ไม่รู้ว่าคืนนั้นจะอบอุ่นเหมือนรอยจูบนี้หรือเปล่า?

ก่อนที่อนาธิปจะถอนจูบออกมาแล้วทว่าสายตาของทั้งสองยังคงประสานเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่

“แสนดี...”

“อะไรครับ”

แสนดีถามตาใส ระดับเสียงอ่อนลงราวกับกระซิบกระซาบให้เพียงได้ยินแค่สองคนเท่านั้น 

“ผมว่าเรามาร้องเปลี่ยนชื่อเรียกกันดูไหมครับ”

“ชื่อเรียก?”

“ใช่ ผมว่าชื่อเรียกของเรามันดูไม่มีธรรมชาติเลยนะ เราใกล้กันขนาดนี้”

“ถ้าอย่างนั้น อยากเรียกผมว่าอะไรดีครับ”

“เรียกว่าแสนดีหรือว่าหนูแสนดี ดีไหมครับ เพราะน่ารักขนาดนี้ ใครกันเล่าจะอดใจไหว”

อนาธิปอดใจไม่ไหว เขาบี้จมูกของคนที่ตัวเล็กกว่าเล่นอย่างสนุกมือ

“ถ้าอย่างนั้น ผมก็ขอเรียกคุณธิปว่าพี่ธิปหรือว่าธิปฟี่ดีไหมครับ?”

“ผมเป็นยาลดไข้เหรอเนี่ย ถ้าอย่างนั้นยาลดไข้คนนี้ จะรักษาและดูแลหัวใจของคนไข้คนนี้ไปตลอดเลยดีไหมครับ?”

“พี่ธิป...”

“ครับ?”

“เราลองมาเปลี่ยนบรรยากาศดูไหม ผมว่าเราไปดูหนังที่ห้องของผมดีกว่า ในห้องกันแค่สองคน”

แสนดีคิดว่าถึงเวลาเสียทีที่จะต้องรื้อความทรงจำของทั้งเขาและอนาธิปกันสักทีแล้ว!

 

อนาธิปอุ้มแสนดีด้วยท่าเจ้าสาว แล้วเดินตามทางของคนที่ถูกอุ้มบอก เดินไปที่ห้องนอนส่วนตัวของแสนดี เป็นห้องนอนที่ขนาดเตียงไม่ได้ใหญ่มาก แต่นอนได้เพียงแค่สองคนมันเต็มพื้นที่มากพอแล้ว อนาธิปวางตัวของแสนดีอย่างอ่อนนุ่มแล้วขึ้นคร่อมร่างของแสนดีทันที รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปาก...ในเมื่อเหยื่อเชื้อเชิญเขามากขนาดนี้ มีหรือที่อนาธิปจปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ

ไม่มีทางซะหรอก!

“มาดูหนัง แต่คงไม่ได้มาดูหนังจริง ๆ หรอกใช่ไหม”

แสนดีใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากอีกฝ่าย...ก็ถ้าอ่อยขนาดนี้แล้วยังมาดูหนังละก็ไม่มีอะไรจะพูด

มีแต่หนังเซ็กส์ซีนเท่านั้นแหละที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

ว่าแล้วแสนดีก็โชว์เอาขาพาดไปทั้งตัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“แล้วแต่เลยครับธิปฟี่...อื้อ”

ไม่รอให้พูดจบ อนาธิปก็พุ่งเข้าหาเป้าหมายด้วยริมฝีปากของเขาอีกครั้ง ต่างจากจูบที่ทำไปเมื่อสักครู่ที่แสนจะอบอุ่น ความร้อนแรงที่มันไหลอยู่เส้นเลือดมันกำลังพุ่งกระฉูด ยิ่งแมวยั่วสวาทเข้ามายิ่งทำให้จรวดของเขามีพลังเพิ่มมากขึ้น มือของอนาธิปลูบไล้ไปจากส่วนหน้าท้องก่อนจะเลือนหายเข้าไปในเสื้อสีขาวตัวบาง มือซุกซนสัมผัสทั้งหน้าท้อง แผ่นหลัง รวมถึงเม็ดสีชมพูอ่อนนุ่มจนตอนนี้มันเริ่มแข็ง...แสนดีผลักให้อนาธิปลดละจูบเพราะเขาแทบจะหายใจไม่ทันอยู่แล้ว

“ก็เพราะร้อนแรงแบบนี้หรือเปล่า ถึงมีแต่ผู้หญิงติดพันมากนัก”

