จากวันกลายเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นปี วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วนัก แต่มันก็ยังช้าอยู่ดีสำหรับใครบางคนที่เฝ้ารอคอยอะไรสักอย่างอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อที่จะให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองเฝ้ารอคอยมาโดยตลอดในระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมา

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

“เชิญครับ”

“จ๊ะเอ๋ มารายงานตัวครับผม”

“หึๆ มานี่ครับมา กำลังคิดถึงอยู่พอดีเลยครับ” อิฐเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อประตูถูกเปิดออก และตบลงที่ตักของตัวเองเมื่อเด็กแสบของเค้าทำท่าตะเบ๊ะให้กับเค้าเพื่อรายงานตัว

“ฟอดๆ ปั้นก็คิดถึงพี่อิฐที่ซู้ดดดเลยล่ะครับ” ข้าวปั้นเดินลงมานั่งที่ตักของอิฐและหอมแก้มคนรักอย่างเอาใจ

“หึๆ แล้วนี่สอบตัวสุดท้ายแล้วใช่มั้ยครับ หืมม ฟอดๆๆ” อิฐยกมือขึ้นมากอดเอวของข้าวปั้นเอาไว้แน่นและกดจมูกโด่งฝังลงไปที่แก้มของคนรักด้วยความมันเขี้ยว

“เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วครับ ปั้นดีใจจังเลยครับได้ปิดเทอมสักที แล้วพอเปิดเทอมปั้นก็เรียนอีกแค่เทอมเดียวปั้นก็จะได้มาฝึกงานกับพี่อิฐแล้ว ทีนี้ปั้นก็จะได้อยู่กับพี่อิฐตลอดเวลาเลยดีมั้ยครับ” ข้าวปั้นพูดเจื้อยแจ้วออกมาอย่างดีใจที่ตัวเองสอบตัวสุดท้ายเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว

ตอนนี้ข้าวปั้นสอบจบของปี 3 แล้ว และเทอมหน้าข้าวปั้นและเพื่อนๆก็จะได้เป็นรุ่นพี่ปี 4 เต็มตัวแล้วด้วย ส่วนรุ่นพี่อย่างกลุ่มของสายน้ำและอิฐนั้นก็ได้จบไปตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว และตอนนี้อิฐก็เข้ามาทำงานในตำแหน่งรองประธานอย่างเต็มตัวได้เกือบ 1 ปีแล้วเช่นกัน

“ดีครับดีมากเลยครับ พี่จะได้มีเวลาเร่งปั๊มลูกของเรามากขึ้น” อิฐพูดออกมาด้วยสายกรุ้มกริ่มและเจ้าเล่ห์ พร้อมกับเลื่อนมือมาบีบขยำที่ก้นของข้าวปั้นเล่นไปมา

นับตั้งแต่วันที่ข้าวปั้นได้ผ่านการปลูกถ่ายมดลูกนี่ก็ผ่านมาได้เกือบจะ 2 ปีแล้ว และตอนนี้มดลูกของข้าวปั้นนั้นก็สมบูรณ์และแข็งแรงดีมาก ในปีแรกนั้นทั้งไฟ ดินและอิฐถูกลุงหมอสั่งห้ามเรื่องการมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรงและห้ามปล่อยข้างในโดยเด็ดขาด เพราะลุงหมอกลัวว่าถ้าเกิดว่าปล่อยข้างในแล้วเกิดติดขึ้นมาอาจจะทำให้เป็นอันตรายทั้งกับตัวคุณแม่และทารกในครรภ์เพราะโอกาสที่จะติดก็ใช่ว่าจะไม่มีซะเลย พวกเค้าทั้ง 3 คนจึงปฏิบัติตามคำบอกของลุงหมออย่างเคร่งครัดเลยทีเดียว

พอเข้าสู่กลางปีที่ 2 นั้น อิฐก็เริ่มทำการบ้านบ่อยมากขึ้นและปล่อยข้างในแต่ก็ยังอ่อนโยนเหมือนเดิมเพราะว่ากลัวจะมีผลกระทบต่อร่างกายภายในของข้าวปั้น แต่พอมาช่วงหลังๆที่ข้าวปั้นใกล้จะสอบนั้นอิฐก็ขยันทำการบ้านกับข้าวปั้นหนักขึ้นเป็นพิเศษเพราะกลัวว่าจะตามไม่ทันพวกเฮียๆทั้งหลาย

