“อิฐอย่างอนน้ำอย่าโกรธน้ำเลยนะๆน้ำขอโทษ อิฐจ๋า” สายน้ำพูดด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่อ้อนอย่างเต็มที่ พร้อมกับเขย่าแขนของอิฐไปด้วย ตอนนี้พวกเค้ากลับมาที่รีสอร์ตกันแล้ว และมานั่งเล่นกันอยู่ที่ริมหาดหลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักกันมาแล้ว

อิฐยังคงนั่งหน้านิ่งไม่พูดไม่จากับสายน้ำตั้งแต่อยู่บนเรือแล้ว โดยที่สายน้ำก็งอนง้อเค้ามาตลอดทาง ที่จริงเค้าไม่ได้โกรธเพื่อนตัวเล็กสักนิดเพียงแค่อยากจะแกล้งก็เท่านั้นเอง นานๆทีถึงจะมีเรื่องให้เค้าได้แกล้งเพื่อนคนนี้สักที

ที่จริงเค้าก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ที่คนต้นคิดกลับกลายเป็นสายน้ำ ตอนแรกเค้าคิดว่าน่าจะเป็นพวกเฮียๆไม่ใครก็ใครคนใดคนหนึ่ง แต่พอหวยมาออกที่เพื่อนตัวเล็กสุดที่รักของเค้าก็เลยมีความคิดอยากแกล้งขึ้นมาซะงั้น

“ได้ อิฐจะไม่พูดกับน้ำแล้วใช่มั้ย ถ้าเรื่องแค่นี้อิฐยังโกรธน้ำและยังให้อภัยน้ำไม่ได้ ก็ไม่ต้องมาพูดกันอีก แล้วน้ำก็จะไม่สนใจอิฐอีกเลย รวมทั้งเรื่องส่วนตัวของอิฐด้วย ใครจะเป็นยังไงน้ำก็จะไม่ยุ่งด้วยแล้ว น้ำขอโทษที่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับคนของอิฐกับชีวิตของอิฐมากเกินไป” สายน้ำพูดออกมาเสียงดังจนทุกคนหันมามองอย่างตกใจ น้ำตาใสเอ่อคลอเต็มสองหน่วยตา ดวงตากลมโตใสกลายเป็นสีแดงก่ำ ด้วยความน้อยใจเพื่อนตัวใหญ่ที่ตีตื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ที่เพื่อนไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าและคุยกับเค้าเลย เค้าพยายามที่จะง้อจนทุกวิถีทางแล้วทั้งยังขอโทษไม่ขาดปากอีกด้วย

สายน้ำพูดจบก็เดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจใครอีกเลย จนวายุรีบลุกตามไปแทบจะไม่ทัน

“กูเตือนมึงแล้วนะว่าให้เล่นให้พอดี” วายุหันมาพูดกับอิฐเสียงนิ่งด้วยแววตาที่แข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยใช้กับคนในกลุ่มมาก่อน ก่อนที่จะรีบเดินตามสายน้ำไป

ตอนที่ลงมาจากเรือวายุได้คุยกับอิฐไปแล้วรอบหนึ่ง เพราะเค้าเห็นว่าเมียตัวเล็กของเค้านั้นเครียดขนาดไหนและทำท่าว่าจะร้องไห้อยู่หลายครั้งแต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้ วายุและหินผาพยายามพูดเตือนอิฐอยู่หลายครั้ง แต่อิฐยังยืนยันว่าแค่จะแกล้งสายน้ำเล่นและก็แป๊บเดียวเท่านั้นเอง แต่นี่เวลามันล่วงเลยมาจนเย็นแล้ว และสายน้ำเองก็คงจะหมดความอดทนแล้วด้วย

“คดีพลิกแล้วมึงไอ้อิฐเสือกเล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง กูเตือนมึงแล้วใช่มั้ย” หินผาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นและเดินจูงมือวาริออกไป

“เป็นไงล่ะมึงถึงกับจ๋อยแดกเลยมั้ยล่ะ มึงเห็นหน้าน้องน้ำมั้ย นานแล้วนะที่กูไม่ได้เห็นน้ำตาของน้อง” ไฟพูดขึ้นเสียงนิ่งพร้อมกับส่ายหัวไปมา

