ดวงตาใสกลมโตกำลังมองสำรวจใบหน้าเกลี้ยงเกลาของอีกคนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ เมื่อคืนเค้าหลับไปตอนไหนแทบจำไม่ได้เลย รู้แต่ว่าเค้าและคนรักได้เป็นของกันและกันแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะแค่ภายนอกก็ตามที

ถ้าตัวเค้าจำไม่ผิดหรือไม่ได้ฝันไปเค้าคิดว่าเค้าได้ยินประโยคที่คนรักบอกว่า ‘ปั้นเป็นเมียพี่แล้วรู้มั้ยครับ’ ยิ่งคิดหน้าใสก็เริ่มที่จะแดงและร้อนขึ้นมา

นิ้วมือเรียวยกขึ้นมาลูบตามสันกรามคมชัดของคนที่นอนหลับอยู่อย่างเบามือ ใครจะไปรู้ว่าคนที่นอนอยู่ตรงหน้าของเค้านั้น เคยเป็นคนที่เค้าไม่คิดว่าจะสามารถแตะต้องหรือเอื้อมถึงได้ รอยยิ้มสวยค่อยๆยกยิ้มขึ้นเมื่อนิ้วมือเรียวไล่มาแตะอยู่ที่ริมฝีปากหยักหนา ริมฝีปากนี้สินะที่ไล่จูบเค้าไปทั่วทั้งกาย

คิดได้ดังนั้นร่างบางจึงค่อยๆขยับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าคมเข้มของอีกคนที่ยังนอนหลับผ่อนลมหายใจเข้าออกอยู่อย่างสม่ำเสมอ ยิ่งคิดเจ้าตัวก็ยิ่งตื่นเต้นเพราะเค้ากำลังจะขโมยจูบคนรักอยู่ จนกระทั่งในที่สุดริมฝีปากบางก็ได้แนบชิดกับริมฝีปากหยักของอีกคนสมใจ

“อุ๊บ! อื้ออ...” อิฐที่ยังคงหลับตาอยู่คว้าเอวบางมากอดไว้แน่นและบดเบียดริมฝีปากของตัวเองเข้าหาริมฝีปากบางของอีกคนจนข้าวปั้นเองถึงกับตกใจตาโตเพราะไม่คิดว่าอีกคนจะตื่นอยู่ อิฐจูบบดขยี้ริมฝีปากบางอยู่เป็นนานสองนานโดยไม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปชิมความหวานด้านใน เค้าอยากที่จะฉกชิมความหวานจากริมฝีปากบางมากกว่า ส่วนมือใหญ่ก็ยื่นมาขยำก้อนซาลาเปาสองก้อนกลมเด้งอย่างมันมือ ที่จริงเจ้าตัวตื่นตั้งแต่ที่ข้าวปั้นยื่นมือมาลูบที่หน้าของเค้าแล้ว แต่เค้ายังคงแกล้งหลับเพราะอยากรู้ว่าน้องคิดจะทำอะไร

“จูบมันต้องแบบนี้ครับเด็กน้อย” เมื่อถอนริมฝีปากออกมาแล้วอิฐก็พูดออกมาอย่างคนอารมณ์ดี จะไม่ให้เค้าอารมณ์ดีได้อย่างไรกันในเมื่อตื่นมาก็ได้รับกู๊ดมอนิ่งคิสจากคนรักของเค้าเลย

“พี่อิฐตื่นนานแล้วใช่มั้ยเนี่ย ทำไมนับวันยิ่งเจ้าเล่ห์แบบนี้เนี่ย หึ๊! ตุบ! ตุบ!” ข้าวปั้นพูดจบก็รัวกำปั้นใส่ไปที่อกแกร่งของอิฐ ซึ่งอิฐก็ได้แต่ยิ้มขำกับท่าทางน่ารักของอีกคนอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับกำปั้นที่กำลังรัวใส่ตัวเองเลย มันจะเจ็บได้ยังไงกันเล่าในเมื่อกำปั้นที่รัวใส่เค้านั้นมันเบาอย่างกับอะไรดี ตีเค้าแต่ก็ยังกลัวว่าเค้านั้นจะเจ็บเลย เมียของเค้าช่างน่ารักอะไรอย่างนี้

