ตอนที่ 2

บัดซบ อีผีเปรต กูตกใจ

เสียงที่ดังข้างหูทำเอาฮุ่ยหมินกรี้ดกระแทกหน้าก้อนขนปุกปุยตรงหน้าจนไอ้ก้อนสีน้ำตาลปนดำปนขาวกลิ้งลอยถอยอย่างเร็ว 

"ผีหรือตัวเหี้ยเนี่ย!"

'ผีบ้านเจ้าสิ ข้าจิตแห่งเนาวรัตน์'

"ห๊ะ"

ใจก็กลัวตัวอะไรก็ไม่รู้ พูดได้เสียงก้องไม่พอไม่มีปาก แต่เสียงออกมาวิ้งเต็มหู

'ข้าคือจิตแห่งเนาวรัตน์'

ไอ้ก้อนลอยมาใกล้เขา มือบางฟาดตบทิ้งแทบทันที

'แอ่ก'

"อย่าจู่ๆก็ลอยมาได้มั้ย!!"

'เข้าใจแล้ว ก่อนอื่นเจ้าหยดเลือดลงยันต์ก่อน ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเจ้า'

เขามองมันอย่างลังเลแล้วคว้าหมับ

"ถ้าข้ากูเป็นอะไรขึ้นมาจะบีบมึงท่านให้บี้จนคืนร่างไม่ได้แน่"

ขู่ไว้ก่อน กลัวก็กลัว อยากเสือกก็อยากเสือก ต่อมเสือกสั่นริกๆๆๆๆ ฮุ่ยหมินจัดการเอานิ้วไปจิ้มหนามดอกกุหลาบข้างๆเรือนแล้วเอามาป้ายยันต์ขนาดเท่าประตู ผ่านไปไม่ถึงอึดใจประตูก็เปิดออกพร้อมกับความหนักที่มืออีกข้างที่หิ้วก้อนขนอยู่ พอหันไปมองก็พบแมวสามสีหางยาวตาสีฟ้า

'เอาละ ข้าชื่อแมวตาเพชรเจ้าของคนแรกตั้งให้'

ชื่อเลวมาก อีคนตั้งให้กูถามจริง 

'ที่นี่คือ 1 ในเนาวรัตน์ หรือห้วงมิติในกำไลวงซ้ายมือของเจ้า เจ้าคือเจ้าของกำไลทั้งสี่วงในปัจจุบันจนกว่าเจ้าจะตายจะไม่มีทางถอดกำไลนี่ได้'

ฮุ่ยหมินหิ้วคอแมวสามสีไปวางบนโต๊ะและนั่งลงบนเก้าอี้ระหว่างฟัง

"หมายความว่าอีกสามวงที่เหลือก็มีมิติด้วย?"

เออ ฟังแล้วดูบันเทิงแปลกๆ

'ใช่ทีนี้, ที่นี่คือมิติไว้เก็บสมุนไพรหายากและสมุนไพรวิเศษ ทั้งยังมีแม่น้ำปราณอีกด้วย หินและดินยังมีพลังและที่สำคัญเจ้าของคนเก่าเอาไว้เก็บสัตว์วิเศษและสัตว์ระดับบรรพกาลไว้'

"เดี๋ยวๆ เก็บไว้ทำไม"

'เพื่อป้องกันการสูญพันธุ์ และ ป้องกันการถูกรุกรานอีกด้วย'

ใบหน้าสวยพยักหน้าเข้าใจ อืม เติมบัตรมาเต็มเลยนะตัวกู

'ข้าดูแลที่นี่มานานและดูแลเหล่าข้าวของในมิติแห่งนี้ เจ้าสามารถนำคนเข้ามาฝากได้รวมถึงสมุนไพรและเหล่าสัตว์ โดยที่ไม่ต้องกังวล ที่นี่เป็นมิติไม่รู้จบกว้างใหญ่ไพศาล'

