หลังจากที่ทุกคนได้แยกย้ายกันไปหมดแล้ว วายุ หินผาและสายน้ำก็พากันเดินทางกลับบ้าน โดยมีหินผาเป็นคนขับเพราะไอ้เพื่อนตัวดีดันอยากนั่งกับแฟนตัวเองที่เบาะด้านหลัง

ตลอดทางวายุได้แต่นั่งลูบและมองที่ข้อมือแดงของน้องอย่างไม่ละสายตา

"พี่กายครับ เลิกทำหน้าแบบนี้ได้แล้วครับ น้องไม่ได้เจ็บแล้วครับมันแค่แดงเฉยๆ" สายน้ำที่เห็นวายุทำหน้ารู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาก็อดที่จะพูดให้คนพี่หายกังวลไม่ได้

"พี่ขอโทษครับ ต่อไปนี้พี่คงปล่อยให้น้องคลาดสายตาไม่ได้เลย" วายุพูดพร้อมกับดึงคนตัวเล็กของเค้าเข้ามากอด

"มึงรู้แล้วใช่มั้ยว่าทำไมกูถึงได้หวงน้องกูนักหนา" เป็นหินผาที่พูดขึ้นพร้อมยกยิ้มมุมปาก

"เออรู้ซึ้งเลยหว่ะ แม่งเหมือนใจจะขาดตอนเห็นหน้าน้อง" วายุพูดพร้อมหอมผมของสายน้ำย้ำๆ

"หึๆ" หินผาได้แต่ชำเลืองมองอดีตเจ้าชายเย็นชาทางกระจกหลัง เพื่อนเค้ามันคงไปไหนไม่รอดแล้วจริงๆ ดูจากวันนี้ที่สติมันหลุดพร้อมที่จะฆ่าคนได้เลย

"กูว่าคืนนี้ค้างนี่อีกคืนดีมั้ยวะ เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียนวันมะรืนก็ต้องไปรับน้องแล้ว เดี๋ยวกูจะได้ช่วยน้องเก็บเสื้อผ้าด้วย" หินผาถามวายุขึ้นเมื่อรถเข้ามาจอดในบ้านแล้ว

"ก็ดีตัวเล็กจะได้พักผ่อนด้วย" วายุที่มองคนตัวเล็กที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของเค้า น้องคงจะเพลียมากเพราะเมื่อคืนโดนเค้ารังแกกว่าจะได้นอนก็ดึกแล้ว ไหนจะมาเจอเรื่องให้ต้องเสียขวัญในวันนี้อีก

"พี่น้ำหวานครับ ป๊ากับม๊าไม่อยู่เหรอครับ" หินผาถามคนงานในบ้านเมื่อไม่เห็นรถจอดอยู่

"คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงนัดทานข้าวกับลูกค้าค่ะ คุณหินผาต้องการอะไรมั้ยคะ"

"ไม่ครับ ผมแค่ถามดู เดี๋ยวถ้าได้เวลาอาหารเย็นรบกวนพี่หรือพี่งามตาขึ้นไปตามผมหน่อยนะครับ"

"ได้ค่ะคุณหินผา" น้ำหวานค้อมหัวให้กับหินผาแล้วหมุนตัวเดินไปยังครัวเพื่อช่วยป้าบัวและงามตาเตรียมอาหารเย็น

วายุเมื่ออุ้มคนตัวเล็กมาถึงห้องนอนก็ค่อยๆวางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ พอดีกับที่หินผาเปิดประตูเข้ามา

"มึงก็นอนพักหรือนอนเล่นก่อนก็ได้นะเดี๋ยวกูมาตามไปกินข้าวเย็น จุ๊บ!" หินผาพูดพร้อมเดินไปที่เตียงและก้มลงไปจูบหน้าผากมนของน้องชาย

"อือ" วายุตอบพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ

สักพักวายุก็เดินออกมาพร้อมกับกะละมังและผ้าขนหนูผืนเล็ก หินผาเห็นดังนั้นจึงเดินออกไปยังห้องตัวเอง

วายุนำผ้าชุบน้ำค่อยๆเช็ดไล่ตั้งแต่ใบหน้าและตามตัวจนมาถึงเอวคอดของน้องจึงหยุดมือ ริมฝีปากหยักค่อยๆสัมผัสกับเนื้อเย็นนุ่มเค้าค่อยๆพรมจูบไปตามตัวจนถึงเอวเล็กของร่างบางเหมือนต้องการจะลบสัมผัสที่ไอ้ชั่วนั่นได้แตะต้องคนรักของเค้าไว้

พอเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คนตัวเล็กเสร็จแล้วเจ้าตัวก็เข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย เสร็จแล้วเจ้าตัวจึงขึ้นมานอนบนเตียงและค่อยๆดึงร่างของคนตัวเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอย่างหวงแหน

"จุ๊บ! พี่กายรักน้องน้ำมากนะครับ รักมาก" หลังจากที่นอนมองใบหน้าหวานของคนรักอยู่นาน เจ้าตัวก็จูบไปที่หน้าผากมนและพูดขึ้นมาพร้อมกับหลับตาลงตามคนในอ้อมกอดไปที่สุด 

............................

วันนี้คือเช้าวันศุกร์วันที่คณะของเค้าต้องไปรับน้องนอกสถานที่ วายุจึงตื่นตั้งแต่ตี 4 ครึ่งเพื่ออาบน้ำแต่งตัวก่อนจะปลุกคนตัวเล็ก

สายน้ำได้ขนเสื้อผ้าของใช้มาที่คอนโดของวายุตั้งแต่เมื่อวานแล้ว โดยมีไอ้เพื่อนตัวดีพ่วงมานอนค้างห้องข้างๆด้วย ด้วยข้ออ้างที่ว่าขึ้เกียจขับรถไปกลับเพราะเดี๋ยววันนี้ก็ตื่นแต่เช้าเพื่อไปรับน้องอีก เฮ้อ! วายุได้แต่ถอนหายใจกับไอ้พี่ชายที่ตามติดน้องแจ

"ตัวเล็กครับ ตื่นได้แล้วครับ วันนี้เราต้องไปรับน้องกันนะครับ" วายุเดินมาปลุกคนตัวเล็กที่ยังนอนหลับสนิทอยู่บนที่นอนนุ่ม

"อื้อ....ครับ" สายน้ำตอบรับในลำคอพร้อมกับบิดขึ้เกียจไปมา

"หึๆ ฟอด! ฟอด! ฟอด!" วายุที่อดใจไม่ไหวที่ได้เห็นท่าทางน่ารักนั้นจึงก้มลงไปฟัดแก้มของคนที่ยังไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมาสักที

"ฮ่าๆๆๆๆ พี่กายน้องตื่นแล้วครับ พอแล้วครับน้องจั๊กจี้หนวดพี่กาย ฮ่าๆๆๆ" ตั้งแต่ที่วายุกลับมาจากบ้านสวนเจ้าตัวนั้นยังไม่ได้โกนหนวดโกนเคราเลยจนตอนนี้เริ่มขึ้นเขียวครึ้มแล้ว ทำให้หน้าตาที่คมเข้มอยู่แล้วยิ่งคมและดุเข้าไปอีก เพราะเค้าคิดเล่นๆกะจะลองไว้หนวดดูบ้างเอาไว้ข่มขู่ไอ้พวกสายตาที่ชอบมองคนตัวเล็กของเค้า

"ป่ะ ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วครับเดี๋ยวไม่ทัน" เมื่อได้ฟัดน้องจนสมใจแล้วเจ้าตัวก็ฉุดน้องขึ้นมาจากเตียงนอน

"ก็ใครเล่ามัวแต่เล่น ถ้าไม่ทันนะโทษพี่กายเลย" สายน้ำพูดบ่นพร้อมทำปากยู่จนแทบติดจมูก

ป้าบ!!!! วายุตีเบาๆที่ก้นงอนอย่างมันเขี้ยวเมื่อสายน้ำหันหลังให้

"พี่กาย ทำไมเป็นคนอย่างนี้เนี่ย หึ่ย!!" สายน้ำพูดว่าวายุเสียงดังพร้อมเดินกระทืบเท้าเข้าห้องน้ำไปอย่างทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้

"ฮ่าๆๆๆ" เป็นครั้งแรกที่วายุหลุดขำออกมากับท่าทางของคนตัวเล็ก ยิ่งน้องสนิทและไว้วางใจเค้ามากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นเท่านั้น ทำให้ได้เห็นมุมน่ารักๆที่มีทั้งเหวี่ยงทั้งวีนมากขึ้นเรื่อยๆ

"น้องน้ำโวยวายอะไรแต่เช้าวะไอ้วายุเมื่อกี๊กูได้ยินเสียง แล้วเหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะด้วยที่ไม่ใช่เสียงน้องกู" หินผาที่เปิดประตูห้องออกมาพอดีตอนที่วายุกำลังหิ้วกระเป๋าทั้งของเค้าและสายน้ำมาไว้ที่ประตูห้อง