“ก็จริงครับ แต่เพราะแมวตัวนี้ยั่ว เลยหน้ามืดไปหน่อย...ต่อจากนี้ธิปฟี่จะป้อนยาแล้ว อย่าดื้อนะครับหนูแสนดี”

ไม่ทันไร อนาธิปก็เข้าจู่โจมอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ริมฝีปาก แต่เป็นลำคอขาวนวลนุ่มนิ่ม อนาธิประดมจูบเข้าลำคอ แต่เจ้าเยลลี่นุบนิบมันช่างยั่วยวนให้อนาธิปกัดนัก อนาธิปดูดดึงจนเป็นรอยประทับสีกุหลาบรัก แสนดีเผลอร้องครางออกมา...มันเจ็บ แต่ก็ช่างรู้สึกดี

“อ๊า”

“แรงไปเหรอคะ ขอโทษที่ทำให้เจ็บ”

“ไม่เลย รู้สึกดีมาก ทำต่อเลยครับ ผมอยาก”

แสนดีบางทีก็ช่างดดูใสซื่อน่ารักแต่ซ่อนความร้ายกาจเข็ดฟันเอาไว้ อนาธิอปอยากจะกอดเอาไว้แน่น ๆ อยากเอ็นดูหนูแสนดีมาก ๆ ไม่อยากแบ่งความน่ารักแบบนี้ให้ใครเลย

“อยากลองเหรอคะ หืม? ทำไมหนูแสนดีดูหน้าแดง ๆ เป็นไข้เหรอคะ สงสัยธิปฟี่จะเอาไม่อยู่แล้ว ต้องป้อนทางอื่นเสียด้วยมั้ง”

อนาธิปไม่รอช้าที่จะยืดตัวของตัวเองขึ้น เขาถอดเสื้อยืดสีฟ้าของตัวเองออก แล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี แม้ว่านั้นจะเป็นตัวโปรดแต่อารมณ์ตรงหน้าให้ช้างมาฉึดก็ไม่อยู่แล้ว แสนดีเองก็ไม่รีรอ เมื่อรถยนต์สตาร์ทติดแล้ว รอเพียงเคลื่อนที่เท่านั้น เขาก็รีบถอดเสื้อตัวเองออกทันที ก่อนจะถอดกางเกงที่หุ้มส่วนล่างออกเหลือเพียงกางเกงในตัวจิ๋ว อนาธิปที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มพลางดันแสนดีให้นอนราบก่อนที่เขาจะละเลงริมฝีปากบนเนื้อนวลขาวอย่างเต็มที่

เริ่มจากเจ้าเม็ดสองหน่วยสีชมพูอ่อนหวานที่ไม่อ่อนแล้ว ดูเหมือนจะแข็งสู้ อนาธิปใช้ปากครอบเอาไว้ แล้วส่งลิ้นตวัดแกว่งไปมาอย่างสนุกปาก

“อ๊า อืม ธิป...อ๊ะ”

เมื่อเห็นว่าความเสียวแล่นผ่านจากปากของเขาเข้าสู่ร่างที่บิดเร่าไปมา อนาธิปที่เห็นว่าเจ้าเม็ดสีชมข้างซ้ายที่ยังแข็งอยู่ เขาก็ใช้นิ้วมือเขี่ยขยี้เล่นอยากสนุกมือ ทำให้เอาคนที่บิดเร่าไปมา แม้มือจะดันให้ถอยห่างแต่แสนดีก็ต้องการสัมผัสนี้เหลือเกิน ถ้าหากวันนั้นแสนดีมีสติมากพอในวันนั้น มันก็คงรู้สึกดีไม่ต่างจากวันนี้เป็นแน่

เสียวซ่านจากปลายเท้าสู่หัวใจ!

“อื้อ เสียวมาก”

“แน่นอนครับ อันนี้เพิ่งเริ่มเองนะ เพราะต่อจากนี้ มันจะเริ่มเอาจริง ผมจะสอนวิธีรักให้เอง ไม่ต้องห่วงนะ เราก็เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาแล้วนะ”

“อื้อ...”

