คำถามที่ 12

ถ้าเกิดเธอจำเป็นต้องทำให้ของอย่างหนึ่งหายไปจากโลก เธอคิดว่ามันควรจะเป็นอะไรอย่างงั้นเหรอ

-

-เธอ-

ฉันคิดว่าคำถามอย่างนี้มันยากอยู่เหมือนกัน จากที่ตั้งใจว่าจะเขียนตอบเลยหลังจากที่ถามไป สุดท้ายฉันก็นอนคิดถึงมันเป็นวันเลยล่ะ

สุดท้ายมันกลายเป็นหนามกลับมายอกอกตัวเองเหรอเนี่ย ฉันเขียนอะไรลงไปกันนะ

ถ้าทำให้หายไปเลยแบบที่ไม่เคยมีอยู่ละก็ ต่อให้หายไปก็คงจะไม่เป็นไรใช่ไหมล่ะ พอจำไม่ได้ มันก็จะไม่เสียใจ เพราะว่าไม่เคยมีอยู่มาตั้งแต่แรกนี่นา

แต่คนที่ทำให้หายไปอย่างเราอาจจะจำได้ก็ได้ พอคิดอย่างนั้นแล้วก็รู้สึกว่าคงจะเศร้าแน่ ๆ เลยขึ้นมาแหละ

แต่ฉันคิดว่าบนโลกเราคงมีของไร้สาระเยอะแยะที่ไม่รู้ว่าสร้างขึ้นมาทำไม พวกของที่เอาไว้ทุ่นแรงเกินจำเป็นพวกนั้นน่ะ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ การที่จู่ ๆ จะให้ตัวเองที่เป็นใครก็ไม่รู้ไปทำให้ของพวกนั้นหายไปจากโลกแค่เพราะตัวเองคิดว่าไม่จำเป็น มันก็ยังเกินไปอยู่ดี

ต่อให้หายไปโดยที่ไม่มีใครจำได้ ฉันก็คิดว่ามันก็คงจะสร้างปัญหาสุด ๆ อยู่ดีนะ ต่อให้เป็นของที่ไม่ค่อยได้ใช้ก็เถอะ

อย่างเช่นบางทีเราก็รู้สึกเหมือนลืมอะไรสักอย่างไปใช่ไหมล่ะ ทั้งที่ความจริงอาจจะไม่มีอะไรหายไปเลยก็ได้ ฉันคิดว่าการทำให้อะไรสักอย่างหายจากไปโลก คงจะทำให้รู้สึกแบบนั้นแหละ

ฉันลองจินตนาการว่า ถ้าเกิดสมุดที่เรากำลังเขียนอยู่หายไปจะเป็นยังไงกันนะ สมุดทั้งหมดในโลกนี้จะหายตามไปด้วยไหม ถ้าไม่ มันก็คงจะยังแปลก ๆ สำหรับเราที่เห็นมันอยู่หลัด ๆ อยู่ดี

ถ้าเกิดไม่มีสมุดเล่มนี้ละก็ ฉันกับเธอก็คงจะไม่ได้มานั่งเขียนอะไรก็ไม่รู้แบบนี้ใช่ไหมล่ะ ถึงเราจะรู้จักกันอยู่แล้วก็เถอะ

แต่ฉันคิดว่าเจ้านี่ก็มีผลกับความสนิทสนมของเรามากกว่าที่คิดอยู่ดี

ถ้ามันหายไป ช่วงเวลาที่พิเศษแบบนี้ก็จะพลอยสลายตามไปด้วย ความคิดอย่างนี้ขึ้นมาให้หัวเลยทำให้ทุกอย่างดูน่ากลัวขึ้นมากเลย

ฉันไม่คิดว่าเราสามารถลบอะไรให้หายไปได้หรอก ไม่ว่าจะคนหรือว่าของก็เถอะ มันอาจไม่ใช่ทุกอย่างที่จำเป็นต้องมีอยู่ แต่การที่ไม่ได้จำเป็นต้องมีอยู่ ไม่ได้หมายความว่าไม่มีแล้วดีกว่าเสมอไปนี่นา

เพราะชีวิต มนุษย์ แล้วก็ความผูกพันมันซับซ้อนมากกว่าแค่นั้นน่ะนะ

เพราะฉะนั้นถึงจะถามแบบนี้ ฉันเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่า อยากจะปล่อยให้อะไรหายไปจากโลก

ถึงฉันจะไม่ได้ชอบผลไม้อย่างทับทิมสักเท่าไร หรือเรื่องที่ฉันไม่ได้พอใจกับการมียุงหรือแมลงวันเท่าไรก็เถอะ แต่ถ้าเจ้าพวกนั้นหายไปก็คงจะมีผลกับสิ่งแวดล้อม ไม่ก็ระบบนิเวศล่ะนะ เพราะฉะนั้นคงเลือกไม่ได้หรอก

กลายเป็นว่าคำตอบของวันนี้ดันเป็นการบอกว่า ฉันลบอะไรให้หายไปไม่ได้หรอกนะ ไปซะงั้น ประหลาดจังนะ แต่ฉันได้คำตอบมาแค่นี้นี่นา

เพราะฉะนั้นฉันจะจบไว้เท่านี้แหละ!