อ่ออออ โอเค ฮุ่ยหมินคนเก่ามันไม่รู้หรือมันรู้วะว่ามีอะไรในกำไลวงนี้ด้วย 

"ข้าสามารถไปมิติกำไลวงอื่นได้มั้ย"

'อ่อ ได้เดี๋ยวข้าส่งเจ้าไป หลับตาเสีย'

เขาให้หลับ กูกะหลับจ้าาาา นับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วลืมตาขึ้น 

ตาเถร ตกบันได where am l 

ฮุ่ยหมินแทบหัวทิ่มเมื่อเข้ามาในมิติอะไรไม่รู้ที่มีแต่หนังสือ คัมภีร์ เหมือนเป็นห้องหนังสือไม่รู้จบ มีแต่กระดาษ กระดาษ แล้วก็กระดาษ แถมกว้างสุดลูกหูลูกตา เขาเหยียบกระดาษที่สูงต่ำไม่เท่ากันไปมาหันซ้ายแลขวา ก็เจอแต่กระดาษเปล่าๆ จึงกลับไปที่เดิม คือกูหน่ะงง  หางตาเหลือบเห็นพู่กันที่ลักษณะเล็กเหมือนไม้แหย่งเขี้ยว[๑] มีพู่สามเส้นสวยๆแปะอยู่ ฮุ่ยหมินหยิบมาพิจารณาซักพัก ก็ลองเอาเลือดตัวที่รูดกับกระดาษจนเลือดซิบ

เจ็บอะ ;_;

พอได้เลือดแล้วก็เขียนลงในกระดาษขาวๆแถวนั้น 

'เกิดใหม่พ่อมึงสิ'

'พ่อทุกสถาบัน'

'กรี้ดดดดดดดดดดดด'

ตุบ พรึ่บ 

ไม่ทันจะเขียนประโยคที่สี่ เสียงของตกทำให้ใบหน้าสวยหันไปมองก็พบว่าสภาพแวดล้อมกลายเป็นห้องสมุดขนาดใหญ่มีทั้งคัมภีร์ม้วน(ที่มีอักษร) หนังสือ(ที่มีอักษร) แผ่นภาพ และงานเขียนต่างๆ และ นกฮูกตัวสีขาวบินมาเกาะไหล่เขา

ดีนะไม่มาเหมือนอีแมวนั้นไม่งั้นตบปีกหักไปละ 

'โทษทีนะ ข้าหลับลืมออกมาหาเจ้า'

"ครับ"

เออ เข้าใจ ดูตาสิลึกเชียว 

'อะแฮ่ม ที่นี่คือหอสมุดไร้จบอยู่ในกำไลเท้าซ้ายของเจ้า มีตำราหายากง่ายปนกัน มีแผ่นภาพ รูปวาด แผนที่ บนยุทธภพแห่งนี้ครบ ตำราก็ครบ คัมภีร์ คาถา ครบหมด มีอะไรเกิดใหม่ก็เขียนใหม่เสมอ'

แหน๊ะ มีอัปเดต 

'มีอะไร หาไม่เจอถามข้าได้ ข้าชื่อเค้าแมว'

"อ้าวไม่ใช่นกฮูกเหรอ"

'เค้าแมวขอรับ เจ้าของคนเก่าตั้งให้'

ฮุ่ยหมินพยักหน้าหงึกหงัก แล้วเดินสำรวจอ่านหนังสือสักพัก 

กูอ่านบ่ออก T T 

ปัดโธ่ 

"เจ้าสอนหนังสือข้าได้มั้ย"

หันไปถามนกเค้าแมวที่เอนตัวจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่บนไหล่ของเค้า

'สอนๆ สอนได้กินเม็ดปราณแห่งความจำเดี๋ยวเจ้าก็จำตำราในนี้ได้หมดเอง'

โอ้ ว้าว น่าสนใจเหมือนของวิเศษโดราเอม่อน 

"โอเค ท่านมีขวดเปล่าๆเล็กๆสักขวดหรือไม่"

'แบบนี้หรือ'

ชิ้ง!

