“แกพี่อิฐหล่อมากเลยอ่ะแก ฮืออ”

“พี่อิฐอย่างเท่เลย หน้าก็หล่อหุ่นก็ดีฉันอยากได้มาเป็นพ่อของลูก”

“สามีแห่งชาติชัดๆเลยพี่อิฐของฉัน”

“พี่อิฐนี่นับวันยิ่งหล่อ ยิ่งออร่าจับเน๊าะ”

“แต่เห็นว่าตอนรับน้องพี่เค้าโหดน่าดูเลยนะ น้องๆนี่กลัวกันหัวหดกันเป็นแถวเลย”

“โอ๊ย! โหดยังไงฉันก็ไหวขอแค่เป็นพี่อิฐของฉันก็พอ”

ตลอดทางที่อิฐเดินผ่านมา มักจะมีแต่เสียงวิพากษ์วิจารณ์ในรูปร่างหน้าตาของเค้า อยากได้อย่างนั้นอยากได้อย่างนี้ แต่อิฐก็ไม่คิดอะไรมากเพราะว่าเคยชินเสียแล้ว แต่อีกคนหนึ่งนี่สิอาจจะต้องเตรียมรับมือค่อนข้างที่จะหนักหน่อย ซึ่งเค้าเองก็ยังแอบหนักใจแทนอีกคนอยู่

“อ้าวไหนน้องข้าวปั้นของมึงล่ะวะ” เต็มทักอิฐขึ้นมาเมื่อเห็นอิฐเดินมาคนเดียว

“ยังไม่มา แล้วนี่ยังไม่มีใครมาเลยเหรอ”

“ยังไม่เห็นใครเลยสงสัยยังเช้าอยู่” ทอยเป็นคนตอบออกมาเพราะมีแค่เค้ากับเต็มที่มาก่อนใครเพื่อน

ในช่วงที่รับน้องกันอยู่กลุ่มของทอยมักจะรวมตัวกับกลุ่มของสายน้ำอยู่เป็นประจำทำให้ทั้งสองกลุ่มกลายมาเป็นกลุ่มเดียวกันไปโดยปริยาย แล้วยังรวมไปถึงกลุ่มของวาริอีกด้วย เพราะถ้ามีเรียนหรือว่าว่างตรงกันทุกคนก็จะมานั่งด้วยกันเป็นประจำ จึงทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งมากนัก

“แล้วนี่น้ำไม่ได้มาพร้อมมึงเหรอวะ” ทอยถามขึ้นเพราะทุกทีจะเห็นสายน้ำกับออกัสมาพร้อมกับอิฐทุกเช้า

“เปล่า เมื่อคืนกูกลับไปนอนบ้านมา” อิฐตอบออกไป ทอยก็พยักหน้าเข้าใจทันที

“อ้าว นั่นไงมากันแล้ว” อิฐหันไปทันทีที่เต็มชี้บอก

“มาด้วยกันได้ยังไงครับ” อิฐลุกขึ้นทันทีที่เห็นข้าวปั้นและเพื่อนๆ ของข้าวปั้นเดินมากับสายน้ำและออกัส

เพื่อนของข้าวปั้นที่เห็นอิฐเดินมาถามข้าวปั้นและยังจับจูงมือไปที่โต๊ะด้วยกันอีกก็ถึงกับตาโตกันเป็นแถว เพราะทุกคนยังไม่รู้ว่าอิฐกับข้าวปั้นนั้นตกลงคบกันเป็นแฟนได้อาทิตย์กว่าแล้ว ซึ่งอิฐเองก็ลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลยทีเดียวพอได้เห็นหน้าแฟนตัวเองเข้า

พอๆกับทุกคนที่นั่งอยู่แถวๆนั้น เพราะทุกคนก็ไม่มีใครเคยเห็นอิฐถึงเนื้อถึงตัวใครนอกจากเพื่อนในกลุ่มทั้งสามคน นี่ไม่เพียงแค่จับมือถือแขนกันเฉยๆแต่อิฐยังส่งยิ้มกว้างมาให้กับแฟนของตัวเองอีกด้วย

