"ฮัลโหล" เสียงไม่คุ้นหูเข้ามารับรู้ว่าไม่ใช่ลูกของตน ไฉไลกดอารมณ์ขมุกขมัวก่อนปรับน้ำเสียงให้เป็นมิตรและสบาย 

 

"ผมชื่อจิน เป็นลูกน้องของคุณวาววา ขออนุญาตรับสายแทนเนื่องจากคุณเฮิงกำลังทำธุระส่วนตัว"

 

"แล้วกำลังทำธุระอะไร"

 

"ธุระส่วนตัว ผมไม่ทราบครับ"

 

ให้มันได้อย่างนี้สิ!

 

ไฉไลตัดสินใจตัดสายทิ้งไร้เยื่อใย มองข้าวของในห้องพบว่ามีคนเข้ามารุกล้ำ จะเป็นใครไม่ได้ หากไม่ใช่เฮิงที่กล้าเดินข้ามเส้นกับเขาราวกับอยากลองดี

 

"อยากมีอิสระนักใช่ไหม"

 

งั้นเขาจะทำตามสนองให้ ไอลูกสารเลว

 

 

 

 

จินยกหูโทรศัพท์ออกมาพบว่าอีกฝ่ายตัดสายไปแล้ว หลังฟังน้ำเสียงจากคู่บทสนทนา เขาพอจับต้นทางเหตุการณ์และเรื่องราวได้ ไม่งั้นคนต่ำทรามอย่างไฉไลจะหน้าด้านโทร.หาลูกด้วยความห่วงใยหรือ คิดว่าเป็นไปไม่ได้และไม่มีวัน 

 

"ขอบใจ" เฮิงพูดขอบคุณพร้อมรับโทรศัพท์คืนจากจิน

 

"ชิชาทราบเรื่องนี้ไหมว่าคุณต้องเสี่ยงตาย"

 

"รู้สิ ฉันบอกเขาไว้แล้ว" ถึงเป็นเพียงการสอบถามสั้น ๆ แต่ต่างคนต่างรู้ดีว่าความฉิบหายอาจมาเยือนได้หากยังไม่มีการจัดการที่ดีพอ ทางด้านลูคัสถึงจะทำเหมือนหลับแต่ก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าไฉไลจะหวงอำนาจมากกว่าลูกตัวเอง ไม่ทันได้หงุดหงิดเสียงโทรศัพท์ของลูคัสดังขึ้นมาให้ตัดอารมณ์ทั้งหมด 

 

"ฮัลโหล วาววา"

 

"ฉันรบกวนเธอหรือเปล่า น้ำเสียงดูงัวเงีย"

 

"ไม่มี ๆ วาววาพูดถึงธุระตัวเองเลย"

 

"ฉันทำธุระเสร็จแล้ว กำลังจะเดินทางไปที่นั่น อีกอย่างฉันได้เบาะแสเพิ่มเติม"

 

"อะไรเหรอ"

 

"หลิงแอบคุยกับไฉไลเรื่องหักหลังเธอและเรื่องค้ามนุษย์ก็เป็นฝีมือของตระกูลลดารัณโดยให้ชิชาเป็นคนจัดการ ต่อจากนี้พวกเราต้องระวังให้มากขึ้น โดยเฉพาะกับเฮิง ฝากดูแลเฮิงด้วย"

 

เมื่อวาววาพูดจบก็ตัดสายทิ้งทันทีไม่ทันได้อ้าปาก ลูคัสเอนหัวพิงหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย สุดท้ายแล้วเขาจะได้กลับบ้านไหม แล้วเรื่องที่วาววาจะรักหว่องเนี่ย มันจะเกิดขึ้นจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทำไมมันดูไร้หนทางและสิ้นหวังขนาดนี้ 

 

เครียดว้อย!

 

 

 

วาววาเปลี่ยนการแต่งตัวเป็นเสื้อลำลองสบายเพื่อไม่ให้ความอึดอัดเข้ามากระทบหลังจากเขาได้ทำธุระจำเป็นกับหลิงเสร็จ ถึงเรื่องราวไร้สิ้นจนตรอกแต่การที่หลิงเคยใช้คำพูดหลอกหลวงจนเขาเชื่อว่าคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้คือหว่องแล้วนั้น เขาไม่สามารถให้อภัยและญาติดีกับตระกูลลดารัณและสาโรชอีกต่อไป เพราะพวกนั้นไม่เคยคิดมาดีและทำลายชื่อเสียงในกาสิโนเขาแล้วครั้งหนึ่ง รวมไปถึงยังเอามือปืนนิรนามลอบฆ่าหว่อง

 

หากเขาตายพวกมันก็ต้องตาย

 

ถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนล้า อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าหว่องจะเพลียมากแค่ไหนกับหลายวันที่ผ่านมา บางทีเวลาหว่องเงียบ เขามักเห็นสีหน้าอิดโรยจากอีกฝ่าย วาววาหยุดชะงักเมื่อคิดได้ว่าคงมีเฮิงคอยดูแล หลายครั้งเขานึกอิจฉาที่ความสัมพันธ์ทั้งคู่สนิทสนมและอาจมากกว่าที่เขากับหว่องมีด้วยซ้ำ

 

เขาอยากอยู่ข้างหว่องให้มากกว่านี้ มากกว่าวันที่ผ่านมา

 

วาววาสะบัดไล่ความคิดฟุ้งซ่านก่อนเริ่มสตาร์ทรถออกเดินทางทันที 

​​​​​

 

 

 

ชิชาเหลือบมองเห็นแสงไฟจากรถคันหนึ่ง เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มกว่าแล้วที่จิน เฮิงและหว่องมาถึง ชิชาก้มหัวต้อนรับเล็กน้อยก่อนเรียกอดีตลูกน้องของตระกูลสาโรชออกมา 

 

"ก่อนพวกคุณจะมาถึง ผมสอบถามไปบางส่วน พบว่าเขาหายตัวตรงที่ทะเลพร้อมกับเพื่อนที่ทำงานอีกสองคน"

 

"พวกคุณระวังหน่อยแล้วกัน เรื่องนี้มันเอาถึงตายได้ ถึงคนที่พวกคุณตามหาจะมีชีวิต แต่อาจจะโดนบังคับให้แต่งงานแล้วก็ได้"

 

สิงห์เอ่ยทักเตือนด้วยความหวังดี จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เขาเห็นมานักต่อนักว่ามีหลายคนหนีแล้วรอดไม่ก็ตายบ้างเต็มเกลื่อนแถวทะเล หากทำตัวดีหน่อยก็อาจมีกินมีใช้ที่นั่น เมื่อเอ่ยจบ ทุกคนต่างเดินเข้าบ้านของสิงห์เพื่อพักค้างคืนและคุยธุระต่อ 

 

"คุณชิชาครับ ผมถามได้ไหมว่าผู้มีพระคุณคือใคร" จินเริ่มเข้าประเด็นหลังสงสัยมาหลายครั้งแล้วว่าทำไมชิชาถึงไม่ค่อยเปิดเผยตัวตน ส่วนลูคัสจากที่งีบต้องเด้งตัวมาฟังคำตอบของชิชาทันที

 

"ครับ ผู้มีพระคุณเขาเป็นพี่ที่สนิทข้างบ้านเขาชื่อจันทร์"

 

จันทร์ พี่ชายข้างบ้านของชิชาที่คอยช่วยเหลือยามทุกยามโศก เนื่องจากฐานะบ้านของชิชาแทบไม่มีเงินกินข้าวประทังชีวิต จันทร์ผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างคอยมอบแสงสว่าง พวกเขาทั้งสองต่างมีความสัมพันธ์ลับที่ไม่สามารถบอกใครได้ เพราะครอบครัวชิชาไม่ยอมรับเพศวิถีและความรักที่ผิดแปลกจากมุมมองพวกเขา ทำให้ทั้งคู่ตัดสินใจหนีออกมาเพื่อเริ่มชีวิตใหม่ จันทร์จึงเริ่มหางานทำทุกอย่างที่ขวางหน้า ส่วนชิชาเองด้วยเช่นกัน 

 

"แต่แล้ววันนั้นพี่จันทร์เขาได้งานใหม่ที่พัทยา เขาบอกว่างานนี้อาจจะทำให้เราทั้งสองมีชีวิตที่ดีได้ ช่วงที่มีต่างชาติเข้ามาพลุกพล่านในเทศกาล วันนั้นเขาจึงหายตัวไปและผมเองก็ตัดสินใจเข้าวงการนี้เพราะรู้มาว่าตระกูลสาโรชมีส่วนข้องเกี่ยว"

 

ทุกคนต่างฟังเรื่องราวด้วยท่าทีสงบ ทว่าภายในใจของลูคัสรู้สึกอ่อนไหวจนอยากจะกอดปลอบอีกฝ่ายแต่ถึงอย่างนั้นเขาเริ่มมีภูมิต้านทานไม่ร้องไห้ออกมาช่วงแรก ๆ แล้ว 

 

"ชิชา คุณพร้อมแล้วใช่ไหม"

 

"ครับ ตอนนี้ผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว"

 

ขอแค่ชิชาได้เห็นหน้าคนรักอีกสักครั้งก่อนชีวิตจะดับสูญ

 

TBC