“พี่อิฐครับ” ข้าวปั้นเดินมานั่งลงข้างๆ กับอิฐ และลูบแขนปลอบ เพราะอิฐนั้นก็ทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้เหมือนกัน

“ไม่เป็นไรครับ พี่ผิดเองที่ไปเล่นกับความรู้สึกของเพื่อน” อิฐตอบออกไปเสียงเศร้าแต่ก็ยังหันไปยิ้มให้กับข้าวปั้นและลูบไปที่ผมของคนรัก

…

“แล้วนี่มึงได้ไปหาน้องน้ำมาหรือยัง” ดินถามขึ้นเมื่อพวกเค้ามานั่งกินข้าวเย็นกันอยู่ที่ร้านอาหารของรีสอร์ต โดยที่วายุและสายน้ำไม่ได้มานั่งกินด้วยแต่ดินก็สั่งข้าวไปให้ที่ห้องแล้ว

“ไปมาแล้วแต่น้ำกับเฮียไม่ยอมเปิดประตูให้เลย” อิฐพูดขึ้นเสียงเศร้า

“ดีสมน้ำหน้ามึง อยู่ดีๆไม่ชอบเสือกหาเรื่อง” เหนือพูดว่าอิฐขึ้นมา เพราะทุกคนเตือนอิฐแล้วว่าสายน้ำนั้นค่อนข้างที่จะอ่อนไหวกับเรื่องของความรู้สึกเอามากๆ ซึ่งอิฐเองก็รู้ดีพอๆกับทุกคน

“เออๆกินๆเว้ย พวกมึงก็อย่าไปซ้ำเติมมันนักเลย เดี๋ยวน้องก็หายโกรธเองนั่นแหละ กูยังเคยง้อน้องมาแล้วครึ่งเดือนเลย ฮ่าๆๆ” หินผาพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ

“นี่คือเฮียกำลังให้กำลังใจผมอยู่ใช่มั้ยเนี่ย” อิฐหันไปถามหินผาอย่างคนอารมณ์เสีย

“ก็เออสิวะ กูไม่ให้กำลังใจมึงแล้วกูจะไปให้กำลังใจหมาที่ไหนวะ” หินผาตอบกลับไปยิ้มๆอย่างกวนๆ

...

“พี่ดินว่าน้องน้ำจะโกรธอิฐได้นานมั้ยครับ” ฟ้าครามถามดินขึ้นมาหลังจากที่ทุกคนทานข้าวเย็นกันเรียบร้อยแล้วและต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน

ฟ้าครามเค้าเห็นว่าวันนี้ทั้งวันสายน้ำตามง้ออิฐตลอดเลยและก็มีหลายครั้งที่น้องตาแดงๆเหมือนกับจะร้องไห้หลายครั้งแล้วด้วย แต่ก็ยังฝืนเอาไว้อยู่จนกระทั่งระเบิดอารมณ์ความอัดอั้นออกมาในที่สุดอย่างที่ทุกคนได้เห็น

“อืมม...พี่ก็ไม่แน่ใจนะครับ เพราะว่าน้องน้ำเป็นคนค่อนข้างที่จะใจเย็นและมีเหตุผลมากทีเดียวเลยนะ เห็นว่าเป็นเด็กแบบนั้นก็เถอะ แต่ถ้าได้โกรธใครแล้วล่ะก็น่าจะยาวเลยล่ะครับ ฟอด!” ดินที่ยืนกอดฟ้าครามอยู่หลังตอบออกไปและหันไปหอมที่แก้มนุ่มของแฟน ฟ้าครามก็พยักหน้าเข้าใจและหันมาหอมแก้มของดินคืนด้วยเช่นกัน

“อาบน้ำกันมั้ยครับพี่เหนียวตัวอยากอาบน้ำแล้ว” อยู่ๆดินก็พูดขึ้นมาหลังจากที่ทั้งคู่ยืนกอดกันและปล่อยความคิดให้ล่องลอยกันอยู่สักพัก

ดินพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าพร้อมกับเอาจมูกคมมาถูไถอยู่แถวหลังคอของอีกคนจนฟ้าครามต้องหดคอหนีด้วยความเสียว ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงและโดนเหนือมาขัดจังหวะเอาไว้ซะก่อน ดินกับฟ้าครามก็ยังไม่ได้ทำอะไรกันอีกเลยนอกจากกอดและหอมกันตามปกติ

