“จะดีเหรอกัสน้ำไม่กล้าอ่ะ”

“ดีสิ ตอนวันเกิดพี่ไฟเราก็ทำแบบนี้แหละ”

“แต่ว่าเรากลัว เราอาย เราไม่กล้าอ่ะ ทำยังไงดี” สายน้ำพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองส่ายไปมาพร้อมกับหน้าและหูที่แดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อนึกถึงสิ่งที่เพื่อนแนะนำ วันนี้ทั้งวายุและไฟต้องเข้าบริษัท ออกัสกับสายน้ำจึงมาอยู่ด้วยกันที่ห้องของวายุ โดยทั้งคู่อ้างว่าขี้เกียจไปที่บริษัทด้วยและขอนอนดูซีรีส์อยู่ที่ห้องดีกว่า

“นี่น้ำฟังเรานะ พี่วายุของน้ำก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งมีความต้องการเหมือนกับทุกๆคน การที่เค้าไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่วายุจะไม่มีความต้องการหรอกนะ แต่ว่าพี่วายุกลัวว่าน้ำจะเจ็บและยังไม่พร้อมมากกว่า น้ำทนได้เหรอถ้าพี่วายุจะไปมีอะไรกับคนอื่นเพื่อปลดปล่อย” ออกัสพูดแนะนำเพื่อนเนื่องจากสายน้ำนั้นมาปรึกษาเค้าเรื่องของขวัญวันเกิดตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว พอคุยกันไปคุยกันมาสายน้ำก็เผลอหลุดปากออกมาว่า ตัวเองกับวายุนั้นยังไม่เคยมีอะไรลึกซึ้งกันเลยนอกจากทำอยู่ภายนอก ออกัสจึงได้แนะนำวิธีนี้ไป

“ไม่ๆเราทนไม่ได้หรอกนะ เรายอมอายดีกว่าที่จะให้พี่กายของเราต้องไปสัมผัสตัวใครก็ไม่รู้” แค่คิดเค้าก็รู้สึกปวดแปลบขึ้นมาที่อกข้างซ้ายทันที

“ต้องอย่างนี้สิ งั้นเดี๋ยวเรามาเลือกชุดกันดีกว่า” ว่าแล้วออกัสก็เปิดเข้าไปที่แอปแอปหนึ่ง

“นี่ๆน้ำชุดนี้โคตรเซ็กซี่เลย พี่วายุต้องชอบแน่ๆเลย”

“ไม่เอาน้ำว่ามันโป๊ไปอ่ะ น้ำไม่กล้าใส่หรอกนะ”

“งั้นก็ชุดนี้เป็นไง ไม่ค่อยโป๊เท่าไหร่” สายน้ำส่ายหน้าทันทีที่เห็น

“นี่น้ำชุดนั้นก็ไม่เอาชุดนี้ก็ไม่เอา หรือว่าน้ำจะใส่เสื้อคอเต่าเหรอ” หลังจากนั่งเลือกกันไปได้สักพักสายน้ำก็ยังไม่ตกลงปลงใจกับชุดไหนสักที พอเห็นเพื่อนพูดอย่างนั้นสายน้ำถึงกับหน้าจ๋อยลงทันที มันก็จริงอย่างที่ออกัสว่าจริงๆนั่นแหละ

“น้ำขอโทษก็น้ำไม่เคยนี่ งั้นกัสเลือกให้น้ำเลยก็แล้วกันนะ ถ้าน้ำเลือกเองวันนี้ก็คงจะไม่ได้”

