คำถามที่ 7

ถ้าเราไปเที่ยวที่ไหนในโลกก็ได้หนึ่งที่กับคนอีกหนึ่งคน เธอจะไปที่ไหนกับใครงั้นเหรอ

-

-ฉัน-

ไปเที่ยว!

พอเป็นอย่างนี้แล้วเป็นคำถามที่เหมาะกับช่วงนี้ดีใช่ไหมล่ะ เพราะว่าอีกไม่นาน อีกไม่นานเกินรอก็จะเป็นวันหยุดแล้วนี่นา

ถึงฉันเองจะไม่ค่อยเข้าใจว่า ทำไมพวกเราถึงจะต้องหยุดพักในวันเกิดของคนอื่นด้วยนะ ทีพอวันเกิดเราเอง ไม่เห็นเคยจะได้พักผ่อนบ้างเลยก็เถอะ แต่ไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญก็คือได้ไปเที่ยวต่างหากล่ะ

คำถามก็คือไปเที่ยวกับคนอื่นที่ไหนแล้วก็ใครสินะ พอถามอย่างนั้นแล้ว มันก็ตอบยากอยู่เหมือนกันนะเนี่ย

แทนที่จะเป็นใครสักคน เวลาไปเที่ยวฉันชอบไปด้วยกันเป็นกลุ่มมากกว่าน่ะ

อาจจะเพราะว่าตอนนี้ฉันยังเด็ก ยังไปไหนมาไหนเองไม่ได้ ก็เลยเคยไปก็แต่ทริปครอบครัว แต่ฉันไม่ได้เกลียดหรอกนะ เพราะว่าคุณพ่อกับคุณแม่ดูสนุกมาก ๆ เลยนี่นา เวลาที่ทำอย่างนั้น แล้วก็...!

พี่ชายเองก็ดูสนุกมาก ๆ ด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันก็เลยชอบไปเที่ยวกับครอบครัวล่ะ

ดังนั้น สำหรับคำถามแรกแล้วละก็ ยังไงก็จะเป็นครอบครัว เพราะฉันนึกถึงอย่างอื่นไม่ออกเลยล่ะ อ่อ ใช่! แต่ว่าต้องเป็นครอบครัวของเราเวอร์ชันที่ครบทุกคนนะ ฉันหมายถึงเจ้าแซลมอนด้วย แมวสีส้มของฉันน่ะ

ทุกวันนี้ ตอนที่ไปเที่ยวโดยส่วนใหญ่แล้วพวกเราไม่ได้พาแซลมอนไปด้วยหรอก เพราะคุณแม่บอกว่าโรงแรมที่อนุญาตให้พาสัตว์ไปด้วยน่ะ มีไม่เยอะ แต่ถึงมี แซลมอนก็จะไม่ได้นอนเตียงด้วยกันกับฉันอยู่ดี แม่ก็เลยบอกว่าพาไปฝากไว้กับพี่คนรับเลี้ยงใจดี ๆ คนที่แซลมอนชอบคงจะดีกว่า พี่ชายเห็นด้วย คุณพ่อก็เห็นด้วย ฉันก็เลยต้องเห็นด้วย ถึงมันจะน่าเสียดายนิดหน่อยก็เถอะ แต่พอมาคิดว่า อ๊า การนั่งบนรถนาน ๆ นี่มันสุดทรมานเลยนี่นา ก็เลยคิดขึ้นมาได้ว่าให้แซลมอนอยู่ที่บ้านของพี่สาวใจดีไปก่อนก็คงดีกว่าจริง ๆ ล่ะนะ

แต่ก็เคยมีครั้งหนึ่งนะ ตอนที่ฉันขอคุณพ่อว่าเราพาแซลมอนไปด้วยไม่ได้เหรอ เพราะฉันได้ยินมาจากเด็กห้องอื่นว่าที่บ้านพาน้องหมาไปเที่ยวด้วย คุณพ่อก็เลยลองไปคุยกับแม่ ฉันไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ตอนนั้นแม่บอกกับฉันว่า ถึงเอาไป แซลมอนก็จะไม่มีความสุขหรอกนะ