“ป้าบ!! พี่อิฐบ้า” ข้าวปั้นตีไปที่แขนของอิฐไม่แรงมากนักด้วยความเขินเมื่ออีกคนส่งสายตาหื่นมาให้อย่างเห็นได้ชัด เพราะหลังๆมานี่คนรักของเค้านั้นขยันหื่นขยันทำการบ้านซะจริงๆเรียกได้ว่าแทบจะวันเว้นวันเลยทีเดียว จนเค้าคิดอยากจะตั้งท้องให้มันเร็วๆ ซะเหลือเกิน ไม่อย่างนั้นความหื่นของคนตรงหน้าคงจะไม่หายไปอย่างแน่นอนและจะเป็นเค้าเองที่ช้ำไปเสียก่อน เพราะอิฐแทบจะไม่มีเวลาให้เค้าได้พักเลย ดีหน่อยที่ช่วงที่ผ่านมาเค้าต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเลยได้พักบ้างไรบ้าง

“หึๆ แล้วนี่ปั้นหิวรึเปล่าครับได้กินอะไรรองท้องมารึยัง” อิฐพูดพร้อมกับจมูกเริ่มคลอเคลียไปมาอยู่แถวซอกคอหอมของข้าวปั้นที่เค้าดมเค้าหอมยังไงก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย และยิ่งช่วงหลังๆมานี้เค้านั้นยิ่งติดหนักเข้าไปอีกโดยอยากที่จะดมจะหอมอยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้

“ยังเลยครับ ปั้นว่าจะเก็บท้องไว้กินขนมหวานของพี่น้ำน่ะครับ แล้วนี่พี่อิฐงานเสร็จรึยังครับปั้นอยากกลับไปเล่นกับหลานๆแล้ว”

“งั้นเดี๋ยวพี่ขอดูงานตรงนี้อีกนิดหนึ่งได้มั้ยครับ แล้วก็ก่อนกลับเดี๋ยวพี่จะต้องแวะซื้อสมุดระบายสีให้น้องของขวัญด้วย เมื่อตอนบ่ายน้องของขวัญโทรมาบอกเอาไว้” อิฐพูดออกมายิ้มๆเมื่อนึกถึงหลานสาววัย 3 ขวบที่ให้สายน้ำโทรวีดีโอคอลมาหาเค้า และอ้อนให้เค้าซื้อสมุดระบายสีไปฝากด้วย

“ได้สิครับ งั้นเดี๋ยวปั้นไปเล่นเกมรอนะครับ จุ๊บ!” ข้าวปั้นบอกพร้อมกับจูบลงไปที่ริมฝีปากหยักของอิฐและดีดตัวลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โซฟาทันทีเพื่อให้อิฐได้ทำงานได้สะดวก

…

“หลานสาวลุงอยู่ไหนน๊า ลุงซื้อสมุดระบายสีมาให้เยอะเลย” อิฐและข้าวปั้นเดินมาที่บ้านของสายน้ำหลังจากที่แวะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านของตัวเองมาแล้ว และพอเห็นว่าหลานสาวสุดที่รักกำลังก้มหน้าก้มตาระบายสีในสมุดภาพระบายสีอยู่จึงแกล้งพูดขึ้นเสียงดัง โดยที่ข้าวปั้นนั้นขอตัวไปช่วยสายน้ำในครัวก่อนเพราะถ้าสองลุงหลานได้เจอกันเมื่อไหร่ โลกนี้ก็จะมีแค่สองเราเท่านั้นเอง

“อยู่นี่ค่า ลุงอิกขา น้องขวังอยู่นี่ค่า” น้องของขวัญเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงอันคุ้ยเคยและรีบยกมือขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นวิ่งมาหาลุงอิฐ

หมับ!!

