“พี่ๆสวัสดีครับ” เช้านี้อิฐและข้าวปั้นมาเรียนตามปกติ และพอเดินมาถึงโต๊ะข้าวปั้นก็ยกมือขึ้นไหว้กลุ่มของทอยที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีครับน้องปั้น เป็นยังไงบ้างครับ” เดย์ถามข้าวปั้นขึ้นมาและมองไปที่ข้อมือของข้าวปั้น

“ไม่เป็นอะไรแล้วครับ แค่นี้สบายมากครับ จิ๊บๆ” ข้าวปั้นบอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงจนรุ่นพี่พากันยิ้มตาม เพราะข้าวปั้นดูสดใสมากในเช้านี้ ไม่มีอาการอะไรบ่งบอกว่าได้ผ่านเรื่องไม่ดีมาจากเมื่อวานเลยสักนิด

“แล้วนี่ยังไม่มีใครมาเลยเหรอวะ” อิฐถามถึงเพื่อนของตัวเองและเพื่อนของข้าวปั้นที่ปกติจะต้องมากันแล้ว

“ไออุ่นกับนุ่นมาแล้ว เห็นบอกจะไปซื้อกาแฟกินกันส่วนที่เหลือยังไม่เห็น” ทอยเป็นคนตอบอิฐออกไป

“พี่อิฐครับไปกินข้าวกันครับปั้นเริ่มหิวแล้ว พี่ๆไปกินด้วยกันมั้ยครับ” ข้าวปั้นหันไปบอกอิฐและไม่ลืมที่จะหันมาถามรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ด้วยกัน

“ไปสิครับไป เดี๋ยวเผื่อไอ้อิฐมันเกิดบ้าไปกระทืบใครเค้าเข้าอีกจะได้ช่วยกันห้ามทัน” เต็มพูดออกมาและส่งยิ้มกวนไปให้กับอิฐ ซึ่งอิฐก็ไม่ว่าอะไรได้แต่ยักไหล่ส่งกลับไปให้เล็กน้อย

“หึๆ” พอเดินมาถึงโรงอาหารโจ้ก็หัวเราะออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“หัวเราะอะไรของมึงวะไอ้โจ้” เต็มหันมาถามเพื่อนด้วยความสงสัย

“ก็มึงดูดิพอไอ้อิฐเดินผ่านตรงไหน แม่งก็มีแต่คนก้มหน้าก้มตาหลบ ปกติแล้วถ้าไอ้อิฐเดินผ่านตรงไหนจะมีแต่สาวๆกระดี๊กระด๊าและกรี๊ดตามหลังกันทั้งนั้น” โจ้บอกออกมายิ้มๆ

“เออว่ะ กูก็เพิ่งจะสังเกต สงสัยคงจะไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มันแล้วล่ะว่ะ เมื่อวานแม่งอย่างกับหมาบ้า นี่ถ้าพี่วายุไม่มาห้ามเอาไว้นะมึงเอ๊ย” โจ้และเต็มซึ่งเดินอยู่ข้างหลังของอิฐกับข้าวปั้นอยู่นั้น จึงเห็นอากัปกิริยาของทุกคนได้อย่างชัดเจน ว่าทุกคนนั้นดูเหมือนว่าจะกลัวและติดภาพลักษณ์ของอิฐคนเมื่อวานแทนอดีตเดือนมหาลัยมาดนิ่งขวัญใจสาวๆไปแล้ว

“ปั้นไปซื้อข้าวด้วยกันกับพี่นะครับ” พอได้โต๊ะแล้วอิฐก็เอ่ยบอกข้าวปั้นขึ้นมา เค้าจะไม่ยอมให้ข้าวปั้นเป็นคนนั่งเฝ้าโต๊ะอีกแล้ว เพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบเมื่อวานซ้ำรอยเดิมอีก ถึงแม้จะค่อนข้างแน่ใจว่าจะไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับพวกเค้าอีกแล้วก็ตาม

“ได้ครับ วันนี้ปั้นจะต้องกินข้าวราดแกงให้ได้เลย เมื่อวานก็อดกินไปทีหนึ่งแล้ว” ข้าวปั้นพูดออกมาด้วยหน้าตาที่ดูมุ่งมั่นจนอิฐอดที่จะยื่นมือไปหยิกแก้มที่เริ่มยุ้ยแล้วไม่ได้

“แกฉันอิจฉาน้องข้าวปั้นจังเลยว่ะ ดูพี่อิฐดิเวลาอยู่กับน้องนะโคตรหล่อโคตรเท่โคตรอบอุ่นแล้วก็โคตรผัวเลย ผิดกับเมื่อวานลิบลับเลย ฮึ่ย!! พูดแล้วก็ขนลุก”

“อือ จริงของแกพี่อิฐเมื่อวานโคตรน่ากลัว พูดแล้วยังขนลุกไม่หายไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นยังไงบ้างแล้ว ยุ่งกับใครไม่ยุ่งดันไปยุ่งกับคนของกลุ่มนี้ ช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลย”

