เรื่องราวฝันร้ายของทุกคนผู้เป็นเหยื่อผ่านไปเกือบอาทิตย์กว่าหลังออกจากประเทศกัมพูชา เขากลับมาบ้านที่ชิชาจัดหาให้เมื่อคดีจบลง หากเป็นเขาระยะสามปีก็คงหาเงินซื้อที่พักอาศัยนี้ไม่ได้ สายตาสำรวจทุกทิศทางพบการตกแต่งภายในบ้านเต็มไปด้วยความเรียบง่ายแต่มองแล้วสบายตา ตุ๊กตาไม้ถูกไว้ตามชั้นวางของ ต้นไม้ปลอมอยู่ตรงริมขอบมุม หันหลังกลับไปชิชายืนอยู่และส่งยิ้มอย่างจริงใจ ความคิดถึงปรารถนาให้จันทร์ถลากอดโดยไม่รู้ตัว มันคงสิ้นสุดลงแล้วกับ ความฉิบหายที่เกิดขึ้น ต่อจากนี้ขอให้โชคชะตาโปรดเมตตาพบเจอเพียงสิ่งดี ๆ ไม่มีชีวิตราวกับตายทั้งเป็นอีกต่อไป

"โอเคขึ้นแล้วใช่ไหม"

"มาก โอเค.. พี่คิดถึงเรามากรู้ไหม พี่แทบจะไม่มีชีวิตอยู่ อีกนิดเดียวถ้าไม่มีใครมาช่วย พี่คงไม่ได้เจอเร--"

"ค่อย ๆ พูดก็ได้ครับ ไม่ต้องรีบ ต่อจากนี้พี่พักรักษาตัวที่นี่ไปก่อน อีกสักพักเราจะไปอยู่ที่เรียกว่าบ้านของเราสองคน"

"ชิชา..ที่ผ่านมาเราเหนื่อยมากเลยใช่ไหม ขอโทษ--"

"ไม่ต้องขอโทษครับ เราสองคนเลือกที่จะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังเพื่อมาอยู่ด้วยกัน มันไม่มีอะไรเหนื่อยเลย"

"ชิชา พี่ถามอะไรหน่อยสิ"

"..."

"แน่ใจใช่ไหมว่าทำงานแบบนั้นจริง ๆ ไม่ใช่เราไปทำอะไรไม่ดี--"

จันทร์คว้าข้อมือหลังชิชาผละตัวเดินหนี เขารู้หมดว่าชิชากำลังทำงานอะไรเพราะเขาไปถามคุณทีปกรโดยก่อนหน้าเขาเผลอฟังบทสนทนาบางอย่างพูดคุยกับผู้เกี่ยวข้องค้ามนุษย์ สิ่งที่สะเทือนใจกว่าคือชิชาเข้าสู่วงการนี้เพื่อต้องการหาตัวเขา หากเป็นไปได้เขาขอไม่เจอหน้าและให้ชิชาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข มันน่าเจ็บใจที่ความเห็นแก่เงินของเขาหวังสุขสบายจนพาคนอื่นเดือดร้อน น้ำตาไหลรินอาบแก้มห้ามไม่อยู่จนร่างสั่นเทากับความจริงไม่เหลือช่องว่างให้หายใจ

"พี่จันทร์ ชิชาขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง"

"..."

"แต่มันคุ้มกับการที่ได้เจอพี่ สามปีที่ผ่านมาชิชาเหมือนตายทั้งเป็นไม่ต่างกัน ไม่ต้องเป็นห่วงชิชาคนนี้ยังเป็นคนเดิมที่พี่รู้จักเสมอ"

ช่วยรักเขาเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แม้ยากที่จะยอมรับ แต่ชิชาคือคนที่เขาปรารถนาใช้ชีวิตชั่วนิรันดร์

แฟ้มประวัติข้อมูลมากมายของตระกูลสาโรชและลดารัณวางระเกะระกะอยู่ตรงโต๊ะยาวของวาววา เฮิงเดินทางมายังบ้านวาววาเพื่อนำข้อมูลที่เก็บไว้ปรึกษา ความจริงไม่จำเป็นต้องอ่านข้อมูลเหล่านั้นแต่เขาอยากแน่ใจว่ามีส่วนใดขาดตกบกพร่องหรือไม่ คดีค้ามนุษย์ยังคงเป็นเช่นเดิม ตำรวจไม่สามารถออกเรียกหมายจับไฉไลครั้งแล้วครั้งเล่าได้เพราะตระกูลสาโรชมีเส้นใหญ่เส้นโตเครือข่ายเชื่อมโยงรัฐบาลดำรงตำแหน่งในตอนนี้ สถานการณ์ปัจจุบันประชาชนไม่พอใจและมีการก่อชุมนุมตามจังหวัดต่าง ๆ เหล่าผู้อ้างว่าเลือกพวกเขาไปจะทำให้บ้านเมืองดีขึ้นชิงโอกาสแวะเวียนทำคะแนนเสียงต่างก่อนการเลือกตั้ง

"บริษัทอสังหาริมทรัพย์ของไฉไลคือสตาร์สปิงเกิลใช่ไหม"

"ใช่ ก็มีโครงการพวกรีสอร์ต คอนโด อาคาร อะไรประมาณนี้"

"แล้วหุ้นล่ะ"

"ลดฮวบเกือบล้มละลาย โชคดีเพราะพึ่งรัฐบาลและตระกูลลดารัณ"

"พ่อเธอใช้ได้นะ ใกล้ตายแต่ยังดิ้นรนทั้งที่เอาตัวไม่รอด"

การอยากหลุดจากกำมือของผู้เป็นบิดาสำหรับเขาคือรนหาที่ตายด้วยตนเอง หลายครั้งเขาเคยโดนหนักจนถึงขั้นเข้าห้องผ่าตัด สุดท้ายจึงจำยอมทำตามราวกับหุ่นเชิด มันอาจจะโหดร้ายมากจนเขาไม่ควรมีความคิดดี ๆ ในการใช้ชีวิตทว่าเขากลับเชื่อว่าโลกใบนี้ยังมีความเป็นมนุษย์เหลืออยู่

"เฮิง เธอชอบลูคัสเหรอ"

รู้ตั้งแต่เมื่อไร

"อย่าลืมสิว่าฉันชอบเสือก"

"รู้แล้วจะได้อะไรในเมื่อลูคัสไม่ได้ชอบฉัน"

"เหรอ..ฉันคิดว่าเธอน่าจะรู้เรื่องที่ลูคัสหลุดเข้ามาในร่างหว่องแล้วเสียอีก"

"..."

บางทีเฮิงควรจะบอกอะไรบางอย่างที่รู้มาดีไหมนะ

"ฉันก็รู้แล้วเหมือนกัน ความจริงหว่องคงเสียใจน่าดูว่าคนที่วาววารักไม่ใช่เขาอีกต่อไป"

TBC

สวัสดีค่า ที่หายไปนานเพราะไรท์ติดโควิดรอบสองค่า ก่อนหน้าคุณพ่อติดจึงต้องกักตัวและในเวลาต่อมาเราก็ติดอีก ทำให้เหมือนดิ่งและต้องการพักฟื้น ตอนนี้กลับมาแล้วนะคะ สัญญาว่าเรื่องนี้จบแน่นอนค่ะ แต่ว่าจะจบแบบไหนมารอลุ้นกันค่ะ