หมับ!!

“ไม่เอาแล้วนะครับ ไม่ร้องแล้วนะครับคนดี พี่ทั้งเจ็บทั้งปวดใจไปหมดแล้ว ฟ้าอย่าเป็นแบบนี้ได้มั้ยครับ พี่ขอโทษ” ทันทีที่ดินเห็นน้ำตาของฟ้าคราม เค้าก็ลุกขึ้นมากอดร่างบางไว้ในอ้อมกอดทันทีด้วยหัวใจที่เจ็บปวด

“พะ พี่ดิน” ฟ้าครามลืมตาขึ้นทันทีที่รู้สึกถึงแรงกอดรัด นี่เค้าไม่ได้ฝันไปหรอกเหรอ พอรู้ตัวว่านี่คือดินตัวจริงฟ้าครามก็พยายามที่จะดันดินให้ออกไปจากตัว

“ไม่เอาแบบนี้แล้วได้มั้ยครับ พี่ไม่เอาแบบนี้แล้วได้มั้ย ฟ้าอย่าหนีพี่ไปไหนอีกได้มั้ยครับพี่ขอร้อง” ดินพร่ำบอกอย่างคนสติหลุดเมื่อฟ้าครามพยายามที่จะดันตัวของเค้าออก แต่ดินก็ฝืนไว้และกอดฟ้าครามไว้แน่นกว่าเดิม

“ฮึก! ฟ้าก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ แต่พี่ดินไม่สนใจฟ้า พี่ดินไม่อยากอยู่กับฟ้า พี่ดินไม่อยากนอนกับฟ้าแล้ว ฮึกๆ” ฟ้าครามปล่อยโฮออกมาอีกรอบจนเสียงสะอึกสะอื้นนั้นดังไปทั่วบริเวณ

“ไม่ครับไม่ ฟ้าอย่าพูดแบบนี้ พี่ไม่เคยไม่สนใจฟ้าเลยนะครับ พี่อยากอยู่กับฟ้าตลอดเวลาอยากนอนกอดฟ้าทุกคืน พี่ขอโทษนะครับที่ทำให้ฟ้าต้องรู้สึกแบบนี้ พี่ขอโทษ พี่รักฟ้ามากนะครับ เราไม่เป็นแบบนี้กันได้มั้ยครับ” ดินพูดออกมาและยังคงกอดฟ้าครามไว้แน่น ทั้งสองต่างปล่อยให้น้ำตาไหลรินอาบแก้มอย่างไม่มีใครอายใคร

ฟ้าครามไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบอะไรกลับไปมีแต่น้ำตาที่กำลังไหลรินออกมา เค้าไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะต้องรู้สึกยังไงดี ควรที่จะเชื่อคำพูดของอีกคนดีมั้ย ในเมื่อการกระทำกับคำพูดนั้นมันช่างดูสวนทางกันเหลือเกิน

จนเวลาผ่านไปสักพักทั้งคู่ก็สงบลง ดินที่กอดฟ้าครามไว้แน่นก็ค่อยๆคลายอ้อมกอดจากร่างบางลงแต่ก็ยังคงจับมือของฟ้าครามเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ ฟ้าครามเองพอรู้ว่าดินมองแต่ตัวเองอยู่ก็ได้แต่หันหน้าหนี

“มันน่าอายมากเลยใช่มั้ยครับ ในสิ่งที่ฟ้าทำไปทั้งหมด” ฟ้าครามตัดสินใจถามออกไปทันทีด้วยเสียงที่ค่อนข้างเบาและยังปนสะอื้นอยู่นิดหน่อย

“ไม่ครับไม่ พี่เองต่างหากที่โง่ โง่ที่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอยู่ได้อย่างที่ไอ้วายุมันว่า ทั้งๆที่ฟ้ายอมทำเพื่อพี่ขนาดนี้แล้ว พี่ขอโทษนะครับจะให้พี่ทำอะไรยังไงก็ได้ ฟ้ากลับมาเป็นฟ้าของพี่ดินคนเดิมได้มั้ยครับ” ดินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับเช็ดน้ำตาของทั้งตัวเองและอีกคนที่ตอนนี้ใบหน้าสวยนั้นเปื้อนแต่คราบน้ำตาเต็มไปหมด

“พี่ดินรู้เรื่องหมดแล้ว” ฟ้าครามถามออกไปเสียงเบาพร้อมกับก้มหน้ามองมือตัวเอง ตั้งแต่ที่ดินมาเค้ายังไม่กล้าที่จะสบตาหรือมองหน้าอีกคนเลย

