและออกัสเพื่อนตัวเองนั่งอยู่ข้างไฟก็กล่าวทักทายพร้อมกับยกมือไหว้

"น้องลักยิ้มคนน่ารักมานั่งข้างพี่เหนือนี่ครับมา" เหนือทำท่ากางไม้กางมือให้สายน้ำมานั่งด้วยข้างๆ

ตุ้บ!!~

"โอ๊ย!! ไอ้เหี้ยวายุถีบมาได้กูเจ็บนะโว้ย" เหนือที่ตอนนี้ลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นทำหน้าเหยเกพร้อมลูบก้นตัวเอง

"ฮ่าๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะจากเพื่อนและรุ่นน้อง รวมทั้งนักศึกษารอบๆข้างที่เห็นเหตุการณ์พากันหัวเราะแต่ก็ต้องพากันปิดปากก้มหน้าก้มตากลั้นขำกันไว้เมื่อได้รับสายตาพิฆาตมาจากเหนือ

แทบทุกคนในรั้วมหาวิทยาลัยที่ได้รู้จักกลุ่มของวายุและเพื่อนๆจะรู้ว่ากลุ่มนี้ค่อนข้างเข้าถึงและสนิทด้วยยาก ถึงแม้ทุกคนจะดูเฟรนลี่เข้าถึงง่ายจะยกเว้นก็แต่วายุที่ละไว้ในฐานที่เข้าใจ แต่ถึงกระนั้นทุกคนก็ยังเว้นระยะห่างจากคนที่เข้ามาคุยเข้ามาหาพวกตน เพราะอยากรู้จักอยากสนิทกับกลุ่มคนดังนั่นเอง สิ่งไหนที่ทำให้พวกเค้าไม่พอใจหรือรู้สึกว่ามันเกินเลยจนเกินไปก็จะได้รับการจัดการขั้นเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน กิตติศัพท์ความรักเพื่อนพ้องและความโหดของทุกคนในกลุ่มเป็นที่เลื่องลือกันไปทั่วจากคนที่เคยโดนมาแล้ว ทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามายุ่งด้วยนัก จะเห็นก็แต่กลุ่มของสายน้ำที่ดูค่อนข้างสนิทและเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ทำให้กลุ่มของสายน้ำได้รับการปกป้องไปโดยปริยาย

"ก็ใครใช้ให้มึงไปทำท่าทำทางก้อร่อก้อติกแบบนั้นกับน้องน้ำล่ะวะ มึงก็รู้ว่ามันหวงยิ่งกว่าอะไรดี" เป็นไฟที่พูดพร้อมกลั้นขำไปด้วยเมื่อเห็นเหนือยืนขึ้นพร้อมลูบก้นตัวเองป้อยๆ

"มึงนี่มันไม่เข็ดจริงๆสินะ โดนมันถีบตั้งไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว หึๆ" ดินพูดพร้อมกับส่ายหัวกับเพื่อนตัวดีที่โดนวายุถีบกี่รอบแล้วไม่รู้ที่ทำท่าจะเข้าหาสายน้ำ

"โว๊ะ! อย่าให้กูมีแฟนบ้างนะมึง" เหนือบ่นพึมพำอยู่คนเดียวพร้อมกับนั่งลงที่ม้าหินอีกครั้ง

"น้ำกินข้าวมารึยัง" เป็นออกัสที่ถามเพื่อนตัวเองขึ้นมาเมื่อเหตุการณ์เริ่มสงบลงแล้ว

"น้ำกินมาจากบ้านแล้วน่ะ แล้วกัสล่ะ"

"เรายังไม่ได้กินเลย" ออกัสพูดเสียงอ่อยๆเมื่อไม่มีเพื่อนกินข้าวด้วย จะชวนพี่ๆก็เกรงใจ

"ป่ะ งั้นเดี๋ยวน้ำไปเป็นเพื่อนว่าจะไปหาขนมกินด้วย"