เพราะพวกเขาจะแยกแมวออกไปนอนที่อื่น อยู่ที่ไหนกับใครก็ไม่รู้ที่พวกเราก็ไม่รู้จัก แซลมอนเองก็ไม่ได้รู้จัก ความรู้สึกแบบนั้นมันอาจจะน่ากลัวก็ได้ ฉันคิดว่า ฉันเห็นด้วย แต่ไม่รู้สิ ฉันจำได้ว่าฉันเถียง และนั่นทำให้แม่โมโห และสุดท้ายเราก็ไม่เคยเอาเรื่องพาแซลมอนไปด้วยมาพูดอีกเลยแหละ

เหมือนเป็นเรื่องต้องห้ามไปแล้ว

ประหลาดนิดหนึ่งเนอะ ว่าไหม

ฉันเคยสงสัยว่า มันพอจะเป็นไปได้ไหมที่พวกเราทั้งครอบครัวจะไปไหนมาไหนด้วยกันได้โดยที่ไม่มีเรื่องให้ต้องเถียงกันซะก่อน

ไม่ใช่ว่ามันเลวร้ายนะ ไม่สิ หมายถึง งืม

ฉันไม่ชอบการทะเลาะกัน แต่มันก็เกิดขึ้นอยู่บ่อย ๆ แต่โดยส่วนใหญ่ก็ไม่จริงจังหรอก ฉันคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ มันยากมาก ๆ ที่มนุษย์จะอยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน ๆ ได้โดยที่ไม่มีเรื่องให้ขัดแย้งกัน โดยเฉพาะครอบครัว

ใช่ ฉันคิดว่าโดยเฉพาะครอบครัว

ไม่รู้ว่าเพราะเรารู้จักกันมากเกินไปหรือเปล่า เพราะคาดหวังกันเยอะเกินไปไหม หรือแค่เพราะเราสนิทกันมาก ๆ มันก็เลยเป็นแบบนั้น แต่ว่าฉันน่ะ ไม่ได้เกลียดหรอกนะ ตราบใดที่มันไม่ได้ทำให้ใครรู้สึกเสียใจน่ะนะ เพราะส่วนใหญ่มันทำให้ฉันโมโหแล้วก็โกรธมากกว่าแหละ

มันก็แค่เกิดขึ้น พอมันห้ามไม่ได้เพราะไม่ได้เกิดมาจากเราแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงเหมือนกัน เคยคิดบ้างเหมือนกันนะว่า อ๊า ที่เรานับวันรอจะได้ไปเที่ยวด้วยกันอย่างสนุกสนานเนี่ย เรื่องพวกนี้มันจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเถียงกันหรือเปล่านะ แต่ฉันก็คิดว่าถึงคิดไปก็คงทำอะไรไม่ได้หรอก

เราก็แค่สนุกกับมันให้มากที่สุดก็พอแล้ว

ใช่ ๆ ฉันว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกสนุก ถ้าไม่เคยรู้ว่าความรู้สึกแบบไหนคือความรู้สึกไม่สนุกกันนะ

เพราะสุดท้ายถึงจะทะเลาะกันบ้าง แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมดนี่นา เราก็แค่เถียงกัน แต่ไม่ได้ทำร้ายกัน มันแค่ความเห็นที่เข้ากันไม่ได้เหมือนจิ๊กซอว์ที่ใส่ผิดที่ ฉันว่ามันคงเป็นปกติ แม่อาจจะมีงอนบ้าง แต่สุดท้ายแม่ก็จะกอดแล้วก็ส่งขนมที่ฉันไม่ได้ขอมาให้อยู่ดี

แม่จำได้ตลอดว่าฉันชอบกินอะไร แต่คุณพ่อจำอะไรไม่ได้เลย ก็เลยชอบซื้อมามั่วไปหมดจนเรากินไม่ไหว

มันก็สนุกดีในแบบนั้นน่ะนะ

อืมมมมม ฉันว่าฉันนอกเรื่องอีกแล้ว

แต่นั่นแหละ คำตอบก็คือไปกับครอบครัว!

