ห้องประชุม Bang Factory

พี่ลอร่าเรียกทีมประชุมด่วนเรื่องฮิโรชิ บรรยากาศเป็นไปอย่างตึงเครียด พี่ลอร่าที่นั่งอยู่หัวโต๊ะนั่งฟังรายงานแล้วก็เคาะปากกาเป็นจังหวะ

“นอกจากสปอนเซอร์จะโฮลด์งานทั้งหมดแล้ว กระแสในโซเชียลตอนนี้กำลังกระพือเลยครับพี่ ข่าวของฮิโรชิกำลังไปในทางลบครับ เพราะคลิปที่เขาตะโกนใส่แก้วน้ำในทวิตเตอร์ครับ จะให้ผมแจ้งลบทวิตมั้ยครับ” หัวหน้าทีมการตลาดรายงาน

“ไม่ต้อง ถ้ามันมี Digital Footprint แล้ว ลบไปก็เปล่าประโยชน์” พี่ลอร่าตอบ

“ตอนนี้ใน ig น้องก็กำลังโดนทัวร์ลงนะครับ” หัวหน้าการตลาดพูดต่อ

“โดยรวมว่าไงบ้าง สรุป” พี่ลอร่าถาม

“ก็...มาด่าว่าไอ้ปีศาจครับ” เขาตอบ

ห้องเงียบกันไปพักหนึ่ง

“ยังมีอีกเรื่องนะครับ อันนี้สำคัญ” เขาเกริ่นต่อ

พี่ลอร่ากุมขมับ “อะไรอีก ว่ามาเลย”

“มีเจ้าหน้าที่จากฝั่งตำรวจโทรมาขอความร่วมมือให้งดผลิตคอนเทนท์ของฮิโรชิ จนกว่าการสอบสวนจะแล้วเสร็จครับพี่” เขาเล่า

“ทำไมวะ” พี่ลอร่าถาม

“เขาบอกว่าเพื่อความปลอดภัยของประชาชนครับ เพราะยังไม่รู้ว่าเสียงของฮิโรชิเป็นต้นเหตุจริงๆรึเปล่า” เขาตอบ

“สัสเอ๊ย...มีอะไรอีกมั้ย เล่ามาให้หมด” พี่ลอร่าฟุบลงกับโต๊ะ

“หมดแล้วครับพี่” เขาตอบ

“อ่ะ เตรียมเขียนแถลง จดๆ” พี่ลอร่าเงยหน้าขึ้นมาพูด

แถลงการณ์จากแบง แฟคทอรี่

บริษัทขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อการเสียชีวิตของ คุณสุวิชชา ส่องหล้า ผู้ติดตามผลงานของเรามาโดยตลอด ทางบริษัทได้ทราบจากกระแสโซเชียลแล้วว่าอาจมีสาเหตุมาจากเสียงของคุณฮิโรชิ อิชิกาว่า ศิลปินในสังกัดของเรา และจะให้ความร่วมมือกับทางตำรวจในการสอบสวน รวมทั้งระงับการเผยแพร่เนื้อหาที่มีเสียงของคุณฮิโรชิ อิชิกาว่า ในช่องทางของเราเป็นการชั่วคราว รวมทั้งงดการออกงานอีเวนท์ การถ่ายทำทุกงาน จนกว่าการสอบสวนจะแล้วเสร็จและพิสูจน์แล้วว่าคุณฮิโรชิไม่ใช่สาเหตุของการเสียชีวิตดังกล่าว

อย่างไรก็ดี หากมีการสอบสวนแล้วว่า คุณฮิโรชิ อิชิกาว่า ไม่ใช่สาเหตุของการเสียชีวิตตามที่กล่าวอ้าง เราจะมีการเอาผิดทางกฎหมายกับผู้ที่สร้างความเสื่อมเสียชื่อเสียงและเสียโอกาสทางการค้าอย่างถึงที่สุด

ขอแสดงความนับถือ

ลอร่า ปิ่นทอง

ประธานกรรมการบริษัท

……………………………………..