น้องๆ ปี 1 ที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับพากันกรี๊ดกันเลยทีเดียว เพราะเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครได้เห็นรอยยิ้มของเฮดว๊ากคนนี้เลย และยังรวมถึงบางคนที่ส่งสายตาแห่งความอิจฉาริษยามาให้กับข้าวปั้นด้วยเช่นกัน

“เอ่อ ปั้นเจอกับพี่ๆที่ลานจอดรถน่ะครับเลยเดินมาพร้อมกัน พี่อิฐครับเพื่อนปั้นครับ” ข้าวปั้นตอบอิฐออกไป พร้อมกับเหล่ไปทางเพื่อนที่ยังยืนตาค้างกันอยู่

“อ่อ พี่ลืมไปซะสนิทเลยมัวแต่คิดถึงแฟน” ประโยคหลังอิฐโน้มมากระซิบใกล้ๆหูของข้าวปั้น ทำให้ทุกคนถึงยิ่งกรี๊ดกร๊าดไปกันใหญ่ เพราะไม่เคยมีใครได้เคยเห็นมุมนี้ของอิฐมาก่อนเลยแม้แต่เพื่อนๆในกลุ่ม

“เป็นอะไรมึงแค่นี้ถึงกับตาค้างกันเหรอเลยเหรอวะ ไอ้อิฐมันเป็นแฟนกับน้องได้อาทิตย์กว่าแล้ว” เดย์ที่เดินตามหลังไนท์มาพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของข้าวปั้นทั้งสามคนยังยืนมองอิฐกับข้าวปั้นด้วยอาการตกใจอยู่

“ห๊ะ!” ทั้งสามร้องขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

“ฮ่าๆๆ หน้าน้องแม่งโคตรได้อารมณ์เลยว่ะ” เต็มหัวเราะออกมาอย่างดัง เพราะพวกเค้าไม่ต้องรักษามาดพี่ว๊ากกันแล้ว

“ปั้น” ทั้งสามเรียกชื่อเพื่อนออกมาแทบจะพร้อมกัน

“จ๋าา แหะๆ ไม่เอาไม่โกรธเค้านะ มานั่งกันก่อนนะแล้วเดี๋ยวเราค่อยเล่าให้ฟังทีหลังนะ” ข้าวปั้นที่เห็นสีหน้าจริงจังของเพื่อนแต่ละคนก็ถึงกับรีบเดินมาจูงมือแต่ละคนให้ไปนั่ง

“หึๆ ปั้นกินข้าวมารึยังครับ” อิฐถามข้าวปั้นขึ้นมาเมื่อพากันมานั่งเรียบร้อยแล้ว

“ยังเลยครับ เมื่อเช้าตื่นสายเลยยังไม่ทันได้กิน” ข้าวปั้นยิ้มแหยๆตอบออกไป ไม่ใช่แค่วันนี้หรอกที่เค้าตื่นสาย แต่เค้าน่ะตื่นสายทุกวันเลยต่างหาก มันเป็นนิสัยของเค้าที่แก้ไม่หายสักทีไอ้นิสัยกดนาฬิกาปลุกแล้วนอนต่อเนี่ย

“แล้วน้ำกับกัสกินกันมารึยัง” อิฐหันไปถามเพื่อนซึ่งก็ได้รับการส่ายหน้ากลับมาทั้งสองคน ทั้งหมดจึงพากันย้ายไปที่โรงอาหารโดยออกัสก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความบอกเบลไว้

“ปั้น เล่ามาซะดีๆ ลย” พอทุกคนทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันขึ้นเรียน โดยมีอิฐเดินตามมาส่งข้าวปั้นถึงที่ห้อง และยังฝากฝังไนท์ให้ดูแลข้าวปั้นให้ด้วย

“ทุกคนจำวันที่พี่น้ำมาตามเราไปคุยได้มั้ย” ข้าวปั้นถามออกไป ซึ่งทุกคนก็ต่างพากันพยักหน้าตอบ

