“เหนื่อยรึเปล่าครับวันนี้ จุ๊บ!” ดินถามฟ้าครามและจูบลงไปที่ขมับ เมื่อทั้งคู่อาบน้ำกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วและกำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียงที่บ้านของดินเอง คืนนี้เป็นคืนแรกและครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้มานอนที่บ้านหลังนี้ และก็เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้นอนด้วยกันหลังจากที่กลับมาจากทะเลเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เพราะที่ผ่านมาทั้งดินและฟ้าครามเองก็ต่างต้องกลับไปนอนที่คอนโดและบ้านของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น

“นิดหน่อยครับ แต่ฟ้ามีความสุขแล้วก็สนุกมากกว่า” ฟ้าครามยิ้มและตอบดินออกไป

วันนี้หลังจากที่ทำอะไรกันเสร็จเรียบร้อยแล้วทุกคนก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าและมาช่วยกันเก็บข้าวของทั้งบ้านดินและบ้านของอิฐให้เข้าที่เข้าทางเหมือนเดิม พอเสร็จทุกคนก็ช่วยกันขนย้ายเสื้อผ้าของดินจากบ้านของสายน้ำที่ทยอยขนมาจากคอนโดเมื่อวันก่อนมาบ้านของดิน แต่ก็ยังมีเหลือไว้บ้างบางส่วนเผื่อว่าวันไหนอยากจะไปนอนค้างที่คอนโด โดยที่ฟ้าครามเองก็เป็นคนจัดเรียงเสื้อผ้าเข้าตู้ในห้องนอนเองทั้งหมดรวมทั้งของใช้ต่างๆ ของดินด้วย ยังดีที่มีเพื่อนๆและน้องๆช่วยกันคนละไม้คนละมือ เพราะกว่าจะเสร็จก็เล่นเอาหมดแรงไปตามๆกัน เพราะไหนจะของอิฐที่มีมากพอๆกันอีก

“ขอบคุณนะครับที่ฟ้าเข้ามาในชีวิตพี่ ไม่อย่างนั้นพี่ก็ยังไม่รู้ว่าวันนี้พี่จะมีความสุขได้เท่านี้หรือเปล่า” ดินพูดและดึงฟ้าครามเข้ามากอดเอาไว้แน่นอย่างหวงแหน

“ฟ้าก็ต้องขอบคุณพี่ดินเหมือนกันนะครับที่เลือกฟ้า ขอบคุณที่พี่ดินไม่ถอดใจไปจากฟ้าซะก่อน ขอบคุณนะครับ จุ๊บ!” ฟ้าครามพูดจบก็เงยหน้าขึ้นและจูบไปที่ปลายคางของดินและส่งยิ้มหวานไปให้

“หึๆ ทำแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนหรอกครับ” ดินพูดพร้อมกับบีบไปที่จมูกโด่งของฟ้าครามเบาๆอย่างมันเขี้ยว

“ฟ้ารู้พี่ดินยังไม่ทำอะไรฟ้าวันนี้หรอก พี่ดินรู้ว่าวันนี้ฟ้าเหนื่อยม๊ากมาก พี่ดินรักฟ้าจะตายไปใช่มั้ยครับ” ฟ้าครามพูดขึ้นมาอย่างออดอ้อนพร้อมกับเอาหน้ามาถูไถไปมาที่หน้าอกแกร่งของดิน

“หึๆ เดี๋ยวนี้ช่างพูดเอาตัวรอดได้ดีนะครับ แล้วอย่างนี้พี่จะทำอะไรฟ้าได้ล่ะครับ หืมมม แต่ถ้ายังไม่เลิกเอาหน้าถูพี่อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะครับ” ดินพูดขึ้นยิ้มๆกับวิธีพูดเอาตัวรอดของแฟนตัวเอง

“เอ่อ..งั้นฟ้าว่าเรานอนกันดีกว่านะครับ ฟ้าเริ่มง่วงแล้วด้วย ฮ้าวว!!” ฟ้าครามชะงักและหยุดการกระทำของตัวเองทันที พร้อมกับทำท่าหาวไปด้วย จนดินถึงกับยิ้มขำออกมากับท่าทางของอีกคน

“ครับๆ ง่วงก็ง่วงครับ เดี๋ยวพี่ลุกไปปิดไฟให้” ดินพูดขึ้นยิ้มๆและลุกขึ้นเดินไปปิดไฟในห้องให้คงเหลือไว้แต่ไฟบนหัวเตียงนำทาง

