2 ตอน Day 02 - First Mission
โดย rene_recluse
Day 02 - First Mission
Prompt: “That’ s the easy part”
Spoiler | TW | CW
*เนื้อหาก่อนนิยายตอนสายลมนำทางค่ะ
1st Published : 06 MAR 2021
Rewrite : 04 OCT 2022
==========
ห้าปีกว่าที่แล้ว
ชายหนุ่มวัยสิบหกถือดาบนิจิรินวิ่งไล่ตามอสูรร้ายเข้ามาในป่าลึก ในค่ำคืนเดือนมืดจนแทบมองไม่เห็นสิ่งใด หากประสบการณ์ในการทดสอบครั้งสุดท้ายที่หุบเขาฟูจิคาซาเนะ ผนวกกับการที่เขาออกล่าอสูรโดยลำพังมานับตั้งแต่คืนวันวิปโยคคืนนั้นมาหลายแรมปี ทำให้ชินาซึงาวะ ซาเนมิ จับทิศทางของอสูรที่แฝงตัวอยู่ในดงไม้ได้ไม่ยาก
เขาแสยะยิ้มกว้างทันทีที่จับสัมผัสอันแสนน่าขยะแขยงได้ นัยน์ตาสีอ่อนหรี่ลงอย่างหมายมาด ขณะกระโดดสูงเพื่อหวังปลิดชีพอสูรร้ายภายในดาบเดียว
“ซาเนมิ ระวัง!”
เสียงตะโกนของตัวเกะกะอย่างที่เขาเรียกอยู่ในใจอย่างคุเมโนะ มาซาจิกะ ทำเขาเกือบเสียสมาธิ แต่ก่อนเขาจะทันก่นด่าศิษย์ร่วมสำนัก เขาก็เข้าใจโดยฉับพลันว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้ตะโกนเรียกชื่อเขาอย่างนั้น
อสูรที่ดูเหมือนจะไร้พิษสง กลับงอกแขนออกจากช่องท้องอ้อมพุ่งมาจากด้านหลัง ซาเนมิจึงใช้เพลงดาบปราณวายุเบี่ยงหลบ หากก็ไม่พ้นเสียทีเดียว เพราะแขนข้างนั้นปะทะกับชายโครงซ้ายของเขาอย่างจัง แม้จะไม่ทะลุจนเลือดตกยางออก แต่ก็สร้างความเจ็บปวดให้แก่เขาไม่น้อย
ไม่ทันตั้งตัว แขนอีกข้างของอสูรก็พุ่งเข้าใส่ ถึงเขาจะยกดาบตั้งรับทันท่วงที แต่ก็เฉียดแขนขวาไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด
ชิ... แค่ฟกช้ำเองเรอะ!
แผลที่ดูจะจบแค่ฟกช้ำกลับสร้างความรำคาญแก่ตัวเขามากกว่า หากการประเมินการโจมตีที่ผ่านมาของอสูรตนนี้ เขาดูจะไม่จำเป็นต้องใช้มันเท่าไรนัก
ยากกว่านี้เขาก็เคยจัดการมาแล้ว กะอีแค่อสูรกระจอกตัวนี้ เก็บเลือดไว้ใช้โอกาสหน้าดีกว่า
ซาเนมิแสยะยิ้มกว้าง สูดลมหายใจ ก่อนรวบรวมสติพุ่งเข้าหาอสูรตนนั้นอีกครั้ง หมายมั่นปั้นมือว่าคราวนี้เขาจะต้องสังหารมันให้ได้ภายในเพลงดาบนี้
“ปราณวายุกระบวนที่หนึ่ง พายุหมุน บดขยี้!”
ถึงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาใช้ดาบนิจิรินสังหารอสูร หากนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาออกปฏิบัติภารกิจในฐานะนักล่าอสูรแห่งหน่วยพิฆาตอสูรอย่างจริงจัง
นัยน์ตาสีอ่อนมองอสูรที่กำลังสลายร่างด้วยความชิงชัง ก่อนจะหยิบดาบที่เพิ่งได้รับมอบมาไม่นานลูบไล้ไปมาด้วยความถูกใจ
“ง่ายชะมัดยาด...”
“แกกล้าพูดออกมาได้... ดูซิ ฟกช้ำขนาดนี้จะเรียกว่าไม่เป็นไรได้อย่างไร”
เสียงบ่นของมาซาจิกะที่ทำซาเนมิชักหน้าเบือนหนีอย่างรำคาญ
“หนวกหูน่า!”
“ข้าเตือนแกแล้วใช่ไหมหาว่าอย่าประมาท”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย อย่างน้อยข้าก็ปราบมันได้ละกัน...”