“คือวันนั้นน่ะ ไม่ใช่พี่น้ำหรอกที่อยากคุยกับเราแต่เป็นพี่อิฐต่างหาก…………………” จากนั้นข้าวปั้นก็เล่าให้เพื่อนๆฟังอย่างละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง รวมทั้งวันที่เค้าได้ไปบ้านของสายน้ำและได้เจอกับรุ่นพี่ทุกคนด้วย

“กรี๊ด!! ปั้นทำไมปั้นทำแบบนี้ล่ะ เราก็อยากเจอแก๊งฟ้าประทานแบบครบๆบ้างอ่ะ ฮืออ” นุ่นถึงกับกรี๊ดออกมาเมื่อข้าวปั้นเล่ามาถึงตอนท้าย กลายเป็นว่าประเด็นเรื่องอิฐกับข้าวปั้นนั้นตกไปเลย เพราะว่าทุกคนต่างก็ปลื้มกลุ่มของวายุด้วยกันทั้งนั้นไม่เว้นแม้แต่ไนท์ที่มีรุ่นพี่กลุ่มนี้เป็นไอดอลด้วยเช่นกัน

“เอาน่าเดี๋ยวไว้โอกาสหน้าเราจะบอกพี่อิฐกับพี่น้ำให้นะ แล้วก็จะขอให้ทุกคนได้ไปเที่ยวบ้านพี่น้ำด้วย” ข้าวปั้นพูดอย่างเอาใจเพื่อน เค้าแอบโล่งใจที่ไม่โดนเพื่อนโกรธเพราะว่าปิดบังเรื่องอิฐ

“เรารักปั้นที่สุดในโลกเลย” นุ่นยกมือขึ้นมาหยิกแก้มทั้งสองข้างของข้าวปั้นพร้อมกับส่ายไปมา ไออุ่นกับไนท์ก็ได้แต่นั่งส่ายหน้ายิ้มๆ จากนั้นก็มีเพื่อนๆในห้องเริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องพวกเค้าเลยต้องเปลี่ยนเรื่องคุยกัน

“พี่วา พี่ขนมพาย พี่นัท สวัสดีครับ” เมื่อเรียนเสร็จแล้วข้าวปั้นและเพื่อนก็พากันเดินมาที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวกลางวัน เพราะอิฐได้บอกเค้าไว้แล้วว่าให้มากินข้าวกลางวันด้วยกัน เมื่อมาถึงก็พบกับรุ่นพี่ปี 2 ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับพวกอิฐอยู่ก่อนแล้ว ข้าวปั้นเห็นดังนั้นจึงยกมือขึ้นไหว้ตามธรรมเนียมรุ่นพี่รุ่นน้อง พร้อมกับแนะนำเพื่อนๆให้ได้รู้จักกับกลุ่มของวาริด้วย

“เรียนเป็นยังไงบ้างครับวันแรก” อิฐถามข้าวปั้นขึ้นมาเมื่อทุกคนได้ข้าวกันมาครบแล้วและกำลังลงมือกินกันอยู่

“ก็ยังไม่มีอะไรมากนะครับ ส่วนใหญ่อาจารย์จะบอกแค่แนวทางซะมากกว่า”

“ดีแล้วครับ ถ้ามีอะไรก็มาปรึกษาพี่ๆทุกคนได้นะครับ” พออิฐพูดขึ้นทุกคนก็ต่างพากันพยักหน้า

“หน้าพี่มีอะไรติดอยู่เหรอครับน้อง เห็นมองตั้งนานแล้วเนี่ย” อยู่ๆขนมพายก็ถามไนท์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเค้าขึ้นมา เพราะเค้าว่ารุ่นน้องคนนี้นั่งมองเค้าอยู่ตั้งแต่มาแล้ว ขนาดว่าเค้าพยายามที่จะไม่สนใจแต่พอหันมาทีไรก็เห็นว่าไนท์มองเค้าอยู่ทุกทีแทบจะไม่กะพริบตาเลยก็ว่าได้

