ที่วัด

งานศพของป้ามายูมิจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายแบบไทย โดยมีเจมส์ พี่แสง กับน้ากุหลาบมาคอยดูแลงาน ให้ฮิโรชิคอยรับแขก เพื่อนๆของป้ามายูมิ เพื่อนๆของฮิโรชิ รวมถึงคนในค่ายเพลงก็มาช่วยกันจัดงาน พอพี่ลอร่ามาถึงฮิโรชิก็รีบไถวีลแชร์ออกไปต้อนรับ

“สวัสดีครับพี่” ฮิโรชิยกมือไว้

“เสียใจด้วยนะฮิโรชิ” พี่ลอร่ารับไว้แล้วพูดกับเขา

“ครับพี่” ฮิโรชิตอบ

“ให้พี่นั่งไหน เดี๋ยวพี่เดินไปเอง เราจะได้รับแขก” พี่ลอร่าถาม

“เดี๋ยวให้เจมส์พาไปนะครับ” ฮิโรชิตอบ “เจมส์” เขาตะโกนเรียกเจมส์

เจมส์รีบวิ่งมาสวัสดีพี่ลอร่า

“พาพี่ลอร่าไปนั่งหน่อยดิ” ฮิโรชิบอกเจมส์

“ได้ๆ ตามผมมาเลยครับพี่” เจมส์พูดแล้วพาพี่ลอร่าไปนั่ง

ฮิโรชิมองไปเห็นหมอหลิวกำลังเดินเข้ามาในงาน เขารีบไถวีลแชร์ไปสวัสดี

“สวัสดีครับหมอหลิว” ฮิโรชิยกมือไหว้

“เสียใจด้วยนะฮิโรชิ หมอก็ไม่คิดว่าจะไปเร็วขนาดนี้ เราเพิ่งคุยกันหยกๆ” หมอหลิวพูด

“หมอรู้เหรอครับ” ฮิโรชิถาม

หมอหลิวพยักหน้า “หมอนี่แหละเป็นคนบอกให้ป้าเค้าไปตรวจ แต่ก็ช้าเกินไป ป้าเค้าเลยไม่ยอมรักษา แล้วก็สั่งหมอห้ามบอกเรา”

ฮิโรชินิ่งไป

“ผู้ใหญ่นี่ความลับเยอะจังนะครับ” ฮิโรชิพูด

“ทุกคนมีความลับทั้งนั้นแหละ ยิ่งอายุมากเท่าไหร่ ความลับก็เยอะมากเท่านั้น” หมอหลิวตอบ

……………………….

โลงศพของป้ามายูมิถูกเข็นขึ้นไปบนเมรุ สัปเหร่อเปิดโลงศพให้ฮิโรชิดูหน้าป้าของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย เจมส์ให้ฮิโรชิขึ้นขี่หลัง ฮิโรชิน้ำตาไหลอาบหน้า

“ผมจะดูแลฮิโรชิต่อเองนะครับ ป้าไม่ต้องห่วง ถ้าผมเคยล่วงเกินอะไร ขออโหสิกรรมให้ผมด้วยนะครับ” เจมส์พูดกับป้ามายูมิที่นอนอยู่ในโลง

“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ ขอให้ป้ามีความสุขบนสวรรค์นะครับ” ฮิโรชิพูดกับป้าเป็นภาษาญี่ปุ่น

ฮิโรชิพยักหน้าให้สัปเหร่อ เขาปิดฝาโลง แล้วก็จัดการเข็นโลงเข้าไปในเตาเผา

……………………….