“ฟอดๆๆ วันนี้หลานสาวลุงดื้อมั้ยคะ หืมม ฟอด!” อิฐย่อตัวลงเพื่อรอรับหลานสาวตัวน้อยที่กำลังวิ่งมาหา จากนั้นจึงอุ้มหลานสาวขึ้นมาและฟัดไปที่แก้มยุ้ยของหลานสาวไปหลายฟอดเลยทีเดียวด้วยความคิดถึงทั้งๆที่ก็เจอกันแทบทุกวัน หลานสาวสุดที่รักของเค้านั้นยิ่งโตก็ยิ่งฉายแววสวยฉายแววน่ารักไม่แพ้คนเป็นแม่เลยทีเดียวแถมก็ยังดูเหมือนกับว่าตัวจะเล็กเหมือนกันซะด้วย เห็นทีพวกเค้าคงต้องได้เริ่มไว้หนวดกันซะแล้ว

“น้องขวังไม่ดื้อน๊า น้องขวังเด็กดีนะคะ” น้องของขวัญจีบปากจีบคอพูดตามที่แม่สายน้ำคอยพร่ำสอนทุกวัน ว่าไม่ต้องรีบพูดและให้พูดให้ชัดๆ เพราะในเทอมหน้านี้น้องของขวัญก็ต้องเข้าเรียนแล้ว สายน้ำจึงคอยสอนลูกทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องมารยาทหรือเรื่องการพูดการจา

“แล้ววันนี้น้องของขวัญช่วยคุณแม่เลี้ยงน้องมั้ยคะ” อิฐพูดพร้อมอุ้มน้องของขวัญเดินมานั่งที่โซฟา พร้อมกับพยักหน้าไปให้กับพี่งามตาว่าตัวเองจะเป็นคนดูหลานต่อเอง พี่งามตาจะได้ไปทำอะไรของตัวเองบ้าง

“ช่วงเลี้ยงค่า น้องขวังช่วงคุงแม่ทาน้องด้วยนะคะ แบบนี้ๆ ค่ะ” น้องของขวัญพูดพร้อมกับทำท่าลูบวนไปมาอยู่ที่ท้องของอิฐ จนอิฐอดที่จะก้มลงมาฟัดที่แก้มกลมๆอีกไม่ได้

“หึๆ เก่งมากเลยค่ะ แล้วเดี๋ยวพอน้องคลอดออกมาน้องของขวัญจะต้องช่วยคุณแม่เลี้ยงน้องด้วยนะคะรู้มั้ย ฟอด!”

“รู้ค่าา น้องขวังช่วงคุงแม่เลี้ยงน้องค่ะ” น้องของขวัญพูดออกมาเสียงดังฟังชัดเลยทีเดียว จนคนเป็นลุงนั้นยิ้มไม่หุบ

“ดีมากค่ะเด็กดีของลุง งั้นเรามาดูกันดีกว่าว่าลุงซื้ออะไรมาให้น้องของขวัญบ้างเอ่ย” อิฐพูดพร้อมกับอุ้มหลานสาวให้ลงนั่งข้างล่างตรงที่มีโต๊ะสำหรับระบายสีของหลานอยู่ โดยที่น้องของขวัญนั้นก็ยังคงนั่งอยู่ที่ตักของอิฐไม่ไปไหน เพราะลุงหลานคู่นี้จะค่อนข้างติดกันมากเลยทีเดียว บางคืนหลานสาวก็จะขอไปนอนค้างกับลุงอิฐและน้าข้าวปั้นด้วย

“ขนมใส่ไส้มาแล้วครับคุณลุงคุณหลาน” สายน้ำที่เดินออกมาจากครัวบอกกับลุงอิฐและหลานสาวที่กำลังขะมักเขม้นช่วยกันระบายสีอยู่ โดยมีวายุนั้นคอยประคองสายน้ำอยู่ไม่ห่างเนื่องจากสายน้ำนั้นกำลังตั้งท้องลูกคนที่สองและสามอยู่ ซึ่งอายุครรภ์ของสายน้ำนั้นเข้าสู่เดือนที่ห้าแล้ว และตามมาด้วยข้าวปั้นที่เดินถือถาดใส่ขนมใส่ไส้มาด้วย

“ทำไมน้ำยังดื้อเข้าครัวอยู่ล่ะ ท้องก็ใหญ่ขึ้นทุกวันแล้วนะ เดินเหินก็ลำบากถ้าเกิดลื่นล้มขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ” อิฐวางมือจากการระบายสีและพูดดุเพื่อนตัวเล็กขึ้นมาพร้อมกับอุ้มพาน้องของขวัญมานั่งใกล้ๆกับสายน้ำโดยที่ไม่ลืมที่จะดึงมือข้าวปั้นมานั่งข้างๆตัวเองด้วย ซึ่งระหว่างที่พูดบ่นเจ้าตัวก็ยื่นมือไปลูบท้องของสายน้ำเล่นไปมาด้วย

