“พี่อิฐเร็วๆสิครับ” ข้าวปั้นตะโกนขึ้นมาเสียงดังเพื่อเรียกอิฐที่อยู่ในห้องแต่งตัว

“ครับผม เสร็จแล้วครับเมีย เร่งจังเลยยังไม่ทันจะ 9 โมงเลยนะครับ” อิฐพูดพร้อมกับเดินออกมาจากห้องแต่งตัวบ้านของตัวเอง

“ก็ปั้นหิวแล้วนี่ จะไปก่อนพี่อิฐก็ไม่ให้ปั้นไปนี่นา” ข้าวปั้นพูดปากยื่นปากยาวจนอิฐอดใจที่จะเดินไปบีบปากเอาไว้ไม่ได้

“แล้วใครใช้ให้หลับก่อนล่ะครับ ข้าวเย็นก็ไม่ยอมกิน หืมม” อิฐพูดพร้อมกับบีบไปที่ปากของข้าวปั้นส่ายไปส่ายมาด้วยความมันเขี้ยว เพราะเมื่อวานพอขนของเก็บของเสร็จข้าวปั้นก็อาบน้ำและนอนเลยด้วยความเหนื่อยและเพลียทำให้ไม่ได้กินข้าวเย็น

“อื้ออ...อ่อย ก็มันเหนื่อยนี่นา เสื้อผ้าพี่อิฐก็เย๊อะเยอะอย่างกับย้ายบ้านเลย” ข้าวปั้นดึงมือของอิฐออกและพูดบ่นขึ้นมา แค่รีดเสื้อผ้าและจัดเรียงเสื้อผ้าของอิฐเข้าตู้และแยกประเภทเอาไว้แต่ละตู้เค้าก็หมดแรงแล้ว ผู้ชายอะไรเสื้อผ้าเยอะม้ากกก

“หึๆ ขอบคุณนะครับที่ทำให้พี่ งั้นเดี๋ยวกลางวันนี้พี่พาไปกินอาหารญี่ปุ่นแล้วก็ต่อด้วยเลี้ยงไอศกรีมด้วยดีไหมครับ ฟอด!” อิฐเดินมานั่งลงข้างๆกับข้าวปั้นบนเตียงและบอกไปพร้อมกับหอมแก้มขอบคุณไปฟอดใหญ่

“ดีครับ พี่อิฐน่ารักที่สุดเลย ขอบคุณนะครับ ฟอด!” ข้าวปั้นเองก็บอกขอบคุณและหอมแก้มอิฐกลับไปฟอดใหญ่ด้วยเช่นกัน

“หึๆ เด็กน้อย ไปครับป่านนี้คงมากันครบแล้ว” อิฐลุกขึ้นและจูงมือข้าวปั้นออกไปจากห้องเพื่อไปกินข้าวเช้าที่บ้านของสายน้ำ

ตอนแรกอิฐและดินจะจ้างแม่ครัวและคนงานในบ้านเอง แต่วายุและสายน้ำเสนอว่าไม่ต้องจ้างเพิ่มก็ได้เพราะยังไงทุกคนก็มากินข้าวที่บ้านของวายุเป็นประจำอยู่แล้ว และแม่ครัวของที่นี่เองก็ทำอาหารไว้เผื่อให้ทุกคนจนชินไปแล้วด้วย อิฐและดินจึงเสนอว่าจะช่วยค่าอาหารและให้ค่าจ้างเพิ่มให้กับแต่ละคนเพราะถ้าจะให้มากินฟรีด้วยตลอดก็คงจะไม่สบายใจ ซึ่งเพื่อนๆทุกคนก็เห็นด้วยเพราะรู้นิสัยของทั้งคู่ดี ตอนแรกป้าเตือนและคนอื่นๆจะไม่รับเพราะเท่าที่ได้จากวายุและสายน้ำนั้นก็มากพออยู่แล้วแถมยังได้กินอาหารอย่างเดียวกับเจ้านายอีกด้วย แต่อิฐกับดินก็ไม่ยอมและบอกว่าไม่งั้นก็จะไม่มากินข้าวที่นี่อีกเลยทุกคนก็เลยต้องยอมแพ้ไปตามระเบียบ