"งั้นพี่ไปด้วยครับ/งั้นพี่ไปด้วยครับ"

"หือ!!!!!" ทุกคนที่นั่งอยู่อุทานขึ้นมาพร้อมกันเมื่อวายุและไฟพูดขึ้นพร้อมกัน

"ไอ้ไฟมึงจะไปทำไมวะไหนตอนกูชวนมึงบอกไม่หิวไง" เหนือพูดพร้อมมองหน้าเพื่อนอย่างจับผิด ถ้าวายุจะไปกับสายน้ำด้วยรายนั้นไม่น่าแปลกหรอกเพราะมันค่อนข้างติดแฟน แต่ไอ้เพื่อนตัวดีนี่สิ

"ก็ตอนนี้กูหิวแล้ว มึงมีปัญหาอะไรไอ้เหนือ" ไฟพูดพร้อมยักคิ้วใส่เหนือ

"ไปๆงั้นก็ไปกันหมดนี่แหละ เดี๋ยวจะได้ขึ้นเรียนพร้อมกันเลยวันนี้มีเรียนตึกเดียวกัน" เป็นหินผาที่พูดขัดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนกำลังจะเปิดศึกกันอีกรอบ

"ป่ะ ไปกันครับ" วายุพูดพร้อมกับเอาเป้ของสายน้ำขึ้นมาสะพายบนไหล่ส่วนมืออีกข้างที่เหลือก็จับมือน้องให้เดินไปกับตนเอง

เมื่อเดินเข้ามาในเขตโรงอาหารของคณะทุกคนที่นั่งอยู่ก็เริ่มให้ความสนใจกับกลุ่มมาใหม่ที่ค่อนข้างโดดเด่น ทุกคนต่างพากันซุบซิบเมื่อเห็นมือใหญ่ของวายุยังคงกอบกุมมือของคนตัวเล็กที่หน้าตาน่ารักเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ต่างพากันสันนิษฐานไปต่างๆนาๆ เพราะหลังจากเหตุการณ์ที่สายน้ำได้รับบาดเจ็บคราวที่แล้วนี่เป็นวันแรกที่สายน้ำได้มาเรียน

"เอ่อ....ทำไมทุกคนมองมาที่เรากันหมดเลยครับ" สายน้ำเมื่อนั่งลงประจำที่แล้วก็ถามพี่ๆในกลุ่มขึ้นมาเบาๆ

"หึๆ น้องน้ำต้องทำใจนะครับที่เป็นแฟนเป็นคนดังและยังเป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วทั้งมหา'ลัยอีก แถมน้องน้ำก็ยังหน้าตาน่ารักซะขนาดนี้คนไม่มองนี่สิครับแปลก" ดินที่อธิบายให้รุ่นน้องที่ทำหน้างงได้เข้าใจ

"อ้อครับ" สายน้ำพยักหน้ารับช้าๆอย่างเข้าใจ

"เดี๋ยวก็ชินไปเองนั่นแหละครับ" หินผาหันไปบอกพร้อมกับยกมือขึ้นลูบผมนุ่มของน้องชาย

"งั้นเดี๋ยวเราไปซื้อข้าวก่อนนะ น้ำเอาอะไรมั้ย"

"ไม่หรอกกัสซื้อของกัสมาเลย เดี๋ยวน้ำจะไปเดินดูขนมซะหน่อย"

"โอเค" ออกัสพูดจบก็ลุกขึ้นไปโดยมีไฟเดินตามไปด้วย

"เฮ้ยๆๆ กูถามอะไรอย่างดิกูสงสัยตั้งแต่อยู่บ้านสวนแล้วว่ะ" เมื่อออกัส ไฟ สายน้ำและวายุเดินออกไปจากโต๊ะแล้วก็เป็นเหนือที่ยื่นหน้าเข้ามาในกลุ่มราวกับกำลังมีความลับ

"อะไรของมึงวะไอ้เหนือ" ดินเลิกคิ้วอย่างสงสัยกับท่าทางของเพื่อน

"มึงว่าไอ้ไฟนี่มันแปลกๆรึเปล่าวะ กูเห็นมันตามติดน้องออกัสตั้งแต่ที่บ้านสวนแล้ว ตอนแรกกูก็ว่าไม่อะไรหรอกนะ แต่นี่ตามติดตูดน้องซะยังกับเป็นเงาตามตัวแถมเมื่อเช้ากูยังเห็นเดินมาพร้อมกันด้วย"

ป้าบ!!