“คุงแม่ทามมายยางดื้ออยู่คะ ม่ายดีเลยนะคะม่ายดีนะ” น้องของขวัญที่ได้ยินลุงอิฐของตัวเองพูดดุคุณแม่ก็พูดตามพร้อมกับใช้นิ้วชี้ป้อมๆของตัวเองส่ายไปส่ายมาด้วย จนทุกคนก็อดขำไม่ได้

“หืมม ตัวแสบ พอลุงอิฐมาก็เปลี่ยนข้างเลยนะเรา” สายน้ำอดที่จะยื่นมือมาหยิกแก้มยุ้ยๆของลูกสาวไม่ได้ด้วยความมันเขี้ยว โดยมีวายุนั่งยิ้มดูเมียและลูกของตัวเองอยู่

“อ้าวพี่ไฟกับกัสมาพอดีเลยมากินขนมใส่ไส้กันครับ น้ำเพิ่งทำเสร็จเมื่อกี๊นี้เอง” สายน้ำที่เห็นไฟเดินประคองออกัสมาอยู่ไม่ห่างก็เอ่ยชวนขึ้นทันที เป็นการเปลี่ยนเรื่องที่โดนอิฐดุไปเมื่อกี๊ด้วยจนวายุต้องยกมือขึ้นมายีผมของเมียตัวเองที่แสนจะเจ้าเล่ห์และหลบหลีกเก่ง

ตอนนี้ออกัสนั้นตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว และทั้งคู่ก็ได้แต่งงานกันเรียบร้อยแล้วทันทีที่ออกัสเรียนจบได้แค่เดือนเดียวตามที่ไฟได้เคยวางแผนเอาไว้ ซึ่งไฟและเหนือนั้นยังได้จัดงานแต่งงานขึ้นพร้อมกันเลยทีเดียวโดยที่ไม่ได้จัดงานอะไรใหญ่โตมากมายนัก เพียงแต่เชิญแค่เพื่อนสนิทและญาติสนิทกับผู้หลักผู้ใหญ่ที่ครอบครัวของตัวเองนับถือแค่นั้นเอง

ส่วนทางด้านหินผากับวารินั้นก็เพิ่งจะจัดงานแต่งงานไปเมื่อสองเดือนที่แล้วนี่เอง ตอนแรกทั้งคู่กะว่าจะรอให้วาริเรียนจบเสียก่อนซึ่งก็เหลืออีกแค่เพียง 2 เดือนเท่านั้น แต่ก็มาพบว่าวารินั้นตั้งครรภ์อ่อนๆได้ 6 สัปดาห์แล้ว หินผาซึ่งดีใจมากจึงไปขอให้ม๊ารีบหาฤกษ์แต่งงานให้โดยเร็วที่สุด จนม๊าได้ฤกษ์มาทั้งคู่จึงมีเวลาเตรียมตัวกันแค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ก่อนที่จะแต่งงานเท่านั้น จนมาถึงตอนนี้วาริเองก็ตั้งครรภ์ได้ 4 เดือนแล้วซึ่งเท่ากับเบลที่เพิ่งจะรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ก็เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง เพราะว่าเหนือนั้นมีอาการแพ้ท้องแทนเบลหนักมาก ทั้งคู่จึงพากันไปตรวจแต่ก็กลับพบว่าเป็นเบลที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ได้สามเดือนนั่นเอง

ซึ่งก็เท่ากับว่าในตอนนี้ก็เหลือแค่คู่ของดินและอิฐเท่านั้นที่ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีทายาทกับเค้าสักที จนทั้งคู่ต้องรีบเร่งปั๊มลูกแข่งกันเป็นการใหญ่ เพราะกลัวว่าลูกของตัวเองจะไม่ได้เกิดปีเดียวกันและจะไม่ได้เข้าเรียนพร้อมกับลูกของเพื่อนๆและเฮียๆจนในตอนนี้ฟ้าครามถึงกับต้องหันมาปรึกษากับข้าวปั้นบ่อยๆ ว่าจะต้องหลีกเลี่ยงสามีจอมหื่นของตัวเองยังไงดี ซึ่งบางทีฟ้าครามก็ถึงกับต้องแกล้งหลับไปเลยก็มีแต่ก็ไม่วายโดนดินลักหลับอยู่ดี ในที่สุดเจ้าตัวจึงต้องสมยอมเพราะว่าหมดปัญญาที่จะหลีกเลี่ยงแล้วนั่นเอง

