หลิงปิดประตูห้องประชุมด้วยใจเต้นสั่นระรัว ลอบมองฝ่ามือพบเหงื่อชุ่มทั่วพื้นผิวจากการระงับทุกความรู้สึก นำผ้ามาเช็ดก่อนเดินออกไป ยอดตัวเลขหลังตัดสินใจรวมตัวกับไฉไลลดฮวบแทบมิตั้งตัว ตระกูลลดารัณจึงตั้งแง่โทษเขาผู้เดียว ความละอายจากการเคยป้องปากว่าการร่วมมือตระกูลสาโรชจะไม่มีสิ่งใดพลาด แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนี้!

"วาววา.." เสียงรอสายดังขึ้นก่อนฉงนเมื่อสบตาเข้ากับรายชื่อเบอร์โทรศัพท์แสนคุ้นเคย หลิงปรับสีหน้าให้มั่นคงพร้อมน้ำเสียงเป็นปกติ

"รบกวนเธอหรือเปล่า"

"ไม่"

"เย็นนี้ว่างไหม ฉันอยากชวนเธอดินเนอร์"

รอยยิ้มบนใบหน้าประดับทันทีพร้อมกลอุบายที่ว่าวาววาเชื่อใจหลิงยังไม่สิ้นไปทำเอาเขาอารมณ์ดีไม่น้อย สุดท้ายแล้วตระกูลเวหาจะพังทลายด้วยมือของเขาเองและหว่องจะต้องตายในที่สุด

"ตกลง"

สถานที่นัดในวันนี้ต่างจากวันที่หลิงและวาววาเคยไป โรงแรมร้านอาหารหรูใจกลางเมือง ตกแต่งล้อมรอบด้วยกระจกใส เห็นทิวทัศน์ท้องฟ้ายามค่ำคืนและแม่น้ำ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างวาววาจะมีมุมโรแมนติก เหลือบเห็นช่อดอกกุหลาบสีชมพูอ่อนและขาววางไว้ตรงที่นั่งด้านซ้าย กลิ่นชวนภิรมย์ทำเอาหลิงลืมเรื่องราวน่าหงุดหงิดจนสิ้น หยิบการ์ดสีขาวใบเล็กขึ้นมาอ่าน

"Game on" หลิงเงยหน้าพบวาววาส่งยิ้มเล็กน้อยก่อนนั่งลงเพื่อเริ่มต้นบทสนทนา

"เป็นอย่างไรบ้าง"

"อะไรที่มาจากเธอ ฉันไม่เคยเสียใจ" หลิงนำมือวางทับบนฝ่ามือวาววา เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ปฏิเสธจึงเปลี่ยนเป็นจับมือให้แนบชิดขึ้น

"ขอให้สนุก"

ไฉไลขว้างแก้วลงพื้นอย่างไม่นึกเสียดายกับความโกรธร้อนรุ่มในใจจนต้องหาบางสิ่งมาระบาย เหตุใดถึงมีคนกล้าเอาข้อมูลไปให้คู่แข่งจนขาดทุนย่อยยับแบบนี้ ไฉไลหันขวับกับเสียงเฮิงเปิดประตูเข้ามาเพื่อเรียกพ่อไปกินข้าวทว่ากลับโดนไฉไลฟาดหน้าไม่ยั้งมือ

"ไสหัวออกไป!" ว่าจบก็ปิดประตูใส่หน้าไม่นึกรักษาน้ำใจและเขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งสิ้น ยิ่งตระกูลลดารัณไม่ตอบรับความคืบหน้ากับความเสียหายแล้วใหญ่ มันยิ่งเพิ่มแรงความโมโหเท่าตัว ทั้งที่มั่นใจว่ารีสอร์ตนี้จะเป็นตัวบังหน้าและทำเงินมหาศาล แล้วทำไมถึงตกเหวถึงขนาดนี้ได้หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาจะไม่เหลืออะไรอีกเลย

"เพราะมึงคนเดียว"

"..."

"ลูกไม่รักดีอย่างมึง ไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกกู!"

เพลงคลาสสิกคลอเคลียกับแสงเทียนและบรรยากาศด้านนอกอย่างเป็นใจ วอดกาชั้นดีถูกบริกรเทเติมอีกครั้ง ทั้งสองชนแก้วเข้าหาก่อนจิบเพียงเล็กน้อย หลิงลุกขึ้นยืนย้ายไปนั่งบนตักวาววา เอียงตัวเข้าหาใกล้ชิดจนแทบกลมกลืนรวมกันเป็นหนึ่ง

"คืนนี้ยังอีกยาวไกล เธอว่าไหม?" เรียวมือหลิงไล่กรอบใบหน้าอีกฝ่ายราวกับยั่วยวนให้วาววาสนใจ กลิ่นน้ำหอมจากผลไม้ซิตรัสล้อมรอบกลิ่นดอกแมกโนเลียจากวาววาเข้าด้วยกัน ตั้งใจบดเบียดมากขึ้นเพื่อเกิดความรู้สึกเสน่หาและความกระหายก่อนมอบจูบสำหรับคำขอบคุณ

"ฉันขอเป็นของเธอได้ไหม วาววา"

Tbc