“เดี๋ยวก่อน อนาธิป”

คุณย่าสุริวงศ์ที่เดินตามมาส่งผู้เป็นหลานตามปกติ หลังจากใช้เวลาทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว แต่ทว่าก็กลับนึกบางอย่างขึ้นมาได้ คุณย่าก็เรียกให้ผู้เป็นหลานชายฝั่งลูกชายคนโตให้หยุดเดินอยู่ตรงนั้นเสียก่อน

“ครับ คุณย่ามีอะไรหรือเปล่า”

“อืม...คือว่านะ ไอ้คนที่เราคุยกันนะ มันก็แค่คนคุยกันใช่ไหม”

“ค ครับ ก็แค่คนคุยกันครับ”

“อย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้น ก็แปลว่ามีโอกาสสินะ...วิโรจน์ส่งไฟล์ไป”

ผู้ติดตามคุณย่าที่ชื่อว่าวิโรจน์ที่ยืนอยู่ไม่ห่าง เมื่อได้รับคำสั่งเขาก็รีบส่งไฟล์กลุ่มของคนที่หลานชายของตัวเองที่จะต้องดูตัวเป็นฉบับพิเศษ อนาธิปที่ได้รับไฟล์ก็เปิดขึ้นดูแล้วพบว่าเป็นโปรไฟล์ของกลุ่มผู้หญิงที่มีประมาณสามคน รวมถึงมีข้อมูลของวันจัดงานเดินแบบ กิจกรรมทำยุญวิปัสสนากรรมฐาน รวมถึงมีวันนัดทานข้าวอีกด้วย อนาธิปมองดวงตาคู่นั้นของคุณย่าตัวเอง แล้วถามออกมาด้วยความสงสัยเมื่อเห็นกับสิ่งที่ตัวเองดู

“นี้ มันอะไรเหรอครับ?”

“นี้คือโปรไฟล์ของคนดูตัวที่แกจะไปเจอยังไงล่ะ”

“ครับ แต่คุณย่าครับ ผมไม่ถนัดคุยหลายคนนะครับ คุณย่า ผมไม่อยากให้เขาเสียใจ”

อนาธิปไม่อยากไปเจอกับกลุ่มคนพวกนี้ มีบางคนเป็นคนคุยเก่าด้วย เขาเลยเลือกที่จะแถออกไป แม้ว่าคนคุยคนนั้นจะยังไม่รู้ตัวก็ตามว่าไปเป็นกันตอนไหน!

“นี้ จะแค่คนคุยจะอะไรนักหนา ลองไปนัดเจอก่อน เจอคนใหม่ ๆ ใครจะรู้ อาจจะถูกใจกว่าคนเดิมก็ได้”

“แต่คุณย่าครับ...”

“นี้ ธิป นี้คือบังคับนะ ลองคิดดูสิ ถ้าหากย่าได้ใครสักคนในนี้เข้ามาร่วมงานในสายธุรกิจของเราด้วย บอกเลย มีแต่ได้กับได้ ลองไปให้ย่า แค่สามคนนี้ ส่วนที่เหลือแล้วแต่แกเลยแล้วกัน”

อนาธิปรู้สึกได้เลยว่างานกำลังจะเข้าแบบไม่ได้พักเลย หลังจากคุยธุระกันเสร็จ เจมส์ที่เหมือนจะฟังอยู่ห่าง ๆ ก็รีบเข้ามากระซิบผู้เป็นพี่ชาย กลัวจะโดนซ้ำรอยกับพ่อของตน เพราะพ่อตนนั้นเคยเล่าให้ฟัง

“พี่ พ่อผมเคยเล่าให้ฟังนะ ย่าเป็นพวกชอบเอาชนะ ถ้าพี่ไม่ได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนนะ บอกเลยว่าคุณย่าไม่มีทางปล่อยพี่ไปง่าย ๆ แน่นอน พ่อบอกว่า แต่ก่อนกว่าที่พ่อจะได้มาเจอแม่นะ คุณย่าชอบจัดหาผู้หญิงพ่อสัปดาห์ละเป็นโหล...”