ส่วนอีกคำถามหนึ่งก็คือไปที่ไหนใช่ไหมล่ะ อันนี้น่ะ ตอบยากสุด ๆ ไปเลย ฉันมีที่ที่อยากไปเย้อออออออออออออมาก (ฉันเขียนอออ่างให้เธอหลายตัวสุด ๆ มันแปลว่าเยอะสุดยอดเลยนะ ฮ่า ๆ)

ฉันอยากไปทะเล ฉันชอบไปน้ำตก แล้วก็ชอบไปเที่ยวภูเขาด้วยเหมือนกัน ถึงจะคิดว่าการต้องไปเดินเขาเป็นเรื่องที่ชวนเหนื่อยสุด ๆ ก็เถอะนะ แต่ว่าอะไร แบบนั้น มันก็สนุกดีออกนี่นา เพราะฉะนั้นฉันก็เลยอยากจะไปอีก ทุก ๆ ที่แล้วก็หลาย ๆ ที่ที่ยังไม่เคยไปก็ด้วย

ฉันเคยอ่านเจอว่ามีปาการัง (สะกดยังไงกันนะ ถ้าเขียนผิดอย่าว่ากันล่ะ!) ที่สวยมาก ๆ อยู่ที่ต่างประเทศ พอได้ยินก็รู้สึกว่าอยากจะเห็นด้วยตาของตัวเองสักครั้งจังนะ ธรรมชาติที่เท่สุดยอดจนคนพูดถึงกันไปทั่วแบบนี้น่ะ ไหนจะแสงเหนือ!! แล้วก็ขั้วโลก!!!

มีอีกหลายที่บนโลกมาก ๆ เลยล่ะที่ฉันยังไม่เคยได้ไป เคยเห็นแค่ในรูปไม่ก็แค่เคยได้ยินจนคิดว่า ถ้ามีโอกาสได้เห็นกับตาตัวเองสักครั้ง คงจะสุดยอดสุด ๆ ไปเลย

ถ้างั้น ถ้าต้องเลือกแค่ที่ไหนสักที่ ฉันเองก็คงทำไม่ได้หรอก เห็นแบบนี้ฉันก็เอาแต่ใจมากกว่าที่เธอคิดนะ!

ฉันน่ะ ถ้าทำได้ละก็ ทุกอย่างที่อยากได้ก็จะเอามาให้หมดเลย เพราะฉะนั้นทุก ๆ ที่ที่อยากไป ฉันเองก็ตั้งใจว่าจะไปเหยียบให้หมดเหมือนกัน

ดังนั้นคำตอบของฉันก็จะเป็นไปทุก ๆ ที่ที่ฉันยังไปได้ในเวลาที่มีโอกาสล่ะ แบบว่า ถึงจะดูไม่ค่อยมีโอกาสเกิดขึ้นจริงสักเท่าไร ก็จะพยายามทำให้ได้ไปให้ได้ อะไรแบบนั้นล่ะมั้ง เพราะว่าถ้าไม่รีบไปซะก่อนก็คงมีที่ใหม่ ๆ น่าสนใจให้ไปอีก แบบนั้นไม่ว่ายังไงก็คงจะไปได้ไม่หมด เพราะฉะนั้นก็ต้องพยายามลดลงให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ยังไงล่ะ

ว่าแล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่า ถ้ามีสักครั้งหรือสักที่ที่ได้ไปด้วยกันกับเธอก็คงดีนะ เพราะทุกทีที่กลับมาจากแต่ละที่ ถึงจะรู้สึกว่าไม่ค่อยมีอะไรเท่าไรนี่นา แต่สุดท้ายก็คงมีเรื่องสนุก ๆ ตลก ๆ ไม่ก็แปลก ๆ มาเล่าให้ฟังอยู่ดี สุดท้ายมันก็จะเป็นความทรงจำที่ดีนะ ฉันคิดแบบนั้น ก็เลยอยากจะมีมันกับเธอสักครั้งเหมือนกัน

ถ้าสักวันไปด้วยกันก็คงจะดีนะ ต้องสนุกแน่ ๆ เลย เพราะเธอคงจะรู้ว่าเราควรจะไปไหน เราควรจะทำอะไร เพราะว่าเธอน่ะเป็นสุดยอดจอมวางแผนนี่นา

ต้องสนุกแน่ ๆ ฉันว่าฉันคงต้องลองชวนเธอสักครั้ง

ไว้พรุ่งนี้ลองดูดีกว่าเนอะ

เอาล่ะ!