“ถ้าข้าไม่เตือนแก แกจะมีหน้ามาตวาดข้าแว้ด ๆ แบบนี้อยู่ไหมวะ!”
ชินาซึงาวะ ซาเนมิ เดาะลิ้นด้วยความไม่สบอารมณ์ ถึงลึก ๆ เขาจะระลึกอยู่เสมอว่า หากไม่ได้คุเมโนะ มาซาจิกะ คอยช่วยปฐมพยาบาลและแนะนำผู้เลี้ยงดูให้แก่เขาในวันนั้น เขาก็คงยังออกล่าอสูรด้วยวิธีบ้าบิ่นจนเกือบฆ่าตัวตายอ้อม ๆ มานับครั้งไม่ถ้วนต่อไป
หรือไม่ เขาก็อาจพลาดพลั้งจบชีวิตไปก่อนหน้านี้แล้ว...
เรียกได้ว่า มาซาจิกะ เป็นประหนึ่งคู่หูและผู้มีพระคุณของเขาไปโดยปริยาย...
หากการต้องมาฟังเสียงบ่น และการต้องถูกอีกฝ่ายคอยดูแล ก็ดูจะขัดกับหน้าที่ในฐานะพี่คนโตของบ้านที่ต้องคอยดูแลเหล่าน้อง ๆ และทุกคนรอบกายมาโดยตลอด
“มันเรื่องของข้า!”
ซาเนมิกลอกตาขณะสาวเท้ามุ่งหน้ากลับที่พัก ไม่แยแสคำบ่นของมาซาจิกะเกี่ยวกับความประมาทของเขาเมื่อครู่
ลึก ๆ เสียงหนึ่งของใจจะยอมรับว่าอีกฝ่ายพูดถูก และถ้าไม่ได้มาซาจิกะเตือนทันท่วงที เขาก็อาจเสียทีให้แก่อสูรตนนั้น แต่การฟังคำเทศนาโวหารหลังเสร็จภารกิจดูจะเป็นอะไรที่น่ารำคาญมากถึงมากที่สุด
เสียงบ่นของอีกฝ่ายดำเนินยืดยาวมาจนถึงยังที่พักที่ถูกจัดให้ในคืนนี้ แสงโคมหน้าบ้านพักก็ส่องให้เห็นเลือดซึมออกจากแผลฟกช้ำตรงชายโครงด้านซ้าย ตำแหน่งที่เขาถูกแขนของอสูรพุ่งใส่เมื่อครู่นี้ เรียกคิ้วของชายหนุ่มผมดำให้มุ่นแน่นอย่างกังวล
“เลือดออก... ข้าว่าแกต้องไปรักษาว่ะ”
“อะไรนักหนาวะ! กับอีแผลแค่นี้ ข้าจัดการได้น่า!”
ซาเนมิถอนใจยาว ถ้าเทียบกับบาดแผลที่เขาได้รับมาตลอด นี่ถือเป็นเรื่องจิ๊บจ้อยสำหรับคนที่ไม่เหลืออะไรอย่างเขา...
หากเขาก็ต้องเผลอร้องด้วยความเจ็บปวด ยามมาซาจิกะใช้มือจับหมับตรงต้นแขนขวา ที่ทำซาเนมิเพิ่งรู้ตัวว่าเขาได้รับบาดเจ็บตรงนั้นด้วย
“นี่แกช้ำไปทั้งตัวเลยนะ ข้าว่าต้องให้หมอดูหน่อยละ เดี๋ยวข้าไปตามหมอให้...”
“ไม่ต้องยุ่ง!”
ซาเนมิตะโกน เขาไม่อาจรับความหวังดีของมาซาจิกะเพราะนึกรู้ว่าอีกฝ่ายคงอ่อนล้าจากการไล่ล่าอสูรเฉกเช่นเขา ไม่ควรที่จะเสียเวลามายุ่งในเรื่องที่ไม่ใช่ธุระของตนแต่อย่างใด
และคนที่ได้แต่รอนแรมไปวัน ๆ อย่างเขา ก็คุ้นชินกับการรักษาตัวเองมานานนับหลายปีแล้ว
ไม่ถึงตายเหอะ! จะพล่ามอะไรนักหนาวะ!
“แต่ข้าว่า...”
“เสือก!”
เขาตะโกนออกมา ไม่แม้แต่จะมองหน้าศิษย์ร่วมสำนักเพราะกลัวจะรู้สึกผิดที่ทำให้อีกฝ่ายเป็นห่วง
ความผูกพันที่เขาไม่อยากมีร่วมกับใครอีกแล้ว...
“พอละ ข้าจะนอน แกก็ควรไปนอนได้แล้วคุเมโนะ...”
