รายการวู้ดดี้ เกิดมาคุย

“วู้ดดี้ เกิดมาคุย วันนี้ ผมอยู่กับแขกพิเศษที่กำลังเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์อยู่ในขณะนี้ครับ เป็นนักร้องไอดอลคนใหม่ขวัญใจคนทั้งประเทศ ที่หลายคนตั้งตารอคอยคอนเสิร์ตของเค้า เพราะว่าเมื่อวานนี้เอง บัตรคอนเสิร์ตขายหมดเกลี้ยงภายใน 10 นาที แล้วก็เป็นเจ้าของเพลงเศร้าที่ตราตรึงมาก ชื่อเพลงว่า A Glance From You ที่สำคัญที่สุด เค้าไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นเงือกครับ ขอต้อนรับคุณฮิโรชิ อิชิกาว่าครับ”

เสียงของวู้ดดี้พากย์ สลับกับฟุตเทจแฟนคลับที่ไปรอซื้อตั๋วคอนเสิร์ต, MV, กับภาพฮิโรชิดำผุดดำว่ายอยู่ในสระว่ายน้ำ

ภาพตัดมาเป็นวู้ดดี้ ถอดเสื้อนั่งคุยอยู่กับฮิโรชิในสระว่ายน้ำ ฮิโรชิหลุดขำเปิดรายการทันที

“ผมนึกว่าพี่จะมาคุยกับผมบนบก!” ฮิโรชิระเบิดหัวเราะ

“เฮ้ย คุยกับเงือกก็ต้องลงมาคุยในน้ำสิ นี่พี่ใส่หางเงือกมาด้วยเห็นมะ” วู้ดดี้สะบัดหางเงือกที่ตัวเองใส่ขึ้นมา

ฮิโรชิหัวเราะชอบใจ “โอเคครับพี่” แล้วก็สะบัดหางโชว์บ้าง

“วันนี้เราจะคุยกันภาษาเงือก” วู้ดดี้เกริ่น

“ครับ” ฮิโรชิตอบ

“คุณเป็นเงือกสัญชาติญี่ปุ่น ทำไมมาอยู่เมืองไทย” วู้ดดี้ถาม

“คุณป้าพาที่นี่หลังจากแม่ผมเสียครับ เพราะว่าที่นี่อากาศอุ่นกว่า และหางผมต้องเปียกตลอดเวลา” ฮิโรชิตอบ

“คุณแม่เป็นอะไรถึงเสียครับ พี่ถามได้มั้ย” วู้ดดี้ถาม

“หลังจากที่คลอดผม คุณแม่ผมอายจนไปกระโดดรางรถไฟครับ” ฮิโรชิข่มอารมณ์ตอบ

“เสียใจด้วยนะครับ” วู้ดดี้แสดงความเสียใจ “มีอีกคำถามนึง ที่ฮิโรชิไม่เคยตอบสื่อเลย แต่วันนี้เราตกลงกันว่าจะเปิดอกคุยกันที่นี่เป็นครั้งแรก … พ่อคุณเป็นใคร คุณเกิดมาได้ยังไงครับ”

“คุณป้าผมก็เพิ่งมาบอกความจริงก่อนที่ท่านจะเสียจากโรคมะเร็งเมื่อไม่นานมานี้ครับ คือ… คุณแม่ผมเป็นคนฝึกโลมา แล้ววันนึงก็เกิดอุบัติเหตุ ตกลงไปในสระ แล้วก็โดนโลมาข่มขืนครับ … แล้วแม่ก็ตั้งท้อง ออกมาเป็นผมครับ” ฮิโรชิพยายามเล่าแบบข่มอารมณ์