บ้านบูรพาทิศ

ฮิโรชิเปิดไลฟ์คุยกับแฟนคลับที่ห้องนั่งเล่น มีครูโอ๋มานั่งเล่นเปียโนไฟฟ้าอยู่ใกล้ๆ พี่แสงก็มานั่งดู ส่วนเจมส์คอยคุมกล้อง มีแฟนคลับเข้ามาแสดงความเสียใจมากมาย ซึ่งฮิโรชิก็อ่านดูบนไอแพดของตัวเอง

“อย่างที่ทุกคนทราบกันนะครับว่าคุณป้าผมเสียแล้ว และเพิ่งจะเผาไปเมื่อวานนี้ ก็… ขอบคุณทุกคนนะครับที่เข้ามาแสดงความเสียใจนะครับ ผมเชื่อว่าคุณป้าก็คงรับรู้ได้” ฮิโรชิพูดกับกล้อง แล้วก็ก้มอ่านไอแพด

“ครับ ผมจะสู้ต่อไปครับ” เขาพูดตอบคนที่มาคอมเม้นท์

“วันนี้คงไลฟ์ไม่นานนะครับ เพราะเดี๋ยวผมต้องไปพักผ่อน ต้องไปลอยอังคารคุณป้าอีกนะครับ แต่คืนนี้อยากร้องเพลงให้คุณป้าซักเพลง เป็นเพลงแต่งใหม่นะครับ มันยังไม่เรียบร้อย แต่หวังว่าทุกคนคงจะชอบกัน ชื่อเพลงว่า Farewell ครับ”

ฮิโรชิพูดจบ เขาก็พยักหน้ากับครูโอ๋ ให้เริ่มเล่นเปียโน

[คลิกที่วิดีโอเพื่อฟังซาวด์แทรค]

หลับตาให้สบาย

หลับไปทั้งใจกาย

หมู่ดาวที่กระจาย

ส่องแสงล้วนรอคอย

เก็บเธอไว้ในใจ

หากได้พบกันใหม่

คงจะต้องดีใจ

หากความฝันเป็นจริง

แต่ว่าเธอไม่อยู่แล้ว

ลอยไปไกล

ไม่มีทางย้อนกลับ

คงจากกันเพียงเท่านี้

ต้องปล่อยมือ

ให้เธอไปที่ใหม่

Thanks for everything

All the memories of you

ขอให้ทั้งสวรรค์

ดูแลเธอให้เธอสบาย

เพียงแค่นึกเสียดาย

เวลาน้อยเกินไป

จากกันเร็วเกินไป

ไม่ทันได้ตั้งตัว

คำที่เคยพูดไป

สัญญาที่เคยให้

จะทนสู้ต่อไป

เพื่อระลึกถึงเธอ

แต่ว่าเธอไม่อยู่แล้ว

ลอยไปไกล

ไม่มีทางย้อนกลับ

คงจากกันเพียงเท่านี้

ต้องปล่อยมือ

ให้เธอไปที่ใหม่

Thanks for everything

All the memories of you

ขอให้ทั้งสวรรค์

ดูแลเธอให้เธอสบาย

ฮิโรชิร้องเพลงไป ภาพความทรงจำต่างๆของเขากับป้ามายูมิก็ทยอยผุดขึ้นมาในหัว แต่เขาก็พยายามคุมตัวเองให้ร้องจนจบเพลงให้ได้ทั้งๆที่น้ำตาอาบแก้ม พอร้องจบเขาพูดอะไรไม่ออก ได้แต่โบกมือให้กล้อง แล้วก็เบือนหน้าหนี เจมส์เลยปิดไลฟ์

“มาเถอะ ไปนอนก่อนดีกว่านะ” เจมส์เดินไปอุ้มฮิโรชิจากโซฟา

“งั้นครูกลับละนะ รักษาตัวด้วย” ครูโอ๋เก็บของ

“ขอบคุณมากนะครับ” ฮิโรชิพูด

“ไม่เป็นไรๆ เรื่องแค่นี้ ครูเป็นห่วงเรามากกว่า” ครูโอ๋ตอบ

“เดินทางดีๆนะครับครู” เจมส์พูด

“ได้ๆ” ครูโอ๋ตอบ

“เดี๋ยวพี่แสงปิดบ้านด้วยนะครับ ผมจะค้างนี่แหละ” เจมส์บอกพี่แสง

“ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่แสงช่วยครูโอ๋ขนของเอง” พี่แสงพยักหน้าแล้วไปช่วยครูโอ๋เก็บของ