“ขอกู๊ดไนท์คิสก่อนได้มั้ยครับที่รัก” ดินพูดขึ้นเสียงอ้อนเมื่อสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกันกับฟ้าครามแล้ว ฟ้าครามไม่ได้ตอบอะไรออกมาเพียงแต่พยักหน้าและเงยหน้าขึ้นมาหาดินอย่างอายๆ

ดินค่อยๆลงก้มหน้ามาทีละนิดให้ฟ้าครามได้ใจสั่นเต้นระรัว ถึงแม้ว่าจะเคยจูบกันมาแล้วหลายครั้งก็ตาม แต่ว่าที่คู่หมั้นของเขาก็ทำให้เขาใจสั่นและเต้นแรงได้ทุกครั้งอยู่ร่ำไป

ริมฝีปากหยักหนาค่อยๆบดเบียดละเลียดชิมความหวานจากริมฝีปากบางรูปกระจับสีสวยอย่างอ่อนโยน ทั้งดูดดึงและไล่เลียเลาะเล็มไปทั่วจนฟ้าครามถึงกับขนลุกซู่ แค่กู๊ดไนท์คิสถึงกับทำให้เขาใจเต้นได้เร็วและแรงมากขนาดนี้เลยเหรอฟ้าครามได้แต่ร้องคร่ำครวญอยู่ในใจ

ริมฝีปากร้อนค่อยๆไล่จูบลงมาจนถึงซอกคอหอมของอีกคนอย่างไม่อาจห้ามใจอยู่ และเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เขาไม่สามารถหักห้ามใจไว้ได้เลยเมื่อต้องอยู่ใกล้ชิดกับอีกคน โดยเฉพาะเมื่อได้กลิ่นตัวที่หอมยั่วยวนของอีกคนมันยิ่งทำให้อารมณ์ของเขายิ่งเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ

ฝ่ามือใหญ่ของดินเอื้อมไปด้านหลังเพื่อบีบเค้นลงไปสะโพกมนที่กลมเด้งและนุ่มมืออย่างเบามือ ซึ่งได้สร้างความเสียวรัญจวนให้กับฟ้าครามได้เป็นอย่างดี

“อ่าส์~ พี่ดิน” ฟ้าครามร้องออกมาด้วยความเสียวที่ได้รับ เจ้าตัวเชิดหน้าขึ้นเพื่อเปิดทางให้อีกคนได้จูบซุกไซร้ได้สะดวก

“ซี๊ดด อ่าส์~ ฟ้าของพี่ตัวหอมแล้วก็หวานเหลือเกินครับ ทั้งหอมทั้งหวานจนพี่จะอดใจไว้ไม่อยู่แล้วครับ อื้มม” ดินร้องครางออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าเซ็กซี่ชวนให้ใจละลาย และใบหน้านั้นก็บ่งบอกถึงความทรมานอย่างเห็นได้ชัด จนฟ้าครามเองนึกสงสารขึ้นมาจับใจ

ฝ่ามือใหญ่ดันสะโพกของฟ้าครามจากทางด้านหลังให้มาบดเบียดความเป็นชายที่มันกำลังตื่นตัวและแข็งชูชันขึ้นมาตามธรรมชาติของอารมณ์ที่กำลังเกิดขึ้น และอยู่ๆดินก็หยุดการกระทำนั้นลงเอาดื้อๆ อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

กึกๆ!! เสียงขบกรามของดินดังขึ้นจนฟ้าครามเองยังได้ยินเสียงดัง บวกกับเสียงหอบหายใจแรงของดินที่ซุกหน้าอยู่ตรงซอกคอของฟ้าครามบ่งบอกได้ถึงแรงอารมณ์ของอีกคนที่ต้องพยายามหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ เพราะกลัวว่าจะเผลอล่วงเกินอีกคนไปมากกว่านี้

“พี่ดินครับ” ฟ้าครามเรียกดินขึ้นเสียงเบาและลูบหลังปลอบอีกคน

“ถ้าฟ้าง่วงก็นอนได้ก่อนเลยนะครับ พี่ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะครับ พี่รักฟ้านะครับ จุ๊บ!” ดินยิ้มและพูดบอกพร้อมกับจูบลงไปที่หน้าผากมนของคนที่นอนมองหน้าเขาอยู่

“พี่ดิน ฟ้าขอโทษนะครับ” ฟ้าครามจับมือของดินเอาไว้และบอกดินออกไปด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาทำให้คนรักต้องทรมานเช่นนี้ เขาเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเป็นแฟนที่ไม่สามารถให้ความสุขกับอีกคนได้ ใจหนึ่งก็อยากที่จะให้อีกคนได้มีความสุขและอยากที่จะเป็นของอีกคนทั้งตัวและหัวใจ แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวกลัวว่าครั้งแรกมันคงจะเจ็บมากจนเขาไม่สามารถทนได้ไหว อีกอย่างเขาก็อยากให้ตัวเองพร้อมมากกว่านี้อีกหน่อย พร้อมทั้งตัวและใจพร้อมที่จะเป็นของอีกคนอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด

“ไม่เป็นไรนะครับไม่เป็นไร พี่เข้าใจครับว่าเรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลา ไม่เอานะครับไม่ร้องนะ” ดินขยับตัวมานั่งอยู่ข้างๆกับฟ้าครามและพูดปลอบเมื่อสีหน้าและน้ำเสียงของฟ้าครามบ่งบอกถึงความรู้สึกผิด พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลอเตรียมพร้อมที่จะไหลออกมา

“พี่ดินจะไม่ไปหาความสุขที่อื่นใช่รึเปล่าครับ พี่ดินจะไม่เบื่อฟ้าก่อนใช่มั้ยครับ พี่ดินจะไม่...” ในที่สุดฟ้าครามก็ปล่อยโฮออกมาด้วยความอัดอั้นใจที่ตัวเองนั้นกังวลใจมาโดยตลอด ก่อนที่ดินจะยื่นมือมาปิดปากของฟ้าครามเอาไว้ไม่ให้พูดอะไรไม่น่าฟังออกมาอีก

“ไม่เอานะครับไม่พูดแบบนี้ ฟ้าไปเอาความคิดแบบนี้มาจากที่ไหนครับ ฟ้าพูดแบบนี้ก็เท่ากับดูถูกความรักของพี่มากเลยนะครับ ที่ผ่านมาตอนที่พี่ยังไม่ได้เจอฟ้าพี่ก็ไม่เคยต้องไปหาความสุขจากที่ไหน แต่ตอนนี้พี่มีฟ้าอยู่ทั้งคนอยู่แล้วพี่ยังจะไปหาใครได้อีกล่ะครับ พี่ไม่ใช่ประเภทพวกหื่นกามที่จะขาดของพวกนี้ไม่ได้เลย ที่พี่เป็นแบบนี้พี่ก็เป็นกับฟ้าแค่คนเดียวเท่านั้น พี่ไม่ได้มีความรู้สึกแบบนี้กับใครก็ได้นะครับ” ดินหันหลังให้ฟ้าครามและพูดออกมาด้วยความน้อยใจที่อีกคนพูดเหมือนดูถูกความรักของเขาและเหมือนกับไม่เชื่อใจและไม่เชื่อมั่นในตัวเขาเลย

“ไม่นะครับพี่ดินฟ้าไม่เคยมีความคิดแบบนั้นอยู่ในหัวเลยนะครับ ฟ้าขอโทษนะครับที่คิดน้อยไป ฟ้าขอโทษที่พูดออกไปโดยที่ไม่ได้คิดให้ดี พี่ดินอย่าโกรธฟ้าเลยนะครับ ฟ้าขอโทษ เพี๊ยะๆ” ฟ้าครามพูดขอโทษออกมาและพอพูดจบเจ้าตัวก็ใช้มือตบไปที่ปากของตัวอย่างแรงจนเสียงดัง ดินที่ได้ยินถึงกับตกใจและหันกลับมาแทบจะทันทีก่อนที่ฟ้าครามจะได้ตบไปที่ปากของตัวเองอีกครั้ง

“ฟ้าทำอะไรครับ ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ ไม่เอานะครับอย่าทำแบบนี้อีกนะ” ดินดึงฟ้าครามเข้ามากอดไว้แนบอกทันทีด้วยความใจหาย ไม่คิดว่าฟ้าครามจะกล้าตบปากของตัวเองแรงขนาดนี้ ตอนแรกที่เค้าได้ยินเสียงยังตกใจแทบแย่ เค้าพยายามทะนถนอมของเค้ามาตั้งนานไม่แม้แต่จะให้เป็นรอยขีดข่วนเพียงนิดก็ไม่มี เค้าเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของวายุก็ตอนนี้นี่เอง เป็นเพราะคำพูดที่ดูรุนแรงไปของเค้าแท้ๆ จึงทำให้ฟ้าครามต้องลงโทษตัวเองด้วยวิธีแบบนี้

“ฮึก! ฟ้าขอโทษนะครับ พี่ดินไม่โกรธฟ้าแล้วใช่มั้ยครับ ฟ้าไม่ได้ตั้งใจฟ้าขอโทษ” ฟ้าครามพูดออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นจนน่าสงสาร

