“เดี๋ยวก่อนสิครับน้องวา จะเดินหนีพี่ไปไหนครับมาคุยกับพี่ก่อนครับ” หินผาที่รีบวิ่งตามวาริมาจากห้องของวายุ แล้วรีบเดินมาจับข้อมือเล็กของวาริไว้ทันทีที่วาริกำลังจะเปิดประตูห้องนอนหนีเค้าเข้าไป

“เอ่อ วา..วาไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ผานี่ครับ” วาริพูดตอบแต่ก็ยังไม่ยอมหันหน้ามามองหินผาอยู่ดี

“หึๆ นี่ยังเขินอยู่เหรอครับเนี่ย น่ารักจัง จุ๊บ!” พูดจบหินผาก็ก้มไปจูบซับที่ต้นคอด้านหลังของน้องเบาๆ ทั้งยังเห็นหน้าและใบหูของวาริยังคงแดงอยู่

“พี่ผา ทำอะไรครับ ทำไมเป็นคนแบบนี้ครับเนี่ย” วาริว่าขึ้นพร้อมกับหันมามองค้อนตาเขียว

“ก็น้องวาไม่ยอมหันมาคุยกับพี่ดีๆนี่ครับ มานี่ครับเรามีเรื่องต้องคุยกันนะครับ” หินผาพูดพร้อมกับจูงมือร่างบางมานั่งที่โซฟาด้วยกัน ใจจริงเค้าอยากจะให้น้องนั่งตักซะด้วยซ้ำแต่กลัวว่าเดี๋ยวจะโดนน้องโกรธก่อนที่จะได้คุยกัน

“น้องวาครับ น้องวารู้ใช่มั้ยครับว่าพี่รู้สึกยังไงกับน้อง” หินผาลงมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของวาริและพูดถามขึ้น วาริได้แต่พยักหน้าตอบ

“พี่ไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้วเดี๋ยวพอกลับมาจากบ้านน้องวาที่เชียงใหม่พี่ก็คงจะยุ่งกับการเตรียมตัวฝึกงานและทำโปรเจคจบ น้องวารู้ใช่มั้ยครับ” วาริพยักหน้าตอบพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตรงหน้า

“น้องวาเป็นแฟนกับพี่ได้มั้ยครับ ถ้าที่ผ่านมาน้องวาคิดว่าพี่คือคนที่ใช่สำหรับน้อง” หินผาพูดพร้อมกับจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมใสที่ตอนนี้มันกำลังวูบไหวอยู่

“วา คือว่าวา....” วาริได้แต่อ้ำอึ้งอยู่ในลำคอพร้อมกับหน้าที่ค่อยๆขึ้นสี

“หึๆ ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร น้องวาอาจจะคือคนที่ใช่สำหรับพี่ แต่พี่อาจจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับน้องวาก็ได้ พี่ขอโทษนะครับถ้าที่ผ่านมาพี่ทำให้น้องวาต้องอึดอัดหรือลำบากใจ” หินผาบอกวาริและส่งยิ้มบางๆพร้อมกับลูบผมน้องไปด้วย

“เอ่อ พี่ผาครับไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ พี่ผาฟังวาก่อนนะครับ” วาริรีบจับมือหินผาไว้เมื่อหินผาทำท่าจะลุกเดินออกไปพร้อมด้วยใบหน้าที่ผิดหวัง

“คะ คือว่าวาแค่เขินน่ะครับ พี่ผานั่งก่อนนะครับ” วาริดึงมือของหินผาให้มานั่งด้วยกันบนโซฟา

“พี่ผาถามวาอีกครั้งได้มั้ยครับ” วาริพูดพร้อมกับก้มหน้าซ่อนหน้าที่ร้อนและแดงของตัวเองเอาไว้

“หึๆ” หินผาได้แต่หัวเราะในลำคอและยื่นมือไปเชยคางน้องให้เงยมาสบตากับเค้า

“น้องวาครับเป็นแฟนกับพี่ผานะครับ” หินผาพูดพร้อมกับจับมือของน้องไว้แน่น

“คะ ครับ น้องวาจะเป็นแฟนกับพี่ผาครับ” วาริตอบกลับด้วยหน้าแดงจนลามไปถึงหูและคอ ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายของคนทั้งคู่ตอนนี้กำลังแข่งกันเต้นระรัว

หมับ!!

“ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับที่น้องวายอมเป็นแฟนกับพี่ พี่รักน้องวานะครับ จุ๊บ!” หินผาดึงวาริเข้ามากอดและก้มจูบไปที่ขมับของน้อง

“วาก็ขอบคุณพี่ผามากนะครับที่ให้เกียรติวาเป็นสุภาพบุรุษกับวา แล้วก็คอยดูแลวาอย่างดีมาตลอด วาก็รักพี่ผานะครับ จุ๊บ!” วาริพูดจบวาริก็เงยหน้าขึ้นไปจูบที่ปลายคางของหินผาและก้มลงไปซุกที่อกของคนตัวใหญ่ตามเดิมด้วยความเขิน นี่เค้าทำอะไรลงไปเนี่ยยิ่งคิดก็ยิ่งอายตัวเองที่กล้าทำไปแบบนั้นอาจเป็นเพราะอารมณ์มันพาไป วารินะวาริ

ทางด้านหินผาได้แต่นั่งอึ้ง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่น้องกล้าที่จะแสดงออกกับเค้าแบบนี้

“น้องวาครับ” หลังจากที่นั่งกอดกันนิ่งอยู่พักใหญ่หินผาก็เรียกคนที่ซุกหน้าอยู่กับอ้อมอกของตัวเอง

“ครับ” วาริได้แต่ขานรับแต่ก็ยังไม่ยอมถอนหน้าออกมา

“พี่รู้ครับว่าตัวพี่หอม แต่เดี๋ยวน้องวาจะหายใจไม่ออกเอานะครับขืนซุกแน่นซะขนาดนี้ หึๆ ฟอด!” หินผาพูดแซวพร้อมกับก้มลงไปหอมที่กลุ่มผมนุ่มของน้อง

“พะ พี่ผาบ้า วาไม่ใช่โรคจิตนะครับ”

“แล้วตัวพี่หอมมั้ยครับ หืมม”

“หอม เอ๊ย! มะ ไม่ใช่ครับ ไม่เอาแล้ววาไม่คุยกับพี่ผาแล้ว หึ่ย!” วาริพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

หมับ!

“อ๊ะ! พี่ผาปล่อยวาเลยนะครับ วาจะเข้าห้องไปอาบน้ำแล้วครับ” วาริพูดพร้อมกับพยายามดิ้นลงจากตักและแกะมือปลาหมึกที่เหนียวหนึบให้ออกไปจากเอวบางของตัวเอง

จุ๊บ! จุ๊บ!

“ตัวน้องวายังหอมอยู่เลยนะครับ ยังไม่ต้องรีบอาบก็ได้ครับ” หินผาจูบไปที่ซอกคอหอมของน้อง

วาริได้แต่นั่งตัวเกร็งขนลุกซู่ขึ้นมาทันที ทำไมพี่ผาของเค้าถึงกลายมาเป็นคนหื่นแบบนี้ไปได้เนี่ยที่ผ่านมาคืออะไรสร้างภาพเหรอ นี่เป็นแฟนกันได้ไม่กี่นาทีพ่อสุภาพบุรุษกำมะลอก็เริ่มออกลายแล้วเหรอเนี่ย

“พี่ผาปล่อยวาก่อนครับ นะครับนะ” เมื่อพยายามดิ้นก็แล้วแกะก็แล้วยังไม่ได้ผลวาริเลยลองหันมาอ้อนแทนดูบ้าง

“ถ้าพี่ปล่อยน้องวาไปแล้วพี่จะได้อะไรครับ หืมมม” หินผาพูดพร้อมกับจมูกคมที่ปัดป่ายไปมาอยู่แถวแก้มนวลใสของน้อง

“หืออออ ทำไมพี่ผาต้องได้อะไรด้วยล่ะครับ นี่วาเป็นคนเสียเปรียบอยู่นะครับ เผื่อพี่ผาจะเข้าใจอะไรผิดไปนะครับ” วาริมองค้อนคนเอาแต่ใจไปวงใหญ่ มีอย่างที่ไหนมาเอาเปรียบรังแกเค้าแล้วยังจะมามีข้อแลกเปลี่ยนอีก

“หึๆ” หินผาได้แต่นึกในใจนี่สินะตัวตนของน้องค่อยๆออกมาแล้ว เค้าชอบที่น้องกล้าว่ากล้าแสดงอารมณ์ออกมาให้เห็น

พรึ่บ!

“อ๊ะ! พี่ผาจะทำอะไรครับ” วาริร้องขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อตอนนี้เค้ากลายเป็นคนที่นอนอยู่ใต้ร่างโดยมีหินผาขึ้นคร่อมเค้าอยู่ด้านบน

“พี่ก็จะขอรางวัลความอดทนของพี่ยังไงล่ะครับ ขอพี่ชื่นใจหน่อยนะครับคนดี น้องวารู้ตัวมั้ยครับทุกครั้งที่พี่ได้เข้าใกล้น้องวาแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยพี่ต้องใช้ความพยายามและความอดทนมากขนาดไหน พี่ขอชื่นใจนิดหนึ่งนะครับคนดีของพี่ผา” หินผาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มและอ่อนโยน จนวาริได้แต่นอนมองและกะพริบตาปริบๆเคลิบเคลิ้มและหลงเสน่ห์ไปกับน้ำเสียงนั่น