"โอ้ย!~อะไรของพวกมึงกันวะไอ้ผา เอะอะถีบเอะอะตบหัวกูเนี่ย"

"หึๆ ก็สมควรแล้วที่มึงจะโดนไอ้ผามันตบ ทุกคนที่ไปบ้านสวนเค้ารู้กันหมดว่าไอ้ไฟมันตามจีบน้องออกัสอยู่ แม้กระทั่งคุณปู่คุณย่ายังดูออกเลย มีแต่มึงนี่แหละที่ไม่รู้ห่าอะไรกับเค้าเลย" ดินพูดพร้อมกับเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากเพื่อนจนแทบหงายหลัง

"ไอ้เหี้ย ทำไมกูไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยวะ แล้วทำไมมึงไม่กระซิบบอกกูบ้างวะ"

"ที่พวกกูรู้ก็ไม่มีใครบอกรึเปล่าวะ แต่พวกกูสังเกตกันเอาเอง นี่มึงคบกับพวกกูมาจะสิบปีแล้วจริงดิ" หินผาพูดพร้อมส่ายหัวไปมา

เมื่อทุกคนกลับมาที่โต๊ะกันหมดแล้วรวมทั้งเบลและอิฐที่ตามมาสมทบด้วย เหนือก็เอาแต่สังเกตพฤติกรรมของเพื่อนทั้งสองคนของเค้า ตั้งแต่ไอ้วายุมันมีแฟนมีดูมีความสุขมากขึ้นหน้าตาก็ไม่ได้บึ้งตึงบอกบุญไม่รับแบบเมื่อก่อน ส่วนไอ้ไฟเองก็คอยดูแลเอาใจใส่ออกัสแบบออกหน้าออกตามากจนเหนือที่นั่งอยู่ข้างๆเกิดความหมั่นไส้ขึ้นมา หรือว่าเค้าควรจะหาแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเค้าบ้างซะทีเค้าก็เริ่มเบื่อๆกับวัฏจักรชีวิตของตนเองแล้วเหมือนกัน

"ไอ้ไฟนี่มึงจีบน้องออกัสเหรอ"

แค่ก!! แค่ก!!

เป็นออกัสที่สำลักน้ำหน้าดำหน้าแดง ก็พี่เหนือเล่นมาถามตอนที่เค้ากำลังดูดน้ำจากขวดพอดี

"เป็นอะไรมากมั้ยครับ" ไฟพูดพร้อมกับลูบหลังน้อง

"ไอ้เหี้ยเหนือมึงจะมาถามอะไรตอนน้องกำลังกินน้ำวะ เดี๋ยวกูถีบไปนู่น" ไฟที่หันมาด่าเพื่อนแต่มือก็ยังคงลูบหลังออกัสไปด้วย

"อ้าว...กูผิดอีก ทำไมวันนี้มีแต่คนจะถีบกูวะ แต่เดี๋ยว..สรุปว่าไงที่กูถาม" ทุกคนที่ตอนนี้กำลังมองไปที่ไฟและออกัสเหมือนต้องการคำตอบ

"หึๆ อยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอครับ" วายุที่เห็นคนตัวเล็กของเค้าทำท่าทางลุ้นคำตอบจากเพื่อนของเค้าก็อดเอ็นดูไม่ได้ พร้อมกับยกมือขึ้นเล่นปอยผมของน้องที่ละต้นคอลงมา

