วาววาออกจากงานตามแผนที่เตรียมไว้โดยทีปกรเป็นคนสานต่อ ก่อนเข้าสู่ After Party เขาฝากพลินนำข้อมูลการขายอาวุธเถื่อนทั้งหมดของตระกูลลดารัณมา แม้รู้ดีว่าพลินต้องแอบนำข้อมูลตระกูลเวหาไปเพราะหลิงสั่งชิชาให้ขโมยข้อมูลบริษัท Zelection เพื่อหวังปล่อยข้อมูล ทว่าพวกเขารู้ทันจึงวางแแผนใช้ข้อมูลปลอมส่ง อาจเสียหายเล็กน้อยเมื่อทุกอย่างมีความเสี่ยงแต่เขาจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องราวบ้าบอนี้อีก สิ้นเสียงความวุ่นวายวาววาเข้ามาอยู่ในรถ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนเขาตัดสินใจมุ่งหน้าหาผับใกล้ ๆ ผ่อนคลายกับความรู้สึกที่ต้องเก็บไว้ ทุกทีวาววาไม่ค่อยเปิดเพลงในรถแต่มีคนหนึ่งชอบฟังเพลงจนกลายเป็นเขาติดนิสัยทำเคยชินในที่สุด

แสงไฟสีขาวจากถนนเรียงรายตามขอบเส้นทาง ด่ำดิ่งเสียงเพลงไปกับเขาและหว่องเคยฟังเมื่อครั้งก่อน อีกทั้งหว่องยังไรท์เพลงใส่แผ่นซีดีเผื่อไว้ ส่วนใหญ่เพลงที่หว่องเลือกมักไม่คุ้นหู เหตุผลคือเจ้าตัวบอกเป็นเพลงจากอนาคต แม้จะรู้สึกแปลก ๆ แต่เพลงนี้ที่หว่องไรท์มาเขาชอบมากจนต้องเปิดทุกครั้ง

*She said, "What if I dive deep?"

เขาพูดว่า 'ถ้าหากฉันถลำลึกลงไป?'

Will you come in after me?

คุณจะตามฉันมาหรือไม่?

Would you share your flaws with me? Let me know

แล้วคุณจะแบ่งปันข้อเสียเหล่านั้นให้กับฉันหรือเปล่า? ให้ฉันได้รู้ที

I told her, "Thinking is all wrong

ฉันบอกเขาไป "คิดแบบนี้มันผิดไปหน่อย"

Love will happen when it wants

ความรักจะเกิดเมื่ออยากจะเกิด

I know it hurts sometimes, but don't let it go

ฉันรู้ว่าบางครั้งอาจเจ็บปวด แต่อย่าริปล่อยมันไปเลย

[1] เพลง Honestly Pink Sweat$

"Cause I want you, I want you"

เวลา 00:25 น. วาววาหยุดอยู่ Gold Treasure Bar ซึ่งห่างจากสถานที่จัดงานไม่ไกล การตกแต่งเต็มไปด้วยความหรูหราและกลิ่นอายคลาสสิก ภายในบาร์มีหน้าต่างใสเห็นทัศนียภาพกลางคืนในเมืองไม่หลับใหล เสียงเพลงไพเราะคลอเคลียตามช่วงเวลาและผู้คน ในมุมริมขวาเขาเห็นร่างคุ้นเคยกำลังกินบางอย่างเอร็ดอร่อย พอลองเข้าใกล้เป็นจินและหว่องมานั่งสักพักแล้ว

"วาววา! มานั่งด้วยกันสิ" เสียงทักของหว่องเงยหน้าเชิญชวน วาววาพยักหน้าก่อนนั่งริมขวาโดยจินนั่งฝั่งซ้ายและหว่องนั่งตรงกลาง

"ไม่คิดว่าเธอสองคนจะมา"

"ความคิดของจินนะ ไม่ใช่เร--"