“หึ่ย! ไม่ต้องมานอนยิ้มเลยนะครับ ปล่อยปั้นได้แล้วปั้นจะไปอาบน้ำแล้วคนเจ้าเล่ห์” เมื่อเริ่มที่จะเหนื่อยแล้วข้าวปั้นก็หยุดลงมือไปเอง โดยมีอิฐนอนมองยิ้มขำอยู่

“อ้าว! ไม่ลักหลับพี่ต่อแล้วเหรอครับพี่กำลังเคลิ้มเลย” อิฐพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าของข้าวปั้นจนข้าวปั้นต้องขยับหนี แต่ก็หนีได้แค่หน้าเท่านั้นเพราะเอวของเค้ายังถูกล็อกไว้ด้วยวงแขนแกร่งของอีกคนอยู่

“ปั้นไม่ได้จะลักหลับซะหน่อย ปั้นแค่ไม่เคยได้มองหน้าของพี่อิฐชัดๆเต็มๆแบบนี้สักทีนี่นา” ข้าวปั้นพูดสารภาพออกไปก่อนที่หน้าใสจะเริ่มขึ้นสี

“หึๆ ปั้นยังมีเวลามองพี่อีกทั้งชีวิตครับไม่ต้องห่วง แต่ถ้าปั้นอยากจะมองหรือต้องการที่จะจับมันตอนนี้พี่ก็ไม่ว่านะ ทั้งตัวของพี่เป็นของปั้นอยู่แล้ว พี่ให้เวลาห้านาทีนะครับเดี๋ยวเราจะได้ไปอาบน้ำกัน” พูดจบอิฐก็หลับตาลงทันที

ข้าวปั้นเองก็ได้แต่มองใบหน้าของอิฐอย่างยิ้มๆนิ้วมือเรียวค่อยๆยื่นไปลูบที่คิ้วดกดำของอีกคนและไล่ลงมาที่สันจมูกโด่ง จากนั้นจึงลูบไล้ไปตามใบหน้าใสเกลี้ยงเกลา ไม่น่าเชื่อว่าอีกคนจะไม่ค่อยได้สนใจที่จะบำรุงมันสักเท่าไหร่ จากนั้นจึงมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากหยักหนาที่เพิ่งปล้นจูบเค้าไปเมื่อกี๊

“จุ๊บ! ปั้นรักพี่อิฐมากนะครับ” ข้าวปั้นยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ปากของอิฐพร้อมด้วยคำบอกรักที่อิฐคิดว่ามันดูน่าฟังเป็นที่สุด

“จุ๊บ! พี่อิฐก็รักน้องปั้นมากเช่นกันนะครับ” อิฐยิ้มกว้างออกมาและลืมตาขึ้นมาพร้อมกับจูบคืนกลับไปทันที แววตาของคนทั้งคู่สบประสานกันอยู่สักพัก จนกระทั่ง.....

“ทำหน้าแบบนี้พี่ว่าเรามาต่อจากเมื่อคืนกันดีกว่ามั้ยครับคนดี” อิฐพูดพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้กับข้าวปั้นและเลื่อนมือลงไปขยำที่ก้อนซาลาเปานุ่มเด้งสองก้อนไปด้วย

“อ๊ะ! พี่อิฐทำไมถึงได้หื่นแบบนี้เนี่ย ปล่อยเลยนะปั้นจะไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวพี่ๆรอ เพี๊ยะๆ” ข้าวปั้นพูดพร้อมกับฟาดฝ่ามือลงไปที่ต้นแขนของอิฐอย่างแรงไม่เบามือเหมือนครั้งก่อนหน้านี้