หลังจากที่ทุกคนนั่งกินขนมไปได้สักพักดินและฟ้าครามก็มาสมทบ โดยจะขาดก็คือหินผาและวาริที่ตอนนี้พากันย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านใหญ่แล้ว เนื่องจากตัวหินผาเองนั้นต้องไปทำงานและไม่อยากที่จะเอาวาริไปลำบากด้วย จึงต้องฝากม๊าไว้ให้ช่วยดูแลเมียของตัวเอง

ส่วนทางด้านเหนือและเบลที่ได้ย้ายมาอยู่ที่บ้านที่สร้างใหม่หลังที่ถัดจากไฟได้เกือบๆจะสองปีแล้วก็ขอตัว เพราะว่าเหนือนั้นแพ้ท้องแทนเมียหนักมากจนแทบจะลุกไม่ขึ้นเลยทีเดียว กลับกลายเป็นเบลที่ตั้งครรภ์ได้ 4 เดือนแล้วจะต้องมาเป็นฝ่ายดูแลเหนือแทน

“ไอ้อิฐมึงกับน้องปั้นมีอาการแพ้หรืออะไรบ้างมั้ยวะ” ดินที่ชวนอิฐออกมานั่งเล่นที่สวนน้ำตกเอ่ยถามรุ่นน้องขึ้นมา

“ไม่มีท่าทีวี่แววอะไรเลยเฮีย ผมก็ยังกลุ้มใจอยู่เนี่ย หรือว่าพวกเราสองคนจะไม่มีน้ำยากันวะเฮีย ดูเฮียไฟดิ๊นำหน้าเราไปตั้งสามเดือนแล้วทั้งๆที่ปล่อยพร้อมกันแท้ๆเลย” อิฐบ่นกับดินออกมาหน้าตาเคร่งเครียดไม่แพ้ดินในตอนนี้ เพราะพวกเค้าทั้งหกคู่ได้วางแผนเอาไว้ว่าจะมีลูกพร้อมกันเพื่อที่ลูกๆจะได้เป็นเพื่อนไปเรียนด้วยกันและเกาะเป็นกลุ่มเดียวกันเอาไว้เหมือนกับพวกเค้าในตอนนี้

โดยเริ่มจากคู่ของวายุและสายน้ำที่พอสายน้ำหยุดกินยาคุมปุ๊บก็ติดปั๊บเลยในทันทีตั้งแต่เดือนแรก ไม่รู้ว่าสายน้ำนั้นสมบูรณ์แข็งแรงเกินไปหรือว่าน้ำยาของวายุนั้นดีเกินไปกันแน่ จึงทำให้ในตอนนี้สายน้ำตั้งครรภ์ได้ 5 เดือนแซงหน้าคนอื่นไปแล้ว แถมท้องนี้ยังได้ลูกแฝดชายอีกด้วย ไม่รู้ว่าวายุนั้นจะน้ำยาดีไปไหน

จากนั้นก็ต่อด้วยคู่หินผาและวาริที่เริ่มให้วาริหยุดกินยาคุมตั้งแต่ที่วาริขึ้นปี 4 และก็สำเร็จจนได้ จนวาริตั้งครรภ์ได้ 4 เดือนตามสายน้ำมาติดๆ ต่อด้วยคู่ของเหนือและเบลที่มาแบบไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวเลยด้วยซ้ำพอมารู้ตัวอีกทีคุณแม่ก็ตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว และปัจจุบันก็ตั้งครรภ์ได้ 4 เดือนตามสายน้ำมาติดๆเช่นเดียวกัน

ส่วนคู่ของไฟนั้นกว่าจะติดได้ไฟก็แทบจะพาออกัสบินไปหาลุงหมออีกรอบเพราะว่าเจ้าตัวนั้นอยากที่จะมีลูกเอามากๆเลยทีเดียว วันที่รู้ว่าออกัสท้องไฟแทบจะวิ่งรอบบ้านทั้ง 5 หลังด้วยความดีใจ ทั้งยังตะโกนส่งเสียงดังลั่นไปหมดจนพวกเค้านั้นพากันตกใจนึกว่าเกิดไฟไหม้ที่ไหน