พอทุกคนได้ยินขนมพายถามไนท์ ต่างก็มองไปที่ไนท์ที่ยกยิ้มมุมปากขึ้นนิดหน่อย ก่อนที่จะตอบว่า

“มีครับ ผมเห็นหน้าพี่มีแต่ความน่ารักเต็มไปหมดเลย” ไนท์บอกออกไปในขณะที่สายตาของเค้านั้นเลื่อนไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากบางที่ช่างจำเจรจานั่น

“ฮิ้ววว เอาแล้วเว้ยน้องผมครับน้องผม” กลุ่มของเดย์ต่างพร้อมใจกันร้องออกมา โดยมีเดย์ที่ยื่นมือมาจับมือกับน้องชายของตัวเองอีกทีอย่างภาคภูมิใจ

“อย่างพี่นี่เค้าเรียกว่าหล่อเค้าไม่ได้เรียกว่าน่ารักเว้ย ว่างๆก็ไปตัดแว่นซะด้วย ชิส์~” ขนมพายบอกออกไปด้วยอารมณ์ที่เสียนิดหน่อย เค้าไม่ใช่ประเภทที่จะมานั่งเขินอายเวลาที่มีใครมาชมเค้าว่าน่ารักหรอกนะ

“น่ารักว่ะ” ไนท์พูดและยิ้มออกมา

“ไอ้ๆ ไอ้น้องบ้า หึ่ย!” ขนมพายยกมือขึ้นมาชี้หน้าไนท์ เพราะเริ่มโมโหที่ถูกชมว่าน่ารักไม่เลิก

หมับ!

“ขอไม่เป็นน้องได้มั้ยครับ ขอเป็นแฟนกับขนมพายได้มั้ยครับ” ไนท์ยื่นมือไปจับนิ้วของขนมพายที่กำลังชี้หน้าเค้าอยู่แล้วพูดขึ้นมา

“ฮิ้ววว” และยังคงเป็นกลุ่มของเดย์ยังคงส่งเสียงรับรุ่นน้องได้เป็นอย่างดี เพราะชอบใจในความตรงของน้องชายและรุ่นน้องตัวเอง

“อย่ามาลามปามน่ะโว้ยกูพี่มึงนะ ไอ้นัทมึงก็นั่งยิ้มอยู่ได้แทนที่จะช่วยกู” ขนมพายเริ่มหน้าแดงขึ้นมาด้วยความโมโหที่ถูกรุ่นน้องเรียกแค่ชื่อเฉยๆ แถมตอนนี้เค้ายังตกเป็นเป้าสายตาของโต๊ะรอบๆข้างอีกด้วย

ส่วนนัทเองก็ได้แต่ยักไหล่ส่งไปให้เพื่อน เพราะเค้าเองก็อยากให้มีคนมาปราบเพื่อนของเค้าคนนี้อยู่เหมือนกัน เพราะกี่รายต่อกี่รายก็ต้องขอยอมแพ้ให้กับฝีปากของขนมพายและถอยทัพกลับกันแทบไม่ทันทุกราย แต่กับไนท์เค้าว่าพอที่จะสูสีกัน

“จุ๊ๆ ไม่ขึ้นมึงขึ้นกูนะครับ เดี๋ยวจะไม่น่ารักเอานะครับ” ไนท์ยังคงกวนประสาทขนมพายไม่เลิกเมื่อเห็นอีกคนหน้าเริ่มแดงเพราะความโมโห แต่เค้ากลับมองว่ามันยิ่งน่ารักดี

“ปล่อยกูนะเว้ย ไอ้ลามปาม” ขนมพายพยายามที่จะดึงนิ้วออกมาจากมือใหญ่ของไนท์

“ไนท์พอแล้ว อย่าแกล้งพี่เค้า” และก็เป็นข้าวปั้นที่เอ่ยห้ามเพื่อนขึ้นมา เพราะทุกคนมัวแต่นั่งลุ้นกันว่าศึกนี้ใครจะเป็นฝ่ายชนะ ซึ่งไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้กัน