ส่วนเรื่องงานดูแลทำความสะอาดบ้านและสวนก็จะเป็นคนงานของบ้านวายุและไฟที่จะช่วยไปทำงานบ้านและดูแลสวนให้กับบ้านของดินและอิฐอาทิตย์ละ 3 ครั้ง และทุกคนก็จะได้ค่าแรงเพิ่มอีกด้วยเช่นเดียวกันกับคนงานที่ทำประจำอยู่ในครัว ซึ่งทุกคนก็แฮปปี้เพราะเท่ากับว่าจะมีเงินส่งกลับไปที่บ้านให้พ่อกับแม่เพิ่มขึ้นอีกเกือบเท่าตัว เพราะงานที่ทำอยู่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไรขนาดนั้นหนำซ้ำทุกวันนี้ทุกคนยังมีเวลาพักผ่อนกันเหลือเฟืออีกต่างหาก

คนงานในบ้านนั้นจะแบ่งแยกหน้าที่กันอย่างชัดเจน คนที่ทำงานในครัวก็จะมีหน้าที่รับผิดชอบคือไปจ่ายตลาดและทำอาหารพร้อมกับตั้งโต๊ะ ส่วนคนที่รับผิดชอบดูแลความสะอาดในบ้านก็มีหน้าที่ปัดกวาดเช็ดถูและดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างภายในบ้านซึ่งวายุและสายน้ำก็ไม่ได้เคร่งครัดอะไรมากนัก นอกจากนี้ยังมีคนสวนและคนขับรถซึ่งก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบแตกต่างกันออกไป ทำให้ทุกคนมีเวลาว่างมากพอที่จะรับดูแลบ้านดินและอิฐเพิ่มขึ้นอีกโดยที่ทุกคนก็ยินดีที่จะทำ

“ป้าเตือนคร้าบ เช้านี้มีอะไรกินบ้างครับ ปั้นหิ๊วหิว” พอเดินมาถึงบ้านของสายน้ำข้าวปั้นก็รีบเดินตรงไปที่ครัวทันที เพื่อหาอะไรกินเพราะตอนนี้เขาหิวจนตาลายไปหมดแล้ว

“เช้านี้มีไข่กระทะ ขนมปัง ไส้กรอก เบคอน แล้วก็แฮมค่ะ น้องปั้นจะทานเลยหรือเปล่าคะ ป้าจะได้จัดให้เลย” ป้าเตือนพูดออกมายิ้มๆเพราะเธอเองก็เอ็นดูข้าวปั้นเหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่งเหมือนกัน หลังๆมานี้ข้าวปั้นมักจะมาที่บ้านของสายน้ำค่อนข้างบ่อย พอมาทีก็จะเข้ามาในครัวเพื่อขอสูตรอาหารบ้างขนมบ้าง โดยเจ้าตัวบอกว่าอยากจะทำให้อิฐได้กินอาหารฝีมือของตนเองบ้าง

“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวปั้นจัดการเองดีกว่า จะได้กินเยอะๆด้วย ฮ่าๆๆ” ข้าวปั้นพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา ทำให้ทุกคนถึงกับต้องหัวเราะตามเลยทีเดียว

“มาอยู่ที่นี่เอง เห็นอิฐบอกว่าเมื่อวานเย็นปั้นไม่ได้กินข้าวเพราะหลับ ท่าจะหิวมากเลยนะครับ” สายน้ำที่เดินเข้ามาในครัวเห็นข้าวปั้นกำลังตักเบคอนใส่จานจึงทักขึ้นยิ้มๆ

“มากครับพี่น้ำ ปั้นจะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้วครับ แล้วนี่ทุกคนกินกันแล้วหรือยังครับ ปั้นลืมไปเลยขอโทษทีนะครับ” ข้าวปั้นที่เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองเสียมารยาทก็ชะงักขึ้นมาทันทีพร้อมกับกล่าวขอโทษสายน้ำออกไป

“หึๆ ยังครับ พี่กำลังจะให้จัดโต๊ะพอดี แต่ถ้าปั้นหิวก็กินก่อนเลยครับไม่ต้องเกรงใจ เราคนกันเองทั้งนั้น ใครหิวก่อนก็กินก่อนได้ไม่มีใครว่าหรอกครับอย่าคิดมากนะ ป่ะไปนั่งกินข้างนอกรอทุกคนกันครับ” สายน้ำพูดพร้อมกับลูบหัวปลอบคนที่ทำหน้าคิดมากอยู่ พอได้ยินสายน้ำพูดออกมาอย่างนั้นข้าวปั้นก็ค่อยยิ้มออกมาได้หน่อย

พอสายน้ำเดินออกมาจากครัวพร้อมกับข้าวปั้น ทุกคนก็เริ่มที่จะทยอยเดินมาที่โต๊ะอาหารกัน โดยที่อิฐเดินอุ้มน้องของขวัญมานั่งลงข้างๆกับข้าวปั้น

