Day 06 - Bonds

 

Prompt: “That was impressive”

 

Spoiler | TW | CW

 

1st Published : 21 MAR 2021

Rewrite : 13 OCT 2022

==========

 

ถ้าไม่จำเป็น เขาไม่ขอมาเหยียบที่นี่อีกแน่!

 

ชินาซึงาวะ ซาเนมิ ประกาศกร้าวในใจนับแต่วันที่เขาได้รับอนุญาตให้ออกจากคฤหาสน์ผีเสื้อหลังจากผ่านมาเกือบสองเดือน...

 

เกือบสองเดือนที่เขาต้องอยู่ภายใต้การดูแลของโคโจ คานาเอะ เสาหลักบุปผา ผู้หญิงที่ยามแรกพบชวนให้นึกถึงว่าเธอเป็นนางฟ้าจุติมาจากสรวงสวรรค์ ด้วยใบหน้าสะสวยงดงามเหมือนดอกไม้แรกแย้ม แววตาแสนอารีอ่อนโยน และกิริยาแสนนุ่มนวลจนไม่น่าเชื่อว่าเธอผู้นี้จะมีอายุไล่เลี่ยกับเขา...

 

แต่ชั่วระยะเวลาไม่นาน ความประทับใจแรกพบก็มีอันต้องแปรเปลี่ยนจากความรู้สึกหลายสิ่งผสมปนเปกัน ราวกับสายลมอันหลากหลายตามแต่ละช่วงฤดูกาล

 

ทั้งชื่นชมความเอาจริงเอาจังต่อหน้าที่การรักษาพยาบาล จนคนที่เคยเป็นเพียงคนดูแลคนทั้งบ้านอย่างเขาไม่คุ้นชิน...

 

ทั้งหวั่นเกรงเวลาเธอกำกับเขาให้ดื่มยา เพราะไม่อาจเถียงรอยยิ้มอ่อนโยนที่ส่งมาให้...

 

ทั้งเบื่อหน่ายเวลาเธอคอยจ้ำจี้จ้ำไชเขาในเรื่องไม่เป็นเรื่อง...

 

แต่สุดท้าย... เขากลับรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับเธอคนนี้...

 

ซาเนมิได้แต่คิดว่า ความรู้สึกแปลก ๆ ที่ราวกับมีผีเสื้อเป็นฝูงบินว่อนอยู่ในท้องของเขานั้น เป็นผลมาจากความเอาใจใส่จนเกินเหตุของเจ้าหล่อนเป็นแน่แท้...

 

ไม่มีเหตุผลอื่นใดที่จะรองรับได้อีก...

 

ทั้งนี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่เขามั่นใจ... ความสามารถของโคโจ คานาเอะ ผู้สามารถขึ้นเป็นเสาหลักตามที่มาซาจิกะเล่ามานั้น ไม่ได้กล่าวเกินความจริงเสียทีเดียว

 

เขายังจำตอนที่ยัยเด็กชิโนบุนั่น คนที่ดูจะเหม็นขี้หน้าเขานับแต่วันที่เขาเผลอตวาดใส่พี่สาวสุดที่รักของเธอเป็นต้นมา มาบอกกล่าวถึงกระบวนการฟื้นฟูสมรรถภาพภายหลังการรักษาให้เขาได้ทราบ

 

“แต่ทั้งนี้ ฉันกับท่านพี่ก็ไม่ได้บังคับว่าชินาซึงาวะซังจะต้องเข้าร่วมนะคะ เพราะคุณคงทำตามไม่ได้หรอกค่ะ”

 

คำพูดสบประมาทของยัยเด็กนั่นที่เปลี่ยนใจให้ซาเนมิยอมเข้าร่วมการฟื้นฟูสมรรถภาพร่างกาย ทั้ง ๆ ที่เขาเคยตั้งใจว่าหากหายดีเมื่อไรจะต้องรีบกลับไปปฏิบัติภารกิจต่อให้เร็วที่สุด

 

ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาต้องตกนรกขุมใหม่อย่างไม่อาจเลี่ยงได้...