“ถ้างั้นแสดงว่าพ่อของคุณก็คือ…” วู้ดดี้เว้นประโยค

“ครับ” ฮิโรชิพยักหน้า

“ตอนที่ได้รู้ความจริงนี้ ฮิโรชิรู้สึกยังไงบ้าง” วู้ดดี้ถามต่อ

“อยากตายครับ” ฮิโรชิเริ่มเสียงเครือ

“ทำไม” วู้ดดี้ถาม

“ผมอายมากครับ ผมว่าเป็นพี่พี่ก็อาย จริงมั้ยครับ” ฮิโรชิถามกลับ

“แล้วทำไมถึงตัดสินใจมาเล่าในวันนี้” วู้ดดี้ถาม

“ผมว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บเป็นความลับ มันเป็นความลับอยู่นานพอแล้ว ผมไม่อยากให้ใครก็ไม่รู้เอาไปพูดบิดเบือนไปกันใหญ่ สู้บอกความจริงให้ทุกคนทำใจดีกว่าครับ” ฮิโรชิตอบ

“หลังจากที่ทุกคนได้ยินแบบนี้ พี่วู้ดดี้เชื่อว่าทุกคนจะรับได้ครับ เราทุกคนต่างก็อยากเกิดมาครบ 32 กันหมด พี่ว่ามันไม่ใช่ความผิดของฮิโรชิเลย” วู้ดดี้พูด

“ครับ” ฮิโรชิพยักหน้า

“มาที่คอนเสิร์ตที่ฮิโรชิกำลังจะเล่นดีกว่า” วู้ดดี้เปลี่ยนเรื่อง

“ครับ” ฮิโรชิเริ่มยิ้ม

“เตรียมตัวกันยังไงบ้าง พี่ก็ไม่เคยเห็นเงือกเล่นคอนเสิร์ต อยากรู้เหมือนกันว่าจะเล่นยังไง” วู้ดดี้ถาม

“ซ้อมหนักมากครับพี่ ผมระบมไปหมดทั้งตัวเลยครับ นี่ลงมาแช่น้ำได้ผมสบายตัวมากเลย” ฮิโรชิตอบ

“แล้วจะเล่นกันในน้ำเหรอ หรือยังไง” วู้ดดี้ถาม

“เล่นในน้ำไม่ได้ครับพี่ เดี๋ยวไมค์ช้อต เล่นบนบก บนเวทีนี่แหละครับ” ฮิโรชิหัวเราะ “ก็จะมีแดนเซอร์ มีอุปกรณ์ที่ช่วยให้ผมเคลื่อนตัวไปบนเวทีได้ครับ”

“เหรอ อุปกรณ์นี่คืออะไรอ่ะ”

……………………….

อิมแพคชาเลนเจอร์ ปี 2018

โลโก้ HIROSHI : THE ATLANTIS CONCERT สว่างอยู่บนจอ LED บนเวที คนดูตะโกนเรียกหาฮิโรชิ เพราะกำลังอยู่ในช่วง Encore สักพักไฟบนเวทีก็สว่างขึ้น ฮิโรชิปรากฏตัวในชุดดำประดับด้วยทอง หางของเขาถูกยึดไว้บนแท่นที่อยู่เหนือรถบังคับ ทำให้เหมือนว่าเขากำลังยืนอยู่ด้วยหางของตัวเอง รถบังคับค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปข้างหน้าเวที

อินโทรเพลง “You Are Like My Legs” ขึ้น ฮิโรชิร้องเพลง คนดูชูไฟมือถือโบกไปตามจังหวะ

[คลิกที่วิดีโอเพื่อฟังซาวด์แทรค]

