ฮั้วประมูล = ในภาษาทางกฎหมายเรียกว่าการสมยอมในการเสนอราคา มีหลายบุคคลร่วมช่วยกันเพื่อไม่ให้มีการแข่งขันเป็นธรรมโดยการกระทำนี้ถือว่าเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายและส่งผลกระทบต่อประเทศชาติและเศรษฐกิจอย่างร้ายแรง

อ่านเพิ่มเติมได้ที่ https://www.dsi.go.th/th/Detail/อย่างไรถึงจะเรียกว่าฮั้วประมูล

 

 

 

 

ความโกลาหลจบลงพร้อมลมพัดพาความเหนื่อยล้าถึงผู้สัมผัสสลัดทิ้ง วาววาทอดมองพระจันทร์ ณ คืนเต็มดวงไร้เป้าหมาย หากเขาโง่เขลาหลงเชื่อจนถอนตัวไม่ขึ้น อดคิดไม่ได้เลยว่าจะมีการสูญเสียมากน้อยแค่ไหน ผ่านมานับหลายสิบคนเคยจงรักภักดีกลายเป็นผงธุลีเหลือเพียงซากตายคามือ แนบฝ่ามือลงใบหน้าพร้อมอาการปวดหัวคงอยู่ ในตอนนี้ตระกูลเวหารามือหลายสิ่งมากโขทว่าสงครามจากพวกกันเองยังไม่จบ ถึงอยากออกห่างก็ทำไม่ได้อยู่ดี วาววาเลิกคิดหันไปมองหว่องอยู่บนเตียง หนึ่งชั่วโมงกว่าแล้วที่นิทราไม่ฟื้นขึ้นมา พอถามหาสาเหตุจากจินก็พบว่านอนพักผ่อนน้อยและเครียด วาววาจึงมั่นใจว่าทำไมวันนี้หว่องถึงสภาพจิตใจไม่มั่นคงเพราะแต่ก่อนหว่องนั้นคลุกคลีกับอาวุธและกระหายมากกว่าเขาเสียอีก

 

"คิดถึงบ้าน.." เสียงพึมพำจากหว่องเป็นเหตุให้วาววาหลุดภวังค์มานั่งดูอีกคนกำลังกอดหมอนข้างพร้อมผ้าห่มสองผืน

 

"หว่องชอบกอดหมอนข้างเหรอ"

 

"ไม่นะครับ แต่หลังจากออกโรงพยาบาลเขาก็ให้ผมพาไปซื้อของที่เขาอยากได้ครับ" จินอธิบายกับสิ่งที่เกิดขึ้น เรียกง่าย ๆ ว่าแปลกไปจนไม่อยากเชื่อสายตา วาววาพยักหน้าเข้าใจพร้อมลูบหัวหว่องอย่างแผ่วเบา สังเกตใบหน้าผ่อนคลายราวกับสบายใจที่จะอยู่ตรงนั้น เขาภาวนาให้หว่องตื่นโดยไม่ต้องกลัวสิ่งใดอีก

 

"เข้มแข็งไว้นะ"

 

 

 

ท้องฟ้าเงียบงันมืดสนิท ณ เวลาตีสองสี่สิบสี่นาที จิน เฮิง และวาววานั่งรวมกันอยู่โต๊ะชั้นล่างของบ้านหว่อง หลังจินติดต่อสายไปหาเฮิงว่าเกิดอะไรขึ้นกับหว่อง เฮิงตอบตกลงมาโดยไม่ลังเล วาววาตรวจดูข้อมูลจากเฮิง จินและหว่องเคยรวบรวมไว้พบเพียงการฮั้วประมูล*ร่วมกันเท่านั้น ส่วนความสัมพันธ์ของไฉไลและหลิงยังคลุมเครือ

 

"ตระกูลลดารัณส่วนใหญ่มักลักลอบส่งสินค้าผิดกฎหมายและหนีภาษี" ก่อนหน้าวาววาเคยมีโอกาสแลกเรื่องราวสัพเพเหระด้วยกันจึงรู้ข้อมูลหลิงเพียงเล็กน้อย

 

"แล้วตระกูลเธอล่ะ เฮิง" วาววาซักถามอีกครั้งยามนึกได้ว่าไฉไลเคยประกาศเป็นศัตรูกับตระกูลเวหา พวกเขาจึงไม่ค่อยรับรู้และเกี่ยวข้องอะไรนับตั้งแต่นั้นมา

 

"บ้านฉันทำรีสอร์ตบังหน้าการเปิดบ่อนผิดกฎหมายและค้ามนุษย์"

 

"ส่วนใหญ่พวกหนอนบ่อนไส้ของคุณวาววาเกือบมาจากสาโรชหมดเลยนะครับ" จินเอ่ยขึ้น

 