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง มึงด้วยไอ้เพื่อนเลว” ขนมพายลุกขึ้นยืนทันทีที่ไนท์ปล่อยมือเค้า และยังพูดคาดโทษไนท์รวมทั้งนัทอีกด้วยก่อนจะเดินออกไป วาริที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบขอตัวทุกคนและวิ่งตามขนมพายออกไปและตามด้วยนัทที่เดินออกไปอย่างไม่ทุกข์ร้อนกับอารมณ์ของเพื่อนมากนัก

“มึงเอาจริง” พอทั้งสามคนเดินออกไป อิฐก็หันมาถามไนท์ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความจริงจัง

“จริงสิพี่ เรื่องแบบนี้ใครเค้าเล่นกัน ผมจริงจังนะ” ไนท์ตอบออกไปด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจังด้วยเช่นเดียวกันผิดกับตอนที่ขนมพายอยู่

“ถ้ามึงจริงจังก็ดี แต่กูจะขอเตือนไว้ก่อนนะว่าขนมพายน่ะน้องในกลุ่มของพวกกูรวมทั้งพี่ๆด้วย ถ้ามึงทำให้ขนมพายต้องเสียใจหรือว่าคิดจะเล่นๆมึงถอนตัวตอนนี้ก็ยังทัน เพราะถ้าถึงเวลานั้นแล้วมึงจะไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไรจากใครได้เลย” พออิฐพูดขึ้นทุกคนถึงกับหันไปมองหน้าไนท์ทันที เพราะทุกคนจะรู้ดีว่ากลุ่มนี้เค้ารักพวกพ้องกันมากแค่ไหน

“ผมพูดคำไหนคำนั้น เพียงแต่ผมก็แค่มีวิธีจีบของผมก็แค่นั้นเอง”

“ก็ดี เพราะกูเองก็ยังไม่อยากต้องกระทืบใคร โดยเฉพาะเพื่อนของแฟนกูและกูก็ไม่สนด้วยว่ามึงจะเป็นน้องไอ้เดย์หรือว่าน้องใคร” อิฐพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้ง

“ผมรับรองได้ว่าพี่จะไม่มีวันได้กระทืบผมอย่างแน่นอน” ไนท์พูดขึ้นยิ้มๆ

“มึงแน่ใจแล้วนะไอ้ไนท์ว่ามึงจะจีบขนมพายน่ะ” เดย์ถามน้องชายตัวเองขึ้นอีกครั้ง เพราะเค้าก็ชักจะหวั่นๆแทนน้องชายตัวเองเหมือนกัน เพราะขนมพายเองก็สนิทกับกลุ่มของวายุมากเหมือนกัน รุ่นพี่พวกนั้นคงไม่ปล่อยน้องเค้าเป็นแน่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา

“อือ มึงเคยเห็นกูพูดเล่นรึไง” ไนท์ตอบกลับพี่ชายพร้อมกับมองสบตา จนเดย์เองก็ต้องพยักหน้ารับ เพราะน้องชายของเค้าแม้ว่าภายนอกอาจจะดูว่าเป็นคนขี้เล่นหรือดูกวนๆ แต่จริงๆแล้วมันก็เป็นคนค่อนข้างที่จะจริงจังคนหนึ่งเลยทีเดียว

“ปั้นได้คุยกับที่บ้านรึยังครับเรื่องที่จะย้ายมาอยู่คอนโด” อิฐถามขึ้นเมื่อทั้งคู่เลิกเรียนแล้วและเค้ากำลังขับรถจะไปส่งข้าวปั้นที่บ้าน ส่วนสายน้ำและเบลก็กลับไปพร้อมกับออกัสที่ขับรถมาเมื่อเช้า

เมื่อวันเสาร์ที่เค้าไปส่งข้าวปั้นที่บ้านเค้าจึงได้รู้ว่าบ้านของข้าวปั้นนั้นอยู่ค่อนข้างไกลจากมหา'ลัยพอสมควร ถึงแม้มันจะไม่ถึงกับไกลมากก็ตามที แต่ด้วยกรุงเทพเป็นเมืองที่รถติด จึงทำให้ใช้เวลาในการเดินทางค่อนข้างมากกว่าความเป็นจริง

