“อาตมาเอง โยมสายธาร”

เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัสโดนตรงหัวไหล่ ร่างกายก็สั่นสะท้านราวกับอุณหภูมิถูกลบไปหลายองศา ยิ่งปรายหางตามองเห็นแผลเป็นตรงมือหนา หัวใจก็ยิ่งสั่นระรัวเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว 

 

“หยุดเถอะนะโยม”

หลังจากตัวแข็งค้างเติ่งอยู่นานนับ สายธารก็ค่อยๆ ตั้งสติแล้วหันกลับ ตั้งใจจักเผชิญหน้าดูคร่าตาให้ไขแจ้ง คิดทบทวนแล้วทบทวนอีกว่ามันไม่มีทางจะเป็นไป หากแต่ครั้นพอได้พบสบอุ่นไอ น้ำตามันก็ไหลรินออกมาอย่างอาวรณ์

 

“พ..พี่ ส..”

คนนิสัยร้ายกาจพูดจาแทบไม่ออก รู้สึกอึ้งทึ่งจนลิ้นแทบจุกปาก มือไม้เรียวนวลสวยอ่อนลงจนระทวย ทำเคียวยาวแหลมหลุดระรวยตกลงพื้นดิน

รวมไปถึงร่างของคนในอ้อมอกก็เช่นกัน ปล่อยทิ้งให้ร่วงหล่นลงเช่นนั้นอย่างง่ายดาย แต่มีหรือ ว่าท่ามกลางแสงดาวแพรวพราย ทศเทียนจะยอมให้รัญต้องเจ็บตัวซ้ำไปมา

“รัญ เป็นอะไรไหม”

หลังจากพุ่งมารับร่างน้องไว้ในอ้อมอก เสียงเอ่ยถามแสนอ่อนโยนก็ถูกส่งปลอบขวัญ ยิ่งมองเห็นบาดแผลเลือดไหลซึมก็ยิ่งกดดัน อยากจะบีบคั้นคนที่ทำให้ตายคาฝ่ามือ

รัญสะอึกสะอื้นส่ายหน้าไปมาแต่ไม่ได้พูดตอบคำถาม ใบหน้าเรียวเล็กเพียงแต่แหงนขึ้นมองเหลือบดวงตาเปรยดูภาพตรงหน้า ด้านพระเองก็ไม่ได้คิดพินิจหลบนัยน์ตา หากแต่กลับจ้องมองลงมาด้วยแววตาอ่อนโยน

“พอสักทีเถิดสายธาร”

เป็นประโยคขอร้องจากตัวต้นเหตุที่ถูกบ่าวไพร่ช่วยกันพาดบ่าพามาส่ง

ธานินทร์ ฟื้นแล้ว

แล้วเขาก็กำลังจะฟื้นความหลัง

“ม..มึง น..นี่มันเรื่องอะไรกัน”

สายธารชี้หน้าธานินทร์รู้สึกช็อคไปไม่น้อย พยายามเค้นแรงเอ่ยถามเสียงแหบพร่าปะปนความเจ็บปวดภายในอก เจ้าตัวมองหน้า เสือ และ ธานินทร์สลับกันไปมาเป็นสิบสิบหน ปากสั่นด้วยความงุนงงไม่เข้าใจ

"กูถามว่านี่มันเรื่องเหี้ยอะไร!"

เสียงตะเบ็งเซ็งแซ่ดังไปทั่วผืนป่า

อดีตฆาตกรกับเหยื่อเคราะห์ร้ายหันสบตากันเพียงครู่เดียว แต่ก็นานพอที่จะเห็น พระเสือ พยักหน้าลงราวกับว่าตกลงและยินยอม ธานินทร์อึกอักก่อนจะจ้องมองหน้าสายธารนิ่ง แต่ในที่สุดชายวัยกลางคนก็เป็นฝ่ายถอนหายใจยอมแพ้สองสามหน เขาน้ำตาคลอ จะยอมเล่าเท้าความหลังถึงเหตุการณ์ทุกอย่างในวันนั้นที่เกิดขึ้นมา

 เป็นความหลัง ที่จะทำให้เอาสายธารรู้สึกเหมือนตกนรกชั่วนิรันดร

19ปีก่อน คืนนั้น

 

‘ปั้ง!’

เสียงปืนยิงขึ้นทะลุฝ้าผนังไม่ได้ทำให้โจรป่ารู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเหมือนใครคนอื่น จอมโจรมากฤทธิ์ไม่มีทางกลัวเสียงปืนกระจอกจากคนใกล้ตัวที่เคยเป็นถึงคนรู้ใจคนนี้ดอก

ด้วยเพราะรู้จักกันดี ด้วยเพราะรู้ว่าธานินทร์รักเขามากเพียงใด

“มึงยิงเรียกตำรวจมาจับกูหรือไง” พูดถามเสียงเบื่อหน่าย พลางทำสีหน้าเรียบเฉยดุดันไม่กลัวเกรง

“กูยิงให้มึงตายต่างหาก”

“งั้นมึงก็คงเล็งพลาด ยิงใหม่สิ เพราะกูก็ยังยืนอยู่”

“มึงตายแล้ว”

“กูไม่ได้-”

‘ปั้ง ปั้ง ปั้ง!’