“เห็นว่าเพิ่งเข้ามาใหม่เมื่อเทอมที่แล้วนะ เลยยังไม่รู้ถึงกิตติศัพท์ของแก๊งฟ้าประทานน่ะ”

สาวๆที่นั่งกันอยู่บริเวณนั้น พอเห็นอิฐยิ้มให้กับข้าวปั้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนก็ต่างพากันจับกลุ่มคุยกัน และก็ต่างพากันอิจฉาข้าวปั้นกันเป็นแถว และยังคงพูดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานกันอยู่

พอผ่านไปสักพักระหว่างที่ทุกคนแยกย้ายกันไปหาซื้อข้าวโดยมีโจ้นั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว สายน้ำ เบล ออกัส ไนท์ นุ่น และไออุ่นก็ค่อยๆทยอยกันมาจนครบ และต่างก็แยกย้ายกันไปซื้อข้าวของตัวเองด้วยเช่นกัน

“นี่ๆเบลมีข่าวมาอัปเดตใหม่ด้วยแหละ” พอนั่งกินข้าวกันไปสักพัก เบลก็เหมือนจะเพิ่งนึกอะไรได้จึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาทันที ทุกคนก็ต่างหันไปสนใจเบลและจดจ่อรอยคอยระหว่างที่เบลกำลังจิ้มอะไรยุ๊กยิ๊กอยู่ที่มือถือของตัวเอง

พอผ่านไปสักพักเบลก็เงยหน้าขึ้นมาและโชว์หน้าจอให้กับทุกคนได้ดู ทุกคนก็พร้อมใจกันชะโงกหน้าเข้ามาดูที่หน้าจอมือถือของเบลที่เปิดหน้าเว็บเพจของมหา'ลัยไว้อยู่กันอย่างพร้อมเพรียงเลยทีเดียว

“แก๊งฟ้าประทานมหาโหด พร้อมกับสมาชิกใหม่” เต็มเป็นคนอ่านออกเสียงออกมาเสียงดัง เพราะเค้าเป็นคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเบลจึงเห็นได้ชัดกว่าใคร

“หืมมม!!” ทุกคนถึงกับร้องออกมาพร้อมกันกับฉายาที่ถูกเติมต่อท้ายเข้ามา พร้อมทั้งยังมีรูปของอิฐที่กำลังง้างเท้าจะเตะไปที่ท้องของวิน และรูปของวายุที่ล็อกคออิฐเอาไว้ รวมไปถึงรูปเมื่อปีที่แล้วของวายุและหินผาที่กำลังซ้อมคนที่มาลวนลามสายน้ำด้วย

ตบท้ายด้วยรูปของสมาชิกทุกคนทีละคนที่ถูกจับเข้าไปอยู่ในแก๊งโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว โดยเริ่มจากวายุ หินผา ดิน ไฟ เหนือ อิฐ สายน้ำ เบล ออกัส วาริ ขนมพาย นัท ทอย เดย์ โจ้ เต็ม ข้าวปั้น ไนท์ นุ่น และไออุ่น และรูปถ่ายหลายรูปที่รวมทุกคนไว้จนครบในอิริยาบถต่างๆ เบลค่อยๆจิ้มเลื่อนรูปให้ทุกคนได้ดูทีละรูปอย่างช้าๆ เพราะตอนนี้ทุกคนมารวมตัวจนหัวแทบจะชนกันอยู่แล้ว

“ฮ่าๆๆ ในที่สุดกูก็ได้อยู่แก๊งเดียวกันกับไอดอลกูแล้วโว้ย” เต็มหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เพราะตัวเค้านั้นนับถือกลุ่มของวายุเป็นอย่างมาก

“นุ่นก็ดีใจค่ะ ในที่สุดนุ่นก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊ง ถึงแม้ว่าจะไม่มหาโหดและเบ้าหน้าจะไม่ค่อยให้เท่าไหร่ก็ตาม” นุ่นยืดอกพูดอย่างเต็มภาคภูมิที่ภูมิใจยิ่งกว่าสอบผ่านเสียอีก จนทำให้ทุกคนถึงกับขำออกมากับคำพูดของนุ่น

อิฐเองก็ได้แต่ถอนหายใจและส่ายหัวไปมาเบาๆ เพราะเค้าเองไม่ค่อยจะสนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว จะมีก็แต่บรรดาสมาชิกใหม่ที่ดูจะตื่นเต้นกับการได้ถูกจับเข้าแก๊งกันซะเหลือเกิน

พอทุกคนกินข้าวกันเสร็จและพูดคุยกันพอหอมปากหอมคอแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันเข้าเรียนโดยอิฐเองก็ยังคงเดินมาส่งข้าวปั้นถึงที่ห้องเรียนเหมือนเคย