เจมส์อุ้มฮิโรชิเข้าไปที่ห้อง จัดการถอดเสื้อผ้าให้ฮิโรชิแล้วหย่อนเขาลงไปในอ่าง

“เราไม่เหลือใครแล้วอ่ะ” ฮิโรชิพูด

“พูดอะไรอย่างงั้น นายยังเหลือเรา เหลือพี่แสง กับคนอื่นๆอีกนะ” เจมส์ตอบ

ฮิโรชิเงียบ

“นายไม่ได้อยู่คนเดียว เราสัญญากับป้ามายูมิไว้แล้วนะ ว่าเราจะดูแลนายจนกว่าเราจะตายจากกัน” เจมส์พูดแล้วจับแก้มฮิโรชิ

“คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนหน่อยดิ” ฮิโรชิขอ

“ไม่ขอก็จะอยู่ รอแป๊บนะเดี๋ยวเราไปเอาถุงนอนมานอนตรงนี้แหละ” เจมส์พูด แล้วก็เดินออกไป

สักพัก เจมส์ก็กลับเข้ามาพร้อมกับถุงนอน เขาจัดแจงปูมันลงกับพื้นข้างๆอ่าง ปิดไฟเหลือแค่โคมไฟสลัวๆ แล้วก็ซุกตัวเข้าไปนอน แป๊บเดียวเขาก็ได้ยินเสียงฮิโรชิสะอื้น เขาชะโงกหน้าไปที่อ่าง แล้วก็เอามือลูบหัวฮิโรชิโดยที่ไม่มีคำพูดอะไรซักคำ เขาเข้าใจดีว่าตอนนี้ฮิโรชิรู้สึกอย่างไร เขาเลยก้มตัวลงไปจูบหน้าผากฮิโรชิ

“นอนเถอะที่รัก พรุ่งนี้เราต้องไปกันแต่เช้า” เจมส์กระซิบ

ฮิโรชิพยักหน้า

“ถ้าเรานอนกอดกันทั้งคืนได้ก็คงดีนะ” ฮิโรชิกระซิบ

เจมส์เอาตัวเองออกจากถุงนอน เขาค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก แล้วลงไปนอนในน้ำข้างๆฮิโรชิ

“เราอยู่ตรงนี้ทั้งคืนไม่ได้ แต่เราจะกอดนายจนหลับก็แล้วกัน” เจมส์กระซิบ

“แล้วนายจะไม่…” ฮิโรชิพูดไม่ทันจบ เจมส์ก็เอามือปิดปากฮิโรชิ

“เรามีวิธีทำให้นายหลับได้เร็วๆ” เจมส์กระซิบ

เจมส์เอามือลูบไปที่หน้าอกของฮิโรชิ จับฮิโรชินอนตะแคง แล้วก็เอาปากตัวเองประกบเข้ากับเขา เจมส์สอดลิ้นของตัวเองเข้าไปในปากของฮิโรชิ มือก็จับท้ายทอยของเขาไม่ให้หลุดออกไปไหน สักพักเจมส์ก็หยุด พลิกฮิโรชิให้นอนหงาย แล้วพาตัวเองขึ้นไปคร่อม ก่อนจะเลื่อนตัวเองลงไปที่ส่วนหางฮิโรชิ เขาสูดหายใจลึกๆ แล้วเอาหน้ามุดน้ำลงไป

ฮิโรชิที่หน้าปริ่มน้ำเพราะมีคลื่นซัดมาเป็นจังหวะ นอนมองเพดานและครางออกมาเบาๆ เจมส์ไม่เคยทำแบบนี้ให้เขาเลย นี่เป็นครั้งแรก เขารู้สึกถึงความห่วงใยและทุ่มเทที่เจมส์มอบให้ แต่ก็เสียวแทบขาดใจไปพร้อมๆกัน

……………………….