“เฮ้อ!! น้ำฟังเรานะเราก็ไม่เคยเหมือนกัน แต่ที่เราทำอย่างนี้เพราะเราอยากให้คนที่เรารักมีความสุขให้สุดไม่ใช่แบบครึ่งๆกลางๆ เรารู้ว่าเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ประเด็นหลักของความสุขหรือของชีวิตคู่ แต่มันก็เป็นส่วนประกอบสำคัญที่จะทำให้เรามีความสุขไปด้วยกัน น้ำเข้าใจที่เราพูดมั้ย” ออกัสพูดแนะนำเพื่อนด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“น้ำเข้าใจแล้ว ขอบใจกัสมากนะ” สายน้ำที่พอฟังเพื่อนพูดก็คิดได้ เพราะถึงแม้วายุจะบอกเค้าแบบนั้นทุกครั้งที่มีอะไรกันภายนอกว่าไม่เป็นไร แต่เค้าก็รู้ว่าวายุนั้นยังไม่ได้เคยถึงฝั่งฝันจริง สักครั้ง มันเหมือนกับสุขไม่สุดอย่างที่ออกัสบอกจริงๆนั่นแหละ เอาวะเป็นไงเป็นกันแค่นี้จะทำเพื่อคนที่เรารักไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป

“งั้นเดี๋ยวเราสั่งด่วนเลยนะเดี๋ยวจะไม่ทัน วันเกิดพี่วายุวันมะรืนแล้วด้วย” ออกัสพูดพร้อมกับสายตาก็สอดส่ายหาชุดที่เหมาะสมกับสายน้ำไปด้วย

“อ่าา ชุดนี้แหละเหมาะกับน้ำที่สุด” ว่าแล้วเจ้าตัวก็กดสั่งทันทีโดยไม่ถามคนนั่งข้างๆอีกเลย

แกร็ก!!!!

ทันทีที่ออกัสกดสั่งเสร็จประตูห้องก็เปิดออกทันที ทำให้ทั้งสองเพื่อนซี้หันไปมองจนคอแทบเคล็ด

“ทำอะไรกันอยู่เหรอครับ ทำไมต้องทำหน้าตาตื่นแบบนั้นด้วยครับ ทั้งคู่เลย” ไฟที่เดินเข้ามาพร้อมกับวายุถามขึ้น เมื่อเห็นหน้าของทั้งสองคนที่มีท่าทางตกใจแบบเห็นได้ชัดที่พวกเค้าเดินเข้ามา

“อะ อ๋อ ไม่มีอะไรครับ กัสกับน้ำนั่งดูหนังผีกันอยู่น่ะครับ พอพี่ไฟกับพี่วายุเดินเข้ามาก็เลยตกใจน่ะครับนึกว่าผีหลอก แหะๆ” เป็นออกัสที่พูดแก้สถานการณ์ขึ้นมาได้ทันท่วงที เพราะสายน้ำมัวแต่อ้าปากพงาบๆอยู่

“ชะ ใช่ครับแบบนั้นเลยครับ แฮร่!” ตอบเสร็จสายน้ำถึงกับต้องยกมือขึ้นปาดเหงื่อตัวเองทันที ก็เกิดมาเค้าเคยโกหกใครซะที่ไหนกันล่ะ

“ไม่ใช่ว่าแอบทำอะไรพิเรนทร์ๆกันใช่มั้ยครับ” วายุเดินเข้ามานั่งข้างๆสายน้ำพร้อมมองมาอย่างจับผิด เพราะเค้าเห็นเม็ดเหงื่อที่ขมับของคนรัก

“พี่กายก็รู้ว่าน้องไม่เคยโกหกพี่กายเลยนะครับ ไม่มีอะไรในกอไผ่จริงจริ๊งงงครับ” สายน้ำพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้วายุ

“หึๆ ไม่มีก็ไม่มีครับ” วายุพูดพร้อมกับโยกหัวคนรักไปมา เค้าคิดว่ามันคงต้องมีอะไรสักอย่างที่น้องทำแต่ยังไม่อยากบอกเค้าให้รู้ก็เท่านั้น ได้แต่หวังว่าคงจะไม่ใช่เรื่องอะไรที่ร้ายแรง