“ครับพี่รู้เรื่องหมดแล้ว พี่ขอโทษนะครับที่พี่ไม่ยอมคุยกับฟ้าให้เข้าใจ พี่ขอโทษที่ปล่อยให้ฟ้าต้องคิดมากไปเองอยู่คนเดียว พี่ไม่เคยคิดจะตีตัวออกห่างจากฟ้าเลยนะครับ ที่พี่ต้องทำอย่างนั้นเพราะพี่กลัวห้ามใจตัวเองไว้ไม่อยู่เวลาที่ต้องอยู่ใกล้ฟ้า หรือเวลาที่เราจูบกันพี่มักอยากจะครอบครองฟ้าแล้วก็อยากที่จะกลืนกินฟ้าตลอดเลย

สำหรับพี่แล้วถ้าทำภายนอกเพียงอย่างเดียวคงจะไม่พอสำหรับพี่เพราะพี่เป็นคนมักมาก แต่พี่ก็เป็นแค่กับฟ้าแค่คนเดียวเท่านั้นนะครับ ต่อให้มีผู้หญิงหรือผู้ชายอื่นมายืนแก้ผ้าต่อหน้าพี่ พี่ก็ไม่มีทางหวั่นไหวได้ ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่ฟ้าครามคนที่พี่รักหมดหัวใจคนนี้” ดินพูดสารภาพความในใจออกมาจนหมดและดึงฟ้าครามเข้ามากอดอีกครั้ง

“ฟ้าน้อยใจแล้วก็เสียใจมากด้วยที่พี่ดินทำเหมือนไม่ต้องการฟ้าแล้ว ก็ฟ้าทั้งให้ท่าทั้งอ่อยทั้งยั่วอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน แต่พี่ดินก็ยังไม่สนใจแถมยังหนีฟ้าอีกด้วย แล้วจะให้ฟ้าคิดว่ายังไงล่ะครับ ฟ้ายอมรับว่าฟ้ายังไม่พร้อมเพราะฟ้ากลัว แต่ฟ้าก็พร้อมที่จะทำให้พี่ดินมีความสุขในแบบอื่นได้ แต่พี่ดินก็ไม่ยอมเข้าใจในสิ่งที่ฟ้าต้องการจะสื่อออกไปซะที พี่ดินจะต้องให้ฟ้าเดินไปบอกเหรอครับว่าขอฟ้าทำให้พี่ดินนะครับ พี่ดินถึงจะรู้สักที” ฟ้าครามพูดในสิ่งที่ตนรู้สึกและด้วยความอัดอั้นที่มีอยู่ทั้งหมดให้กับดินฟังเป็นชุด ด้วยความน้อยใจและปนโมโหไปด้วย

ดินเองก็ปล่อยให้คนรักได้พูดระบายความในใจออกมาจนหมด เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เค้าเห็นว่าฟ้าครามเป็นแบบนี้ ปกติแล้วฟ้าครามจะโอนอ่อนผ่อนตามเค้าตลอดมา น้องคงจะสุดๆแล้วจริงๆถึงได้หนีเค้ามาแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากจะเอาหัวโขกข้างฝาซะให้เข็ดให้สมองที่ชอบคิดอะไรไม่เข้าท่าให้มันได้เจ็บซะบ้าง

พอนั่งมองหน้าสวยของคนรักที่กำลังบึ้งตึงอยู่ดินก็ยิ้มออกมาได้ เพราะตลอด 6 เดือนกว่าที่คบกันมาฟ้าครามไม่เคยมีด้านนี้ให้เค้าได้เห็นเลย

“ฟ้าดูตลกมากเลยใช่มั้ยล่ะครับที่หน้าด้านทำไปแบบนั้น พี่ดินไม่ใช่ฟ้าพี่ดินไม่รู้หรอกว่ามันน่าอายมากขนาดไหนกว่าที่ฟ้าจะทำใจได้แต่ละครั้ง ถ้าจะขำหรือหัวเราะก็เชิญได้ตามสบายเลยครับ ฟ้าไม่มีอะไรให้ต้องอายไปมากกว่านี้แล้วนี่” ฟ้าครามพูดออกมาพร้อมกับทำท่าจะร้องไห้อีกรอบ อารมณ์ของฟ้าครามตอนนี้มาเต็มเมื่อดินทำท่าจะหัวเราะเค้าออกมา