“น้องปั้นกินก่อนเลยครับไม่ต้องรอพวกพี่หรอก หิวไม่ใช่เหรอเราน่ะเห็นไอ้อิฐบอกว่าเร่งมันแต่งตัวตั้งแต่เช้าแล้ว กว่าน้องปั้นจะกินหมดก็คงจะหมดพร้อมกับพวกพี่พอดี” ไฟพูดขึ้นยิ้มๆเพราะดูท่าแล้วน้องคงจะหิวมาก ดูได้จากปริมาณขนมปังและไส้กรอกที่อยู่ในจานตอนนี้ แถมด้วยไข่กระทะอีกสองจานด้วย

“แหะๆ งั้นปั้นขอลงมือก่อนนะครับไม่เกรงใจแล้วนะครับ” พูดจบข้าวปั้นก็จิ้มไส้กรอกเข้าปากทันทีจนทุกคนถึงกับยิ้มเอ็นดู

“แอ๊ๆ แอ๊ะๆ” น้องของขวัญที่เห็นว่าข้าวปั้นกินไส้กรอกอยู่ก็ยื่นมือมาเพื่อจะขอกินบ้าง

“อยากกินแบบน้าปั้นบ้างเหรอคะ หนูยังกินไม่ได้นะคะ ดูสิมีฟันอยู่แค่ 2 ซี่นี่เอง รอโตก่อนนะคะรู้ไหม ฟอด!” อิฐพูดบอกกับหลานสาวตัวน้อยที่ดูจะตั้งใจฟังที่อิฐพูดอยู่

“แอ๊ะๆ แอ๊” น้องของขวัญพูดตอบอิฐออกมาเสียงดัง พร้อมกับชี้ไปที่ข้าวปั้นด้วย จนทำให้ทุกคนถึงกับหัวเราะออกมา

“ทำไมน้าข้าวปั้นถึงกินได้เหรอคะ” อิฐถามหลานสาวออกไปราวกับว่าคุยกันรู้เรื่อง

“แอ๊ๆ” น้องของขวัญก็ตอบอิฐออกไปเป็นเรื่องเป็นราวเลยทีเดียว จนตอนนี้ทุกคนที่ได้อาหารมากันครบแล้วแต่ยังไม่มีใครได้ลงมือกินกันเพราะมัวแต่นั่งดูลุงกับหลานนั่งคุยกันอยู่ แม้กระทั่งข้าวปั้นที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนลืมความหิวไปเลย

“ก็เพราะว่าน้าข้าวปั้นโตแล้วยังไงล่ะคะ ไว้หนูโตกว่านี้อีกหน่อยค่อยกินแล้วกันนะคะ โอเคมั้ย”

“แอ๊” น้องของขวัญตอบอิฐออกไป จนทำให้ทุกคนถึงกับตัวหัวเราะตาม

“เอิ้กๆๆๆ” น้องของขวัญที่คิดว่าทุกคนเล่นกับตนก็พลอยหัวเราะโชว์ฟัน 2 ซี่ไปด้วย

“ฟอด! หลานสาวใครเนี่ยน่ารักจริงๆเลย หืมม ฟอดๆ” อิฐยกตัวหลานสาวขึ้นมาหอมแก้มซ้ายทีขวาทีด้วยความมันเขี้ยว น้องของขวัญก็ได้แต่หัวเราะเพราะคิดว่าลุงเล่นด้วย

กว่าที่ทุกคนจะได้ลงมือกินอาหารเช้ากันก็เมื่อพี่น้ำหวานพาน้องของขวัญออกไปกินนมนั่นแหละ

“แล้วนี่จะไปดูของที่ไหนกันวะ” ระหว่างที่นั่งกินอาหารเช้ากันอยู่เหนือก็ถามดินและอิฐขึ้นมา

“ว่าจะไปดูที่ห้างแถวๆห้างไอ้อิฐมันเห็นว่าของเยอะดี เสร็จแล้วจะได้ไปหาอะไรกินกันที่ห้างไอ้อิฐมันเลย” ดินเป็นคนตอบเหนือออกไป เหนือและทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจ

พอทุกคนกินอาหารเช้ากันเสร็จแล้วก็พากันขึ้นรถตู้ของบ้านวายุไป จะได้ไม่ต้องเอารถไปหลายคันโดยไปนัดเจอกับหินผาและวาริที่นั่นเลย เพราะเมื่อคืนหินผาและวาริไม่ได้นอนค้างที่นี่ด้วยกันเพราะว่าต้องกลับไปส่งป๊ากับม๊าที่บ้าน