เมื่อฟ้าให้เราได้มาเจอกัน

สวรรค์ให้เราได้มาใกล้ชิด

เธอนั้นกลายเป็นคนสำคัญ

มาให้ฉันได้อยู่เป็นคู่คิด

เมื่อไม่อาจจะเดิน

เธอก็อุ้มฉันไป

ฉันรักเธอเหลือเกิน

เป็นเหมือนส่วนหนึ่ง

You are like my legs

Taking me everywhere

One and only love

You are always care

แม้เวลานานเท่าไหร่

เธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม

รักเราอาจไม่ยิ่งใหญ่

แต่ค่อยค่อยเพิ่ม

ชะตาชี้ให้เรามาคู่กัน

ให้ชีวิตฉันได้มีความหมาย

สุขและทุกข์เราก็ร่วมแบ่งปัน

ผ่านชีวิตที่รสชาติหลากหลาย

เมื่อไม่อาจจะเดิน

เธอก็อุ้มฉันไป

ฉันรักเธอเหลือเกิน

เป็นเหมือนส่วนหนึ่ง

You are like my legs

Taking me everywhere

One and only love

You are always care

แม้เวลานานเท่าไหร่

เธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม

รักเราอาจไม่ยิ่งใหญ่

แต่ค่อยค่อยเพิ่ม

พอเพลงจบ ฮิโรชิก็เริ่มพูดกับคนดู

“ขอบคุณทุกคนมากๆนะครับ ที่มาเป็นกำลังใจให้ผมในคืนนี้” ฮิโรชิพูด

คนดูส่งเสียงกรี๊ด โบกไม้โบกมือ

“ไม่รู้ทุกคนจะจินตนาการออกมั้ยว่าคืนนี้สำคัญกับผมขนาดไหน”

ทั้งฮอลล์เงียบกริบ

“คืนนี้มันคือความฝันของผมเลยครับ ก็เหมือนกับศิลปินทุกคนนั่นแหละที่อยากให้เพลงของตัวเองเป็นที่รู้จัก ตัวผมเองก็เกือบจะถอดใจแล้ว พี่ๆโปรดิวเซอร์ก็เกือบจะถอดใจแล้ว แต่ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นได้เพราะพวกคุณทุกคนเลยครับ” ฮิโรชิพูดเสียงเครือ

คนในฮอลล์ส่งเริ่มเสียงเชียร์ พอฮิโรชิเห็นคนดูทำแบบนั้นเขาก็เริ่มน้ำตาแตก พูดอะไรไม่ออก

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร” คนดูในฮอลล์พูดพร้อมกัน

ฮิโรชิทั้งไหว้ทั้งโค้งขอบคุณทุกคน แล้วก็ปาดน้ำตา

“ดราม่าใหญ่เลย โอ๊ย …. ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน ผมขอพูดอะไรอีกซักแป๊บนึงได้มั้ยครับ” ฮิโรชิถาม

“ได้!!!” คนดูตะโกนพร้อมกัน

“นานๆก็ได้!!” มีคนนึงตะโกนขึ้นมา

“ครับ ก็… คอนเสิร์ตนี้ผมตั้งใจทำมากนะครับ เสียดายที่คุณป้ากับคุณแม่ไม่มีโอกาสมาเห็น ท่านคงจะภูมิใจมาก ผมหวังว่าแม่ที่อยู่บนสวรรค์...คงจะเลิกอายที่มีลูกเป็นเงือกนะครับ เพราะผมได้รับความรักจากทุกคนมากขนาดนี้ ขอบคุณจากใจจริงครับ”

ฮิโรชิโค้งให้คนดู

ทุกคนส่งเสียงเชียร์ ฮิโรชิเงยหน้าขึ้นมาปาดน้ำตาอีกครั้ง

“นอกจากจะขอบคุณพี่ๆที่ค่าย Bang Factory แล้ว มีคนสำคัญอีกคนนึงที่ผมอยากจะขอบคุณ คนๆนี้เขาเป็นขาให้ผมมาตลอด เพลงที่ร้องจบไปเมื่อกี๊ผมก็ต้องใจแต่งให้เค้า เค้าเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยอยากจะออกสื่อเท่าไหร่ แต่วันนี้ขอละกัน … เจมส์ครับ ขึ้นมาบนเวทีหน่อย” ฮิโรชิหันไปข้างหลัง

ทีมงานดันเจมส์ออกมาจากข้างหลังเวที เขาใส่เสื้อเชิ้ตฮาวาย กางเกงยีนส์ แบบไม่ได้ตั้งใจจะขึ้นมาบนเวทีเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ต้องยอมขึ้นมา เขาเดินออกมายืนอยู่ข้างๆฮิโรชิ

