ความคิดแวบแรกที่เข้ามาในหัววาววา..

 

                    เรื่องบ้าวันนี้คืออะไร?

 

                   หลังจากเจรจาทำความรู้จักกับทีปกรเสร็จวาววาได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนเรื่องส่วนตัวในฐานะเพื่อนของหว่องกับคนที่เขาอยากคบค้าด้วยในอนาคตซึ่งถือเป็นเรื่องดีเพราะเขาไม่จำเป็นต้องหาของแทนใจเพื่อมัดใจความเชื่อถือให้ยุ่งยาก ทว่าสิ่งที่เห็นในวันนี้คือหว่องพูดคุยกับแทนด้วยสีหน้าผ่อนคลาย ความกดดันหรือความสุขุมแทบไม่พบเห็นอย่างที่ผ่านมา แถมทีปกรยังใจดีกว่าตามข่าวลือเคยกล่าวอ้าง

 

                   "หมูกระทะ!" หว่องพูดเสียงดังโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง

 

                   "หรือชาบู.."

 

                    นั่นแหละ..ถึงจะดูแปลกแต่เขารู้สึกดี

 

                    ​​​​วาววาเหม่อมองไปยังรูปอัลบั้มเรียงรายตามตู้เก็บของ นานมากแล้วเขาเพิ่งนึกได้ว่าตระกูลเวหาได้ร่วมพันธมิตรกันระหว่างตระกูลส่องสว่างและวงศกรณ์ ตอนนั้นเขาได้เห็นหว่องหรืออาคิรา ส่องสว่าง ครั้งแรก สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสราวกับดวงอาทิตย์สมชื่อ ทำให้เขาในตอนเด็กอยากจะเข้าหาแล้วทำความรู้จัก

 

                   แต่แล้วเรื่องราวพวกนั้นเปลี่ยนไป ช่วงก่อนหน้าเขากับหว่องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเพราะความคิดไม่ลงรอยเลยเป็นช่องโหว่ให้พวกศัตรูได้เผลอยิงเข้าไปที่หว่องอาการสาหัส ความรู้สึกในตอนนั้นเขาสะใจกับวิตกกังวล น่าแปลก..ทั้งที่ทะเลาะกันแทบตายแต่หว่องเหมือนจำเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ได้

 

                  ​​​​​​หรือนี่คือโอกาสให้เขาได้ปรับความเข้าใจหว่องใหม่อีกครั้ง? 

 

 

                 บรรยากาศในช่วงฤดูหนาวเริ่มต้นขึ้นวาววากำลังเตรียมตัวไปงานฉลองสุดพิเศษ (หว่องบอก) ด้วยความสับสนกับการกระทำแสนประหลาดจึงเออออตอบรับไปจนตอนนี้เขาก็ได้มายืนหน้าประตูรอให้คนมาต้อนรับเสียแล้ว

 

                "วาววา!" คนตัวสูงกว่าเขาเล็กน้อยได้โผกอดเข้ามาจนแทบสำลัก วาววาอ้าปากค้างด้วยความตกใจยังไม่ทันได้กอดกลับหรือทักทาย หว่องก็ได้ถอนกอดออกมาคนตรงหน้าแต่งกายด้วยเสื้อยืดสีดำกับกางเกงวอร์ม สีหน้างุนงงของวาววาทำเอาหว่องเผลอหลุดขำอย่างช่วยไม่ได้ 

 

               "ขำอะไร"

 

               "เปล่า ดูน่ารักดี"

 

               แล้วทำไมถึงรู้สึกร้อน ๆ ตรงหน้า

 

 

 

              ดวงจันทร์โผล่เข้ามาให้เห็นบนท้องฟ้า ลูคัสเหม่อมองด้วยความสลดใจที่ก่อขึ้นมาไม่รู้ตัว ราวกับเหมือนอยู่ตัวคนเดียวถึงจะมีพี่แทน (นักเขียน) ในเรื่องอยู่เคียงข้างแต่มันช่างว้าเหว่ เขารู้สึกไร้เป้าหมาย ไม่มีค่ามากพอจนต้องเข้ามาในร่างอีกคนที่สมบูรณ์แบบเพรียบพร้อมทุกอย่าง เมื่อความอ่อนไหวเข้ามากัดกร่อนน้ำตาเอ่อล้นขอบตา ณ ตอนนี้ลูคัสไม่คิดสนใจ ยอมรับเลย เขาอยากยอมแพ้ เรื่องเหลวแหลกต่าง ๆ นานาที่เคยพบเคยอ่านกลับต้องมายุ่งเกี่ยว 

 

              "คุณหว่อง ผมขอเวลาสักครู่ได้ไหมครับ"

 

 

 

              "คุณหว่องจะเลิกเป็นมาเฟีย?"