จริงๆมันไม่มีเสียงหรอกกูใส่ซาวด์เอง ขวดยาสีขาวทำจากหินอ่อนรูปร่างเหมือนขวดเกลือในร้านอาหารก็แว่บมาตรงหน้า มือเรียวคว้าหมับและจิกนิ้วเข้าแผลเดิมและหยดเลือดลงไป เอาจริงๆคือจะให้กูทำนู้นนี้โดยใช้เลือดกูตลอดนี้ก็บ่ไหวเด้อ กูเจ็บเป็น ตะกี้รูดกระดาษนิดเดียวแสบยันไส้ เห็นหน้านิ่งๆในใจกูร้องไห้นะรู้ยัง 

"เอาละส่งไปที่กำไลวงอื่นเลย"

หลังจากหลับตานับหนึ่งถึงสิบในใจ พอลืมตาขึ้นก็พบกับเกราะ? เออ เกราะเหล็กมีทั้งส่วนหัวยันส่วนตีน กูท่องยุทธภพคนจีนทำไมมีเกราะแบบฝรั่งวะ แฟนตาซีเกินไปละ 

แปะๆ

มือบางตบเข้าที่ส่วนอกของเกราะสองที จู่ๆมีก้อนสีขาวปนดำปนน้ำตาลหล่นออกมาจากหมวก

"แว๊กกก!!!!"

ไอ้เห้ ตกใจหมด เขาจิ้มทีสองทีไอ้ก้อนนั้นก็โดดดึ๋งๆ 

'ขออภัย ข้าหลับนานไปหน่อย อะแฮ่ม หยดเลือดท่านบนเกราะเลย'

เขาพยักหน้าสองสามทีแล้วเอาขวดยาที่มีเลือดของหยางเฟยเทเบาๆเหลือไว้อีกนิดนึงลงบนเกราะจู่ๆแสงสีขาวก็ว่าบจนตาพร่า พอปรับระดับแสงได้ก็เจอกับอาวุธรวมถึงขวดยาต่างๆ ชุดเสื้อผ้า ข้าวของจิปาถะก็ยังมีเลย เหมือนร้านลับในเกมมาก 

'ข้าชื่องูเซาแมว'

หือ งู? 

ดวงตากลมโตเหลือบมองลงข้างล่างตีน

"กรี้ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! แม่!!!!!!"

อีงูพิษ !!

ร่างทั้งร่างของหยางเฟยกระโดดขึ้นโต๊ะที่ใกล้ที่สุด

'อย่ากลัวข้าเลย'

"กูห้ามตัวเองไม่ได้ มึงกลับเป็นก้อนขนเดี๋ยวเนร้!!!!!"

น้ำหูน้ำตาไหลพรากจนแทบช๊อกขนทั้งตัวลุกชัน กูได้หมดยกเว้นงู 

'ได้'

งูตัวอวบๆสั้นๆก็ห่อตัวเป็นก้อนขนสีเหมือนเดิม 

"เฮ้อ ขอโทษนะท่านเซาแมว ข้าหวาดกลัวและฝังใจกับงูยิ่ง"

'มิได้ๆ ข้าเข้าใจเอาละ ที่นี่คือคลังของเจ้าอยู่ตรงข้อเท้าขวาในมิตินี้มีอาวุธเซียน อาวุธหายากรวมถึงอาวุธธรรมดา มีเสื้อผ้าและผ้าหลากหลายให้ท่านได้ใส่ได้เย็บ ที่สำคัญ หยูกยาเหล่านี้คือยาในตำนานและยาทั่วไปที่หาได้ในยุทธภพ'

โอ้โห บัดซบ โคตรโกง คือกูแดกยาเพิ่มปราณเสริมพลังความจำดีฝึกกระบี่เซียนอะไรเสร็จคือเป็นยอดยุทธแล้วววว ยุทธภพเหี้ยไรเนี้ยให้กูเกิดมาใส่กำไลโคตรโกงอันนี้เพื่อ

