ดวงตาคมยังคงสบประสานกับดวงตากลมโตใสเปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้นกับคำพูดของคนพี่

จุ๊บ! วายุขยับเข้าไปจุมพิตหน้าผากใสของคนตัวเล็กพร้อมลูบแก้มใสอย่างแผ่วเบา

"นอนเถอะครับดึกแล้ว" ในใจนึกเสียดายที่ไม่ได้สัมผัสริมฝีปากบางของคนตัวเล็ก แต่เค้าก็เข้าใจและจะไม่เร่งรัดให้ต้องอึดอัดใจเหมือนเก่า

"จุ๊บ!! กู๊ดไนท์คิสครับพี่กาย ฝันดีนะครับ" สายน้ำขยับเข้าไปจุ๊บปากวายุอย่างเร็วพร้อมกับนอนหันหลังให้คนพี่อย่างเขินอาย ถ้าไฟในห้องสว่างกว่านี้จะต้องได้เห็นแน่ว่าทั้งหน้าทั้งตัวของเค้านี่แดงขนาดไหน

"หึๆ พี่ขอนอนกอดตัวเล็กได้มั้ยครับ" วายุพูดขอพร้อมเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียงแล้วจึงขยับตัวเข้ามาจนชิดคนตัวเล็ก

สายน้ำได้แต่นอนตัวเกร็ง ใครมันจะไปบอกว่าได้เล่าคนเค้าเขินนะ ทีเมื่อก่อนไม่เห็นจะเคยขอทั้งจูบทั้งหอมสารพัด

"ไม่ตอบพี่ถือว่าอนุญาตแล้วนะครับ" เมื่อขอน้องแล้วเจ้าตัวจึงค่อยๆวาดแขนยาวไปพาดเอวคนน้องเอาไว้ พร้อมทั้งดึงร่างบางของคนน้องเข้ามาหาตัวจนหลังชิดกับอกของตนเอง แขนยาวอีกข้างค่อยๆสอดมาใต้คอของคนน้องและโอบกอดอีกที

"กู๊ดไนท์ครับคนดีของพี่กาย จุ๊บ!" วายุพูดพร้อมกับจูบหลังต้นคอพร้อมสูดดมกลิ่นหอมของคนตัวเล็ก คืนนี้เค้าคงหลับสบายที่สุดเท่าที่เคยมีมา เค้าค่อยๆหลับตาลงพร้อมกับรอยยิ้มที่ติดอยู่บนใบหน้าเล็กน้อย ไม่นานลมหายใจก็สม่ำเสมอบ่งบอกว่าเจ้าตัวคงจะหลับลึกไปแล้ว

ทางด้านสายน้ำที่ยังนอนตัวเกร็งอยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอของคนพี่ก็ถึงกับโล่งอก คืนนี้เค้าจะนอนหลับมั้ยเนี่ยเล่นรัดเค้าซะแน่นขนาดนี้แถมยังลมหายใจร้อนๆที่รดอยู่บริเวณหลังคอนั่นอีก สายน้ำก้มมองลำแขนแข็งแกร่งที่โอบกอดตนเองไว้ก็นึกอุ่นใจ นอนไปสักพักคนตัวเล็กที่ทนกับความง่วงไม่ไหวก็เคลิ้มหลับตามคนพี่ไปในที่สุด

เช้าที่สดใสของวันหยุดสองร่างยังคงนอนกอดก่ายกันอยู่อย่างนั้น คงเพราะอากาศที่เย็นสบายบวกกับความเหนื่อยล้าที่กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปจนดึกทำให้สองร่างบนเตียงยังคงไม่ไหวติง

ผ่านไปสักพักใหญ่จนเวลาล่วงเลยมาถึง 7 โมงครึ่ง ร่างหนาของคนพี่ก็เริ่มขยับตัว แต่เหมือนว่าเค้าจะขยับตัวไม่ได้มากนักเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับเค้าเอาไว้

วายุลืมตาขึ้นกะพริบตาเพื่อปรับโฟกัสการมองเล็กน้อย สิ่งที่เห็นคือร่างของคนตัวเล็กเกือบครึ่งแทบจะเกยมาอยู่บนตัวเค้า

"หึๆเด็กน้อย จุ๊บ!" วายุก้มไปหอมกลุ่มผมนุ่มของคนที่นอนเอาหน้าเกยหน้าอกเค้าไว้จากนั้นจึงค่อยๆขยับตัวออกมาอย่างเบามือเพราะเกรงว่าคนตัวเล็กของเค้าจะตื่น คาดว่าเมื่อคืนกว่าน้องจะได้นอนคงดึกอยู่เหมือนกัน

หลังจากเจ้าตัวหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและจัดการตัวเองเสร็จแล้วก็เดินมาดูคนตัวเล็กของเค้าซึ่งยังนอนตัวขดเป็นก้อนจนแยกไม่ออกว่าส่วนไหนคือผ้าห่มส่วนไหนคือเจ้าตัว เค้าจึงเดินออกไปจากห้องกะว่าจะให้น้องได้นอนต่ออีกสักพัก