จบไว้เท่านี้แล้วกัน รอคำถามหน้านะ!

-เธอ-

คำถามรอบนี้จะว่ายากก็คงไม่ได้ แต่สำหรับฉันแล้วก็คงต้องบอกว่ามันไม่ง่ายสักเท่าไรนักหรอก

อย่างแรกก็คือไปเที่ยว อย่างที่สองก็คือกับใคร และอย่างสุดท้ายก็คือที่ไหน ไม่ว่าจะอะไร ฉันเองก็ไม่ได้ถนัดกับพวกมันทั้งสามอย่างนั้นแหละ

ฉันไม่ได้ชอบไปเที่ยวมากเป็นพิเศษ แต่ คุณแม่ค่อนข้างชอบ พี่คนโตเองก็เหมือนกัน ส่วนพ่อกับพี่คนรองก็ดูออกจะเฉย ๆ ส่วนฉันน่ะไม่ค่อยชอบ

การเอาวันที่ควรจะได้นั่งพักสบาย ๆ ออกไปตะลอนแวะนั่นนี่ ถ่ายรูป กินขนม ตากแดดตากลม เดินขึ้นเขา ปีนบันได อะไรพวกนั้น ไม่ใช่สิ่งที่น่าสนุกสำหรับฉันนักหรอก เพราะเธอเองก็รู้นี่นาว่า ฉันน่ะไม่ชอบได้ออกไปข้างนอก แล้วก็ไม่ได้ชอบที่จะต้องขยับตัวด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้นมันคงจะไม่แปลกเท่าไรนักหรอก ที่ฉันจะไม่ชอบความคิดเกี่ยวกับการไปเที่ยวน่ะ

แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ค่อยได้ไปหรอกนะ

เพราะถึงยังไงฉันก็เป็นเด็กนี่นา คนอย่างพวกเราน่ะไม่ค่อยมีโอกาสได้เถียงพวกผู้ใหญ่หรอกว่า อยากหรือไม่อยากจะทำอะไร

ยิ่งเรื่องการขออยู่บ้านคนเดียวในช่วงที่ทุกคนกำลังออกไปเที่ยวน่ะ ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่ เพราะฉะนั้นฉันก็เลยต้องไปด้วยอยู่ตลอด

ครอบครัวฉันก็ไปเที่ยวเหมือนครอบครัวส่วนใหญ่ หมายถึง คิดว่าก็คงจะเหมือน ๆ กันล่ะมั้ง

ไปตามที่เที่ยวที่มีคนเยอะ ๆ ถ่ายรูป กินของที่เขาว่าอร่อยแล้วก็ถ่ายรูปอีก เก็บเอาไว้จนแน่นกล้องแล้วพอกลับไปถึงบ้าน วันถัดมาคุณแม่ก็จะเอามันไปล้าง จะได้มีรูปภาพเอาไว้ในอัลบั้ม แล้วเราก็มีอัลบั้มพวกนั้นเป็นกล่องเชียวล่ะ

นั่นทำให้ฉันเหนื่อย หมายถึง การไปเจอกับผู้คนเป็นล้าน (แค่เปรียบเปรยนะ) ในช่วงวันหยุดน่ะ ฉันไม่ค่อยชอบมันเท่าไร แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะคุณแม่กับพี่ชอบมันมาก ๆ เลยนี่นา แล้วส่วนใหญ่ พอได้น้ำเย็น ๆ กับของกินอร่อย ๆ สักอย่างแล้ว ฉันก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าทุกอย่างก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น