 

เขาไม่มีปัญหากับการยืดกล้ามเนื้อร่างกายหรือเพิ่มความแข็งแกร่งแต่อย่างใด เพราะไม่ต่างจากกิจวัตรประจำวันของเขาเท่าไรนัก

 

แต่กระบวนการอื่น ๆ ช่างแสนสาหัสในความรู้สึกของซาเนมิยิ่งกว่าการเข้าร่วมการทดสอบครั้งสุดท้ายในครั้งนั้นมาก ยิ่งกว่าฟ้ากับเหวเสียด้วยซ้ำ

 

ตัวเขาไม่เคยคิดอยากต่อกรกับผู้หญิงคนไหน ทำให้การต้องวิ่งไล่จับผู้หญิงกับการแข่งความไวเพื่อสาดยาใส่กัน สร้างความทุกข์ทรมานให้เขายิ่งกว่าตอนที่เขาต้องทนดื่มยารสชาติไม่ชวนรับประทานวันละสามเวลาด้วยซ้ำไป...

 

หากท้ายสุด ซาเนมิก็ยอมรับโดยดุษณี... ทั้งเสาหลักบุปผาและยัยเด็กชิโนบุ มีฝีมือร้ายกาจสมกับที่สามารถสอบเข้าหน่วยพิฆาตอสูรได้ตั้งแต่อายุยังน้อย...

 

ความไวจนแทบหาตัวจับยากของชิโนบุทำให้เขาต้องใช้ความสามารถอย่างเต็มที่ แต่ก็เป็นเวลากว่าสามวันกว่าที่เขาจะสามารถไล่จับเด็กสาวร่างเล็กคนนั้นทัน ซึ่งหากเขาไม่ใช่คนหัวไวที่สามารถควบคุมลมปราณของตนได้แต่แรก ประกอบกับความไวที่ดุจพายุพัด เขาคงต้องใช้เวลาร่วมสัปดาห์ในการบรรลุด่านทดสอบนี้ไปได้

 

แต่พี่สาวของเธอสิ... ช่างน่าประทับใจ...

 

ความอ่อนหวานแช่มช้อยที่เคยเห็นจนชินตาของโคโจ คานาเอะ แปรเปลี่ยนเป็นความพลิ้วไหวละม้ายคล้ายผีเสื้อเริงระบำ ที่ทั้งงดงามจนมองตามแทบไม่ทัน ไม่นับประสาทสัมผัสที่ไวอย่างร้ายกาจ จนใช้เวลาร่วมอาทิตย์ กว่าเขาจะสามารถมองตามมือของเธอผู้นี้ทันและสามารถเอาชนะเธอได้

 

แม้ท้ายสุดเขาจะไม่สามารถตัดใจสาดยาใส่ใบหน้างาม ๆ ของเสาหลักบุปผาคนนี้เพราะเธอเป็นผู้หญิง หากการที่เขาสามารถหยุดเธอได้ก่อนทันสาดยาใส่เขาได้ถึงยี่สิบครั้งติดต่อกันตลอดสามวัน ก็เพียงพอที่คานาเอะจะประกาศว่าเขาฟื้นตัวดีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และพร้อมที่จะกลับไปปฏิบัติภารกิจได้ตามที่เขาต้องการ

 

ความดีใจปนใจหายนิด ๆ โผล่เข้ามาในห้วงความคิดยามเขาก้าวเท้าออกจากคฤหาสน์ผีเสื้อ แต่ครั้นเห็นรอยยิ้มของคานาเอะที่ออกมาส่งเขาถึงหน้าประตู ซาเนมิก็ได้แต่คิดว่า ไม่จำเป็นเขาไม่อยากย่างกรายมายังที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง

 

เพียงเพราะไม่อยากเห็นรอยยิ้มแสนอ่อนโยนจากหญิงสาวคนนั้น เพราะจะทำให้ต้องนึกถึงความสุขครั้งยังเยาว์วัยที่ไม่อาจหวนกลับมาได้...