บ้านบูรพาทิศ

มีแฟนคลับกลุ่มหนึ่งมาชูป้ายให้กำลังใจฮิโรชิอยู่ที่หน้าบ้าน แต่ไม่ได้ทำเสียงดัง พวกเขานั่งกันอย่างสงบๆ ฮิโรชิโบกมือให้จากในห้องรับแขก พวกเขาก็โบกมือกลับ นอกจากนี้ก็มีนักข่าวสองสามคนยืนรอทำข่าวอยู่

พี่แสงชงชาอุ่นๆมาเสิร์ฟให้ฮิโรชิที่นั่งอยู่เงียบๆแบบหมดอาลัยตายอยาก ป้ามายูมิก็นั่งสไลด์ไอแพดอยู่ใกล้ๆ

“จิบชาซะหน่อยนะคะ น้องฮิโรชิ จะได้สบายใจ” พี่แสงวางถ้วยชาไว้ข้างๆเขา

“ขอบคุณครับพี่แสง” ฮิโรชิก้มหัวขอบคุณพี่แสง

พี่แสงเดินจากไป เจมส์ก็เดินเข้าบ้านมาพอดี

“แฟนคลับมารอเต็มเลยอ่ะ เค้าฝากจดหมายมาให้นาย” เจมส์ยืนจดหมายปึกหนึ่งให้ฮิโรชิ

“ขอบใจนะ แต่ตอนนี้ยังไม่อยากอ่านอะไรทั้งนั้นอ่ะ” ฮิโรชิทำหน้าหงอยๆ

เจมส์ถอนใจ เขาวางจดหมายไว้ที่โต๊ะ แล้วไปนั่งข้างๆฮิโรชิ

“ตำรวจว่าไงบ้าง” เจมส์ถาม

“ก็ขอให้งดร้องเพลงก่อนอ่ะ นอกนั้นมีแต่ถามๆๆ” ฮิโรชิตอบ

เจมส์ถอนใจ แล้วก็ทำหน้าแปลกๆ

“ได้กลิ่นอะไรเหม็นๆมั้ย เหมือนมีอะไรตายในบ้าน” เจมส์มองหาต้นตอของกลิ่น

“อือ ได้กลิ่นมาซักพักแล้วล่ะ แต่พี่แสงหาไม่เจอ” ฮิโรชิตอบ

ป้ามายูมิลุกออกไป

“ป้าไปเอาสเปรย์มาฉีดก่อนนะ” ป้ามายูมิพูด

เจมส์และฮิโรชิพยักหน้า

“นายจะเอาไงต่อ” เจมส์หันกลับมาถามฮิโรชิ

“เราขออยู่บ้านไปก่อนละกันช่วงนี้ เรายังไม่อยากเจอใคร” ฮิโรชิตอบ

เจมส์พยักหน้า “อยากกินอะไรป่าว”

“ไม่อ่ะ” ฮิโรชิตอบ

หมอหลิวเปิดประตูเข้ามาในบ้าน เขาเดินมานั่งที่โซฟาใกล้ๆ พี่แสงเห็นพอดี

“อ้าว คุณหมอ รอซักครู่นะคะ เดี๋ยวหนูเอาน้ำให้” พี่แสงตะโกนบอก

“ขอบใจมากแสง” หมอหลิวตอบ แล้วหันไปหาฮิโรชิ “คุณป้าล่ะ”

ป้ามายูมิเดินมาพร้อมสเปรย์น้ำหอม เธอฉีดเอามาฉีดไปทั่วห้องรับแขก

“น่าจะมีหนูหรือจิ้งจกตายค่ะ เรายังหาไม่เจอ ขอโทษทีนะคะ” ป้ามายูมิพูดกับหมอหลิว

“อ้อครับ” หมอหลิวมองหน้าป้ามายูมิ เธอกลับมานั่งที่โซฟา

พี่แสงถือแก้วน้ำเย็นมาเสิร์ฟให้หมอหลิว หมอหยิบมาจิบนิดหนึ่ง

“คุยกับตำรวจเป็นไงบ้างคะ” ป้ามายูมิถาม

“ผมแจ้งไปแล้วว่าเสียงของฮิโรชิทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ มันเป็นแค่เสียงความถี่ต่ำที่มีปริมาณมาก ถ้าเอาแก้วไปจ่อมันก็แตกได้ เหมือนเอาเอาไปจ่อกับลำโพงตัวใหญ่ๆแล้วเปิดดังๆ แบบนั้นครับ มันไม่ได้มีผลอะไรกับสมอง” หมอหลิวเล่า

