"เฮิง เธอแน่ใจใช่ไหมว่าจะไป?"

 

วาววาทักท้วงหลังฟังคำพูดของเฮิง ความมั่นใจและแน่วแน่กับการเดินทางไปกัมพูชาเพื่อตามหาจันทร์และจัดการทำลายขบวนการค้ามนุษย์ของตระกูลสาโรช เฮิงพยักหน้ายืนยันคำตอบ ส่วนลูคัสรีบต่อสายโทร.หาแทนทันทีตามแผนที่วางไว้

 

"ได้ งั้นพี่ขอเอาหว่องไปด้วยนะ"

 

"พี่จะมาถึงกี่โมง" ลูคัสตัดสินใจปลีกตัวสนทนาลำพัง ส่วนหนึ่งไม่ต้องการให้ใครจับพิรุธกับการใช้สรรพนาม (แต่คนคิดว่าเขาแปลกไปตั้งนานแล้วนะ?)

 

"พี่ถึงแล้ว เปิดประตูให้หน่อย"

 

ไอ้พี่แทนแม่งวาร์ปมาเหรอวะ 

 

​​​​​​​ลูคัสเดินไปเปิดประตูโดยยังไม่ตัดสาย สิ่งที่ปรากฏเข้ามาคือแทนดื่มน้ำอัดลมและหว่องสวมชุดนอนผ้าซาติน สภาพทั้งสองรู้เลยว่ายังไม่เตรียมพร้อมต่อการตื่น ถึงอย่างนั้นทำเอาเขาหวนคิดถึงตัวเองนอนทั้งวัน ไม่ต้องตื่นเช้าออกไปทำงาน 

 

"คัส..คิดถึงบ้านใช่ไหม" แทนรู้ว่าลูคัสมีอาการโฮมซิกสักพักใหญ่เพราะตั้งแต่เข้ามาอยู่ในร่างจนถึงตอนนี้ ลูคัสแทบไม่ได้พักและต้องระแวงตลอดเวลา ยังดีที่โลกนิยายทำให้แทนเสกพรตามจำกัดได้ หากมาแบบมือเปล่า เขาและลูคัสอาจตายตั้งแต่เยือนถึง

 

"..."

 

"พี่เองก็คิดถึง"

 

หว่องลอบสังเกตสถานการณ์ทั้งสองที่ต้องเผชิญ ดูท่าแล้วทำเอาเขารู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวมากกว่าเดิม ในเมื่อเกิดขึ้นแล้วจะเดินถอยกลับไปก็คงไม่ได้อีก

 

"ลูคัส"

 

"ครับ คุณหว่อง"

 

"ขอบคุณที่มาช่วยฉัน" ลูคัสส่งยิ้มอย่างจริงใจ รู้สึกใจเต้นแรงกับมุมของหว่องที่อ่อนโยน (หล่อมาก) เอาจริงหากวาววารักหว่อง วาววาจะได้อยู่กับหว่องในเวอร์ชันใหม่แน่นอน

 

ทำไมเขารู้สึกโหวงเหวง

 

"ยินดีครับผม"

 

 

 

 

หว่องลอยตัวสำรวจบริเวณบ้านของสิงห์อย่างเบื่อหน่าย นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ไปทำภารกิจหรืองานแบบมีตัวตน การที่เขาเป็นวิญญาณแบบนี้มันไม่ได้แย่เท่าไร ย้อนนึกตอนแทนยอมเอาหนังสือนิยายมาให้เขาอ่านหลังเขาท้วงหลายรอบจนอีกฝ่ายใจอ่อน พอมาเห็นตอนจบเขาแทบอยากกรีดร้องออกมา 

 

"หึ ใจร้ายจริง"

 

ไม่ทันพึมพำพบวาววาเดินบันไดลงมาเงียบเชียบ บุคคลอันเป็นที่รักและหวนนึกถึงอยู่ตรงหน้า นัยน์ตาสั่นระริกเฉียบพลันก่อนไล่อารมณ์อ่อนไหวเผชิญหน้าเข้าใกล้ วาววาหยิบน้ำจากตู้เย็นเทใส่แก้วใสและนั่งลงดื่มน้ำอย่างเอื่อยเฉื่อย หว่องเคลื่อนย้ายนั่งตรงข้ามเพื่อสังเกตสีหน้าของวาววา

 

"..." หว่องรู้ว่าวาววาไม่พูดอะไรออกมา

 

วาววาไม่ค่อยพูดหากไม่สำคัญ ยิ่งเรื่องไร้สาระมักเก็บเงียบไม่คิดปริปาก ในวงการมาเฟีย การไว้วางใจใครสักคนมันเป็นเรื่องยาก เขารู้มาตลอดว่าวาววาเริ่มไว้ใจหว่องในรูปแบบใหม่ ยิ่งตอนลูคัสสลบแล้วเขาสวมรอยเข้าร่างตัวเองพร้อมรับสัมผัสปลอบโยนจากอีกคน แน่นอนเขาโดนเท้าสะเอวใส่จากลูคัสและแทน 

 

"วาววา"

 

"..."

 

"รอฉันก่อนนะ"

 

ลูคัสต้องทำสำเร็จและเขาจะได้ใกล้ชิดกับวาววาอีกครั้ง

 

 

 

ตีห้าสิบนาทีเป็นเวลาเตรียมตัวก่อนออกเดินทางไปยังพระสีหนุ ลูคัสจัดแจงอาหารการกินไว้หาใช่ความเป็นห่วงทว่าความจริงแล้วเขาตื่นตอนตีหนึ่งกว่าเพื่อหาอะไรกินจนพบฉากเด็ดของหว่องและวาววาบริเวณหน้าตู้เย็น ลูคัสต้องเรียกแทนมาพูดคุยด้วยความอดใจไม่ไหว จนกระทั่งเลยเถิดเขาตัดสินใจทำกับข้าวเผื่อคนอื่น

 

"คุณชิชาครับ" เฮิงเอ่ยขึ้นน้ำเสียงราบเรียบ

 

"ครับ คุณเฮิง"

 

"เรื่องนี้อาจนำไปสู่สงครามระหว่างตระกูลสาโรชและเวหาได้ คุณพอรู้ใช่ไหม"

 

"..."

 

"หวังว่าคุณจะอยู่ฝั่งเวหา" 

 

เมื่อลูคัสได้ยินประโยคจากเฮิงทำเอาตะลึงไปชั่วขณะ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีคำพูดนี้จากเฮิงได้  ยิ่งคำว่าสงคราม แน่นอนเวรกรรมย่อมตกมาอยู่กับคนไม่ได้ไปกัมพูชา

 

"พวกคุณพร้อมนะ" แทนสวมบทบาททีปกรเอ่ยขึ้นหลังทุกคนทำธุระเสร็จสิ้น แอบแปลกใจเล็กน้อยเมื่อตัวละครเปลี่ยนไปอีกทางหนึ่ง การคาดการณ์จึงเคลื่อนหมดสำหรับแทน โดยเฉพาะเฮิงกับวาววา

 

"เสน่ห์แรงเหมือนกันนะ"

 

คงเป็นเรื่องที่ดีล่ะมั้ง

 

 

 

TBC