“แล้วทำไมกลับกันเร็วจังครับ แถมกลับมาพร้อมกันด้วย” ออกัสถามพร้อมกับกอดไปที่เอวของไฟอย่างเอาใจ เพื่อกลบเกลื่อนพิรุธของตัวเอง

“พี่แค่เข้าไปเซ็นเอกสารนิดหน่อยน่ะครับ ส่วนไอ้วายุมันไปเข้าประชุมมา บังเอิญเจอกันข้างล่างเลยขึ้นมาพร้อมกันครับ ฟอด!” ไฟตอบออกัสออกไปและก้มลงหอมหัวทุย

“แล้วนี่ตัวเล็กกินข้าวกันรึยังครับจะบ่ายโมงแล้วนะ”

“แหะๆ ยังไม่ได้กินเลยครับมัวแต่เลือกเอ๊ยดูหนังเพลินกันไปหน่อยครับ แล้วพี่กายกินกันมารึยังครับ” ออกัสถึงกับลอบถอนหายใจเบาๆในใจคิดว่าเรื่องนี้จะรอดถึงวันเกิดของวายุมั้ย

“ยังเหมือนกันครับพี่รีบกลับมาหาตัวเล็ก งั้นเดี๋ยวพี่สั่งมาเลยแล้วกันนะครับ มึงก็อยู่กินด้วยกันนี่แหละเดี๋ยวกูสั่งเผื่อ” พูดกับสายน้ำเสร็จวายุก็หันไปบอกเพื่อนตัวเอง

หลังจากกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไฟและออกัสก็ขอตัวกลับไปที่ห้องของตัวเอง

“พี่กายครับ วันเกิดปีนี้พี่กายอยากได้อะไรเหรอครับ” สายน้ำลองถามหยั่งเชิงคนรักดูในขณะที่พวกกเค้านั่งดูหนังกันอยู่

“อืมม พี่ไม่อยากได้อะไรแล้วครับพี่มีครบหมดทุกอย่างแล้ว แต่ถ้าจะถามว่าพี่อยากได้อะไรมากที่สุดก็คงจะเป็น.......” พูดไว้แค่นั้นวายุก็เงียบไป

“อะไรเหรอครับ พี่กายบอกน้องทีสิครับน้องอยากรู้ น้องจะได้หาซื้อมาให้พี่กายยังไงล่ะครับ น๊านะครับ” สายน้ำพูดพร้อมเขย่าแขนของคนรักไปด้วยอย่างไม่ยอม

“หึๆ สิ่งที่พี่อยากได้ตัวเล็กไม่ต้องไปหาซื้อที่ไหนหรอกนะครับ เอาไว้ทุกอย่างพร้อมแล้วพี่จะบอกตัวเล็กเองนะครับ ตัวเล็กให้อะไรพี่พี่ก็ชอบทุกอย่างนั่นแหละครับอย่าคิดมากนะครับ จุ๊บ!” วายุพูดพร้อมกับลูบผมน้องไปด้วย และก้มลงไปจูบปากที่กำลังคว่ำลงอยู่

“พี่กายอ่ะ ชิ๊!” สายน้ำหันหน้ากลับไปดูทีวีตามเดิม แต่ในใจก็ยังคิดถึงสิ่งที่เพื่อนเค้าพูดกับสิ่งที่วายุพูดขึ้นเมื่อกี๊ คงจะเป็นจริงอย่างที่เพื่อนเค้าว่าจริงๆนั่นแหละ เฮ้อ! นี่เค้าทำให้พี่กายของเค้าต้องทรมานมาตลอดเลยเหรอเนี่ย

“เป็นอะไรไปครับ โกรธพี่เหรอครับ หืมมม” วายุเห็นสายน้ำที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ก็ถามขึ้นทันที ไม่บ่อยนักที่เค้าจะเห็นน้องในมุมนี้ปกติสายน้ำจะสดใสร่าเริงแทบจะตลอดเวลา