“เอ่อ พี่ดินครับ” ฟ้าครามพูดพร้อมกับหันตัวกลับมาหาดิน

“ครับ ว่ายังไงครับ จุ๊บ!” ดินขานรับและจูบไปที่ปลายจมูกโด่งของฟ้าคราม และใช้ริมฝีปากไล่ขบเม้มไปตามซอกคอของฟ้าครามอย่างเบาๆ

“คือว่า….ฟะ ฟ้าขอเป็นตอนกลับไปกรุงเทพแล้วได้มั้ยครับ อ๊ะ อ่าส์~ พรุ่งนี้ฟ้าอยากเล่นน้ำกับน้องๆก่อนกลับน่ะครับ อื้มม~ แล้วอีกอย่างฟ้าก็กลัวเป็นไข้ด้วย อ๊าส์ พี่ดิน” ฟ้าครามตัดสินใจพูดออกไปด้วยยากเย็นและใบหน้าที่ขึ้นสีแดงก่ำ เพราะอีกคนขยันสร้างความเสียวสยิวให้กับเค้าซะเหลือเกิน

ทำไมฟ้าครามจะไม่รู้ว่าคนรักของตนนั้นต้องการอะไรในตอนนี้ ก็ทั้งสายตาที่ดูเป็นประกายกรุ้มกริ่มและไหนจะยังน้ำเสียงที่ดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์นั่นอีก รวมทั้งความเป็นชายของอีกคนที่มันกำลังดุนดันอยู่ที่หน้าขาของเค้าอยู่ด้วย

ฟ้าครามเคยศึกษาเรื่องนี้มาบ้างแล้ว และยังส่งข้อความไปถามเพื่อนสนิทของเค้าที่ตอนนี้อยู่ที่อังกฤษและเป็นรับเหมือนกับเค้า ซึ่งเพื่อนก็บอกกลับมาว่าครั้งแรกมันจะเจ็บมากและถึงกับเป็นไข้เลยก็มี ยิ่งถ้าตรงนั้นของแฟนมีขนาดที่ใหญ่แล้วด้วยล่ะก็ให้เตรียมทำใจรอรับไว้ได้เลย เค้าก็เลยไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือคิดผิดที่ถามเพื่อนไปอย่างนั้น เพราะมันยิ่งทำให้เค้ารู้สึกกลัว แต่อีกใจก็อยากที่จะเป็นของคนตรงหน้า ยิ่งคิดก็ยิ่งอายตัวเองขึ้นไปอีก

“หึๆ ได้สิครับ แฟนพี่น่ารักซะขนาดนี้ทำไมพี่จะให้ไม่ได้ล่ะครับ แต่วันนี้พี่ขอมัดจำไว้ก่อนได้มั้ยครับที่รัก” ดินเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฟ้าครามและถามขึ้น ฟ้าครามก็พยักหน้าขึ้นลงอย่างช้าๆ โดยที่หน้าใสนั้นได้แดงเป็นลูกมะเขือเทศสุกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“หึๆ พี่ล้อเล่นครับ รอให้ฟ้าพร้อมกว่านี้ก็ได้ครับพี่รอได้ พี่พูดจริงๆนะครับพี่รู้มาว่าครั้งแรกมันจะเจ็บมาก พี่อยากให้ฟ้าพร้อมทั้งกายแล้วก็พร้อมทั้งใจครับ จุ๊บ! ขอบคุณนะครับคนดีของพี่” ดินพูดขึ้นยิ้มๆ เค้ารู้ว่าถ้าเค้าขอไปยังไงฟ้าครามก็คงจะไม่ขัดอย่างแน่นอน แต่เค้าอยากจะให้น้องพร้อมมากกว่านี้ก่อน และอีกอย่างของเค้าก็ใช่ว่ามันจะเล็กๆซะที่ไหนกัน เผลอๆอาจจะทำให้น้องเป็นไข้เลยก็ได้

“ขอบคุณพี่ดินมากนะครับที่เข้าใจฟ้า แล้วของพี่ดิน…เอ่อ...” ฟ้าครามพูดออกมาพร้อมกับก้มลงไปมองความเป็นชายของดินที่มันยังคงแข็งตัวอยู่ถึงแม้ว่ามันดูจะอ่อนตัวลงไปบ้างแล้วก็ตาม