“เสร็จนี่ปั้นจะไปไหนต่อเหรอ” ไออุ่นหันมาถามข้าวปั้นเมื่อเลิกเรียนแล้ว วันนี้พวกเค้ามีเรียนกันสองวิชา และนี่ก็เป็นวิชาสุดท้ายแล้วด้วย

“เรากับพี่อิฐ แล้วก็พี่น้ำ พี่เบล พี่กัส ว่าจะไปเดินหาดูของขวัญให้พี่ดินกันน่ะศุกร์นี้วันเกิดพี่ดินแล้ว ทุกคนไปด้วยกันมั้ยจะได้ไปหาอะไรกินกันด้วย” ข้าวปั้นตอบเพื่อนออกไปแต่มือก็ยังคงเก็บของเข้ากระเป๋าไปด้วย

“นุ่นมีนัดกับแม่ไว้แล้วว่าจะพากันไปเดินซื้อของน่ะ คงไปด้วยไม่ได้” นุ่นตอบออกมาอย่างแสนเสียดายเพราะเธอก็อยากจะให้ของขวัญวันเกิดกับรุ่นพี่เหมือนกัน

“วันนี้อุ่นก็ไม่ว่างเหมือนกัน งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปเดินดูหาซื้อของขวัญให้พี่ดินกันมั้ยนุ่น” ไออุ่นเอ่ยปากชวนนุ่นทันทีที่คิดได้ ซึ่งนุ่นเองก็รีบพยักหน้าตอบรับทันที

“แล้วไนท์ล่ะจะไปไหนต่อมั้ย” ข้าวปั้นหันมาถามไนท์ซึ่งนั่งฟังพวกเค้านั่งคุยกันอยู่อย่างเงียบๆ

“ปั้นไม่น่าไปเสียเวลาถามเลย คนนี้เค้าจะไปไหนได้ถ้าไม่ไปกับพี่ขนมพายน่ะ” นุ่นพูดออกมาอย่างหมั่นไส้เพื่อนตัวเองที่นั่งยักคิ้วส่งมาให้อย่างไม่สะทกสะท้าน

“อ่าา เราลืมไป งั้นไปกันป่านนี้พี่ๆคงมารอกันแล้ว” พอข้าวปั้นพูดจบทุกคนก็พร้อมใจกันลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องทันที

“พายมารอนานรึยังครับ” ไนท์เดินมาถึงที่โต๊ะก็เห็นขนมพายนั่งอยู่กับกลุ่มของอิฐจึงเอ่ยถามขึ้น และเดินไปยืนอยู่ข้างๆที่ขนมพายนั่งอยู่

ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนถึงวันนี้ไนท์ก็ยังไม่ยอมเรียกพายว่าพี่แต่อย่างใด จนขนมพายเองก็ยังยอมแพ้ เพราะไนท์จะยอมขนมพายทุกอย่างจะยกเว้นอยู่อย่างเดียวก็ตรงที่ให้เรียกว่าพี่นี่แหละที่ไนท์ไม่ยอม ขนมพายเองก็เลยต้องยอมปล่อยเลยตามเลย

“เพิ่งมาเมื่อกี๊นี้เอง ไปกันเลยมั้ยเดี๋ยวรถติด”

“ได้ครับ พี่ๆผมขอตัวก่อนนะสวัสดีครับ ไปก่อนนะแล้วเจอกันพรุ่งนี้” ไนท์ตอบรับขนมพายทันที และไม่ลืมหันมาลารุ่นพี่และเพื่อนของตัวเอง

“พายจองไว้รึยังครับ” ไนท์หันมาถามขนมพายขณะที่กำลังขับรถออกจากมหา'ลัย วันนี้เค้าทั้งสองคนมีนัดที่จะไปดูหนังเรื่องโปรดของขนมพายกันซึ่งเป็นหนังภาคต่อ และนี่ก็เป็นครั้งแรกของทั้งคู่จะได้ดูหนังด้วยกันอีกด้วย

“ยังเลยพายกะว่า เอ่อ...พี่ว่าจะไปดูที่หน้าโรงเลยน่ะ รอบไหนก็รอบนั้นแหละไม่ได้รีบอะไรอยู่แล้ว หรือว่าไนท์มีธุระที่ไหนต่อรึเปล่า” ขนมพายพูดพร้อมกับหันออกไปมองบรรยากาศด้านนอกรถเพราะเมื่อกี๊เค้าลืมตัวเผลอเรียกชื่อแทนตัวเองจึงทำให้นึกเขินขึ้นมา เพราะปกติแล้วถ้าอยู่กับพ่อแม่และพี่สาวขนมพายก็จะเรียกแทนชื่อตัวเองอยู่แล้ว