"โห กว่ามึงจะลงมาได้นะกูนึกว่าจะต้องขึ้นไปตามถึงบนห้องซะอีก" ทันทีที่วายุก้าวลงมาจากบันไดในจุดที่มองเห็นจากห้องนั่งเล่น ก็โดนเหนือกล่าวทักทาย

"มาทำไรกันแต่เช้าวะ"

"นี่คือคำทักทายเพื่อนตอนเช้าว่างั้น" เป็นดินที่ทำหน้าตาหมั่นไส้ใส่เพื่อน ขนาดมันเพิ่งตื่นนอนยังหล่อได้ขนาดนี้

"สวัสดีครับพี่วายุ/สวัสดีค่ะพี่วายุ" ออกัส เบล และอิฐ ยกมือขึ้นไหว้เมื่อวายุเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกันกับไฟ

"แล้วนี่เจอกับทุกคนรึยัง แล้วไอ้ผาล่ะ" วายุพูดถามเพื่อนพร้อมพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการรับไหว้รุ่นน้อง

"พวกกูก็เพิ่งมาถึงออกกันมาตั้งแต่เช้ากลัวรถติด เจอแต่ไอ้ผามันคงไปสั่งให้แม่บ้านทำกับข้าวเช้าให้ในครัวน่ะ" เป็นไฟที่ตอบคำถามเพื่อน

"อ้าวตื่นแล้วเหรอวะ น้องกูล่ะ" หินผาที่เพิ่งเดินออกมาจากครัว เมื่อเห็นหน้าวายุก็ถามหาน้องชายสุดที่รัก

"ยังไม่ตื่น กูเลยกะจะให้นอนต่ออีกสักพัก"

"อือ" หินผาตอบรับในลำคอเบาๆ เมื่อคืนที่เค้าขึ้นไปบนห้องก่อนใครเพื่อนก็ได้ไปนอนคิดทบทวนคำพูดของป๊าและม๊าอย่างดีทั้งเรื่องที่เค้าต้องมีครอบครัวเป็นของตนเองและน้องที่ยังไงก็คงจะต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่เค้าจะคอยตามติดน้องแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ ต่อไปนี้คงจะได้แต่เฝ้ามองดูน้องเดินต่อไปข้างหน้าโดยที่มีเค้าคอยสนับสนุนอีกแรง

"หือ!!!! เมื่อกี๊มึงว่าน้องนอนกับใครนะ แล้ว......."

"พี่กาย......"

ยังไม่ทันที่เหนือจะพูดจบก็มีเสียงเรียกวายุมาจากบันได ผมที่ชี้ฟูไปคนละทิศละทางตาที่ยังลืมไม่เต็มตาบ่งบอกว่าคนตัวเล็กที่ยืนโงนเงนอยู่นั้นเพิ่งตื่น

วายุรีบลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่เรียกตนนั้นคืนน้อง สองขายาวก็รีบก้าวมาหาคนตัวเล็กด้วยกลัวว่าน้องจะตกบันได

"ว่าไงครับตัวเล็ก ทำไมเดินลงมาแบบไม่ลืมตาแบบนี้ล่ะครับถ้าตกบันไดมาจะทำยังไงครับ หืม...." วายุพูดดุน้องพร้อมทั้งยกมือขึ้นไปลูบผมที่ชี้ฟูน้องเบาๆ

"พี่กายไม่ดุน้องครับ น้องตื่นมาไม่เห็นใครเลยจะลงมาดูครับ" สายน้ำพูดด้วยหน้าตาออดอ้อนอย่างน่ารัก

"จุ๊บ! ป่ะงั้นเดี๋ยวพี่พาไปล้างหน้าล้างตาแล้วก็อาบน้ำครับจะได้ตื่น" วายุยื่นหน้าไปจุ๊บหน้าผากคนตัวเล็กอย่างอดใจไม่ไหวกับความน่ารัก พร้อมทั้งอุ้มคนตัวเล็กในท่าคาดเอว สายน้ำก็รู้หน้าที่ยกมือขึ้นคล้องคอคนพี่พร้อมกับเอาหัวซบลงบนไหล่แกร่งเหมือนพร้อมที่จะหลับต่อ

ด้านล่างในห้องนั่งเล่นหลังจากวายุได้อุ้มสายน้ำหายขึ้นไปข้างบนแล้วก็เกิดการเดดแอร์เกิดขึ้น

"เฮียผาครับ เมื่อกี๊คืออะไรครับ" อิฐที่เป็นคนได้สติคนแรกเอ่ยถามหินผา พร้อมด้วยการพยักหน้าตามของทุกคนอย่างต้องการคำอธิบาย เพราะตั้งแต่วันที่สายน้ำเกิดเรื่องก็ยังไม่มีใครได้เจอสายน้ำอีกเลย จะมีก็แต่เพื่อนสามคนเท่านั้นที่รู้ว่าสายน้ำไปพักที่ห้องของวายุเพราะไม่อยากให้ป๊าและม๊ารู้ จึงไม่แปลกที่ทุกคนจะงงกับภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่