พอทั้งหมดเดินเข้าไปในห้างเพื่อดูเฟอร์นิเจอร์ แทบจะทุกสายตาต่างก็พากันจับจ้องมาที่กลุ่มของพวกเขากันเป็นตาเดียว เพราะด้วยความโดดเด่นของแต่ละคนที่แทบจะกินกันไม่ลงทำให้ทั้งสาวๆและหนุ่มๆต่างพากันมองแทบจะไม่กะพริบตา

“แกใช่แก๊งฟ้าประทานของมหาลัย Z หรือเปล่า” สาวๆกลุ่มหนึ่งที่กำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่อย่างจริงจัง

“ใช่ๆคนนั้นไงพี่วายุที่เข็นรถเข็นเด็กอยู่ เห็นว่าเป็นลูกพี่เค้ากับแฟนจริงๆด้วยนะ แฟนพี่เขาเป็นผู้ชายที่ท้องได้ มีหนึ่งในล้านหรือยังไงเนี่ยแหละ โคตรหล่อโคตรเท่แล้วก็โคตรอบอุ่นเลยอ่ะแกดูสิสาววายอย่างฉันล่ะฟิน”

“แฟนพี่เขาก็น่ารักเน๊าะว่าไหมดูตุมุ๊ตะมิ๊มากเลย มิน่าเขาถึงได้ตั้งฉายาให้ว่าฟ้าประทานแกดูเบ้าหน้าทุกคนสิ” สาวๆในกลุ่มต่างพากันพูดออกมาด้วยใบหน้ายิ้มๆพวกเธอเรียนอยู่อีกมหาลัยหนึ่งแต่ก็ได้รับรู้ข่าวสารของกลุ่มแก๊งนี้อยู่บ้าง เพราะกลุ่มของวายุไม่ได้ดังแค่ในมหาลัยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

“แกคนนั้นแฟนพี่ดินเหรอโคตรสวยอ่ะ ผู้ชายจริงหรือเปล่าวะ”

“เออนั่นสิ ผู้หญิงแท้ๆยังต้องอายเลยเน๊าะ” ทุกคนต่างหันไปสนใจดินและฟ้าครามที่เดินจูงมือกันไปดูเฟอร์นิเจอร์และของแต่งบ้าน

“มาแล้วเหรอวะ” วายุหันไปถามหินผาที่เดินเคียงคู่มากับวาริ หินผาก็เพียงแค่พยักหน้าตอบไปเท่านั้น

“สวัสดีค่ะคนสวยมากับเขาด้วยเหรอคะเราน่ะ หืมม” หินผาก้มลงไปคุยกับหลานสาวที่นอนดูดนมอยู่ในรถเข็น พอเห็นว่าลุงคุยด้วยก็ยิ้มออกมาทันทีทั้งๆที่ขวดนมยังคาปากอยู่

“โอ๊ย! พ่อของลูกฉันอบอุ่นละมุนเว่อร์” พอสาวๆกลุ่มที่เดินตามกลุ่มของวายุอยู่เห็นหินผาก้มลงไปคุยกับหลานสาวก็ถึงกับเก็บอาการกันไว้แทบไม่อยู่ จนวาริกับสายน้ำถึงกับส่งสายตาให้กันและกันและยิ้มขำออกมา เพราะเสียงพวกหล่อนๆก็ใช่ว่าจะเบาซะเมื่อไหร่

“ฟอด! ยิ้มอะไรครับ หืมม พี่ไม่ยอมไปเป็นพ่อของลูกให้ใครหรอกนะครับ นอกจากพ่อของลูกของน้องวาคนเดียวเท่านั้นรู้มั้ยครับ” หินผาพอเห็นวาริเอาแต่ยืนยิ้มอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะจับมาหอมแก้มด้วยความมันเขี้ยว และยิ่งพอสาวๆกลุ่มนั้นเห็นต่างก็ยิ่งพากันกรี๊ดกร๊าดไปกันใหญ่

“ป้าบ! พี่ผาเดี๋ยวเถอะวาอายเค้านะครับ คนเยอะแยะเลยเห็นมั้ยเนี่ยเค้ามองกันหมดแล้ว วาไม่คุยด้วยแล้วไปหาน้องปั้นดีกว่า” วาริพูดออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและชิ่งเดินหนีไปหาข้าวปั้นที่เดินอยู่กับอิฐ เหนือและเบลอยู่ทันที