“ห๊ะ! พี่กายว่าอะไรนะครับน้องไม่ทันฟังครับ ขอโทษทีครับ”

“มานี่สิครับ บอกพี่ได้มั้ยครับว่าน้องเป็นอะไรคิดอะไรอยู่เหรอครับ ทำไมวันนี้ทำตัวแปลกๆจังครับ” วายุจับน้องมานั่งที่ตักและถามขึ้นด้วยสายตาที่เป็นห่วงคนรักอย่างเห็นได้ชัด

“ปะ เปล่าครับ น้องไม่ได้เป็นอะไรครับ น้องแค่คิดว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวัญวันเกิดให้พี่กายดีน่ะครับ จุ๊บ!” สายน้ำพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานกลับไปให้คนรักและยื่นหน้าไปจูบที่ปากของคนพี่เป็นการเอาใจอีกหนึ่งที

“ตัวเล็กไม่ต้องคิดมากหรอกนะครับ วันเกิดพี่แค่มีตัวเล็กอยู่กับพี่ทานข้าวด้วยกันแค่นี้พี่ก็มีความสุขมากแล้วครับ อ้อแล้วก็พี่ลืมบอกไปว่าเดี๋ยววันเกิดพี่พ่อกับแม่แล้วก็กานต์ชวนไปทำบุญด้วยกันตอนเช้านะครับ แล้วเดี๋ยวเราค่อยมาฉลองกันต่อที่ห้องสองคนนะครับ ฟอด!” วายุยังไม่ปักใจเชื่อซะทีเดียวว่าสายน้ำจะคิดแค่เรื่องของขวัญวันเกิดของเค้าจนถึงกับต้องนั่งทำหน้านิ่วขิ้วขมวดแบบนั้น แต่เค้าก็ไม่อยากที่จะถามเซ้าซี้น้องมากไป

“แล้วเพื่อนๆพี่กายล่ะครับ ไม่มาฉลองด้วยกันหรอกเหรอครับ”

“พี่ค่อยให้มันมากันอีกวันน่ะครับ พี่อยากอยู่กับตัวเล็กสองคนมากกว่า” วายุพูดพร้อมกับใช้จมูกคมปัดป่ายไปมาอยู่แถวแก้มใสของคนตัวเล็กบนตัก มันเป็นความเคยชินที่เค้าทำมันจนติดซะแล้ว

“เดี๋ยวสักบ่าย 3 เราไปลองชุดที่สั่งตัดไว้ไปงานหมั้นไอ้เหนือกันนะครับ” ความจริงแล้วเค้ากับตัวเล็กของเค้าไม่ต้องไปสั่งตัดชุดก็ได้ แต่ไอ้เพื่อนเวรของเค้านี่สิดันอยากให้เพื่อนๆและน้องๆในกลุ่มใส่ธีมสีชมพูอ่อนเพื่อให้เหมาะกับงานมงคลของมัน กว่าจะตกลงกันได้ก็เล่นเอาปวดหัวกันไปหลายตลบ และยิ่งไปกว่านั้นคนตัวเล็กของเค้าดันเห็นดีเห็นงามไปกับมันอีก จนในที่สุดพวกเค้าทั้งหมดก็ต้องยอมแพ้ที่ว่ายอมแพ้ในที่นี้คือยอมแพ้ให้กับลูกอ้อนตากลมๆใสๆของแฟนเค้านี่แหละ ไอ้พวกนั้นพอเจอลูกอ้อนเข้าไปหน่อยก็พากันเออออห่อหมกไปกันหมด