"กินเลอะเทอะ" วาววานำกระดาษทิชชู่เช็ดซอสมะเขือเทศเปรอะตรงแก้ม หว่องหลบตามองต่ำพยายามทำตัวปกติทว่ามันคงไม่เนียนพอจึงทำเสียงหัวเราะกลบเกลื่อน 

"อากาศเย็นนะ"

"ไม่ชอบเหรอ" จินถามโดยวุ่นกับการตักอาหาร หากเหลือบมองสักนิดอาจจะเข้าใจว่าทำไมหว่องพูดแบบนั้น วาววาส่งยิ้มเอ็นดูให้กับอีกฝ่ายแต่ดูท่าไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะหว่องหยู่ปากทำเมินไม่มองหน้า

"แล้วเฮิงกลับมาหรือยัง" วาววาหันมาเปลี่ยนเรื่องถามจิน

"มาแล้วครับคุณวาววา ตอนนี้ให้คุณเฮิงนอนพักบ้านหว่องครับ"

"แล้วทำไมเฮิงถึงไม่มาที่นี่ล่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าระหว่างอยู่บ้านกับมาที่นี่ อันไหนจะอันตรายมากกว่ากัน"

"..."

"ตอนแรกผมเตือนเขาไปแล้ว แต่เขายืนยันว่าจะอยู่บ้านหว่อง หากคุณไฉไลมีสำนึกมากพอ การรุกรานที่อยู่อาศัยโดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นสันดานหนึ่งที่แก้ไม่หาย"

ความเห็นของจินทำเอาเขาขบขัน ขึ้นชื่อว่ามาเฟียต่อให้เป็นลูกคงไม่ละเว้น ที่ผ่านมาเขาสังเกตเห็นเวลาเฮิงได้ยินชื่อไฉไลมักตระหนกและลนอยู่บ่อยครั้งถึงแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรแต่ไม่มีครั้งใดที่เฮิงอยากกลับไปที่นั่น เขาเชื่อว่าไม่มีใครต้องการให้เรื่องเหล่านี้ยืดยาวแต่เพราะการมีอยู่ของตระกูลสืบดำรงมารุ่นต่อรุ่น วาววาคิดอยู่หลายครั้งว่าเขาต้องการยุติทว่าครอบครัวเขากลับไม่ยอม เขาจึงต่อรองว่าหากเขาทำสงครามชนะตระกูลสาโรช เขาจะไม่สานต่อตระกูลนี้อีก

"วาววา"

"..."

"วาววา!"

เสียงเรียกจากหว่องทำให้วาววาหลุดจากความคิดพบหว่องยื่นเนื้อกุ้งจ่อริมฝีปาก เขาทำหน้าสงสัยออกไป ส่วนหว่องยิ้มทะเล้นและทำท่าอ้าปากให้เขากิน 

"เธอไม่--"

"มากินทั้งที่อย่าเครียดเยอะดิ ค่อยไปเครียดที่บ้านก็ได้" หว่องยัดเนื้อกุ้งเข้าปากไม่สนใจคำพูดวาววาจึงต้องเคี้ยวอาหารอย่างจำเป็น เขามองการกระทำหว่องที่กินอาหารและทะเลาะกับจินพลาง หัวใจไม่รักดีสั่นระรัวอีกครั้ง หากเขาควบคุมได้เขาขอเลือกไม่รู้สึก หากเขาไม่รู้แต่แรกคงเสียดีกว่า

"ลูคัส เธอเคยรักฉันบ้างไหม"

TBC

สวัสดีค่ะทุกคน ใกล้จะเข้าตอนจบแล้วนะคะ อยากสอบถามนักอ่านว่าไรท์ผิดพลาดตรงไหนบอกกันได้นะคะ ขอขอบคุณที่ทุกคนอ่านยาวนานจนถึงตอนนี้ ขอบคุณทุกคนจริง ๆ นะคะ ( ꈍᴗꈍ)