“หึๆ ไม่ครับไนท์ไม่มีธุระที่ไหน คืนนี้ทั้งคืนไนท์มีเวลาให้พายทั้งคืนเลยครับ” ไนท์เปลี่ยนมาเรียกชื่อแทนตัวเอง ทั้งที่ก่อนหน้านี้จะเรียกแทนตัวเองว่าผม ทำให้ขนมพายถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าอีกคนเหมือนจงใจจะแกล้งเค้า

ตลอดทางทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันอีก เพราะไนท์เองก็ไม่อยากจะรุกหนักไปมากกว่านี้ เพราะเท่าที่เป็นอยู่ก็ดีกว่าแต่ก่อนมากแล้ว แรกๆที่เค้าจีบขนมพายใหม่ๆทั้งโดนด่าทั้งโดนว่าสารพัด เพราะอย่างที่รู้ๆกันว่าขนมพายนั้นไม่ใช่คนเรียบร้อยหรือออกแนวหวานแต่อย่างใด แต่เค้าก็อดทนจนมีทุกวันนี้ได้ วันที่อีกคนยอมที่จะไปไหนมาไหนด้วยกัน ยอมที่จะพูดจาดีๆให้กันแค่นี้เค้าก็พอใจมากแล้ว และหวังว่าอีกคนจะยอมใจอ่อนตอบรับเป็นแฟนกับเค้าในเร็วๆวันนี้

“เออจริงสิ ถ้าดูหนังเสร็จแล้วเราไปเดินดูของขวัญให้พี่ดินกันนะ เห็นพวกพี่ๆ บอกว่าวันศุกร์นี้วันเกิดพี่ดิน ถ้าไม่มีของขวัญติดไม้ติดมือไปเดี๋ยวจะไม่ได้เข้างาน” ขนมพายพูดชวนไนท์ออกมาหลังจากที่เพิ่งนึกขึ้นได้ และพูดติดตลกที่เจ้าตัวเองยังขำเอง

“ได้สิครับ เราจะไปเดินดูของขวัญให้พี่ดินด้วยกันนะครับ” ไนท์ตอบรับออกไปโดยที่พูดเน้นเราจนขนมพายหน้าแดงขึ้นมาอีกรอบ ไนท์เองก็แอบชำเลืองมาท่าทางของอีกคนยิ้มๆ

“พายนั่งรอตรงนี้นะ เดี๋ยวไนท์เป็นคนไปซื้อตั๋วเอง” ขนมพายพยักหน้ารับและนั่งลงที่โซฟา ส่วนไนท์เองก็เดินไปตรงที่ขายตั๋วทันที

“หืออ!! ไนท์ซื้อที่นั่งแบบโซฟาเหรอ” เมื่อเดินเข้ามาในโรงหนังขนมพายก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าที่นั่งของตัวเองและไนท์นั้นเป็นแบบโซฟาตัวยาวที่มีไว้สำหรับคู่รักนั่งด้วยกันโดยที่ไม่ได้มีอะไรมากั้นตรงกลาง แทนที่จะเป็นที่นั่งเดี่ยวอย่างที่เค้าเคยมาดูกับเพื่อนๆ

“เอ่อ..พอดีที่นั่งเดี่ยวมันเต็มน่ะครับ ไนท์เลยเอาโซฟาแทน จะรออีกรอบก็กลัวว่าจะดึกซะก่อนเดี๋ยวจะไม่ทันดูของขวัญให้พี่ดินน่ะครับ” ไนท์รีบพูดออกมาเพราะกลัวว่าอีกคนจะโกรธและไม่ยอมนั่งด้วยกันกับเค้า

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยแค่แปลกใจเฉยๆไม่คิดว่าจะซื้อแบบโซฟา มานั่งลงได้แล้ว” ขนมพายหันมาพูดกับไนท์และนั่งลง พร้อมกับดึงแขนของไนท์ให้นั่งลงด้วย ไนท์ถึงได้ยิ้มออกมาได้เมื่อขนมพายไม่ได้ว่าอะไร เพราะถ้าทำให้อีกคนโกรธหรือไม่พอใจล่ะก็งานนี้ได้มีง้อกันยาวแน่ ก็ว่าที่แฟนของเค้าน่ะยิ่งใจแข็งอยู่ด้วย เพราะกว่าเค้าจะมีวันนี้ได้ก็เล่นกินเวลาไปตั้งหลายเดือนเลยทีเดียว

หนังเรื่องที่ขนมพายชอบดูนั้นคือเรื่อง fast and furious ซึ่งเป็นหนังแอคชั่นออกแนวโลดโผน อาชญากรรม และเกี่ยวกับความเร็วของรถ ซึ่งไนท์เองก็ชอบดูเหมือนกันแต่ก็ไม่ถึงกับว่าพอหนังเข้าแล้วจะต้องรีบมาดูแบบคนข้างๆเค้า

พอหนังเริ่มฉายไปได้สักขนมพายก็เริ่มที่จะนั่งไม่ติดเพราะด้วยเนื้อหาของหนังที่ต้องลุ้นระทึกแทบจะตลอดทั้งเรื่องนั่นเอง

หมับ!!