“ใช่สิครับจริงด้วย น้องลืมไปซะสนิทเลยว่าวันอาทิตย์นี้เป็นวันหมั้นของพี่เหนือแล้ว งั้นถ้าเราไปลองชุดกันเสร็จแล้วพี่กายพาน้องไปกินข้าวที่ร้านxxx ได้มั้ยครับ น้องอยากกินกุ้งแชบ๊วยผัดซีอิ๊วน่ะครับ อ้อ...น้องถามพี่ผาด้วยดีกว่าว่าจะไปพร้อมกันเลยมั้ย เอ๊หรือว่าไม่ดีกว่าให้พี่ผาได้อยู่กับน้องวาบ้าง” วายุนั่งมองคนพูดเองเออเองอย่างยิ้มๆคนที่นั่งอยู่บนตักเค้าตอนนี้ผิดไปเป็นคนละคนกับเมื่อกี๊ที่เค้าเห็นเลยทีเดียว

“น้องว่าน้องไปอาบน้ำเตรียมตัวดีกว่านี่ก็จะได้เวลาแล้วด้วย” พอนั่งดูทีวีไปได้สักพักใหญ่สายน้ำก็เงยหน้าขึ้นไปดูนาฬิกาที่แขวนติดไว้กับผนังบอกเวลาบ่าย 2 โมง 10 นาทีแล้ว

วายุที่นั่งเอาจมูกคลอเคลียอยู่แถวซอกคอของน้องก็เงยหน้าขึ้นดูนาฬิกาด้วยทันที ทุกครั้งที่เค้าอยู่ใกล้คนตัวเล็กเค้ามักจะมีอารมณ์เตลิดไปซะทุกทีนี่เค้ายังคิดอยู่ว่าเค้าต้องไปพบจิตแพทย์บำบัดอารมณ์เซ็กส์ดีรึเปล่า เพราะนับวันอาการของเค้าก็จะเริ่มหนักขึ้นทุกๆวัน

จุ๊บ! จุ๊บ!

“อ๊ะ! พี่กายน้องจะไปอาบน้ำแล้วครับเดี๋ยวจะไม่ทันนะครับ” สายน้ำถึงกับสะดุ้งขึ้นทันทีที่วายุจูบและซุกไซร้ไปที่ซอกคอของตัวเอง

“อื้ออ! แป๊บเดียวนะครับ พี่ขอแป๊บเดียว” ว่าแล้ววายุก็จับตัวของคนบนตักให้หันหน้าเข้าหาตัวเค้า พร้อมกับประกบจูบที่ริมฝีปากบางทันที

จ๊วบ! จ๊วบ!

เสียงดูดดึงริมฝีปากดังก้องไปทั่วห้อง ลิ้นร้อนชอนไชไปทั่วโพรงปากหวานทุกซอกทุกมุม สายน้ำเองที่พอจะรู้อารมณ์ของคนพี่ก็ตวัดลิ้นเล็กตอบกลับลิ้นหนาไปอย่างไม่ยอมแพ้เช่นเดียวกัน

“อื้อ!! พี่กาย อ่าส์~” ทันทีที่จมูกคมซุกไซร้มาตามซอกคอหอมของตัวเอง สายน้ำก็ถึงกับต้องแหงนหน้าร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

วายุใช้ลิ้นไล่เลียไปตามกกหูและติ่งหูของน้องพร้อมกับเป่าลมร้อนให้คนบนตักได้กระสันเสียว มือหนาล้วงเข้าไปในกางเกงของน้องเพื่อบีบเค้นก้อนซาลาเปานุ่มเด้งสองก้อน

สายน้ำสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่กำลังดุนดันอยู่ที่ก้นของเค้าในตอนนี้

“อ๊าส์ พะ พี่กายครับ พะ พอก่อนครับ” วายุที่พอได้ยินเสียงของน้องร้องให้หยุดก็ได้สติขึ้นมา เค้าซบหน้าลงไปกับซอกคอของคนตัวเล็ก เสียงหอบหายใจแรงอย่างสกัดกั้นอารมณ์ของคนพี่ทำให้สายน้ำนึกสงสาร

