สระว่ายน้ำโรงเรียน ปี 2013

ฮิโรชิในวัย 17 ปี เป็นรุ่นพี่ ม.6 ของโรงเรียน ทำหน้าที่เป็นไลฟ์การ์ดของสระว่ายน้ำทุกวัน ที่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นสระที่มีหลังคา โดยมีเจมส์มาคอยดูแลเขาอีกที

“ตกลงจะดูพี่มากหรือจะดูคู่กรรม” เจมส์ถามขณะที่กำลังกดจองตั๋วหนังในโทรศัพท์

“พี่มากดีกว่า” ฮิโรชิที่นั่งอยู่ริมสระ เอาหางแกว่งในน้ำไปมาตอบ

“เอ้า นึกว่าจะอยากดูคู่กรรม เห็นเป็นคนญี่ปุ่น” เจมส์แซว

“เราดูหนังญี่ปุ่นไปเลยดีกว่า ยังไม่ได้ดู Evangelion 3.0 เลยอ่ะ เพิ่งนึกได้” ฮิโรชิออกความเห็น

“เราดูภาคแรกไม่รู้เรื่องอ่ะเลยไม่ดูต่อ” เจมส์ให้ความเห็นบ้าง

“อ้อออ เข้าใจละ” ฮิโรชิพยักหน้า

อีกฟากหนึ่งของสระ มีเด็กสาวคนหนึ่งแอบมองฮิโรชิอยู่ในน้ำ ในมือเธอถือโฟมช่วยว่ายน้ำ แล้วก็เริ่มว่ายไปเรื่อยๆ

“เจมส์ นายไม่คิดจะลงมาว่ายน้ำมั่งเหรอ นั่งอยู่แต่บนนั้นไม่เบื่อรึไง” ฮิโรชิถามเจมส์

“ม่ายอ่ะ เราไม่ชอบว่ายน้ำ เราชอบเล่นบาสมากกว่า” เจมส์ตอบ

“นายอ่ะเกือบตกวิชาว่ายน้ำนะ ไปเปลี่ยนชุดไป เดี๋ยวเราสอนให้” ฮิโรชิคะยั้นคะยอ

“ก็ผ่านแล้วนี่ ไม่ต้องเรียนแล้วด้วย ก็ไม่เห็นต้องว่ายเลย” เจมส์มองไปทางอื่น

ฮิโรชิวิดน้ำใส่เจมส์

“เฮ้ย อย่าเล่นงี้ดิ มันเปียก” เจมส์เช็ดน้ำออกจากหน้าจอมือถือ

“ปายยย ไปเปลี่ยนชุด” ฮิโรชิไล่

“ไม่เอาาาา ไม่ได้เอาชุดมา” เจมส์ยังปฏิเสธ

“ตามใจ วันไหนจมน้ำอย่าหาว่าเราไม่เตือน” ฮิโรชิค้อนใส่

“อะไรเนี่ย ก็เราไม่อยากว่ายอ่ะ” เจมส์ง้อ

เด็กสาวว่ายมาถึงกลางสระ แล้วก็ทำโฟมหลุดมือ ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ ฮิโรชิเห็นพอดีเลยรีบว่ายไปช่วนอย่างเร็ว เขาดึงเด็กสาวขึ้นมาจากน้ำ แล้วว่ายพาไปที่ขอบสระ เด็กสาวแน่นิ่งอยู่ ฮิโรชิปีนขึ้นมาที่ขอบสระเพื่อดูอาการ คนมองกันทั้งสระ

ฮิโรชิสังเกตว่าเด็กสาวยังหายใจอยู่ เลยทำหน้าเซ็ง

“น้องครับ มาเล่นแบบนี้ไม่ตลกนะ มันอันตรายนะครับ” ฮิโรชิพูดกับเด็กสาว

เด็กสาวเลยลืมตา ลุกขึ้นแล้วก็เดินสะบัดสะบิ้งหนีไป เจมส์นั่งหัวเราะคิกคัก

“ขำไรอ่ะ” ฮิโรชิถาม

“แฟนคลับเยอะน้าาาา ถึงขั้นแกล้งจมน้ำ เพื่อจะได้โดนพี่ฮิโรชิ เงือกหนุ่มสุดหล่อทำ CPR อ่ะ ฮ่าๆๆ” เจมส์แซว

ฮิโรชิเอาหางสะบัดน้ำใส่เจมส์เปียกไปทั้งตัวแล้วก็หัวเราะชอบใจ

………………..

