Day 04 - Butterfly Mansion

 

Prompt: “That didn’ t stop you before”

 

Spoiler | TW | CW

 

1st Published : 13 MAR 2021

Rewrite : 09 OCT 2022

==========

 

แสงตะวันที่สาดส่องเข้ามากระทบนัยน์ตาสีม่วงอ่อนให้ค่อย ๆ ปรือตื่นขึ้นเหมือนเช่นทุกเช้า หากกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อผสมดอกฟูจิที่ฉุนกึกในอากาศ ทำให้ชินาซึงาวะ ซาเนมิ ล่วงรู้โดยทันทีว่า นี่ไม่ใช่ห้องที่เขาอาศัยพักกายเมื่อคืนก่อน

 

ชายหนุ่มค่อย ๆ เปิดตา มองเห็นเพดานขาวโพลนกับโคมไฟแบบตะวันตกที่แตกต่างจากบ้านพักทั่วไปโดยสิ้นเชิง ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มอันแสนสะอาดสะอ้านผิดกับผ้านวมสีทึม ๆ ที่เขาพับไว้ลวก ๆ ก่อนออกจากห้องไปปฏิบัติภารกิจเมื่อคืนอย่างลิบลับ

 

ในคราแรก ความสว่างไสวของสถานที่ทำเขานึกว่านี่คือโลกหลังความตาย หากอาการปวดร้าวจากบาดแผลตรงชายโครงซ้ายและขาซ้ายยังคงตอกย้ำว่าเขายังคงมีชีวิตอยู่... อย่างบาดเจ็บสาหัสกว่าที่คาดคิดไว้

 

ความอ่อนล้าจากการปฏิบัติภารกิจ เมื่อรวมเข้ากับอาการบาดเจ็บที่ได้รับและกลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อปนกลิ่นหอมจนเอียนดอกฟูจิ ทำนัยน์ตาของเขาหนักอึ้งอีกครั้ง หากเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นสองสามที ก่อนตามมาด้วยเสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาของใครบางคน ก็ปลุกสัญชาตญาณระวังภัยของเขาจนต้องผุดลุกขึ้นมา

 

“ตื่นแล้วเหรอคะ...”

 

เสียงนุ่มนวลอ่อนหวานของสตรีเพศที่แว่วเข้าหู ชวนนึกถึงมารดาของเขา หากเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่า มารดาของเขาไม่อยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ด้วยน้ำมือของเขาเอง คำถามต่อมาถึงผุดขึ้นในใจ

 

นี่ใครกัน...

 

แสงอาทิตย์สาดส่องต้องร่างของหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเขา ขับผิวพรรณเจ้าหล่อนให้เปล่งประกาย ใบหน้างดงามกับความอารีที่ส่องผ่านนัยน์ตาสีชมพูอ่อนคู่สวยทำเธอดูเป็นเทพธิดาจำแลงมากกว่ามนุษย์อย่างเขา

 

หรือเขาตายแล้ว... และนี่คือโลกหลังความตาย?!

 

สิ่งที่เห็นทำชายหนุ่มสับสนอยู่ในใจ ก่อนได้คำตอบชัดเมื่ออาการปวดแผลที่ชายโครงจากการที่เขาลุกขึ้นนั่งโดยเร็วกลับมาอีกครั้ง จนอดไม่ได้ที่จะกุมท้องจนตัวโยน

 

“ตายแล้ว ๆ อย่าเพิ่งรีบลุกสิคะชินาซึงาวะคุง”

 

ความประหลาดใจพุ่งเข้าสู่ความคิดของซาเนมิเป็นคำรบที่สอง เมื่อเหตุใดนางฟ้า... ไม่สิ หญิงสาวตรงหน้ารู้จักกระทั่งชื่อของเขา จนได้แต่มองคนตรงหน้าที่รีบวางถาดใส่น้ำและผ้าพันแผลไว้ที่โต๊ะหัวเตียง ก่อนกุลีกุจอประคองเขาให้นอนลงอีกครา

 

สัมผัสที่อ่อนโยนที่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับจากใครอื่นอีกนอกจากมารดาผู้ล่วงลับทำเขาประหลาดใจเป็นครั้งที่สาม พลางมองรอยยิ้มอันเจิดจ้าแต่อบอุ่นเหมือนแสงตะวันที่ทำให้หัวใจเขาพาลเต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

 

เธอเป็นใครกันแน่...