“พี่กายครับ” สายน้ำเรียกพร้อมกับลูบผมดกดำของวายุไปด้วย

“ครับ พี่ขอเวลาแป๊บหนึ่งนะครับ” ตอนนี้เค้ารู้สึกปวดหนึบที่กลางกายเป็นอย่างมาก

“เอ่อ...เราไปอาบน้ำพร้อมกันมั้ยครับ เดี๋ยวน้องทำให้พี่กายเอง” สายน้ำพูดออกไปเสียงเบาแต่วายุก็ยังได้ยินสิ่งที่น้องพูดอยู่ดี

วายุถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองคนบนตักที่ตอนนี้หน้านั้นได้เปลี่ยนเป็นสีแดงเรียบร้อยแล้ว

“หึๆ ขอบคุณนะครับ แต่พี่ไม่เป็นไรครับ จุ๊บ!” เค้าพูดปลอบเพราะเค้ารู้ว่าน้องคงรู้สึกผิดที่เห็นเค้าเป็นแบบนี้

“ตะ แต่ว่าน้องอยากช่วยนี่ครับ ให้น้องช่วยนะครับ” สายน้ำยังคงพูดด้วยเสียงที่เบาหวิวคล้ายคนละเมอ

“จะช่วยพี่แบบไหนครับ หืมม ฟอด!” วายุุอดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าไปฟัดกับแก้มแดงนุ่มของน้อง

“เราไปอาบน้ำกันนะครับ” สายน้ำพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนโดยไม่ลืมที่จะจูงมือคนพี่ให้ลุกตามขึ้นมาด้วยกัน

พอทั้งคู่เดินเข้ามาภายในห้องน้ำสายน้ำก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของวายุ จากนั้นมือเล็กก็เอื้อมมาค่อยๆปลดกระดุมให้กับวายุทีละเม็ดด้วยมืออันสั่นเทา

วายุยืนมองด้วยใจที่สั่นระรัว ลุ้นว่าคนตัวเล็กของเค้าจะทำอะไรต่อไปและช่วยเค้ายังไง เพราะที่ผ่านมามีแต่เค้าที่เป็นฝ่ายเล้าโลมและทำเองทั้งหมด เค้าไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้คนรักของเค้าคิดที่จะทำแบบนี้

หลังจากที่ปลดเปลื้องเสื้อให้คนพี่เรียบร้อยแล้ว สายน้ำก็นั่งลงคุกเข่าตรงหน้าของวายุพร้อมกับค่อยๆปลดกระดุมกางเกงและรูดซิปลงด้วยมืออันสั่นเทา

ตรงหน้าของสายน้ำตอนนี้นั้นเหลือแต่กางเกงในสีเข้มที่ปิดบังความเป็นชายของวายุไว้อยู่ ถึงแม้จะมีอะไรมาปกปิดแต่ก็ไม่สามารถปิดบังความใหญ่โตที่มันซ่อนไว้ได้

“เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะครับ พี่ไม่เป็นอะไรหรอกครับคนดี” วายุพูดถามขึ้นอีกครั้งพร้อมกับลูบผมน้องไปด้วยเมื่อเห็นสีหน้าหนักใจของน้อง

สายน้ำได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ยอมแพ้ เจ้าตัวตัดสินใจค่อยๆยื่นมือมาดึงขอบกางเกงในตรงหน้าลง ทันทีที่ขอบกางเกงในรูดลงความเป็นชายก็ดีดผึงออกมาจนเฉียดจมูกของสายน้ำไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น สายน้ำถึงกับตาโตขึ้นมาทันทีเพราะมันดูใหญ่กว่าทุกครั้งที่เค้าเคยเห็นหรืออาจจะเพราะว่าเค้าไม่เคยเห็นชัดๆจะๆขนาดนี้มาก่อนก็ได้

วายุที่เห็นน้องได้แต่นั่งอึ้งอยู่ก็ช่วยยกขาเพื่อที่จะถอดปราการชิ้นสุดท้ายออก และจับคนตัวเล็กของเค้าให้มานั่งบนฝาชักโครกแทน เพราะเกรงว่าน้องจะเมื่อยซะก่อนหากต้องนั่งอยู่ในท่านั้นนานๆ