เสือเปรยตามองเสียงทุบประตูและเสียงโหวกเหวกโวยวายของพวกบ่าวไพร่สาระแน เขาทำเสียงจิ๊ในลำคอราวกับรำคาญใจ 

ฆ่าแม่งดีไหม

“เมื่อกี๊มึงจะพูดอะไรนะ” เสือหันกลับมองธานิทร์ พร้อมกับตั้งท่าจะกระโดดหน้าต่างหนี

 

ธานินทร์ถอนหายใจ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมพูด เสือจึงเป็นคนเอ่ยบอกลา

 

“งั้นกูกลับก่อ-”

“มึงหายไปเถอะว่ะไอ้เสือ” พูดบอกลายังไม่ทันจบเสียงเด็ดขาดราบเรียบของอดีตคนรัก ก็ช่างหักหาญน้ำใจโจรป่าผู้แข็งแกร่งจนต้องยืนนิ่งค้างเติ่งอยู่ตรงขอบหน้าต่าง

"มึงหมายความว่ายังไ-"

“หายไปเถอะ”

“...”

“หายไปจากชีวิตทุกคน”

เสือหายไปจริงๆ ในคืนนั้น มันไม่ใช่การยากที่ธานินทร์จะหาศพใครสักคนมาแอบแฝง คนตายที่ยังเป็นคนเป็น จึงได้แต่เพียงลอบมองเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ไม่ไกลตา

เสือนึกถึงคืนนั้น ประโยคทิ่มแทงของธานินทร์ช่างแสบสัน ด่าทอเหมือนไม่เคยรักกันมาในชาติปางไหน

‘เลว’

‘ตัวต้นเหตุ’

‘หายไปเถอะ’

แต่ละคำแม่งโคตรช้ำใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่เท่าไร แต่เพราะตอนนี้เมียที่อยู่ใกล้กำลังจะคลอดบุตรให้เชยชม

เสือแอบหลบมาเฝ้ามองสายฝนทุกวันไม่เคยขาด แต่นั่นก็รวมไปถึงโศกนาฏกรรมของพี่น้องทั้งสองสาย ยิ่งได้รู้ว่าสายธารคนน้องนั้นเป็นเช่นไร ก็ยิ่งรู้สึกว่าที่ตนได้หายตายจากไปแม่งช่างเป็นอันสมควร

แต่เสือไม่ได้คิดว่าสายฝนจะตาย

หากหลุมศพเขามีแต่สายธารไปนั่งร่ำไห้ หลุมศพสายฝนก็มีแต่เพียงเขาที่ถูกจองจำ

กรรมมันตามทันจนเกือบจะกลายเป็นคนบ้าไร้สติ

หากไม่ได้ธรรมะช่วยชีวิต ดวงจิตคงถูกยุติแล้วไปสู่ภพภูมิ

เสือลอบขึ้นบ้านธานินทร์ครั้งสุดท้ายก่อนจะขออโหสิกรรมแล้วบอกลา ธานินทร์เองก็ให้คำสัญญาว่าจะตามหา และดูแลลูกของเสือให้เหมือนดวงใจของตน

นั่นคือสาเหตุที่สายธารถูกแต่งตั้งเป็นเมียแต่ง และรัญก็ถูกยกเป็นคู่หมั้นหมายให้แทนไทตั้งแต่เมื่อครั้งยังเด็ก 

หากชาตินี้เราไม่มีบุญได้รักและร่วมชีวิตกัน

ก็ให้ลูกของพวกเราได้พบประสบความสำเร็จอย่างยินดี

“ม..ไม่จริง มึงโกหก!”

สายธารยกสองมือเรียวขึ้นปิดกกหูรับไม่ได้กับทุกสิ่งอย่างที่ได้ฟัง รัญเองก็เช่นกัน มือไม้สั่นจิกเล็บเข้าแข้งหนังจนเลือดเกิดซิบไหล

“พวกมึงโกหกกู ไม่จริง!! ฮือออไม่จริงงง”

พระเสือแววตานิ่งเฉย นึกย้อนไปถึงวันที่ทศเทียนส่งคนตามหาเขาพลิกแผ่นดิน นึกว่าจะเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ หากแต่กลับซ่อนเขี้ยวเล็บเสือได้อย่างมิดชิด ภายใต้อุ้งเท้าหมาที่ถูกถอนเล็บทิ้งจนหายคม