“โอ๊ยๆ เจ็บครับเจ็บ พี่เจ็บครับ” อิฐร้องโวยวายออกมาเมื่ออีกคนฟาดฝ่ามือลงมาไม่ยั้ง

“ดีสมเลยอยากหื่นดีนัก ปั้นไปอาบน้ำดีกว่า แบร่!” ข้าวปั้นพูดพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นในขณะที่อิฐกำลังลูบแขนของตัวเองอยู่ และยังไม่วายหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกอิฐให้ได้เจ็บใจเล่นอีก

“ฝากไว้ก่อนเถอะเด็กแสบ คอยดูนะจะเอาคืนให้น่าดูเลย” อิฐได้แต่นอนพูดบ่นอยู่คนเดียวอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“ไอ้อิฐแขนมึงไปโดนอะไรมาวะ” ไฟที่เห็นแขนของอิฐแดงๆเลยถามขึ้นมา เพราะวันนี้อิฐใส่เสื้อแขนกุดจึงเห็นได้ชัด เนื่องจากวันนี้พวกเค้ามีนัดกันออกไปดำน้ำดูปะการังอิฐจึงแต่งตัวสบายๆ โดยลืมไปว่ารอยที่โดนฝ่ามืออรหันต์ของเด็กแสบยังอยู่

“หึๆ เนี่ยเหรอ รอยรักของเด็กแถวๆนี้แหละเฮีย” ข้าวปั้นที่เดินมาจากตักอาหารเช้าพร้อมกับวาริพอได้ยินก็ถึงกับชะงักทันที และยังไม่วายแลบลิ้นใส่อิฐอีกด้วย ทำให้ไฟถึงกับยิ้มขำออกมาทันทีกับท่าทางเด็กน้อยของข้าวปั้น ซึ่งดูแตกต่างจากสองวันก่อนหน้านี้เลย

“ปั้นมานั่งนี่มาครับ” อิฐเรียกแฟนของตัวเองที่เดินตามวาริต้อยๆให้มานั่งด้วยกันกับเค้า

“ไม่ครับปั้นจะนั่งกับพี่วา ปั้นยังคุยกับพี่วาไม่จบเลยใช่มั้ยครับ พี่ผาไปนั่งกับพี่อิฐก่อนได้มั้ยครับ” ข้าวปั้นหันมาบอกอิฐพร้อมกับหันไปถามวาริซึ่งวาริก็พยักหน้ารับหงึกๆ และพอข้าวปั้นเห็นหินผาเดินมาจึงหันไปบอกกับหินผาที่เพิ่งเดินกลับมาที่โต๊ะ

“เอ่อ...ได้ครับ” หินผาเองก็ตอบรับออกมาแบบงงๆ ว่าทำไมเค้าจะต้องมานั่งแยกกับเมียเค้าด้วยเนี่ย

ป้าบ!!

“โอ๊ย!! อะไรของเฮียเนี่ย” อิฐร้องออกมาทันทีที่โดนหินผาตบลงมาที่หัวของเค้าไม่แรงมากนัก ทำไมเช้านี้ถึงมีแต่คนจ้องทำร้ายร่างกายเค้านักนะ

“ถือว่าโดนแทนแฟนมึงก็แล้วกัน” หินผาบอกออกไปและนั่งลงข้างๆกับอิฐ อิฐเองก็ทำได้แต่บ่นงึมงำอยู่คนเดียว

“กูว่าเราต้องตั้งสมาคมพ่อบ้านใจกล้าซะแล้วมั้งวะ” พอทุกคนได้อาหารกันมาจนครบทุกคนและนั่งที่โต๊ะกันเรียบร้อยแล้ว เหนือก็พูดขึ้นมา

“เออกูเห็นด้วยว่ะ อะไรมันจะเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยขนาดนี้วะ” ดินพูดเสริมขึ้นพร้อมกับหันไปมองเหล่าแม่บ้านทั้งหลายที่จับกลุ่มคุยกันอยู่อย่างเมามันโดยมีสายน้ำเป็นแกนนำ