 

และความรู้สึกที่เขาเพียรซ่อนไว้ลึกที่สุด ด้วยหวังว่าจะเป็นเพียงความไหวของความรู้สึกจากสายลมอ่อนโยนในวันฟ้าใสของต้นฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น...

 

ซาเนมิกลับไปใช้วิถีชีวิตดังเช่นปกติเหมือนเดิม แต่ผ่านไปไม่นาน เขาก็มีอันต้องกลับมาเป็นคนไข้ของผู้หญิงคนนี้อีกสองครั้งภายในระยะเวลาไม่ถึงเดือน...

 

ครั้งแรกคือไม่ถึงสองอาทิตย์หลังจากเขารักษาตัวเสร็จ ด้วยอสูรตนนั้นร้ายกาจจนเขาเกือบเสียทีจนเขาจำต้องใช้เลือดหายากเพื่อจัดการกับมัน ซึ่งก็ทำให้คนจอมจุ้นอย่างมาซาจิกะที่ดูจะไม่พิสมัยวิธีการนี้ของเขา พอ ๆ กับไม่เชื่อถือการปฐมพยาบาลของเขาอีกต่อไป ลากคอเขาไปให้หญิงสาวคนนั้นจัดการบาดแผลเขาโดยทันทีทันควัน

 

แม้โคโจ คานาเอะ จะยังคงส่งยิ้มอ่อนโยนให้เขา แต่คนความรู้สึกไวอย่างซาเนมิก็ร้อนวาบยามเธอจ้องมองบาดแผลบนไหล่ของเขาอย่างใช้ความคิด หากเมื่อเธอไม่เป็นฝ่ายเอ่ยปากถาม เขาเองก็ไม่อยากจะบอกถึงที่มาของแผล ได้แต่ปล่อยให้เธอเย็บแผลให้อย่างเบามือจนน่าประหลาดใจ แล้วฟังเธอตักเตือนว่าจนกว่าแผลจะหายดี อย่าได้อุตริดึงผ้าพันแผลออกก่อนครบอาทิตย์เด็ดขาด...

 

ถึงเขาจะเข้าใจ แต่ในการปฏิบัติภารกิจในอีกสามวันต่อมา ความร้ายกาจของอสูรที่สู้รบตบมือก็จำให้เขาต้องดึงผ้าพันแผลออก และใช้ปลายดาบนิจิรินเรียกเลือดหายากเพื่อล่ออสูรอีกครั้ง...

 

หากทันทีที่ซาเนมิกลับมาถึงบ้านพัก มาซาจิกะผู้มาดักรอเพื่อจะลากเขาไปหาอะไรกินก็เห็นบาดแผลนั่น เลยอดไม่ได้ที่จะต่อว่าต่อขานเขายกใหญ่

 

อารมณ์เขาพุ่งขึ้นปรี๊ดทันทีที่มาซาจิกะประกาศว่าจะส่งตัวเขาไปให้ผู้หญิงคนนั้นทำแผลและเทศนาเสีย ทำให้เส้นความอดทนของเขาขาดสะบั้น เงื้อหมัดใส่ศิษย์พี่งี่เง่าผู้น่ารำคาญกว่าใครโดยหวังให้อีกฝ่ายเลิกยุ่งกับเขาเสียที

 

หากก็ไม่เป็นผลแต่อย่างใด...

 

เพราะความเหนื่อยล้าจากการทุ่มเทสังขารปราบอสูรอย่างไม่รู้ถึงขีดจำกัดของสภาพร่างกายของเขาและอาการบาดเจ็บที่เขากระทำตัวเอง ทำให้ท้ายสุดซาเนมิก็หมดสติไป ก่อนฟื้นขึ้นมาในห้องของผู้หญิงคนนั้นที่เต็มไปด้วยกลิ่นยาฆ่าเชื้อและกลิ่นดอกฟูจิปะปนกันอีกครั้ง...