“เฮ้ยๆพี่ไม่ได้จะขำหรือหัวเราะอะไรฟ้าเลยนะครับ พี่แค่กำลังคิดว่าเวลาฟ้าโมโหหรือโกรธมันดูน่ารักดีไปอีกแบบก็แค่นั้นเอง ต่อให้ฟ้าจะอ่อยหรือจะยั่วพี่ยังไงพี่ก็ยังดูว่ามันน่ารักอยู่ดี ฟ้าอย่าใช้คำพูดแบบเมื่อกี๊นี้อีกนะครับพี่ไม่ชอบ มันไม่เหมาะกับฟ้าเลยสักนิด

แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องอายเลยนะครับ พี่กลับมองว่ามันเป็นเสน่ห์ของฟ้าอย่างหนึ่งเลยนะ รู้มั้ยครับเมื่อคืนพี่ก็เกือบจะกระโจนใส่ฟ้าแล้ว แต่ไอ้จิตใต้สำนึกความเป็นสุภาพบุรุษของพี่มันดันตื่นขึ้นมาเสียก่อน ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนฟ้าคงโดนพี่ลักหลับไปแล้ว” ดินพูดติดดุในตอนแรกที่ฟ้าครามว่าตัวเองออกมา และก็พูดเอาใจเมื่ออีกคนมีท่าทีหงอยลงและก็เปลี่ยนมาเป็นบึ้งตึงแทน นี่เค้าชักจะตามอารมณ์คนรักไม่ทันซะแล้วสิ

พอดินพูดจบฟ้าครามก็หน้าแดงขึ้นมาทันที แต่ก็ยังคงเก๊กหน้าบึ้งไว้อยู่ ‘ทีนี้ทำมาเป็นพูดตรงๆกับเราคอยดูนะจะไม่ยอมให้กอดจะไม่ยอมให้หอมจะไม่ยอมให้จูบอีกเลยเอาให้คลั่งตายไปเลย’ ฟ้าครามได้แต่บ่นอยู่ในใจด้วยความหมั่นไส้อีกคน

“โอ๋ๆ พี่ไม่ว่าแล้วครับแต่ฟ้าก็ห้ามพูดว่าตัวเองแบบนี้อีกรู้มั้ยครับ เรามาดีกันนะครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปนะครับ ยิ้มให้พี่หน่อยนะครับคนดี พี่คิดถึงฟ้าจะแย่อยู่แล้ว” ดินเมื่อเห็นว่าอีกคนยังคงทำหน้าบึ้งอยู่จึงรีบพูดเพื่อเอาใจ และดึงอีกคนเข้ามากอดไว้ด้วยความคิดถึง

“ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ก็ได้ครับ แต่พี่ดินต้องสัญญากับฟ้าก่อนว่าต่อไปนี้มีอะไรเราจะต้องพูดต้องบอกกันออกมาตรงๆนะครับ” พอเจ้าตัวลองมานั่งคิดทบทวนดูแล้ว เรื่องนี้เค้าเองก็มีส่วนผิดอยู่ด้วยเหมือนกัน ที่ไม่ยอมคุยและไม่ยอมถามดินให้รู้เรื่องตั้งแต่แรก ฟ้าครามจึงไม่อยากจะยืดเยื้อให้มันเป็นเรื่องใหญ่

“ครับ พี่สัญญาเลยครับว่าต่อไปนี้มีอะไรพี่จะพูดจะบอกกับฟ้าตรงๆ ขออย่างเดียวเวลาที่ฟ้ามีอะไรฟ้าอย่าเก็บเงียบหรือเก็บความสงสัยเอาไว้คนเดียวได้มั้ยครับ ขอให้ฟ้าเข้ามาถามพี่ตรงๆ พี่พร้อมจะตอบคำถามทุกคำถามของฟ้า ฟ้าอย่าหนีพี่มาแบบนี้อีกได้มั้ยครับ พี่อยู่ไม่ได้นะครับถ้าไม่มีฟ้า จุ๊บ!” ดินพูดจบก็จูบไปที่ริมฝีปากบางที่เค้าแสนจะคิดถึง

“ครับ ฟ้าให้สัญญา จุ๊บ!” ฟ้าครามเองก็ตอบรับและจูบลงไปที่ริมฝีปากหยักหนาขอดินเช่นเดียวกัน จนดินเผยยิ้มออกมาด้วยความสบายใจ

“แล้วนี่พี่ดินมาได้ยังไงครับ หรือว่าน้องน้ำบอก” พอนั่งคุยปรับความเข้าใจกันไปได้สักพักฟ้าครามก็ถามขึ้นมา

“ใช่ครับ น้องน้ำคงสงสารพี่ที่โดนเมียทิ้งน่ะครับ เลยให้ที่อยู่ของฟ้ากับพี่มา” ดินพูดขึ้นยิ้มๆเมื่อเห็นว่าฟ้าครามเริ่มที่จะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแล้ว

เพี๊ยะ!!