“ไม่ครับพี่ไม่เคยโกรธฟ้าเลยนะครับคนดีพี่แค่น้อยใจก็เท่านั้นเอง ฟ้าอย่าคิดมากนะครับ ถ้าจะผิดก็ผิดที่พี่เองที่พี่ไม่รู้จักห้ามใจตัวเอง ผิดที่รู้ทั้งรู้ว่าฟ้ายังไม่พร้อมแต่ก็ยังปล่อยอารมณ์ตามใจตัวเอง ถ้าจะมีใครผิดก็ผิดที่พี่คนเดียว พี่ขอโทษนะครับที่พี่อาจจะพูดแรงไป พี่รักฟ้ามากนะครับรักมากจนพี่มั่นใจว่าจะไม่สามารถรักใครได้อีกถ้าไม่ใช่ฟ้าคนนี้ของพี่ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ พี่รักฟ้ามากนะครับ จุ๊บ!” ดินพูดพร้อมกับลูบหัวลูบหลังปลอบอีกคนที่ดูเหมือนว่าจะหยุดร้องไห้ไปแล้ว ฟ้าครามเองก็ได้แต่พยักหน้าอยู่กับอกของดินไปมา

“เจ็บมากรึเปล่าครับ ไหนพี่ขอดูหน่อยสิครับ” พอผ่านไปได้สักพักดินก็ถามและเรียกคนที่ยังกอดเขาเอาไว้แน่นอย่างกับว่ากลัวว่าเขาจะหายไปไหน

“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ ถ้าฟ้าทำแบบนี้อีกพี่จะโกรธแล้วก็ไม่พูดกับฟ้าอีกเลย ฟ้ารู้มั้ยครับยิ่งฟ้าเจ็บมากเท่าไหร่พี่ก็ยิ่งเจ็บมากกว่าฟ้าหลายเท่า” ดินพูดขึ้นด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวเล็กน้อยเมื่อเห็นริมฝีปากสวยต้องมาแดงและบวมขึ้นมาเล็กน้อย เพราะแรงที่ฟ้าครามตบลงไปนั้นถือว่าแรงมากเลยทีเดียวเพราะขนาดที่เค้าเองก็ยังสะดุ้งตกใจเลย

“ฟ้าขอโทษครับ ฟ้าแค่อยากทำโทษตัวเองที่ฟ้าพูดอะไรออกไปโดยไม่คิด ทีหลังเวลาฟ้าจะพูดอะไรฟ้าจะได้คิดให้ดีๆก่อนยังไงล่ะครับ” ฟ้าครามพูดออกมาโดยไม่ยอมมองสบตากับดิน เพราะเมื่อกี๊ดินเสียงดุมากพอสมควร

“ครับๆ ไม่เอาครับไม่คิดมากนะครับเรื่องมันผ่านไปแล้ว เดี๋ยวพี่ไปหาน้ำแข็งมาประคบให้นะครับ ดูสิทั้งตาทั้งปากบวมแดงหมดแล้ว” ดินพูดจบก็ลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องเพื่อไปเอาน้ำแข็งในตู้เย็นในครัวข้างล่าง

พอดินเดินกลับมาที่ห้องคนที่นอนรอเขาอยู่ก็หลับไปแล้วด้วยดวงตาที่บวมและไหนจะยังขอบปากที่มีรอยแดงจากการตบและริมฝีปากที่บวมขึ้นมานิดๆแต่ก็เห็นได้ชัด ดินนึกโมโหตัวเองไม่หายที่ทำให้น้องรู้สึกแย่จนต้องหาวิธีลงโทษตัวเองแบบนี้ ถ้าเค้าพยายามหักห้ามใจสักนิดเรื่องแบบนี้มันคงจะไม่เกิดขึ้น

“อื้ออ...เย็น” ฟ้าครามร้องออกมาด้วยความรำคาญและรู้สึกเย็นที่ปากของตัวเอง เมื่อเดินเอาน้ำแข็งที่ห่อด้วยผ้าขนหนูมาประคบที่ปากให้เพื่อลดความบวมลง

“ชู่วว แป๊บหนึ่งนะครับเดี๋ยวเดียวก็เสร็จแล้วล่ะครับ” ดินพูดพร้อมกับลูบไปที่หัวของฟ้าครามจนอีกคนนิ่งไป

“พี่รักฟ้ามากนะครับคนดี ฝันดีนะครับ จุ๊บ!” เมื่อเสร็จทุกอย่างแล้วดินก็สอดตัวเข้ามานอนในผ้าห่มและดึงฟ้าครามเข้ามากอด และจูบลงไปที่เปลือกตาที่ยังคงบวมแดงอยู่นิดๆ