“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวมันก็ลงของมันเองอย่าคิดมาก ฟ้าไปอาบน้ำก่อนนะครับ เราจะได้มานอนกันเดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเช้าพี่จะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาดอีกด้านที่พี่บอกนะครับ” ตอนแรกดินอยากที่จะอาบน้ำด้วยกันกับฟ้าคราม แต่ก็กลัวว่าจะไม่สามารถห้ามใจตัวเองไว้ได้จึงเปลี่ยนใจ เพราะเดี๋ยวแผนดูพระอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้เช้าจะล่มไม่เป็นท่า เพราะตอนนั่งเรือมาเค้าสัญญากับน้องไว้แล้วว่าจะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นั่นกัน

“เฮ้อ! ไอ้ดินมึงนี่มันทรมานตัวเองชัดๆ” พอฟ้าครามเข้าห้องน้ำไปดินก็กระโดดคว่ำหน้าลงกับเตียงเพื่อที่จะดับอารมณ์ที่มันกำลังคุุกรุ่นของตัวเองเอาไว้

มันค่อนข้างที่จะแปลกใหม่สำหรับเค้ามากเลยทีเดียว เพราะที่ผ่านมาต่อให้มีผู้หญิงสาวๆสวยๆเซ็กซี่หุ่นดีอวบอึ๋มมาอ่อยหรือให้ท่าเค้าถึงที่ เค้าก็ไม่คิดที่จะแลไม่เคยคิดที่จะสนใจหรือหวั่นไหวอะไรเลย แต่พอได้มาอยู่ใกล้กับฟ้าครามทีไรใจเค้ามันต้องเป็นอันเตลิดและควบคุมแทบไม่ได้ไปซะทุกที และเป็นแบบนี้ตั้งแต่ที่ได้เห็นหน้าสวยๆครั้งแรกนั่นแล้ว

และยิ่งได้กลิ่นหอมๆมาจากกายของอีกคนด้วยแล้วนั้น มันก็ยิ่งทำให้เค้าคิดดีไม่ได้เอาซะเลย เค้าทั้งชอบดมกลิ่นกายของอีกคนและก็ชอบที่จะสัมผัสเนื้อเนียนนุ่มนั้นอยู่แทบจะตลอดเวลา นี่เค้าคิดว่าเค้าน่าจะเข้าขั้นโรคจิตไปแล้วก็ได้

“พี่ดินครับฟ้าอาบเสร็จแล้วครับ” ฟ้าครามที่แต่งตัวด้วยชุดนอนออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้วก็เดินมาเรียกดินที่นอนคว่ำหน้าอยู่

“อื้อ...เสร็จแล้วเหรอครับ ฟ้าง่วงรึยังครับ” ดินลุกขึ้นมาทันทีที่ได้ยินฟ้าครามเรียก เค้าเผลอหลับไปหน่อยในระหว่างที่นอนรอ

“ยังครับ ฟ้ารอนอนพร้อมพี่ดิน ไปครับไปอาบน้ำครับ ฟ้าเตรียมเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวไว้ให้ในห้องน้ำแล้ว” ฟ้าครามพูดพร้อมกับยื่นมือไปให้ดินเพื่อที่จะดึงอีกคนให้ลุกขึ้นมา

พรึ่บ!

“แฟนใครน่ารักจังเลยครับ ฟอด! กลับไปนี่พี่ขอหมั้นฟ้าไว้ก่อนได้มั้ยครับ พี่รู้ว่ามันเร็วไปแต่พี่อยากให้มีฟ้าอยู่กับพี่ในทุกๆวัน พอพี่ย้ายเข้าไปบ้านใหม่แล้ว ฟ้าขอที่บ้านมาอยู่กับพี่ได้มั้ยครับ หรือจะให้พี่ไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของฟ้าเองก็ได้ นะครับนะ” ดินดึงฟ้าครามให้มานั่งตักและพูดออกมาเสียงอ้อน เค้ารู้สึกว่าเค้าไม่สามารถที่ขาดฟ้าครามได้แล้วจริงๆ