“เมียเมออะไรกันเล่า ฟ้ายังไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ดินซะหน่อย คนขี้ตู่” ฟ้าครามฟาดฝ่ามือลงไปที่ต้นแขนของดินและเอ่ยว่าออกไป แต่ตัวเองก็อดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้

“ครับ ยังไม่ได้เป็นแล้วอยากเป็นมั้ยล่ะครับ คืนนี้พี่ขอท่านอนกับชุดนอนชุดเดิมแบบเมื่อคืนได้มั้ยครับ หืมม” ดินพูดพร้อมกับเอาจมูกมาคลอเคลียปัดป่ายอยู่ที่พวงแก้มใส

“ไม่แล้วครับ ของดีมีแค่หนเดียวเท่านั้นพี่ดินอยากไม่สนใจฟ้าเองช่วยไม่ได้ ชิส์” ฟ้าครามพูดและสะบัดหน้าออกไปอีกทางพร้อมกับพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้

“หึๆ น่ารักว่ะ” ดินพูดออกมาอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นอีกคนพยายามที่จะกลั้นยิ้มจนแก้มตุ่ย และไหนจะยังหน้าที่แดงหูที่แดงดูน่าเอ็นดูนั่นอีก

โคร้ก!!

ระหว่างที่ดินกำลังตื๊อให้ฟ้าครามใส่ชุดนอนแบบเมื่อคืนอยู่นั้น ท้องของฟ้าครามก็ร้องประท้วงออกมาซะเสียงดัง จนทำให้เจ้าตัวถึงกับหน้าแดงด้วยความอาย

“พี่ลืมไปเลย เห็นลุงชื่นบอกว่าตั้งแต่เช้าฟ้ายังไม่ได้กินอะไรเลย พี่ว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนดีมั้ยครับ เสร็จแล้วค่อยนอนพักสักหน่อยพี่ว่าฟ้าดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย” ดินพูดขึ้นเมื่อนึกขึ้นมาได้

ฟ้าครามไม่ได้ตอบออกไปได้แต่พยักหน้ารับ เพราะเค้าก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มที่จะหิวขึ้นมาแล้วจริงๆ และก็เริ่มที่จะเวียนหัวขึ้นมาบ้างแล้วด้วย เป็นเพราะเมื่อคืนเค้ายังไม่ได้นอนเลย

พรึ่บ!!

“ฟ้าครับ ไหวมั้ยพี่ว่าเราไปหาหมอกันดีกว่ามั้ยครับ” ทันทีที่ฟ้าครามลุกขึ้นเจ้าตัวก็ล้มพับลงไปทันทีด้วยความหน้ามืด ดีที่ดินยังมือไวและรับไว้ได้ทัน

“ฟ้าไม่เป็นไรมากหรอกครับ แค่หน้ามืดเฉยๆคงเป็นเพราะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนน่ะครับ” ฟ้าครามบอกดินออกไป ความจริงแล้วเค้ายังไม่ได้นอนเลยต่างหากล่ะ

“งั้นพี่ว่าฟ้าขึ้นไปข้างบนเลยดีกว่ามั้ยครับ เดี๋ยวพี่ให้ใครต้มข้าวต้มให้ดีกว่านะครับ” ฟ้าครามได้แต่พยักหน้าตามทันที เพราะตอนนี้เค้าเริ่มที่จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน โลกมันหมุนไปหมด

“ป้าครับ ห้องของฟ้าห้องไหนเหรอครับ” ดินอุ้มฟ้าครามในท่าเจ้าสาวเข้ามาในบ้านเรือนไทยผสมโมเดิร์นหลังใหญ่ และถามป้าบุษที่กำลังเดินมาจากอีกด้านหนึ่งพอดี