 

ซาเนมิจ้องมองหญิงสาวแปลกหน้าค่อย ๆ เอาผ้าชุบน้ำเช็ดร่างของเขาอย่างบรรจง สมองยังคงมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนคิดว่า เขาคงคิดถึงครอบครัวที่จากไปจนเก็บมาฝันประหลาดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

 

จนกระทั่งหญิงสาวคนนั้นเอื้อมมือมาสัมผัสบาดแผลตรงชายโครงของเขา!

 

เขาสะดุ้งสุดตัว สติที่กลับคืนมาเรียกเลือดสูบฉีดบนใบหน้าเขาจนรู้สึกร้อนผ่าวราวกับไข้ขึ้นจากการกระทำของหญิงสาวแปลกหน้าซึ่งดูจะวุ่นวายกับตัวเขาเสียเหลือเกิน

 

“ใครใช้ให้เจ้ายุ่งหา!”

 

ชายหนุ่มส่งเสียงดัง ปิดบังความเขินอายจากการที่หญิงสาวที่ไม่รู้จักมาเทียวเช็ดเนื้อตัวเขา หากคนตรงหน้าดูเหมือนจะไม่ได้ประหลาดใจกับคำพูดของเขาเลย นอกจากหัวเราะเบา ๆ ออกมา

 

“แหม ๆ อย่าตะโกนแบบนี้สิคะ เดี๋ยวแผลคุณจะปริได้นะ”

 

เสียงนุ่มนวลอ่อนหวานไม่ต่างจากรอยยิ้มของเธอเอ่ยขึ้น ดูท่าคำห้ามปรามของซาเนมิจะไร้ผล เมื่อเธอค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลออกจากตัวเขาอย่างแผ่วเบา แล้วใช้สำลีชุบน้ำยาฆ่าเชื้อเช็ดแผลเขาอย่างเบามือ

 

“แผลของชินาซึงาวะคุงสาหัสเอาการนะคะ เหมือนก่อนหน้านี้จะไม่ได้ถูกปฐมพยาบาลถูกวิธีเท่าไรนัก” เธอว่าพลางเอื้อมือกดรอบ ๆ แผลเบา ๆ หากก็สร้างความเจ็บปวดให้แก่เขาอยู่ไม่น้อย “ยังดีค่ะว่ายังไม่อักเสบถึงกับต้องกรีดเอาหนองออกมา”

 

“มันเรื่องของข้าน่า...”

 

“บาดเจ็บขนาดนี้แล้วยังออกไปสู้กับอสูรอีก...” เจ้าหล่อนว่าพลางถอนใจยาว “แผลนี่หยุดคุณไม่ให้ไปสู้เมื่อคืนไม่ได้เลยเหรอคะ”

 

“ข้าทำตามหน้าที่ข้า ว่าแต่เมื่อไรเจ้าจะหยุดวุ่นวายกับข้าสักทีหา!”

 

“ฉันก็กำลังทำหน้าที่ของฉันอยู่ค่ะ” เธอว่าคลี่ผ้าพันแผลผืนใหม่พันรอบกายของเขา “คุณไม่ควรออกไปสู้กับอสูรทั้งๆ ที่ได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้นะคะ”

 

“มัน...”

 

“กำลังจะบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องของฉันอีกใช่ไหมคะ”

 

ยิ้มอ่อนหวานถูกส่งมาอีกครั้ง จนซาเนมิได้แต่ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างจนปัญญาที่จะเถียงกับหญิงสาวจอมตื๊อผู้นี้ได้อีก หากก็ยังไม่วายที่จะส่งคำถามต่อ

 

“แล้วที่นี่มันที่ไหนกันแน่...”