สายน้ำหันมาพยักหน้าตอบคนพี่แบบเขินๆก็เล่นมาจับผมเค้าเล่นแบบนี้เรียกสายตาและเสียงฮือฮาจากคนรอบๆข้างได้ดีนักเชียวนี่พี่เค้าไม่เขินบ้างรึยังไงนะ

"ตอบกูมาไอ้ไฟ"

เสียงเหนือที่พยายามจะเค้นเอาคำตอบจากไฟให้ได้ เรียกความสนใจของสายน้ำจากคนพี่ได้อีกครั้ง โดยปล่อยให้คนพี่ได้เล่นผมของเค้าไป

"เฮ้อ! กูไม่ได้จีบน้องเว้ย" ไฟที่ตอบเหมือนขอไปทีหันมาหยิบทิชชูเช็ดปากให้กับออกัสที่นั่งก้มหน้าหน้าแดงอยู่

"ไม่ได้จีบห่าอะไรแล้วนี่อะไรมีเช็ดปงเช็ดปากให้ด้วย" เหนือที่เริ่มจะหงุดหงิดกับคำตอบและท่าทางของเพื่อนพูดขึ้น

"ก็กูไม่ได้จีบจริงๆโว้ย กูกับน้องเป็นแฟนกันแล้วมึงจะให้มานั่งจีบทำห่าอะไรวะ"

"เป็นแฟน" ทุกคนที่นั่งอยู่ถึงกับอุทานขึ้นพร้อมกัน จนคนที่นั่งอยู่ในโรงอาหารถึงกับหันมามองกันหมด

"อะ เอ่อ.....น้ำ เบล อิฐ เราขึ้นเรียนกันมั้ยใกล้จะได้เวลาแล้ว" เป็นออกัสที่เอ่ยชวนเพื่อนเพราะเริ่มทนกับความเขินไม่ไหวแล้ว ไหนทุกคนในโต๊ะที่ต่างก็จ้องมายังเค้ากับพี่ไฟ แล้วไหนจะคนในโรงอาหารนี่อีกคงจะได้ยินกันหมดแล้วแน่ๆก็พี่เหนือกับพี่ไฟเล่นพูดกันดังซะขนาดนั้น ในขณะที่ทุกคนก็พร้อมใจกันเงียบเหมือนกับกำลังตั้งใจฟังบทสนทนาของโต๊ะเค้ายังไงยังงั้น

"อ๋อ งั้นป่ะไปขึ้นเรียนกันเลยเน๊าะ" สายน้ำที่เข้าใจสถานการณ์ของเพื่อนดีจึงลุกขึ้นยืนเป็นคนแรก เดี๋ยวค่อยไปซักฟอกเพื่อนที่ห้องเรียนเอาก็ได้

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องครับ/งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องครับ" เป็นวายุและไฟที่พูดขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง

"โอ๊ยยยยยย....กูล่ะหมั่นไส้พวกมีแฟนจังเลยโว้ยยยย" เป็นเหนือที่พูดขึ้นพร้อมเดินสะบัดก้นเดินนำหน้าเพื่อนไป

"ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหนือนี่ท่าจะเป็นเอามากนะ" ดินพูดพร้อมกับกอดคอหินผาเดินตามเหนือไป

"เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วตัวเล็กไปนั่งรอพี่ที่เดิมนะครับ" วายุพูดบอกคนตัวเล็กเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องเรียน

"ครับพี่กาย งั้นน้องเข้าห้องก่อนนะครับ พี่กายก็ตั้งใจเรียนนะครับ"

"หึๆ ตัวเล็กก็ตั้งใจเรียนเหมือนกันนะครับ พี่ไปแล้วนะครับเดี๋ยวเจอกัน" วายุพูดพร้อมกับยกมือขึ้นลูบผมของน้องแล้วเดินออกไป

ทันทีที่ทั้ง 4 คนเข้ามานั่งในห้องต่างพากันนั่งจ้องหน้าออกัส

"เล่ามาออกัส" เป็นเบลที่เอ่ยคนแรก

"กะ ก็ไม่มีอะไรมากซะหน่อย พี่เค้าแค่ขอเราเป็นแฟนน่ะ"

"ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ไหน ยังไง บอกมาให้หมดนะ ทำไมใจง่ายอย่างนี้ฮะเราเนี่ยแค่เวลาไม่กี่วันเองนะ" เบลพูดถามพร้อมบ่นไปด้วย

"ก็เมื่อวานพอส่งทุกคนเสร็จพี่ไฟก็ขับรถมาบ้านเราอีกรอบน่ะ พ่อกับแม่เราก็เลยชวนกินข้าวเย็นด้วยกัน ก่อนกลับพี่ไฟก็เลยขอเราเป็นแฟน" ออกัสพูดตอบเพื่อนพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

"แล้วกัสกับพี่ไฟไปชอบกันตอนไหนเหรอ ทำไมน้ำไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยอ่ะ"

"โอ๊ยยย...คุณลูกสาวคนโตคะ คุณจะไปรู้เรื่องรู้ราวอะไรคะก็พี่วายุเล่นตามติดแจซะขนาดนั้นรู้ก็บ้าแล้ว" เบลพูดพร้อมกับกลอกตามองบนไปด้วย

"แหะๆ งั้นเหรอเราขอโทษนะ" สายน้ำพูดพร้อมเกาท้ายทอยแก้เขินไปด้วย

"หึๆ" อิฐได้แต่นั่งฟังเพื่อนๆพูดคุยกันก็อดยื่นมือไปโยกหัวคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูไม่ได้

กริ๊งๆๆๆ

"โอ๊ยยย เมื่อยเป็นบ้าสองชั่วโมงอันยาวนานเหมือนเป็นวัน" เบลพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจไปด้วย เพื่อนๆได้แต่ยิ้มขำกับท่าทางที่ขัดกับหน้าตาสวยยิ่งนัก

"ป่ะ ไปกันเลยมั้ยเดี๋ยวพวกพี่ๆแฟนๆลงมาแล้วไม่เจอ" เป็นอิฐที่พูดขึ้นพร้อมยิ้มล้อเลียนเพื่อนทั้งสองคน

ป้าบ!!!!

"ห้ามมาล้อเรานะ" ออกัสยกมือขึ้นตีที่หน้าอกอิฐไม่แรงมากนัก

"อ้าว....กัสมีแฟนแล้วเหรอ เมื่อกี๊ที่เราพูดเราพูดถึงน้ำนะไม่ได้พูดถึงกัสเลยสักนิดเดียว" อิฐพูดตอบเพื่อนด้วยหน้าตาที่ทำไม่รู่ไม่ชี้

"ฮ่าๆๆๆ" เบลและสายน้ำที่ยืนเพื่อนสองคนตีกันถึงกับหัวเราะขึ้นมา

"อิฐฐฐ....ทำไม่เป็นคนแบบนี้เนี่ย หึ่ย!" ออกัสเมื่อรู้ตัวว่าเถียงสู้เพื่อนไม่ได้ก็สะบัดหน้าใส่เพื่อนพร้อมเดินออกไป

"ลูกสาวคนเล็กชั้น พอมีแฟนเข้าหน่อยสาวออกเลย เฮ้อ!!!" เบลพูดด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังมากนัก

"มัวแต่มายืนยิ้มอยู่นั่นแหละเดี๋ยวพี่วายุมาไม่เจอก็เป็นเรื่องอีก ไปๆ" เบลพูดพร้อมกอดคอสายน้ำเดินออกไป ตามด้วยอิฐที่เดิมตามหลังเพื่อนสองคนไปด้วย

"อ้าวกัส ยังไม่มีใครมาเหรอ" สายน้ำเมื่อเดินมาถึงโต๊ะม้าหินอ่อนตัวเดิมก็ถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนที่เดินลงมาก่อนนั่งอยู่คนเดียว