"พ่อฉันมีกลุ่มย่อย พวกนั้นเป็นตัวรับหน้าตลอดอยู่แล้ว เผลอ ๆ บางทีพ่อฉันไม่ได้สั่งมันก็ไปรับงานอื่น" จินทำหน้าอ๋อใส่ก่อนเปลี่ยนเรียบเฉยหลังเฮิงมองหน้าอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ

 

"ไฉไลกับหลิงเคยมาบ้านเธอไหม"

 

"ไม่นะ แต่บางทีฉันเห็นเขานัดคุยในที่ลับมากกว่า"

 

"แล้วชิชาล่ะ" จินเอ่ยถามหลังเผอิญพบรายชื่อที่หว่องเคยจุดสำคัญไว้

 

"ไม่รู้..รู้แค่ว่าเป็นคนสนิทของหลิง"

 

สิ้นเสียงวาววาทั้งสามก็เงียบไป อย่างน้อยยังคงมีเบาะแสหลักตระกูลสาโรชเกี่ยวข้องกับการใส่ร้ายป้ายสีให้กับตระกูลเวหาแน่นอน

 

 

 

แสงสว่างขยายทั่วบริเวณห้อง ลูคัสลืมตายืดตัวหาวนอนเสียงดังหวังพลิกด้านแล้วงีบสักนิดทว่าไม่ทันได้หลับตาพบวาววานอนเกยแขนอยู่ข้าง ๆ ลูคัสเบิกตากว้างตกใจถอยหนีออกห่างราวกับภาพตรงหน้าคือความฝัน เผลอนึกได้ว่าก่อนหน้านี้วาววากุมมือเขาไว้ ลูคัสลุกมาทำท่านั่งสมาธิสงบสติอารมณ์ เสียงรบกวนเข้ามาได้ยิน วาววาจึงตื่นมาเห็นหว่องนั่งขัดสมาธิด้วยผมยุ่งเหยิง

 

น่ารัก

 

"หว่องมาคุยกันก่อน"

 

"วาววาจริงดิ"

 

"อืม ฉันเอง" ลูคัสพบวาววาส่งยิ้มมาให้ หัวใจเต้นระรัวเพราะความน่ารักเกินต้าน ไม่คิดไม่ฝันว่าหว่องจะได้รับมิตรไมตรีจากเพื่อนตรงหน้า ความจริงแล้วนิยายของแทนเคยใส่พรีวิวลักษณะตัวละคร ตอนแรกลูคัสปักใจชอบวาววาแต่พออ่านเนื้อเรื่องเขาไม่ปักใจชอบอีกเลย

 

"อาการดีขึ้นแล้วใช่ไหม"

 

"แล้ววาววาทำไมไม่กลับบ้าน" วาววาถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ เหตุใดหว่องมักชอบถามคำถามแบบนี้เสมอ ลูคัสรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปจึงเปลี่ยนเป็นกอดอีกคนทันที

 

"ทำอะไรเนี่ยหว่อง"

 

"ขอบคุณวาววามากเลยนะ เมื่อวานเราหมดแรงกลัวจนตัวสั่น ขอโทษและขอบคุณจริง  ๆ" สัมผัสใกล้ชิดจากกอดลูคัสทำเอาวาววาเกือบสำลักเพราะอีกฝ่ายรัดแน่นจนเขาเองยังแทบสะกิดให้คลายอ้อมกอดไม่ได้

 

 

 

พ้นช่วงเช้าของวันเขาอ้างจินและวาววามีธุระพบทีปกรเพื่อคุยส่วนตัวทว่าความจริงแล้วเขามารายงานสถานการณ์ล่าสุดให้หว่องและแทนฟัง หลังพูดจบหว่องจึงเอ่ยตอบกลับลูคัส

 

"นี่ไม่รู้เหรอว่าตอนหลับฉันแอบเข้าไป"

 

"ลูคัสจะรู้ได้ไง สภาพจิตใจอ่อนแอขนาดนั้นคงมาล่องหนได้มั้ง" แทนมองบนกับความขี้อวดของตัวละครหลัก อีกทั้งไม่ลืมเขกหัวด้วยความหมั่นไส้ ลูคัสขำก๊ากดังจนสองคนหยุดทะเลาะก่อนหัวเราะร่วมด้วยเมื่อเห็นว่าเวลานี้สมควร ลูคัสจึงวกเข้ามาเรื่องที่เขาตั้งใจอยากถามแทน

 

"พี่ยังติดต่อกับคุณหลิงอยู่ไหม"

 

"ชิชาบอกไม่ต้องมายุ่งกับหลิงอีกแล้ว"

 

"งั้นหมายความว่า.."

 

"ใช่ คราวนี้พี่ว่าอาจจะหนักกว่าเนื้อหาในเรื่อง"

 

ซวยแล้วไง

 

 

TBC