“มาครับ เอาจริงแล้ว”

 

หลังจากเริ่มพอเป็นพิธี อนาธิปก็ถอดกางเกงในตัวจิ๋วของแสนดี เผยให้เห็นเจ้าแท่งน้อย แสนดีเขินอายหน้าแดงจนต้องปิดเอาไว้ ถ้าหากได้ดื่มเหล้าเหมือนวันนั้น เขาก็คงจะไร้ยางอายมากพอและคงจะกล้าหน้าด้านมากกว่านี้ อนาธิปมองหาบางสิ่งแต่ไม่พบ เขาดันลืมเอามันมาเสียได้ ก่อนจะถามแสนดีที่ยังคงปิดหน้าตัวเองอยู่

“หนูแสนดี มีเจลไหมครับ เจล ที่เป็นสารหล่อลื่น เราจะต้องใช้นะครับ จะไม่ฝืด คุณแสนดีจะเจ็บน้อยลง”

แสนดีพยายามนึกว่าตัวเองเอาเจลหล่อลื่นไปไว้ตรงไหน ก่อนจะนึกขึ้น มือข้างหนึ่งยื่นไปที่ลิ้นชักข้างเตียง มีมือของแสนดีเปิดลิ้นชักชั้นล่างสุด ก่อนจะหยิบเอาเจลหล่อลื่นขวดสีฟ้าออกมา เป็นตัวที่เขาใช้บ่อยเมื่อตอนที่ยังช่วยตัวเอง ไม่ได้ใช้มันมานานมากแล้วด้วย เขาสุ่มได้มาจากของขวัญวันปีใหม่บริษัทตอนจับฉลากของขวัญ ซึ่งเขาก็ลองใช้แค่เพียงครั้งเดียว แล้วก็ไม่ใช่มันอีกเลย

“อันนี้ครับ”

แสนดียื่นให้อนาธิป...คนที่รับมาเผลอยิ้มแล้วพูดแซวออกมา

“คุณแสนดีเคยใช้เหรอครับ”

“ก็เคยใช้สิครับ ผมเป็นมนุษย์นะ มีอารมณ์เหมือนคนอื่นนั้นแหละ แต่ผมไม่เคยลองกับคนเลยสักครั้ง เคยลองใช้แต่กับของเล่น”

“น่าอิจฉาจัง อิจฉาของเล่นอะไรพวกนั้น ที่มันเคยเข้า”

“พูดอะไรก็ไม่รู้ น่าอายชะมัด”

“ไม่ต้องอายหรอกครับ ผมจะเข้าอีกรอบแล้วนะ ไม่ต้องอายหรอก”

“บ้า!”

พอได้แกล้งอีกฝ่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็อดยิ้มกว้างไม่ได้ เขาเปิดฝาแล้วบีบเจลใส่มือของตัวเอง ก่อนที่จะยกขาของแสนดีขึ้น ก่อนที่จะเทเจลสีใสลงบริเวณร่องรูสวาท แล้วปิดฝาลง นิ้วของเขาลูบไล้บริเวณรูสวาทนั้น ก่อนที่จะใช้นิ้วแหย่ลึกเข้าไป แสนดีกัดปากของตัวเอง แล้วเผลอร้องครางออกมาเสียงดังเมื่อนิ้วเข้าไปลึกขึ้น ด้วยความเจ็บปวดแต่เสียวซ่าน แล้วมองดูอีกฝ่ายที่กำลังเปิดทางรูสวาทของเขาอยู่

“อ๊า อืม เจ็บ”

“เจ็บเหรอคะ ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวก็เสร็จ ผ่อนคลายนะ มันคับ...มากเลย”

แรงตอดรัดทำเอาอนาธิปถึงกับไม่ต่อไม่ได้ นิ้วของเขาคว้านไปทั่วผนังนุ่ม พยายามพูดให้อีกฝ่ายรู้สึกผ่อนคลายลดแรงตอดรัดลง จนเผลอไปเจอกับบริเวณที่เพิ่มความเสียวเข้า แสนดีถึงกับร้องออกมาเสียงดัง ด้วยความเสียวซ่านที่ไหลผ่านมาจากตรงนั้นจนถึงปลายองคชาตน้อย รู้สึกเหมือนตัวเอง...กำลังจะแตกในไม่ช้า

“อื้อ เสียว เสียวมากเลย อ๊า”

“ตรงนี้เหรอคะ หืม?”

“อืม...โอ๊ย”

ว่าแล้วอนาธิปก็แกล้งอีกฝ่ายเล่น โดยการย้ำตรงนั้น มำให้แสนดีตัวโค้งงอ บิดเร่า สว่างวาบไปทั่วสมอง เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของอนาธิป มือเล็ก ๆ ก็ฟาดเข้าที่แขนด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ที่อีกฝ่ายแกล้งเขาได้ลงคอ

“อุ๊ย นี้ เดี๋ยวนี้กล้าตีเจ้าหนี้แล้วเหรอ”

“ก็ชอบแกล้ง...อยากเจอของจริงแล้ว จัดมาสักที จะปล่อยให้ทรมานแค่ไหนกันเล่า”

“จัดให้เลยครับ ไม่จำเป็นต้องรอ...”