“เอาอย่างนั้นเหรอครับ แต่ฟ้าไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่ท่านจะอนุญาตหรือเปล่าน่ะสิครับ เพราะเราเพิ่งจะคบกันได้แค่สองเดือนกว่าเองนะครับ” ฟ้าครามพูดขึ้นด้วยความไม่แน่ใจนัก ถึงแม้พวกท่านจะเป็นคนหัวสมัยใหม่และเป็นเพื่อนกันกับพ่อแม่ของดินอยู่แล้วก็ตาม แต่เรื่องนี้เค้าก็ไม่ค่อยจะแน่ใจสักเท่าไหร่

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่ให้พ่อกับแม่ของพี่เกริ่นๆกับท่านทั้งสองไว้ก่อนดีมั้ยครับ แล้วเดี๋ยววันหยุดที่จะถึงนี้พี่จะให้พวกท่านบินขึ้นมาเพื่อคุยเรื่องหมั้นของเรา แล้วก็คุยเรื่องที่พี่จะขอฟ้าไปอยู่ด้วยเลย อีกอย่างถึงแม้เราจะเพิ่งเป็นแฟนกันได้ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้ารวมเวลาที่พี่จีบฟ้าด้วยนี่ก็เกือบจะห้าเดือนแล้วนะครับ” ดินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“ได้ครับฟ้าตามใจพี่ดินเลยครับฟ้ายังไงก็ได้ ไม่เอาไม่เครียดนะครับเดี๋ยวแก่เร็วฟ้าไม่รู้ด้วยน้า” ฟ้าครามใช้นิ้วเรียวสวยนวดไปที่หัวคิ้วของดินที่ตอนนี้มันกำลังขมวดกันเป็นปมอยู่

“กล้าว่าพี่ว่าแก่เหรอครับ หืมม อยากถูกคนแก่จับปล้ำหรือเปล่าครับ ฟอดๆ จุ๊บๆ” ดินพูดออกมาด้วยความมันเขี้ยวพร้อมกับกดจมูกคมหอมไปที่แก้มจะจูบพรมไปทั่วซอกคอและทั้งตัวของฟ้าคราม จนฟ้าครามได้แต่หัวเราะคิกคักออกมาด้วยความจั๊กจี้

“ฮ่าๆๆ พี่ดินพอแล้วครับ ฮ่าๆๆ” ฟ้าครามทั้งดิ้นและทั้งหัวเราะออกมาจนหน้าแดงไปหมด ดินเห็นดังนั้นจึงได้หยุดเพราะกลัวว่าอีกคนจะหายใจไม่ทันซะก่อน

“แฮ่กๆๆ” ฟ้าครามทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดสภาพ ทั้งหน้าและคอแดงไปหมด

“หึๆ คราวหลังจะกล้าว่าพี่ว่าแก่อีกรึเปล่าครับ หืมม” ดินถามออกมาพร้อมกับยื่นมือไปเช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาตามไรผมของอีกคนไปด้วย ฟ้าครามก็ได้แต่นอนส่ายหน้าตอบดินอย่างยิ้มๆ

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับจะได้นอนกันเดี๋ยวดึก จุ๊บ!” ดินบอกและก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากของฟ้าคราม หลังจากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ฟ้าครามเองก็ได้แต่นอนยิ้ม และคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สุดท้ายนี้เค้าหวังว่าความสุขนี้มันจะคงอยู่กับเค้าตลอดไป

...

“น้ำครับ อิฐตักข้าวต้มกุ้งของโปรดน้ำมาให้ด้วยน๊า กุ้งตัวใหญ่ๆทั้งนั้นเลยดูสิ” เช้านี้พออิฐเห็นว่าสายน้ำนั่งกินอาหารเช้าอยู่กับทุกคน เจ้าตัวก็รีบไปหาของโปรดมาให้เพื่อนตัวเล็กทันที เพื่อที่จะมาง้อขอคืนดีและเป็นการไถ่โทษที่ทำให้เพื่อนต้องเสียน้ำตาด้วย

“พี่กายครับน้องเห็นว่าวันนี้มีเกี๊ยวน้ำกุ้งด้วยน่ากินมากเลยครับ เดี๋ยวน้องขอไปเอาก่อนนะครับ” สายน้ำหันไปบอกกับวายุยิ้มๆและลุกขึ้นไปทันทีโดยไม่ได้หันมาสนใจเพื่อนตัวใหญ่ของตัวเองที่นั่งหน้าจ๋อยอยู่