วายุได้แต่ทำท่ายกไหล่และยิ้มมุมปากใส่เพื่อน ก่อนจะเดินเข้าห้องไปอีกรอบ

"กวนตีน" หินผาได้แต่ว่าตามหลังเพื่อนพร้อมเดินไปนั่งที่โซฟาเพื่อรอสายน้ำและวายุ

ทั้งสามมาถึงมหาวิทยาลัยในเวลาตี 5 ครึ่งด้วยรถของวายุ และพอเดินมาถึงตรงที่รถบัสจอดเรียงกันอยู่ 4 คันก็มีเสียงซุบซิบขึ้นมาเบาๆแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะหันมามองที่วายุและหินผายืนอยู่

จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์และคนที่ได้เห็นคลิปวีดีโอที่มีคนถ่ายเอาไว้ ก็ยิ่งทำให้ทุกคนนั้นกลัวกลุ่มพี่ว๊ากมากขึ้นไปอีกจากที่กลัวมากกันอยู่แล้ว และยิ่งเฮดว๊ากที่เริ่มมีหนวดเขียวอยู่บนใบหน้ายิ่งทำให้น่าเกรงขามเข้าไปกันใหญ่

"ไงพวกมึง" เป็นเหนือที่เดินมาทัก

"อือ แล้วไอ้ไฟกับไอ้ดินล่ะ"

"กำลังจะถึงแล้ว ว่าแต่พวกมึงรู้เรื่องคลิปรึยังวะ"

"คลิปอะไรวะ" หินผาถามขึ้นเหนือจึงส่งคลิปในมือถือให้หินผาดู เป็นคลิปตั้งแต่ที่วายุและหินผากระทืบวีสลบไปจนถึงวายุที่จูบข้อมือของสายน้ำและตามด้วยเหนือที่ไล่ไทมุง

"แล้ว........." วายุที่ยืนดูคลิปกับหินผาถามเหนือขึ้นมา

"ก็ไม่ไง ไอ้ไฟมันสั่งเพจลบคลิปไปแล้ว แต่ก็คงมีคนเซฟเก็บไว้แหละ" เหนือพูดพร้อมยกไหล่

"ก็ดีคนจะได้รู้ว่าตัวเล็กเป็นคนรักของกูจะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งให้กูต้องออกแรงอีก" วายุพูดพร้อมกับลูบผมสายน้ำไปด้วย สายน้ำที่ยืนฟังพี่ๆพูดกันก็ได้แต่กะพริบตาปริบๆ

"น้องลักยิ้มของกูแม่งน่ารักหว่ะ" เหนือที่เห็นรุ่นน้องยืนฟังพวกตัวเองอย่างตั้งใจก็อดเอ็นดูไม่ได้

"พวกมึงไม่ต้องมามองกูแบบนั้นเลย น้องมึงแฟนมึงก็เหมือนน้องกูนั่นแหละ ก็น้องมันน่ารักจริงๆนี่หว่า กูจะไปหาแบบนี้ได้อีกที่ไหนวะ" เหนือพูดแก้ตัวกับเพื่อนแต่ประโยคหลังเหมือนกับจะบ่นกับตัวเองเสียมากกว่า

"พี่หินผา พี่วายุ พี่เหนือ สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ" เบลกับอิฐที่เห็นทั้งสี่คนยืนอยู่ก็เดินมาสวัสดี

"สวัสดีครับน้องเบลคนสวยของพี่"

"น้ำแล้วออกัสล่ะมาถึงรึยัง" เบลที่ไม่ได้สนคำทักทายของเหนือเลย ก็หันมาถามสายน้ำ

"อ้าว! น้องเบลคนสวยครับทำไมทำเมินพี่อย่างนี้ล่ะครับพี่น้อยใจนะ" เหนือแกล้งทำน้ำเสียงน้อยใจพร้อมทั้งกระตุกชายเสื้อของเบลเบาๆ

"เบลไม่ใช่ของพี่เหนือนี่คะ คนของพี่เหนือต้องคนเมื่อวานอกตูมๆที่เดินควงกันไปดูหนังกินข้าวเมื่อวานนู่น ชิส์ น้ำเราไปรวมแถวกับเพื่อนกันเถอะแถวนี้บรรยากาศไม่ค่อยดีน่ะ ขออนุญาตนะคะพี่วายุพี่หินผา" เบลพูดพร้อมกับเดินจูงมือสายน้ำออกไป

