“ช่วยหน่อยนะพี่แสนดี พี่คนดีของหนูเจมส์”

เสียงออดอ้อนของรุ่นน้องที่เคยเป็นอดีตรุ่นน้องที่มหาลัยฯดังมาจากปลายสาย แสนดีที่เอาโทรศัพท์แนบหูไว้ถึงกับต้องเลื่อนถอยห่างเล็กน้อย เพราะเสียงอีกฝ่ายนั้นมันน่ารำคาญมากกว่าจะฟังแล้วรู้สึกใจยวบ

“เจมส์ พี่ก็อยากช่วยอยู่นะแต่ช่วงนี้พี่งานยุ่งมากเลยนะสิ แล้วจะให้พี่ไปช่วยจัดงานวันเกิดของคุณหญิงสุริวงศ์ยายของเจมส์อีก ไม่เอาล่ะ พี่ว่างานมันหนักไปสำหรับพี่หน่อย”

แม้ว่าแสนดีจะพูดไปอย่างนั้น แต่ทว่าใจจริงก็ไม่อยากที่จะยื่นมือช่วยเจ้ารุ่นน้องตัวเสียเท่าไหร่นัก เพราะทุกครั้งที่ต้องไปช่วยงานเจ้ารุ่นน้องคนนี้ไม่ค่อยมีค่าตอบแทนไปมากกว่า’ ขอบใจนะพี่’ ซึ่งพอมองดูแล้วก็ไม่ค่อยคุ้มกับสิ่งที่เหนื่อยไปเสียเท่าไหร่ พนักงานที่บริษัทเอเจนซี่ที่เป็นรุ่นน้องของแสนดี เธอชื่อว่าฟ้า เมื่อได้ยินว่าแสนดีกำลังพูดกับใคร ความเผือกก็เข้าหา หล่อนค่อย ๆ เอียงหูฟังสิ่งที่รุ่นน้องของแสนดีพูด

“น่าเสียดาย อุตส่าห์มีค่าตอบแทนด้วย ตั้งหลาย...หมื่น คุณย่าอุตส่าห์จัดงบไม่อั้นขนาดนี้ ก็อยากได้คนเก่ง ๆ ที่รู้จักเข้ามาช่วยสักหน่อย เฮ้อ น่าเสียดายจัง”

แสนดีเมื่อได้ยินว่ามีเงินเข้ามาเกี่ยวข้องและเป็นเงินหลายหมื่นเสียด้วย ดวงตาก็เป็นประกายแวววับทันที รีบเสนอตัวเข้าไปช่วยเมื่อเห็นว่ามีเงิน ๆ ทอง ๆ เข้ามาเป็นค่าตอบแทน อาจเพราะช่วงนี้มีรายจ่ายเยอะ การได้หารายได้พิเศษมาช่วยแบ่งเบาภาระการเงินจึงเป็นสิ่งที่แสนดีต้องการมาก

ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะพูดกวนประสาทก็ตามแต่ถือว่าปัดผ่าน ๆ ก็แล้วกัน

“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน เอ่อ...คือพี่พอว่าง พี่ลืมเช็กตาราง เวลาไหน วันไหน บอกพี่มาได้เลยนะจ๊ะน้องรัก”

น้ำเสียงเปลี่ยนไปเหมือนเป็นละคน เจมส์ที่ได้ยินน้ำเสียงและคำตอบแบบนั้นก็รู้สึกดีทันที ก่อนจะนัดวันเวลา สถานที่จัดงานให้กับแสนดี ก่อนจะรีบตัดสายไป

“อะไรนะ รุ่นน้องพี่ใช้งานพี่ฟรีอีกแล้วเหรอ”

น้ำหนึ่ง น้องในที่บริษัทที่ทำงานเอเจนซี่และอีกอยู่แผนกเดียวกันเอ่ยแซวคนเป็นรุ่นพี่ที่พึ่งวางสายไปพอดี

“ที่ไหนกันเล่า ครั้งนี้มีค่าตอบแทน แต่แบบนี้ก็สบายใจหน่อย อย่างน้อยก็ค่อย ๆ แบ่งเบาภาระไปได้เยอะเลย...รวมถึงค่าตอบเทอมเจ้าแสนหล่อด้วย ช่วงนี้ทั้งค่าเทอม ค่าหนังสือ สมุดกระเป๋า กรูกันเข้ามาจนแทบไม่ทันตั้งตัวอยู่แล้ว”