“หรือว่าเราจะจริงจังแล้วก็เครียดกันเกินไปวะ มันเลยส่งผลให้เราทำลูกไม่สำเร็จ” ดินพูดออกมาเบาๆกับตัวเองโดยที่มีอิฐคอยพยักหน้าเห็นด้วยอยู่ เพราะเค้าทั้งคู่นั้นเครียดเกินไปจริงๆอย่างที่ดินว่า ยิ่งเห็นว่าพวกเฮียๆทั้ง 4 คนมีลูกสมใจกันแล้วก็ยิ่งเครียดกันเข้าไปอีก

ทางด้านฟ้าครามและข้าวปั้นที่มายืนแอบฟังดินและอิฐคุยกันตั้งแต่ต้นนั้นก็ได้แต่หันมาส่งยิ้มให้กัน ในใจนั้นนึกสงสารและเห็นใจที่เห็นว่าคนรักของตัวเองนั้นเครียดแค่ไหน

“พี่อิฐครับปั้นเอาขนมมาให้ครับ นี่ปั้นลงมือช่วยพี่น้ำทำเองกับมือเลยนะครับ” พอผ่านไปสักพักข้าวปั้นก็เดินออกมาพร้อมกับฟ้าครามโดยมือของทั้งคู่ถือจานที่ใส่ขนมใส่ไส้มาด้วยจานละ 2 ชิ้น

“แต่ว่าเดี๋ยวเราก็ต้องกินข้าวเย็นกันแล้วนะครับ ขอเอาไว้กินหลังกินข้าวเย็นได้มั้ยครับ” อิฐบอกข้าวปั้นออกไปเพราะเค้านั้นไม่ค่อยจะชอบกินขนมหวานสักเท่าไหร่ด้วย พอๆกับดินที่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาที่รุ่นน้อง เพราะตอนนี้ฟ้าครามนั้นก็ยกขนมมาไว้ตรงหน้าของเค้าแล้วเหมือนกัน

“งั้นเดี๋ยวปั้นเอาไปทิ้งถังขยะก็ได้ครับถ้าพี่อิฐไม่กิน ไปครับพี่ฟ้าเราเอาไปทิ้งกันครับ” ข้าวปั้นบอกออกไปพร้อมกับหน้าตาที่บึ้งตึงและเตรียมที่จะลุกขึ้น

“โอ๋ๆครับ กินครับกินพี่กินแล้วครับ ไหนครับพี่ลองชิมหน่อยสิว่าอร่อยรึเปล่า” อิฐรีบดึงขนมมาจากมือของข้าวปั้นมาไว้ในมือของตัวเองอย่างรวดเร็ว พอๆกับดินที่ตอนนี้ได้ตักชิมคำแรกเข้าไปแล้ว

กึก!!

“หืออ!! ทำไมขนมมันแข็งแบบนี้ล่ะครับ” ดินหันไปถามฟ้าครามเมื่อเค้ากำลังจะตักคำที่สองแต่ก็พบว่ามันตักไปโดนอะไรที่แข็งเอามากๆ เลย

“เหมือนกันเลยเฮีย เนี่ยๆโคตรแข็งเลย ปั้นทำผิดสูตรรึเปล่าครับ ได้ถามน้ำก่อนมั้ยว่าใส่อะไรบ้างตอนทำ” อิฐถามข้าวปั้นออกมาพร้อมกับใช้ช้อนทิ่มๆลงไปในส่วนที่แข็งและยังเขี่ยขนมออกไปไว้ข้างๆจานด้วยเพื่อหาอะไรบางอย่าง

“หืออ!!! นี่คืออะไรครับฟ้า ทำไมมันเป็นแท่งๆขาวๆครับ” ดินที่เห็นว่าในจานของตนเองนั้นมีวัตถุสีขาวอยู่ในขนมก็วางจานและหยิบวัตถุชิ้นนั้นขึ้นมาดู ซึ่งอิฐก็ทำแบบนั้นด้วยเช่นเดียวกัน

“ปั้นครับ!! / ฟ้าครับ!!”