“มึงรู้มั้ยว่าพอเมื่อวานตัวเล็กขึ้นไปบนห้องก็เอาแต่ร้องไห้จนตาบวมแดงไปหมด จนกูต้องบอกไปว่ามึงแค่ล้อเล่น แต่ตัวเล็กก็ยังไม่เชื่อหาว่ากูแค่ปลอบ กูนี่อยากจะกระทืบมึงให้ตายคาตีนกูไปเลยให้สมกับที่เมียกูต้องมานั่งร้องไห้เสียน้ำตาเพราะความไม่คิดของมึง มึงรู้หรือเปล่าว่าครั้งสุดท้ายที่ตัวเล็กร้องไห้คือตอนไหน” วายุถามอิฐออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว อิฐก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความรู้สึกผิด มิน่าเช้านี้ตาของเพื่อนเค้าถึงได้แดงและดูช้ำไปหมด

“ตัวเล็กร้องไห้ครั้งสุดท้ายตอนนี้คลอดน้องของขวัญ และกูก็ไม่เคยทำให้ตัวเล็กต้องมาเสียน้ำตาอีกเลย แต่มึงกลับ....” ข้าวปั้นและฟ้าครามถึงกับนั่งตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับเพราะทั้งคู่ไม่เคยเจอวายุโหมดนี้มาก่อนถึงวายุจะดูนิ่งๆก็ตาม แต่ก็ไม่คิดว่าจะน่ากลัวได้ขนาดนี้

“เฮ้ย! พอๆไอ้วายุ แค่นี้ไอ้อิฐมันก็สำนึกผิดไม่ทันแล้ว ไอ้อิฐมันก็รักน้องน้ำไม่ต่างจากพวกเราทุกคนหรอกน่าแค่มันเล่นแรงไปหน่อยแค่นั้นเอง” ไฟเป็นคนเอ่ยห้ามขึ้นมาก่อนที่เพื่อนของเค้าจะฟิวส์ขาดมากไปกว่านี้ เพราะเป็นที่รู้ๆกันว่าวายุนั้นรักสายน้ำมาก และวายุก็ได้สัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้สายน้ำต้องเสียใจและเสียน้ำตาอีกเลย หลังจากที่สายน้ำเกือบจะไม่มีลมหายใจกลับออกมาหลังจากที่คลอดน้องของขวัญในครั้งนั้นที่เป็นเหตุการณ์สะเทือนใจของทุกคน

“เฮ้อ!” สายน้ำที่กำลังจะเดินมาถึงโต๊ะ ก็ถึงกับต้องถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินในสิ่งที่วายุพูดกับอิฐ ที่จริงเค้าก็ไม่ได้โกรธอะไรอิฐหรอกและไม่เคยคิดที่จะโกรธด้วยแต่ที่พูดออกไปเมื่อวานก็เพราะอารมณ์น้อยใจล้วนๆ แต่พอได้ฟังที่วายุพูดเมื่อกี๊เค้าก็รู้ทันทีว่าถ้าเค้าไม่คืนดีกับอิฐ อิฐอาจจะไม่ได้เหยียบเข้าไปในบ้านของเค้าอีกเลยก็ได้ คิดได้ดังนั้นเจ้าตัวที่ยืนพิงหลบเสาอยู่จึงเดินถือชามเกี๊ยวน้ำกุ้งกลับไปอีกรอบ

ตึ่ง!