ร้านเหล้า

พี่ลอร่ากับพี่เอ มานั่งกินเหล้าสูบบุหรี่กันแก้กลุ้มที่โต๊ะหน้าร้านเหล้าแนวอินดี้ พี่ลอร่าสูบบุหรี่พ่นควันอย่างเหม่อลอย

“พี่จะเอาไงกับมันต่อ” พี่เอถาม

“ก็ต้องตามนั้นอ่ะ ถ้าซิงเกิ้ลนี้มันไม่ดัง กูก็คงต้องดร็อปมัน” พี่ลอร่าตอบ

“แล้วซิงเกิ้ลสุดท้ายนี่พี่จะเอาเพลงแบบไหน” พี่เอถาม

พี่ลอน่าเอาบุหรี่วางลงที่เขี่ย ยกแก้วเหล้าขึ้นซด

“กูกำลังคิดอยู่ว่า กูจะลองแหกแม่งเลยดีมั้ย” พี่ลอร่าเปรย

“แหกยังไงอ่ะพี่” พี่เอถาม

“กูว่าจะลองให้มันร้องป๊อปร็อค” พี่ลอร่าพูด

“โหพี่ โคตรเอาท์เลยนะ ยุคนี้ต้องแร็พมั้ย” พี่เอค้าน

“เสียงมันหวานอย่างงั้น แร็พไปคนก็ขำ อีเหี้ย ตอนมันมาออดิชั่นมันก็แร็พ กูยังกลั้นขำเลย” พี่ลอร่าพูด

“มิน่า พี่ไม่ให้มันแร็พเลย” พี่เอพูดแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม

“เออไง” พี่ลอร่าตอบ แล้วก็เอาบุหรี่ขึ้นมาสูบต่อ

“แน่ใจนะพี่ว่าจะเอาป๊อปร็อค” พี่เอยังลังเล

“เออ กูจะเซฟงบทุกอย่างแล้วเอาเงินมาอัดโปรโมต ไม่ต้องมาเต้นอะไรวุ่นวาย ไม่ต้องมาเซ็ต MV อลังการละ นั่งลิปซิงค์อยู่ไหนก็ได้ ลิมโบดำก็ได้ เอาแค่นี้” พี่ลอร่าบอกไอเดีย

“แล้วเนื้อเพลงล่ะพี่” พี่เอถาม

“เขียนให้มันอ้อนคนฟังเป็นครั้งสุดท้ายละกัน” พี่ลอร่าอัดบุหรี่ต่อ

พี่เอเงียบ

“ห้ามให้มันรู้เรื่องนี้นะ เดี๋ยวมันจะนอยด์” พี่ลอร่าวางบุหรี่แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม

“เหมือนกูโดนบังคับให้เชือดมันเลยอ่ะ แล้วแต่เวรแต่กรรมของมันละ บอกให้ไปมูก็ไม่รู้ไปรึเปล่า” พี่ลอร่าพูด

“พี่ช่วยมันถึงที่สุดแล้ว น้องมันก็ทำเต็มที่ ทุกคนก็ทำเต็มที่ ถ้ามันจะไปไม่ถึงฝันที่นี่ ก็ยังมีที่ใหม่ให้ไปอ่ะ การล่าฝันไม่สำเร็จมันก็ไม่ได้จะตายนี่หว่า ใช่ป่าวพี่” พี่เอพูด

“อือ อยู่วงการนี้แม่งเจ็บเงี้ยแหละ กว่าจะดัง อีสัส นี่ไพ่ใบสุดท้ายของมันละ ภาวนาให้รอดละกัน” พี่ลอร่าอัดบุหรี่อีกครั้งแล้วก็มองไปข้างนอกแบบไร้จุดหมาย

โปรดติดตามตอนต่อไป