“พี่อิฐครับ พี่อิฐว่าโต๊ะนี้สวยรึเปล่าครับ ปั้นว่าดูเข้ากับบ้านของพี่อิฐดีนะครับ มีชั้นเอาไว้ใส่ของหรือเอาไว้ใส่หนังสือก็ได้แล้วก็เอาไว้วางของด้านบนได้ด้วย เราเอาไว้วางพวกกรอบรูปหรือแจกันดอกไม้หรือไม่ก็ของตกแต่งอะไรก็ได้” ข้าวปั้นชี้ไปที่โต๊ะวางของตกแต่งที่ตั้งอยู่ตรงหน้า

“พี่ยังไงก็ได้ครับ พี่แล้วแต่ปั้นเลยครับ แต่ว่าปั้นต้องพูดใหม่ให้ถูกนะครับ ว่าบ้านของเราไม่ใช่บ้านของพี่คนเดียวเข้าใจรึเปล่าครับ” อิฐเดินมาหาข้าวปั้นและพูดขึ้นยิ้มๆข้าวปั้นก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับด้วยความเขิน

หลังจากนั้นทั้งดินกับฟ้าคราม อิฐกับข้าวปั้น และคนอื่นๆก็ช่วยกันเลือกเฟอร์นิเจอร์และช่วยกันออกความคิดเห็นจนกระทั่งได้ของครบตามที่ต้องการ ซึ่งจะเป็นอิฐที่ดูจะซื้อได้มากกว่าใครเพื่อน เพราะข้าวปั้นบอกว่าอันนั้นก็เข้ากับบ้านอันนี้ก็เข้ากับบ้าน และเค้าก็เป็นประเภทตามใจแฟนเด็กเสียด้วย ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะขนซื้อไปทำไมซะเยอะแยะเพราะเค้าก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านอยู่แล้ว แต่ก็เอาเถอะเพื่อความสุขและรอยยิ้มของอีกคนเค้าก็เต็มใจที่จะทำให้

“คุณอิฐสวัสดีครับ”

ทันทีที่อิฐก้าวเข้ามาด้านในห้าง รปภ.ก็ทำความเคารพโดยทันทีอย่างรู้หน้าที่ พนักงานทุกคนที่นี่จะรู้จักอิฐเป็นอย่างดีในตำแหน่งว่าที่ท่านประธานคนใหม่ของห้างแห่งนี้และยังรวมไปถึงอีกหลายสาขารวมไปถึงสาขาต่างจังหวัดอีกด้วย

“โอ๊ะๆ วันนี้กูมากับว่าที่ท่านประธานซะด้วยเว้ย คุณอิฐครับกระผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ เผื่อจะได้มากินของฟรีที่นี่บ่อยๆ” เหนือพูดขึ้นด้วยใบหน้าและรอยยิ้มที่กวนๆจนทุกคนพากันขำ

“เฮียละเมออยู่เหรอ ผมเป็นเจ้าของห้างไม่ได้เป็นเจ้าของร้านใครเค้าจะให้กินฟรี คิดสักนิดครับเฮีย” อิฐหันมาบอกกับเหนือที่เดินอยู่ข้างหลัง

“ช่างกล้านะมึงเจ้าของห้างได้เต็มปากเต็มคำ พ่อกับแม่เขาเซ็นยกมรดกให้มึงแล้วหรือไง” เหนือยังไม่คิดที่จะยอมเลิกลาง่ายๆ และยังคงพูดต่อ

อิฐก็ได้แต่ยักคิ้วยักไหล่ส่งกลับมาให้อย่างกวนๆโดยไม่ได้พูดอะไรตอบโต้ออกมา

“นี่ถ้ากูไม่เห็นว่ามึงว่าที่ท่านประธานของห้างนี้นะ กูจะขอถีบไอ้หน้ากวนตีนๆนี่สักทีเถอะ” เหนือกัดฟันพูดออกมาอย่างมันเขี้ยว เพราะว่าทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้

“ไปครับปั้นเดี๋ยวพี่พาไปกินอาหารญี่ปุ่นขึ้นชื่อของห้างกันนะครับ อย่าไปสนใจเสียงนกเสียงกาแถวๆนี้เลย” พูดจบอิฐก็เดินโอบเอวข้าวปั้นนำทุกคนไป