 

ไม่ทันที่เขาจะทันย่องลงจากเตียงแล้วหนีออกไปเงียบ ๆ คานาเอะก็เปิดประตูห้องเข้ามาราวกับนกรู้ ทันทีที่เขาสบเข้ากับนัยน์ตาสีชมพูอ่อนคู่สวยที่ทอดมองเขามาอย่างเป็นห่วง ซาเนมิก็เลิกล้มความคิดที่จะหนี และยอมเดินตามไปนั่งประจำที่ให้เธอคนนั้นทำแผลให้แต่โดยดี...

 

ความอ่อนโยนที่เขาได้รับจากคนผู้นี้มาตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมา รอยยิ้มอ่อนหวานกับนัยน์ตาอารีคู่นั้น คืบคลานเข้ามามีอิทธิพลต่อจิตใจของเขาโดยไม่รู้ตัว...

 

เมื่อมือของคานาเอะสัมผัสยังบาดแผลที่เธอเป็นผู้เย็บให้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา รอยยิ้มอ่อนโยนที่เพิ่งส่งให้เขาเมื่อครู่กลับกลายเป็นเม้มปากอย่างลำบากใจ

 

“ทำตัวเองเป็นแผลอีกแล้วใช่ไหมคะ”

 

คำตำหนิที่ทำซาเนมิรู้สึกผิดจนไม่อาจสบตาสีอ่อนคู่นั้น หากปากก็ยังคงเอ่ยประชดประชัน โดยหวังว่าคนตรงหน้าจะเลิกทำสีหน้าห่วงใยให้หัวใจเขาสั่นไม่เป็นจังหวะอยู่อย่างนี้เสียที

 

“มันเรื่องของข้า อย่าจุ้น...”

 

เสียงถอนใจเบา ๆ ของเสาหลักบุปผาดังก้องเข้าหู ก่อนน้ำเสียงอ่อนโยนจะดังขึ้นเป็นเชิงตักเตือน

 

“แผลจากภารกิจคราวก่อนยังไม่ทันหาย กลับรีบเอาผ้าพันแผลออกแบบนี้ แผลก็เป็นหนองบวมหมดสิคะ แถมหน้าตายังบวมปูดจนแทบจำเค้าเดิมไม่ได้...”

 

ประโยคสุดท้ายที่ทำซาเนมิเบ้ปากอย่างอดไม่ได้ แล้วหลุดคำประชดออกมาก่อนตนเองจะห้ามปากได้ทัน

 

“นี่มันใช่ฝีมืออสูรเสียที่ไหน...”

 

ประโยคที่ทำให้คานาเอะวางยาฆ่าเชื้อและสำลีลง นัยน์ตาสีชมพูอ่อนที่ทอดมองมาพร้อมริมฝีปากที่เม้มแน่นอย่างตั้งคำถาม ก็ทำให้ซาเนมิจำใจยอมเอ่ยปาก

 

“ฝีมือคุเมโนะมัน...”

 

“อย่าทำให้คุเมโนะคุงเป็นห่วงนักสิ...”

 

เสาหลักบุปผาว่าหลังจากถอนใจยาวเป็นรอบที่สอง แต่ทันทีที่ชื่อของมาซาจิกะแว่วเข้าหู ความโมโหของเขาก็หวนกลับมาราวกับพายุที่เริ่มก่อตัว

 

“หา!? แล้วข้าขอให้เป็นห่วงหรือไง ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าไอ้หมอนั่นมันสะเหล่อมาจุ้นจ้านเอง!”

 

ความเป็นห่วงเป็นใยของมาซาจิกะ กับคำเตือนที่เขาฟังมาตลอด มันทำให้ซาเนมินึกรำคาญระคนเอือมระอา แม้ลึก ๆ ในใจจะตื้นตันถึงความหวังดีของอีกฝ่ายก็ตาม

 

“ข้าไม่สนหรอกว่าหมอนั่นเป็นศิษย์พี่หรือว่าอะไร ข้ารู้แต่ว่าโคตรน่ารำคาญ!”