ไปแล้ว

-ฉัน-

หวา

ฉันผิดไปแล้วล่ะ!!

ไม่ได้ตั้งใจจะตอบเจ้านี่ช้าหรอกนะ แต่ว่ามันวุ่นวายจนไม่ได้ว่างมาเขียนเลยล่ะน้า อีกหนแล้วสิ ขอโทษนะ ฉันจะชดใช้ให้ด้วยโตเกียวยี่สิบบาทเลย!

อืม แต่ว่า คำถามรอบนี้ของเธอยากจัง มันท้าทายเกินไปแล้วนะ

ถ้าทำของอย่างหนึ่งให้หายไปได้ละก็นะ ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ฉันไม่ชอบแมลงวันนะ แต่ก็คิดว่า ถ้าทำให้หายไปเลยก็อาจจะประหลาดก็ได้ ถึงฉันจะจำไม่ได้ก็เถอะ อ๊ะ หรือว่าฉันจะจำได้กันนะ

สมมติว่าฉันหายไป มันจะทำให้ทุกอย่างดูแปลกไปหรือเปล่านะ พอสงสัยอย่างนี้ขึ้นมาแล้วก็นึกอะไรไม่ค่อยออกแฮะ

เธอคิดว่า ถ้าฉันหายไป ทุกคนจะรู้ตัวไหมนะ

ถ้าหายไปแบบที่ไม่เคยมีอยู่แต่แรก ทุกอย่างจะต่างไปขนาดไหนกันนะ เรื่องแบบนี้ก็น่าสนใจเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่า ๆ

มันไม่ใช่ว่าฉันอยากจะหายไปหรืออะไรหรอกนะ อย่าตกใจไป! มันก็แค่อดคิดไม่ได้เลยแหละว่า ถ้าใครสักคนหายไป มันจะเป็นยังไง แต่ถ้าจำไม่ได้ก็คงจะไม่เสียใจใช่ไหมล่ะ

ฉันคิดว่า ถ้ามีคนหนึ่งที่ฉันรู้จักหายไป ตอนนั้นถึงจะจำไม่ได้ก็อาจจะยังรู้สึกอยู่ก็ได้ พอเป็นแบบนั้น มันอาจจะทรมานมากกว่าการจำไม่ได้อีกก็ได้นะ เพราะว่าเราไม่รู้ว่าเรากำลังลืมอะไรอยู่นี่นา

ถ้าลืมไปได้ก็จะไม่เสียใจใช่ไหมล่ะ แต่ถ้าจำไม่ได้เลย ช่วงเวลาที่เคยมีก็คงจะหายไปด้วย อะไรแบบนั้นมันไม่ได้น่าเศร้ามากกว่าเหรอ

ถึงจะจำได้แล้วเสียใจ แต่ยังมีช่วงเวลาที่เคยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขก็คงไม่เป็นไรหรอก เพราะถ้าจำได้จะรู้ว่ามีอยู่จริงนี่นา ถ้ามันหายไปหมด สุดท้ายก็จะมั่นใจไม่ได้หรอกว่าทุกอย่างเคยเกิดขึ้นจริง ๆ

ฉันคิดอย่างนั้นนะ

เพราะฉะนั้น ถึงจะไม่ตรงกับที่เธอถามสักเท่าไร ฉันคิดว่า ฉันคงจะไม่ยอมให้อะไรหายไปทั้งนั้นแหละ เพราะฉะนั้นอยากจะอยู่กับทุกอย่างไปอีกนาน ๆ เลยนะ

กับเธอก็ด้วยเหมือนกัน

แหะ ๆ เขียนอะไรแบบนี้แล้วตลกดีเหมือนกันนะเนี่ย

ฉันจะไม่ให้อะไรหายไปจากโลกหรอกนะ

ถ้าทำแบบนั้นได้ก็ดีเนอะ

-

อุหวา ตาฉันถามอีกแล้วเหรอเนี่ย!

พอถึงคำถามที่สิบหน่อย ๆ แบบนี้แล้วมันก็ยากเอาเรื่องเลยน้า

สารภาพตามตรงเลยแหละว่าคิดไม่ออกเลยแฮะ ยากจัง ๆ

แต่ว่า อืมมมม

เอาเป็นเจ้านี่แล้วกัน

เธอคิดว่าครอบครัวหมายความว่ายังไงงั้นเหรอ

ยากใช่ไหมล่ะ ฉันเอาคืนน่ะ!

จะรออ่านนะ

#ถ้าวันนึงเธอหยิบมันมาอ่านอีกทีคงดีนะ