อาหารในเช้าวันนี้ดูเหมือนเหล่าพ่อบ้านใจกล้าทั้งหลายจะถูกแบ่งพรรคแบ่งพวกแบ่งฝักแบ่งฝ่ายอย่างไงอย่างนั้น เพราะอีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะมีสายน้ำนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ฝั่งขวามือมี เบล ออกัส ฟ้าคราม ส่วนฝั่งซ้ายมือมี วาริกับข้าวปั้นนั่งอยู่ ทำให้เหล่าบรรดาพ่อบ้านใจกล้าทั้งหลายต้องกลายมาเป็นนั่งรวมกลุ่มกันเอง เหมือนกับว่าถูกเมียและแฟนทิ้งกลายๆ

“เพราะมึงเลยไอ้อิฐ” หินผาหันมาว่าอิฐหลังจากที่นั่งมองเมียตัวน้อยของตัวเองอยู่นาน

“อ้าว! อะไรล่ะเฮียไหนมาโทษกันแบบนี้ล่ะ” อิฐที่กำลังจะตักเบคอนเข้าปากก็ถึงกับต้องชะงักลงทันที

“หรือไม่จริง ก็เริ่มตั้งแต่น้องปั้นไปนั่งข้างๆน้องวา แล้วพอน้องน้ำมาก็มานั่งข้างน้องวา พอทีนี้ทุกคนก็เลยกลายเป็นไปนั่งด้วยกันหมด” หินผาหันมาบอกกับอิฐพร้อมกับจิ้มกินเบคอนในจานอิฐไปด้วย

“มันก็ใช่ แต่บรรดาเมียๆของเฮียเนี่ย ก็อยากจะคุยจะเล่นกันบ้างไม่ได้รึไง จะต้องตัวติดอยู่กับเฮียๆตลอด 24 ชั่วโมงเลยรึไง หึ๊! ดูเฮียวายุดิยังไม่เห็นว่าอะไรเลย พวกเฮียจะโวยวายกันไปทำไมเนี่ย แล้วเฮียก็อย่ามาทำตลกบริโภคแถวนี้อยากกินอะไรทำไมไม่ไปตักเอง” อิฐพูดจบก็หันมาดึงชิ้นเบคอนที่กำลังจะเข้าปากของหินผาออก ส่วนวายุก็ได้แต่ยักไหล่ส่งไปให้ทุกคน เมื่อทุกคนหันมามองทางเค้า

“ตัวเล็กครับ พี่อยากกินออมเล็ต ตัวเล็กไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิครับ” ยังไม่ทันที่จะผ่านพ้นไปได้ถึง 5 นาที วายุก็ลุกขึ้นไปหาสายน้ำพร้อมกับชวนให้ไปด้วยกัน

“หมดกันไอดอลกู” อิฐพูดพร้อมกับส่ายหัวไปมาด้วยความเซ็ง

“ฮ่าๆๆๆๆๆ” พออิฐพูดจบทุกคนถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง จนทุกคนหันมามองไม่เว้นแม้แต่บรรดาเมียๆของแต่ละคน

“มีอะไรกันเหรอคะ” เบลเป็นคนหันมาถามเหนือที่กุมท้องหัวเราะตัวงออยู่

“ไม่มีอะไรครับ แค่หัวหน้าพ่อบ้านใจกล้าออกตัวน่ะ ฮ่าๆๆ” เหนือบอกกับเบลพร้อมกับหัวเราะไปด้วย ทุกคนก็ได้แต่ทำหน้างงๆที่ได้ยินเหนือบอก

“ตัวเล็กมาทาครีมกันแดดก่อนครับ” วายุเรียกสายน้ำให้เดินมาหา เพราะพอเรือออกจากฝั่งมาได้เมียตัวน้อยของเค้าก็ยังไม่ยอมอยู่นิ่งเลย