 

“คฤหาสน์ผีเสื้อค่ะ”

 

ชื่อสถานที่เดียวกับที่เขาได้ยินก่อนหมดสติเมื่อคืนวานถูกเอ่ยออกมา แต่ก็ไม่ได้ช่วยไขความกระจ่างแก่เขาว่าไอ้คฤหาสน์ผีเสื้อคืออะไรกันแน่

 

แต่เหมือนเจ้าหล่อนจะอ่านใจเขาได้ ริมฝีปากสีชาดคลี่ยิ้มน้อย ๆ ก่อนอธิบายเพิ่มเติม

 

“ที่นี่เป็นที่อยู่อาศัยของฉันค่ะ แล้วก็ใช้เป็นสถานพักฟื้นและพยาบาลของสมาชิกหน่วยพิฆาตอสูรด้วย”

 

คำตอบที่ดูจะสร้างความตกตะลึงแก่ซาเนมิ จากที่เขาประเมิน หญิงสาวคนนี้ดูจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา แถมยังแต่งกายด้วยเครื่องแบบประจำหน่วยพิฆาตอสูรเหมือนกัน แต่การที่เจ้าหล่อนครอบครองคฤหาสน์ชื่อเดียวกับลายเสื้อคลุมฮาโอริของเธอ สถานะของหญิงคนนี้คงจะไม่ใช่แค่นักรบในหน่วยพิฆาตอสูรธรรมดาเหมือนเขา

 

ผู้สืบทอด... หรือเสาหลัก...

 

เป็นครั้งแรกที่เขานึกขอบคุณความช่างพูดของมาซาจิกะที่เคยอธิบายถึงโครงสร้างของหน่วยพิฆาตอสูรแห่งนี้ให้เขาฟังโดยที่เขาไม่ทันได้เอ่ยถามด้วยซ้ำ

 

มือของอีกฝ่ายแตะข้อเท้าซ้ายตรงตำแหน่งที่เขาถูกกระแทกกับต้นไม้ เธอมุ่นคิ้วทันทีที่เขาเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างห้ามตัวเองไม่ทัน ก่อนจะใช้มือกดบริเวณรอบ ๆ อย่างแผ่วเบา

 

สีหน้าหนักใจที่สะท้อนออกมา ผนวกกับความเจ็บปวดที่เขาได้รับ ทำซาเนมิทราบอาการตนเองก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยออกมา

 

“น่ากลัวว่าข้อเท้าของชินาซึงาวะคุงจะหักล่ะค่ะ เห็นทีฉันต้องขอให้คุณพักรักษาตัวที่นี่จนกว่าอาการของคุณจะดีขึ้นนะคะ แม้ว่าคุณอาจจะไม่ถูกใจก็ตาม”

 

นางฟ้า... ที่บัดนี้กลายร่างเป็นนางพญามารในสายตาเขา นับแต่วินาทีที่ออกคำสั่งจองจำตัวเขาไว้ยังคฤหาสน์เวรตะไลนี่อย่างไม่มีกำหนดโดยไม่ถามความยินยอมของเขาเลยแม้แต่น้อย...

 

“เจ้ามีสิทธิอะไรมาสั่งข้า!”

 

ซาเนมิตวาดลั่น แต่หญิงสาวคนนี้มีอะไรที่เหมือนคุเมโนะ มาซาจิกะ ตรงที่ไม่แยแสต่ออาการอาละวาดของเขาแต่อย่างใด

 

และเหนือกว่านั้น คำตวาดของเขาไม่ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าสะสวยของเธอเลือนหายไปได้แต่น้อย

 

“สงสัยชินาซึงาวะคุงยังไม่ทราบว่า ในฐานะหัวหน้าฝ่ายพยาบาลของหน่วยพิฆาตอสูร การที่ปล่อยให้คนไข้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ออกปฏิบัติภารกิจ ย่อมหมายความว่าฉันบกพร่องต่อหน้าที่นี้ค่ะ”

 