สถานที่พวกนั้นคงมีเหตุผลในการเป็นจุดท่องเที่ยวยอดนิยม ถึงจะมีบ้างบางครั้งที่ไปแล้วเจอว่ามันเซ็งสุด ๆ แต่สุดท้ายแม่ก็จะหาทางทำอะไรสักอย่างไม่ให้บรรยากาศบนรถของพวกเราแย่อยู่ดี ฉันคิดว่าแม่อาจจะเหนื่อยนิดหน่อยก็ได้ที่ต้องทำแบบนั้น หลัง ๆ ฉันกับพี่รองก็เลยไม่ค่อยบ่น

เพราะมันไม่ใช่ความผิดของแม่นี่ที่ที่เราไปมันไม่สนุกเท่าไร แต่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้มันโทษใครได้บ้าง เพราะคนแต่ละคนก็คงมีความคาดหวัง แล้วก็ความพึงพอใจในระดับที่ต่างกันล่ะมั้ง

พอเป็นอย่างนี้แล้ว ฉันคิดว่า ถ้าจะต้องไปเที่ยวละก็ ถ้าไม่ไปกับที่บ้าน ฉันอาจจะเลือกไปคนเดียวก็ได้ หมายถึง ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจว่าการไปเที่ยวคนเดียวมันเป็นยังไง ทุกอย่างจะดูน่ากลัวมากขึ้นไหม หรือว่าจะดูน่าตื่นเต้นแบบสุด ๆ อะไรแบบนั้นก็ทำได้ แค่ลองนั่งจินตนาการดูเท่านั้นแหละ เพราะว่าเรายังไม่ได้อยู่ในจุดที่ทำอะไรได้นี่นะ

แต่ฉันคิดว่า ก็แค่คิดว่าน่ะนะ หลังจากที่ได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับที่บ้านมา ฉันคิดว่า ถ้าได้ไปเองละก็ ฉันอาจอยากจะใช้เวลาที่เมืองหนึ่งนาน ๆ หรือสถานที่หนึ่งนาน ๆ มากกว่าการต้องรีบขึ้น รีบลงรถ เปลี่ยนสถานที่ เพราะมีที่จะต้องไปเยอะแยะมากมายเหมือนกับที่พวกทัวร์ชอบทำกัน มันออกจะเหนื่อยไปหน่อยน่ะ

ถ้าเป็นฉัน ฉันอาจจะเลือกเดินไปสวนใกล้ ๆ ที่พักแล้วนั่งเฉย ๆ มองทุกอย่างมากกว่าการไปร้านอาหารดัง ๆ ที่ต้องต่อคิวแย่งกันกิน ฉันไม่ใช่แฟนของการนั่งรอเพื่อกินของอร่อยขนาดนั้น ยกเว้นว่าจะเป็นของที่ชอบมั้งนะ คิดว่า

แต่นั่นแหละ มันไม่ใช่ว่าฉันเกลียดการไปเที่ยวแบบที่ที่บ้านฉันทำหรอกนะ ก็แค่คิดว่า ถ้าจะทำตามใจตัวเองได้ละก็ สิ่งที่ฉันจินตนาการเอาว่าจะทำ มันดูไม่เลวร้าย

แต่ละคนคงมีวิธีการท่องเที่ยวแบบของตัวเองล่ะมั้ง เพราะว่าคุณแม่กับพี่คนโตก็ดูจะสนุกดีกับการทำอะไรพวกนั้น ส่วนฉันน่ะขอผ่านดีกว่า

เวลาไปเที่ยวกับครอบครัว ฉันคิดว่ามันอาจจะไม่ใช่แค่การไปเที่ยวหรอก ไม่รู้สิ บางทีน่ะนะ

สิ่งที่สำคัญของการไปเที่ยวคืออะไรกันนะ ฉันคิดว่า การได้ไปเห็นที่ที่ไม่เคยได้ไปก็คงเป็นอย่างหนึ่ง แต่สิ่งที่ได้กลับมามากกว่ารูปก็อาจจะเป็นการจำได้ว่าเราเคยไป เราเคยทำอะไรหรือเปล่านะ ถ้าเป็นอย่างนั้น การมีใครสักคนไปด้วยหรือไปคนเดียวก็คงทำให้ที่เดิม ๆ ดูไม่เหมือนเดิมได้เหมือนกันนะ