"ท่านเซาแมว ข้ามีคำถาม"

'ว่ามา'

"เจ้าของคนเก่าชื่ออะไรรึ"

'ชื่อไป๋ชิง'

"แล้วคนชื่อฮุ่ยหมินเช่นข้าละ"

เขาชี้ที่ตัวเอง ก้อนขนนั้นกระโดดดึ๋งๆสองทีเข้ามาหา อย่าแปลงร่างนะเว้ย

'ท่านน่ะหรือ หลังจากท่านไป๋ชิงสิ้นกรรมแล้วยกกำไลให้ท่าน ท่านก็มิใยดีบอกว่ามิใช่ของท่านจริงๆ และทั้งยังบอกอีกว่ามีวาสนาแต่ไร้ซึ่งบารมี ขอสิ้นลมอย่างสมศักดิ์ศรีเสียยังดีกว่า'

หมายความว่าไงวะ 

"อืม ส่งข้าไปที่วงสุดท้ายเลย"

ชะแว้บ 

เออ กูใส่ซาวด์เองอีกรอบ ลืมตามาอีกทีก็นอนอนอยู่กลางอากาศ

.

.

.

อากาศ!!!???????? 

อีแม่! ตกใจหมดมันคือสถานที่ที่มีน้ำเจิงสุดลูกหูลูกตาและมีท้องฟ้าสะท้อน ป๊าดดดด งามแท้ ก้อนขนสีเดิมค่อยๆสไลด์มาตามน้ำ ผมไม่รอช้าเทเลือดที่เหลือลงบนน้ำ

พรึ่บ 

เสียงของตกอีกละ เขาหันไปมอง อะอ้าว สถานที่เหมือนเดิมวะ แต่มีสะ..เสือ เออ เสือตัวเท่าช้างนอนเอียงหน้ามองร่างเพรียวที่ทำหน้างง 

'ทำหน้าอะไรของท่าน ข้าชื่อเสือ เป็นจิตดูแลมิติกำไลมือข้างขวาของท่าน มิตินี้เป็นมิติไว้เก็บของที่ท่านต้องการเก็บไม่ว่าจะเป็น เงินทอง'

เงินทองก็โผล่มาตรงหน้าเขาทันทีเป็นกองพะเนิน 

'อาหาร'

อาหารเพียบบบบ มีคล้ายน้ำแข็งไสด้วย ไม่ละลายเหรอวะ 

'จริงๆทั้งหมดเป็นของเจ้าของเก่าแต่ตอนนี้ท่านเป็นเจ้าของคนใหม่ก็ใช้ไปเถอะ อาหารทั้งหมดจะสามารถรักษาอุณหภูมิในตัวมันได้ เอาละข้าจะบอกวิธีใช้กำไลนี้ก็คือการตั้งจิตว่าต้องการเข้ามาข้างในมิติไหน และสัมผัสตัวคนที่จะให้เข้ามาด้วยทั้งนี้เวลาในมิติจะเคลื่อนๆไปเรื่อยๆ ในกำไลวงนี้เวลาจะผ่านไปเรื่อยๆแต่พอออกไปข้างนอกก็จะพบว่าผ่านไปเพียงชั่ววูบเท่านั้น หากท่าอยู่ด้านนอกเวลาข้างในกำไลก็จะคล้ายหยุดนิ่งเช่นกัน มีเพียงพวกจิตแห่งเนาวรัตน์เท่านั้นที่สิ่งสารกับท่านได้ทั้งข้างนอกและข้างใน 

จริงๆมีสารจากคนเก่ามาบอกว่าให้เจ้าช่วยเหลือตัวเอกในหนังสือบนชั้นหนังสือฝั่งซ้าย แถวที่สองนับจากซ้ายมือ เอ้า ออกไป'

"ฮะ เฮ้ย"