หินผาจึงจำใจต้องเล่าว่าวายุได้ขอตนจีบสายน้ำและก็ขอน้องชายของเค้าเป็นแฟน และเมื่อวานก็มาขออนุญาตทางผู้ใหญ่คบหากัน หินผาไม่ได้ลงรายละเอียดที่ผ่านมามากนักเพราะนั่นคือเรื่องของคนทั้งสองคนที่เค้าไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายหรือเก็บมาเล่าให้ใครฟัง

"โธ่!น้องลักยิ้มของพี่" เป็นดินกับเหนือที่พูดขึ้นพร้อมกัน

"โห พี่วายุคนแมนสุดยอดไปเลย" เบลเอ่ยปากชมวายุพร้อมทำหน้าเป็นปลื้มแบบสุดๆ

"นี่น้องเบลครับ พี่ก็คนแมนนะครับสนใจมั้ยครับพี่ทำให้ได้นะ" เหนือที่เห็นหน้าเป็นปลื้มของรุ่นน้องที่มีต่อเพื่อนตนเอง ก็อดจะแซวไม่ได้

"คนแมนอย่างพี่เหนือเบลไม่เอาด้วยหรอกค่ะ เมื่อวานเบลยังเห็นควงสาวคัพซีไปเดินห้างอยู่เลย" เบลพูดพร้อมทำท่าขนลุก

"ฮ่าๆๆๆๆ" คนที่เหลือที่นั่งฟังอยู่ได้แต่หัวเราะชอบใจที่มีคนต่อปากต่อคำกับเหนือได้โดยเฉพาะผู้หญิงที่ปกติแล้วมีแต่จะหลงคารมเหนือซะมากกว่า

หลังจากนั่งคุยเล่นกันไปสักพักก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากทางบันได ทั้งหมดจึงหยุดพูดคุยและหันไปมอง ก็พบวายุที่คอยพยุงสายน้ำเดินลงไปจากข้างบน

"กัส เบล อิฐ คิดถึงจังเลย"

"ตัวเล็กอย่าวิ่งครับแผลยังไม่หายเดี๋ยวก็ได้ล้มไปอีก" สายน้ำเมื่อเห็นเพื่อนด้วยความลืมตัวจึงตั้งท่าจะวิ่งเมื่อเดินลงมาจนพ้นบันได

"ขอโทษครับ แหะๆมันดีใจไปหน่อย"

"เป็นยังไงบ้างน้ำ ยังเจ็บแผลอยู่มั้ย" เป็นออกัสที่ลุกขึ้นมาหาสายน้ำและถามไถ่อาการตามด้วยเบลที่ลุกตามมาติดๆ

"น้ำไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ แค่ยังตึงๆแผลอยู่แค่นั้นเองมันคงเริ่มแห้งน่ะ ขอบใจทุกคนมานะที่เป็นห่วง พี่ไฟ พี่ดิน พี่เหนือ สวัสดีครับ" เมื่อตอบเพื่อนเสร็จก็หันไปยกมือไหว้พี่ๆทั้ง 3 คน

"น้องลักยิ้มของพี่เหนือพี่เหนือคิดถึงจังเลยครับ มาพี่ขอกอดหน่อยนะครับ" และเป็นวายุที่ยกเท้าขึ้นมายันเมื่อเหนือทำท่าจะเข้ามากอดคนตัวเล็กของเค้าจริงๆ

ตุ้บ!!!

"คิกๆๆ" สายน้ำได้แต่ยืนหัวเราะเหนือที่ลงไปนั่งกองกับพื้นพร้อมทำหน้างอชี้หน้าคาดโทษวายุ

หลังจากที่ทุกคนกลับมานั่งประจำที่กันแล้ว สายน้ำก็เดินมาข้างๆหินผาพร้อมหอมแก้มกู๊ดมอนิ่งพี่ชายฟอดใหญ่

ทางด้านหินผานั้นก็นั่งยิ้มแทบไม่หุบในเมื่อน้องชายสุดที่รักไม่ลืมที่แสดงความรักต่อเค้าเหมือนทุกทีที่เคยทำเป็นประจำ

"คุณหินผาคะอาหารเช้าตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้วนะคะ" ป้าบัวหัวหน้าแม่บ้านเดินมาบอกเมื่ออาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"ครับ ของคุณนะครับป้าบัว"

"ป่ะงั้นไปกินข้าวกันเดี๋ยวจะได้ไปดูในสวนกันต่อ" จากนั้นหินผาก็เดินนำทุกคนเข้าไปที่ห้องรับประทานอาหาร

หลังจากที่ทุกคนเติมพลังกันแล้วหินผาก็พาทุกคนเดินเข้าไปในสวนที่อยู่ทางด้านหลังของบ้านไม่ไกลมากนัก โดยที่วายุนั้นให้สายน้ำขึ้นขี่หลังเพราะกลัวว่าน้องจะลื่นล้มและคงจะเดินไม่ไหวแน่เพราะมันไม่ใช่ใกล้ๆ