“นายจะทำอะไรวะ” เจมส์กระซิบ

ฮิโรชิยิ้มให้เจมส์ แล้วก็พูดออกไมค์

“นี่คือคนสำคัญที่ผมอยากจะขอบคุณครับ นี่คือเจมส์ เขาเป็นขาให้ผมมาตลอดหลายปี คอยไปรับไปส่งผมตลอด ดูแลผมอย่างใส่ใจที่สุด คอยปลอบผม อยู่ข้างๆผม ในวันที่ผมเสียใจที่สุด .... เป็นคนรักที่เยี่ยมยอดที่สุดเลยครับ”

คนดูกรี๊ดลั่นฮอลล์ ส่วนเจมส์ช็อคเพราะไม่รู้ว่าจะเจออะไรแบบนี้ เขาเขินจนทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งๆ

“ผมว่าคนๆนี้ ควรได้ความรักจากทุกคนไม่ต่างจากผมครับ ขอบคุณนะเจมส์” ฮิโรชิพูดออกไมค์

เจมส์ยังยืนเขินอยู่ ฮิโรชิปลดล็อตตัวเองจากรถบังคับ กระโดดลงไปกอดเจมส์ เจมส์รีบกอดฮิโรชิไว้เพราะกลัวจะร่วงลงพื้น แล้วฮิโรชิก็จูบเขาอย่างดูดดื่ม ท่ามกลางเสียงกรี๊ดจากคนทั้งฮอลล์ แล้วเจมส์ก็อุ้มฮิโรชิขึ้นเหมือนเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาว

“จูบต่อหน้าคนเป็นหมื่นมันรู้สึกแบบนี้นี้เอง” ฮิโรชิหัวเราะ

คนดูยังคงกรี๊ดและเอามือถือขึ้นมาถ่ายรูป

“กลับบ้านดีๆนะครับทุกคน รักษาตัวด้วยน้าาา” ฮิโรชิพูดออกไมค์

เจมส์เดินไปที่หลุมไฮโดรลิค แล้วก็ค่อยๆเลื่อนลงไปข้างใต้เวที ฮิโรชิโบกมือลาคนดูบน เจมส์ที่มือไม่ว่างก็โค้งให้คนดูเบาๆด้วย จนไฮโดรลิคเลื่อนลงมาถึงชั้นล่าง ทีมงานรีบเอาวีลแชร์มารับ รับไมค์ แล้วช่วยกันวิ่งเข็นฮิโรชิไปที่รถตู้ที่จอดอยู่ข้างหลังอย่างรวดเร็ว เจมส์อุ้มฮิโรชิขึ้นรถ ทีมงานรีบยกวีลแชร์ขึ้นข้างหลัง ปิดประตูให้ แล้วรถก็รีบเคลื่อนออกไป

“ไอ้ต้าวปลาน้อย ทำอะไรลงไปรู้ตัวมั้ย” เจมส์ดุ

“ทำไมอ่ะ ก็นายควรได้ออกไปอยู่ข้างหน้าบ้างนะ” ฮิโรชิง้อ

“เขินนะเว้ย คราวหน้าบอกกันนิดนึง จะได้แต่งหน้าแต่งตัวดีๆหน่อย” เจมส์ยังงอนอยู่

“ขอโทษค้าบบ แต่ถ้าบอกนายก็คงไม่ยอมออกมาใช่มั้ยล่ะ” ฮิโรชิง้อต่อไป

เจมส์หันมาจูบฮิโรชิแบบสายฟ้าแล่บ แล้วค่อยๆปล่อยอย่างโรแมนติค

“เหนื่อยป่าว” เจมส์กระซิบถาม

ไม่มีคำตอบจากฮิโรชิ เขากอดแขนเจมส์แล้วเอาหน้าซบ แล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนแทนคำตอบ เจมส์เอามืออีกข้างกุมมือฮิโรชิไว้ แล้วหลับตาลงไปด้วยกัน

THE END

ฮิโรชิและเจมส์จะกลับมาใน

The Merman Celebrity

เร็วๆนี้