 

อนาธิปหลุดจากความคิดเพราะว่ามีเสียงกดกริ่งที่หน้าห้องของเขา คอนโดของอนาธิปมีหลักราคาเกือบสิบล้านกว่าบาท ส่วนมากเขาซื้อที่นี่เอาไว้ใช้พักอยู่กับชีวิตส่วนตัวของตัวเอง และเวลาสตรีมเกมเขาก็จัดห้องเตรียมเอาไว้พร้อม อนาธิปนั้นพึ่งจะเข้าสู่วงการสตรีมเกมได้ไม่นานนัก เขาพึ่งจะเข้าสู่เมื่อปีที่แล้วนี่เอง เหตุเพราะเขาได้รับคำยุยงจากเพื่อนที่ชอบเล่นเกมด้วยกันผลักดันให้เขาเข้าสู่วงการ จนเขาคล้อยตาม ส่วนมากเวลาว่างของเขาก็มักใช้กับเกมส่วนมาก อนาธิปไม่ได้เล่นเกมเพื่อคลายเครียด เขาเล่นเกมเพื่อความสนุก ถ้าหากเขาเล่นเกมเพื่อคลายเครียด...แต่ละเกมที่เล่นมีหวังเครียดกว่าเดิมหลายเท่า

อนาธิปเดินไปเปิดประตู แล้วพบกับคนที่ยืนรอเขา แสนดีมาด้วยชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีน พร้อมกับสะพายกระเป๋าสีมิ้นต์ อนาธิปยิ้มตอบรับแล้วผายมือเชิญคนที่เขารอตั้งแต่เช้าให้เข้ามาด้านในเสียก่อน

“เชิญเข้ามาครับ...”

“เอ่อ ขอบคุณครับ”

“ทำไมคุณมาช้ามาจัง”

“ก็ผมตีกับคนที่อยู่ด้านล่าง เขาตรวจเข้มมาก ถามละเอียดจนผมเกือบไปไม่เป็นเลย”

ใช่ แสนดีชมในใจทั้งน้ำตาว่าคอนโดเกือบสิบล้านตรวจเข้มยิ่งกว่าข้างนอกอีก

อนาธิปให้แสนดีนั่งอยู่บนโซฟาแล้วมองวิวด้านนอกที่มองจากด้านบนด้วยแสงแดดอร่ามในยามเช้า แสนดีก็หวังเช่นเดียวกันที่จะมีคอนโดแบบนี้สักครั้งในชีวิต อยากนั่งชิลรับบรรยากาศในช่วงเช้ากับแสงสีของแดดที่ส่องลงมาทางระเบียงด้านนอก แล้วนั่งจิบกาแฟ แต่ก็ได้แต่ฝันเท่านั้น

“เอ่อ คุณอนาธิป...”

“คุณจะกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ เอากาแฟไหมครับ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมดื่มนมสดเย็นนมแล้ว เรามาเข้าเรื่องของเราเลยดีกว่า”

“คุณแสนดีชอบดื่มนมเย็นเหรอครับ”

“ครับ”

อนาธิปที่อยู่ในชุดผ้าคลุมแอบทำให้ใจของแสนดีสั่นไหวเล็กน้อย อาการแพ้ผู้ชายหล่อก็ยังรู้มาอยู่เรื่อย ๆ แต่ตั้งแต่เจอเรื่องฟ้องหย่าเข้ามา เขาก็แทบไม่เป็นอันกินอันนอนจนทำให้ไม่มีแรงสนใจเรื่องพวกนี้เลย จนอนาธิปแอบทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวอีกครั้ง อนาธิปเดินเข้าห้องของตัวเอง ไม่นานนักเขาก็ออกมาพร้อมกับแท็บเลตแล้วยื่นส่งให้กับแสนดี เขารับมาแล้วขมวดคิ้วเมื่อเห็นโปรไฟล์ของผู้หญิงสองคนแล้วผู้ชายอีกคนรวม ๆ สามคนได้จากที่แสนดีเลื่อน ๆ ดู เขาเงยหน้าถามอนาธิปทันทีหลังจากดูเสร็จ

“นี้อะไรเหรอครับคุณธิป”

“นี้คือ ผู้หญิงที่ผมถูกสั่งให้ไปดูตัวด้วย”

“ดูตัว...เหรอครับ?”