ริมฝีปากหยักหนาค่อยๆเคลื่อนตัวมาประชิดกับริมฝีปากบางสีชมพู หินผาค่อยๆละเลียดชิมความหวานและเม้มริมฝีปากบางไปทีละนิดอย่างไม่รีบร้อน ลิ้นร้อนค่อยๆเลียไปตามรอยแยกที่ตอนนี้เริ่มเผยอออกจากกันเพื่อนต้องการอากาศหายใจ ลิ้นหนาค่อยๆยื่นไปสัมผัสลิ้นเล็กที่ยังไม่เคยมีใครได้ชิมหรือสัมผัสมันมาก่อน เค้าหลอกล่อเล่นลิ้นของน้องให้ตามมาเกี่ยวพันกับลิ้นหนาของเค้าแล้วจัดการดึงดูดลิ้นเล็กอย่างเบาๆ

“อื้อออ!” วาริได้แต่ร้องครางอยู่ในลำคอเมื่อคนตัวใหญ่ด้านบนดึงดูดลิ้นเค้าให้ได้เสียวเล่น

จ๊วบ! จ๊วบ!

เสียงดูดลิ้นหนักและดังขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางรู้สึกถึงความเสียว มือเล็กกำและจิกไปที่เสื้อนักศึกษาของคนตัวใหญ่จนยับยู่ยี่ไปหมด

เมื่อได้ชิมรสชาติความหวานจากลิ้นเล็กเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลิ้นร้อนก็ค่อยๆสอดแทรกเข้าไปสำรวจในโพรงปากหวานที่เค้าเฝ้ารอมานานแสนนาน ลิ้นร้อนทำหน้าที่ชอนไชชิมความหวานไปแทบจะทุกซอกทุกมุมในโพรงปากหวาน มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเอวคอดของน้องอยู่นอกเสื้อนักศึกษา ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความอ่อนโยน จนกระทั่งคนใต้ร่างเริ่มที่จะทุบและดันอกคนด้านบนเนื่องจากตัวเองนั้นกำลังจะขาดอากาศหายใจ หินผาจึงจำเป็นต้องถอนริมฝีปากของตัวเองออกมา

“แฮ่ก!! แฮ่ก!!” วาริได้แต่นอนหอบหายใจหน้าแดงอยู่อย่างนั้น

หินผายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำใสที่มุมปากของวาริพร้อมกับก้มลงไปจูบซับที่มุมปากของน้องอีกที

“จุ๊บ! ขอบคุณนะครับสำหรับรางวัลของพี่” หินผาพูดพร้อมกับยกคนร่างบางให้มานั่งบนตักของเค้าอีกครั้ง วาริได้แต่ซุกหน้าเข้าหาอกแกร่งด้วยความเขินอาย

“จุ๊บ! จุ๊บ!” หินผาอดใจไม่ไหวที่เห็นท่าทางน่าเอ็นดูของน้อง เค้าก้มลงไปจูบที่ซอกคอขาวของน้องอีกครั้งจมูกซุกไซร้ปัดป่ายสูดดมไปทั่วอย่างอดใจไม่อยู่

“น้องวาทำเสน่ห์ใส่พี่รึเปล่าครับ ทำไมพี่ถึงห้ามใจตัวเองไม่อยู่เลยครับเมื่อต้องอยู่ใกล้กับน้องวา” หินผาถามน้องด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า เมื่อความต้องการตีตื้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง จนเค้ารู้สึกถึงความเป็นชายที่มันกำลังตื่นตัว

“อ๊ะ อ๊าส์ พะ พี่ผา วาไม่ได้ ทะ ทำอะไรเลยนะครับ” วาริพูดด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น เมื่อได้รับสัมผัสที่แปลกใหม่ เค้ารู้สึกเหมือนเนื้อตัวร้อนวูบวาบไปหมด ในหัวเริ่มขาวโพลนอย่างไม่รับรู้อะไรอีกเลย

มือหนาค่อยๆไล่ปลดกระดุมนักศึกษาของน้องออกทีละเม็ด จนเห็นเม็ดตุ่มไตสีชมพูน่ามอง หินผาใช้มือเปิดเสื้อนักศึกษาของน้องออกไปทางด้านหลังแต่ยังคงไม่หลุดออกไปจากตัว ริมฝีปากหนาและลิ้นร้อนไล่ขบเม้นไล่เลียซุกไซร้ไปมาจากต้นคอมาจนถึงยอดอกสีสวย

“อ๊ะ!”