"อะไรของน้องเค้าวะ นี่กูผิดอะไรวะทำไมน้องเบลต้องทำเหมือนงอนกูด้วยวะ" เหนือพูดพร้อมกับเกาหัวตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ

"เฮ้อ! ควายก็ยังเป็นควายอยู่วันยังค่ำ" หินผาพูดพร้อมกับส่ายหัวให้กับความบื้อของเพื่อนตัวเอง มีฉลาดอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องที่ผู้หญิงมาอ่อยให้กินฟรี

"หึๆ" วายุยกยิ้มให้กับหินผาอย่างรู้กัน

"เฮ้ย...ไอ้อิฐเดี๋ยว" หินผาเรียกอิฐที่กำลังจะเดินตามเบลกับสายน้ำไป

"ครับ เฮียผา"

ป้าบ!!!!!

"โอ๊ย! เฮียมาตบหัวผมทำไมเนี่ยเดี๋ยวก็สมองก็กลับกันพอดี"

"กูยังไม่ได้ชำระความกับมึงเลยนะไอ้อิฐ ที่มึงปล่อยน้องกูให้อยู่คนเดียว กูอุตส่าห์ไว้ใจให้มึงดูแลน้องแทนกูกับไอ้วายุ ค่าเหล้าที่กูจ่ายให้มึงนี่กูสมควรเอาคืนมั้ยฮะ"

"แหะๆ เฮียผมผิดไปแล้วครับยกโทษให้น้องคนนี้ด้วยนะครับ ผมรับรองว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก รับรองว่าต่อไปนี้ผมจะไม่ให้สายน้ำคาดสายตาอีกเลย"

"เออๆ อย่าให้มีครั้งหน้าอีกนะกูฝากมึงดูด้วย"

"ครับผม ผมไปรวมแถวกับเพื่อนก่อนนะ อ้าว! กัสมาพอดีเลย เร็วรุ่นพี่เรียกรวมแถวแล้ว" อิฐที่กำลังจะเดินไปรวมแถวกับเพื่อนหันมาเห็นออกัสที่เดินมากับไฟและดิน"

"ป่ะ พี่ไฟกัสฝากกระเป๋าด้วยนะครับ" ไฟพยักหน้ารับแฟนทันทีด้วยรอยยิ้ม

"ไอ้วายุไอ้ผาพวกมึงเอากระเป๋าย้ายไปไว้ที่รถกูเลยนะจะได้ไปคันเดียวกันกูเอารถคันใหญ่มา กะว่าขากลับจะพาน้องๆแวะเที่ยวด้วย"

หลังจากที่กลุ่มพี่ว๊ากทั้ง 5 คน ดูน้องๆขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เดินมาไปขึ้นรถตู้และขับตามรถบัสคันที่ 4 ที่มีสายน้ำและเพื่อนๆนั่งอยู่

ที่จริงแล้ววายุอยากที่จะให้สายน้ำมานั่งรถคันเดียวกับเค้า แต่สายน้ำขอไว้เพราะไม่อยากใช้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่น อีกอย่างเค้าก็อยากที่จะซึมซับบรรยากาศการรับน้องให้เต็มที่ คนพี่ก็เลยต้องยอมให้กับลูกอ้อนของคนตัวเล็ก

เมื่อรถแวะจอดปั๊มน้ำมันวายุกับไฟก็รีบเดินมาที่รถบัสคันที่สายน้ำและออกัสนั่งอยู่ทันที

"ตัวเล็กครับ ลืมตาก่อนครับเดี๋ยวก็ตกบันไดกันพอดี" วายุเมื่อเห็นสายน้ำเดินเกาะไหล่อิฐลงมาจากบันไดรถก็รีบเข้าไปรับน้องที่ดูท่าจะเพิ่งตื่นทันที

"เพิ่งตื่นอ่ะเฮีย ตอนแรกทำท่าจะไม่ลงแต่ผมปวดฉี่จะทิ้งให้นอนบนรถคนเดียวเดี๋ยวก็เกิดเรื่องอีก งั้นเฮียดูน้ำก่อนนะผมปวดฉี่ไม่ไหวแล้ว" อิฐพูดพร้อมกับรีบตรงรี่ไปยังห้องน้ำตามหลังเบลกับออกัสและไฟไปติดๆ