ตอนนี้พวกเค้าทั้งหมด 12 ชีวิต อยู่บนเรือยอชต์ของที่บ้านดินกันเพื่อไปดำน้ำดูปะการังที่เกาะทะลุ โดยจะใช้เวลาเดินทางประมาณ 45 นาที

“แล้วพี่กายทารึยังครับ” สายน้ำเดินมาหาวายุแต่โดยดีและถามขึ้นพร้อมกับมองสำรวจแขนและขาของวายุไปด้วย

“เรียบร้อยแล้วครับเหลือแต่เราเนี่ยแหละ ดื้อใช่เล่นเลยนะครับคุณแม่ ฟอด!” วายุจับคนตัวเล็กให้มานั่งที่ตักพร้อมกับทาครีมที่ด้านหลังคอและแขนไปด้วย ก่อนที่จะหอมลงไปที่แก้มนุ่มฟอดใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว

วันนี้ทั้งคู่ฝากน้องของขวัญไว้ให้พี่งามตาและพี่น้ำหวานช่วยดูรวมทั้งพี่ทับด้วย เพราะสองวันที่ผ่านมาทั้งคู่ดูลูกกันเอง พอเมื่อเช้าพี่งามตารู้ว่าพวกเค้ามีทริปจะไปดำน้ำกันก็รีบมาหาตั้งแต่เช้าเพื่อรับอาสาขอดูน้องของขวัญเอง เพราะตลอดสองวันมานี้วายุอนุญาตให้พี่ทับขับรถพาพี่งามตาและพี่น้ำหวานไปเที่ยวมาแล้วทั้งคู่จึงรู้สึกเกรงใจ

“ขอบคุณนะครับ ฟอด!” พอวายุทาครีมให้เสร็จสายน้ำก็หันไปหอมแก้มขอบคุณฟอดใหญ่จนวายุยิ้มออกมา จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งคุยกันกะหนุงกะหนิงกันอยู่ 2 คน บ้างก็ผลัดกันหอมผลัดกันจุ๊บที่ปากกันบ้างอย่างกับคู่รักข้าวใหม่ปลามัน จนข้าวปั้นและฟ้าครามที่นั่งอยู่ด้วยกันหันไปเห็นก็ถึงกับหน้าแดงขึ้นมาด้วยกันทั้งคู่

ต่างจากทุกคนที่ชินกับการแสดงความรักของคู่นี้กันแล้ว จึงไม่มีใครสนใจสักเท่าไหร่ จะมีก็แต่ข้าวปั้นกับฟ้าครามที่คอยแอบมองวายุและสายน้ำอยู่เป็นพักๆและก็ซุบซิบกันอยู่สองคน

“ฟอด! อยากทำแบบนั้นบ้างเหรอครับ หืมม” ดินที่เห็นท่าทางของแฟนตัวเองที่แอบมองคู่ของเพื่อนเค้าอยู่ก็อดมันเขี้ยวแฟนตัวเองไม่ได้ จึงเดินเข้ามาหาและหอมแก้มโชว์รุ่นน้องไปฟอดใหญ่

“อ๊ะ! พี่ดินทำอะไรครับ น้องปั้นก็นั่งอยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวเถอะ” ฟ้าครามถึงกับสะดุ้งที่อีกคนดอดมาหอมแก้มเค้าจากทางด้านหลัง

“ไม่เป็นไรครับตามสบายเลยครับ คิดซะว่าปั้นไม่อยู่ตรงนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวปั้นปิดตาให้” ข้าวปั้นพูดบอกพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดตาตัวเองเอาไว้ทันที แต่ยังไม่วายแยกนิ้วชี้และนิ้วกลางให้ห่างออกจากกัน

“เห็นมั้ยครับ น้องปั้นมองไม่เห็นแล้ว งั้นพี่ก็หอมต่อได้สิ ฟอดๆ” ดินเองก็รับมุกข้าวปั้นอย่างไวเช่นกัน โดยการกดจมูกคมลงไปบนแก้มนุ่มของแฟนตัวเองอีกสองฟอดใหญ่ติดต่อกัน