เสือยังคงยืนเฉยละทางโลกจนหายสิ้นไปจนหมด แต่มันกลับตรงข้ามกับธานินทร์ที่ทนอยู่นิ่งแทบไม่ไหว ชายวัยกลางคนพยายามหอบสังขารจะเข้าไปกอดหา แต่กลับถูกผลักไสและตบตีจนล้มลงหลายครั้งครา ทว่าก็ยังคงไม่ลดละทิ้งความพยายาม

เสืออาจจะหมดรักหรือไม่เคยรักสายธาร แต่นั่นไม่ใช่สำหรับธานินทร์ ตลอดหลายปีที่อยู่ด้วยกันมา

เขารัก แล้วเขาก็รักจนหมดหัวใจ

แต่บาปกรรมมันแรงเช่นไร เขาเองก็เพิ่งรู้ตัว

“ฮืออออ ไม่จริงงง ไม่จริงง พวกมึงโกหกกู ไม่จริงงง” สายธารทรุดแนบหน้าลงกับพื้นดิน มือซ้ายทุบตีผืนดิน มือขวาก็ปัดป่ายไล่ธานินทร์ออกจากตัว

ทุกคนในเหตุการณ์ล้วนสลดใจกับภาพตรงหน้า เสมือนว่าสิ่งที่พวกตนเคยพบเจอมาเทียบไม่ได้กับตราบาปในครั้งนี้

สายธารเป็นดอกไม้ เคยเป็นดอกไม้ที่หอมหวลบริสุทธิ์ผุดผ่อง ทว่ากลับโดนรอบข้างตีตรา ลากให้ลงมาเล่นกลางกองเพลิง

“อึก..” แทนไทไอสำลักน้ำลายสีเลือดออกมาเงียบๆ ทุกอย่างเกินขึ้นนานพอให้เขาฟื้นตัวจากบาดแผลที่ถูกรุมกระทืบจนเหมือนหมา แววตามุ่งร้ายหมายมั่นไปที่แผ่นหลังกว้างของใครสักคนหนึ่ง ไม่ได้มีท่าทีกลับใจหรือได้บทเรียนอย่างใครคนอื่นเขาเลย

แม่ง รักกันมากใช่ไหม

มีดขว้างสีเงินประกายแวบวับถูกล้วงออกมาจากกระเป๋าด้วยอย่างทุลักทุเลเงียบเชียบ

แทนไทตั้งใจปลิดชีพใครสักคนในคืนนี้เป็นแน่แท้ !

“ม..ไม่.. ไม่!"

แทนไทหูดับสนิทไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องของสายธารที่ชายตามาเห็นแล้วร้องห้าม เขาตั้งสมาธิอยู่เกือบจะเนิ่นนาน ด้วยเพราะอยากให้มันปักเข้าตรงกลางหัวใจ

ทศเทียนหันกลับมามองตามเสียงร้องของสายธาร ก่อนจะพบว่ามีดสั้นนั่นถูกเล็งตรงมาที่เขาอย่างเจาะจง

"เหอะ"

คนตัวใหญ่สบถเหยียดยิ้มไม่สนใจไร้ท่าทีขยับหนี มีเพียงแต่ใบหน้าที่หันหน้ากลับมาโอบกอดคนในอ้อมแขนไว้ในท่าเดิม

“พี่รักรัญนะ”

จดจ้องเข้าไปที่ดวงตาหมายให้รู้ซึ้งถึงความนัย ก่อนที่เสียงกรีดร้องของไอ้มิ่งจะดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่าเหล็กแหลมของปีศาจ ถูกเขวี้ยงปล่อยออกจากมือ  

‘ฉึก’

“ฮ่าๆๆๆ ตาย! ตาย! โอ๊ย! ตาย! โอ๊ย อย่าทำกู! โอ๊ย"

เสียงปลายเหล็กแหลมกระทบดังกับเนื้อหนังมังสา ก่อนที่แทนไทจะถูกอัคนีเตะเสยเข้าหน้าแล้วโดนรุมกระทืบท่ามกลางเสียงหัวเราะบ้าคลั่งของตัวเอง

“ค..คุณเทียน..”

ของเหลวสีแดงข้นไหลทะลักออกจากกลางหลัง มันไหลหยดลงพื้นเสียงไม่ดัง แต่กระจายออกเป็นวงกว้างท่วมทั่วทั้งบริเวณ

#ฉับ!! ตัดจบแบบละครไทยอีก555555555 คุณเทียนไม่ตายหรอก เพราะขนาดนรกยังสยองคุณเทียนเลย555555 อีกสองสามตอนจะจบแล้วคับบ ฮือออ จะได้เห็นฉากอะปะจะเห้น้องรัญแล้ว หืดหาดดดดด