“ตายแล้วนั่นคุณฟ้าเป็นอะไรไปคะ” ป้าบุษเมียของลุงชื่นร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นฟ้าครามที่ถูกดินอุ้มเข้ามาซบอยู่ที่อกของดิน

“หน้ามืดน่ะครับ เห็นบอกว่าเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน แล้วสรุปห้องน้องไปทางไหนครับ” ดินถามย้ำอีกทีเมื่อป้าบุษยังดูตื่นตกใจอยู่

“อ๋อ เชิญทางนี้เลยค่ะ เดี๋ยวป้าพาไปนะคะ” ป้าบุษเดินนำดินขึ้นมาชั้นบนและเปิดประตูห้องของฟ้าครามให้กับดิน เธอพอจะรู้คร่าวๆมาจากลุงชื่นแล้วว่าแฟนของคุณฟ้ามาหาจึงไม่ตกใจอะไรที่เห็นดิน

“ป้าครับ เดี๋ยวผมรบกวนขอข้าวต้มสักถ้วยได้มั้ยครับ ตั้งแต่เช้าน้องยังไม่ได้กินอะไรเลย” ดินหันไปบอกกับป้าบุษเมื่อวางฟ้าครามลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว

“ได้ค่ะได้ ป้าทำไว้ให้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วค่ะ เดี๋ยวป้าลงไปอุ่นมาให้ใหม่ค่ะ รอแป๊บนะคะ” ป้าบุษรีบตอบออกมาและรีบเดินออกไปทันที เธอดีใจที่คุณฟ้าของเธอจะได้กินข้าวซะที เพราะเมื่อตอนเช้าเธอคะยั้นคะยอยังไงฟ้าครามก็ไม่ยอมแตะข้าวต้มที่เธอทำให้ทานเลย

“ฟ้าครับ เดี๋ยวลุกขึ้นมากินข้าวก่อนนะครับแล้วค่อยนอนนะครับ ฟ้าจะได้มีแรงนะครับคนดี” ดินขยับมานั่งข้างๆกับฟ้าครามแล้วพูดขึ้น พร้อมกับมือที่ลูบผมไปด้วย

“อื้อ..ครับ” ฟ้าครามตอบออกมาโดยที่ยังไม่ยอมลืมตาเพราะตอนนี้เจ้าตัวรู้สึกเวียนหัวตลอดเวลา

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก

“ข้าวต้มร้อนๆมาแล้วค่ะ” ป้าบุษเดินเข้ามาพร้อมกับถาดในมือที่มีถ้วยข้าวต้มและน้ำเปล่าอยู่

“ขอบคุณนะครับ” ดินยกมือไหว้และรับถาดมาไว้ในมือซะเอง ป้าบุษก็พยักหน้ารับยิ้มๆเมื่อเห็นดินยกมือไหว้ตน

“ถ้าคุณเอ่อ...”

“ผมดินครับเป็นแฟนของฟ้าครับ” ดินตอบออกไปเมื่อป้าบุษเหมือนอยากจะถามชื่อของเค้า

“ค่ะคุณดิน ถ้าคุณดินมีอะไรหรือต้องการอะไรก็บอกป้าได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ”

“ครับ ขอบคุณมากนะครับ” ดินตอบป้าบุษออกไปยิ้มๆ

“ฟ้าครับ ลุกขึ้นมากินข้าวต้มก่อนนะครับกำลังร้อนๆอยู่เลย แล้วเดี๋ยวค่อยนอนต่อนะ” ดินหันไปเรียกคนที่นอนหน้าซีดอยู่เมื่อป้าบุษออกไปจากห้องแล้ว

“ฟ้าเวียนหัวครับพี่ดิน ฟ้าลุกไม่ไหว” ในที่สุดฟ้าครามก็บอกกับดินออกไป เมื่อตนเองนั้นเริ่มที่จะไม่ไหวแล้ว

“งั้นมาครับพี่ช่วย ยังไงฟ้าก็ต้องกินข้าวก่อนนะครับ เพราะเมื่อวานเย็นฟ้าก็กินไปแค่นิดเดียวเอง” ดินพูดพร้อมกับประคองให้ฟ้าครามลุกขึ้นมานั่งโดยที่ฟ้าครามยังคงไม่ยอมลืมตาขึ้นมา

พอผ่านไปสักพักฟ้าครามก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา พร้อมกับอาการที่ค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว ดินจึงทำการป้อนข้าวต้มให้กับฟ้าครามไปเรื่อยๆ

