มาม่าซัง = ผู้หญิงที่ทำหน้าที่ดูแลผู้ทำอาชีพในการค้าประเวณีต่าง ๆ โดยอาจเทียบเท่ากับหน้าที่แม่เล้าหรือแมงดา 

Drag Queen = การแต่งตัวจากผู้ชายเป็นผู้หญิงเพื่อการบันเทิงหรือการแสดง โดยหากผู้หญิงแต่งเป็นผู้ชายเรียกว่า Drag King ส่วนหากแต่งตัวตรงกับเพศสภาพเช่นผู้หญิงแต่งเป็นผู้หญิงเรียกว่า Bio Queen

 

ทั้งนี้ทั้งนั้นสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจให้มากขึ้น การค้าประเวณีในฟิคเรื่องนั้นเป็นการค้ามนุษย์ซึ่งเป็นอาชญากรรม ไม่ใช่ความสมัครใจของผู้บริการ

 

 

 

 

 

                        หลังสรุปเรื่องกาสิโนได้ ลูคัสตัดสินใจนัดเฮิงและจินมาร้านจิ้มจุ่มริมถนนใกล้บ้าน เสียงฉ่าจากการที่เฮิงวางหมูไว้ตรงเตาย่างทำเอาจินแอบไม่ชอบใจเล็กน้อย ควันลอยฟุ้งเตะเข้าใบหน้าทำเขาอยากบ่นสักรอบ เหลือบมองเห็นหว่องคุยสนุกสนานกับเฮิง จินแทบฉงนว่าไปสนิทกันเมื่อไร พอมองสีหน้าผ่อนคลายจากเฮิง จินจึงไว้ใจว่าคงไม่มีอันตรายเกิดขึ้นจากคนนี้และกินสำรับตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ

 

                        "ผลสรุปถูกปลอมแปลงงั้นเหรอ"

 

                        "ใช่ครับ ผมเพิ่งทราบว่ามีคนแอบเข้ามาเปลี่ยนเนื้อหาและเซ็นอนุมัติทำค้ามนุษย์และประเวณี"

 

                         เฮิงจ้องมองเอกสารปลอมกับเอกสารจริงก่อนมองจินด้วยสายตาไม่ไว้ใจ ทั้งที่เป็นคนสนิทของหว่องมันไม่ควรมาทำงานพลาดสิ ถึงครานั้นเฮิงพยายามกดอคติออกไปแล้วซักถามจินต่อ

 

                         "แน่ใจใช่ไหมว่าคุณไม่ได้เป็นคนทำ"

 

                         "ครับ ถ้าผมทำ ผมคงไม่คิดวิธีมักง่ายแบบนี้หรอกครับ"

 

                          ลูคัสพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดจิน ทำไมถึงเชื่อน่ะเหรอ เพราะตัวละครนี้โคตรเฉียบกว่าที่คิด ถ้าจินหักหลังหว่อง บอกเลยไม่ใช่วิธีกล้วย ๆ แน่นอน เอาเข้าจริงแอบขนลุกไม่น้อยเมื่อย้อนนึกวิธีการทำให้หว่องตรอมใจเชื่อจนไม่เหลือความหวาดระแวงเลยในนิยาย ยกน้ำอัดลมจิบแก้ความกลัวก่อนเห็นทั้งสองมองมาที่เขาโดยไม่เตรียมใจ

 

                          "ม มองอะไร"

 

                          "ก็เห็นเงียบ นึกว่าไม่ได้ยิน" เฮิงยักไหล่เล็กน้อย เลิกใส่ใจการกระทำของคนตรงข้าม

 

                          "ทำไมรู้ว่าเราไม่ได้ทำ" จินกระซิบถามหว่อง

 

                          "เราไว้ใจจินไง"

 

                           ลูคัสยิ้มใจดีสู้เสือก่อนคีบลูกชิ้นเข้าปาก ไม่ทันได้เคี้ยวก็พบว่าร้อนลวกปากจนเผลอทำลูกชิ้นหล่นลงถ้วย จินและเฮิงเบิกตากว้างตกใจเมื่อเห็นความซุ่มซ่ามของอีกฝ่าย ลูคัสแทบอยากกรีดร้องออกมา ภาพลักษณ์ของหว่องคงไม่มีอีกแล้วคำว่า 'สุขุม นุ่มลึก' ความจริงก่อนหน้าเขาบ่นอุบอิบอยากตอบอีกอย่างว่าถ้าจินทำ จินคงไม่ถามคำถามนี้ออกมาแน่นอน