“ยังเลยครับ คุณพ่อกับคุณแม่จะเดินทางกลับมาจากต่างประเทศพรุ่งนี้ครับ”

“อืม งั้นพี่ว่าเราลองแวะไปดูคอนโดกันดีมั้ยครับ ปั้นจะได้ไปคุยกับที่บ้านได้เลยทีเดียว” อิฐเสนอขึ้นมา เพราะเค้ากะว่าจะพาข้าวปั้นไปดูคอนโดที่เดียวกันกับที่ดิน เหนือและหินผา ฃอยู่ แต่ว่าเป็นห้องปกติ เพราะว่าที่นั่นระบบรักษาความปลอดภัยค่อนข้างที่จะดี อีกอย่างมีพี่ๆอยู่เค้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมากนัก

“ปั้นว่าก็ดีนะครับ ปั้นจะได้ไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ทีเดียวเลย”

“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปดูที่ที่หนึ่งครับ พี่ว่าปั้นต้องชอบ” อิฐบอกและยิ้มออกมาทันทีที่น้องยอมรับข้อเสนอของเค้า

“หืออ!! ที่นี่เหรอครับ ท่าทางจะแพงน่าดู” ข้าวปั้นร้องออกมาและมองสำรวจไปรอบๆด้วยความตื่นเต้น

“ครับ ถึงจะแพงหน่อยแต่ก็ปลอดภัยกว่าที่อื่น เมื่อก่อนเฮียวายุกับเฮียไฟก็อยู่ที่นี่พอย้ายออกไปอยู่บ้านห้องเลยถูกปล่อยให้ว่างแต่เห็นบอกว่าจะเก็บห้องไว้ให้ลูกๆตอนโตน่ะ ตอนนี้ก็เลยเหลือแต่เฮียดินที่รอบ้านเสร็จ แล้วก็เฮียเหนือกับเฮียผาที่ยังอยู่กับวาริอยู่ พี่ว่าที่นี่ระบบรักษาความปลอดภัยค่อนข้างดี ถ้าปั้นอยู่ที่นี่พี่จะได้สบายใจและไม่ต้องห่วงมากนัก” อิฐพูดบอกพร้อมกับจูงมือข้าวปั้นเพื่อมาติดต่อขอดูห้องที่ว่าง

“ปั้นชอบมั้ยครับ” อิฐถามขึ้นเมื่อเค้าและข้าวปั้นดูห้องกันเสร็จแล้ว เละตอนนี้อิฐกำลังพาข้าวปั้นขึ้นไปที่ห้องของดิน เพื่อเอาเสื้อผ้าและของใช้ที่ยังคงเหลือค้างอยู่ที่ห้องของดิน

“ชอบครับ ห้องไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไปกำลังดีเลย” ข้าวปั้นตอบขึ้นยิ้มๆ เค้าชอบห้องที่เพิ่งไปดูมา ซึ่งทุกห้องถูกแยกออกเป็นสัดส่วนและแบ่งพื้นที่ใช้สอยไว้อย่างชัดเจน และที่สำคัญที่นี่ยังอยู่ใกล้กับมหาลัยอีกด้วย

“หืออ!!” เมื่อขึ้นมาถึงชั้นบนสุด ข้าวปั้นก็ต้องอ้าปากค้างตาโตอีกรอบ เมื่อทั้งชั้นมีอยู่เพียงแค่ 4 ห้องเท่านั้น

“หึๆ เดี๋ยวแมลงก็บินเข้าปากหรอกครับ ห้องริมสุดฝั่งนู้นเป็นห้องของเฮียวายุ ส่วนห้องนี้เป็นห้องของเฮียผา ส่วนนี่ก็ห้องของเฮียไฟ แล้วก็ถัดไปเป็นห้องเฮียดินกับเฮียเหนือครับ” อิฐบอกกับข้าวปั้นเมื่อกำลังเดินไปที่ห้องของดิน โดยที่เค้าก็ได้ไลน์บอกดินไว้แล้ว ดินก็ได้แต่แซวกลับมาว่าอย่าทำอะไรรุนแรงมากนัก

“หือ! ขนาดคอนโดยังอยู่ชั้นเดียวกันเลย แล้วไหนจะยังบ้านที่สร้างอยู่ในรั้วเดียวกันอีก” ข้าวปั้นพูดพึมพำกับตัวเอง จนอิฐต้องยกมือขึ้นมาโยกหัวด้วยความเอ็นดู

แกร็ก!!

เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาข้าวปั้นก็ต้องตาโตเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันนี้แล้วก็ไม่รู้ เพราะห้องนั้นใหญ่และกว้างมาก มันมีขนาดใหญ่กว่าห้องที่เค้าไปดูมาเกือบจะ 3-4 เท่าเลยทีเดียว

“ปั้นจะนั่งเล่นรอพี่อยู่ตรงนี้หรือว่าจะเข้าไปช่วยพี่เก็บเสื้อผ้าในห้องครับ” อิฐถามขึ้นเมื่อเห็นว่าข้าวปั้นนั้นเดินดูไปรอบๆ ห้องอย่างตื่นเต้น

“เดี๋ยวปั้นไปช่วยพี่อิฐเก็บดีกว่าครับจะได้เร็วๆ เดี๋ยวจะค่ำซะก่อนพี่อิฐจะขับรถกลับลำบาก” ข้าวปั้นพูดเสร็จก็เดินไปหาอิฐและเดินตามอิฐไปที่ห้องริมสุด

“แล้วนี่ถ้าบ้านเสร็จแล้วพี่อิฐจะย้ายไปอยู่ที่บ้านเลยรึเปล่าครับ” ข้าวปั้นถามขึ้นแต่มือก็ยังคงพับเสื้อผ้าลงกระเป๋าให้อิฐไปด้วย

“อืม ก็คงจะย้ายเข้าหลังจากที่ทำบุญบ้านเสร็จแล้วน่ะครับ แต่พี่ก็คงไม่ได้เข้าไปนอนหรอกหลักๆก็คงไปนอนที่บ้านน้ำน่ะ อยู่บ้านคนเดียวเหงาแย่ รอให้แต่งเมียก่อนค่อยกลับไปอยู่บ้านตัวเองปั้นว่าดีมั้ยครับ” อิฐหันมาถามข้าวปั้นด้วยดวงตาเป็นประกายวิบวับ จนข้าวปั้นถึงกับเขินหน้าแดง

“มะ ไม่รู้เหรอครับ พี่อิฐจะมาถามปั้นได้ยังไงกันเล่า” ข้าวปั้นตอบออกมาอย่างเขินๆและก้มหน้าก้มตาพับเสื้อของอิฐต่อไป

“อ้าว ถ้าปั้นไม่รู้แล้วใครจะรู้ล่ะครับ เพราะอีกหน่อยปั้นก็ต้องมาเป็นเมียอยู่ดี” อิฐพูดและเดินมานั่งซ้อนหลังข้าวปั้นที่นั่งก้มหน้าพับผ้าอย่างจริงจังอยู่

“พี่อิฐรีบไปเก็บของเลยครับเดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อนปั้นไม่รู้ด้วยนะ” ข้าวปั้นรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง จนอิฐได้แต่ยิ้มนั่งยิ้มอยู่ด้านหลังของข้าวปั้น ยิ่งได้เห็นหูแดงๆของน้องเค้าก็ยิ่งอยากแกล้ง

“ถ้ามืดแล้วปั้นไม่อยากให้พี่ขับรถกลับ งั้นปั้นก็ให้พี่นอนด้วยคนสิครับ นะครับ จุ๊บ!” ไม่พูดเปล่าแต่เจ้าตัวยังค่อยๆสอดมือมาจากทางด้านหลังเพื่อกอดรัดเอวบางเอาไว้ เท่านั้นยังไม่พอเค้ายังใช้จมูกคมปัดป่ายไปมาอยู่แถวซอกคอหอมของน้องก่อนที่จะจูบไปที่ซอกคออีกครั้ง