เช้านี้ฟ้าครามตื่นขึ้นมาก่อนดิน และตอนนี้ดวงตาเรียวยาวก็ยังคงจับต้องไปที่ใบหน้าคมหล่อของคนที่นอนหลับอยู่ด้วยความรู้สึกที่หลากหลายตีกันยุ่งไปหมด เห็นทีเขาจะต้องหาที่ปรึกษาจริงๆจังๆดูซะแล้ว ขืนถ้าปล่อยไว้แบบนี้ไม่วันใดก็วันหนึ่งเกิดดินไปเจอคนถูกใจหรือเจอใครมาอ่อยให้ท่าเข้าเขาจะทำยังไง เขาคงต้องหาวิธีป้องกันไว้ก่อนที่เรื่องมันจะเกิดขึ้น ถึงปากจะบอกว่าเชื่อใจและเชื่อมั่นในคนของตัวเองก็ตามแต่กับคนอื่นนี่สิไว้ใจได้ซะที่ไหนกัน

คิดได้ดังนั้นฟ้าครามก็รีบลุกขึ้นอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ และจัดการอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะที่บ้านของสายน้ำ แต่ก่อนออกจากห้องไปเจ้าตัวก็ยังไม่ลืมเขียนโน๊ตไว้ให้ดินด้วยว่าตัวเองไปไหน

“อรุณสวัสดิ์ครับน้องของขวัญคนสวย หนูตื่นเช้าจังเลย หืมม ฟอด!” ฟ้าครามที่เดินเข้ามาในบ้านของสายน้ำ แต่พอเห็นหลานสาวที่นั่งเล่นอยู่กับพี่งามตาก็รีบตรงไปหาทันที

“แอ๊ๆ เอิ้กๆๆ” น้องของขวัญที่นั่งเอามือยันพื้นไว้อยู่ก็หัวเราะออกมาเมื่อมีคนมาเล่นด้วยเพิ่ม

“อ้าว พี่ฟ้ามาเช้าจังเลยครับ หือ ทำไมหน้าพี่ฟ้า ตาแดงปากแดงแบบนี้ล่ะครับ” สายน้ำที่เดินมาจากครัวร้องทักฟ้าครามขึ้นมาทันทีที่เห็น

“เอ่อ..คือพี่มีเรื่องอยากจะขอคำปรึกษากับน้องน้ำน่ะครับ พี่มารบกวนเวลาหรือเปล่าครับ” ฟ้าครามที่เห็นข้าวในมือของสายน้ำก็เข้าใจได้ทันทีว่าคงจะถึงเวลาป้อนข้าวน้องของขวัญแล้ว

“ไม่เลยครับพี่ฟ้าไม่ต้องเกรงใจเลยครับ พี่ฟ้าสามารถมาหาน้ำตอนไหนก็ได้ครับ อย่าลืมสิครับว่าเราเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันแล้วนะครับ พี่งามครับน้ำฝากป้อนข้าวน้องด้วยนะครับ มาครับพี่ฟ้าเรามาคุยกัน” สายน้ำหันไปบอกกับงามตาและลุกเดินนำฟ้าครามตรงไปที่ห้องหนังสือที่อยู่ชั้นล่าง เพราะสายน้ำรู้ดีว่าฟ้าครามมาหาเค้าแต่เช้าขนาดนี้คงจะต้องมีเรื่องสำคัญและไม่อยากให้ใครรู้เป็นแน่

“พี่ฟ้ามีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ เกี่ยวกับตาแล้วก็ปากที่แดงของพี่ด้วยมั้ยครับ หรือว่าพี่ดินทำอะไรพี่ฟ้า บอกน้ำได้นะครับเดี๋ยวน้ำจะไปจัดการให้” สายน้ำพูดออกมาอย่างเป็นห่วงและทำหน้าตาจริงจังขึ้นมาทันที

“เปล่าหรอกครับพี่ดินไม่ได้ทำอะไรพี่เลย พี่ต่างหากที่ทำตัวเอง” ฟ้าครามพูดออกมาเสียงเศร้า

“หืออ? ทำตัวเองเหรอครับ ยังไงครับ” ยิ่งฟ้าครามพูดสายน้ำก็ยิ่งสงสัย ตาที่ดูโตอยู่แล้วก็ยิ่งดูโตเข้าไปอีกจนฟ้าครามถึงกับหลุดยิ้มออกมาให้กับความน่ารักของคนตรงหน้า มิน่าวายุถึงได้หลงนักหลงหนา