ช่วงค่ำหลังสระปิด เจมส์เข็นวีลแชร์ฮิโรชิออกมาแบบเงียบๆ สภาพผมยังไม่แห้งดี

“เป็นไรอ่ะ โกรธเหรอออ” ฮิโรชิถาม

เจมส์ไม่ตอบ เข็นต่อไปเรื่อยๆ

“เฮ้ยยย เราขอโทษ” ฮิโรชิเริ่มกลัวว่าเจมส์จะโกรธจริงๆ

“ขอโทษน้าาา จะไม่ทำอีกแล้วคร้าบบ” ฮิโรชิง้อ

“เคๆ หายโกรธละ ง้ออย่างกับเป็นแฟนอ่ะ ตลก” เจมส์ตอบ

คำพูดนี้ทำให้ฮิโรชิอึ้งไปนิดหนึ่งเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปอีกรอบ

“ถามหน่อยดิ นายไม่คิดจะไปจีบใครเลยเหรอ ผู้หญิงเข้าหากี่คนก็เทเค้าหมด” เจมส์ถาม

“แล้วนายอ่ะ เห็นเทเค้าหมดเหมือนกันนี่” ฮิโรชิถามกลับ

“เราถามนายก่อนนะ” เจมส์ย้อน

“อ่ะ ตอบก็ได้ เราไม่ได้ชอบพวกนั้นเลย พอใจยัง” ฮิโรชิตอบ

“ไม่ชอบซักคนเลยเหรอ แองจี้ก็น่ารักนะ เรียนเก่งด้วย” เจมส์ถามต่อ

“ก็น่ารักดีอ่ะ แต่เราไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นเลย” ฮิโรชิตอบ “ตานายตอบละเจมส์”

“อืมมม เราก็ไม่ได้ชอบพวกนั้นเหมือนกัน อีกอย่างนึกเราไม่ว่าง เรารับงานดูแลนายอยู่นี่ไง” เจมส์ตอบ

“ไม่เห็นเกี่ยวเลย นายจะจีบใครก็เรื่องของนายดิ พาเค้ามาอยู่กับเราก็ได้” ฮิโรชิเสนอ

“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวมาแย่งงานเรา ฮ่าๆๆ” เจมส์หัวเราะ

“เฮ้ยยย จริงนะเว้ยย ชอบใครก็จีบเค้าเหอะ ไม่ต้องห่วงเราหรอก” ฮิโรชิพูดอย่างซีเรียส

“คนที่เราชอบอ่ะ เราชอบเค้าไม่ได้ เราทำใจละ” เจมส์ตีหน้าเศร้า

“เดี๋ยว ใครอ่ะ ไม่เคยเห็นเล่าให้ฟังเลย แล้วทำไมชอบเค้าไม่ได้” ฮิโรชิสงสัย

“ช่างเหอะๆ อย่าสนใจเลย” เจมส์บ่ายเบี่ยง

“พูดงี้ยิ่งอยากรู้นะเนี่ย” ฮิโรชิสงสัยกว่าเดิม

เจมส์เดินไปคุยกับแท็กซี่ริมถนน คนขับเลยเดินมาช่วยจัดการพาฮิโรชิขึ้นรถ แล้วพับวีลแชร์ไว้ในกระโปรงท้าย เจมส์เข้ามานั่งข้างๆฮิโรชิ จากนั้นก็ออกรถ

“กลับบ้านค่ำตลอดเลยนะ สองคนเนี้ย ไปส่งที่เดิมใช่มั้ย” แท็กซี่ถาม

“ครับพี่” เจมส์ตอบ

รถขับไปเรื่อยๆ ทั้งสองคนนั่งนิ่ง แล้วฮิโรชิก็เริ่มหลับในรถ หัวเซไปซบกับไหล่เจมส์ เจมส์ปล่อยให้ฮิโรชิหลับไปแบบนั้น แต่ซักพักฮิโรชิก็เอามือมาพาดที่ต้นขาเจมส์ เจมส์ถึงกับนั่งเกร็ง เขาได้ยินเสียงหายใจของฮิโรชิดังแทรกขึ้นมาจากเสียงเครื่องยนต์ แล้วฮิโรชิยังเลื่อนมือขึ้นมาเรื่อยๆอีก เจมส์กลืนน้ำลายแล้วพยายามนั่งนิ่งๆเก็บอาการ เอามือถือขึ้นมาดู

