หลังคุยสัพเพเหระจนพระอาทิตย์ตกกลายผืนนภาสีม่วงอมชมพูพร้อมพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวส่องสว่าง ลูคัสโบกมือลาก่อนเดินออกไป ส่วนแทนและหว่องเห็นอีกฝ่ายลาลับจึงเดินกลับเข้าข้างใน 

 

"หากย้อนกลับไปได้ ฉันอยากแก้ไขด้วยตัวเอง"

 

"ฮะ?"

 

"ทั้งที่มันคือปัญหาของฉัน แต่ฉันกลับต้องขอคนอื่นให้ช่วย" หว่องส่งยิ้มด้วยใจเศร้าหมอง หวนนึกถึงไออุ่นจากอีกคนมอบให้ตอนลูคัสสลบก่อนหน้า ทุกสัมผัสจากวาววาถูกเก็บนิรันดร์และปรารถนาครอบครอง

 

"หว่--"

 

"หากทำไม่สำเร็จ ฉันจะตายแบบที่คุณเขียนมา"

 

"หมายความว่าอะไร"

 

และนี่คือจุดเริ่มต้นทั้งหมด

 

 

 

ช่วงเวลากลางคืนเงียบสงัดในขณะบริเวณโดยรอบพร้อมผู้คนประชุมมากมายกลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อการเจรจาไม่ลงตัว ต่างฝ่ายต่างเชื่อในสิ่งที่เห็นกลายเป็นว่ามันรุนแรงขึ้น ข้อหาหว่องหักหลังตระกูลเวหามันมาจากศัตรูหัวใจที่วาววารักนักรักหนาแสนดีคนนั้น

 

เขาอยากฆ่าหลิงให้ตาย

 

"ถือว่าเตือนเป็นครั้งสุดท้าย" วาววาพูดท้ายก่อนเรียกฝ่ายตัวเองกลับไป หว่องทุบโต๊ะดังสนั่นจนมือมีรอยแดง น้ำเสียงเย็นชาจากวาววาทำเขาแตกสลายแต่เขาก็อยากทำลายอีกคนให้แลกคามือ กล้าดียังไงถึงกล่าวหาว่าเขาเป็นหนอนบ่อนไส้ หว่องตัดสินใจทิ้งท้ายจินว่าไม่ต้องตามมาเพราะเขาอยากใช้เวลาส่วนตัว

 

และเขาพบว่าจินกำลังรายงานให้ปลายสายจากคนที่เขาเกลียดเข้าไส้

 

 

รู้ว่าไม่ควรร้องไห้แต่หัวใจที่เต็มไปด้วยดอกไม้จนไม่มีลมหายใจก็คงไม่ต่างคนแพ้เพราะตัวเองและคนอื่น สีหน้าแดงก่ำเพราะสุรา ทำเอาเดินทรงตัวไม่อยู่ นึกย้อนกลับไปกับการกระทำตัวเอง ทั้งพูดตรงจนเหมือนไม่รักษาน้ำใจหรือตอนวาววาแลกความเห็นประมูลของผิดกฎหมาย เขากลับอยากได้จนไม่สนใจผลที่ตามมาเป็นเหตุให้เริ่มผิดใจกันมาถึงตอนนี้

 

สายตาสะดุดป้าย 'สำนักแก้ไขเรื่องราว' ถึงดูไร้สาระทว่า ณ เวลาสิ้นสติ หากลืมเรื่องบ้าบอแล้วย้อนเวลากลับได้ เขาก็ยอม

 

เปิดประตูพร้อมเสียงกระดิ่งราวกับเตือนว่ามีผู้คนใหม่เข้ามา ภายในตกแต่งด้วยไม้และเครื่องของตกแต่งเพียงไม้เถาวัลย์ หว่องเดินไปไร้ซึ่งความกลัวก่อนหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของคนข้างใน

 

"มานั่งนี่สิ"

 

"..."

 

"เรื่องราวของคุณมันเป็นแค่นิยาย"

 

"คุณพูดบ้าอะไร"

 

"ลองขอในสิ่งที่ต้องการ"

 

หว่องสะบัดหัวไล่อาการมึนเมา เปลือกตาโตถูกปิดลง ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ทุกอย่างมืดสนิท หากยังไม่สายเกินไป เขาขอให้เวลาย้อนกลับไปยังวันที่เขาตกหลุมรักวาววาในวัยสิบเจ็ดปีและเขาสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายคนที่เขารักอย่างเจ็บปวดอีก

 

"ลืมตา"

 

"..."

 

"จงเชื่อฟังฉันและทำตามต่อไปนี้" กระดาษใบหนึ่งถูกส่งมาพร้อมรูปภาพใบหน้าเด่นชัดสองรูปให้หว่อง

 

"ให้ผมทำไม"

 

"คนนี้เป็นคนแต่งเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด ส่วนอีกคนจะเป็นคนช่วยเหลือคุณ ไปบอกเขาและทำให้สำเร็จ"

 

ยังไม่ทันได้เรียบเรียงก็ตกอยู่ในสถานการณ์ไร้จนตรอก เสียงปืนดังทั่วสารทิศราวกับมีสงครามเกิดขึ้น หันหลังไปพบวาววาชักปืนอยู่ตรงหน้า

 

"ฉันขอโทษ"

 

"..."

 

"ข-" 

 

ปัง!

 

"หว่อง!" เสียงเรียกชื่อเขาจากวาววาเข้ามาได้ยินเพียงเล็กน้อย สติเลือนหายไปแต่ยังเห็นสีหน้าห่วงใยจากวาววา เขาเคยปรารถนาได้รับทว่ามันไม่ควรเป็นตอนเขากำลังตายสิ

 

 

 

"หว่อง แล้วถ้าลูคัสรักวาววาล่ะ"

 

"..."

 

"ถ้าอีกฝ่ายไม่อยากจ--"

 

"วาววาเป็นของฉันคนเดียว"

 

 

TBC