ตอนที่ 1

เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง 

               "เห็นแก่ตัวไปไหมวะเนี่ย" คนนอนเหยียดบนโซฟากำลังคิ้วขมวดเข้าหากันจากการได้อ่านนิยาย 'Monopoly วายร้ายเกมเศรษฐี' ก่อนหน้านี้ลูคัสรู้สึกสะดุดตากับหน้าปกจึงลองหยิบมาอ่านคำโปรยคร่าว ๆ เมื่ออ่านจบก็รีบตรงดิ่งชำระเงินแล้วกลับบ้านมาอ่านทันที เรื่องราวมาเฟียสองตระกูลเป็นพันธมิตรร่วมนับหลายปี ก่อนจบลงเมื่อ 'วาววา' บุคคลสำคัญของ 'หว่อง' เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมโศกมานานถูกวาววาหักหลังโดยไร้ซึ่งความปรานีแม้กระทั่งลูกน้องหลายคนต่างก็ทรยศด้วยเช่นกัน

               แอบสงสารไม่น้อยทั้งที่มีความซื่อสัตย์ความจริงใจต่อการกระทำ ทว่าท้ายสุดแล้วก็ตายอย่างน่าสังเวช ลูคัสคิดว่าบางจุดอาจมีบางสิ่งแอบแฝงแต่กลับไม่ใช่เช่นนั้นเป็นเพียงแค่ใส่รายละเอียดให้ดูแปลกใหม่ ตัวนักเขียนเองก็ไม่ได้ให้ความสำคัญลงไปโดยเฉพาะเรื่องการมีกลิ่นผ่อนคลายของตัวเอง คราแรกเขาแอบสงสัยว่าเอาเข้ามาใส่ทำไม จนกระทั่งพอได้อ่านไปสักพักจึงเข้าใจว่าทำไมต้องมี 

             การร่วมมือกันของสองมาเฟียนี้คือบริษัท Zelection เป็นหน้าฉากของการปิดบังทำสิ่งผิดกฎหมายแทนด้วยการทำอาทิพวกของเล่นเหมาะกับทุกวัยซึ่งถือว่าประสบความสำเร็จมากโขเลยทีเดียวด้วยเหตุยุคสมัยเปลี่ยนไป จากที่ทำด้านผิดกฎหมายแทบทุกประเภทก็ลดเหลือเพียงทำธุรกิจเปิดเล่นพนันและคอยช่วยเหลือประชาชนในกลุ่มแรก ๆ เพราะรัฐบาลไม่กระตือรือร้นแก้ปัญหานั่นถือว่าตระกูลของหว่องและวาววาก็มีหน้าค่าตาในสังคมมากทีเดียว (ตอนอ่านเจอบทนี้เขาแทบอยากขำอะไรจะบังเอิญกับประเทศที่ตัวเขาเองอาศัยอยู่ขนาดนี้ น่าสลดจริง ๆ)

            "ถ้าหลุดเข้าไป...คงตายก่อนได้ทำภารกิจอีกมั้ง"

            อ่านไปอ่านมาเริ่มมีอาการหน้ามืดตามัวถึงอย่างนั้นก็พยายามอ่านให้สำเร็จจวบจนกระทั่งหน้าสุดท้ายถูกปิดลง ลูคัสรีบลุกเดินไปเข้าห้องน้ำทันที ช่วงนี้เป็นเดือนแห่งการทำงานหนักหน่วงไม่ค่อยสอดคล้องกับเวลาใช้ชีวิตเท่าไร เช่น หลับตอนเช้า ทำงานตอนกลางคืนรวมถึงอดหลับอดนอนติดต่อหลายวัน โชคดีได้รับวันหยุดพักสุดสัปดาห์เลยมีโอกาสได้นอนเต็มอิ่มสักคืนสองคืน อาการอ้วกเริ่มกลับมาอีกครั้ง ก่อนได้ลุกขึ้นมาทำความสะอาดหน้าค่าตาก็หมดสติไปที่เรียบร้อย

           "คุณหว่อง"

           "หว่อง เป็นไงบ้าง"

           ฮะ? ฝันเหรอ ทำไมถึงได้รับรสกลิ่นขนาดนี้

          ลูคัสลืมตาโพลงทอดสายตาดูบรรยากาศรอบห้องก่อนพบกับคนในชุดสูททางการสีดำสวมใส่ แน่นอนว่าตอนนี้เขาอยู่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ชายตามองเครื่องของรู้สึกเหมือนยังไม่ทันสมัยเท่าไรในความคิดลูคัส สัมผัสจากใครบางคนเข้ามาตรงไหล่แสดงความเป็นห่วงให้เจ้าตัวเห็นทว่าสำหรับคนนอนซมบนเตียงแล้วไม่ได้คิดแบบนั้น ลูคัสสะดุ้งตกใจเขยิบถอยห่างเว้นระยะปลอดภัยกับคนร่างสูงดวงตากลมราวกับลูกเจี๊ยบ ใบหูข้างหนึ่งมีลักษณะแหลมนิดหน่อยแสดงความสงสัยออกผ่านทางสีหน้า ตอนนี้ลูคัสไม่รู้ว่ากำลังฝันหรือเรื่องจริง ขอร้อง..เขาอยากกลับบ้าน

        "จิน...เรียกคุณหมอมาให้ฉัน"

TBC