แสนดีคิดไม่ผิด...ไม่พ้นเรื่องเรื่องรักใคร่และก็ต้องการให้เขาเป็นกว้างขวางคอชัวร์

“ครับ...แล้วที่ให้ผมมาเป็นแฟนด้วย เพื่อเหตุผลนี้เหรอครับ”

“คงประมาณนั้น...มันคงไม่มีปัญหาเลย ถ้าหากผมไม่ได้โดนบังคับ โดยเฉพาะสามคนนี้ที่ผมให้คุณเห็น ผมต้องเข้าไปดูงานและกิจกรรมของพวกเขา มันก็เหมือนการไปดูตัวกลาย ๆ แต่ว่าผมอยากให้คุณไปกับผมด้วยนะครับ...ให้คุณอยู่เคียงข้างผมตลอด ผมอยากแสดงตัวว่าคุณเป็นของผม แต่ผมก็รู้ดีว่าต่อจากนั้น เรื่องมันจะเข้าหูคุณย่า แต่ผมก็เตรียมการเรียบร้อยแล้ว เอาไว้เล่าอีกที”

แสนดีได้ฟังประโยคว่าให้คุณอยู่ข้างผมตลอดแล้วก็แอบใจไม่ดีสักเท่าไหร่

“แล้วคุณอนาธิปพอช่วยอธิบายเรื่องของกลุ่มคนพวกนี้ได้ไหมครับ ว่าที่มาที่ไปหรือว่าอะไรยังไง”

“คนแรกอลิซ่า เธอเป็นนางแบบ สวยมั่นใจ แล้วงานที่ผมต้องไปคืองานเดินแบบที่พ่อของเธอเป็นคนจัด ไม่รู้นิสัยแน่ชัด แต่น่าจะเป็นคนแรง ๆ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ผมเดานะ เพราะผมเจอตัวจริงก็นานแล้ว”

แสนดีพยักหน้าปล้วฟังอยากตั้งใจแล้วมองรูปภาพของผู้หญิงสายตาเฉียบคม ผมสีบลอนด์สวยสง่าเข้ากับใบหน้ารูปไข่ เหมือนว่าแสนดีก็เคยได้ยินเหมือนกับว่าเจ้าหล่อนเป็นคนที่ทำงานได้มืออาชีพจากเพื่อนที่เคยได้ร่วมงาน มีความจริงจัง และการทำงานทุกอย่างมันก็ต้องออกดูดีที่สุด เพอร์เฟคที่สุด เหมือนกับ เพอร์เฟคชั่นนิสต์ ตัวแม่เลยก็ว่าได้

“ส่วนที่สองเธาชื่อการิน เป็นผู้หญิงสายธรรมะ ธรรมโม เข้าวัด สวดมนต์เป็นประจำ แล้วกิจกรรมที่เขาจัดเป็นกิจกรรมเกี่ยวกับการเข้าค่ายธรรมะวิปัสสนากรรมฐาน ร่วมตัวชาวบ้านเข้ามาบริจาคทำบุญเข้าวัดต่าง ๆ ผมก็ไม่แน่ใจนักว่าจะมีคนไปมากแค่ไหน แล้ววัดที่เราจะไป มันเป็นวัดต่างจังหวัด อาจมีค้างคืนด้วย คุณแสนดีสะดวกใช่ไหมครับ?”

แสนดีมองดูรูปในแท็บเล็ต เป็นผู้หญิงสวยขาว มัดผมสวย และมีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์น่ามองสุด ๆ และแสนดีคิดว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด นั่นก็คงเป็นชุดห่มขาวของพราหมณ์หรือเปล่า สมกับเป็นคนที่ชอบเข้าวัดทำบุญจริง ๆ แต่ทว่าแสนดีก็มีห้วงความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของตัวเอง

“นี้ขนาดเข้าวัดทำบุญ ยังคิดถึงเรื่องหาคู่อีกหรือ สุดจริงการหาเมียให้ของคนตระกูลนี้ ไม่ใช่เจอกันตอนผู้ชายบวชพระ ผู้หญิงเป็นชีหรอกใช่ไหม”

แสนดีคิดแบบนั้นในใจแต่ก็ไม่ลืมตอบคำถามของอนาธิป...ถ้าเรื่องผู้ชายฝั่งนั้นสู้ตายแล้วล่ะก็ ฝั่งทางนี้ก็ไม่ยอมเช่นเดียวกัน

“แน่นอนครับ ไม่มีปัญหาอะไรเลย”

แต่ทว่าการต้องไปค้างคืน...ไม่มีคนดูแลสุดหล่อน้องตัวปัญหาของเขา อาจจะได้ต้องไปฝากกับเพื่อนหรือใครคนสนิทที่รู้จัก อาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานอย่างฟ้า คงจะไม่มีปัญหาอะไรมากนัก เพราะหบ่อนเองก็พร้อมให้ความช่วยเหลือกับเขาอยู่แล้ว