“แล้วทำไมเด็กคนนั้นฆ่าตัวตายล่ะคะ” ป้ามายูมิถามต่อ

“เค้าไม่บอกนะครับ ยังอยู่ในชั้นสอบสวน” หมอหลิวตอบ

ทุกคนถอนหายใจ

“แต่ตอนนี้นะ ผมอยากให้ทุกคนพักผ่อน ไม่งั้นจะเครียดกันเกินไป โดยเฉพาะหนู ฮิโรชิ ทำใจให้สบายก่อน หมอเชื่อว่าหนูไม่ใช่ต้นเหตุแน่นอน เดี๋ยวทุกอย่างก็จะกลับมาเองนะ” หมอหลิวพูดกับฮิโรชิ

“ครับ” เขาตอบ

“ช่วงนี้ก็งดอ่านโซเชียลกับดูทีวีไปก่อนละกัน อ่านหนังสือสนุกๆไปนะ” หมอหลิวแนะนำ

“ได้ครับ” เขาตอบ

หมอหลิวหันไปหาป้ามายูมิ

“ช่วงนี้ดูโทรมๆนะครับคุณป้า ไปตรวจสุขภาพมาบ้างรึเปล่า” หมอหลิวถาม

“ไปค่ะ ไขมันจะสูงนิดนึงค่ะ” ป้ามายูมิตอบ

หมอหลิวนิ่งไปนิดหนึ่ง

“รักษาสุขภาพด้วยนะครับ รอดูความสำเร็จของหลานก่อนนะ” หมอหลิวพูด

“ค่ะ จะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ” ป้ามายูมิตอบ

“ผมไปละ แวะมาบอกแค่นี้แหละ อย่าคิดมากนะฮิโรชิ แฟนคลับรออยู่ ดูสิเต็มหน้าบ้านเลย” หมอหลิวลุกจากโซฟา

ทุกคนไหว้หมอหลิว แล้วหมอหลิวก็เดินออกจากบ้านไป

“ไปเที่ยวกันเถอะ” ป้ามายูมิพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ

“ป้าอยากไปไหนครับ” ฮิโรชิถาม

“ไปเกาะเสม็ดกันมั้ย ที่นั่นมีเงือก ฮิโรชิจะได้เจอเพื่อนบ้าง” ป้ามายูมิเสนอ

“คุณป้าครับ นางเงือกที่นั่นเป็นรูปปั้นเฉยๆนะครับ” เจมส์หัวเราะ

“รู้แล้วจ้ะ ป้าพูดเล่น แต่มันใกล้ดี ทะเลก็สวย ป้าว่าน่าไปนะ” ป้ามายูมิตอบ

“น้องฮิโรชิไปก็ดีนะคะ ไปไหว้ขอพรนางเงือก จะได้แคล้วคลาด” พี่แสงเสนอ

“แต่จะลำบากไปมั้ยครับ มันเป็นเกาะนะ ไปไหนมาไหนอาจจะไม่สะดวก” เจมส์แสดงความกังวล

“ไปเถอะ เราก็อยากไป ไหนๆก็ทำงานไม่ได้ งั้นไปเที่ยวกันดีกว่า” ฮิโรชิพูด

“จะไปกันวันไหนครับ” เจมส์ถาม

“พรุ่งนี้เลย ไปเตรียมของกันเถอะ” ป้ามายูมิตอบ

……………………………………….