จู่ๆมือของขนมพายก็มาวางอยู่ที่ต้นขาของไนท์และจิกลงมาจนไนท์เริ่มรู้สึกเจ็บ ตอนนี้ใบหน้าขนมพายนั้นดูตื่นเต้นหรือบางทีคิ้วทั้งสองข้างก็ขมวดเข้าหากันจนเกือบติด ดวงตาก็เอาแต่จ้องมองไปที่หน้าจอแทบจะไม่กะพริบตา เหมือนกับกำลังเกร็งหรือกำลังลุ้นอะไรอยู่สักอย่าง จนไนท์เองก็อดที่จะยกยิ้มขึ้นมาด้วยความเอ็นดูไม่ได้

ไนท์ก้มลงไปมองมือเรียวที่กำลังบีบอยู่ที่ต้นขาของตัวเองอยู่ และตัดสินใจค่อยๆ สอดมือตัวเองเข้าไปแทนที่ต้นขาที่ขนมพายกำลังจิกลงมาอยู่ โดยที่อีกคนก็ยังไม่ทันได้รู้ตัวเพราะมัวแต่ลุ้นกับภาพตรงหน้าอยู่

ไนท์ประสานมือเข้าด้วยกันกับมือของขนมพายอย่างตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เค้าได้จับมือของคนที่เค้าชอบมานาน มือที่เค้าคอยมองอยู่ตลอดเวลาและหวังว่าสักวันจะมีวันที่เค้าได้กอบกุมมือคู่นี้เอาไว้

ขนมพายเองก็เริ่มที่จะรู้ตัวขึ้นมาตอนที่หนังหมดฉากไล่ล่าให้ต้องลุ้นระทึกแล้ว เจ้าตัวยกยิ้มออกมาโดยที่ยังไม่หันไปมองไนท์ ส่วนไนท์เองก็แทบจะไม่ได้ดูหนังเลยเพราะมัวแต่เอาแต่จ้องคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

“พายครับ” ไนท์เรียกขนมพายออกมาเสียงเบาเพราะกลัวว่าจะรบกวนคนอื่น ถึงแม้ว่าโซฟาที่พวกเค้านั่งอยู่จะเว้นระยะห่างจากที่นั่งอื่นพอสมควรก็ตาม

“หืมม ว่าไง” ขนมพายขานรับในลำคอโดยที่ยังไม่ยอมหันมามองหน้าไนท์ เพราะกำลังติดพันกับการดูหนังอยู่

“พายเป็นแฟนกับไนท์ได้มั้ยครับ” ไนท์ตัดสินใจเข้าไปกระซิบใกล้ๆกับใบหูของขนมพาย จนขนมพายถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เพราะตอนนี้ไนท์อยู่ใกล้เค้ามากเรียกได้ว่าชิดติดกันเลยจะดีกว่า ดีที่โซฟาที่พวกเค้านั่งอยู่นั้นมีพนักด้านข้างที่สูงจึงทำให้คนที่นั่งอยู่ถัดไปมองไม่เห็นกัน

ขนมพายหันไปหาไนท์ทันทีที่ไนท์พูดจบด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าอีกคนจะมาขอเค้าเป็นแฟนในโรงหนัง และดันเป็นหนังเรื่องโปรดของเค้าอีกด้วย

ทันทีที่ขนมพายหันมานั้นจมูกของทั้งคู่ก็ชนกันเข้าพอดี แต่ก็ไม่มีใครที่คิดจะถอยออก ไนท์จ้องมองดวงตาและใบหน้าของขนมพายอยู่ในความมืด และจะได้เห็นแววตาสั่นไหวในบางครั้งเมื่อได้รับแสงสว่างจากจอภาพยนตร์

“นะครับพาย เป็นแฟนกับไนท์นะครับ” ไนท์พูดออกมาอีกครั้งเมื่อขนมพายยังคงจ้องตากับเค้านิ่งอยู่ โดยที่จมูกของคนทั้งคู่ยังคงชิดติดกันอยู่

ขนมพายยิ้มออกมาและพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ เพราะเท่าที่ผ่านมาไนท์ก็ทำให้เค้าได้เห็นแล้วว่าเจ้าตัวนั้นอดทนกับเค้ามากขนาดไหน ไหนจะโดนเค้าทั้งวีนทั้งเหวี่ยงใส่สารพัด แต่เจ้าตัวก็ไม่เคยแม้แต่จะปริปากบ่นออกมาสักคำจนบางทีเป็นเค้าเองที่รู้สึกผิดขึ้นมาจับใจ เค้าชอบที่อีกคนมีความเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด ถึงแม้ครั้งแรกที่เจอกันจะดูกวนประสาทไปบ้างก็เถอะ