คำอธิบายสุภาพและเป็นเหตุเป็นผลที่แม้จะใช้น้ำเสียงนุ่มนวลแค่ไหน แต่กลับกระตุ้นโทสะของชายหนุ่ม การที่ต้องติดแหง็กอยู่ในสถานที่นี้ย่อมทำให้เขาพลาดโอกาสที่จะสังหารอสูรไปอีกนาน

 

และย่อมหมายถึง หลายชีวิตอาจต้องดับสูญเพิ่ม

 

ปกติชินาซึงาวะ ซาเนมิ จะหลีกเลี่ยงการมีเรื่องกับผู้หญิง แต่นี่คงเป็นไม่กี่ครั้งที่เขาอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วชี้ที่บัดนี้สั่นระริกด้วยความโกรธชี้หน้าหญิงสาวผู้ยังคงส่งยิ้มอ่อนหวานดุจเทพธิดาให้แก่เขา

 

“เจ้า...!”

 

“แหม ๆ เอาแต่เรียกแบบนี้ ฉันก็มีชื่อนะคะ~”

 

“แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไรหา!” ชายหนุ่มตวาดแหวเสียงเขียว “ก็เห็นมีแต่เจ้าที่รู้ชื่อข้าฝ่ายเดียว ข้ารู้ชื่อเจ้าที่ไหนกันล่ะ!”

 

“อุ๊ยตาย ฉันมัวแต่เป็นห่วงอาการบาดเจ็บของคุณจนลืมแนะนำตัว ต้องขออภัยมาก ๆ นะคะที่เสียมารยาทขนาดนี้”

 

เจ้าหล่อนว่าพลางโค้งศีรษะเป็นเชิงขอโทษด้วยท่าทีสุภาพอ่อนหวาน ราวกับคนที่ได้รับการอบรมมารยาทมาเป็นอย่างดี ก่อนจะโปรยยิ้มอ่อนโยนให้ชวนหัวใจเต้นระรัวอีกครั้ง

 

“ฉันชื่อโคโจ คานาเอะ ค่ะ ขอฝากตัวด้วยนะคะ ชินาซึงาวะ ซาเนมิคุง”

 

และนี่คือการพบพานครั้งแรกของเขาและโคโจ คานาเอะ... เสาหลักบุปผาแห่งหน่วยพิฆาตอสูร บุคคลผู้นุ่มนวลอ่อนโยนดุจสายลมของต้นฤดูใบไม้ผลิ ที่จะค่อย ๆ พัดพาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาไปอีกนานแสนนาน...

 

จนกลายเป็นคนที่อยู่ในความทรงจำนิรันดร์ของเขา ไม่ว่าเวลาจะผันผ่านไปนานแค่ไหน

 

==========

Author's Talk 13 MAR 2021

เฮ่ จบไปกับตอนที่ 4 แล้วนะคะ

ในที่สุดสองคนนี้ก็ได้พบกันซักทีเนอะ ^^ น่าจะสมใจผู้อ่านทุกท่านแล้วค่ะ

ก่อนอื่นต้องขอบคุณคอมเมนต์เมื่อตอนที่แล้วนะคะ มีคนบอกว่าชอบฉากสู้กันที่ดูลื่นไหล เราดีใจมากเลยค่ะ เพราะฟิคนี้เป็นฟิคแรกที่เราเขียนฉากบู้จริงจัง...

ตัวเราไม่ถนัดฉากบู้เลยค่ะ ไม่ค่อยเสพหนักบู้หรืออ่านนิยายบู้เท่าไรด้วย เลยกลัวว่าจะทำได้ไม่ดีเท่าไรค่ะ

แต่เราก็ถือว่า เป็นการฝึกปรือเนอะ ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ว่าทำได้ไม่ได้นะคะ

บทนี้เราแอบเสียวว่าจะ ooc ไหม แต่คิดว่าคุณพี่ซาเนมิน่าจะอาละวาดอยู่ไม่น้อยนะคะ จู่ ๆ โดนจับมาแบบนี้ และพอรู้ว่าต้องติดแหง็กไปอีกพักหนึ่ง พี่แกคงเดือดจัดอยู่ไม่น้อยค่ะ