"อือ ยังไม่เห็นมีใครมาเลย สงสัยอาจารย์ปล่อยช้ามั้ง

"งั้นเดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ น้ำไปมั้ย" ออกัสที่จะลุกไปห้องน้ำพูดชวนเพื่อน

"ไม่หรอก น้ำไม่ปวดน่ะ"

"ป่ะเราไปด้วยปวดเหมือนกัน อิฐไปป่ะ" เบลพูดขึ้นพร้อมกับถามอิฐ

"อือ ไป"

"เฝ้าโต๊ะดีๆนะอย่าให้ใครมาจีบนะ เดี๋ยวมา" เบลพูดพร้อมกับเดินกอดคอออกัสออกไป

พอเพื่อนทั้งสามคนเดินออกไปแล้ว สายน้ำก็ล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู ปรากฏว่ามีข้อความจากแอปพลิเคชันสีเขียวส่งมาจากวายุตอนไหนไม่รู้เนื่องจากเค้าปิดเสียงไว้ตอนเข้าเรียน บอกว่าอาจารย์เข้าเลทเลยขอปล่อยช้าหน่อย

สายน้ำส่งสติ๊กเกอร์รูปหมีทำมือโอเคกลับไป

"น้องครับ"

"เอ่อ ผมเหรอเหรอครับ" สายน้ำหันซ้ายหันขวาพร้อมชี้มือเข้าหาตัวเอง

"ครับ พี่ขอนั่งด้วยคนนะครับ" ผู้ชายที่เข้ามาทักนั่งลงตรงข้ามสายน้ำอย่างถือวิสาสะโดยไม่รอให้อนุญาตพร้อมกับยิ้มส่งมาให้กับสายน้ำ แต่เป็นรอยยิ้มที่สายน้ำไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่

"แล้วนี่อยู่คนเดียวเหรอครับ น้อง..... อ้อพี่ชื่อวีนะครับ แล้วน้องชื่ออะไรครับ" คนตรงข้ามพูดแนะนำตัวพร้อมถามชื่อ แต่สายตาก็ไล่มองสำรวจสายน้ำไปด้วย

"เอ่อ ชื่อสายน้ำน่ะครับ พอดีผมรอเพื่อนอยู่ ถ้าพี่จะนั่งตรงนี้เดี๋ยวผมย้ายไปนั่งที่อื่นดีกว่านะครับ" สายน้ำพูดพร้อมลุกขึ้นยืน

หมับ!!

"เดี๋ยวก่อนสิครับ เรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันเลยนะครับน้องสายน้ำ" วีพูดขึ้นพร้อมสายตาหยาบโลนไล่มองคนตัวเล็กไปทั่วทั้งตัว

"ปล่อยนะครับ" สายน้ำพูดพร้อมกับพยายามบิดข้อมือที่ถูกจับออกจนข้อมือขาวเกิดรอยแดง

"จะรีบไปไหนล่ะครับ พี่แค่อยากจะทำความรู้จักก็เท่านั้นเอง ทำไมต้องทำท่ารังเกียจพี่ขนาดนั้นด้วยล่ะครับ" วีพูดพร้อมกับกระชากตัวสายน้ำพร้อมกับล็อกเอวคนตัวเล็กเอาไว้

"ปล่อยผมนะผมไม่อยากรู้จักพี่" สายน้ำที่ตอนนี้ตัวเริ่มสั่นและน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาด้วยความกลัว เพราะตรงนี้แทบจะมองไม่เห็นใครที่พอจะช่วยเค้าได้เลยเนื่องจากเป็นเวลาพักเที่ยง ทุกคนก็จะไปอยู่ที่โรงอาหารกันซะส่วนใหญ่

พลั่ก!! ตุ้บ!! ตุ้บ!! ตุ้บ!!