เฮ้อ!! ใครจะคิดว่าตัวเองนั้นจะต้องมามีแฟนเป็นผู้ชายทั้งๆที่เค้าก็ชอบผู้หญิงและมองผู้หญิงมาโดยตลอด สงสัยจะอยู่กับพวกพี่ๆมากไปแน่ๆ ขนมพายได้แต่แอบคิดคนเดียวในใจ

ไนท์ที่พอได้เห็นอย่างนั้นก็ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้นและดีใจแต่ก็ไม่สามารถร้องตะโกนออกมาได้ นี่ถ้าเป็นที่อื่นที่ไม่ใช่ในโรงหนังเค้าคงจะร้องตะโกนแหกปากเสียงดังไปทั่วแล้ว ว่าในที่สุดเค้าก็จีบขนมพายติดแล้วโว้ย หลังจากที่อดทนและรอมา 6 เดือนกว่า

หมับ!!

“ขอบคุณนะครับ ที่ให้โอกาสไนท์” ไนท์ดึงขนมพายเข้ามากอดและพูดกระซิบบอกไปที่ข้างหู

ขนมพายเองก็ไม่พูดอะไรออกมานอกจากพยักหน้ารับเท่านั้นเอง เพราะตอนนี้พวกเค้าอยู่กันในโรงหนังกัน จะให้มานั่งพูดคุยกันเหมือนปกติก็คงจะไม่ได้

หลังจากนั้นขนมพายก็หันกลับไปดูหนังตามเดิม แต่ก็แทบจะดูไปรู้เรื่องเลย เพราะพอเค้าตกลงเป็นแฟนกับอีกคนไปแล้ว ไนท์ก็เขยิบตัวมานั่งชิดกับเค้าจนแทบจะสิงเค้าได้อยู่แล้ว และยังไม่เพียงเท่านั้นยังจับมือเค้าไปเล่นและลูบไปมาอีก และอย่างนี้จะให้เค้ามีสมาธิดูหนังได้อย่างไรกัน

จนกระทั่งหนังจบทั้งคู่ก็เดินออกมาโดยขนมพายนั้นมีหน้าตาที่บึ้งตึง

“ไนท์ขอโทษครับ ก็ไนท์อดใจไม่ไหวจริงๆนี่นา ไนท์รอวันนี้ของไนท์มาตั้งนานนี่” ไนท์พูดขอโทษออกมาอย่างรู้สึกผิด เพราะรู้ตัวเองดีว่ารบกวนสมาธิการดูหนังของขนมพายมากแค่ไหน

“งั้นเอาอย่างนี้ดีมั้ยครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไนท์พาพายมาดูใหม่อีกรอบนะ รับรองว่ารอบนี้ไนท์จะเป็นเด็กดีแล้วก็ไม่กวนพายเลยนะครับ หายโกรธไนท์นะ” ไนท์รีบหาทางออกให้ตัวเองทันที เมื่อเห็นว่าอีกคนนั้นยังไม่ยอมพูดกับตัวเองอยู่

“จริงนะ ห้ามโกหกกันนะ” ขนมพายยิ้มออกมาได้ทันที ที่ได้ฟังข้อเสนอของอีกคน

“จริงสิ ไนท์เคยโกหกพายที่ไหนกัน หายงอนไนท์แล้วใช่มั้ยครับ เราจะได้ไปเดินดูของให้พี่ดินกัน” ขนมพายที่อารมณ์ดีขึ้นแล้วก็พยักหน้ารับและพากันเดินออกไปเพื่อไปหาดูของขวัญให้กับดิน โดยตลอดทางไนท์ก็ไม่ยอมที่จะปล่อยมือขนมพายเลย ขนมพายถึงกับต้องกลอกตามองบนให้กับความขี้เห่อของแฟนหมาดๆของเค้า นี่กะจะจับมือเค้าเพื่อชดเชยเวลาที่ผ่านมาเลยรึยังไงกัน

หลังจากที่ทั้งคู่เดินดูของขวัญให้ดินอยู่นานก็เจอชิ้นที่ถูกใจ ไนท์ก็ขับรถพาขนมพายมาส่งที่บ้านเหมือนอย่างเช่นทุกวัน

“ทำไมวันนี้บ้านดูเงียบๆล่ะครับ พ่อกับแม่ของพายไม่อยู่กันเหรอ” ไนท์หันไปดูตรงที่จอดรถก็พบว่ารถของแม่ของขนมพายนั้นจอดอยู่เพียงแค่คันเดียวเท่านั้น เพราะปกติแล้วจะต้องมีรถของพ่อของขนมพายจอดคู่กันอยู่ด้วย

“วันนี้พ่อกับแม่พากันไปกินเลี้ยงที่บริษัทจัดน่ะ” ขนมพายตอบออกมาขณะที่ช่วยไนท์ถือของลงจากหลังรถด้วย ไนท์พอได้ยินขนมพายบอกก็พยักหน้าเข้าใจ