“เก่งจังเลยครับคนเก่งของพี่ อีกคำเดียวนะครับจะหมดแล้ว” ดินพูดชมออกมาเมื่อเห็นว่าคนรักของตัวเองนั้นกินข้าวต้มจนเกือบจะหมดชามแล้ว คงจะเป็นเพราะว่าอีกคนนั้นคงหิวมากนั่นเอง

“พี่ดินครับ ฟ้าอยากอาบน้ำฟ้าเหนียวตัว ตั้งแต่เมื่อเช้าฟ้ายังไม่ได้อาบน้ำเลยครับ” ฟ้าครามพูดออกมาทั้งๆที่ตาเริ่มจะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว

“ฟ้านอนก่อนมั้ยครับ แล้วเดี๋ยวค่อยตื่นมาอาบทีเดียวเลย” ดินพูดเสนอขึ้นมาเมื่อฟ้าครามกินข้าวหมดไปได้สักพักแล้ว และตอนนี้รู้สึกว่าอีกคนเริ่มจะตัวรุมๆแล้วด้วย คงเพราะนั่งตากลมตั้งแต่เช้าและไหนจะยังพักผ่อนไม่เพียงพออีก

“แต่ฟ้าอยากอาบน้ำ ฟ้าเหนียวตัวฟ้านอนไม่สบาย” ฟ้าครามพูดออกมาด้วยหน้ายุ่งๆพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นทั้งๆที่ตายังไม่ยอมที่จะลืม

“โอเคครับโอเค ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ดีกว่านะครับ ถ้าฟ้าง่วงฟ้าก็หลับได้เลยนะครับเดี๋ยวพี่จะเช็ดตัวให้ฟ้าเอง” ดินเองก็เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าพออีกคนไม่สบายก็มีอาการงอแงเหมือนเด็กๆอยู่เหมือนกัน

หลังจากที่ดินบอกออกไปฟ้าครามก็ได้แต่พยักหน้ารับและไม่ได้ตอบอะไรกลับมาและนิ่งไปที่สุด พร้อมกับลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมออย่างรวดเร็ว ทำให้รู้ว่าอีกคนนั้นเพลียมากขนาดไหน

“ฝันดีนะครับ พี่รักฟ้านะครับคนดี” ดินที่เห็นว่าอีกคนหลับลงไปแล้วอย่างรวดเร็วจึงพูดขึ้น พร้อมกับก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากบางรูปกระจับที่เค้าแสนจะคิดถึงเบาๆ

“เอาไงต่อล่ะทีนี้ไอ้ดิน ถ้าไม่เช็ดตัวให้ตื่นมาได้โดนโวยวายแน่” พอนั่งมองหน้าคนรักไปได้สักพัก ดินก็เริ่มพูดบ่นกับตัวเองอีกครั้ง เพราะตั้งแต่เกิดมาเค้าก็ยังไม่เคยต้องมานั่งเช็ดตัวให้ใครเหมือนกัน

“ป้าครับ ผมขอกะละมังหรือชามอะไรก็ได้ที่ใหญ่ๆได้มั้ยครับ ผมจะเช็ดตัวให้ฟ้าน่ะครับ เห็นบ่นว่าเหนียวตัว” ดินตัดสินใจเดินลงมาข้างล่างและเดินเข้ามาในครัวเพื่อขอความช่วยเหลือจากป้าบุษที่กำลังเตรียมของจะทำกับข้าวมือเย็นอยู่

“อ๋อได้ค่ะรอแป๊บนะคะ อุ้มเอ๊ยเดินไปหยิบกะละมังใบเล็กหลังบ้านมาให้คุณเค้าหน่อยเร็ว” ป้าบุษหันไปบอกกับหลานสาวที่กำลังช่วยเตรียมของอยู่

“ได้จ้ะ รอแป๊บนะจ๊ะ” พอได้ยินป้าบอกอุ้มก็รีบลุกขึ้นและเดินไปหยิบกะละมังให้กับดินทันที อุ้มเป็นหลานสาวของลุงชื่นกับป้าบุษที่แม่ของอุ้มมาฝากเลี้ยงเอาไว้และก็เรียนอยู่ที่นี่เลย โดยมีพ่อและแม่ของฟ้าครามคอยดูแลส่งเสียค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่าง ทั้งสามคนจึงรักและเคารพทุกคนในครอบครัวของฟ้าครามเป็นอย่างมาก

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการมาครบแล้ว และเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้กับฟ้าครามเรียบร้อยแล้ว ดินก็นำผ้าขนหนูมาชุบน้ำและบิดพอหมาดๆ และนำมาเช็ดที่ใบหน้าของฟ้าครามอย่างเบามือ ต่อจากนั้นจึงเลื่อนลงมาเช็ดที่ลำคอและไหปลาร้าให้กับฟ้าคราม

อึก!!