“อ๊ะ! พี่อิฐไม่เอานะครับอย่าเล่นแบบนี้นะ” ข้าวปั้นถึงกับสะดุ้งเมื่อรับรู้ถึงความเย็นชื้นที่ซอกคอของตัวเอง

“ใครบอกพี่เล่นล่ะครับ พี่เอาจริงต่างหากล่ะ จ๊วบๆ” อิฐพูดพร้อมกับกดจมูกสูดดมความหอมของอีกคนจากนั้นจึงใช้ปากไล่ขบเม้มไปตามซอกคอจนเกิดเสียงดังอย่างไม่อาจห้ามใจไว้ได้

“อื้อ พะ พี่อิฐ อ่าส์” ข้าวปั้นถึงกับพูดไม่ออกและไปไม่เป็นเมื่อเจอความเสียวเข้าเล่นงาน มือเล็กกำและจิกอยู่ที่เสื้อผ้าที่อยู่ในมือแน่น

“ครับ ว่ายังไงครับเด็กดีของพี่” อิฐถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า และยังคงใช้ริมฝีปากไล่ขบเม้มอยู่ที่ซอกคอของอีกคนอย่างไม่ว่างเว้น จนเป็นเค้าเองที่เริ่มรู้สึกทรมาน

“อื้ออ” ข้าวปั้นพยายามที่จะไม่เปล่งเสียงอันน่าอายออกมา โดยพยายามขบเม้มริมฝีปากของตัวเองเอาไว้แน่นที่สุด

“อ่าส์” และก็เป็นอิฐเองที่หยุดการกระทำนั้นเอาไว้เสียเอง เพราะถ้าไม่หยุดตอนนี้เค้าเกรงว่าอาจจะไม่สามารถหยุดมันได้อีกต่อไป เค้าควรจะต้องให้น้องมีเวลาได้เตรียมตัวและเตรียมใจให้มากกว่านี้หน่อย แต่ก็เป็นเค้าเองอีกนั่นแหละที่พออยู่ใกล้กับร่างบางนี้ทีไรก็แทบจะอดใจไว้ไม่อยู่ทุกที

“พี่ขอโทษนะครับ พี่ทำให้ปั้นตกใจรึเปล่าครับ” พอผ่านไปสักพักอิฐที่นั่งกอดข้าวปั้นอยู่ทางด้านหลังก็ถามขึ้นเมื่อสามารถปรับอารมณ์ของตัวเองให้เกือบเป็นปกติได้แล้ว

“ไม่เป็นไรครับปั้นเข้าใจ เพียงแต่ว่าปั้นยังไม่พร้อม” ข้าวปั้นตอบอิฐไปด้วยเสียงที่เบา เป็นเพราะความเขินอายที่ยังคงมีหลงเหลืออยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อยู่

“ครับพี่รู้ พี่รู้ครับ แต่พอพี่อยู่ใกล้ปั้นทีไรพี่ห้ามใจตัวเองไม่อยู่สักที จุ๊บ!” อิฐพูดออกไปแต่ก็ยังไม่วายจูบไปที่หลังคอของอีกคนอีกครั้ง ทำไมเค้าถึงได้หลงน้องได้ขนาดนี้กันนะ

หลังจากที่ทั้งคู่ปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นปกติได้แล้วก็มาช่วยกันเก็บของต่อ จะมีก็แต่ข้าวปั้นที่ยังมีท่าทีเขินอายให้ได้เห็นอยู่ จนกระทั่งอิฐมาส่งข้าวปั้นที่บ้านทั้งคู่จึงได้ร่ำลากัน และอิฐก็ยังบอกกับข้าวปั้นอีกด้วยว่าวันหยุดนี้เค้าจะเข้ามาแนะนำตัวกับพ่อแม่ของข้าวปั้นอย่างเป็นทางการ ทำเอาข้าวปั้นยิ่งเขินไปกันใหญ่กับคนใจร้อนคนนี้