“เอาของไว้ที่ไหนครับ เดี๋ยวไนท์จะได้ช่วยถือไปไว้ให้” ไนท์ถามขึ้นและชูถุงที่อยู่ในมือของเค้าเต็มไปหมด เพราะนอกจากของขวัญของดินแล้ว ยังมีทั้งเสื้อผ้าและก็รองเท้าของขนมพายที่ซื้อมาอีกด้วย

“งั้นพี่วานไนท์เอาขึ้นไปไว้บนห้องพี่เลยได้มั้ย เดี๋ยวตามพี่มาเลย” ขนมพายพูดออกมาอย่างไม่คิดอะไรมาก เพราะจะให้เค้าขนขึ้นขนลงสองรอบสามรอบก็ขี้เกียจ แต่หารู้ไม่ว่าไอ้คนที่คิดอะไรอยู่นี่แหละที่ต้องพยายามควบคุมความดีใจและตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้

“ได้สิครับ พายจะได้ไม่ต้องเดินขึ้นเดินลงให้เมื่อยหลายรอบ” ไนท์ตอบขนมพายออกไปให้เป็นปกติให้มากที่สุด ทั้งๆที่ในใจนั้นลิงโลดจนแทบอยากจะกรีดร้องว่า ‘ดีใจโว้ยจะได้ขึ้นห้องพายแล้ว’

“วางตรงนี้เลยก็ได้เดี๋ยวพี่จัดการเอง แล้วนี่พายจะกลับเลยมั้ยเดี๋ยวลงไปส่ง” ขนมพายหันมาถามคนที่กำลังมองสำรวจห้องของเค้าอยู่อย่างตั้งใจ

ห้องของขนมพายนั้นค่อนข้างที่จะกว้างเลยทีเดียว แต่ก็ไม่ได้มีเฟอร์นิเจอร์มากสักเท่าไหร่ ห้องนั้นถูกตกแต่งแบบเรียบง่ายโดยใช้สีเทาและสีขาวเป็นหลัก สไตล์การแต่งห้องก็เหมือนกับผู้ชายทั่วๆไป ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นสักเท่าไหร่

“ไนท์ขออยู่ต่อแป๊บหนึ่งได้มั้ยครับ กลับตอนนี้รถคงจะติดน่าดูเลย” ไนท์หันมาบอกกับขนมพาย ซึ่งขนมพายเองก็พยักหน้าเข้าใจและไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะช่วงนี้รถก็ติดจริงๆนั่นแหละ ขนาดตอนที่พวกเค้ามายังขยับได้ทีละนิดเลย

“งั้นเดี๋ยวขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะเหนียวตัวยังไงไม่รู้ ไนท์ก็ตามสบายแล้วกัน ถ้าเบื่อก็เปิดคอมเล่นเกมไปก่อนแล้วกันนะ” ขนมพายหันมาบอกกับคนที่ยังไม่เลิกสำรวจห้องเค้า ไนท์เองก็ได้แต่พยักหน้ารับ

พอเดินสำรวจรอบห้องจนพอใจแล้ว เจ้าตัวก็มานั่งที่โต๊ะคอมและเปิดคอมเพื่อเล่นเกมฆ่าเวลาอย่างที่ขนมพายบอก

แกร็ก!!!

เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นหอมของสบู่อ่อนๆที่ลอยมาเข้ามาปะทะเข้ากับจมูกของไนท์ที่นั่งเล่นเกมอยู่เข้าอย่างจัง จนเจ้าตัวถึงกับต้องวางมือจากเกมลงทันที

“ไนท์เล่นมาถึงด่านนี้แล้วเหรอเก่งอ่ะ พี่เล่นมาตั้งนานยังไม่ผ่านด่านก่อนหน้านี้เลย ไนท์มาเล่นแค่แป๊บเดียวผ่านเลยโคตรเก่งเลยรู้ตัวรึเปล่า” ขนมพายที่หันมาเห็นหน้าจอเกมที่ไนท์เล่นอยู่ก็รีบเดินเข้ามาดูทันทีด้วยความตื่นเต้น โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าไนท์กำลังมองมาที่ตนด้วยสายตายังไงอยู่

ชุดนอนที่ขนมพายแต่งออกมานั้นมันคือกางเกงขาสั้นที่โชว์ให้เห็นเรียวขาเรียวขาวน่ามอง แล้วไหนจะยังเสื้อยืดตัวโคร่งที่ขนมพายชอบใส่นอนเป็นประจำ โดยที่เจ้าตัวก็ดันลืมไปว่าวันนี้มีอีกคนหนึ่งยังอยู่ในห้องด้วย

“เอ่อ พายครับไนท์ขอ.....”