 

                          "แล้วจะทำคืนนี้เลยเหรอ"

 

                           ลูคัสส่งยิ้มบิดเบี้ยวจากความร้อนยังคงอยู่เพื่อบอกว่าเขาจะทำอะไรบางอย่างคืนนี้

 

 

 

 

                          อะไรบางอย่างที่ว่านั่นคือการปลอมตัวแฝงเข้าไปในกาสิโนเพื่อดูว่าใครเป็นนายหน้านั่งหัวโต๊ะแล้วทำเกมเศรษฐีเป็นการค้าขายเสียได้ แน่นอนว่าลูคัสขอแทนให้แต่งตัวให้เขาเป็น Drag Queen* โดยใช้นามแฝงว่า Luzie จริง ๆ นี่เป็นอีกอย่างหนึ่งเขาตั้งใจอยากมาทำมาก เนื่องด้วยตอนเด็กได้เห็นการแสดงประกวดเต้นของพวกเขาและพบว่ามันน่าสนใจเมื่อเราได้เป็นอีกตัวตนหนึ่งในช่วงเวลานั้น ลูคัสหวังมีความกล้าเพื่อทำสิ่งนั้นสักวันหนึ่ง

 

                          "สวยมาก" แทนเอ่ยปากชมหลังดัดแปลงโฉมจากการใช้พร ความแพรวพราวเป็นประกายตรงผมบลอนด์ระยิบระยับกับเสื้อผ้าอลังการแทบเอาวาววาอึ้งไปเสี้ยววิ

 

                          "หว่อง..คนจะไม่สังเกตใช่ไหม"

 

                         "ไม่หรอก แต่วาววาแต่งแบบนี้คนจะไม่เอะใจเหรอ"

 

                           วาววาหันกลับมามองชุดตัวเองที่กระจกก็พบว่าตัวเองใส่หมวกดำ แว่นตาดำ เสื้อแขนยาวดำ กางเกงขายาวดำ ทั้งหมดคือดำมิดชิดของจริง วาววาแอบพยักหน้าเห็นด้วยเล็กน้อยก่อนแทนตัดสินใจพาวาววาไปแต่งตัวใหม่ เวลาผ่านไม่นานพบวาววาในชุดเสื้อผ้าสีขาวลื่นพร้อมสายเส้นยาวประดับไปมากับกางเกงหนังสีน้ำตาลพอดี นั่นเป็นอีกครั้งลูคัสรู้สึกตะลึงไม่น้อย

 

                            นี่..นี่มันพระเจ้า!

 

                            ความสมบูรณ์ทุกตารางนิ้วทำเอาลูคัสเกือบหยุดหายใจ เผลอแสดงออกไปว่ามันดีมากให้วาววา รอยยิ้มขอบคุณถูกส่งมาให้เขาทำเอาถ้าหัวใจวายได้ตรงนี้ก็คงทำไปแล้ว

 

                            "ไปกันเถอะ คุณลูซี่่"

 

 

 

 

                           ลูคัสหายใจไม่ทั่วท้อง อาการสั่นกลัวเพิ่มขึ้นควบคุมไม่ได้ ตอนนี้เขามาอยู่ตรงส่วนของเกมปาเป้าซึ่งใกล้กับทางเข้าของเกมเศรษฐี ตอนแรกกะเข้าไปนั่งสำรวจทว่าวาววาเตือนเสียงดังว่าไม่ให้เขาไปเพราะวาววากลัวเขาเป็นเหมือนคราวนั้น เขาได้แต่บ่นโอดโอยกับความกลัวเกินเหตุของตนเอง ใครจะไปคิดล่ะว่ามันน่ากลัวสุดขีด นัยน์ตากลมโตสำรวจบรรยากาศโดยรอบ ไม่ทันได้อยู่ในความคิดก็มีเสียงคนหนึ่งทักขึ้นมา

 

                           "เป็นมาม่าซัง*เหรอ" ลูคัสหันขวับพร้อมแอบสำรวจบุคคลตรงหน้าอย่างละเอียด ดูท่าแล้วคนนี้น่าจะมาใช้บริการสิท่า

 

                           "..."