 

มิตรภาพที่ได้รับ กับสายสัมพันธ์ที่กำลังก่อตัวระหว่างเขากับศิษย์พี่คนนั้น... มีแต่จะสร้างความผูกพันที่เขาไม่อยากมี...

 

ความผูกพันที่เขาเลี่ยงมาตลอดนับแต่คืนวันวิปโยค...

 

เพราะมีแต่จะสร้างความเจ็บปวดให้แก่เขามากขึ้นเท่านั้น...

 

ไม่ว่าคนที่ต้องจากไปจะเป็นตัวเขาหรืออีกฝ่ายก็ตาม...

 

ไม่ทันที่ซาเนมิจะได้ทันทำอะไรต่อ เธอคนนั้นก็ค่อย ๆ กอบกุมมืออันหยาบกร้านทั้งสองข้างของเขาอย่างนุ่มนวล

 

“อย่าทำตัวหมางเมินใส่กันแบบนั้นสิ รักกันไว้ดีกว่านะ...”

 

รอยยิ้มอ่อนหวานที่เห็นในระยะประชิดที่สุด ทำหัวใจของเขาเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ความอ่อนโยนที่ถูกส่งผ่านฝ่ามือทั้งสองข้างทำให้เขาเลิกล้มจะโต้เถียงผู้หญิงคนนั้นไปโดยปริยาย

 

...เขาแพ้ทางผู้หญิงคนนี้จริง ๆ ...

 

สายสัมพันธ์ที่ค่อย ๆ ถูกถักทอจากความอ่อนโยนของหญิงสาวตรงหน้า ถูกเรียงร้อยจากความเอาใจใส่จากความหวังดีเฉกเช่นเดียวกับที่ได้รับจากมาซาจิกะ แต่ซาเนมิไม่ใช่ไม่รู้ว่ามีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ต่างกันออกไป...

 

อาจจะเพราะเขาเอาภาพของคานาเอะไปซ้อนทับกับมารดาผู้จากไปของเขา ที่มีมืออันแสนอบอุ่นมั่นคงไม่ผิดแผกกันแม้แต่น้อย

 

กิริยาอันนุ่มนวล ที่คอยปฏิบัติต่อเขาอย่างละมุนละม่อม อาจจะเว้นเพียงช่วงฟื้นฟูร่างกาย...

 

รอยยิ้มอ่อนโยนที่คอยมีให้ จนทำให้รู้สึกว่าโลกใบนี้อาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เคยคิดไว้มาตลอดนั้นด้วย...

 

หากสิ่งที่ต่างออกไป คือมารดาของเขาไม่เคยทำให้หัวใจเขาสั่นไหวได้อย่างที่ผู้หญิงตรงหน้านี้ทำ...

 

“คุเมโนะคุง เป็นห่วงชินาซึงาวะคุงจริง ๆ นะ” คานาเอะเอ่ยเสียงแผ่ว พลางลงมือเย็บปากแผลบริเวณหัวไหลของเขาอย่างเบามือ “เพราะว่าคุณอ่อนโยนมากเหลือเกิน...”

 

“หา?!”

 

ประโยคของคานาเอะที่ราวกับดึงเขากลับเข้าสู่โลกของความเป็นจริง หากนัยน์ตาอ่อนหวานคู่นั้นที่ทอดมองมา ทำให้ซาเนมิรู้ว่าเธอหมายความจริงตามที่พูด จนเขาอดไม่ได้ที่จะแค่นหัวเราะออกมา

 

“ข้าเนี่ยนะอ่อนโยน? อ่อนโยนตรงไหนมิทราบ ไอ้เจ้าคุเมโนะมันพูดเพราะตัวมันเป็นคนดีศรีสังคมเข้าขั้นปัญญาอ่อนต่างหาก โง่เง่าเฟอะฟะจนน่าสมเพชมากกว่าล่ะไม่ว่า!”