ภาพที่เพื่อนๆและสายน้ำเห็นตอนนี้คือวายุกำลังกระหน่ำเตะไปที่ท้องและตามลำตัวของวีแบบไม่ยั้ง หน้าตาวายุตอนนี้ที่พร้อมจะฆ่าคนให้ตายได้เลยทีเดียว

ออกัส เบล และอิฐ ที่เห็นวายุกำลังกระทืบใครอยู่ไกลๆก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาด้วยความตกใจ ผู้คนที่เริ่มทยอยกันมาเพื่อที่จะเข้าเรียนช่วงบ่าย ต่างก็เริ่มมามุงดูกัน

"เฮ้ย!! ไอ้วายุพอแล้วเดี๋ยวมันตาย พอๆ" เป็นไฟและดินที่พยายามเข้าไปห้ามวายุ แต่ก็เหมือนกับจะสู้แรงคนที่กำลังโมโหเลือดขึ้นหน้าไม่ได้ ที่พอลงมาจากตึกก็เห็นไอ้คนที่นอนกองอยู่กับพื้นในตอนนี้กำลังปล้ำกอดคนรักของเค้าอยู่ เค้าเห็นสีหน้าแววตาของคนตัวเล็กที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและกำลังร้องไห้ เค้าก็แทบอยากจะฆ่าให้มันตายไปให้รู้แล้วรู้รอด

"มึงทำอะไรแฟนกู ห๊ะ!! กูถามว่ามึงทำอะไรแฟนกู" เสียงของวายุคำรามลั่นไปทั่วจนคนที่มามุงดูอยู่รอบๆถึงสะดุ้งและขนลุกไปตามๆกันไม่มีใครเคยเห็นวายุในโหมดนี้จริงๆสักที เคยได้ยินแต่คำที่เค้าร่ำลือต่อๆกันไป

วีที่ตอนนี้ได้แต่นอนเป็นกระสอบทรายอยู่แทบจะไม่ได้สติแล้ว แม้แต่จะพูดขอร้องหรือพูดแก้ตัวก็ไม่ได้รับโอกาสนั้น

"ไอ้เหนือไอ้ผามาช่วยกูก่อน เดี๋ยวมันก็ได้ตายตรงนี้จริงๆหรอก" เหนือที่ยืนอึ้งอยู่เพราะเพิ่งเคยเห็นวายุโมโหแบบนี้เป็นครั้งแรกก็ได้สติเมื่อได้ยินไฟเรียกให้ไปช่วย

ทางด้านหินผาที่ยืนกอดปลอบน้องอยู่ก็พยักหน้าให้เพื่อนๆของสายน้ำมาอยู่เป็นเพื่อนน้องก่อน

"มึงไปดูน้องก่อน เดี๋ยวกูจัดการต่อเอง" หินผายื่นมือไปจับไหล่เพื่อน

วายุเมื่อได้ยินคำว่าน้องจากหินผาก็ได้สติคืนกลับมา พร้อมกับเดินไปหาคนตัวเล็กของเค้าที่ยืนตัวสั่นน้ำตาซึมอยู่

พลั่ก!! ตุ้บ!! ตุ้บ!! ตุ้บ!!

หลังจากที่หินผาทำให้วายุหยุดและเดินไปหาสายน้ำได้แล้ว ไฟ ดิน และเหนือที่กำลังถอนหายใจอย่างโล่งอก ก็ต้องหันไปมองที่มาของเสียงอีกครั้ง

"เฮ้ย!! ไอ้เหี้ยผา!!" ทั้งสามอุทานขึ้นพร้อมกันเพราะภาพที่เห็นคือหินผากำลังกระทืบไปที่ท้องสลับกับมือและเตะเสยปลายคางจนวีสลบไป

"มือนี้ใช่มั้ยที่มึงกอดน้องกู ตัวนี่ใช่มั้ยที่มึงเอาเข้ามาใกล้ตัวน้องกู" หินผาพูดพร้อมกับกระทืบวีอย่างบ้าคลั่ง