ส่วนคุณพี่คานาเอะ เราอยากค่อย ๆ ไต่การแสดงออกของเธอนะคะ เลยคิดว่าเปิดตัวแบบนี้ดีกว่า แล้วพี่คานาเอะน่าจะมัวแต่โฟกัสว่าคุณซาเนมิตื่นแล้ว เลยไม่ทันแนะนำตัวนี่แหละค่ะ

นี่ชอบมากที่ซาเนมิเห็นพี่แกเป็นนางฟ้า ก่อนแปลงร่างเป็นนางมารทันทีที่บอกว่าต้องอยู่ที่นี่ไปอีกพักนึง 55555 เลยอยากฟังคนอ่านค่ะว่า คิดไงกับตอนนี้บ้าง 55555

หลังจากนี้มาลุ้นพัฒนาการสองคนนี้กันดีกว่าค่ะ ว่าเค้าทั้งสองจะมีปฏิกิริยาต่อกันยังไง

ขอบคุณคนอ่านทุกท่าน ทุกคอมเมนต์ และทุกกำลังใจนะคะ แล้วพบกับตอนที่ 5 ในวันพุธหน้านี้ค่ะ ^^

Author's Talk 09 OCT 2022

สวัสดีค่า มาถึงคิวลงฉบับ Rewrite สำหรับรวมเล่มนะคะ เพื่อให้เนื้อหาออกมาสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ค่ะ

ต้องขอโทษนะคะที่เมื่อวานไม่ได้มาตามนัด กลับมาจากงาน CA7 แล้วร่างแหลกมากค่ะ อาบน้ำเสร็จคือสลบกลางอากาศเลย เลยดีเลย์ไปวันนึง

ดีใจมาก ๆ นะคะที่ได้เจอหลายคนในงาน CA7 รวมถึงคนที่สนใจเก็บงานของเราค่ะ จริง ๆ ยังไม่ได้ลง Special Talk ของจริง แต่ยังไงจะไว้ช่วง 13-14 นะคะ ตอนนี้ขอเคลียร์งานประเมินผลงานของตัวเราก่อนค่ะ

ใครที่พลาดงานนี้แล้วยังอยากเก็บเล่มนี้ สามารถดูรายละเอียดเบื้องต้นของรวมเล่มทั้งสองเล่ม ฉบับปรับปรุงล่าสุด 16 APR 2022 มาให้ได้ศึกษานอกเหนือจากตัวฟิคที่สามารถอ่านตอนหลังได้ใน ReadAWrite | Dek-D | ReadHaus นะคะ

รายละเอียด KNY FF - In Time With You #ห้วงเวลาของเราสอง (Tomioka Giyuu x Kochou Shinobu)

รายละเอียด KNY FF - In The Remembrance of Her #แด่เธอในความทรงจำนิรันดร์ (Shinazugawa Sanemi x Kochou Kanae)

ถ้าสนใจ จิ้มลิงค์สั่งจองด้านล่างได้เลยค่ะ หรือดูรายละเอียดพร้อมกรอกแบบฟอร์มได้ที่นี่นะคะ [Link]

แต่ทั้งนี้ ใครไม่สะดวกไม่เป็นไรนะคะ รับรองได้อ่านเนื้อหาเหมือนเดิม และในรูปแบบ Rewrite เหมือนกันค่ะ เพียงแต่อาจจะได้อ่านตอนพิเศษช่วงท้ายหลังจากเราส่งเล่มล็อตแรกนะคะ

หรือไม่ก็รอตอนเราเปิดพรีอีกรอบ ช่วงเราทำแอนโธ Days Rise, Nights Fall หรือเขียน KNY FF - The Tales of Butterfly Effects จบค่ะ ^^ คงอีกทีต้นปีหน้าเลย

แล้วอย่างไร มาพบกับรีไรท์ตอนที่ 5 ในวันอังคารนี้นะคะ อย่าลืมรักษาสุขภาพกันทุกคนค่ะ ^^