ทันทีที่ลิ้นร้อนสัมผัสเข้าไปที่เม็ดตุ่มไตที่กำลังแข็งชูชันนั้น วาริก็ถึงกับสะดุ้งและร้องออกมาเสียงหลง นิ้วมือเรียวยาวอีกข้างของหินผาก็คอยทำหน้าที่บดขยี้อีกข้างที่ว่างไปด้วย ลิ้นร้อนตวัดไปมารัวและเร็วขึ้นเรื่อยๆพร้อมทั้งยังใช้ริมฝีปากดูดดึงสลับกันไปมาให้คนบนตักได้เสียวเล่นอีกด้วย

“อ๊ะ อ๊าส์ พะ พี่ผา พะ พอก่อนครับ วะ วาเสียว อ๊ะ วาไม่ไหว อ๊ะ อ๊าส์ อื้อออ” วาริที่ยังพอหลงเหลือสติอยู่เพียงน้อยนิดร้องขอออกมาด้วยความเสียวกับสิ่งที่คนตัวใหญ่มอบให้กับเค้ามันเสียวจนเค้าแทบทนไม่ไหวไหนจะยังของแข็งที่มันกำลังดุนดันก้นของเค้าอยู่ใต้ร่างนั่นอีกยิ่งเพิ่มความเสียวให้เค้าอีกเป็นเท่าตัว

“ซี๊ดด อ่าาา” หินผาหยุดและแหงนหน้าขึ้นเมื่อคนด้านบนยุกยิกไปมาทำให้สะโพกกลมมนยิ่งบดเบียดน้องชายของเค้าที่มันกำลังแข็งและปวดหนึบอยู่

วาริถึงกับหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินเสียงครางของหินผา ได้แต่นั่งก้มหน้าหน้าแดงตัวแดงอยู่แบบนั้น

“อ่าส์~ น้องวาครับอยู่เฉยๆก่อนนะครับพี่จะไม่ไหว” หินผาดึงวาริเข้ามากอดพร้อมกับพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ จนเวลาผ่านไปสักพักอะไรๆก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ

“จุ๊บ! ขอบคุณนะครับ แล้วพี่ก็ต้องขอโทษด้วยนะครับที่พี่เอาแต่ใจ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆครับ จุ๊บ!” หินผาพูดพร้อมกับก้มลงจูบลงที่ขมับชื้นเหงื่อของน้องที่นั่งซุกอกของเค้าอยู่

“น้องวาโกรธพี่มั้ยครับที่พี่ทำแบบนี้” เมื่ออารมณ์เริ่มที่จะคงที่แล้วหินผาก็ถามน้องขึ้นทันที

วาริได้แต่ส่ายหน้าไปมาอยู่กับอกแกร่ง

“ถ้าอย่างนั้นเงยหน้าขึ้นมามองพี่หน่อยครับคนดี”

“วาไปอาบน้ำได้รึยังครับ” วาริเงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่สบตากับหินผาอยู่ดี พอมองคนตรงหน้าแล้วก็พลอยแต่คิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเมื่อสักครู่

“งั้นน้องวาไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่จะพาน้องวากับน้องน้ำไปทานข้าวข้างนอกเลี้ยงฉลองที่เราเป็นแฟนกันแล้วก็เลี้ยงไถ่โทษน้องน้ำด้วยเลย น้องวาไม่ว่าอะไรใช่มั้ยครับที่เราไม่ได้ไปกันแค่สองคน” หินผาอยากจะทำวันนี้ให้เป็นวันพิเศษสำหรับเค้าและแฟนหมาดๆของเค้า พร้อมทั้งต้องการไถ่โทษที่เค้าละเลยน้องชายไปด้วย

“ไม่เลยครับวาเข้าใจครับ ถ้าวาเป็นพี่สายน้ำวาก็ต้องน้อยใจเป็นธรรมดาที่อยู่ๆ พี่ชายที่คอยดูแลเอาใจใส่และเทคแคร์เรามาโดยตลอดกลับมีท่าทีเมินเฉยไม่สนใจเหมือนแต่ก่อน ถึงแม้พี่สายน้ำจะมีพี่วายุอยู่แล้วก็ตามทีแต่มันก็ใช่ว่าจะเหมือนกันนี่ครับ พี่ผาไม่ต้องคิดมากนะครับวาก็รักและเคารพพี่สายน้ำเหมือนพี่ชายของวาคนหนึ่งเหมือนกัน” วาริพูดพร้อมกับส่งยิ้มกว้างไปให้หินผา

“พี่โชคดีที่สุดเลยครับที่ได้มาเจอน้องวา ขอบคุณนะครับที่เข้าใจพี่แล้วก็น้องน้ำด้วย พี่รักน้องวานะครับ ฟอด!” หินผาพูดพร้อมกับมองหน้าคนตรงหน้าไปด้วย เค้ารู้สึกขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เค้าได้เจอกับคนคนนี้ ขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่ทำให้เค้าต้องรอเจอคนที่ใช่ ขอบคุณจริงๆ