"ตัวเล็กครับเข้าห้องน้ำมั้ยครับ ไปล้างหน้าล้างตาด้วยจะได้ตื่น แล้วก็ไปหาอะไรในเซเว่นกินรองท้องก่อนด้วยเดี๋ยวจะปวดท้องเอา" สายน้ำพยักหน้ารับอย่างช้าๆวายุจึงเดินจูงมือน้องไปยังห้องน้ำ

ภาพเฮดว๊ากที่ยืนเอาผ้าเช็ดหน้าซับหน้าคนตัวเล็กอยู่ตกอยู่ในสายตารุ่นน้องที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนก็แทบจะยืนบิดอยู่ตรงนั้นเลยทีเดียวอย่างกับว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกซับหน้าอย่างไงอย่างนั้น สายตาอ่อนโยนที่คนพี่มีให้กับคนตรงหน้านั้นคงไม่มีใครจะได้รับมันอีก

"เลือกได้รึยังครับตัวเล็ก หืม..." วายุเข้ามาถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำท่าคิดหนักอยู่หน้าชั้นวางขนมปัง

"น้องอยากกินขนมปังไส้ช็อกโกแลตน่ะครับแต่มันไม่มี" สายน้ำพูดพร้อมกับกวาดสายตาไปยังชั้นต่างๆ

"หึๆ พี่หยิบมาให้แล้วนี่ไงครับมันเลยหมด" วายุชูตะกร้าที่มีขนมปังยี่ห้อที่น้องชอบกินอยู่ครึ่งตระกร้าให้ดู เค้าเดินมาหยิบตอนที่สายน้ำเดินไปซื้อน้ำ

"โห....พี่กายรู้ใจน้องที่สุดเลย น่ารักสุดๆ" สายน้ำยิ้มดีใจจนตาหยีอวดลักยิ้มบุ๋มพร้อมกับยื่นมือมาหยิกแก้มคนตรงหน้าส่ายไปมาอย่างลืมตัว

"เอ่อ...น้องขอโทษครับน้องลืมตัวไปหน่อย" เมื่อเห็นคนมองมาสายน้ำจึงลดมือลง เค้าลืมไปว่าตอนนี้วายุอยู่ในมาดเฮดว๊ากจะมายืนให้เค้าหยิกแก้มแบบนี้ได้ยังไงกัน

"ไม่เป็นไรครับพี่ชอบให้น้องแสดงออกแบบนี้กับพี่ครับน่ารักดี" เมื่อเห็นคนน้องซึมลงจึงพูดปลอบพร้อมกับลูบผมไปด้วย

"แต่พี่กายเป็นถึงเฮดว๊ากเลยนะครับ จะมายืนให้น้องเล่นหน้าเล่นหัวแบบนี้ได้ยังไง ใครมาเห็นมันจะไม่ดีครับเสียการปกครองหมด"

"ไม่ทันแล้วมั้งครับ คนเค้าเห็นคลิปวีดีโอที่พี่ทั้งกอดทั้งหอมน้องไปหมดแล้ว หึๆ"

"พี่กายอ่ะ ไปคิดตังค์กันเถอะครับเดี๋ยวคนอื่นรอ" สายน้ำพูดเอ็ดคนพี่เพื่อกลบเกลื่อนความเขินของตัวเองแล้วเดินหนีไป

หลังจากที่แยกย้ายกันขึ้นรถต่อมาอีกชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงรีสอร์ตที่ปราณบุรี ซึ่งรีสอร์ตแห่งนี้เป็นของครอบครัวของดิน

รีสอร์ตที่พวกเค้าเข้ามาใช้พื้นทีรับน้องกันนั้นแบ่งออกเป็นสองส่วนที่มีทั้งแบบเป็นห้องพักและแบบวิลล่า ซึ่งจะมีทั้งวิลล่าวิวทะเล วิลล่าวิวสวน วิลล่าบ้านทรงไทย และวิลล่าสำหรับครอบครัว โดยที่วิลล่าแต่ละหลังจะถูกออกแบบในสไตล์ไทยผสมผสานความโมเดิร์น พร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่จะมีทั้งสระว่ายน้ำกลางแจ้ง ห้องอาหาร บาร์ กาแฟ ซึ่งบรรยากาศนั้นถือว่าดีมาก เพราะมันทั้งเงียบสงบและยังมีความเป็นส่วนตัวมากอีกด้วย อีกอย่างที่เป็นจุดเด่นของรีสอร์ตแห่งนี้ก็คือ ถ้าเดินออกจากรีสอร์ตมาเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงทะเลแล้ว