ท่าเรือไปเกาะเสม็ด จ.ระยอง

เจมส์แบกฮิโรชิขึ้นเรือ ท่ามกลางความแตกตื่นของชาวบ้านที่แห่กันมาถ่ายรูปเงือกตัวจริง ป้ามายูมิและพี่แสงก็ทยอยขนกระเป๋าไปวางที่หัวเรือ พอได้ที่นั่งฮิโรชิก็ต้องยอมให้ชาวบ้านที่อยู่บนเรือทะยอยกันมาเซลฟี่ทีละคน รวมถึงคนขับเรือด้วย

“น่าจะว่ายน้ำโชว์นะ ไปถึงเกาะเสม็ดเลย” คนขับเรือพูดหยอก

“กี่วันครับ กว่าจะว่ายถึง” ฮิโรชิแกล้งถาม

“วันเดียวก็ถึงแล้ว นั่งเรือแค่ 40 นาทีเองน้อง” คนขับเรือบอก

“พี่เอาเงินผมไปเถอะครับ ผมขี้เกียจ” ฮิโรชิตอบ

ชาวบ้านหัวเราะเฮฮา เจมส์ ป้ามายูมิ พี่แสงก็ยิ้มชอบใจ พอถ่ายรูปกันเสร็จ เจมส์ก็ใส่เสื้อชูชีพมานั่งข้างๆฮิโรชิ

“นายไม่ใส่เสื้อชูชีพเหรอ” เจมส์ถาม

ฮิโรชิหัวเราะ ผายมือไปที่หางตัวเอง เจมส์ยิ้มให้แบบกวนๆ

พอเรือออกจากฝั่ง ฮิโรชิก็เพลินไปกับความสวยงามของทะเลจนเผลอยิ้มออกมา แล้วซักพักเขาก็เริ่มง่วงเพราะเรือแล่นค่อนข้างช้า เขาเอาหัวซบไหล่เจมส์ที่ยังตื่นอยู่ ป้ามายูมิที่นั่งอยู่ตรงข้ามยิ้มให้เจมส์ เจมส์ยิ้มตอบแบบเขินๆ ส่วนพี่แสงไปยืนเซลฟี่อยู่ที่หัวเรือไม่ยอมหยุด เธอน่าจะถ่ายไปได้ 200 กว่ารูปแล้ว

……………………………………….

เกาะเสม็ด

พอเรือเทียบท่าที่เกาะเสม็ด ที่มีรูปปั้นนางยักษ์ตั้งอยู่ เมื่อฮิโรชิขึ้นไปข้างบน ก็มีชาวบ้านกับเจ้าหน้าที่ยืนรอถ่ายรูปด้วย ทุกคนตื่นเต้นที่มีเงือกตัวจริงมาเยือนเกาะเสม็ด ฮิโรชิเสียเวลากับการถ่ายรูปและทักทายชาวบ้านอยู่ครึ่งชั่วโมงโดยมีเจมส์เป็นตากล้อง กว่าจะได้ขึ้นรถสองแถวไปยังรีสอร์ท ซึ่งกว่าจะขึ้นรถสองแถวได้ก็เจอชาวบ้านรุมถ่ายรูปไม่หยุดอีกเช่นกัน

รถสองแถวพามาจอดที่รูปปั้นนางเงือกที่หาดทรายแก้ว เจมส์แบกฮิโรชิลงเดินไปที่หาด มีพี่แสงป้ามายูมิเดินตามลงมาเป็นคนสุดท้าย เธอตื่นเต้นกับความสวยงามของเกาะเสม็ด เจมส์วางฮิโรชิลงที่ฐานรูปปั้นให้ฮิโรชิหย่อนหางลงข้างๆ

“ต้องไหว้ยังไงบ้างครับพี่แสง” ฮิโรชิถามพี่แสง

“ไม่เห็นมีใครมาไหว้อะไรเลยพี่ ถ้าไหว้ได้ก็ต้องมีของไหว้กองอยู่สิ” เจมส์ตั้งขอสังเกต

“น้องเจมส์คะ ความศรัทธาอยู่ที่ใจ ของไหว้ไม่ต้องก็ได้ค่ะ” พี่แสงตอบ “น้องฮิโรชิอธิษฐานในใจนะคะ ขอให้นางเงือกช่วยน้องให้พ้นภัยแคล้วคลาดจากเหตุร้าย และขอให้มีชื่อเสียงโด่งดังเหมือนนางเงือกในวรรณคดีเลยค่ะ”

ฮิโรชิเอี้ยวตัวไปยกมือไหว้ หลับตาแล้วอธิษฐานในใจ คนอื่นก็ทำตาม พอฮิโรชิลืมตาขึ้นมา ก็เจอชาวบ้านมารุมถ่ายรูปกันอีกแล้ว

“ไม่ต้องอธิษฐานคนก็แห่กันมาถ่ายรูปนายแล้วล่ะ” เจมส์แซว

“แน่สิคะ เงือกของจริงมาเองค่ะน้องเจมส์” พี่แสงสมทบ

“รีบๆถ่ายเถอะ แสบหางแล้ว” ฮิโรชิพูด

“ลงทะเลเลยมั้ยล่ะ” เจมส์ถาม

“จะบ้าเหรอ เราไม่ถอดกางเกงลงทะเลเด็ดขาด” ฮิโรชิตอบ

เขาโพสท่าให้ชาวบ้านถ่ายรูปอยู่ 5 นาที เจมส์ก็รีบพาเขากลับไปขึ้นรถสองแถว

……………………………………….

รีสอร์ท

พอถึงห้องพัก เจมส์ก็รีบอุ้มฮิโรชิเข้าห้องน้ำ ฮิโรชิรีบดึงกางเกงออก เจมส์เปิดฝักบัวรดไปที่หางของฮิโรชิ

“เฮ้อ...ค่อยยังชั่ว” ฮิโรชิถอนหายใจ

“หิวป่าว” เจมส์ถาม

“หิวดิ” ฮิโรชิตอบ

“โอเค เสร็จแล้วไปสั่งอะไรกินกันเถอะ” เจมส์เสนอ

“เราไม่ได้หิวข้าว” ฮิโรชิพูด

เจมส์ทำหน้างง

“เราหิวนาย” ฮิโรชิพูดเขินๆ

“แต่เราหิวข้าวอ่ะ” เจมส์ตอบ

“ทำก่อนไม่ได้เหรอ” ฮิโรชิถามง้อๆ

“ทำยังไง ห้องน้ำแคบแค่นี้” เจมส์มองไปที่ผนังห้องน้ำ

“ทำบนเตียงดิ แบบคนทั่วไปเค้าทำกันอ่ะ” ฮิโรชิเสนอ

“แต่หางนายจะแห้งนะ” เจมส์เตือน

“ถ้าเราไม่ไหว นายก็อุ้มเรากลับไปห้องน้ำ แค่นี้เอง” ฮิโรชิพูด

“อารมณ์มันค้างอ่ะดิ” เจมส์ลังเล

“ก็มาทำต่อในห้องน้ำก็ได้ ท่ายืนไง” ฮิโรชิเสนอ

“งั้นก็ท่ายืนแต่แรกก็จบมั้ย ไม่ต้องไปเตียง” เจมส์บ่น

“ก็อยากทำบนเตียงอ่ะ เตียงมันนุ่ม” ฮิโรชิอ้อน

เจมส์ถอนหายใจ ไปปิดฝักบัว แล้วก็ถอดเสื้อออกโยนไปที่กระเป๋า พอเจมส์ถอดกางเกงฮิโรชิก็อดแซวไม่ได้

“ใส่กางเกงในใหม่ด้วย เซ็กซี่แล้วนะเราอ่ะ” ฮิโรชิพูด

เจมส์ยืนนิ่ง ทำหน้าเจ้าเล่ห์

“นายนี่มันเรื่องมากจริงๆ ไอ้ต้าวปลาน้อย มานี่!”

เจมส์เดินมาอุ้มฮิโรชิขึ้นจากพื้นเอาไปโยนลงที่เตียง จากนั้นก็คลานขึ้นไปอยู่เหนือฮิโรชิ

“ไม่ไหวบอกนะ เดี๋ยวจะอุ้มกลับไปห้องน้ำ” เจมส์กระซิบ

ฮิโรชิพยักหน้า แล้วเจมส์ก็เริ่มด้วยการก้มลงไปจูบ

โปรดติดตามตอนต่อไป