แสนดีทำงานในบริษัทเอเจนซี่ด้านฝ่าย copy writer ทำงานหาเงินเพื่อจ่ายค่าเช่าห้องคอนโดอยู่และเลี้ยงดูเจ้าน้องชายตัวแสบที่แม่จากต่างจังหวัดฝากเขาเลี้ยงเอาไว้เพราะอยู่ที่บ้านเลี้ยงไม่ไหว แสนดีก็ได้แต่คิดว่า ถ้าที่บ้านเลี้ยงไม่ไหว แล้วคนที่ทำงานบริษัทงก ๆ อยู่ตรงนี้จะเลี้ยงไว้ได้อย่างไร แค่ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวก็แทบจะรากเลือดอยู่แล้ว ต้องเลี้ยงน้องที่อยู่ในวัยแสบซนอีก

วันเวลาผ่านล่วงเลยจนกระทั่งวันงานของคุณหญิงสุริวงศ์ก็มาถึงเสียที หลังจากที่แสนดีเข้ามามีบทบาทและส่วนร่วมในการจัดงาน เพียงแค่งานที่บริษัทก็มากพออยู่แล้ว พอได้เข้ามาช่วยด้วยความที่คุณหญิงสุริวงศ์เป็นคนมีหน้าตาทางสังคม การจัดงานที่ยิ่งใหญ่ก็กลืนกินจิตวิญญาณของแสนดีไปจนหมดสิ้น เขาอดหลับอดนอนกว่าที่งานจะออกมาสมบูรณ์ กว่าจะถูกใจเจ้าของงานก็เหมือนได้ขายวิญาณแลกซาตานไปเสียแล้ว

แล้วก็ยังมีวงดนตรีออเคสตร้าเข้ามาร่วมเป็นส่วนหนึ่งในงานเพื่อให้ความเพลิดเพลินกับแขกคุณผู้เยือน เพราะวงออเคสตร้าวงนี้ได้รับการสนับสนุนจากคุณหญิงสุริวงศ์อย่างเป็นทางการ คอยซัพพอร์ตเรื่องงบประมาณต่าง ๆ ทำให้วงออเคสตร้าวงนี้กลายเป็นที่รู้จักในวงกว้างมากขึ้นและมีชื่อเสียงเพราะคุณหญิงสุริวงศ์เป็นคนช่วยหนุนอยู่ด้านหลัง

เป็นครั้งแรกที่แสนดีได้เข้ามามีบทบาทกับใหญ่แบบนี้ งานวันเกิดครบรอบ ๘๑ ปีมีแต่ผู้ใหญ่ระดับสูงเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกันทั้งนั้น ทำให้แสนดีรู้สึกเกร็ง ๆ เล็กน้อย กลัวว่างานจะออกมาไม่ดีเหลือเกิน แสนดีเข้ามาคุมงานเรื่องถึงการจัดหาการแสดงและบริการต่าง ๆ เพื่อมอบความเพลิดเพลินให้คนในงาน ทุกคนในงานตอนแรกเหมือนจะเกร็ง ๆ เหมือนกันตอนที่คุณหญิงสุริวงศ์อยู่ เพราะสายตาอันเฉียบคมเหมือนใบมีดที่แทบจะเฉือนคนมองและการพูดจาที่เหมือนกับการใช้มีดนั้นผ่าลงไปกลางใจ...ช่างการพูดตรงเสียเหลือเกิน

จนกระทั่งคุณหญิงสุริวงศ์ได้เวลาพักผ่อน คนในงานก็เริ่มที่จะผ่อนคลายอารมณ์ลงมาเล็กน้อย และเพลิดเพลินกับเสียงดนตรีหลากหลาย แต่ถึงอย่างนั้นคนที่รู้สึกไม่ค่อยผ่อนคลายคงจะเป็นแสนดีที่อาการแปลกประหลาดของตัวเองแทรกสอดเข้ามาในทุกช่วงตลอดทั้งงาน อาการแพ้ผู้ชายหล่อมักจะทำให้อารมณ์ของแสนดีว้าวุ่นและเหมือนจะเป็นลมอยู่ตลอดเวลา