เขารีบเดินเข้าห้องแล้วปิดประตูก่อนที่อีกฝ่ายจะทันพูดอะไรออกมา ชายหนุ่ม ถอดเสื้อออก ก่อนใช้ผ้าสะอาดที่ถูกจัดเตรียมให้ชุบน้ำดอกฟูจิแล้วซับแผลที่ชายโครงซ้าย บาดแผลที่ห้อเลือดจนเปลี่ยนเป็นสีม่วงด้วยช้ำจากแรงกระแทก เลือดที่ซึมออกมาผิดจังหวะที่เขาต้องการ
ใช้เวลาไม่นาน เขาก็จัดการกับบาดแผลของคืนนี้เสร็จ สายลมหนาวที่พัดผ่านร่างไม่ทำให้ร่างกายเหน็บหนาวแต่อย่างใด ด้วยไฟโทสะที่ยังคุกรุ่นในใจตลอดมา นับตั้งแต่คืนวิปโยควันนั้น
“บาดแผลแค่นี้ ทำยังกับเป็นเรื่องใหญ่โต...”
เขาพึมพำกับตัวเองก่อนสอดร่างลงฟูกที่เจ้าบ้านจัดเตรียมไว้ให้ นัยน์ตาสีม่วงอ่อนจ้องมองเพดานแสนมืดทึมอย่างเลื่อนลอย
ภาพอดีตค่อย ๆ ย้อนทวนมาราวกับลมพัดหวน ทั้งความทรงจำที่เต็มไปด้วยความสุขในวัยเยาว์อันไม่อาจย้อนคืนมา และภาพการสูญเสียที่ไม่อาจลบเลือนจากใจได้
ภาพน้อง ๆ ที่ค่อย ๆ หมดลมหายใจทีละคนสองคน
ภาพเลือดของมารดาที่เปรอะเปื้อนมือทั้งสองของเขายังคงติดตา
เสียงตะโกนกล่าวหาเขาว่าเป็นฆาตกรมารดาผู้แสนอ่อนโยน จากน้องชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวยังดังก้องเต็มสองรูหู ราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวันวาน
โศกนาฏกรรมที่ทำให้โลกของเขาไร้สีสันตั้งแต่วันนั้น...
นัยน์ตาสีอ่อนหลับลงอย่างรวดร้าว หัวตาร้อนผ่าว สองมือกำจิกฝ่ามือแน่นดั่งเช่นที่เป็นมาทุกคืน
ถึงไม่เคยโกรธเคืองถ้อยคำประณามของเกนยะ นอกจากความเข้าใจความรู้สึกที่น้องชายคนเดียวต้องเห็นเขาสังหารมารดาผู้ให้กำเนิด หากความขมขื่นต่อโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นก็ยังกัดกร่อนจิตใจของซาเนมิ จนไม่เหลือสิ่งอื่นใดนอกเหนือจากการอุทิศชีวิตเพื่อขจัดอสูรร้ายให้หมดสิ้น
ต่อให้เลือดหมดตัวจนตัวตาย แต่ถ้าเขาสังหารอสูรได้ทั้งหมด เขาก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ...
ตราบใดที่เขาสามารถสร้างโลกที่ปลอดภัยสำหรับเกนยะได้ ต่อให้ต้องลงนรกขุมไหน เขาก็ยินดีทำ...
ต่อให้ท้ายสุด สิ่งที่เขาทำลงไปทั้งหมดจะทำให้เขาไม่อาจได้พบเจอเหล่าคนที่จากไปที่อีกฟากของแม่น้ำในยมโลกได้ หากเขาก็เตรียมกายและใจไว้แล้ว...
อย่างไรเสีย โลกใบนี้ก็ไม่มีที่ยืนให้คนบาปเยี่ยงเขาอยู่ดี...