ว่าแล้วอนาธิปก็ถอด สิ่งปกปิดบนร่างกายออกจนหมด แล้วหยิบบางอย่างออกมาจากระเป๋าสตางค์ มันเป็นถุงยางที่แสนดีไม่ค่อยแน่ใจเรื่องไซน์มากเท่าไหร่ ถึงแม้จะเคยโดนมาก่อน แต่ตอนเมาใครเล่าจะไปจำกัน แต่แล้วสายตาของแสนดีก็ไปสะดุดหลังจากอนาธิปหมดสิ่งที่ปกปิดร่างกายของตัวเอง เจ้าสิ่งนั้นที่มันชูชันออกมามันช่างใหญ่เหลือเกิน...องคชาตนั้นยังมีเส้นเลือดที่ปูดออกมาเต็มทีด้วย

“มองใหญ่เชียว อยากแล้วเหรอ”

“เปล่า...”

หลังจากสวมเครื่องป้องกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว อนาธิปก็จู่โจมทันที เขาจับองคชาติที่มันเริ่มจะแข็งเต็มทีของตัวเอง พยายามที่จะดันแล้วสอดเข้าไปที่รูสวาทที่มันช่างคับแคบ เมื่อเข้าได้เพียงหัว แรงตอดรัดก็ทำให้เขาแทบทนไม่ไหว เส้นทางที่ดันลึกฝ่าดันเข้าไปมันช่างลำบากเหลือเกิน สงสัยคงต้องทำให้ผ่อนคลายลงอีกสักหน่อยแล้วแม้มีเจลช่วยก็ตาม

ว่าแล้วอนาธิปก็โน้มตัว ใช้ริมฝีปากประทับจูบอีกครั้ง แสนดีที่ทำสีหน้าเหยเกอยู่ก็ตอบรับจูบแต่โดยดี ทำให้รูสวาทเริ่มคลายและโอบรัดเจ้าองคชาตแต่โดยดี จนกระทั่งเจ้าองคชาตนั้นเข้าจสุดปลายโค่น แค่เพียงตอดรัดก็ทำให้อนาธิปเสียวจนไปต่อไม่เป็นเสียแล้ว เขาพยายามรวบรวมสมาธิและแรงพลังในการค่อย ๆ ขยับ ให้เจ้าน้อยของเขาได้พยายามปรับตัวให้คุ้นชิน เหมือนอย่างเคย....เหมือนวันวาน

“อ๊า ผมจะเริ่มแล้วนะ”

“อืม ครับ คุณอนาธิป”

“ให้เรียกว่ายังไงครับ หนูแสนดี”

“อืม พี่ธิปฟี่”

อนาธิปถึงกับอมยิ้ม แล้วเริ่มที่ขยับเจ้าองคชาตเข้าออก แสนดีร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียว เพราะทุกครั้งที่องคชาตเส้นเลือดปูดขยับนั้น มันจะจุดย้ำตรงเสียวสวาทของเขา ซึ่งความเสียวมาพร้อมกับความเจ็บเพราะความใหญ่ของขนาดนั้น

“อ๊า อืม หนูแสนดี ตอดรัดแน่นมาก อืม”

เหมือนได้ย้อนช่วงเวลากลับไปเมื่อตอนนั้น...อนาธิปยังคงจำช่วงเวลาเมื่อตอนนั้นมาได้ดีตลอด เขาลอบมองหน้าของแสนดีที่กำลังทำหน้าเหยเกเพราะความเสียวซ่าน ขณะที่เขากำลังกระแทกอยู่ ลึกสุด...ลงสุด เสียงของเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้องนอน

“หนูแสนดีชอบไหม พี่ชอบมากเลย อืม”

เพราะแรงตอดรัดแอบทำให้เขารู้สึกเสียวจนร้องครางเสียงต่ำออกมา แล้วเม้มปากลับตากระแทกอยู่อย่างนั้น หลังสิ้นสุดคำถาม สมองที่ขาวโพลนของแสนดีในตอนนี้ก็ตอบไปตามความจริง

“ช อึก ชอบมากเลย”

“ขอเปลี่ยนท่านิดนึงนะคะ”