“พี่ดินเดี๋ยวเถอะ น้องปั้นก็ด้วยพอกันเลยนะครับคู่นี้ หึ่ย! ไม่พูดด้วยแล้วทั้งคู่เลย” ฟ้าครามหันไปว่าดินด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเพราะความเขิน และหันกลับมาว่าข้าวปั้นด้วย จากนั้นจึงเดินออกไปหาเบล ออกัสและอิฐที่นั่งคุยกันอยู่

“ฮ่าๆๆ แปะ!” ดินและข้าวปั้นหัวเราะออกมาแทบจะพร้อมกันและหันมาทำมือไฮไฟว์กันอย่างรู้ใจ

“เด็กแสบไปแกล้งอะไรพี่ฟ้าเค้าครับ” อิฐที่เดินมาหาข้าวปั้นถามขึ้น เมื่อเห็นดินเดินไปง้อฟ้าครามตรงที่เค้านั่งอยู่

“แฮร่ๆ เปล่าเลยนะครับ ก็พี่ดินน่ะสิอยู่ๆก็เดินมาหอมแก้มพี่ฟ้า พี่ฟ้าก็เลยอายเพราะมีปั้นอยู่ด้วย ปั้นก็เลยบอกว่าจะทำไม่รู้ไม่เห็นและก็ยกมือขึ้นมาปิดตาเอาไว้แบบนี้ พี่ดินก็เลยได้หอมแก้มพี่ฟ้าไปอีกรอบแบบไม่ต้องอายปั้นไงครับ” ข้าวปั้นเล่าให้อิฐฟังอย่างละเอียดพร้อมกับทำท่าปิดตาให้อิฐดูไปด้วย

“หึๆ เด็กแสบ นับวันยิ่งแสบนะเราน่ะ ไหนขอลองทำแบบพี่ดินบ้างสิครับ ฟอดๆ” อิฐพูดพร้อมกับก้มลงหอมไปที่แก้มป่องอย่างมันเขี้ยวย้ำๆ นับวันแฟนเด็กของเค้าจะยิ่งแสบขึ้นทุกวัน นี่คงจะเป็นนิสัยจริงๆของน้องสินะ แต่ไม่ว่าแฟนของเค้าจะแสบแค่ไหนเค้าก็ยังคงรักอยู่ดี

“ไหนมาให้พี่ดูก่อนครับว่าใส่เสื้อดีรึยัง” อิฐจับข้าวปั้นหันมาเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของเสื้อชูชีพอีกครั้ง ถึงแม้น้องจะบอกว่าตัวเองว่ายน้ำเก่งว่ายน้ำแข็งแค่ไหนก็ตามที แต่เพื่อความไม่ประมาทเค้าก็ต้องป้องกันไว้ก่อน เพราะทุกคนในที่นี้ต่างก็ว่ายน้ำแข็งด้วยกันทั้งนั้นแต่ทุกคนก็ไม่อยากที่จะประมาท

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เสียงกระโดดลงน้ำของวายุ ดิน ไฟ เหนือ หินผาและอิฐ ที่กระโดดลงไปรอรับเหล่าบรรดาเมียและแฟนของตัวเอง ทุกคนต่างลอยคอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“ตัวเล็กมาครับ จับแว่นตาไว้ด้วยนะครับ” วายุตะโกนบอกเมียตัวน้อยของตัวเอง และทำท่าอ้าแขนรอรับไว้

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

พอสายน้ำกระโดดลงไปแล้ว ก็ตามด้วยทุกคนที่เหลือก็เริ่มทยอยกระโดดตามลงไปทีละคน จนถึงคิวของน้องเล็กสุดที่มีอิฐคอยมองอยู่อย่างไม่คาดสายตา

เมื่อทุกคนลงมาในน้ำกันครบทุกคนแล้ว ต่างคนก็ต่างจับคู่ของตัวเองและพากันแหวกว่ายดูธรรมชาติและความสวยงามใต้น้ำ