ตลอดทางทุกคนที่รู้จักอิฐเป็นอย่างดีก็มองตามอิฐและข้าวปั้นพร้อมกับซุบซิบนินทากันไปตลอดทาง ว่าผู้ชายร่างบางใบหน้าน่ารักและค่อนข้างจะออกไปทางหวานที่อิฐเดินโอบเอวอยู่นั้นเป็นใครกัน จะใช่แฟนที่ใครๆต่างก็พูดถึงกันหรือไม่

หลังจากที่อิฐกลับมาจากทะเลแล้ว อิฐก็ให้เลขาปล่อยข่าวออกไปว่าเขานั้นมีแฟนเป็นผู้ชาย จนพนักงานทุกคนต่างก็รู้กันเป็นอย่างดีแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะวิพากษ์วิจารณ์มากนัก เพราะอิฐยังให้ปล่อยข่าวไปอีกด้วยว่า ใครที่รับไม่ได้ว่ามีผู้บริหารที่คบกับผู้ชายด้วยกันก็ให้มารับใบลาออกจากฝ่ายบุคคลได้เลย บริษัทพร้อมที่จะยินดีจ่ายค่าชดเชยให้ จึงทำให้พวกที่คอยจ้องจะซุบซิบนินทาได้เงียบปากลงไปได้บ้าง

“พี่อิฐครับ จะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอครับ” ข้าวปั้นถามอิฐขึ้นมาอย่างเป็นกังวลเมื่อเห็นสายตาของทุกคนที่มองมา

“ไม่หรอกครับ ปั้นเชื่อใจพี่นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ปั้นมาทำงานกับพี่ด้วยนะครับปั้นจะได้ชิน แล้วทุกคนก็จะได้ชินกับปั้นไปด้วยยังไงล่ะครับ” อิฐเปลี่ยนเป็นมาจับมือของข้าวปั้นเอาไว้แน่นเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับอีกคนได้มั่นใจในตัวเขา ซึ่งข้าวปั้นเองก็พยักหน้าตอบกลับไปและยิ้มรับเพื่อเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเขาพร้อมแล้วที่จะก้าวเดินและพร้อมที่จะผ่านมันไปด้วยกัน

“ดีมากครับเด็กดี ต้องอย่างนี้สิครับข้าวปั้นคนเก่งของพี่” อิฐยิ้มกว้างออกมาเมื่อได้เห็นแววตามั่นใจของอีกคนที่ส่งมาให้กับเค้า

“สั่งเลยนะครับทุกคนวันนี้ผมเลี้ยงเอง” อิฐบอกกับทุกคนเมื่อพวกเค้าเข้ามานั่งที่ร้านอาหารกันแล้ว และพวกเค้าก็เลือกที่จะมานั่งในห้องที่มีไว้สำหรับลูกค้าที่ต้องการความเป็นส่วนตัว เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของทุกคนที่มองมา ถึงแม้ว่าทุกคนจะชินกันแล้วก็ตามแต่ก็ใช่ว่าจะไม่อึดอัดเวลาที่ไปไหนมาไหนแล้วมีแต่คนมาคอยจ้องคอยมอง

“ต้องอย่างนี้สิวะน้องรักของเฮีย ค่อยสมกับเป็นเจ้าของห้างหน่อย” เหนือพูดขึ้นยิ้มๆเมื่ออิฐบอกว่าจะเลี้ยง

“ตอนนี้น้องรักแล้วเหรอเฮีย เมื่อกี๊ใครเพิ่งบอกนะว่าอยากจะกระโดดถีบหน้าผมอยู่เลย” อิฐพูดขึ้นไม่จริงจังมากนัก

“ใครบอกวะไอ้ดิน ไอ้ไฟมึงได้ยินใครพูดหรือเปล่าวะ มึงหูฝาดไปเองรึเปล่าไอ้อิฐ ว่างๆไปหาหมอให้เค้าตรวจหูซะบ้างนะมึงน่ะ” เหนือหันไปถามดินและไฟ ก่อนที่จะก้มลงไปเปิดดูเมนูอาหารอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนจนอิฐถึงกับส่ายหัวให้กับความแถของรุ่นพี่ ทุกคนเองก็ได้แต่ยิ้มให้กับคู่ปรับคู่รักคู่แค้นคู่นี้

พอทุกคนได้อาหารมากันครบหมดแล้วต่างก็ลงมือกินกันทันที วายุและอิฐที่นั่งข้างกันโดยมีน้องของขวัญกั้นกลางอยู่และต่างก็คอยสลับกันมองน้องของขวัญที่ตอนนี้ได้หลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว