“คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมรบกวนเวลาสักครู่ได้รึเปล่าครับ พอดีผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะครับ” หลังจากที่ทุกคนทานข้าวกันอิ่มแล้ว หินผาก็เอ่ยถามพ่อและแม่ของวาริขึ้นมา เพราะตอนนี้พวกเค้าทั้งหมดมาทานข้าวเย็นที่บ้านของวาริกัน ซึ่งพ่อและแม่ของวาริท่านก็ใจดีและเป็นกันเองมากๆ ดูเป็นคนหัวสมัยใหม่เข้าใจวัยรุ่นอย่างพวกเค้าได้ดี

“ได้สิลูก งั้นเดี๋ยวเราไปคุยกันที่ห้องรับแขกกันดีกว่านะจ๊ะ ส่วนที่เหลือก็ตามสบายกันนะจ๊ะคิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองก็แล้วกัน” แม่ของวาริพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ทุกคน ท่านเป็นคนอารมณ์ดีหน้าตายิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา รูปร่างเล็กสมส่วนและยังดูสาวอยู่เลย ถ้าบอกว่าเป็นพี่สาวของวาริทุกคนก็คงจะเชื่อ

“มีอะไรล่ะเรา” เมื่อพากันมานั่งที่ห้องรับแขกแล้ว พ่อของวาริก็ถามขึ้นทันที หินผาคุยกับท่านทั้งสองค่อนข้างบ่อยเพราะตอนที่วาริวิดีโอคอลกลับมาที่บ้านหินผาก็จะอยู่คุยด้วยตลอด จะมีบ้างบางช่วงบางตอนที่เค้าก็ปล่อยให้น้องได้พูดคุยกับพ่อแม่เป็นการส่วนตัว เลยทำให้ไม่รู้สึกเกร็งมากนัก

“คือผมอยากจะปรึกษาคุณพ่อคุณแม่น่ะครับ ถ้าผมอยากจะขอหมั้นน้องวาไว้ก่อนคุณพ่อคุณแม่จะว่ายังไงบ้างครับ” หินผาพูดพร้อมกับจับมือของคนนั่งข้างๆไว้ด้วย

“น้องวามาหาแม่ทีสิลูก” เมื่อหินผาพูดจบ คุณจินตนาก็ขวักมือเรียกลูกชายสุดที่รักให้ไปนั่งระหว่างกลางของเธอและสามี วาริก็ลุกขึ้นเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย

“หนูอยากหมั้นกับพี่เค้ารึเปล่าลูก บอกแม่สิคะ” คุณจินตนาหันมาถามลูกชายคนเล็กของเธอที่นั่งหน้าแดงอยู่

“แล้วพ่อแม่ของเธอล่ะ ท่านไม่ได้ว่าอะไรใช่มั้ย” เมื่อเห็นว่าลูกชายไม่ตอบคำถามของผู้เป็นภรรยา เค้าจึงถามแฟนของลูกชายคนเล็กขึ้นมา

“ป๊ากับม๊าท่านไม่ได้ว่าอะไรครับท่านเข้าใจดี ท่านเองก็รักและเอ็นดูน้องวามากครับ อีกอย่างก่อนที่ผมจะมาผมก็ได้ปรึกษาท่านมาก่อนแล้วด้วยครับ”

“อืม งั้นก็ค่อยยังชั่วคงจะไม่มีปัญหาลูกสะใภ้กับแม่สามีอย่างที่เคยเป็นข่าวใช่มั้ย” คุณสมภพพูดขึ้นยิ้มๆเหมือนทีเล่นทีจริง

“พ่อครับ ลูกสะใภ้อะไรเล่า พี่ผาเค้าแค่มาขอหมั้นเฉยๆไม่ได้มาขอแต่งซะหน่อย” วาริหันไปโวยวายใส่พ่อตัวเอง

“ฮ่าๆๆ อ้าวลูกพ่อพูดได้ด้วยเหรอเห็นแต่นั่งหน้าแดง พ่อก็นึกว่าลืมเอาปากมาด้วย”

“พ่ออ่ะ วาไม่พูดด้วยแล้ว แม่ดูพ่อสิครับชอบล้อวา” วาริที่เถียงสู้พ่อตัวเองไม่ได้ก็หันไปพึ่งแม่ซึ่งก็ได้รับเสียงหัวเราะกลับมาเหมือนกัน เจ้าตัวเลยย้ายไปนั่งกับว่าที่คู่หมั้นตามเดิมด้วยหน้ายุ่งๆ จึงเรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคนได้อีกครั้ง

"ทางเราเองก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรหรอกนะถ้าจะหมั้นหมายกันไว้ก่อน พ่อเองก็แล้วแต่น้องวาเค้า"

“ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่ขัดข้องก็ตกลงตามนี้นะครับ เดี๋ยวถ้าได้ฤกษ์เมื่อไหร่ผมจะให้ป๊ากับม๊าขึ้นมาคุยกับคุณพ่อคุณแม่อย่างเป็นทางการอีกทีนะครับ”

“ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกจ้ะ พอดีว่าประมาณปลายๆเดือนพ่อกับแม่จะต้องลงไปกรุงเทพเพื่อไปพบลูกค้า ถึงตอนนั้นทางหินผาก็คงจะได้ฤกษ์ได้ยามมาแล้ว แล้วเดี๋ยวเราค่อยมาคุยกันทีเดียวก็ได้จ้ะ” เป็นแม่ของวาริที่พูดสรุปขึ้นมา

“งั้นก็เอาตามที่คุณเม่บอกก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะได้ให้ม๊ารีบหาฤกษ์เอาไว้” หินผาพูดจบก็หันมาส่งยิ้มหวานให้กับว่าที่คู่หมั้นของตัวเอง

“อ้อแล้วก็อย่าลืมโทรบอกพี่ชายเราด้วยนะ เดี๋ยวมารู้ทีหลังว่าน้องชายสุดที่รักจะหมั้นเดี๋ยวจะมาโวยวายทีหลังเอาได้” คุณสมภพไม่ลืมที่จะเตือนวาริให้โทรบอกข่าวการหมั้นให้พี่ชายได้รู้

พี่ชายของวาริก็คือภูธารา ที่มีชื่อคล้ายๆกับสายน้ำ ตอนนี้ภูธาราเรียนต่อปริญญาโทอยู่ที่ประเทศอังกฤษอีกหนึ่งปีจึงจะจบ ภูธาราอายุมากกว่าหินผา 2 ปี และเป็นพี่ชายที่หวงน้องชายมากพอๆกับหินผา ตอนแรกที่ได้ยินว่าน้องจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ เจ้าตัวแทบจะค้านหัวชนฝาแต่ก็ทนลูกอ้อนและสารพัดข้ออ้างของน้องชายสุดที่รักไม่ไหวจึงต้องยอม พอถึงวันที่รู้ว่าน้องชายมีแฟนแล้วจากพ่อและแม่ เจ้าตัวก็แทบจะบินตรงมาจากประเทศอังกฤษเลยทีเดียว แถมยังบอกอีกด้วยว่าจะพาวาริไปเรียนที่อังกฤษกับตัวเองด้วย เดือดร้อนพ่อและแม่ของวาริต้องพูดเกลี้ยกล่อมอยู่เป็นนานสองนานเจ้าตัวถึงได้ล้มเลิกความตั้งใจและใจเย็นลงได้

“ไงมึงได้ข่าวว่าจะหมั้นแล้วเหรอวะ” เหนือที่เห็นหินผากับวาริเดินจับจูงมือและยิ้มกันมาอย่างหน้าชื่นตาบานก็อดที่แซวจะถามไม่ได้

“เออ” หินผาตอบพร้อมกับยักคิ้วส่งไปให้เพื่อน

ปั้ก!!!

“อะไรของมึงวะไอ้วายุ มึงเอากระป๋องเบียร์มาปาหัวกูทำไมเนี่ย” หินผาพูดพร้อมกับลูบไปที่หัวของตัวเองตำแหน่งที่โดนกระป๋องเบียร์ปาใส่

“กูตอบแทนให้ว่าทำไมมึงถึงโดน มันคงมันหมั่นไส้มึงที่ตอนกลางวันนี่อย่างกับหมาหงอยร้องไห้กระซิกๆให้น้องน้ำต้องปลอบ แล้วดูตอนนี้เสือกเดินยิ้มหน้าบานมาอย่างกับกระด้ง แถมทำให้น้องน้ำของมันต้องมานั่งร้องไห้ตาแดงตามไปด้วยอีก” เป็นดินที่ช่วยอธิบายไขข้อข้องใจให้ฟัง

“เดี๋ยวนะพวกมึงรู้กันได้ยังไงว่ากูร้องไห้ แล้วคนอย่างไอ้วายุหรือน้องน้ำก็คงจะไม่มานั่งเล่าให้พวกมึงฟังเป็นฉากๆหรอกใช่มั้ยวะ” หินผาถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าทุกคนไปด้วย เพราะตอนนี้พวกเค้านั่งรวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะไม้ตัวยาวหน้าที่พัก ซึ่งค่อนข้างเป็นส่วนตัวเพราะแยกออกมาค่อนข้างที่จะไกลจากหลังอื่นๆ

“ฮ่าๆๆ กูนึกว่าจะไม่ถาม ก็กูกับไอ้ดินเดินตามน้องวาริมาด้วยความอยากเสือก เลยทันที่จะได้ยินได้ฟังความในใจจากปากของผู้ชายคนหนึ่งที่ขี้น้อยใจฉิบหาย แค่แฟนไม่ให้กอดไม่ให้หอมก็ถึงกับต้องหนีมาให้น้องชายช่วยปลอบ ฮ่าๆๆ” เหนืออธิบายให้เพื่อนได้เข้าใจพร้อมกับหัวเราะไปด้วย

“น้องวาครับ ช่วยพี่ด้วยครับพี่โดนรุม” หินผาที่ทำอะไรเพื่อนไม่ได้ก็หันมากอดอ้อนแฟนตัวเองแทนพร้อมกับเอาหัวไปซบกับไหล่ของน้อง ซึ่งวาริก็ยิ้มและลูบหัวเป็นการปลอบ

“นี่น้องวาอย่าบอกนะครับว่าหลงกลไอ้เสือนี่เข้าให้แล้ว” เหนือถามขึ้นเมื่อเห็นวาริไม่ค่อยมีทีท่าเขินอายเหมือนแต่ก่อน

“ก็ทำยังไงได้ล่ะครับ วารักของวาไปแล้วนี่” วาริก้มตาตอบด้วยความเขินอาย เค้าก็อยากที่จะแสดงออกมาบ้างว่ารักผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่ว่าให้อีกคนต้องแสดงออกมาอยู่ฝ่ายเดียว

“ฮิ้วววว!!! เอาละเว้ยเพื่อนผมครับเพื่อนผม” เป็นทุกคนที่ส่งเสียงแซวออกมาพร้อมกัน ต่อด้วยขนมพายที่พูดต่อท้าย นัทที่นั่งอยู่ข้างๆขนมพายก็ได้แต่ยกยิ้มที่มุมปากพร้อมกับส่ายหัวไปมาด้วยความเอ็นดู

“ฟอด! ขอบคุณนะครับ” หินผาที่ได้ฟังประโยคบอกรักของน้องก็ถึงกับยิ้มแก้มแทบปริ เค้าดึงร่างบางเข้ามากอดและก้มลงไปหอมแก้มใสเป็นการให้รางวัล

“โว๊ะ บทจะน้อยใจน้องขึ้นมาก็เล่นซะพวกกูเป็นห่วงกันฉิบหาย พอดีกันเข้าใจกันเข้าหน่อยก็หวานกันซะจนกูเลี่ยน ไปไอ้อิฐไปตี้เกมต่อกับกูดีกว่ากูยังไม่อยากโดนมดกัดตาย” ว่าแล้วดินก็ลุกขึ้นไปพร้อมกับอิฐแล้วเดินหายเข้าไปในห้องพัก

“เออได้อิฐแม่งก็เชื่องดีฉิบหายเลย ไอ้ดินให้ทำอะไรก็ทำ” ไฟพูดพร้อมกับมองตามหลังเพื่อนและรุ่นน้องไปด้วย ที่หลังๆมักจะตัวติดกันแทบจะตลอดเวลาจะยกเว้นก็แต่เวลาเรียนเท่านั้น เพราะตอนนี้รุ่นน้องของเค้าก็ไปสิงสถิตอยู่ที่ห้องของเพื่อนเค้าเป็นการถาวรไปเรียบร้อยแล้ว

“มึงก็ต้องเข้าใจนะเหลือคนโสดอยู่แค่มันกันสองคน ถ้ามันไม่ไปด้วยกันจะให้มันไปกับใครกับมึงหรือจะกับกู” เหนือพูดพร้อมกับหันไปกอดเบลที่นั่งก้มหน้าก้มตาเล่นเกมในมือถืออยู่กับออกัสและสายน้ำ

“ผมกับนัทขอตัวไปนอนก่อนนะครับ กะว่าพรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นน่ะครับ คงจะสวยดี” ขนมพายที่ยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดูและเห็นว่าเป็นเวลาเกือบจะสี่ทุ่มแล้วเลยขอตัวพี่ๆไปนอนก่อน

“จริงด้วยงั้นเบลก็ไปนอนบ้างดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าตื่นไม่ทัน น้ำกับกัสก็ตื่นมาดูด้วยกันนะๆคงจะสวยน่าดูเลย” เบลพูดพร้อมกับส่งสายตาไปอ้อนเพื่อนตัวเล็กของเธอทั้งสองคน

“เราน่ะไม่มีปัญหาหรอกนะ แต่ว่าน้ำนี่สิจะตื่นทันรึเปล่า” เป็นที่รู้ๆกันว่าเพื่อนของเค้านั้นนอนขี้เซาขนาดไหน ทุกครั้งที่ต้องตื่นแต่เช้าก็จะมีแต่วายุหรือไม่ก็หินผานี่แหละที่มีความสามารถที่จะขุดเพื่อนของเค้าให้ลุกขึ้นมาจากเตียงได้

“ตัวเล็กอยากดูรึเปล่าครับ” วายุหันมาถามคนตัวเล็กข้างๆที่ตอนนี้ได้แต่ส่งยิ้มแหยไปให้เพื่อน

“อยากดูสิครับ แต่น้องกลัวจะตื่นไม่ไหวมันเช้ามากเกินไปน่ะครับ” สายน้ำตอบพร้อมกับทำหน้าตาผิดหวังที่จะต้องอดดูพระอาทิตย์ขึ้น

“หึๆ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่ปลุกนะครับ แต่ว่าตอนนี้เราไปนอนกันก่อนดีกว่ามั้ยครับเดี๋ยวตัวเล็กจะไม่ตื่นเอา” วายุพูดพร้อมกับลูบผมนุ่มของคนรักไปด้วย สายน้ำก็พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

“ทำไมพี่วายุเวลาอยู่กับพี่สายน้ำนี่ดูอบอุ่นแล้วก็อ่อนโยนจังเลยครับ ทีกับคนอื่นผมนี่เห็นแทบจะกินเลือดกินเนื้อหรือถ้าฆ่าได้ผมว่าคงฆ่าไปแล้วด้วยซ้ำ” ขนมพายพูดพร้อมมองตามหลังรุ่นพี่ทั้งสองคนที่เดินจับจูงมือกันออกไป เค้าเคยเห็นว่ามีรุ่นพี่ผู้หญิงแกล้งเดินไปชนและทำท่าเซเข้าไปกอดวายุแถมยังเอาหน้าอกไปเบียดที่แขนอีกด้วย ผลสุดท้ายก็คือโดนวายุผลักออกจนตัวปลิวจนตัวไปกระแทกกับขอบโต๊ะเข้าอย่างจัง แถมยังตบท้ายด้วยการโดนขู่ฆ่าด้วยอีกต่างหาก ทำให้ผู้หญิงและผู้ชายที่คิดจะเข้ามาอ่อยและให้ท่าต้องถอยทัพกันแทบจะไม่ทัน

“นี่ยังน้อยไปนะคะน้องพาย ถ้าน้องพายว่างลองเข้าไปดูในเว็บเพจของทางมหาลัยนะคะ จะได้เห็นความหวานแล้วก็ความโหดของพี่วายุอีกเพียบเลยล่ะค่ะ” เบลที่ทำท่ากระซิบกระซาบกับรุ่นน้องจนทุกคนถึงกับยิ้มขำว่าทำไมจะต้องกระซิบด้วยในเมื่อทุกคนก็ได้ยินกันหมด

หลังจากหมดเรื่องจะเม้าท์กันแล้วทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับห้องใครห้องมัน พร้อมกับนัดเวลาที่จะออกมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน ก่อนเข้าห้องเบลก็ไม่ลืมที่จะแวะบอกดินและอิฐด้วย

“กู๊ดไนท์คิสก่อนครับที่รัก” วายุบอกคนในอ้อมกอดของเค้าที่กำลังทำหน้าตางัวเงียเต็มที

สายน้ำที่ได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาจากอกอุ่นของคนพี่ พร้อมกับเผยอริมฝีปากบางนิดๆเพื่อรอรับจุมพิตแสนหวานที่เค้าต้องได้รับก่อนเข้านอนทุกคืน

ริมฝีปากหยักได้รูปค่อยๆบรรจงประกบจูบลงไปที่ริมฝีปากบางสีแดงสดของคนรักที่เผยอรอเค้าอยู่ ลิ้นร้อนค่อยๆสอดและชอนไชเข้าไปในโพรงปากหวานพร้อมกับหยอกล้อเล่นกับลิ้นเล็ก บางจังหวะก็ดูดชิมความหวานจากปลายลิ้นเล็กไปด้วย มือหนาขยับลูบขึ้นลูบลงอยู่แถวเอวคอดของน้องตามแรงอารมณ์ที่เกิดขึ้น

“จุ๊บ! พี่รักตัวเล็กมากนะครับ” วายุพูดบอกคนรักหลังจากที่ทั้งสองถอนปากออกจากกันแล้ว

“น้องน้ำก็รักพี่กายครับ แล้วก็จะรักตลอดไปด้วย จุ๊บๆ” สายน้ำพูดพร้อมกับจูบไปที่ปากคนคนพี่เช่นกัน

“ขอบคุณนะครับที่รักของพี่กาย นอนได้แล้วครับเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าตัวเล็กจะไม่ตื่นเอา จุ๊บ! ฝันดีนะครับ” วายุก้มลงไปจูบที่หน้าผากของคนรักอีกครั้งพร้อมกับกระชับคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอดของเค้า ริมฝีปากหยักยังคงชิดอยู่ที่หน้าผากมนของคนตัวเล็กและกดจูบลงไปบ้างบางครั้ง ฝ่ามือหนาค่อยๆลูบขึ้นลูบลงที่หลังของคนตัวเล็กอย่างต้องการกล่อมนอนอย่างเช่นในทุกๆคืน จนเมื่อรู้สึกได้ถึงลมหายใจสม่ำเสมอของคนในอ้อมกอดเค้าจึงค่อยๆหลับตาลงและเข้าสู่ห้วงนิทราตามคนในอ้อมกอดไป