อิฐเงยหน้าขึ้นมาหลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน เมื่อจานเบคอนของโปรดของเค้ามาวางอยู่ตรงหน้า พอเจ้าตัวเห็นว่าใครเป็นคนเอาเบคอนมาให้ก็ถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันทีด้วยความดีใจ จนแทบจะอยากไปกระโดดกอดถ้าไม่ติดว่ามีคนนั่งทำหน้ายักษ์อยู่ข้างๆเพื่อนตัวเล็กของเค้าแล้วล่ะก็

“เอาข้าวต้มมาสิจะให้น้ำกินไม่ใช่เหรอ เอ้าแล้วก็นี่เกี๊ยวกุ้งกินซะยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่รึไง” สายน้ำพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆด้วยความที่ยังต้องวางฟอร์มอยู่ และยังไม่อยากให้เพื่อนตัวใหญ่ได้ใจมากนัก

พอทุกคนเห็นดังนั้นถึงกับต้องยิ้มออกมาให้กับความน่ารักของสายน้ำที่ยังไงสายน้ำก็ยังเป็นสายน้ำที่แสนจะอ่อนโยนและยังแคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างอยู่เสมอ

“ขอบใจนะ แต่ข้าวต้มมันไม่ร้อนแล้วเดี๋ยวอิฐไปเอามาให้ใหม่นะ” อิฐพูดและยิ้มออกมา

“ไม่เป็นไรเอามาเถอะเสียของ ไม่ร้อนน้ำก็กินได้” สายน้ำลุกขึ้นและเอื้อมมือไปคว้าชามข้าวต้มกุ้งไปและตักกินทันที

พอผ่านไปสักพักบรรยากาศในโต๊ะก็เริ่มที่จะดีขึ้นเพราะสายน้ำและอิฐก็เริ่มที่จะกลับมาคุยกันได้ปกติแล้ว หลังจากที่ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันดีแล้ว แต่สายน้ำเองก็ยังมีขู่เอาไว้อยู่ว่าหากคราวหน้าอิฐแกล้งตัวเองแบบนี้อีกจะไม่ยอมคืนดีด้วยง่ายๆเหมือนครั้งนี้อย่างแน่นอน ซึ่งอิฐเองก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ทำอีก แต่ก็ยังคงเหลือวายุที่ยังคงนั่งหน้านิ่งไม่ยอมพูดยอมจากับใครอยู่

“พี่กายครับ หายโกรธอิฐนะครับน้องไม่อยากให้พี่กายคิดมาก น้องไม่ได้เป็นอะไรแล้ว น้องคุยกับอิฐรู้เรื่องแล้วก็เข้าใจกันดีแล้ว เลิกทำหน้าอย่างนี้นะครับไม่เห็นหล่อเลย นะๆ” สายน้ำกอดแขนวายุไว้แน่นพร้อมกับเอาหน้าถูไปมาอยู่ที่แขนของสามีตัวเองอย่างออดอ้อน

วายุหันไปมองหน้าอิฐนิ่งๆจนยากที่จะเดาใจได้ จนข้าวปั้นถึงกับต้องยื่นมือมาจับมืออิฐเอาไว้ด้วยความกลัว

“เฮ้อ! ก็ได้ครับ แต่ถ้ามันทำให้ตัวเล็กของพี่ต้องเสียน้ำตาอีกล่ะก็คราวนี้พี่จะไม่ยอมอีกแล้วนะครับ จุ๊บ!” วายุถอนหายใจและหันมาพูดกับสายน้ำและก้มลงไปจูบที่หน้าผากมนของเมียตัวเอง

“ขอบคุณนะครับ พี่กายใจดีที่สุดเลย” สายน้ำยิ้มกว้างออกมาได้เมื่อได้ยินในสิ่งที่วายุพูด ส่วนอิฐเองก็ยกยิ้มออกมาเหมือนกัน เค้าไม่คิดจะถือสาวายุหรอกที่ว่าเค้าแรงๆ เพราะเค้ารู้ว่าสายน้ำนั้นเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจเป็นที่รักและที่หวงแหนของวายุมากขนาดไหน ใครก็ไม่สามารถแตะต้องได้ทั้งนั้นแม้กระทั่งพี่ชายแท้ๆอย่างหินผาเองก็ตาม

พอฟ้าครามและข้าวปั้นได้ยินที่สายน้ำพูด ก็ถึงกับต้องหันมามองหน้ากันและส่ายหัวน้อยๆ ให้แก่กัน เป็นอันรู้กันอยู่สองคนว่าเค้าทั้งคู่ไม่เห็นด้วยอย่างที่สุดในสิ่งที่สายน้ำพูดอย่างยิ่งยวด กับประโยคที่ว่า ‘พี่กายใจดีที่สุดเลย’ จนทุกคนถึงกับยิ้มขำกับท่าทางของคนทั้งคู่