“คือห้องน้ำไปทางไหนเหรอครับ”

“ค...ครับ คือ เอ่อ ไปทา...ทางนั้น”

ว่าแล้วก็ชี้ไปอีกฝั่ง ผู้ชายที่ยิ้มละมุนคนนั้นก็พยักหน้าแล้วก้าวเดินไปตามทางที่นิ้วของแสนดีชี้ไป แสนดีก็แทบจะเป็นลมล้มพับอยู่แล้ว

“พี่แสนดี เป็นอะไรอย่างกับจะเป็นลมแหนะ”

เจมส์เดินเข้ามาถามไถ่คนที่เหมือนจะเป็นลมหน้ามืด ดีที่เจมส์พุ่งตัวเข้ามาประคองเอาไว้ทัน

“ก็จะเป็นลมน่ะสิ จะเป็นตลอดทั้งงานเลยแหละ อาการเก่า ๆ กลับมาอีกแล้ว”

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอาการแพ้ผู้ชายหล่อกำลังกำเริบ

“นี้พี่ ค็อกเทลกันไหม ผมบอกเลยว่าเด็ด”

“ไม่เอาหรอก แกก็รู้ว่าฉันชอบรั่วเวลาเมา แล้วอีกอย่างฉันจะกลับบ้านยังไง ถ้าฉันเมา”

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะนี่มันโรงแรม ผมเปิดจองห้องให้พี่สุดที่รักของผมแล้วห้องหนึ่ง ถ้าพี่รั่วเดี๋ยวผมพาพี่ไปกลับไปห้องเอง พรุ่งนี้พี่หยุดไม่ใช่หรือไง ไป”

“ไม่เอา ไม่ไป”

ถึงแม้จะบอกอย่างนั้นก็ไม่วายโดนลากไปจนถึงแผนกบาร์จนได้ พอไปถึงเจมส์ก็เป็นคนสั่งค็อกเทลสูตรพิเศษให้กับรุ่นพี่ของตัวเองได้ลอง ถึงแม้ว่าอยากจะลองแต่ก็อยากให้รุ่นพี่ได้เป็นคนลองเองดูก่อน เอาง่าย ๆ คือเจมส์ใช้รุ่นพี่เป็นหนูทดลองครั้งนี้ก็เท่านั้นเอง

“พี่ขอ Screwdriver หนึ่งแก้ว จัดมาเพียว ๆ ไม่ต้องกลัว”

“ได้ครับ”

พนักงานชงค็อกเทลยิ้มรับก่อนจะจัดการตามที่ลูกค้าออเดอร์มาทันที ใช้เวลาไม่นานมากนัก แก้วเล็กสีส้มสดใสถูกยื่นเข้ามามอบให้กับลูกค้า เจมส์รับเอาไว้แล้วยื่นให้กับแสนดีที่เหมือนจะงุนงงกับสูตรค็อกเทลข้างหน้า

“นี้มันอะไร”

“ก็ Screwdriver ไงพี่ อร่อย พี่ชอบรสน้ำส้ม พี่ต้องปลื้มแน่นอน ลองดูก่อน”

ในเมื่อเครื่องดื่มถูกเสิร์ฟมาตรงหน้าแล้วก็ต้องรับมาดื่ม แสนดีลองจิบดูรสก่อนเพื่อความชัวร์ แต่ก็เป็นตามที่รุ่นน้องได้กล่าว รสชาติดีเหมือนน้ำส้มที่เขาชอบอีกด้วย

“อร่อยดีนะ ชอบมาก อืม”

“โอ๊ย”

เหมือนกับว่าอาการปวดหัวเข้ามาอีกรอบ นี้คือความทรงจำที่เหลือพอจะจำได้ หลังจากนั้นก็ภาพตัดไปเลย แสนดีเกลียดการที่ตัวเองดื่มแล้วภาพตัดเสียเหลือเกิน เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองปล่อยโป๊ะอะไรกับใครบ้าง แสนดีมองความเมารั่วของตัวเองเป็นปัญหาแน่แท้ เป็นเพราะหลงเชื่อดื่มค็อกเทลสูตรเข้มข้นพิเศษของเจมส์แน่ ๆ แสนดีได้แต่คิดว่าไม่น่าหลงเชื่อคำพูดของเจ้านั่นเลย