ฮุ่ยหมินล้มลงกับพื้นดังตุบ กะพริบตาสองที พอลองตั้งจิตเข้าไปที่กำไลขวามือก็เข้าไปที่มิติน้ำเจิงอีกรอบเจอคุณเสือนอนแกว่งหาง พอเขาอยากจะออกมานอกมิติ ก็มาอยู่บนศาลาอีกรอบ โดยรอบก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ พอตั้งสติได้ก็ลุกไปที่เรือนใหญ่เห็นยายเย่วกำลังเดินมาก็รีบเดินเข้าไปหาทันที

"ถึงเวลากินข้าวรึยัง"

"ยังเจ้าค่ะ เหลืออีกสองเค่อ[๒]เจ้าค่ะ"

ฮุ่ยหมินพยักหน้ายืนรอหน้าเรือนเรื่อยๆมีพี่น้องค่อยๆเดินมาเสริมเรื่อยๆเช่นกัน จากสิบเป็นยี่สิบ เกือบจะสามสิบ 

อีสัส นี่จำนวนลูกคนหรือไรเนี่ย คนทำก็ขยันจิ๊ง!!

พอคนบอกเวลาว่า 8 โมงก็ถยอยกันเข้าไปนั่งตามลำดับ เขาลูกคนที่ 14 ก็ไปนั่งตามลำดับ พอพ่อท่านเดินมาที่หัวโต๊ะเขาก็ไม่แปลกใจว่าทำไมเฮียแกมีลูกเยอะ

หล่อจริงนะ 

หล่อแบบบัญฑิต มีความใจดีแปะเต็มหน้าบ่งบอกว่าเป็นคนไม่ปฏิเสธใคร แต่ดวงตากลับฉายแววเด็ดเดี่ยว

อืม...

หล่อ

ระหว่างมื้ออาหารก็ไม่มีใครพูดจาอะไรแต่พอเฮียแกอิ่มก็เริ่มพูดคุยทันที

"เสี่ยวหยาง เจ้าจะเข้ากองทัพเมื่อใด"

"อีกสองวันขอรับ ท่านพ่อโปรดวางใจ ข้ามิเคยให้ท่านผิดหวังแม้แต่นิดเดียว"

ชายหนุ่มรูปร่างคล้ายปูเดินได้ หน้าตาได้พ่อมาเต็มๆแต่รูปร่างสวนทางกับหน้าเหลือเกิน ฮุ่ยหมินคิดพลางคีบเนื้อปลาเข้าปาก

"อืม ดีๆ แล้วหมี่หยาละ อยากเรียนอะไรเพิ่มเติมมั้ยลูก หรืออยากได้อะไร'

"มิได้เจ้าค่ะท่านพ่อ แต่ลูกเห็นไข่มุกสีนิลที่มาจากเมืองหลางของเพื่อนลูก อยากจะเชยชมสักครา"

"ได้ๆ เดี๋ยวพ่อให้เพื่อนจากเมืองหลางหามาให้ลูกนะ หมี่หยา"

โอ้โห ความลำเอียงนี่คืออะไร

ฮุ่ยหมินมองสองพ่อลูกที่คุยหยอกล้อกันสนุกสนานก็ทำหน้าเหมือนนิ่งๆกรอกตามองล่างเหมือนหาก้างปลาจะบอกว่าอาหารที่ลูกๆส่วนใหญ่กินคือข้าว ปลาย่าง ซุปไข่ เกี๊ยวน้ำ และถั่วเคลือบน้ำตาลเคี่ยว ส่วนสามลูกรักกินเนื้อย่าง ปลาย่าง ซุปทะเล เกี๊ยวกุ้งจักรพรรดิ แล้วก็ของหวานหลากสีสัน 

ยุติธรรมสุดตีน!

[๑] : ไม้จิ้มฟัน

[๒] : 30 นาที เค่อละ 15 นาที

___________________________________________

เม้น = กำลังใจ