“พี่ฟ้าจะมานั่งมองหน้าน้ำแล้วยิ้มอยู่อย่างนี้ไม่ได้นะครับ เดี๋ยวสายพวกก็ได้แห่เข้ามากันพอดี” สายน้ำพูดติดดุคนพี่นิดๆที่อีกคนมัวแต่มองหน้าตัวเองแล้วก็ยิ้ม

“ขอโทษทีครับ พี่มองหน้าน้องน้ำเพลินไปหน่อยน้องน้ำน่ารักมากเลยรู้ตัวรึเปล่าครับ ขนาดพี่ยังหลงเลย” ฟ้าครามพูดออกมาจากใจจริงยิ้มๆ

“อ่าา…ขอบคุณครับ เข้าเรื่องดีกว่านะครับ” สายน้ำพูดออกมาอย่างเขินๆและหน้าก็เริ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อ ก็เล่นมาชมเค้าต่อหน้าแบบนี้ก็ต้องมีเขินกันบ้างแหละ

“ฮึ่มๆ พี่ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ แต่ก่อนที่พี่จะเข้าเรื่องพี่ขอถามอะไรที่เป็นเรื่องส่วนตัวของน้องน้ำหน่อยได้รึเปล่าครับ” ฟ้าครามเมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้แล้วก็เริ่มเข้าเรื่องและพูดขึ้น

“ได้สิครับ ถ้าน้ำตอบได้น้ำก็ยินดีตอบครับ” สายน้ำตอบออกมายิ้มๆ

“พี่ขอโทษนะครับ คือว่าเอ่อ...คือ...ตอนที่น้องน้ำมีอะไรกับพี่วายุครั้งแรกน้องน้ำเจ็บมากมั้ยครับ เฮ้อ!!” พอฟ้าครามพูดออกมาอย่างรัวและเร็วจบก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่เขาถามอะไรน้องออกไปเนี่ยมันใช่หรือเปล่าเนี่ย ฟ้าครามได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ

“ก็เจ็บมากเลยล่ะครับ น้ำจำได้ว่านอนเป็นไข้อยู่เกือบวันหนึ่งเต็มๆ เลยครับ ทรมานมากด้วยจะขยับตัวแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้มันปวดมันร้าวไปหมด แต่ว่าพี่ฟ้ารู้อะไรรึเปล่าครับ” สายน้ำตอบออกมายิ้มๆเพราะเค้าว่านี่มันคือปัญหาระดับชาติของบางคู่เลยก็ว่าได้ ที่คนเป็นรับส่วนใหญ่จะกลัวครั้งแรกกันเหมือนอย่างที่เขาเคยกลัว แต่สักวันหนึ่งเราก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ส่วนฟ้าครามเองก็ส่ายหน้าทันทีที่สายน้ำถามกลับมา

“ความเจ็บมันเทียบไม่ได้เลยกับการที่ทำให้คนที่เรารักได้มีความสุข ถึงแม้เราจะเจ็บแต่คนที่ทำให้เราต้องเจ็บเค้าก็ยังอยู่เคียงข้างเราตลอดและยังคอยดูแลเราอย่างดี ไม่ว่าเราจะขยับตัวไปไหน จะนั่ง จะนอน จะลุก หรือจะเดิน คนรักของเราจะคอยอยู่เคียงข้างเราตลอดเวลา แล้วทำไมเราจะต้องกลัวมันด้วยล่ะครับ ความเจ็บมันก็แค่ช่วงเวลาแป๊บเดียวเท่านั้น แต่ความสุขนี่สิครับมันจะอยู่กับเราไปตลอดและทุกครั้งที่เราคิดถึงมันความสุขในวันนั้นก็จะทำให้เรายิ้มได้ครับ หากเราผ่านครั้งแรกได้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว

แต่ว่าคนอื่นอาจจะไม่คิดเหมือนกันกับน้ำก็ได้นะครับ แต่สำหรับน้ำพอน้ำได้ผ่านมันมาแล้ว น้ำดีใจนะครับที่เราได้เป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์ เพราะความสัมพันธ์นั้นมันเกิดขึ้นมาจากความรักและความต้องการของเราทั้งสองคน” ตลอดเวลาที่สายน้ำพูดขึ้นทั้งใบหน้าและดวงตาของสายน้ำนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างปิดเอาไว้ไม่อยู่ ทำให้ฟ้าครามย้อนนึกไปถึงแววตาที่เจ็บปวดของดินเมื่อคืน

“แล้วทีนี้พี่ฟ้าจะเล่าได้หรือยังครับว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พี่ฟ้าถึงได้เป็นแบบนี้” สายน้ำเมื่อเห็นอีกคนเงียบลงไปและกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเองจึงถามขึ้น