“อื้อ อื้อ” ข้าวปั้นที่เห็นฝูงปลาการ์ตูนหลากหลายสายพันธุ์ว่ายผ่านหน้าไปก็รีบชี้ให้อิฐดูด้วยความตื่นเต้น ถึงแม้เจ้าตัวจะเคยมาเที่ยวทะเลกับที่บ้านหลายครั้งแล้วก็ตามแต่มันก็นานมากแล้ว และครั้งนี้มันก็คนละความรู้สึกกันเลย

อิฐเมื่อเห็นอาการตื่นเต้นของแฟนเด็กก็ถึงกับต้องยิ้มกว้างออกมาทันที เค้าดีใจที่ได้เห็นแฟนของเค้านั้นมีความสุขเพราะนั่นก็คือความสุขของเค้าด้วยเช่นกัน

ทุกคนทุกคู่ต่างก็มีโลกส่วนตัวของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น พอเห็นฝูงปลาหลากหลายพันธุ์ว่ายผ่านหน้าไปก็ส่งเสียงอื้ออึงออกมาทันทีทั้งที่พูดไม่ได้ และดูท่าว่าการดำน้ำดูปะการังในครั้งนี้จะไม่มีคนเหนื่อยง่ายๆซะด้วย

จนเวลาผ่านไปเกือบๆจะชั่วโมง เรี่ยวแรงก็เริ่มที่จะหมดกัน ถึงแม้ว่าใจยังอยากจะดูต่อก็ตาม ที่เค้าเรียกว่าใจพร้อมกายไม่พร้อมมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

“เฮ้อ! เหนื่อยชะมัด” พอขึ้นมาจากน้ำได้เบลกับออกัสก็ถึงกับหมดสภาพ สองเพื่อนซี้ต่างนั่งเอาหลังพิงกัน

“เหนื่อยแต่ก็สนุกมากเลยนะครับ ปะการังก็สวย น้องปลาก็น่ารักแล้วก็สวยๆทั้งนั้นเลย นี่ต้องขอบคุณพี่น้ำเลยนะครับเนี่ยที่เป็นคนต้นคิดพาปั้นหนีพี่อิฐมาที่นี่ ไม่อย่างนั้นเราก็คงไม่ได้มาดูอะไรแบบนี้กันหรอกใช่มั้ยครับ” ข้าวปั้นพูดเจื้อยแจ้วออกมาโดยที่ไม่ได้มองใครเพราะมัวแต่ก้มถอดเสื้อชูชีพของตัวเองอยู่

“แหะๆ อย่ามองเค้าแบบนี้สิตัวเอง เค้าทำไปเพราะหวังดีจริงๆนะ พี่กายจ๋าช่วยน้องด้วยครับ น้องแย่แล้ว” สายน้ำที่เห็นอิฐมองมาก็รีบพูดอ้อนทันที แต่พอเห็นเพื่อนไม่ยิ้มกลับก็หันไปหาวายุและซุกหน้าลงกับอกทันทีเพื่อหลบสายตาคมของเพื่อนที่มองมาอย่างคาดโทษ เพราะอิฐเองก็ลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลยเหมือนกันถ้าข้าวปั้นไม่พูดออกมา

“มีอะไรกันเหรอครับ” ข้าวปั้นที่เงยหน้ามาก็เห็นทุกคนมองมาที่ตนนิ่งๆก็ได้แต่ถามออกไปอย่างงงๆ

“อุ๊บ!!” พอเจ้าตัวนึกขึ้นได้ว่าพูดอะไรออกมาก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากทันที และมองไปที่อิฐที่มองไปที่สายน้ำอยู่

“ไม่ทันแล้วครับน้องปั้น / ไม่ทันแล้วค่ะน้องปั้น” ทุกคนพูดออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน ซึ่งข้าวปั้นก็ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆไปให้

“แหะๆ ปั้นขอโทษคร้าบบบ” ข้าวปั้นพูดขอโทษออกมาเสียงเบา พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ทุกคนไปด้วย