“ตัวเล็กลองจับมันดูสิครับ ปลอบมันหน่อย” ถึงแม้สายน้ำจะเคยจับต้องมันมาบ้างแล้วแต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกันกับทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะครั้งนี้เค้าจะเป็นคนเริ่มก่อนเองโดยที่วายุไม่ได้ช่วยหรือจับมือเค้าให้บังคับไปตามที่คนพี่ต้องการ

สายน้ำค่อยๆยื่นมือเล็กและกำเข้าไปที่แกนกายใหญ่ที่ตอนนี้มันกำลังชูผงาดอวดความใหญ่โตอยู่ตรงหน้าของตัวเอง

“อ่าาาส์” วายุร้องครางในลำคอทันทีที่มือนุ่มได้สัมผัสลงมาที่แกนกายใหญ่ของตัวเองถึงแม้จะกำได้ไม่รอบก็ตาม ตอนนี้เจ้าตัวนั้นรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว

“ที่รักค่อยๆขยับมือขึ้นลงนะครับ ซี๊ดด อ่าส์~ อย่างนั้นแหละครับดีมากครับ อ่าส์” วายุเชิดหน้าร้องขึ้นทันทีที่สายน้ำเริ่มขยับมือ มันคนละอารมณ์กับที่เคยผ่านมาเลย

สายน้ำเมื่อเห็นว่าคนพี่เริ่มที่จะเคลิ้มเจ้าตัวก็ยิ่งได้ใจ ก่อนที่จะค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ความเป็นชายและแลบลิ้นไปแตะที่ส่วนปลายหยักสีชมพู

“ซี๊ดดด อ่าส์ ที่รัก” วายุถึงกับต้องร้องออกมาอีกครั้งเมื่อได้รับสัมผัสที่นุ่มกว่ามือ มือใหญ่เอื้อมมาจับที่หัวของคนตัวเล็กไว้โดยอัตโนมัติ

สายน้ำที่ได้เห็นคนพี่มีท่าทางพึงพอใจก็ยิ่งได้ใจ ก่อนที่จะค่อยๆครอบปากลงไปที่หัวปลายหยักและใช้ลิ้นกับปากค่อยๆสลับกันเลียและดูดสลับกันไปมา หากถามว่าทำไมเค้าถึงได้ทำเป็นก็คงต้องตอบว่าเพราะเพื่อนตัวเล็กของเค้าอีกนั่นแหละที่ส่งมาให้ดูบอกว่าให้ศึกษาเอาไว้ เพราะเดี๋ยวจะต้องมีสักวันที่เค้าจะต้องทำให้วายุ และแล้ววันนั้นก็มาถึงจริงๆ

“อ่าส์ ที่รักครับ พี่เสียวมากเลยครับ อ่าส์ ทำไมเก่งแบบนี้ครับ” วายุร้องครางพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นด้วยความเสียว มือเค้าก็จับหัวน้องให้โยกตามจังหวะไปด้วย แต่ก็ยังไม่กล้าที่จะจับแรงเท่าไหร่นักเพราะกลัวว่าน้องจะสำลัก

ตอนนี้สายน้ำนั้นเริ่มที่จะดูดและเลียถี่และแรงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนมือนั้นก็กำไปที่แกนกายที่เหลือพร้อมกับชักรูดไปด้วย ยิ่งได้ยินเสียงคนพี่ร้องสายน้ำก็ยิ่งได้ใจและมั่นใจใหญ่

“ซี๊ด อ่าส์ ที่รัก พอก่อนครับ พี่จะเสร็จ อ่าส์ พอครับ อ่าส์ ที่รักครับ” วายุพยายามจะดันหัวของน้องให้ออกไปเพราะเค้าใกล้จะเสร็จเต็มที แต่สายน้ำก็ยังคงฝืนและทำต่ออยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆ

“ซี๊ดด พี่ไม่ไหวครับ อ่าส์ ที่รักครับ” วายุที่กลัวว่าน้องจะสำลักก็พยายามอดกลั้นที่จะไม่ปล่อยน้ำรักออกมา สายน้ำเห็นดังนั้นก็ยิ่งดูดและเลียส่วนหัวให้เร็วขึ้นไปอีก

“ซี๊ดดด อ่าส์” ร่างหนากระตุกเกร็งทันทีที่น้ำรักของตัวเองได้ถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกับเสียงไอสำลักของอีกคน

แค่ก! แค่ก!

“ที่รัก เป็นอะไรมากมั้ยครับ ทำไมไม่เอาปากออกล่ะครับ กลืนเข้าไปทำไมครับ หืมม” วายุรีบนั่งคุกเข่าลงและยื่นมือมาลูบหลังให้น้อง พร้อมกับยกมืออีกข้างขึ้นมาเช็ดน้ำรักของเค้าที่มันติดอยู่ตามมุมปากและไหลออกมาจากปากเล็กของน้อง

“กะ ก็น้องอยากทำให้พี่กายนี่ครับ” สายน้ำตอบอย่างอ้ำอึ้งพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นเรื่อยๆ

จุ๊บ! จุ๊บ!

“ขอบคุณนะครับที่ทำให้พี่ขนาดนี้ ขอบคุณมากนะครับที่รักของพี่กาย พี่รักตัวเล็กมากนะครับ” วายุก้มไปจูบที่ปากเล็กของสายน้ำพร้อมกับพูดขอบคุณออกมา

“น้องเต็มใจครับ น้องอยากทำอะไรให้พี่กายบ้าง พี่กายชอบที่น้องทำให้มั้ยครับ” ถึงแม้เค้าจะเขินที่จะต้องมาถามคำถามแบบนี้กับคนรักแต่เค้าก็อยากที่จะรู้ว่าอีกคนรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เค้าทำให้

“ชอบมากครับ ชอบมากที่สุด ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ว่าแต่ที่รักไปหัดหรือไปดูมาจากไหนเหรอครับถึงได้เก่งแบบนี้ครับ หืมมม” วายุถามล้อยิ้มๆจนสายน้ำหลบสายตาแทบไม่ทัน

“เอ่อ นะ น้องว่าเราอาบน้ำกันดีกว่านะครับ นี่ก็สายมากแล้วเดี๋ยวร้านจะปิดซะก่อน” พูดจบสายน้ำก็ลุกขึ้นทันทีโดยไม่ตอบคำถามของคนพี่

“หึๆ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเรื่องเก่งนะครับ” วายุพูดตามหลังแต่สายน้ำก็ทำเป็นหูทวนลม

สรุปแล้วกว่าทั้งคู่จะได้ออกจากห้องก็ปาเข้าไปเกือบ 4 โมงเย็น เพราะกว่าจะอาบน้ำกันเสร็จวายุก็แอบตอดเล็กตอดน้อยกับสายน้ำ และหาเรื่องกินน้องจนทั้งคู่พากันเสร็จไปอีกรอบ

“พี่กายนะพี่กายสายเลยเห็นมั้ยเนี่ย ถ้าไปไม่ทันร้านปิดนะน้องจะงอนให้คอยดู” พอขึ้นรถได้สายน้ำก็บ่นออกมาชุดใหญ่ แต่จะเรียกว่าเพิ่งบ่นก็ไม่ถูกเพราะเค้าบ่นตั้งแต่ตอนแต่งตัวแล้ว แต่ถึงแม้ว่าวายุจะโดนบ่นยังไง เจ้าตัวก็ยังยิ้มได้อยู่ตลอดเวลาเพราะว่าวันนี้เค้าอารมณ์ดีสุดๆนั่นเอง