                           "แค่จะมาถามว่าเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่แถวนี้หรือเปล่า"

                           "ฉันเป็นนักท่องเที่ยวใหม่ ถามทำไมเหรอ" ใบหน้าซีดเผือดทันทีหลังได้คำตอบ เขาคนนั้นยิ้มแห้งใส่ก่อนเดินออกไปอย่างหัวเสีย ลูคัสขบคิดอย่างหนักว่าต้องจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด

 

                           "มึงอย่าอยู่เลย ไอ้เวร!"

 

 

 

 

                           เสียงเท้าตึกตักเดินเข้าไปทางห้องเกมเศรษฐี วาววาใช้หมวกปิดบังใบหน้าให้ชิดก่อนเดิมดุ่ม ๆ เข้าไปนั่งตรงกลางอย่างถือวิสาสะ ชายร่างสูงคนหนึ่งปรากฏตัวพร้อมเงินก้อนใหญ่วางไว้ตรงกลางโต๊ะ สายตาแหลมคมทำให้เห็นหลักฐานชี้ชัดว่ามีการค้ามนุษย์และค้าประเวณีจริง ๆ

 

                            "ไอเด็กนี่ ทอยดิวะ" เสียงผู้เล่นบางคนโยนสิ่งของทั้งอันตรายและไม่อันตรายใส่ร่างเด็กหนุ่มก่อนตกใจแทบห้ามอารมณ์ไม่ได้เมื่อความหมายของคนนั้นคือให้ทำอนาจารตรงกลางให้ดู

 

                              ฝ่ามือกำเข้าแน่นก่อนสั่งให้จินที่นั่งอยู่ด้วยส่งสัญญาณจัดการเรื่องราวนี้ให้สิ้นซาก ไม่ทันตั้งตัวเสียงต่อยเข้าโต๊ะดังจนทุกคนหันมามองก่อนพบกับเจ้าของกาสิโนตัวจริง วาววาตัดสินใจกระชากเด็กให้ไปหาจินแล้วจัดการคนพวกนั้นโดยแทบไม่เหลือความประนีประนอม วาววากระหน่ำฝ่าเท้าเข้าใส่ท้องอย่างจังหลายทีจนแทบไม่มีแรงร้องออกมา ทว่าคนเดียวในการต่อสู้ไม่ใช่ปัญหาเพราะวาววาได้เตรียมคนกำลังเพิ่มเข้ามาในห้องจัดการเสร็จสรรพ ยังไม่ทันได้ยืนตรงก็โดนฝ่ามือประทับแรงใส่คออย่างจัง วาววาล้มลงไปอย่างเจ็บปวดแต่นั่นก็ไม่มากกว่าที่เห็นกาสิโนเขาใช้เป็นที่ทำเรื่องชั่วร้ายแบบนี้ ขาข้างซ้ายตวัดใส่ให้อีกคนสะดุดลง ลุกขึ้นตรงรวดเร็วแล้วจัดการนำปืนคู่ใจจ่อหัวทันที

 

                              "บอกกูมา"

 

                               "..." วาววาหยิบหัวอีกคนให้เงยหน้าตรงหวังเค้นคำตอบทว่าเขากลับเหลือบมองเห็นสัญลักษณ์ดอกบัวซึ่งหมายถึงตระกูลของสาโรช

 

                               "กูสั่งให้บอกมาไงวะ ไอ้เหี้ย!"

 

 

 

 

 

                                ลูคัสจัดการคนนั้นโดยหยิบรองเท้าส้นสูงฟาดหัวจนมีเลือดไหล ทำเอาอีกคนโดนหยิบมีดเพื่อจัดการแต่ลูคัสเห็นก่อนจึงหลบทันแล้วยกตัวอีกคนทุ่มฟาดพื้นจนสลบไป

 

                               "หว่อง เด็กคนนี้บอกมีสถานที่ที่คนถูกกักขังอยู่ เดี๋ยวเราไปจัดการตรงนั้นเอง รีบไปหาวาววาเถอะ"

 

                                จินรีบวิ่งมาบอกด้วยความเหนื่อย ลูคัสพิจารณาพร้อมพยักหน้าตกลง ตรงบริเวณที่เขาจัดการคนเมื่อกี้ไร้ผู้คน เขาจึงรีบวิ่งไปหาอีกคนด้วยความเป็นห่วง

 

                                "วาววา เป็นไงบ้าง"

 

                                "ฉันเห็นสัญลักษณ์ตระกูลสาโรช" ลูคัสมองไปยังตรงสัญลักษณ์ที่วาววาชี้ก่อนนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

 

                                "วาววา.. นี่มันของตระกูลลดารัณ"

 

 

TBC