“ครับ คือว่าเมื่อคืนพี่กับพี่ดิน.................................................” ฟ้าครามกล้าที่จะเล่าให้สายน้ำฟังทุกอย่างอย่างละเอียดเพราะมันมีอะไรบางอย่างในตัวของสายน้ำที่ทำให้เขามั่นใจได้ว่า คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเขาคนนี้จะไม่มีวันแพร่งพรายเรื่องของเขาให้ใครรู้อย่างแน่นอน และเขาก็สามารถไว้ใจในตัวรุ่นน้องคนนี้ได้อย่างแน่นอนเหมือนกันความรู้สึกของเขามันบอกแบบนั้นจริงๆ

“อื้มม ใจจริงแล้วพี่ฟ้าไม่ได้อยากจะขัดพี่ดินแล้วพี่ฟ้าก็คงอยากจะมีความสุขกับพี่ดินด้วย แต่ว่าความกลัวว่าจะเจ็บมันดันมีมากกว่าใช่มั้ยครับ น้ำเข้าใจถูกต้องรึเปล่าครับ” สายน้ำพูดออกมาเหมือนกันว่าเรื่องที่เค้าสองคนกำลังคุยกันอยู่เป็นเรื่องปกติธรรมดาทั่วไปอย่างกับว่าเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศแบบนั้นแหละ จึงทำให้ฟ้าครามรู้สึกคลายเครียดลงได้มากเลยทีเดียว ไม่เหมือนก่อนหน้าที่จะมาที่เค้ากลัวว่าจะโดนรุ่นน้องหัวเราะซะด้วยซ้ำไป

“น้ำขอถามพี่ฟ้าอีกอย่างได้มั้ยครับ เพื่อจะได้หาทางออกให้พี่ฟ้า เพราะถ้าถามความเห็นของน้ำ น้ำว่าพี่ดินไม่น่าจะกล้าทำอะไรพี่ฟ้าอีกเป็นแน่ เพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบเมื่อคืนนี้ขึ้นอีก อย่างมากก็คงจะแค่กอดแล้วก็หอมหรือไม่ก็จูบแบบธรรมดาเท่านั้น” ฟ้าครามรีบพยักหน้าเห็นด้วยกับศิราณีส่วนตัวของเขาทันทีเมื่อสายน้ำพูดขึ้นมา เค้าเห็นด้วยทุกอย่างที่สายน้ำพูดมาเลย ดินคงจะไม่กล้าทำอะไรเค้าอีกเป็นแน่

“พี่ฟ้ายังกลัวเจ็บอยู่รึเปล่าครับ หรือว่าพี่ฟ้าพร้อมหรือยังหลังจากที่เราได้คุยกันบ้างแล้ว” สายน้ำถามฟ้าครามขึ้นมาตรงๆ

“พอพี่ฟังที่น้องน้ำพูดมาพี่รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยล่ะครับ แล้วพี่คิดว่าพี่ก็น่าจะพร้อมแล้วด้วย” ฟ้าครามพูดออกมาด้วยความเขินและใบหน้าที่ขึ้นสีแดง ขนาดน้องน้ำตัวเล็กกว่าเค้าตั้งเยอะยังผ่านวายุที่ตัวใหญ่พอๆกับดินมาได้เลย แล้วทำไมเค้าจะต้องกลัวด้วยล่ะ ฟ้าครามได้แต่พูดให้กำลังใจตัวเองอยู่ในใจ

“งั้นน้ำก็มีวิธีเด็ดๆมาแนะนำครับ รับรองว่าพี่ดินไปไหนไม่รอดแน่ ดูอย่างพี่วายุสิครับ” สายน้ำส่งสายตาและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้กับฟ้าคราม ซึ่งฟ้าครามเองก็ชักเริ่มจะกลัวคนตรงหน้าขึ้นมาแล้วสิ ดูอย่างคราวที่แล้วที่พาข้าวปั้นหนีอิฐไปก็เป็นความคิดของสายน้ำนี่แหละ

“ยังไงเหรอครับ” ฟ้าครามถามสายน้ำออกไปไม่เต็มเสียงนัก

“วันเกิดพี่ดินวันไหนเหรอครับ” สายน้ำถามฟ้าครามขึ้นยิ้มๆ

“วันที่ 19 เดือนหน้าครับ น้องน้ำถามทำไมเหรอครับ” ฟ้าครามถามสายน้ำขึ้นอย่างสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกันกับวันเกิดของดินด้วย

“คืออย่างนี้นะครับพี่ฟ้า......................” จากนั้นสายน้ำก็เล่าถึงแผนการของตัวเองที่ตัวเองได้เคยใช้กับวายุมาแล้วและมันก็ได้ผลดีเกินคาด