 

ประโยคก่นด่าที่ทำให้เสาหลักบุปผาได้แต่ไหวไหล่ ส่ายหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงไม่เห็นด้วยกับคำผรุสวาทของเขา

 

นัยน์ตาคู่สวยคู่นั้นสบนัยน์ตาสีม่วงอ่อนของเขา ริมฝีปากสีชาดเผยอราวกับจะเอื้อนเอ่ยอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่มีคำพูดอื่นใดหลุดจากริมฝีปากคู่นั้นอีก

 

ซาเนมิเหลือบมองมืออันบอบบางที่เต็มไปด้วยบาดแผลของคนที่ผ่านการฝึกฝนอย่างหนักและต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วนที่ค่อย ๆ พันผ้าพันแผลให้เขา ความรู้สึกผ่อนคลายเฉกเช่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอคนนี้หวนคืนกลับมา ท่ามกลางคำถามหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในห้วงลึกของจิตใจ

 

หากเธอรู้ว่าเขาทำอะไรลงไปเมื่อไร...เธอจะยังมองเขาด้วยแววตาอันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอย่างนี้อยู่เหรอ...

 

ความคิดที่ทำให้เขาได้แต่หลบนัยน์ตาคู่งามคู่นั้นตลอดเวลาที่เหลืออยู่ในห้องด้วยกัน พร้อมกับสะกดกลั้นความรู้สึกประหลาดภายในใจไว้ให้ลึกที่สุด

 

รวมถึงสะกดไม่ให้ตนต้องเผลอเคลิบเคลิ้มตามสัมผัสโอนอ่อนที่ได้รับ ที่ทำให้หัวใจของเขาต้นรัวไม่เป็นส่ำมาพักใหญ่ ๆ

 

เพราะไม่มีใครหน้าไหนจะยอมรับบาปที่เขาผู้นี้ก่อลงได้หรอก... ไม่มีวัน...

 

==========

Author's Talk 21 MAR 2021

สวัสดีค่า จบไปกับตอนที่ 6 ละนะคะ ^^

ขอโทษที่ลงช้านิดนึงนะคะ พอดีเพิ่งถึงบ้านอาบน้ำเลยค่ะ ไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวมา

เย่ ในที่สุดก็มาจุดบรรจบกับนิยายสายลมนำทางแล้วนะคะ

ไม่รู้ว่าจะมีใครสังเกตไหม แต่ที่เราวางแผนให้ซาเนมิเจอกับคานาเอะก่อนหน้า ก็เพราะตามนิยายเลยค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งมั่นใจว่าเค้าไม่ได้เจอกันเป็นครั้งแรกหรือครั้งที่สองแน่ ๆ ค่ะ

กับท่าทีที่ดูไม่สุภาพในช่วงแรก ก็เพราะไอ้คำที่บอกอย่าจุ้นนี่แหละค่ะ 5555 อันนี้ชัดเลยว่า การเจอของคุณซาเนมิและคุณคานาเอะในช่วงแรก มันต้องมีวาจาเชือดเฉือนกันกว่านี้แน่

แต่ไม่เป็นไร...พี่สากำลังเริ่มเชื่อง?! แล้วละค่ะ (มั้งนะคะ)

นอกจากนี้ หวังว่าทุกท่านคงเห็นนิสัยบางอย่างของพี่ซาเนมิผ่านฟิคนี้นะคะ ซึ่งเรารู้สึกว่ามันส่งผลกับความสัมพันธ์ระหว่างซาเนมิ-เกนยะ ซาเนมิ-มาซาจิกะ และกำลังปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองที่เค้ามีต่อคานาเอะแหละ

...โดยการไพล่ไปว่าสาวเจ้าเหมือนแม่ค่ะ : D (ร้ายกาจจริง ๆ)

ของน้องชิโนบุนี่ พอคิดตามว่ามีคนบ้าที่มาตะคอกท่านพี่ของเค้า น้องชิหมายหัวไว้แน่ค่ะ : D