“จำภาพเซ็กส์ซีนของตัวเองไม่ได้เลยเนี่ย”

แสนดีรู้สึกโดนเอาเปรียบอยู่เบา ๆ เล็กน้อย แต่แล้วเพียงเสี้ยวความทรงจำหนึ่งหลังจากดื่มด่ำเจ้าค็อกเทลก็เข้ามาในหัวของตัวเองทันที

“อืม”

“อ๊ะ”

เสียงครวญครางและเสียงกระทบกันของสองริมฝีปากที่ดูดดึงกันไปมา แสนดีผลักอนาธิปลงบนเตียงนอนนุ่มสีขาวแล้วกระโดดคร่อมตัวของเขา ตะโบมจูบลงบนริมฝีปากหนาด้วยความหลงใหลริมฝีปากนั่น อนาธิปถอดสูทสีน้ำเงินและเสื้อสีขาวด้านในแล้วโยนทิ้งออกข้างเตียง แสนดีก็ไม่แพ้เช่นเดียวกัน เขาถอดชุดท่อนบนออกจนหมด เผยผิวขาวสดใสสะท้อนแสงไฟ...แสนดีรู้สึกได้ว่า เต้าน้ำนมสีพีชอันเล็กของตัวเองต้องการให้ใครดูดเหลือเกิน

“อืม อ๊ะ”

มือของแสนดีขยุ้มผมของคนที่อยู่ใต้ร่างด้วยความหลงใหล เพราะริมฝีปากหนาที่ครอบครองและดูดดึงตรงปลายจุกนั้นทำให้เขาเสียวซ่านเหลือเกิน

“อืม อย่างนั้นแหละ”

แต่ทว่าคนที่กำลังเพลิดเพลินกับการดูดจุกพีชสีชมพูอยู่ก็ตกใจ เมื่อโดนผลักให้นอนราบกับเตียง แสนดียกยิ้มเล็กน้อย ก็จะลูบไล้ส่วนมัดกล้ามฟิตของอนาธิปตั้งแต่ส่วนไหล่จนมาถึงหน้าท้องเป็นลอนสวยของเขา มือซุกซนไล่ปลดเข็มขัดออก ปลดซิปกางเกงแล้วดึงลงมาด้วยความรีบรน อารมณ์รักกำลังพุ่งสูงเหลือเกิน

เจ้าองคชาตดีดผึงออกมาสูดอากาศด้วยความกระหาย มือบอบบางของแสนดีที่เหมือนจะลนด้วยไฟแล้วมาจับเจ้าองคชาตของอนาธิป เขาแทบจะคุมไม่อยู่เมื่อสายตาเย้ายวนนั้นทำให้เขาเสียวจนรู้สึกดีเหลือเกิน

ริมฝีปากสีชมพูอ่อนส่งลิ้นไล่เลียตั้งแต่ส่วนปลายไล่มาจนถึงปลายโคนแล้วไล่กลับไปจนถึงหัว แล้วละเลงบนปลายหัวจนแทบให้คนที่โดนออรัลเซ็กส์รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ได้แต่มองการกระทำยั่ว ๆ และเหมือนจะลองดีของอีกฝ่าย

“คุณกำลังจะฆ่าผมให้ตายช้า ๆ”

สองสายตาสอดประสานกันในค่ำคืนอันเย็นเฉียบแต่ทว่าเร่าร้อนจนเหมือนลุกเป็นไฟจนหมด

“โอ๊ย”

ความทรงจำนั้นทำให้แสนดีที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลหน้าแดง หูแดงจนแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ อยู่แล้ว

“ทำอย่างนั้นลงไปได้ยังไงกันนะ ไอ้บ้าเอ๊ย เฮ้อ”

และแสนดีไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ด้วย ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นคนบ้าบอและเหมือนจะรสจัดขนาดนั้นด้วย

“เดี๋ยวเถอะเจมส์ ฉันนี้แหละจะเป็นคนจัดการแกเลย คอยดู”

________________________________________________________________________________________________

สามารถคุยเล่นในแท็ก #บุพเพร้ายหมายรัก เลยนะฮะ