ระหว่างที่สายน้ำพูดเล่าให้ฟ้าครามฟังอยู่นั้น ฟ้าครามก็ถึงกับหน้าแดงหูแดงตาโตเบิกกว้างขึ้นทุกที เพราะนอกจากสายน้ำจะเล่าถึงแผนการแล้วเจ้าตัวยังเล่าเหตุการณ์ของตัวเองให้คนพี่ได้ฟังเป็นฉากๆอีกด้วย

“ฮ่าๆๆ ตอนนี้หน้าพี่ฟ้าไม่ได้แดงแค่ตากับปากอย่างเดียวแล้วนะครับ แต่ว่ามันแดงทั้งหน้าแล้วก็ทั้งตัวเลย แล้วอย่างนี้จะไหวมั้ยครับเนี่ย” สายน้ำหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่ เพราะตอนนี้ฟ้าครามแดงไปทั้งตัวจริงๆ

“อย่ามาเลยครับ ตอนตัวเองก็เหมือนกันนั่นแหละทีตอนนี้มาหัวเราะคนอื่นเค้า นิสัยไม่ดีน่ะเราเนี่ย” ฟ้าครามพูดต่อว่าและค้อนสายน้ำกลับไปที่โดนหัวเราะและโดนแซว

“โอเคครับ โอเค น้ำไม่ล้อแล้วครับ ครั้งแรกใครก็เขินด้วยกันทั้งนั้นแหละครับ น้ำถึงได้บอกว่าถ้าเราผ่านครั้งแรกไปได้เราก็เหมือนกับข้ามผ่านมันมาได้แล้วยังไงล่ะครับ” สายน้ำพูดขึ้นยิ้มๆพร้อมกับพยายามกลั้นขำเอาไว้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ฟ้าครับอยู่ในนั้นหรือเปล่าครับ”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดถึงการสั่งซื้อและนัดวันกันอยู่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูขึ้นมา และจะเป็นใครที่ไหนไปไม่ได้นอกจากดินนั่นเอง

แกร็ก!!!

หมับ!!

ทันทีที่ดินเห็นหน้าฟ้าครามก็ดึงคนรักเข้ามากอดไว้ทันที จนฟ้าครามเองยังตกใจและหันไปมองหน้าสายน้ำงงๆ ซึ่งสายน้ำเองก็ยิ้มๆและเดินไปหาวายุที่อ้าแขนรอรับเค้าไว้อยู่ก่อนแล้ว

“ทำไมฟ้ามาไม่บอกพี่ก่อนล่ะครับ รู้หรือเปล่าพี่ตื่นมาแล้วไม่เจอฟ้าพี่ใจหายมากขนาดไหน ทีหลังไม่เอาแบบนี้แล้วนะครับ” ดินพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนักจนฟ้าครามรู้สึกผิดขึ้นมาทันที

“ฟ้าขอโทษนะครับ พอดีฟ้าเห็นว่าพี่ดินนอนหลับสบายอยู่ฟ้าก็เลยไม่อยากปลุก ฟ้าไม่มีอะไรทำเลยเดินมาเล่นกับหลานแล้วว่าจะมาหาหนังสือไปไว้อ่านด้วยน่ะครับ ไม่งอนฟ้านะครับ จุ๊บๆ” ฟ้าครามพูดลงท้ายด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเขย่งจูบไปที่ปากของดินเน้นๆและย้ำๆจนดินเองถึงกับแปลกใจ เพราะว่านี่คือครั้งแรกที่ฟ้าครามจูบเค้าก่อนแล้วก็จูบต่อหน้าคนอื่นด้วย

“หึๆ น่ารักแบบนี้ใครจะโกรธใครจะงอนได้ลงกันล่ะครับ แต่ทีหลังไม่เอาแบบนี้แล้วนะครับพี่ใจไม่ดีเลย จุ๊บ!” ดินพูดพร้อมกับดึงฟ้าครามเข้ามากอดอีกครั้ง และจูบลงไปที่ขมับของคนรัก

“ครับ ฟ้ารับปากครับ ว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วฟ้าสัญญา ฟ้ารักพี่ดินมากนะครับ จ๊วบ” ฟ้าครามพูดอยู่ในอ้อมอกของดินและจูบลงไปที่แผ่นอกเปลือยที่โผล่พ้นเสื้อออกมาจนดินถึงกับขนลุก เขารู้สึกว่าเช้านี้คนรักของเขาดูมีอะไรแปลกๆไป แต่ก็ดูจะแปลกไปในทางที่ดีสำหรับเค้าซะมากกว่า