“แป๊บนะไนท์ พี่ขอดูย้อนหลังแป๊บหนึ่งว่าไนท์ผ่านมาได้ยังไง เดี๋ยวให้เล่นต่อ” ขนมพายที่คิดว่าไนท์จะขอเล่นเกมต่อก็รีบพูดขอขึ้นมาทันที ทั้งๆที่ไนท์เองอยากจะรีบขอตัวกลับบ้านมันเอาซะเดี๋ยวนี้เลยก่อนที่จะห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

ไนท์เองได้แต่นั่งกลืนน้ำลายตัวเองลงคออึกใหญ่ เพราะพอขนมพายก้มลงมาดูที่จอเกมไอ้เสื้อคอกว้างเจ้ากรรมก็ดันเปิดให้เค้าได้เห็นยอดอกสีชมพูของแฟนหมาดๆของเค้าอีก

“เมื่อยอ่ะ ขอนั่งตักแป๊บนะตัวพี่ไม่หนักหรอก” ขนมพายพูดขอออกมาโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมอยู่ และยังไม่ทันที่ไนท์จะได้พูดตอบอะไรออกมาขนมพายก็ถือวิสาสะนั่งลงมาเลย เพราะเจ้าตัวคิดว่ายังไงก็เป็นผู้ชายเหมือนกันจึงไม่ได้คิดอะไรมาก

ยิ่งพอขนมพายมานั่งที่ตักของตัวเองด้วยแล้ว ไนท์ก็ยิ่งได้กลิ่นหอมของสบู่อ่อนๆ ที่ติดตัวของอีกคนมา ยิ่งทำให้เค้ายิ่งอยากจะจับแฟนของเค้านั้นมาฟัดให้จมเตียงไปซะเดี๋ยวนี้เลย

มือของไนท์ค่อยๆอ้อมไปด้านหน้าเพื่อกอดรัดเอวบางเอาไว้ โดยที่ขนมพายเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เจ้าตัวจึงได้ใจและกดจมูกลงไปที่ด้านหลังของขนมพายและนิ่งแช่ไว้

“พายกำลังทำให้ไนท์ทรมานรู้ตัวมั้ยครับ” ไนท์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า ทำให้บ่งบอกถึงความรู้สึกและอารมณ์ในตอนนี้ของเจ้าตัวได้ดีเลยทีเดียว ขนมพายถึงกับชะงักไปในทันทีที่ได้ยินไนท์พูดออกมา

“ไนท์ว่าไนท์กลับก่อนดีกว่านะครับ พายจะได้พัก” ไนท์พูดขึ้นเมื่อผ่านไปได้สักพักโดยที่ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรออกมากันเลย ตลอดเวลาที่ไนท์นั้นซุกหน้าอยู่ที่แผ่นหลังของขนมพาย

ขนมพายที่พอเห็นว่าไนท์ขอตัวกลับก็รีบลุกขึ้นจากตักของไนท์ในทันที พร้อมกับยกยิ้มพอใจขึ้นมา เพราะไนท์ในตอนนี้นั้นทั้งหน้าแดงหูแดงไปหมด ดูก็รู้ว่าต้องข่มอารมณ์ไว้ขนาดไหน น่ารักจริงๆเลยแฟนเค้าเนี่ย

“งั้นไปครับเดี๋ยวพี่ลงไปส่ง” ขนมพายพูดขึ้นมาเมื่อไนท์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วโดยไม่ได้พูดอะไร เจ้าตัวได้แต่พยักหน้าตอบเพียงเท่านั้นเอง

ขนมพายเดินลงมาส่งไนท์ถึงที่รถ พอไนท์เข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้วขนมพายก็เคาะกระจกให้คนในรถเปิดกระจกออกมา ไนท์ก็เปิดกระจกออกมาและเลิกคิ้วเป็นการถาม

“ยื่นหน้ามานี่หน่อยครับ มีอะไรติดอยู่ที่ผมน่ะ” ขนมพายบอกกับไนท์ ซึ่งไนท์เองก็ทำตามอย่างว่าง่าย

จุ๊บๆๆ

“รางวัลสำหรับเด็กดีครับ” ขนมพายก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากหยักของไนท์แบบย้ำๆ ถึง 3 ครั้งด้วยกัน จนไนท์ถึงกับตะลึงตาค้างไปเลย

“หึๆ ขับรถกลับบ้านดีๆนะ ตั้งสติก่อนแล้วค่อยขับรถออกไปนะพี่ไปล่ะ จ๊วบ!” ก่อนไปขนมพายยังไม่วายก้มลงมาดูดที่ปากของไนท์จนเสียงดัง นั่นยิ่งทำให้สติของไนท์ยิ่งเตลิดเปิดเปิงไปกันใหญ่

ไนท์นั่งอยู่ในรถอยู่นานทีเดียว กว่าจะเรียกสติกลับคืนมาและขับรถออกมาจากบ้านของขนมพายได้ แฟนของเค้านี่แสบจริงๆ ทั้งยั่วเค้าและยังจะมาทำให้เค้าใจสั่นไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอีก วันหลังจะเอาคืนซะให้เข็ดเลย ข้อหามาทำให้หัวใจของเค้านั้นทำงานหนัก