รักเอนเนจี้นี้จริง ๆ <3

คิดว่าวันพุธนี้เราน่าจะยังลงฟิคได้ตามปกตินะคะ แต่ของเสาร์หน้านี่ อาจจะยังไม่รับปากค่ะ เพราะเราต้องพบหมอเพื่อตรวจโควิดก่อนผ่าตัดตา กับฟอลโล่อัพอาการบางอย่างค่ะ แต่คงไม่ยุ่งเท่าเมื่อวานแน่ ๆ

ขอบคุณคนอ่านทุกท่าน ทุกคอมเมนต์ ทุกกำลังใจนะคะ แล้วพบกับตอนที่ 7 ในวันพุธนี้ค่ะ ^^

Author's Talk 13 OCT 2022

สวัสดีค่า มาถึงคิวลงฉบับ Rewrite สำหรับรวมเล่มนะคะ เพื่อให้เนื้อหาออกมาสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ค่ะ

สรุปของผลการย้ายแผนก... เราได้ย้ายแผนกแหละค่ะ อันนี้ตกใจจริง ๆ ถึงจะได้ทราบแบบไม่เป็นทางการจากหัวหน้าใหญ่มาตั้งแต่วันอังคารเย็นแล้ว เป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายมาก

แต่อีกทาง ก็ใจหายไม่น้อยค่ะ เพราะตั้งแต่เริ่มงานที่นี่มา เราก็ทำอยู่ตำแหน่งนี้มาเกือบ ๆ 5 ปีเลยค่ะ ก็ต้องมาลุ้นกันว่าหลังจากนี้ เส้นทางชีวิตเราจะเป็นอย่างไรต่อไปนะคะ

แล้วก็สำหรับคนที่สั่งจองเล่มฟิครอบแรก คิดว่าภายในวันสองวันนี้ เล่มของเราจะถึงบ้านทุกท่านนะคะ เดี๋ยวจะไล่แจ้งเลข tracking no. ไปให้ค่ะ ยังช็อต ๆ จากการปั่นงานมารธอน/แพคของ/เคลียร์งานอยู่

ใครที่พลาดงานนี้แล้วยังอยากเก็บเล่มนี้ สามารถดูรายละเอียดเบื้องต้นของรวมเล่มทั้งสองเล่ม ฉบับปรับปรุงล่าสุด 16 APR 2022 มาให้ได้ศึกษานอกเหนือจากตัวฟิคที่สามารถอ่านตอนหลังได้ใน ReadAWrite | Dek-D | ReadHaus นะคะ

รายละเอียด KNY FF - In Time With You #ห้วงเวลาของเราสอง (Tomioka Giyuu x Kochou Shinobu)

รายละเอียด KNY FF - In The Remembrance of Her #แด่เธอในความทรงจำนิรันดร์ (Shinazugawa Sanemi x Kochou Kanae)

ถ้าสนใจ จิ้มลิงค์สั่งจองด้านล่างได้เลยค่ะ หรือดูรายละเอียดพร้อมกรอกแบบฟอร์มได้ที่นี่นะคะ [Link]

แต่ทั้งนี้ ใครไม่สะดวกไม่เป็นไรนะคะ รับรองได้อ่านเนื้อหาเหมือนเดิม และในรูปแบบ Rewrite เหมือนกันค่ะ เพียงแต่อาจจะได้อ่านตอนพิเศษช่วงท้ายหลังจากเราส่งเล่มล็อตแรกนะคะ

หรือไม่ก็รอตอนเราเปิดพรีอีกรอบ ช่วงเราทำแอนโธ Days Rise, Nights Fall หรือเขียน KNY FF - The Tales of Butterfly Effects จบค่ะ ^^ ช่วงต้นปีหน้าอย่างเร็วเลย

แล้วอย่างไร มาพบกับรีไรท์ตอนที่ 7 ในวันเสาร์นี้นะคะ อย่าลืมรักษาสุขภาพกันทุกคนค่ะ ^^