 

              "อือ..เราคิดมาสักพักใหญ่แล้ว จริง ๆ ถ้าลองมาทำร้านหมูกระทะหรือชาบูก็คงดี" 

 

              "ทำไมถึง--"

 

              ยังไม่ทันได้พูดจบ ลูคัสคว้าจินเข้ามากอดทันทีพร้อมน้ำตามากมายพรั่งพรูจนจินแทบตกใจ ตั้งแต่อดีตหัวหน้าเวหาแต่งตั้งให้หว่องขึ้นมาดูแล เขาไม่เคยพบความอ่อนไหวหรืออ่อนแอแต่เขาสังเกตมาสักพักหนึ่ง หลังออกจากโรงพยาบาลตัวหว่องก็เปลี่ยนไปจนจับสังเกตได้ง่าย ทั้งตอนที่กลัวเฮิงแทบตัวสั่นหรือตอนวาววาได้มาหาก็ดูไม่สนิทใจเท่าเดิม 

 

             "ข..ขอโทษจริง ๆ แต่เราไม่ไหวแล้ว"

 

            "ใจเย็น ๆ นะ มีอะไรค่อย ๆ คุย เราอยู่ตรงนี้"

 

              เดี๋ยวนะ เรา?

 

               ความสงสัยเข้ามาแทนที่แต่ลูคัสยังเลือกจะร้องไห้ต่อไป เขาจำได้ว่าในนิยายทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์สนิทสนมถึงขั้นเป็นเพื่อนเล่นกันถึงเป็นเช่นนั้นทำไมแทนไม่เคยเล่าให้ฟังหรือเพราะเขาอ่านไม่ถี่ถ้วนเอง 

 

 

 

 

                 ไวน์สีแดงในแก้วใสถูกจิบเล็กน้อยจากหลิงเมื่อได้รับการเติมจากบริกรในร้านอาหารขนาดหรู ส่งยิ้มพิมพ์ใจให้ชิชาก่อนยกเรื่องสำคัญให้อีกคนทราบ 

 

                 "วันนี้ส่งผ่านเรือเรียบร้อยดีไหม"

 

                 "ครับ..พอดีติดสินบนกับเจ้าหน้าที่เลยรอดมาได้ครับ"

 

                 หลิงพยักหน้าเข้าใจหลังชิชาอธิบายเรื่องสินค้าอาวุธที่จะส่งไปยังฟากหนึ่งของเอเชีย แน่นอนมันไม่ยากแต่ก็ไม่ง่าย ถ้าไม่ทำวิธีชั่ว ๆ ก็คงไม่สำเร็จ ของพวกนั้นเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเพราะคนฝั่งนั้นต้องดูแล หลิงจึงไม่ต้องรับผิดชอบอีกต่อไป ชิชาเหลือบมองหลิงกำลังครุ่นคิดด้วยสีหน้าเครียด จึงพยายามเลี่ยงถามเรื่องอื่นก่อนเพื่อไม่ให้หงุดหงิดไปมากกว่านี้

 

                  "แล้วเรื่องวาววาล่ะ"

 

                  "พักนี้ไม่ค่อยได้มาหาฉันเท่าไร สงสัยคงเบื่อแล้วมั้ง" หลิงยิ้มขบขันก่อนนึกเสียใจที่ตัวเองเป็นฝ่ายแอบรักอยู่คนเดียว คราแรกวาววาก็ดูสนใจแต่ก็ไม่ได้ให้ความหวังว่าต้องการหรืออยากได้ หลิงมองอาหารชิ้นเล็กที่หั่นพอดีคำก่อนนำส้อมมาจิ้มเข้าปากเพื่อให้ตัวเองผ่อนคลายลงบ้าง 

 

                  "แต่ผมได้ยินมาว่าคุณไฉไลกำลังเตรียมตัวจะฆ่าพวกฝั่งเวหาโดยพยายามปั่นหัววาววาแต่ไม่สำเร็จ"

 

                  "ฉันเคยได้ยินแม่เล่าให้ฟังตั้งแต่ยังเด็ก พวกสาโรชแค้นฝั่งเวหามาก แล้วเขาจะฆ่าใครล่ะ หว่องเหรอ?"

 

                   ชิชาพยักหน้าเพื่อบอกว่าหลิงนั้นคิดถูกหมดทุกอย่าง ไม่ช้าก็เร็วนี้คงได้มีการบุกยิงจนเหมือนสงครามขนาดย่อมทั้งที่ก็เคยญาติดีกัน ทำไมไฉไลถึงได้แค้นมากจนคิดอยากฆ่าลูกของตระกูลส่องสว่างขนาดนี้ 

 

                   "สวัสดีครับคุณหญิง ตั้งแต่งานสโมสรไม่ได้เจอกันเลยนะครับ"

 

                   "..."

 

                    "ผมทีปกรหรือแทน ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

 

 

TBC