“แล้วคนสุดท้ายล่ะครับ”

“คนสุดท้าย...เขาชื่อว่า การิน ไม่รู้ว่าคุณย่าติดใจอะไรกับคน ๆ นี้นะ แต่คงคิดว่าเพราะเขาเป็นคนคุยกับผมหรือเปล่า”

แสนดีรู้สึกได้ถึงเพลงถ่านไฟเก่าที่แวบเข้ามาในหัว มันลอยผ่านมาและก็ผ่านไป แสนดีแกล้งยิ้มแล้วถามออกไป เหมือนกับว่าจะหึงหน่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว

“เอ่อ...คนที่ชื่อการินคุณธิปน่าจะรู้ดีนะครับ”

“ครับ? ก็ใช่ผมพอรู้บ้าง...การินเขาเป็นพ่อค้าคนกลางที่คอยจัดหาซื้ออัลบั้มจากต่างประเทศเข้ามาขายที่ไทย มาจากทั้งเกาหลี ทั้งอเมริกามากมายแล้วแต่ว่าจากประเทศไหนบ้างที่เป็นกระแสในประเทศไทย”

“นอกจากคุณการิน ผู้หญิงสองคนแรก คุณธิปเคยเจอพวกเธอไหมครับ”

“ไม่เลยครับ ไม่เคยเจอเลย”

นี้สิจับคลุมถุงชนของจริง แสนดีคิดว่ามันมีแต่ในนิยายที่เขาชอบอ่านเสียอีก ไม่คิดว่ามันจะมีจริงจากพวกตระกูลคนรวยในชีวิตจริง...นี้สินะ ปัญหาคนรวยที่แสนดีไม่มีทางเข้าถึง

“แล้วตอนนี้...” อนาธิปเคลื่อนย้ายใบหน้าเข้ามาใกล้จนแสนดีสะดุ้งตกใจจากความคิด เพราะใบหน้าที่ชิดใกล้จนเกือบจะได้ยินเสียงลมหายใจ ใบหน้าหล่อของอนาธิปและรอยยิ้มกว้างที่แสนน่าหลงใหลมันทำให้เขารู้สึกหน้าแดงเห่อร้อนมากจนแทบทนไม่ไหว อยากจะถอดวิญญาณแล้วรีบหนีออกจากตรงนี้ เหมือนตายซ้ำซากเพราะทนพิษความหล่อเหลาไม่ได้แล้ว

เหมือนจะตายแต่ก็ยังมีชีวิต

“ตอนนี้...”

แสนดีทวนคำพูด

“คุณแสนดีมาหาผมถึงที่นี่ คงตัดสินใจดีแล้วที่จะเข้ามาเป็นแฟนของผมจนกระทั่งคุณย่าจะตัดสินใจเลิกหาผู้หญิงให้ผมแล้ว...ผมอยากรู้ว่า”

“รู้ว่า?”

“คนเป็นแฟนกัน สิ่งแรกที่เขาทำคืออะไรเหรอครับ?”

แสนดีชั่งใจกับสิ่งที่จะทำต่อไปนี้ ดูเหมือนว่ารอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปนความกวน ๆ นั้นเหมือนอยากจะกวนเขาเป็นว่าเล่น อยากจะเล่นกับความรู้สึกของเขาอย่างนั้นละสิ

ได้ ถ้าอย่างนั้น...ผมขอโทษนะครับ คุณอนาธิป

จุ๊บ!

แสนดียื่นหน้าเข้าไปมอบริมฝีปากกับแก้มของคนที่เล่นกับความรู้สึก มอบฝากรอยจูบนี้ คนที่โดนหอมแก้มถึงกับผงะถอยหลังออกไป แล้วเอาฝ่ามือลูบแก้มข้างซ้ายของตัวเองที่โดนแสนดีชิงพรากไปเมื่อสักครู่ ด้วยแววตาที่ตกตะลึง...ไม่คิดว่าคนที่นั่งอยู่ข้างเขาจะเอาจริง!

ไม่ใช่เพียงแค่แสนดีที่ใจสั่น...จังหวะหัวใจของอนาธิปก็เล่นเหมือนเสียงกลองไม่เป็นจังหวะเหมือนกัน

________________________________________________________________________________________________

อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกับไรท์นะค้าบ #บุพเพร้ายหมายรัก รวมพูดคุยสนุกด้วยกัน ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์เลยครับ!