ไม่ทันได้ฟังอนุญาตจากแสนดี อนาธิปก็จับตัวเล็ก ๆ ของแสนดี แล้วพลิกร่างให้นอนคว่ำบนเตียงนอนนุ่ม คนที่ไม่มีสติอะไรเหลืออยู่แล้ว ก็ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทำตามใจทันที เพราะสิ่งที่นำพาแสนดีตอนนี้มีเพียงอารมณ์ใคร่ล้วน ๆ สิ่งที่เชื่อมต่อทั้งสองอยู่นั้นก็หลุดออกจากกัน เมื่อพลิกคว่ำแล้ว อนาธิปก็เห็นรอยแดง ๆ บนบริเวณก้นของแสนดี

น่าจะเพราะแรงกระแทกนะ

อนาธิปจับองคชาตของตัวเอง แล้วจ่อเข้าที่รูสวาทของแสนดีอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ดูเหมือนจะไม่ลำบากเหมือนครั้งแรกสักเท่าไหร่  เมื่อเข้ามาจนสุดได้อีกรอบ อนาธิปก็ไม่รีรอที่จะกระแทกด้วยแรงอารมณ์ทันที ร่างกายของอนาธิปนอนแนบชิดกับแสนดี มือซุกซนก็ยังลูบไล้บริเวณส่วนเอวคอดเล็ก แล้วกระซิบข้างหูของคนที่คว่ำหน้าครางเสียงดังลั่นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“จะไม่ปล่อยให้โอกาสหายไปง่าย ๆ แน่นอนค่ะ สัญญา”

 

หลังจากโดนแล้ว...แผนของแสนดี ก็พังไม่เป็นท่า!

นอกจากจะไม่ได้ทำอาหารแล้ว ยังต้องมานอนป่วยเป็นผักเน่า หลังจากโดนไปหลายยกก็บ่ายกว่าแล้ว ตื่นมาก็อนาธิปที่ไปซื้อโจ๊กและยามาให้ ต้องมาดูแลคนป่วยนอนซมอีกด้วย อนาธิปหลังจากเอาโจ๊กใส่ถ้วยมาเสิร์ฟคนป่วย เขาใช้ช้อนตักโจ๊กแล้วเป่าให้หายร้อน ก่อนจะป้อนคนป่วยที่แทบจะลุกไม่ไหวอยู่แล้ว แสนดีทานไม่ขัดขืน แค่แรงพูดยังแทบจะไม่มีเลย...เมื่อคืนนั้น เขายังโดนหนักจนพยาบาลบอกให้รอหายดีสักคืน...เข้าใจความรู้สึกแล้ว

“ทานโจ๊กเสร็จแล้ว ก็ทานยานะ จะได้หายเร็ว ๆ”

แต่ทว่าก็มีบางความคิดผุดขึ้น แสนดีถามอีกฝ่ายกับสิ่งที่ค้างคาใจ ขณะที่เขากำลังจะยื่นป้อนคำที่สอง

“แล้วตอนนี้ เราสองคนเป็นอะไรกัน”

หลังจากที่ได้ยินคำถาม อนาธิปก็สะดุดการกระทำเล็กน้อย เขาไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายรอคำตอบนานก็เลยพูดออกไปด้วยความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง

“ถ้าอยากให้เป็นแบบไหนก็แล้วแต่หนูแสนดีเลย ไม่ว่าจะเป็นคนคุย คนรัก หรือคนนอน สำหรับพี่ พี่มั่นใจทุกอย่างแล้ว มั่นใจมามากพอ...ว่าตัวเอง ก็รู้สึกรักแสนดีมากเหลือเกิน แต่ถ้าหากแสนดีไม่อยากให้ความสัมพันธ์มันเกินเลยไปมากกว่านั้น...ก็ไม่เป็นไรก็ได้ พี่จะยอมถอย”

ถ้าหากรู้สึกรักเช่นเดียวกัน แสนดีก็ตอบรับความรู้สึกนั้น แล้วยิ้มออกมา จับมือของผู้ชายที่พึ่งบอกรักเขาเอาไว้...เพราะความรักที่มีให้อนาธิป มันก็มีให้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วก็ไม่รู้ ความรักพิศวงนัก บางทีมันก็ไม่มีที่มาแต่รู้ตัวอีกที ก็เผลอรักอีกฝ่ายจนหมดหัวใจไปแล้วเช่นเดียวกัน

“อยากอีกรอบไหมคะ?”

“ไม่ครับ ไม่อยาก นอนป่วยจะรังแกคนป่วยเหรอ ธิปฟี่”

“คนป่วยน่ารักไม่กล้าหรอกค่ะ น่ารักมาก แล้วไม่อยากกินทิฟฟี่ให้หายป่วยเหรอ”

________________________________________________________________________________________________