สักพัก ฮิโรชิที่ซบไหล่เจมส์อยู่ก็ร่วงลงไปที่ตักเจมส์ เจมส์ต้องชูมือถือหลบ ส่วนอีกมือหนึ่งติดอยู่ที่หลังฮิโรชิ เขานั่งเกร็งกว่าเดิม พยายามจะเอามือผลักฮิโรชิแต่ก็ตัดสินใจไม่ทำ ปล่อยฮิโรชิไว้อย่างนั้น เหงื่อเริ่มไหล ฮิโรชิขยับหัว ริมฝีปากไปโดนขาอ่อนของเจมส์ เจมส์วางมือถือแล้วเอามือจิกเบาะแน่น

“ซอยหน้าใช่มั้ยน้อง” แท็กซี่ถาม

“อ่ะ… ใช่ครับพี่ เลี้ยวขวาแยก 3 นะครับ” เจมส์เริ่มตั้งสติได้

ฮิโรชิลุกขึ้นแบบงัวเงีย เจมส์ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“จะถึงแล้วเหรอ” ฮิโรชิถาม

“อืม…” เจมส์ตอบ

แท็กซี่ไปจอดที่หน้าบ้านบูรพาทิศ เจมส์ไปเอาวีลแชร์ลง แล้วก็ไปอุ้มฮิโรชิขึ้นวีลแชร์ จ่ายเงิน แล้วแท็กซี่ก็ขับออกไป

เจมส์ไปเปิดบ้าน พบว่าไม่มีใครอยู่ เลยพาฮิโรชิเข้าบ้านเอง

“ป้ามายูมิไปไหนอ่ะ” เจมส์ถาม

“ไปหาเพื่อนเค้าอ่ะ แต่ซักพักคงกลับ” ฮิโรชิตอบ

“พี่แสงล่ะ” เจมส์ถามต่อ

“ลากลับต่างจังหวัดอ่ะ” ฮิโรชิตอบ

“แล้วจะกินอะไรอ่ะเย็นนี้” เจมส์ถาม

“มีบะหมี่เกี๊ยวในตู้เย็น เดี๋ยวเอามาเวฟเองก็ได้” ฮิโรชิชี้มือไปที่ครัว

“พานายไปลงน้ำก่อนดีกว่า เดี๋ยวเราเวฟบะหมี่ให้” เจมส์เสนอ ฮิโรชิพยักหน้า

เจมส์เข็นวีลแชร์ไปที่ห้องฮิโรชิที่ถูกปรับปรุงใหม่ อ่างจากุชชี่ถูกรื้อออกไปแล้วทำอ่างใหม่ใหญ่กว่าเดิมเพื่อให้ฮิโรชินอนเหยียดตัวได้ ข้าวของในห้องถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ

“ถอดเสื้อออกดิ เดี๋ยวเราเอาไปลงตะกร้าซักให้” เจมส์สั่ง

ฮิโรชิถอดเสื้ออย่างว่าง่าย แล้วก็ยื่นให้เจมส์ จังหวะที่ยื่นให้เขาแอบเอานิ้วสัมผัสมือเจมส์นิดหนึ่ง เจมส์อึ้งไป แล้วก็เดินหนีเอาเสื้อไปลงในตะกร้า

“เดี๋ยวดิ” ฮิโรชิเรียก “อย่าลืมกางเกง”

เจมส์หันมา ฮิโรชิค่อยๆรูดซิปกางเกงแล้วดึงออก เหลือแต่หางที่เปลือยเปล่า แล้วก็ยื่นกางเกงให้เจมส์ เจมส์รู้สึกว่าลมหายใจร้อนผ่าว รีบเอาเสื้อผ้าไปหย่อนในตะกร้าแล้วก็รีบออกจากห้องไป

“ปวดฉี่อ่ะ ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ เดี๋ยวเวฟบะหมี่ให้กิน” เจมส์รีบพูดแล้วปิดประตู