ดินถึงกับต้องกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดของตัวเองลงคอด้วยความยากลำบาก เมื่อได้เห็นลำคอขาวๆของฟ้าครามที่เค้าอยากจะก้มลงไปซุกไซร้ซะเหลือเกิน

“ไอ้ดินมึงจะมาคิดอะไรตอนนี้วะ น้องนอนไม่สบายอยู่มึงไม่เห็นเหรอ” ดินพยายามที่จะสะบัดไล่ความคิดที่ไม่ดีของตัวเองให้ออกไปจากหัว เมื่อสมองของเค้าเริ่มที่จะคิดไม่ดีกับคนที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่

พอดึงสติตัวเองกลับมาได้แล้วดินจึงลุกขึ้นไปเปลี่ยนน้ำมาใหม่และเช็ดไปที่แขนและขาให้กับฟ้าครามอย่างเบามือ และลุกไปเปลี่ยนน้ำอีกรอบเพื่อนจะมาเช็ดตัวให้กับฟ้าคราม

“เอาไงวะทีนี้ จะได้ตบะแตกก็คราวนี้แหละไอ้ดินเอ๊ย” พอเช็ดทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว และพอจะหันมาเช็ดที่ตัวเจ้าตัวก็ได้แต่นั่งบ่นกับตัวเองด้วยใบหน้ายุ่งๆ

พอนั่งทำใจไปได้สักพักดินจึงตัดสินใจค่อยๆถอดเสื้อของฟ้าครามออก โชคดีที่เสื้อที่ฟ้าครามใส่อยู่นั้นเป็นเสื้อแบบกระดุมจึงถอดได้ไม่ลำบากเท่าไหร่นัก

เมื่อดินถอดเสื้อของฟ้าครามออกได้สำเร็จแล้ว แต่แล้วสายตาเจ้ากรรมก็ดันเอาแต่จับจ้องไปที่ยอดอกสีสวยของฟ้าครามอย่างไม่กะพริบตา ถึงแม้เค้าจะเคยสัมผัสมันมาแล้วครั้งหนึ่งก็ตาม แต่เค้าก็ยังไม่เคยมองมันเต็มๆตาสักที ยอดอกสีสวยมันช่างน่ากัดชิมน่าเลียยิ่งนัก

ดินพยายามสะบัดหัวแรงๆอีกครั้งไม่ให้คิดเลยเถิดไปไกลกว่านี้ เค้ารีบนำผ้าขนหนูไปชุบน้ำแล้วบิดอีกครั้งและค่อยๆนำมาเช็ดที่ตัวของฟ้าครามโดยไล่ลงจากไหปลาร้าและมาหยุดวนอยู่ที่ยอดอกสีสวยที่มันเริ่มที่จะแข็งขึ้นมาเนื่องจากถูกความเย็นจากผ้าขนหนู ดินพยายามกัดกรามข่มอารมณ์ดิบของตัวเองเอาไว้และเช็ดตัวให้กับฟ้าครามไปเรื่อยๆจนมาถึงเอวคอด

มืออีกข้างที่ยังคงว่างอยู่ถูกยกขึ้นมาลูบอยู่ที่สีข้างของเอว และลูบไล่ขึ้นไปจนถึงยอดอกสีสวยที่มันกำลังแข็งตัวของฟ้าครามและเขี่ยมันเล่นเบาๆอย่างคนลืมตัว

“อ๊ะ!” ฟ้าครามที่นอนหลับอยู่ถึงกับร้องครางออกมาด้วยความเสียว เมื่อดินใช้นิ้วเรียวบดขยี้ไปที่เม็ดตุ่มไตสีสวยอย่างห้ามใจไว้ไม่อยู่ เค้าค่อยๆก้มลงไปและใช้ลิ้นตวัดเลียไปที่ยอดอกรสหวานพร้อมกับขบเม้มและดูดชิมมันเบาๆ