อืม

โอเค ฉันว่าฉันเริ่มเขียนอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วล่ะ

พอผ่านมาถึงคำถามที่เจ็ด ฉันเริ่มคิดขึ้นมาว่า หลาย ๆ อย่างเริ่มจะกลั่นออกมาเป็นคำพูดดี ๆ หรือสวย ๆ ได้ยากขึ้นพิกล มันเหมือนความคิดของฉันไหลออกมาจากปากแล้วเปรอะกระดาษไปทั่วเลย

อืม…

ถ้าต้องตอบว่าไปกับใคร

ฉันจะตอบว่าใครก็ได้ทั้งนั้น หรือจะเป็นแค่ฉันคนเดียวก็ได้เหมือนกัน คนแปลกหน้าก็อาจจะได้ กับเธอ กับที่บ้าน หรือใครสักคนก็คงทำให้ทุกอย่างดูไม่เหมือนเดิมเท่าไรหรอก

ส่วนคำถามว่าไปที่ไหนเนี่ย ของพรรค์นี้มันไม่มีทางที่จะตอบได้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง เพราะว่ายังไงพอถึงวันพรุ่งนี้ เราก็คงมีที่อื่นที่อยากจะไปอยู่ดีใช่ไหมล่ะ

เพราะอย่างนั้น ฉันตอบอะไรไม่ได้หรอกนะ ก็ฉันยังอยู่ แล้วก็ยังอยากจะไปไหนมาไหนได้นี่นา

ตราบใดที่ยังมีวันพรุ่งนี้อยู่ คำตอบที่จะตอบในคำถามข้อนี้ก็คงยาวขึ้นเรื่อย ๆ หรือไม่ก็เปลี่ยนไปตลอดเวลาอยู่ดี หรือต่อให้ถามตัวฉันตอนนี้ก็ยังเป็นคำตอบที่ยาวจนเกินไปอยู่ดี

ฉันคิดว่าอยากจะไปที่ลูฟวร์ ฉันอาจจะอยากไปที่เบเกอร์สตรีท อยากไปชิบูย่า ไม่ก็อยากจะไปน้ำตกไนแองการ่า แม่น้ำไนล์เองก็ดูเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ

มีอีกหลายที่ที่ฉันเคยเห็นมาจากหนังสือ เป็นหลายที่ที่คิดว่า ถ้าได้ไปด้วยตัวเองสักครั้ง ก็คงจะสนุกดีเหมือนกัน หรือว่าสะพานข้ามแม่น้ำแคว ฉันเองก็อยากจะลองไปสักครั้งเหมือนกันนะ

เพราะฉะนั้นอะไรแบบนี้น่ะ คงตอบออกมาให้หมดไม่ได้หรอก

ฉันถือว่าคำตอบของฉันเป็นอย่างนี้ก็แล้วกัน เพราะว่าชักจะง่วงแล้วล่ะ

ราตรีสวัสดิ์นะ

-

คำถามรอบนี้ของเธอทำให้ฉันจนปัญญามากกว่าที่คิดเยอะเลย

และนั่นน่าหงุดหงิดนิดหน่อย มันทำให้รู้สึกเหมือนแพ้ชอบกล (ฉันชนะ!!!)

เอาล่ะ คำถามรอบนี้ก็คือ ถ้าเธอต้องเขียนหนังสือออกมาหนึ่งเล่ม เธอคิดว่าจะเขียนอะไรงั้นเหรอ

ไม่ได้จำกัดแค่นิยายหรอกนะ มันอาจจะเป็นสารคดี ไม่ก็หนังสือการ์ตูนก็ได้ หรือจะเป็นหนังสือเรียนก็คงได้

อะไรแบบนี้คงน่าสนุกพอสำหรับเธอนะ

ไว้เจอกันใหม่ จะรออ่านนะ

#ถ้าวันนึงเธอหยิบมันมาอ่านอีกทีคงดีนะ