ฮิโรชินั่งนิ่งอยู่บนวีลแชร์แป๊บหนึ่ง แล้วก็พาตัวเองลงจากวีลแชร์ไปยังอ่าง

เจมส์รีบเปิดประตูเข้าห้องน้ำ เดินไปที่ส้วม มองลงข้างล่าง

“เราโรคจิตใช่มั้ยวะเนี่ย ไม่ไหวแล้ว” เขาพึมพำ

ฮิโรชินอนอยู่ในอ่างเงียบๆ แล้วก็ได้ยินเสียงเจมส์ครางดังออกมาจากห้องน้ำหนึ่งครั้ง ตามด้วยเสียงกดชักโครก และเสียงเปิดประตูห้องน้ำ

…………………………

ฮิโรชิที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไถวีลแชร์ออกมาจากห้อง เจมส์กำลังตั้งโต๊ะ เขายื่นตะเกียบให้ฮิโรชิ แล้วก็นั่งตรงข้ามกัน จากนั้นก็เริ่มกินบะหมี่กัน

“ตอนหลับอยู่ในรถเราฝันด้วยอ่ะ” ฮิโรชิเล่า

“ฝันว่า?” เจมส์ถาม

“ฝันเห็นงู แต่หน้าตามันเหมือนมังกร มันมีหงอนเว้ย แล้วมันมาพันรอบตัวเรา เอาหัวมาไถตรงหูเราด้วย” ฮิโรชิเล่า

เจมส์ถึงกับสำลักบะหมี่ รีบกินน้ำทันที

“เป็นไรอ่ะ” ฮิโรชิถาม

“เปล่าๆ อื้มมมม เล่าต่อๆ” เจมส์บอก

“ก็ หลังจากนั้นมันก็เลื้อยเข้าไปอยู่ในเสื้อเรา อยู่ในนั้น ไม่ยอมออกมา แค่นั้น” ฮิโรชิเล่าต่อ

“อ๋อออ ฝันแบบนี้อาจจะเจอเนื้อคู่นะ” เจมส์รับบทหมอดูทำนายฝัน

“จริงดิ” ฮิโรชิแปลกใจ หยิบมือถือขึ้นมาเสิร์ชกูเกิ้ล “เจอละ ในเว็บนี้บอกว่า คนแรกที่เจอหลังจากฝันเห็นงูจะเป็นเนื้อคู่ของคุณ …. อ้าว เราตื่นมาบนตักนายเลยอ่ะ”

เจมส์สำลักอีกรอบ

“ไม่สบายป่ะเนี่ย” ฮิโรชิถามอย่างเป็นห่วง

“เราโอเค” เจมส์บ่ายเบี่ยงแล้วดื่มน้ำ

“นายดูแปลกๆนะตั้งแต่ตอนจะไปเข้าห้องน้ำละ หน้าแดงหูแดงเลย” ฮิโรชิสังเกต

“สงสัยอากาศร้อนมั้ง” เจมส์บ่ายเบี่ยง

“เออ เมื่อกี๊เราผ่านห้องน้ำมาอ่ะ ได้กลิ่นอะไรไม่รู้ คาวๆแต่ก็เหมือนจะหอมๆ” ฮิโรชิเล่าอีก

เจมส์สำลักรอบที่สาม คราวนี้เขาวางตะเกียบ เลิกกินแล้ว

“เราคงไม่สบายจริงๆ เราขอตัวกลับบ้านก่อนนะ ขอโทษที่ไม่ได้ล้างจาน ฝากจัดการทีนะ” เจมส์ลุกจากโต๊ะ ปล่อยให้ฮิโรชินั่งงงอยู่คนเดียว

เจมส์หยิบกระเป๋าแล้วผลุนผลันออกมาจากบ้านฮิโรชิเข้าไปที่บ้านตัวเอง เขาตรงเข้าไปในห้องนอนแล้วทิ้งตัวลงที่เตียง

“ไม่ได้ดิ เราจะชอบมันไม่ได้ เราแค่ทำงานดูแลมัน ต้องตั้งสติสิ” เจมส์บ่นกับตัวเอง

ส่วนฮิโรชิก็นั่งหน้าเศร้าอยู่ที่โต๊ะกินข้าว

“ทำไมวะ ชอบเราไม่ได้จริงเหรอ” ฮิโรชิพึมพำกับตัวเองเช่นกัน

โปรดติดตามตอนต่อไป