"ไอ้อิฐมึงมาช่วยกูหน่อย ยืนอึ้งทำห่าอะไรวะ" ไฟที่ตอนนี้เริ่มหมดแรงร้องเรียกรุ่นน้องที่มัวแต่ยืนอึ้งอยู่ ก็ใครจะไปคิดว่าคนที่ดูจากภายนอกที่แสนจะอ่อนโยนและเป็นสุภาพบุรุษจะน่ากลัวได้ขนาดนี้ กลุ่มรุ่นพี่เค้ากลุ่มนี้จะน่ากลัวเกินไปแล้ว

"ไอ้ผา พอก่อนเว้ยแค่นี้มันก็นอนหยอดน้ำข้าวต้มเป็นเดือนแล้ว สงสัยซี่โครงแม่งคงหักแล้วมั้งเนี่ย" เหนือที่พยายามดึงเพื่อนและพูดพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อย ทำไมเพื่อนเค้าสองคนแม่งแรงควายกันจังวะ ขนาดสี่คนเอายังไม่อยากจะอยู่

หินผาที่พอจะดึงสติที่ขาดผึงกลับมาได้บ้างแล้วก็หยุดลง อารมณ์ที่คุกรุ่นตั้งแต่ตอนแรกก็เริ่มจางลงเมื่อเห็นคนที่ทำให้น้องเค้าต้องสั่นกลัวและเสียน้ำตานอนหายใจรวยรินอยู่กับพื้น

"เฮ้อ! ไอ้อิฐมึงโทรเรียกรถพยาบาลมารับศพไอ้นี่ทีซิ กูหมดแรงแล้ว" ดินพูดพร้อมกับเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนอย่างหมดสภาพ พร้อมกับมองเพื่อนโมโหร้ายที่กำลังยืนปลอบคนรักอยู่อย่างไม่สนใจใคร

"พี่ขอโทษครับที่ลงมาช้า พี่กายขอโทษครับ" วายุพูดขอโทษพร้อมทั้งกอดสายน้ำไม่ปล่อย สีหน้าของเค้าตอนนี้แสดงออกถึงความรู้สึกผิดซึ่งแตกต่างจากเมื่อกี๊ลิบลับ

สายน้ำที่ตอนนี้เริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว เงยหน้าคนที่ทำหน้ารู้สึกผิดอยู่พร้อมกับยกมือขึ้นไปกุมแก้มสองข้างของคนพี่ไว้

"พี่กายไม่ผิดหรอกครับ อย่าโทษตัวเองเลยนะ น้องผิดเองที่ไม่ระวังตัวให้ดีน้องขอโทษนะครับที่ทำให้พี่กายเป็นห่วง"

"ไม่ครับตัวเล็กอย่าโทษตัวเองเลยนะ แล้วนี่เจ็บตรงไหนมั้ยครับนอกจากตรงนี้" วายุพูดพร้อมจับข้อมือแดงน้องขึ้นมาจูบราวกับว่าจะทำให้มันหายไปในทันที

"ไม่ครับ พี่กายอย่าทำแบบนี้สิครับ" สายน้ำพูดพร้อมก้มหน้าเขินกับอกของวายุ

"หึๆ" วายุก้มลงจูบกลุ่มผมนุ่มของน้อง เค้าสบายใจขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องกลับมาเป็นปกติแล้ว

"อ้าวๆ มายืนตัวบิดอะไรกันตรงนี้ครับ ไม่เคยเห็นแฟนเค้าพลอดรักกันเหรอครับ หรือจะตามขึ้นรถพยาบาลไปกับไอ้นี่ด้วยอีกคนครับ" เหนือที่หมั่นไส้กับท่าทีของเพื่อนก็เริ่มพาลกับสาวๆที่มายืนดูเพื่อนตัวเองพลอดรักกับแฟนแบบไม่อายสายตาประชาชี ทีเมื่อกี๊แม่งอย่างกับช้างตกมันฉุดเท่าไหร่ก็ไม่อยู่เล่นเอาพวกเค้าหมดแรงไปตามๆกัน นี่สินะที่เค้าเรียกกันว่าอานุภาพของความรัก