==========
Author's Talk 06 MAR 2021
สวัสดีค่า จบไปกับตอนที่ 2 แล้วนะคะ
และแล้ว เราก็พาทุกคนย้อนอดีตพี่ซาเนมิกลับมายังจุดเริ่มต้นก่อนเหตุการณ์ในนิยายเมื่อสายลมนำทางเลยค่ะ จริง ๆ ไม่แน่ใจว่าช่วงที่คุณซาเนมิมาเป็นนักล่าอสูรนี่จะเมื่อไร แต่เดาว่าน่าจะช่วง 15 - 16 นี่แหละค่ะ
ด้วยความที่เนื้อหามีไม่มาก เราเลยพยายามนึกภาพพี่ซาเนมิช่วงก่อนเหตุการณ์ให้สายลมนำทาง พบว่าพี่แกคงเป็นแบบนี้นี่แหละค่ะ คงความหมาป่าเดียวดาย มองทุกอย่างเป็นสีเทาจริง ๆ และก็คงรำคาญคนอย่างคุณมาซาจิกะด้วย : ) (แต่เราโคตรชอบคุณมาซาจิกะมากเลย อาจจะเพราะพี่แกนิสัยคล้ายเรามากค่ะ)
กอปรกับคีย์เวิร์ดที่ได้ เราคิดว่ามันน่าจะดีเนอะ ถ้าเริ่มด้วยภารกิจแรกของพี่ซาเนมิกับคุณมาซาจิกะค่ะ : D
แต่ถึงจะรำคาญคุณมาซาจิกะ แต่คนอย่างพี่ซาเนมิเป็นคนที่ผลักทุกคนออกไปเพื่อความปลอดภัยจริง ๆ แหละค่ะ อย่างในฟิคนี้แกก็คงไม่อยากให้คุณมาซาจิกะที่เหนื่อยมาเหมือนกันมาเดือดร้อนกับเขาเนอะ
มาลุ้นกันนะคะว่า พี่ซาเนมิจะได้เจอกับคุณคานาเอะในตอนหน้าไหม แต่ใบ้ว่าไม่ใกล้ไม่ไกลแล้วค่ะ : D
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ คิดเห็นประการใดคอมเมนต์ได้เลยค่า แล้วพบกันเย็นวันพุธนะคะ ^^
Author's Talk 04 OCT 2022
สวัสดีค่า มาถึงคิวลงฉบับ Rewrite สำหรับรวมเล่มนะคะ เพื่อให้เนื้อหาออกมาสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ค่ะ
ช่วงนี้กำลังทะยอยเช็คเล่ม/แพคเล่มส่งอยู่นะคะ อย่างไรรบกวนเช็ค email คอนเฟิร์มที่อยู่ให้เรานะคะ ตอนนี้เราจะยึดที่อยู่ที่แจ้งไว้เป็นหลักค่ะ
เมื่อวานนี้แทบจะคลานกลับบ้านค่ะ ออฟฟิศเราคือน้ำท่วมค่ะ สรุปใช้เวลากลับบ้านร่วมสี่ชั่วโมงครึ่ง ฮื้อ วันนี้เลยได้รับอนุญาตให้ WFH เป็นกรณีพิเศษค่ะ
เสาร์ที่จะถึงนี้ จะมีงาน Comic Avenue 7 ที่เซนทรัลเวสเกตนะคะ ใครอยากเจอเรา แวะมาพบกันได้ที่บูท E23 โต๊ะทำงานบ้านผีเสื้อ เราออกบูทกับคุณไอริน @AirinNoSekai คนวาดภาพประกอบเล่มของเรานะคะ แวะมาเยี่ยมเยียนกันได้ค่ะ ^^
แต่ถ้าใครไม่สะดวกมาเยี่ยมเยียน แต่ยังอยากเก็บฟิคเล่มนี้ รวมถึง KNY FF - In Time With You #ห้วงเวลาของเราสอง เป็นที่ระลึก ช่วงนี้เราเปิดรอบพรีสำหรับงาน CA7 นะคะ
โดยสามารถดูรายละเอียดเบื้องต้นของรวมเล่มทั้งสองเล่ม ฉบับปรับปรุงล่าสุด 16 APR 2022 มาให้ได้ศึกษานอกเหนือจากตัวฟิคที่สามารถอ่านตอนหลังได้ใน ReadAWrite | Dek-D | ReadHaus นะคะ
รายละเอียด KNY FF - In Time With You #ห้วงเวลาของเราสอง (Tomioka Giyuu x Kochou Shinobu)
รายละเอียด KNY FF - In The Remembrance of Her #แด่เธอในความทรงจำนิรันดร์ (Shinazugawa Sanemi x Kochou Kanae)
ถ้าสนใจ จิ้มลิงค์สั่งจองด้านล่างได้เลยค่ะ หรือดูรายละเอียดพร้อมกรอกแบบฟอร์มได้ที่นี่นะคะ [Link]
แต่ทั้งนี้ ใครไม่สะดวกไม่เป็นไรนะคะ รับรองได้อ่านเนื้อหาเหมือนเดิม และในรูปแบบ Rewrite เหมือนกันค่ะ เพียงแต่อาจจะได้อ่านตอนพิเศษช่วงท้ายหลังจากเราส่งเล่มล็อตแรกนะคะ
หรือไม่ก็รอตอนเราเปิดพรีอีกรอบ ช่วงเราทำแอนโธ Days Rise, Nights Fall หรือเขียน KNY FF - The Tales of Butterfly Effects จบค่ะ ^^ คงอีกทีต้นปีหน้าเลย
แล้ววันพฤหัสบดีนี้ มาพบกันตอนที่สามฉบับรีไรท์กันนะคะ ทุกคนอย่าลืมดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ^^
Comments (0)