“อื้ออ!!” พอได้ยินฟ้าครามร้องครางออกมาอีกครั้งเจ้าตัวถึงกับตื่นจากภวังค์และต้องรีบเรียกสติของตัวเองให้กลับมาอีกครั้ง จากนั้นเค้าจึงรีบเอาเสื้อมาใส่ให้กับฟ้าครามก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ‘เกือบไปแล้วมึงไอ้ดินมึงทำอะไรของมึงวะเนี่ย’ ดินได้แต่กร่นด่าตัวเองอยู่ในใจ

“เอาวะสุดท้ายแล้ว ไอ้ดินมึงตั้งสติเอาไว้อย่าหลุดนะเว้ย ท่องไว้อย่าหลุด” ดินพูดพร้อมกับเอามือมาจับที่ขอบกางเกงของฟ้าครามและค่อยๆรูดลงด้วยใจที่สั่นระทึก โดยเค้าได้ดึงเอาผ้าห่มมาคลุมช่วงล่างของฟ้าครามเอาไว้แล้ว

เมื่อถอดทั้งกางเกงและชุดชั้นในให้กับฟ้าครามเรียบร้อยแล้ว ดินก็จัดการลงมือเช็ดช่วงล่างให้กับฟ้าครามอย่างเบามือ รวมทั้งจับตัวฟ้าครามเพื่อนนอนตะแคงเพื่อที่จะเช็ดด้านหลังให้ด้วย

แต่จนแล้วจนรอดผ้าห่มที่ปกปิดส่วนล่างของฟ้าครามไว้อยู่ก็เกิดร่นลงมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ จนดินได้เห็นสะโพกกลมมนที่ทั้งขาวทั้งเนียนของฟ้าคราม

ดินถึงกับต้องแลบลิ้นมาเลียที่ริมฝีปากที่แห้งของตัวเองทันทีพร้อมกับกลืนก้อนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ดินพยายามที่จะยับยั้งชั่งใจตัวเองเอาไว้เป็นอย่างมากเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองต้องลักหลับอีกคนด้วยความยากลำบาก ใครจะไปคิดว่าร่างกายของผู้ชายมันจะสามารถยั่วยวนเค้าได้ขนาดนี้

พอตั้งสติได้เจ้าตัวก็รีบดึงผ้าห่มให้ขึ้นมาปิดไว้อย่างเดิม และลงมือเช็ดตัวให้กับฟ้าครามต่อ ตลอดเวลาที่เช็ดตัวให้กับฟ้าครามอยู่นั้น มือของดินก็สั่นอยู่ตลอดเวลาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกมาไม่หยุด ไม่ใช่เพราะกลัวหรืออะไร แต่เป็นเพราะมือของเค้านั้นมันทำท่าจะเผลอไปจับอะไรๆของน้องที่ไม่ควรจะจับซะอยู่เรื่อยเลย เหมือนกับว่าตัวเองเป็นโรคจิตอย่างไงอย่างนั้น

“เฮ้อ!! กว่าจะเสร็จเกือบตายกู” ดินถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เลยทีเดียวที่เช็ดตัวให้กับฟ้าครามเสร็จ และพูดรำพึงรำพันบ่นกับตัวเองพร้อมกับยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อของตัวเองไปด้วย

หลังจากที่พาตัวเองไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำและเก็บของทุกอย่างเข้าที่เข้าทางจนหมดแล้ว ดินก็ลงมานอนและดึงฟ้าครามไปกอดเอาไว้แน่นด้วยความคิดถึง ฟ้าครามเองก็ขยับตัวซุกเข้าหาอกอุ่นตามความคุ้นเคยถึงแม้ว่าระยะหลังๆจะไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นนี้ก็ตามที

“พี่ขอโทษอีกครั้งนะครับ ขอโทษที่ทำให้ฟ้าต้องเสียใจ ขอโทษที่ทำให้ฟ้าต้องเสียน้ำตา ต่อไปนี้พี่จะดูแลฟ้าให้ดีและจะไม่ทำให้ฟ้าต้องเสียใจอีกเป็นอันขาดพี่สัญญา พี่จะไม่ให้ฟ้าหนีพี่ไปไหนได้อีกแล้วนะครับ พี่รักฟ้ามากนะครับที่รักของพี่ จุ๊บ!” ดินพูดและกดจูบไปที่หน้าผากของฟ้าครามก่อนที่จะหลับตาลงและหลับตามคนในอ้อมกอดไปในที่สุด