"หมายความว่าอะไร" หลิงโยนเอกสารใส่เข้าชิชาด้วยความไม่พอใจ การส่งสินค้าอาวุธปืนเถื่อนครั้งนี้ถือเป็นเรื่องร้ายแรงที่สุด ตอนงานเลี้ยงพรรคการเมืองหนึ่งไม่กี่สัปดาห์ก่อน หลิงคุยโวไว้ว่าจะส่งอาวุธไปให้ถึงชายแดนฝั่งเหนืออย่างปลอดภัยทว่าผลลัพธ์ที่ได้มาคืออาวุธทุกชนิดถูกยึดไว้เป็นของกลาง

"ค่าปรับแค่นี้คงไม่ตายหรอกครับ"

"แต่ฉันพูดกับพล.ต.อ. อติชาตไว้แล้ว นี่เรียกว่าตายได้หรือยัง"

"แต่คุณไม่ได้จ้างให้ผมทำ" 

อาการชะงักเกิดขึ้นส่งผลให้ร่างกายหยุดเทน้ำชาลงแก้วทันที เท่าที่จำความได้ชิชาเคยเป็นคนวางแผนเรื่องส่งสินค้าอาวุธแต่ว่าสินค้านี้เขาไม่ได้บอกชิชา นั่นหมายความว่าความผิดทั้งหมดมันคือเขาเอง พอคิดได้เช่นนั้นอารมณ์ฉุนกึกเผลอโผล่มาเสียไม่ได้ หลิงจึงเอ่ยลอดไรฟันไล่อีกคนให้พ้นหน้า

"จะไปไหนก็ไป"

หน้าด้าน

"ใครให้คุณมาถามผมนะ?" เฮิงถามโพล่งออกมาหลังฟังเรื่องราวของชิชาทั้งหมด พอได้ยินคำตอบจากคนตรงหน้าก็ทำเอาเขาสับสน 

"เดี๋ยวนะ..แล้วทำไมคุณรู้จักกับคุณทีปกร"

"เขาพาผมบินมาครับ"

ขอร้องเถอะ ช่วยอธิบายคำตอบให้ชัดเจนกว่านี้ได้ไหม 

แม้คำตอบจะทำเฮิงฉงนแต่พอเข้าใจได้เพราะเคยเกิดขึ้นบ่อยกับลูคัส หากตอบรับความเสี่ยงนี้ผลที่ตามมาจะเพิ่มเป็นสองเท่า ได้แต่ครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมความหนักอึ้งและลังเล แค่เขานำข้อมูลรีสอร์ตไฉไลไปให้คู่แข่งยังโดนขนาดนี้ (ถึงพ่อจะยังไม่รู้แต่โดนตบง่าย ๆ เพียงเรียกไปกินข้าว) แล้วถ้าต้องหาเบาะแสคนโดนลักพาตัวไปประเทศกัมพูชาเมื่อสามปีก่อนให้กับชิชา เขาจะไม่ถึงอาฆาตหรอกเหรอ

"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณหิรัญ ถ้าคุณตกลง ผมจะจัดการเอง" ชิชาเห็นท่าลังเลจึงรีบพูดโน้มน้าวให้เฮิงตกลง

"งั้นก็ตกลง.."

หวังว่าจะผ่านไปด้วยดี 

ลูคัสเม้มปากกับคำพูดของหว่องที่ฝากทิ้งไว้ ลองนึกดูแล้วประสบการณ์ความรักหรือแอบชอบใครของตัวเองนั้นไม่เคยมีเลยตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะเข้าหาหรือใกล้ชิดกับวาววาแต่กลับโดนหว่องบ่นว่าถ้าไม่เริ่มก่อนอีกฝ่ายจะรักได้ไง ถึงเป็นความจริงในสิ่งที่หว่องพูดแต่เขารู้สึกว่ามันยากมากที่จะทำ

"วาววาไม่ชอบหว่องนี่จะได้กลับโลกไหม"

"คุณได้ตายอยู่ที่นี่แหละ" ลูคัสหันขวับดูต้นทางเห็นหว่องทำหน้าดุใส่ทันทีหลังเขาพูดประโยคต้องห้าม ลูคัสพยายามระงับนิ้วกลางไม่ให้โผล่ใส่ใครบางคน หว่องนั้นรู้ทันจึงมาแยกเขี้ยวใส่เขาหนึ่งที

"หว่อง คุยกับใครน่ะ" เสียงจินทักขึ้นทำเอาลูคัสสะดุ้งโหยงแทบกลับไปทำตัวปกติไม่ได้ จินกะพริบตาปริบเมื่อเห็นหว่องเท้าเอวเดินวนไปมา ลูคัสพยายามนึกถึงตัวละครใดบ้างที่มีความรัก จนแล้วจนเล่าจึงเอ่ยถามจินด้วยความคาดคั้น

"ฮะ..หว่องจะจีบใคร"

"ก็เราต้องจีบวาววาอะดิ แต่คือแบบเข้าใจใช่ไหมว่าเราต้องทำให้อ-"

ฉิบหาย

อาการตะลึงอยู่ในสถานการณ์ชั่วขณะ ยังไม่ทันหายใจโล่งจมูก บุคคลประเด็นหลักโผล่มาราวกับเวลาของลูคัสจะหมดลงไม่กี่เสี้ยววิ วาววาพินิจทั้งสองที่จ้องเขม็งไม่ละเลิกโดยเฉพาะหว่องที่แอบพนมมือขอโทษเขาเงียบ ๆ เขาเลิกคิ้วส่งสัญญาณให้สองคนเลิกทำตัวแปลกประหลาด พอรู้ตัวว่ากำลังแสดงอาการใด ทุกอย่างจึงกลับมาเป็นปกติ

"เอาเลยหว่อง" หว่องตัวจริงพยักพเยิดให้ลูคัสรีบทำตามคำขอตน ลูคัสมองหน้าสลับกับจินหวังขอความช่วยเหลือลืมเรื่องที่พูดไปก่อนหน้า

"แค่เอาแขนยันกำแพงมันจะยากอะไร" สภาวะปกติถูกสั่นคลอน เมื่อหว่องใช้พลังกับลูคัสเพราะอีกฝ่ายยึกยักชักช้าไม่ทันใจคนอย่างเขา ลูคัสหลับตาปี๋กลัวว่าวาววาจะโมโหกับการกระทำงี่เง่าของตัวเอง (ถูกบังคับจากอีกคน) ผ่านไปสักพักก็พบวาววาจ้องเขาอยู่

เอาวะ เราทำได้!

ลูคัสเปลี่ยนท่าทางแสนเจ้าเล่ห์ (ซึ่งสองคนที่ดูไม่ได้คิดแบบนั้น) ฝ่ามือหนาหยิบมือวาววาก่อนประทับจูบลงอ้อยอิ่ง สัมผัสแสนอบอุ่นไร้ซึ่งเสน่หา มีเพียงคำปลอบโยนที่วาววารับรู้ ลูคัสดึงตัวเองขึ้นก่อนยกยิ้มที่แพรวพราวที่สุด

เท่จังวะเรา ;-)

"..." ความเคอะเขินกำลังเกิดขึ้นแต่ก็งุนงงไปพร้อมกัน สายตาออดอ้อนยิ่งทำวาววาไปต่อไม่ถูก ลูคัสดึงเอวอีกฝ่ายเข้ากอดทว่าความจริงแล้วลูคัสต้องการด่าหว่องถึงจะไร้เสียงแต่คำพูดนั้นชัดเจน

"ควย"

TBC